Το χριστουγεννιάτικο στεφάνι, είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τη γιορταστική διακόσμηση των γιορτών του Δωδεκαήμερου και η ύπαρξή του ξεκινά από τον 16ο με 17ο αιώνα, τότε που οι χριστιανοί τοποθετούσαν ένα στεφάνι έξω από την πόρτα τους, για να δηλώσουν πως γιορτάζουν τη γέννηση του Θεανθρώπου.

Τα υλικά με τα οποία φτιάχνεται είναι κυρίως έλατο, κουκουνάρια, ρόδια, γκι και ου και το σχήμα του κυκλικό.

Τίποτα όμως από αυτά τα υλικά δεν επιλέχθηκαν τυχαία, ούτε βεβαίως και το σχήμα του.

Είναι κυκλικό, γιατί συμβολίζει την αιωνιότητα, ενώ το αειθαλές έλατο συμβολίζει μαζί με τα κουκουνάρια και τα ρόδια, που πολλοί έβαζαν, την αφθονία και τη γονιμότητα. Μάλιστα χρησιμοποιούσαν κλαδιά έλατου ή άλλου δέντρου, γιατί συμβόλιζε τη δύναμη, αφού το δέντρο μπορεί να αντέξει στο βαρύ χειμώνα.

Η κόκκινη κορδέλα με την οποία το κρεμούσαν συμβολίζει τη χαρά και την ευτυχία για την καινούργια χρονιά.

Το χριστουγεννιάτικο στεφάνι το κρεμούσαν και μέσα στο σπίτι, ενώ σε πολλές περιοχές το τοποθετούσαν στο κέντρο του τραπεζιού στο δείπνο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, για να φέρνει γούρι στην οικογένεια την καινούργια χρονιά, τοποθετώντας πάνω του και κεριά, τα οποία άναβαν καθ' όλη τη διάρκεια του δείπνου.

Στις μέρες μας, το χριστουγεννιάτικο στεφάνι αποτελεί περισσότερο διακοσμητική επιλογή με πολλές ευφάνταστες παραλλαγές τόσο στα υλικά όσο και στα χρώματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δίνει λιγότερη ζεστασιά στην ατμόσφαιρα και στη ματιά μας.

πηγή: en.wikipedia.org

Πάνε κάποια χρόνια, που δεν λαβαίνω πια καμιά χριστουγεννιάτικη κάρτα!... Σιγά σιγά βέβαια άρχισα να το συνειδητοποιώ, πως αυτή η άλλοτε ευχάριστη και επιβεβλημένη συνήθεια, δεν είναι πια "in" για πολλούς λόγους.

Τώρα, στέλνεις "κάρτα" με e-mail, είναι κινούμενη, εύχεται τραγουδιστά, αγγλιστί ή ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, στέλνεις ευχές στα social media και είναι και φθηνός (ή μάλλον ανέξοδος) τρόπος, αλλά και άμεσος.

Δε λέω κάθε εποχή έχει τις συνήθειες της και την ομορφιά της, αλλά εμένα, πώς μου ήρθε τώρα, μου έλειψαν!

Θυμάμαι παλιότερα πριν 15 χρόνια...
Το πρώτο μέλημα στις αρχές του Δεκέμβρη, ήταν να αγοράσω κάρτες και να τις στείλω νωρίς, για να φτάσουν εγκαίρως, αφού το Ταχυδρομείο χρονιάρες μέρες είχε παραπάνω κίνηση. Και τώρα έχει κίνηση βέβαια, αλλά για να στέλνονται οι λογαριασμοί, που κοντεύουν να ξεχειλίσουν το γραμματοκιβώτιο. Τις κάρτες τις άνοιγα πάντα με ευχαρίστηση. Για τους λογαριασμούς πάλι, δε χρειάζεται να σας πω, καταλαβαίνετε...

Στη δεκαετία του 80 που ήμουν μικρή, οι κάρτες αποτελούσαν για μένα, αφορμή για συλλογή. Τις μάζευα όλες σ' ένα κουτί, που είχα ντύσει με εμπριμέ αυτοκόλλητο και τις χάζευα κάθε φορά, που έρχονταν οι καινούργιες να προστεθούν σ' αυτό. Ήταν κανονική ιεροτελεστία.

Τις χώριζα ανά μέγεθος και ανά χρώμα και πάντα είχαν ξεχωριστή θέση εκείνες από το εξωτερικό, από τη θεία και τον συνομήλικό μου ξάδερφο. Για μένα, αυτές ήταν οι πιο όμορφες, όχι μόνο γιατί ήταν πιο μεγάλες και πιο εντυπωσιακές, αλλά γιατί όσες φορές τις διάβαζα, ήταν σαν να τους είχα κοντά μου, όπως εκείνα τα Χριστούγεννα της έκτης δημοτικού, που ήρθαν στην Ελλάδα και τα πέρασα μαζί τους.

Μπορεί τώρα να μπαίνω στο skype και να τους μιλάω με τις ώρες, αλλά πάντα τέτοιες μέρες τους ζητάω να μου στείλουν μια κάρτα, έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά κι εκείνοι γελούν, αφού ποτέ δεν πίστεψαν ότι μιλάω σοβαρά...

Έρχεται βλέπετε μια στιγμή, που σα να βρίσκεσαι στη μέση της διαδρομής και κοιτάς και πίσω και βαδίζεις και μπροστά κι αναλογίζεσαι, πόσο άλλαξαν κάποια πράγματα, που ποτέ δεν περίμενες ν' αλλάξουν έτσι.

Ένα πράγμα μόνο παρατηρώ με χαρά μου, πως δεν αλλάζει!

Η ανάγκη των ανθρώπων να μοιραστούν ζεστά συναισθήματα και ευχές με άλλους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία ο τρόπος που γίνεται, όσο έχει σημασία ο λόγος!

Όσα χρόνια κι αν περάσουν όσο κι αν η τεχνολογία τρέχει ιλιγγιωδώς οι άνθρωποι, ειδικά τις γιορτινές μέρες, μοιράζονται χαμόγελα, αγάπη και όμορφες ευχές, που είτε είναι γραμμένες σε ilustration χαρτί, είτε στην οθόνη του υπολογιστή, το ίδιο ζεσταίνουν τις καρδιές και με την ίδια ταχύτητα φέρνουν δάκρυα συγκίνησης στα μάτια.

Μην αφήσετε στιγμή να πάει χαμένη. Εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία για να πείτε στους γύρω σας ένα καλό λόγο και να μοιραστείτε μαζί τους ένα χαμόγελο. Αυτό έρχονται να μας υπενθυμίσουν οι γιορτές, πέρα απ' όλα τ' άλλα!

Το όμορφο αυτό χριστουγεννιάτικο έθιμο, που κλείνει μέσα του όλη την αγωνία του αγρότη για τη σοδειά του και την επιβίωση της οικογένειάς του, υπήρχε στους Προμάχους και στη Σωσάνδρα της Μακεδονίας. 

Σύμφωνα μ' αυτό η γιαγιά της οικογένειας συνήθιζε το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων να βάζει στο τζάκι πέντε κάρβουνα. Το καθένα απ' αυτά συμβόλιζε και ένα αγροτικό προϊόν. Ένα για το σιτάρι, ένα για το καλαμπόκι, ένα για το κριθάρι κ.ο.κ. 
Περίμεναν να δουν αν μέχρι το πρωί τα κάρβουνα αυτά, θα γίνονταν στάχτη. Αν συνέβαινε αυτό και για τα πέντε κάρβουνα που έβαζε η γιαγιά, τότε η σοδειά θα ήταν καλή τη νέα χρονιά, για όλα τα αγροτικά προϊόντα. Αν κάποιο κάρβουνο δεν καιγόταν, τότε η σοδειά για το προϊόν που αντιστοιχούσε στο συγκεκριμένο κάρβουνο, θα ήταν κακή.

Ένα άλλο έθιμο, θέλει την παραμονή το βράδυ, να βγάζει η οικογένεια τρία κάρβουνα από τη φωτιά του τζακιού. Το ένα ήταν για την προστασία της οικογένειας από το Θεό, το δεύτερο για την πρόοδό της και το τρίτο για τα ζωντανά. 
Ο παππούς της οικογένειας έκοβε μάλιστα ένα ξύλο από ροδιά ή τζιτζιφιά και το έβαζε στη φωτιά στο τζάκι. Το ξύλο καιγόταν σιγά σιγά κατά τη διάρκεια του βραδινού φαγητού. Αυτό γινόταν κάθε βράδυ από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Φώτα. Στη συνέχεια ο παππούς έκοβε ένα κομμάτι από το ξύλο που δεν είχε καεί και το έδενε στο αλέτρι για να είναι γερό και να έχουν πλούσια σοδειά, ενώ το καμένο ξύλο το έκρυβαν σε κάποιο σημείο του χωραφιού. 


πηγή: 7dim-ampel.thess.sch.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Πολλοί από μας νομίζουν πως το γκι και το ου, είναι δύο ονομασίες του ίδιου φυτού. Άλλοι πάλι όταν λένε "γκι", εννοούν το "ου". Μπερδευτήκατε;... Ας τα ξεχωρίσουμε λοιπόν. 

Το φυτό με τα αγκαθωτά φύλλα και τους κόκκινους καρπούς, είναι το ου (επιστημονική ονομασία Ilex aquifolius) του οποίου η ιστορία συνδέεται με ένα παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, το φυτό φύτρωσε στις πατημασιές του Χριστού όταν βάδιζε στη γη. 
Οι κόκκινοι καρποί του, συμβολίζουν το αίμα Του και τα αγκαθωτά του φύλλα, συμβολίζουν τα μαρτύριά Του. Έτσι, πήρε και την ονομασία "αγκάθι του Χριστού", μια ονομασία που συνηθίζουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. 

Στην Ελλάδα ονομάζεται αρκουδοπούρναρο. Πρόκειται για ένα αρχαίο είδος πουρναριού, με καταγωγή από τη Δυτική και Νότια Ευρώπη, ΒΔ Αφρική και ΝΔ Ασία. Ο Πλίνιος περιγράφει το ου ως δέντρο, που έχει ακανθώδη φύλλα, αναφέροντας πως αν το φυτέψει κάποιος κοντά στο σπίτι του, μπορεί να προστατευτεί από το κακό, τη μαγεία και τους κεραυνούς, αναφέροντας επίσης πως τα λουλούδια του, κάνουν το νερό να παγώνει. Λέγεται μάλιστα πως το ξύλο του έχει την ιδιότητα να ηρεμεί τα ζώα.


Το γκι (επιστημονική ονομασία Viscum album) που στην Ελλάδα είναι γνωστό ως ιξός, είναι φυτό με σαρκώδη φύλλα και διαφανείς λευκούς καρπούς, το οποίο φυτρώνει και ζει πάνω σε έλατα, πεύκα, βαλανιδιές και άλλα δέντρα του δάσους. 

Οι παλιότεροι έπαιρναν από αυτό (από τους καρπούς του) μια κολλώδη ουσία την οποία ανακάτευαν με μέλι και την τοποθετούσαν πάνω σε κλαδιά, που ονομάζονταν ξόβεργες (ιξός + βέργες) τις οποίες χρησιμοποιούσαν για να πιάνουν μικρά ωδικά πουλιά. 



Η μυθολογία το αναφέρει σαν το μαγικό φυτό με το οποίο η Περσεφόνη άνοιξε τις πύλες του Κάτω Κόσμου. Όσοι αγαπάτε τον Αστερίξ, σίγουρα θα γνωρίζετε πως ήταν το μαγικό βότανο των Γαλατών Δρυίδων. 
Είναι επίσης το αγαπημένο βότανο των μαγισσών του μεσαίωνα και το μαγικό κλωνάρι των ερωτευμένων, ενώ αναφέρεται σε κείμενα ιατρών και βοτανολόγων της αρχαιότητας όπως ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης, ο Θεόφραστος, ο Παράκελσος και ο Πλίνιος ως φάρμακο κατά της επιληψίας, σαν αγγειοδιασταλτικό, σαν υποτασικό και για τη θεραπεία αποστημάτων. 

Και τα δύο χρησιμοποιούνται σαν διακοσμητικά φυτά, την εποχή των Χριστουγέννων. Λέγεται μάλιστα πως οι Δρυίδες τα χρησιμοποιούσαν για να διακοσμήσουν τις καλύβες τους κατά τη διάρκεια του χειμώνα (επειδή ήταν αειθαλή) και να μπορούν τα πνεύματα του δάσους να κατοικούν σ' αυτά. Αναφορικά με τις παραδόσεις, που σχετίζονται με το φιλί κάτω από το γκι ή το ου, αυτές προέρχονται από τον ρωμαϊκό εορτασμό της Saturnalia, οπότε και οι άνθρωποι πίστευαν ότι το φιλί κάτω από αυτά, προήγε τη γονιμότητα. 

Για πολλούς συγκαταλέγονται και τα δύο στην κατηγορία "γκι διακοσμητικά φυτά", αλλά καλό είναι να ξέρουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές τους, δε νομίζετε;...


πηγές: valentine.gr, panosz.wordpress.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas" 

Είμαστε πολύ κοντά στα Χριστούγεννα και όλοι θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ζεστή γιορτινή ατμόσφαιρα, όμως πολλές φορές "σκοντάφτουμε" είτε στα χρήματα, είτε στις ιδέες.
Εμείς βρήκαμε μερικές, που χρειάζονται ελάχιστα χρήματα, και γίνονται γρήγορα και εύκολα, έτσι ώστε να μπούμε στη γιορτινή ατμόσφαιρα σε χρόνο μηδέν...
Αφορούν τα παράθυρα, το πιο όμορφο σημείο του σπιτιού, απ' όπου μπαίνει το φως του ήλιου ή του φεγγαριού. 
Βάλτε μια κούπα ζεστό κακάο και συντροφιά με χριστουγεννιάτικες μελωδίες, αφήστε τις εικόνες αυτές να σας εμπνεύσουν για τις δικές σας δημιουργίες, που θα κάνουν τα παράθυρά σας ομορφότερα από ποτέ!

Πρώτη πρόταση, αν έχετε μεγάλα παράθυρα ή τζαμαρία, κρεμάστε μπροστά τους χάρτινα αστέρια σε διαφορετικά μεγέθη. Θα είναι σα να φέρνετε τον ουρανό, κοντύτερα...


Ένας έναστρος ουρανός πάνω στα τζάμια σας. Θα δείχνουν όμορφα μέρα νύχτα, χαρίζοντας λάμψη. Τα υπέροχα αυτά αστεράκια μπορείτε είτε να τα κολλήσετε πάνω στο τζάμι, είτε να τα ζωγραφίσετε με χρυσό μαρκαδόρο.
Οι κούπες του καφέ μπορούν να γίνουν διακοσμητικά κηροπήγια που θα τοποθετήσετε στο περβάζι του παράθυρου. Θα βάλετε μέσα άμμο για να σταθούν εύκολα τα κεριά και θα καλύψετε την επιφάνειά τους με βρύα, μικρές μπάλες ή μικρά διακοσμητικά αστεράκια. Ό,τι σας αρέσει. 


Μια γιρλάντα από κουκουνάρια, γίνεται εύκολα αν σε μια χοντρή πετονιά περάσετε και κολλήσετε (χωρίς να αφήσετε απόσταση μεταξύ τους) μερικά κουκουνάρια. Στη συνέχεια κρεμάστε με κορδελάκια αυτά τα πανέμορφα ζαχαρωτά μπαστουνάκια και έτοιμη για να την κρεμάσετε στο παράθυρό σας. Αν πάλι προτιμάτε, Let it snow!... Ζωγραφίστε στο τζάμι, τι άλλο; Χιόνι! Χρησιμοποιήστε υγρή μπογιά και αφήστε να ...χιονίζει.



πηγή:brit.co

Οι στολισμοί και οι προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα παίρνουν αρκετό από το χρόνο μας. Μια πρόταση χριστουγεννιάτικης διακόσμησης που γίνεται γρήγορα και δίνει μια πολύ γιορτινή νότα στο χώρο, είναι αυτή που ακολουθεί.

Photo by Andrew Seaman on Unsplash Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες έρχεται στο μυαλό μου η ίδια εικόνα...  Κατέβαινα την Ερμού από το Σύνταγμα, πάνε αρκετά χρόνια, ημέρες Χριστουγέννων. Κόσμος πολύς παντού!  Άνθρωποι που ψώνιζαν μανιωδώς και μπαινόβγαιναν στα μαγαζιά κρατώντας τσάντες μεγάλες και βαριές...  Στο πεζοδρόμιο σε μια άκρη, ένα μικρούλι όχι παραπάνω από 6 χρονών, έλεγε τα κάλαντα με ένα τρίγωνο. Το πλησιάζουν περαστικοί, όσοι κατάφεραν να το δουν εγκαίρως για να μην το πατήσουν και του λένε, πως είναι νωρίς για κάλαντα...  Τότε, εκείνο αρχίζει να τραγουδά όσα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ήξερε, ελπίζοντας σε μερικά ευρώ, όταν το πλησιάζουν δύο άνθρωποι της δημοτικής αστυνομίας, το βουτάνε, σχεδόν απ' το γιακά, για να το διώξουν από το σημείο!  Πλησιάζω και ρωτάω γιατί το παίρνουν από κει και πού θα το πάνε, για να πάρω την εξής απάντηση: "Δεν ξέρουμε πού θα πάει, εμείς έχουμε εντολή να το διώξουμε από 'δω".  Έμεινα αποσβολωμένη, ενώ κάποιοι γύρω μου είχαν ήδη αρχίσει να διαμαρτύρονται. Μια κυρία το πήρε από το χέρι (παρά τις αντιρρήσεις των δημοτικών αστυνομικών) για να του αγοράσει κάτι να φάει από το διπλανό καφέ. Κάποιος άλλος ζήτησε να ειδοποιήσουν το "Χαμόγελο του Παιδιού"... Επικράτησε πανδαιμόνιο!...  Ένας καταστηματάρχης διαπίστωσε: "Περισσότερο κακό κάνανε αυτοί που ήρθαν να το μαζέψουν, από το κακό που έκανε αυτό!".  Τι κακό έκανε δηλαδή; τον ρώτησα. Από ό,τι είδα δεν ενοχλούσε κανένα! "Ενοχλούσε τους περαστικούς!" ήρθε η απάντηση.  Τους περαστικούς ή την αισθητική σας; ρώτησα, αλλά απάντηση δεν πήρα ποτέ... Δεν έπαψα ποτέ να σκέφτομαι όμως, πως τα Χριστούγεννα δεν είναι η γιορτή της κατανάλωσης όσο κι αν αυτό συνηθίσαμε. Δεν είναι ατέλειωτες βόλτες στα μαγαζιά και στα super market. Δεν είναι αποδράσεις στα χιονοδρομικά κέντρα, δεν είναι ταξίδια στο εξωτερικό.  Τα Χριστούγεννα είναι Αγάπη και μόνο Αγάπη! Χαρίστε τη, απλόχερα!!

Ένα πολύ εμφανίσιμο γλυκό και φυσικά πεντανόστιμο για το γιορτινό τραπέζι είναι αυτό που σας προτείνουμε.

Τα υλικά είναι για 6-8 άτομα

Για το παντεσπάνι

• 175 γραμ κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια
• 4 αβγά
• 115 γραμ ζάχαρη
• κακάο

Για τη γέμιση

• 225 γραμ κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια
• 2 αβγά
• 3 κουτ μπράντι
• 250 γραμ κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί
• για το γλάσο
• 225 γραμ κουβερτούρα κομμένη σε μικρά κομμάτια
• 6 κουτ βούτυρο φρέσκο
• 2 κουτ μέλι
• 100 γραμ κρέμα γάλακτος

Η γεμιστή γαλοπούλα αποτελεί ένα κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο φαγητό. Ήρθε στην Ευρώπη από το Μεξικό με τους Ισπανούς το 1824 και από κει το "υιοθέτησαν" στην Αγγλία και τη Γαλλία καθώς και στις άλλες χώρες.

Από πολύ παλιά βέβαια υπήρχε το έθιμο, το βράδυ των Χριστουγέννων στο γιορτινό τραπέζι, να τρώνε πουλερικά όπως χήνα και αυτό γιατί πίστευαν πως η χήνα είναι πτηνό του Ήλιου κι όποιος την έτρωγε εξασφάλιζε την προστασία του. Η γαλοπούλα πήρε τη θέση της, γιατί ήταν ένα πουλερικό ασυνήθιστο και έτσι ταίριαζε στο γιορτινό τραπέζι.

Στην Ελλάδα, σε πολλές περιοχές υπήρχε το έθιμο της κοτόσουπας, όπως σε κάποιες περιοχές της Θεσσαλίας και την Κρήτη. Σε άλλες πάλι περιοχές επίσης της Θεσσαλίας, της Πελοποννήσου, της Εύβοιας, της Μακεδονίας ή των νησιών του ΒΑ Αιγαίου,όπως στη Λέσβο, το χοιρινό αποτελούσε το κυρίως πιάτο της γιορτής των Χριστουγέννων. Κάθε οικογένεια εξέτρεφε ένα γουρούνι, το οποίο, με τελετουργικό τρόπο έσφαζαν οι άντρες του σπιτιού, την παραμονή. Μπορεί να διαφέρει ο τρόπος που ήταν μαγειρεμένο, αλλά είχε εξέχουσα θέση στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Αυτό το έθιμο διατηρείται μέχρι σήμερα, όπως και η γαλοπούλα και είναι στ' αλήθεια δύσκολο να βρει κανείς ποιο είναι το πιο παλιό από τα δύο. Ένα ίσως είναι σημαντικότερο όλων. Όποιο κι αν είναι το γιορτινό φαγητό της βραδιά αυτής, να είναι μαζεμένη γύρω από το τραπέζι όλη η οικογένεια με χαρά και αγάπη όχι μόνο γιατί το απαιτούν τα Χριστούγεννα, αλλά γιατί αυτό σημαίνει οικογένεια.

Εμείς σας έχουμε και τις δύο συνταγές για να διαλέξετε.

Γαλοπούλα με κλασσική γέμιση από τον Ηλία Μαμαλάκη

Υλικά για 6-8 άτομα

• 1 γαλοπούλα 3-4 κιλά
• 700 γραμ μοσχαρίσιο κιμά
• 2 μεγάλα κρεμμύδια τριμμένα στον τρίφτη
• 1 φλιτζ του καφέ ελαιόλαδο
• 1 κρασοπότηρο λευκό κρασί
• 1 κλαράκι κανέλα
• 4-5 κόκκους μπαχάρι
• 3-4 γαρίφαλα
• 2 δαφνόφυλλα
• 1 φλιτζ του καφέ κονιάκ
• 20 κάστανα καθαρισμένα
• 2 κουτ σούπας κουκουνάρι
• 2 κουτ σούπας σταφίδες μαύρες
• 1 κουτ σούπας ξανθιές σταφίδες
• Αλάτι, πιπέρι

Για το άλειμμα της γαλοπούλας

• 4 κουτ σούπας βούτυρο
• 3 κουτ σούπας κέτσαπ
• 1 κουτ σούπας μέλι
• 1 κουτ σούπας σόγια σος
• Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση
Όταν πάρετε τη γαλοπούλα σας, πλύντε τη καλά με κρύο νερό, σκουπίστε τη και αλατοπιπερώστε τη και εξωτερικά και εσωτερικά. Βάλτε τη μέσα στο ταψί που θα ψηθεί και αρχίστε να ετοιμάζετε τη γέμιση.

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε τα 2 τριμμένα κρεμμύδια. Ρίχνετε μέσα τον κιμά και συνεχίζετε το σοτάρισμα ανακατεύοντας συνέχεια.

Ρίχνετε μέσα το κουκουνάρι, τις μαύρες σταφίδες, τις ξανθές σταφίδες καθώς και τα καθαρισμένα κάστανα. Βάζετε μέσα το ξυλάκι της κανέλας, το μπαχάρι, τα γαρίφαλα και τα δαφνόφυλλα. Ανακατεύετε καλά και συνεχίζετε το σοτάρισμα μέχρι να μοσχομυρίσει ο τόπος.

Σβήνετε με το λευκό κρασί. Αλατοπιπερώνετε και αφήνετε τη γέμιση να ψηθεί για περίπου 5 - 10 λεπτά. Ρίχνετε μέσα το κονιάκ και αφήνετε να πάρει μια καλή βράση. Σβήνετε τη φωτιά και αφήνετε τη γέμιση να κρυώσει.

Ετοιμάζετε το άλειμμα της γαλοπούλας. Σ' ένα μικρό μπρικάκι ζεσταίνετε το βούτυρο να λιώσει. Το βάζετε στο μπλεντεράκι μαζί με την κέτσαπ, το μέλι, λίγο αλάτι και πιπέρι. Τα χτυπάτε καλά μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Το βάζετε σε ένα μπολ.

Ετοιμάζεστε να γεμίσετε τη γαλοπούλα. Η γέμισή σας είναι πλέον κρύα. Με ένα μεγάλο κουτάλι γεμίζετε την κοιλίτσα της γαλοπούλας πιέζοντας τη γέμιση να στοιβαχτεί καλά μέσα.

Τέλος, όταν τελειώσετε το γέμισμα έχετε δύο λύσεις. Ή να ράψετε το στομαχάκι με μια γερή κλωστή και βελόνα ή αν βαριέστε να βουλώσετε την τρυπούλα με ένα ξινόμηλο, το οποίο θα δώσει και το άρωμά του. Κατόπιν με το μείγμα που έχετε ετοιμάσει για το άλειμμα, αλείψτε όλη τη γαλοπούλα προσεκτικά.

Σκεπάστε το ταψί με ένα αλουμινόχαρτο και βάλτε τη γαλοπούλα στο φούρνο στους 180οC και ξεκινήστε το ψήσιμο. Να θυμάστε ότι μια γαλοπούλα γύρω στα 3 -4 κιλά θέλει ψήσιμο περίπου 3 με 3 1/2 ώρες. Αφήστε λοιπόν τη γαλοπούλα σκεπασμένη για τουλάχιστον 1 1/2 ώρα. Κατόπιν αφαιρέστε το αλουμινόχαρτο, αλείψτε τη με το υπόλοιπο μείγμα και συνεχίστε το ψήσιμο για άλλη 1 1/2 ώρα και μέχρι η γαλοπούλα να ροδίσει από παντού.

Μόλις τελειώσει το ψήσιμο κλείνετε το φούρνο, ανοίγετε την πόρτα του και τη διατηρείτε ζεστή μέσα, μέχρι το σερβίρισμα. Τη σερβίρετε σε πιατέλα ολόκληρη για να την κόψετε στο τραπέζι αφού πρώτα αδειάσετε τη γέμιση σε ένα μεγάλο μπολ. Σε ένα δεύτερο μικρότερο μπολ βάζετε τη σάλτσα που έχει μείνει στο ταψί.

Σημείωση: Όσο ψήνεται η γαλοπούλα αδειάστε μέσα στο ταψί 1 - 2 ποτήρια λευκό κρασί ή ζωμό λαχανικών. Έτσι θα ψηθεί στους ατμούς του ζωμού ή του κρασιού και θα γίνει νοστιμότερη.

Χοιρινό με σέλινο

Υλικά

• 1 κιλό χοιρινό για κατσαρόλα σε μέτριες μερίδες
• 1 κουταλιά ξύδι
• ½ κιλό χοντρό σέλινο
• 1-2 σελινόριζες
• ½ κούπα ελαιόλαδο
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• 2 πράσα (προαιρετικά)
• Αλάτι
• Πιπέρι

Για το αυγολέμονο, 2 αυγά και το χυμό 2 λεμονιών

Εκτέλεση
Πλένουμε το κρέας και το αφήνουμε σε μια λεκάνη με νερό μέσα στο οποίο έχουμε προσθέσει μια κουταλιά ξύδι, για 10-15 λεπτά.Έτσι δεν θα μυρίζει βαριά στο φαγητό μας.Βάζουμε το λάδι με το κρεμμύδι ψιλοκομμένο σε μια κατσαρόλα και μόλις αρχίσει να τσιγαρίζεται, βάζουμε το κρέας και το γυρνάμε να αλλάξει χρώμα απ’ όλες τις πλευρές.

Κόβουμε τα πράσα σε κομματάκι 1-2 εκατοστών και τα ρίχνουμε πάνω από το κρέας. Αλατίζουμε. Προσθέτουμε 1 κούπα νερό και αφήνουμε να βράζει σε μέτρια θερμοκρασία μέχρι το κρέας να «τσιμπιέται» με το πιρούνι, προσθέτοντας νερό όποτε χρειάζεται.

Προσθέτουμε και τις σελινόριζες κομμένες σε φέτες. Μετά από 10-15 λεπτά προσθέτουμε το σέλινο πλυμένο πολύ καλά και κομμένο σε κομμάτια με μήκος 7-8 εκατοστά. Όταν χαμηλώσει στην κατσαρόλα, αλατίζουμε ελαφρά (για το σέλινο) και προσθέτουμε πάλι νεράκι.

Σιγοβράζουμε το φαγητό μέχρι το κρέας να μαλακώσει και το σέλινο να έχει βράσει μέχρι το σημείο που μας αρέσει. Θέλουμε να έχει αρκετό υγρό το φαγητό μας πριν το αυγοκόψουμε. Όχι να το σκεπάζει (αν και πολλοί το προτιμούν σχεδόν σούπα), αλλά να φαίνεται μέσα στην κατσαρόλα.

Χτυπάμε καλά τα αυγά σε βαθύ πιάτο, προσθέτουμε το λεμόνι σαν κλωστή και αρκετό ζωμό από την κατσαρόλα (λίγο λίγο με μια βαθιά κουτάλα συνεχίζοντας το χτύπημα). Απομακρύνουμε την κατσαρόλα από το μάτι της κουζίνας και αδειάζουμε το πιάτο με το αυγολέμονο πάνω από το φαγητό μας κυκλικά. Ταυτόχρονα κουνάμε πέρα δώθε την κατσαρόλα μας, να πάει παντού και να μην πήξει απότομα. Ξαναβάζουμε στο μάτι την κατσαρόλα και μόλις πάει να πάρει βράση την απομακρύνουμε οριστικά και σερβίρουμε.

Καλή επιτυχία!

(Πληροφορίες: Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις)

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ: 
Με ιδιαίτερο χρώμα και με διαφορετικά έθιμα από νησί σε νησί και από χωριό σε χωριό γιορτάζονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά στα νησιά της Δωδεκανήσου.
Οι προετοιμασίες ξεκινούν από τις προηγούμενες μέρες των Χριστουγέννων και κορυφώνονται την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Από τα χαρακτηριστικά των εκδηλώσεων είναι ότι οι κάτοικοι της Δωδεκανήσου 40 ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα βρισκόταν σε νηστεία με σκοπό να προετοιμαστούν για τη γέννηση του Χριστού και να απολαύσουν στη συνέχεια το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Κύριο φαγητό στα περισσότερα νησιά της Δωδεκανήσου ήταν και σε γενικές γραμμές παραμένει, παράλληλα με τη γαλοπούλα τα τελευταία χρόνια, το ψητό χοιρινό κρέας. Σε αρκετά χωριά της Ρόδου, το σφάξιμο του χοίρου που μεγάλωναν οι οικογένειες γινόταν σε παρέες και με ειδική ιεροτελεστία. Από τα Χριστουγεννιάτικα φαγητά ήταν επίσης τα παραδοσιακά ?γιαπράκια? τα οποία δεν έλειπαν από το τραπέζι. Σε ότι αφορά τα γλυκά τόσο στη Ρόδο όσο και στα υπόλοιπα νησιά το χαρακτηριστικό είναι οι δίπλες, οι οποίες εξακολουθούν να κατασκευάζονται και σήμερα.

Την Πρωτοχρονιά ένα από τα έθιμα τα οποία και σήμερα διατηρείται είναι το έθιμο της «μπουλουστρίνας». Τα μικρά παιδιά την πρώτη ημέρα του χρόνου επισκέπτονται τους συγγενείς (γιαγιάδες, παππούδες, θείους, νονούς) και παίρνουν από αυτούς χρηματικό ποσό εν είδει δώρου το οποίο ονομάζεται μπουλουστρίνα. Το έθιμο αυτό διατηρείται μέχρι και τώρα στις περισσότερες περιοχές της Δωδεκανήσου.
Από τα αξιοσημείωτα των ημερών είναι ότι την ημέρα των Χριστουγέννων οι κάτοικοι της Ρόδου συνηθίζουν να πηγαίνουν οικογενειακά στην εκκλησία και αμέσως μετά να επισκέπτονται τους ηλικιωμένους γονείς και παππούδες για τις σχετικές ευχές.


ΣΑΜΟΣ: 
Τις μέρες των Χριστουγέννων φτιάχνουν τα γλυκά για να γλυκάνουν τον νεογέννητο Χριστό ενώ σφάζουν τα χοιρινά για να φτιάξουν την λεγόμενη "πηχτή", δηλαδή βρασμένο χοιρινό κρέας με λεμόνι που το αφήνουν να πήξει για να το φάνε ανήμερα τα Χριστούγεννα.
Το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων τα παιδιά λένε τα κάλαντα για να πάρουν χρήματα και γλυκίσματα. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς φτιάχνουν τις βασιλόπιττες και ανήμερα βάζουν το ρόδι πίσω από την πόρτα για να το σπάσουν με το ποδαρικό ώστε να είναι γεμάτο ευτυχία το σπίτι όλο το χρόνο όπως είναι γεμάτο και το ρόδι.
Την παραμονή από νωρίς το πρωί τα παιδιά λένε τα κάλαντα ενώ ανήμερα το μεσημέρι πηγαίνουν την "ΠΡΟΒΕΝΤΑ" ένα πιάτο με βασιλόπιτα και γλυκά στους γονείς θέλοντας να τους δείξουν την αγάπη τους και την φροντίδα τους ενώ εκείνοι θα τους δώσουν την λεγόμενη "ΜΠΟΥΠΙΣΤΡΙΝΑ" δηλαδή χρήματα και γλυκά.
Την παραμονή των Φώτων τα παιδιά βγαίνουν να πουν τα κάλαντα ενώ ανήμερα πάνε όλοι μαζί σε μια Εκκλησία, τον Μητροπολιτικό Ναό (Μονοκκλησιά) και μετά το τέλος της λειτουργίας σχηματίζεται πομπή που φτάνει στο λιμάνι όπου τελείται ο αγιασμός των υδάτων.


ΧΙΟΣ:
Στην πόλη της Χίου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς υπάρχει ένα έθιμο, τα αγιοβασιλιάτικα καραβάκια. Σύμφωνα με αυτό, όποιες ενορίες επιθυμούν, κατασκευάζουν μακέτες πλοίων. Αυτά συναγωνίζονται μεταξύ τους ως προς την ποιότητα κατασκευής και ως προς την ομοιότητα με τα πραγματικά πλοία, ενώ οι ομάδες, το πλήρωμα, του κάθε πλοίου τραγουδούν κάλαντα.

ΛΕΣΒΟΣ:
Στη Λέσβο όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας (βλ. Θεσσαλία) έχουν το έθιμο του αμίλητου νερού, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Στη στάμνα όμως που βάζουν το νερό αντί για βατόφυλλο, βάζουν ένα κλωνάρι αγιόκλημα. 

ΚΥΚΛΑΔΕΣ:
Οι καλικάντζαροι είναι μικρά πλάσματα (σαν διαβολάκια), που τρώνε όλα τα γλυκά των Χριστουγέννων. Έτσι, λένε και στην Αντίπαρο πως... Στο κάστρο έβγαιναν καλικάντζαροι και χόρευαν όλο το βράδυ. Κατόπιν περνούσαν στο Σιφνέικο μέσα σε μια σπηλιά και έμεναν εκεί. Κατά διαστήματα μεταμορφώνονταν σε γουρούνες μαζί με τα μικρά τους και πήγαιναν στη βρύση του χωριού. Εκεί στη βρύση ήταν μια συκιά, που έκανε πολλά σύκα. Κάτω από τη συκιά έμεναν οι γουρούνες με τα γουρουνάκια. Οι καλικάντζαροι ήταν ο φόβος και ο τρόμος των παιδιών της Αντιπάρου. Μια φορά ήταν ένας και πήγαινε στο μύλο. Εκεί λοιπόν, σε ένα αλώνι είδε κάτι καλικάντζαρους. Είχε συνεννοηθεί με το μυλωνά να έχει το στάρι έξω απ' το μύλο. Μόλις αντίκρισε τους καλικάντζαρους, από το φόβο του έριζε κάτω το στάρι κι άρχισε το χορό. Καθώς χόρευε, έκραξε ένας κόκορας και οι καλικάντζαροι είπαν: «Έκραζε κόκορας, ξημέρωσε, να φύγουμε.» Ένας άλλος όμως καλικάντζαρος είπε: «Όχι, αυτός ο κόκορας είναι άσπρος.» Μετά κράζει άλλος κόκορας, λέει ένας άλλος καλικάντζαρος: «Αυτός ο κόκορας είναι κόκκινος» Αργότερα έκραξε ένας μαύρος κόκορας και είπαν όλοι οι καλικάντζαροι: «Τώρα πια είναι μέρα. Θα φύγουμε, ξημερώνει.» Κάνουν ένα «φρου» και ο άνθρωπος έμεινε μόνος του στο αλώνι, τρόμαξε και έπεσε κάτω.
(Πληροφορίες: Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις)