Ο θάνατος της Άννυ, ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;

Ο θάνατος της Άννυ, ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;



Όταν συμβαίνουν τραγικά γεγονότα όπως η δολοφονία της μικρής Άννυ, ο αποτροπιασμός και ο θυμός κατακλύζουν την ψυχή και τη σκέψη μας.

Επειδή όμως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος και δεν βοηθά στην κατανόηση των γεγονότων και των αιτιών που τα προκάλεσαν, επιλέξαμε να περιμένουμε μέχρι να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα και να "αποσυρθεί" από τα δελτία ειδήσεων η υπόθεση, για να προσπαθήσουμε να πάρουμε απαντήσεις σε μερικά από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μαθαίνοντάς τη.
Πρόθεσή μας δεν είναι η "ανακύκλωση" πληροφοριών, αλλά η απάντηση στις απορίες, που έμειναν μετέωρες.

Για να μας βοηθήσει σ' αυτό, απευθυνθήκαμε στην Γεωργία Δανέζη (Συμβουλευτική - Προγεννητική Ψυχολόγος) και συζητήσαμε μαζί της αυτό το τρομακτικό και αδιανόητο έγκλημα.

Γεωργία, ο πατέρας που αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά, παραδέχεται ότι το βράδυ του θανάτου της μικρής, είχε «φτιαχτεί». Όπως λέει, βρήκε το παιδί νεκρό. Ο τεμαχισμός του και τα υπόλοιπα αδιανόητα, που έκανε στην προσπάθειά του να εξαφανίσει το πτώμα, έγιναν συνειδητά ή κάτω από την επήρεια των ναρκωτικών;
Το θέμα δεν είναι τόσο απλό, ώστε να μπορεί να απαντηθεί έτσι εύκολα. Η χρήση ουσιών είναι μια ασθένεια που διαταράσσει την αντίληψη, τον ύπνο, την προσοχή, την σκέψη, την κρίση, την κινητική δραστηριότητα, το αναπνευστικό σύστημα, το καρδιαγγειακό σύστημα, την συμπεριφορά, την διάθεση, την βραχυπρόθεσμη μνήμη, την μάθηση. Δημιουργεί γενικώς μια νοητική - πνευματική θολούρα.
Επίσης μπορεί να προκαλέσει μανία (ψυχική νόσος), παράνοια (ψυχική νόσος), νευρικότητα, ζαλάδα, σύγχυση, ψύχωση και ψυχωτικές συμπεριφορές, αποπροσανατολισμό και βέβαια παραισθήσεις.
Όλα τα παραπάνω εξαρτώνται από το είδος της ουσίας, την δόση, το ιστορικό της χρήσης, την ανεκτικότητα του χρήστη στην ουσία, τις προσδοκίες του χρήστη, το περιβάλλον που έγινε η χρήση.
Άρα, όταν κάποιος είναι υπό την επήρεια των ουσιών, έχει απολέσει μεγάλο μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου του αλλά και της συνειδητότητάς του.

Πώς είναι δυνατόν να έγιναν συνειδητά; Τι οδηγεί ένα άνθρωπο να προβεί σε μια τόσο ακραία πράξη; (μιλάμε για ένα τετράχρονο αγγελούδι, που ήταν παιδί του). Είναι απλά ένα αίσθημα αυτοπροστασίας – αυτοσυντήρησης, ας πούμε;
Στον εγκέφαλό του, λόγω της ουσίας που είχε πάρει, μπορεί να συνέβησαν διάφορα σενάρια, αν είχε παραισθήσεις ή παρανοϊκή συμπεριφορά, ίσως να προσπαθούσε να προστατευθεί από κάποια απειλή που μόνο εκείνος έβλεπε. Αυτό όμως μπορούν να το πουν μόνο οι ψυχίατροι που ανέλαβαν το περιστατικό αυτό.

Στις μέρες που ακολούθησαν φερόταν σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Υπάρχει πιθανότητα να είχαν «σβηστεί» από τη μνήμη του; Να έπεισε δηλαδή τον εαυτό του ότι δεν συνέβησαν ποτέ;
Η χρήση ουσιών διαταράσσει την μνήμη. Συγκεκριμένα, οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να διαταραχτεί η βραχυπρόθεσμη μνήμη, αυτό σημαίνει ότι τα γεγονότα που είναι πρόσφατα μπορεί να τα ξεχάσουμε και να θυμόμαστε μόνο τα παλαιότερα γεγονότα.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά αυτή η πράξη; Ένας «νορμάλ» άνθρωπος όπως συνηθίζουμε να λέμε, δεν σκοτώνει το παιδί του. Από την άλλη, όλοι είμαστε «εν δυνάμει» δολοφόνοι. Η ερμηνεία της πράξης του, βρίσκεται κάπου στη μέση;
Κάτω από ορισμένες συνθήκες όλοι μπορούμε να προβούμε σε αξιόποινες πράξεις ακόμα και σε φόνο. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δολοφόνος της Άννυ βρέθηκε κάτω από αυτές τις συνθήκες και έπραξε αυτήν την αδιανόητη, για όλους εμάς, πράξη.

Αν διαπιστωθεί ψυχική νόσος, πέρα από το πρόβλημα των ναρκωτικών, αυτό δικαιολογεί την πράξη; (ανεξάρτητα αν δίνει ελαφρυντικό στον κατηγορούμενο).
Είμαι κατά της βίας και καμία ασθένεια δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια πράξη βίας, πόσο μάλλον το θάνατο ενός ανθρώπου.
Οι έρευνες βέβαια, μας δείχνουν καθαρά ότι η συνύπαρξη ψυχικής ασθένειας με χρήση ουσιών ανεβάζει τις πιθανότητες για εγκληματική πράξη. Τέτοιου είδους εγκλήματα είναι συνήθως εντός της οικογένειας και μερικές φορές μπορεί να φτάσουν σε ακραίες και ειδεχθής πράξεις βίας, όπως έγινε με την Άννυ.

Πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως το παιδί, έπρεπε να είναι μακριά από τους γονείς του, με τον παππού και τη γιαγιά, όπου περνούσε καλά. Όμως, αυτοί δεν ήταν που μεγάλωσαν τον ακατάλληλο πατέρα και την εξίσου ακατάλληλη μάνα; Πώς θα ήταν μαζί τους ασφαλές το παιδί;
Το αν ο παππούς και η γιαγιά ήταν σε θέση να μεγαλώσουν το παιδί σε ένα υγιές περιβάλλον, δεν μπορούμε να το ξέρουμε, μιας και το περιβάλλον δεν είναι ίδιο, ούτε καν όταν μεγαλώνουν αδέλφια με ένα χρόνο διαφορά, πόσο μάλλον με δύο δεκαετίες διαφορά. Εκείνο που μπορούμε να πούμε με κάποια βεβαιότητα, είναι πως το παιδί τώρα θα ζούσε αν έμενε μαζί τους.

Μήπως ήρθε η ώρα να περνούν από ψυχολογικές – ψυχιατρικές εξετάσεις οι υποψήφιοι γονείς; Ακούγεται ρατσιστικό ή ανέφικτο; Ποια είναι η θέση της επιστήμης στο ζήτημα;
Δεν ακούγετε ρατσιστικό, είναι ρατσιστικό! Μου θυμίζει εποχές «Ευγονίας» όπως θεωρούσαν την «Ευγονία», στην Γερμανία του ’40. Η θέση της επιστήμης το 2015, είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να τεκνοποιήσει σε ό,τι ψυχολογική κατάσταση κι αν βρίσκεται και ό,τι ψυχιατρική ή άλλου είδους ασθένεια κι αν έχει.

Η μάνα φέρει επίσης ευθύνη για το γεγονός. Το ίδιο και όσοι άκουσαν και δεν μίλησαν εγκαίρως. Τι κάνει μια μάνα να αφήνει το παιδί της με ένα ναρκομανή πατέρα, για τόσο καιρό; Τι κάνει τους γείτονες να αδιαφορούν;
Ότι ακριβώς κάνει και μια γυναίκα να επιλέγει για σύντροφο, έναν άντρα με θέματα εθισμού και να κάνει παιδί μαζί του. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και το πρότυπο του άντρα που είχε στο σπίτι που μεγάλωσε, είναι οι πρώτοι λόγοι που μου έρχονται τώρα στο μυαλό, αλλά υπάρχουν και άλλοι.
Όσο για τους γείτονες, ισχύει ό,τι και για όλους εμάς. 
Μόνο όταν έχεις εξασφαλίσει τις ανάγκες σου για επιβίωση, δηλαδή τροφή, νερό, στέγη, ζέστη, όπως λέει και ο Maslow, μπορείς να αναζητήσεις και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια, δηλαδή την προστασία από κινδύνους, την σταθερότητα, την απελευθέρωση από τους φόβους. Αν καταφέρεις να εξασφαλίσεις και την ασφάλεια, τότε και μόνο τότε μπορείς να κοιτάξεις και να ενδιαφερθείς για τους γύρω σου, τους γείτονες, τους φίλους κ.α. 
Αυτήν την εποχή στην Ελλάδα ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων έχουν εξασφαλίσει την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών τους και της ασφάλειας τους και ενδεχομένως, κανένας από αυτούς δεν έμενε κοντά στο διαμέρισμα, που έμενε η Άννυ.

Αν ο πατέρας φύγει από τη ζωή, η κοινωνία θα ηρεμήσει και ίσως θα "κοιμηθεί" μέχρι το επόμενο τραγικό θύμα. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την επανάληψη; Σίγουρα οι αφορισμοί δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Ούτε και ο στιγματισμός (πέραν αυτού που ήδη έχουν υποστεί) των ναρκομανών. Θα πρέπει ίσως να «εκπαιδευτούμε» στην αναγνώριση και αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων για να μην έχουμε την ίδια κατάληξη;
Για να υπάρξει πρόληψη εγκληματικών ενεργειών, θα πρέπει να μάθουμε ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να κάνει μια πράξη βίας και μετά να το διαχειριστούμε αποτελεσματικά παρεμβαίνοντας στα υψηλού κινδύνου άτομα για τη διάπραξη τέτοιων πράξεων. 
Άτομα που μπορούν να θεωρηθούν υψηλού κινδύνου μπορεί να βρεθούν, συνδυάζοντας το ιστορικό βίαιων πράξεων που έχουν, τις ψυχιατρικές διαγνώσεις, το αν κάνουν θεραπεία ή όχι και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν. Τέτοιου τύπου διαγνωστικά εργαλεία υπάρχουν εδώ και χρόνια και χρησιμοποιούνται από εγκληματολόγους πολλών χωρών όπως οι Η.Π.Α. και το Η.Β.

Όταν δεν υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος Πρόνοιας, θα πρέπει να το δημιουργήσουμε ή να το απαιτήσουμε. Πώς όμως, μπορεί να αφυπνιστεί μια κοινωνία, για να κατανοήσει πως φέρει ευθύνη;
 Το κράτος πρόνοιας δημιουργείται, όταν δεν υπάρχει, ύστερα από την απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Εδώ θα γυρίσω στον Maslow και θα πω, πως όταν οι πολίτες ικανοποιήσουν τις βασικές φυσικές τους ανάγκες για τροφή στέγη, νερό, ζεστασιά, ασφάλεια, σταθερότητα τότε θα μπορέσουν να αφυπνιστούν, να κατανοήσουν, να απαιτήσουν και να δημιουργήσουν όχι μόνο κράτος πρόνοιας, αλλά και ό,τι άλλο σκεφτούν.

Τελικά, ο θάνατος της Άννυ ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;
Όχι, σαν την Άννυ υπάρχουν πολλά παιδιά, που ζουν και μεγαλώνουν σε παρόμοιες οικογένειες με την δική της και ακόμα περισσότερα, που έχουν ενηλικιωθεί και έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο. Άρα δεν ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος.

Ελπίζουμε να βοηθήσαμε στην κατανόηση αυτής της αδιανόητης πράξης, που ήρθε να μας συγκλονίσει και να μας προβληματίσει, τόσο βαθιά. 
Αυτό που θα κρατήσουμε ως συμπέρασμα, είναι πως το ενδιαφέρον για το διπλανό μας, που υποφέρει, δεν είναι αδιακρισία, είναι ο ορισμός της ανθρωπιάς. Μπορεί όλοι μας να έχουμε άλυτα προβλήματα, όμως αν τα παραμερίσουμε για λίγο, λύνοντας το πρόβλημα ενός συνανθρώπου μας, δεν είναι ούτε πολυτέλεια, ούτε υπερβολή!...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Για περισσότερα χαμόγελα...

Για περισσότερα χαμόγελα...



Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το χαμόγελο ενός παιδιού! Για να χαμογελά όμως ένα παιδί, χρειάζεται να υπάρχει στη ζωή του (εκτός από την οικογένεια) αγάπη και ασφάλεια.
Αυτά προσπαθεί να εξασφαλίσει ο εθελοντικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα "Το χαμόγελο του Παιδιού", για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη, ειδικά στη δύσκολη αυτή εποχή που ζούμε. Αρωγοί σ' αυτό, είναι η στήριξη όλων των καθημερινών ανθρώπων, που πιστεύουν πως βοηθώντας ένα παιδί να χαμογελάσει, δεν είναι πολυτέλεια, αλλά υποχρέωση. Μια υποχρέωση, που την υπαγορεύει περισσότερο η καρδιά από το μυαλό, που πολλές φορές μπορεί να σκέφτεται το οικονομικό κόστος.

Με γνώμονα αυτό, "Το χαμόγελο του Παιδιού" με το χαρούμενο παζάρι του, κατηφορίζει την Κυριακή 7 Ιουνίου 2015 στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, στην Κρήτη, ανταποκρινόμενο στην πρόσκληση του Αθλητικού Σωματείου Αυτοκινήτων Χανίων (ΑΣΑΧ).

Σε μια μέρα, που θα περιλαμβάνει αγώνα Drift (τον 2ο αγώνα Κυπέλου Κρήτης σε συνεργασία με τον ΑΣΗ), Drag Day αυτοκινήτων & μοτοσικλετών και παζάρι, θα προσπαθήσει να φωτίσει κι άλλα χαμόγελα.

Όσοι λοιπόν, βρίσκεστε στα πανέμορφα Χανιά την Κυριακή (7 Ιουνίου), κάντε μια βόλτα και αποκτήστε κάποια είδη του οργανισμού "Το χαμόγελο του Παιδιού", στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο το δύσκολο έργο του, δίνοντας του τη δυνατότητα να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά που το έχουν ανάγκη, καθημερινά 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, θέλοντας να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική τους ισορροπία!...


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Ένα τραγούδι, δείχνει το δρόμο...

Ένα τραγούδι, δείχνει το δρόμο...



Χθες, 2 Ιουνίου κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι με τίτλο: "Δείξε μου δρόμο!", σε μουσική και ενορχήστρωση του Πασχάλη Τσιαλιάφα, στίχους του Χαράλαμπου Σάββα και με ερμηνευτή το Δημήτρη Νέζη

Το τραγούδι αυτό, θα λάβει μέρος στον 5ο διαγωνισμό τραγουδιού “PIROGOVSKY RASSVET” της Μόσχας στη Ρωσία, που θα γίνει στις 8 Αυγούστου 2015, εκπροσωπώντας την Ελλάδα, ανάμεσα σε δεκάδες χώρες απ' όλο τον κόσμο. 

Ο διαγωνισμός ξεκίνησε το 2011 και στα χρόνια αυτά, πρόσφερε μια ευκαιρία ανταλλαγής δημιουργικών ιδεών, προάγοντας τη φιλία μεταξύ των λαών, αφού στο διαγωνισμό συμμετέχουν χώρες και από τα δύο ημισφαίρια, από τη Βραζιλία ως την Ινδονησία. Οι χρήστες του διαδικτύου μπορούν να παρακολουθήσουν ζωντανά το show και να ψηφίσουν το τραγούδι της αρεσκείας τους, μέσω διαδικτύου. 

Η διαδικτυακή ψηφοφορία ξεκινά από τα μεσάνυχτα της 7ης Ιουνίου. Μπορείτε να δείτε λεπτομέρειες και να ψηφίσετε εδώ.

Αυτό όμως που κάνει αυτό το τραγούδι να δείχνει πραγματικά το δρόμο και να ξεχωρίζει είναι ότι, το 100% των εσόδων (Itunes/Amazon), θα διατεθούν για την προμήθεια αντιρετροϊκών φαρμάκων στους ασθενείς του Αids στο νοσοκομείου "Αττικόν".


Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού θα γυριστεί σε σκηνοθεσία της "Phonographic Society", με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Ισιδώρας Καψαλάκη κι εμείς ευχόμαστε να έχει καλή επιτυχία και να γίνει παράδειγμα προς μίμηση και για άλλους καλλιτέχνες η κίνηση αυτή, γιατί μπορεί η οικονομική κρίση που μας ταλαιπωρεί να συνεχίζεται, αλλά οι καλλιτέχνες και η μουσική μπορούν να την απαλύνουν μέσα από τέτοιες προσπάθειες.



Μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι εδώ
Στηρίξτε αυτή την τόσο ευγενική κίνηση!




[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Θανάσης Βέγγος, ο δικός μας καλός άνθρωπος

Θανάσης Βέγγος, ο δικός μας καλός άνθρωπος



Όλοι τον γνωρίζουμε! Όλοι γελάσαμε με τους ρόλους, που ενσάρκωσε στον κινηματογράφο. Αυτό, που δεν γνωρίζουμε όλοι, είναι η πορεία και η ιστορία του Θανάση Βέγγου, αυτού του τόσο ευγενικού και ξεχωριστού ανθρώπου.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 89 χρόνων από τη γέννησή του (29 Μαΐου), θελήσαμε να κάνουμε το αφιέρωμα αυτό, για να τον γνωρίσουμε όλοι καλύτερα, έστω και αργά...
Βλέπετε κάποιοι άνθρωποι, μπορούν να ξεχωρίζουν και να εμπνέουν, ακόμα και μετά θάνατον.

Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Ν. Φάληρο το 1926 και ήταν το μοναχοπαίδι του Βασίλη Βέγγου και της Ευδοκίας. Ο πατέρας του υπήρξε υπάλληλος της Ηλεκτρικής Εταιρείας στο Φάληρο και αντιστασιακός. Μάλιστα, την περίοδο της Κατοχής, αγωνίστηκε για να σώσει το εργοστάσιο από την ανατίναξη που σχεδίαζαν οι Γερμανοί. Παρά το γεγονός αυτό (υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν πως χάρη στις δικές του προσπάθειες σώθηκε), ο Βασίλης Βέγγος απολύθηκε στη συνέχεια, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.

Ο Θανάσης βιώνει δύσκολα παιδικά χρόνια και εργάζεται από μικρός για να βοηθήσει την οικογένειά του. Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την επεξεργασία δερμάτων αλλά και κάνοντας μικροθελήματα, στη γειτονιά του.

Την περίοδο του εμφυλίου, (1948 - 1950) βρίσκεται εξόριστος στη Μακρόνησο, όπου βιώνει τον εξευτελισμό, αλλά ταυτόχρονα μαθαίνει να υπομένει, υιοθετώντας την αξιοπρέπεια ως στάση ζωής. Υπηρέτησε με αυτό τον τρόπο τη θητεία του, ως ανεπιθύμητος στρατιώτης. Εκεί θα γνωρίσει και τον άνθρωπο που θα του αλλάξει τη ζωή, το Νίκο Κούνδουρο.

Η πορεία του στον ελληνικό κινηματογράφο, ξεκινά το 1953 όταν ο Ν. Κούνδουρος τον καλεί να παίξει στην πρώτη ταινία της καριέρας του τη "Μαγική πόλη", όπου υποδύεται ένα πωλητή λεμονιών στη λαχαναγορά, ο οποίος ονομάζεται Θανάσης, όπως ο ίδιος και είναι το όνομα που έχει κάθε ρόλος που ενσαρκώνει στη μεγάλη οθόνη. Ως το 1958, παίζει διάφορους μικρούς ρόλους και παράλληλα δουλεύει και σαν φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό. Είναι η περίοδος όπου εμφανίζεται σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως ο "Δράκος", " Μανταλένα", "Διακοπές στην Αίγινα", "Ο Ηλίας του 16ου", "Ποτέ την Κυριακή".

Στο "Δράκο" τη δεύτερη ταινία του Νίκου Κούνδουρου, υποδύεται ένα μπάρμαν που είναι συγχρόνως και μπράβος του αρχηγού μιας συμμορίας απατεώνων. Σ' αυτή την ταινία, θα φάει τις πρώτες σφαλιάρες, οι οποίες τον ακολούθησαν σ' όλη τη διάρκεια της κινηματογραφικής του καριέρας.

Ο Θανάσης Βέγγος υπήρξε βιοπαλαιστής, όπως και κάποιοι ρόλοι που ενσάρκωνε και δεν σπούδασε υποκριτική. Είχε όμως πηγαίο ταλέντο που στάθηκε (ευτυχώς) αρκετό, για να του δοθεί το 1959 η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και να εμφανιστεί στο θέατρο, στην επιθεώρηση "Ομόνοια πλατς - πλουτς", δίπλα στο Νίκο Ρίζο και το Γιάννη Γκιωνάκη ενώ το 1960 να πάρει τον πρώτο μεγάλο του ρόλο στην ταινία "Οι δοσατζήδες", δίπλα στο Νίκο Σταυρίδη.

Ακολουθεί η συνεργασία του με τον Πάνο Γλυκοφρύδη, στις ταινίες: "Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ", "Μην είδατε τον Παναή", "Ζήτω η τρέλλα!", "Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης".
Το 1964 ιδρύει τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου στην προσπάθειά του να ενσαρκώσει το όραμά του, το όραμα της απόλυτης ελευθερίας, να υπερβεί τις συμβάσεις και να "χτίσει τη δική του Οκτάνα", σύμφωνα με το Σολδάτο. Συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές γυρίζουν τις ταινίες: "Φανερός πράκτορ 000", "Τρελλός, παλαβός και Βέγγος", "Ποιος Θανάσης;", οι οποίες χαρακτηρίζονται από το σουρεαλιστικό χιούμορ, τον αυτοσχεδιασμό και την πηγαία ερμηνεία. Οι ταινίες, είχαν μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία και αγαπήθηκαν από το κοινό, όμως αυτά δεν στάθηκαν αρκετά για να τον προστατέψουν από την οικονομική καταστροφή, από την οποία άργησε πολύ να συνέλθει.

Το 1971 η συνεργασία του με τον Ντίνο Κατσουρίδη, θα του φέρει το βραβείο ερμηνείας πρώτου ανδρικού ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;". Ένα χρόνο αργότερα, η ταινία "Θανάση πάρε το όπλο σου" θα του χαρίσει ένα ακόμα βραβείο ερμηνείας.

Στη δεκαετία του 80, ο Θανάσης Βέγγος θα γυρίσει μόνο μερικές βιντεοταινίες, για να επιστρέψει στον κινηματογράφο το 1991 στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου" με μια ερμηνεία εντελώς διαφορετική χαμηλών τόνων και μεγάλης εκφραστικότητας. Το 1995 συμμετέχει στην ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Το βλέμμα του Οδυσσέα" και το 1998 στην ταινία "Όλα είναι δρόμος" που αποτελεί κορυφαία του στιγμή.
Την ίδια περίοδο εμφανίζεται και στην Επίδαυρο παίζοντας το ρόλο του Δικαιόπολι στους "Αχαρνής", το 1997 και το 2001 στην "Ειρήνη" του Αριστοφάνη με τεράστια επιτυχία.

Σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση (2002), ερμηνεύει ένα από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά "Περί ανέμων και υδάτων", σε σενάριο της Κάκιας Ιγερινού, που αγαπήθηκε από όλους.
Δεν ήταν όμως η μόνη. Ο Θανάσης Βέγγος εμφανίστηκε στις σειρές: "Βεγγαλικά" (ΕΡΤ, 1988), "Έρωτας, όπως έρημος" (ΝΕΤ, 2003), "Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου" (ΑΝΤ1, 2006) και "Η Θεσσαλονίκης της νοσταλγίας μας" (ΕΤ3, 2009).

Τελευταία του κινηματογραφική συμμετοχή, ήταν στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ψυχή βαθιά" το 2009.

Παρά το γεγονός ότι συμμετείχε σε μερικές από τις πιο ονομαστές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου καθιερώθηκε ως κινηματογραφικός τύπος, από άλλες κωμικές παραγωγές στις οποίες ενσάρκωνε το μέσο Έλληνα, το φουκαρά, τον γκαφατζή, τον αγαθό, τον κυνηγημένο αλλά και τον καπάτσο. Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές διαμόρφωσε ένα κινηματογραφικό ήρωα, ολοκληρωμένο και αναγνωρίσιμο, με σταθερά χαρακτηριστικά και πολύ αγαπητό στο κοινό.

Ήταν παντρεμένος με την Ασημίνα Βέγγου και απέκτησε δύο γιους. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Μαΐου του 2011.

Τα καλλιτεχνικά του βραβεία
Έτος
Φορέας
Βραβείο
Ταινία
1962Ένωση Ελλήνων κριτικών
1971Φεστιβάλ ΘεσσαλονίκηςΑ' Ανδρικού ΡόλουΤι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;
1971Ένωση Ελλήνων κριτικώνΤι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;
1972Φεστιβάλ ΘεσσαλονίκηςΕρμηνείας Α' Ανδρικού ΡόλουΘανάση, πάρε τ' όπλο σου
1991Κρατικό βραβείοΕρμηνείας Β' Ανδρικού ΡόλουΉσυχες μέρες του Αυγούστου
1993Φεστιβάλ ΘεσσαλονίκηςΕιδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του
2008Πρόσωπα 2008Ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του
  • Το 2002 ο Δήμος Κορυδαλλού τίμησε τον καταξιωμένο ηθοποιό δίνοντας το όνομά του στο 1.900 θέσεων, δημοτικό αμφιθέατρο της περιοχής.
  • Τον Οκτώβριο του 2008 ο Δήμος Πειραιά μετονομάζει, ύστερα από απόφαση του Δ.Σ., την πλατεία Ευαγγελισμού στο Νέο Φάληρο, γενέτειρα του ηθοποιού, σε πλατεία Θανάση Βέγγου.
  • 2008 Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας τον τιμά χρίοντας τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.



Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του είχε πει: "Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα".
Αυτή του η ποιότητα ήταν που τον έκανε το δικό μας, καλό άνθρωπο!...



Πηγές: wikipedia.orgsansimera.grveggos.gr
Κείμενο: "to e - periodiko mas"
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Welcome June!

Welcome June!


Πρωτομηνιά σήμερα και σκεφτήκαμε να υποδεχτούμε τον Ιούνιο, με περισσότερες ιδέες διακόσμησης για βεράντα και κήπο, όπως σας υποσχεθήκαμε.
Έτσι, σήμερα έχουμε δύο moodboards, αφιερωμένα στις καλοκαιρινές μέρες, που όλοι περιμένουμε...

Βεράντα




Κήπος...


Καλό και ...ζεστό μήνα!...

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram