Νύχτα στο λιμάνι…

Υπάρχουν τροφές που είναι αθάνατες; Που η ημερομηνία λήξης στη συσκευασία τους, είναι παντελώς άχρηστη;

Ασφαλώς και υπάρχουν και μάλιστα οι επιστήμονες τις ονομάζουν "βρικόλακες" της διατροφικής αλυσίδας, αφού ο χρόνος δεν τις αγγίζει.

Οκτώ είναι τα αθάνατα προϊόντα που διατηρούν τις θρεπτικές τους αξίες αλλά και την ποιότητα και την υγιή τους όψη, ανά τους αιώνες. Ας τις δούμε αναλυτικά.

Μέλι. Η διάρκεια της ζωής και της διατροφικής του αξίας, δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Παραμένει ασφαλές όσος χρόνος και αν περάσει. Μπορεί να αλλάζει το χρώμα και η υφή του, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει αλλοίωση. Να θυμάστε πως όταν περάσει κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα το πραγματικό γνήσιο μέλι κρυσταλλώνει, αλλά δεν χάνει στο ελάχιστο τα συστατικά του.

Ζάχαρη. Δεν χαλάει ποτέ και ο λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν ευνοεί την ανάπτυξη βακτηριδίων. Το μόνο αναγκαίο, είναι στην αποθήκευσή της να παραμείνει κλεισμένη σε αεροστεγές δοχείο, μακριά από την υγρασία και την επίθεση των ζουζουνιών.

Ρύζι. Μπορεί η συσκευασία του να αναγράφει ημερομηνία λήξης, η οποία να έχει περάσει κατά κάμποσα χρόνια, όμως όταν το ρύζι είναι το άσπρο ή το άγριο, το arborio, το jasmine και το basmati είναι ασφαλές και θρεπτικό, αφού ο χρόνος δεν το επηρεάζει. Το μόνο ευαίσθητο στο χρόνο, είναι το καστανό ρύζι.

Καλαμποκάλευρο. Η μόνη προϋπόθεση για να το βρείτε ολόφρεσκο και τον επόμενο αιώνα, είναι να είναι στεγνό και σφραγισμένο και φυλαγμένο και δροσερό μέρος.

Το αποσταγμένο άσπρο ξύδι καθώς και το τσίπουρο ή το ρούμι, επειδή περιέχουν αλκοόλ είναι κι αυτά αθάνατα και αναλλοίωτα! Τοποθετημένα τα οινοπνευματώδη σας σε σκοτεινό ντουλάπι, μπορούν να διατηρηθούν για πάρα πολλά χρόνια.

Το καθαρό εκχύλισμα βανίλιας περιέχει αλκοόλ. Για το λόγο αυτό, παραμένει φρέσκο και αρωματικό για όσο διάστημα το έχετε στο ντουλάπι, ακόμα κι αν περάσουν χρόνια, κάτι που δεν συμβαίνει με τις απομιμήσεις του. Γι' αυτό προσοχή, αξίζουν λίγα χρήματα παραπάνω προκειμένου να έχετε το αυθεντικό και αθάνατο.

Το ίδιο συμβαίνει και με το θαλασσινό αλάτι, το οποίο ως γνωστόν, είναι υπεραιωνόβιο!




πηγή: perierga.gr

Γνωρίζετε την ιστορία του;

Η ιστορία του decoupage είναι μεγάλη, αφού η γέννησή του χρονολογείται τον 18ο αι. Ήταν η εποχή που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα τα έπιπλα, με τελικό φινίρισμα από βουλοκέρι, που προέρχονταν από την Άπω Ανατολή. Στην Ευρώπη, η ζήτηση ήταν μεγάλη  και όταν οι δυνατότητες παραγωγής των κατασκευαστών αδυνατούσαν να καλύψουν τις πολλές παραγγελίες, οι Βενετοί βιοτέχνες δοκίμασαν να μιμηθούν το βουλοκέρι με το λεγόμενο lacca contrafatta (απομίμηση λάκας) και να παράγουν έπιπλα με αυτή την τεχνική.


Με τον καιρό οι βιοτέχνες δέχονται μαθητές οι ποίοι ασχολούνταν με τον χρωματισμό αντίγραφων έργων αλλά και σχεδίων των δημοφιλών καλλιτεχνών της εποχή. Αυτά τα χρωματισμένα σχέδια τα έκοβαν και τα κολλούσαν πάνω στα αντικείμενα που ήθελαν να διακοσμήσουν. Στη συνέχεια περνούσαν από πάνω πολλές στρώσεις βερνίκι. Αυτός ήταν ο τρόπος που κατασκεύαζαν έπιπλα και διάφορα άλλα αντικείμενα που έμοιαζαν με τα δημοφιλή της Ιαπωνίας και της Κίνας.


Η λέξη decoupage προέρχεται από τη γαλλική decouper που σημαίνει κόβω και η τέχνη του στολισμού των επιφανειών έτσι ώστε να δημιουργείται ένα καινούργιο έργο τέχνης, αγαπήθηκε και από πολλά γνωστά πρόσωπα της Ιστορίας όπως η Μ. Αντουανέτα, η Μαντάμ ντε Ποπαντούρ, ο Λόρδος Βύρωνας, αλλά και αργότερα ο Ματίς και ο Πικάσσο.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, πρόκειται για μια μορφή τέχνης η οποία ανθεί και αγαπιέται και σήμερα μετά από τόσους αιώνες.

Πολλές ονομασίες δόθηκαν στο decoupage. Οι Ιταλοί την αναφέρουν ως arte povero δηλ. τέχνη των φτωχών ανθρώπων, ενώ οι Γάλλοι ως lacque pauvre δηλ. βερνίκι των φτωχών.

Στην Αγγλία το ονόμαζαν γιαπωνέζικο, αφού συναγωνιζόταν την τέχνη που ήρθε από την Ιαπωνία και την Κίνα όπου από το 12ο αι. διακοσμούσαν φανάρια, κουτιά για δώρα, αλλά και καθημερινά αντικείμενα.

Μάλιστα το 1730 το γιαπωνέζικο έγινε δημοφιλές και στις αμερικανικές αποικίες όπου εικόνες τοποθετούνται σε έπιπλα, βάφονταν και λουστράρονταν.


Το γερμανικό και το αυστριακό decoupage ήταν λίγο πιο "βαρύ" ακολουθώντας το χαρακτήρα των επίπλων Biedermeir. Κυρίως χρησιμοποιούσαν ανάγλυφες εικόνες παιδιών, αγγελουδιών, κορδελών κ.α.

Το σκανδιναβικό είναι πιο μονότονο, με ασπρόμαυρα χαρακτικά τα οποία βάφονταν με σκούρο βερικοκί, πράσινο του δάσους και σκούρο σομόν.

Το πολωνικό αντίθετα είναι λαμπερό και σπινθηροβόλο. Τα παραδοσιακά σχέδια εφαρμόζονταν σε χρωματιστό γυαλιστερό χαρτί, όπως και το μεξικανικό που είναι κι εκείνο φωτεινό και με πολλά χρώματα, αφού χρησιμοποιείται κυρίως για τη διακόσμηση των γιορτινών εορτασμών.

Στο Βέλγιο το decoupage γίνεται συνήθως με νυστέρι, για να μπορούν να κοπούν με απόλυτη ακρίβεια οι σιλουέτες των εικόνων.

Τέλος στην Αυστραλία ακολουθούνται οι κανόνες της τεχνικής των Βενετών του 1700.

Σήμερα, πολλοί είναι οι λάτρεις της ξεχωριστής αυτής διακοσμητικής τέχνης, που όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες, δίνουν αμέτρητες δυνατότητες έκφρασης, διακοσμώντας και κάνοντας ξανά χρηστικά αντικείμενα, που κάτω από άλλες συνθήκες θα πετούσαμε.

Η καλή μας φίλη Έλκα Σούφρα που μας έδωσε τις φωτογραφίες της, δημιούργησε εμπνευσμένα κουτιά, άλλοτε χαρούμενα και άλλοτε νοσταλγικά, ενώ δεν παρέλειψε να διακοσμήσει και να κάνει χρηστικά άδεια βάζα από κρέμες σώματος.


Φωτογραφίες - κατασκευή decoupage: Έλκα Σούφρα, διακοσμήτρια - εικαστικός


πηγή πληροφοριών: decomagia.gr, madeincreta.gr

Πώς θα σας φαινόταν αν σας λέγαμε πως τεχνητά δέντρα θα καθαρίζουν την ατμόσφαιρα; Αδύνατο; Κι όμως, τα τεχνητά δέντρα είναι η ελπίδα των επιστημόνων για να βοηθήσουν στον περιορισμό των κλιματικών αλλαγών του πλανήτη!

Αυτά τα δέντρα θα αποτελούνται από ένα φθηνό πλαστικό υλικό που θα έχει την ιδιότητα να απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα. Μάλιστα ο Αμερικανός Νομπελίστας Χημικός Τζόρτζ Όλα με την ομάδα του παρουσίασε ένα πορώδες απορροφητικό πλαστικό, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για τα τεχνητά δέντρα του μέλλοντος, τα οποία θα καθαρίζουν την ατμόσφαιρα, ενώ παράλληλα θα παράγουν καύσιμα.

Σας ακούγεται πολύ... διαστημικό όλο αυτό;
Ίσως και να είναι αφού μέχρι πρόσφατα, μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας μπορούσε κανείς να δει κάτι ανάλογο.

Το συγκεκριμένο υλικό ονομάζεται ΡΕΙ και είναι ένα οργανικό πολυμερές στο οποίο αυξήθηκε η απορροφητικότητα σε διοξείδιο του άνθρακα με μια ειδική χημική επεξεργασία.  Για να γίνει πορώδες και να αυξηθεί η ελεύθερη επιφάνειά του, χρησιμοποιήθηκαν ίνες υαλοβάμβακα.
Έγιναν πειράματα τα οποία έδειξαν ότι μετά από αυτή την επεξεργασία, το ΡΕΙ μπορεί να απορροφήσει διοξείδιο του άνθρακα περισσότερο από κάθε άλλο υλικό.

Ενδιαφέρον προκαλεί η δήλωση του Τζόρτζ Όλα, ότι υλικά όπως αυτό, στο μέλλον θα μπορούσαν να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας.
Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε...

πηγή: news.in.gr

Μπορεί κάποιες έννοιες και λέξεις να έχουν χάσει το νόημά τους στις μέρες μας, αλλά για μένα, παραμένουν ακόμα με τη σημασία τους. Ο λόγος για την εκδήλωση - εορτασμό της ανεξαρτησίας της Ελλάδας, στις ΗΠΑ!

Δεν θα σταθώ στα πολιτικά γεγονότα και στη συνάντηση του Έλληνα Υπουργού Γ. Βαρουφάκη με τον πρ. Ομπάμα. Αυτά τα αφήνω στους "πολιτικούς αναλυτές"...
Αυτό που θέλω να παρατηρήσω εγώ, είναι την ειρωνεία του πράγματος, ας μου επιτραπεί ο όρος.
Γιατί είναι ειρωνικό πώς να το κάνουμε να εορτάζεται η "ανεξαρτησία" μιας χώρας που δεν είναι ανεξάρτητη και ίσως να μην υπήρξε ποτέ!

Αλλά ας αφήσουμε το παρελθόν. Τώρα, εορτάζεται η ανεξαρτησία μιας χώρας που "δέρνεται" πανταχόθεν από εκβιασμούς και αρνητικά σχόλια, επειδή επέλεξε μια κυβέρνηση που δεν αρέσει στους "μεγάλους" αυτού του πλανήτη! Αυτό μπορεί να ονομαστεί ανεξαρτησία;

Λίγες μέρες νωρίτερα, αξιωματούχοι της Ευρώπης δήλωσαν καθαρά, πως δεν τους αρέσει η κυβέρνηση των Ελλήνων, κάτι που φυσικά το γνωρίζουμε από τους αλλεπάλληλους εκφοβισμούς που έχει υποστεί αυτός ο λαός, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες.
Πόση ανεξαρτησία χωρά αυτό;

Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, απειλούν συνεχώς με "αφανισμό" μια χώρα αν δεν κάνει το θέλημά τους! Ακόμα ηχεί στ' αυτιά μου, το "σκοτώστε τους" του κ. Σόιμπλε!

Και αντί να παρατηρήσουν τα παραπάνω οι έγκριτοι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι, αρκούνται στο σχολιασμό της αμφίεσης του Έλληνα Υπουργού, η οποία συνεχίζει να είναι εκτός "πρωτοκόλλου"!!!
Η ουσία της εκδήλωσης, που παραμένει εκτός λογικής, δεν απασχόλησε κανένα; Μόνο εγώ το βλέπω;
Από πότε τα ράσα κάνουν τον παπά ή έλειπαν από το μάθημα της λαογραφίας, που απ' ότι φαίνεται είναι χρήσιμο για μια σφαιρική παιδεία;

Η ανεξαρτησία δεν προσδιορίζεται στα λόγια, ούτε στις εκδηλώσεις και τις γιορτές, αλλά στην ουσία και την πράξη που την καθιστά, υπαρκτή ή και όχι!...

Μαρίνα

Ο Αστέρης Κούτουλας, διάσημος έλληνας καλλιτέχνης στη Γερμανία, ζει και δραστηριοποιείται εδώ και πάνω από 30 χρόνια στο Βερολίνο.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας Γερμανική Φιλολογία και Ιστορία της Φιλοσοφίας και έχει μεταφράσει στα γερμανικά Κωνσταντίνο Καβάφη, Γιώργο Σεφέρη, Νίκο Εγγονόπουλο, Γιάννη Ρίτσο και Οδυσσέα Ελύτη.

Το 1980 ξεκίνησε να συνεργάζεται με το Μίκη Θεοδωράκη, παράγοντας περίπου τριάντα δίσκους με τη μουσική του, ενώ οργάνωσε πάνω από εκατό συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανέλαβε πολλές μουσικές παραγωγές Ελλήνων καλλιτεχνών (Μ. Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Ντέμης Ρούσσος, Έλλη Πασπαλά, Άλκιστις Πρωτοψάλτη κα) στην Ευρώπη και συμμετείχε στη διοργάνωση συναυλιών διεθνών σταρ, όπως οι Μερσέντες Σόσα, Scorpions, Στιγκ, Μίλβα, Ζουλφί Λιβανελί κ.α.
Συναντήσαμε τον Αστέρη Κούτουλα, με αφορμή την ταινία που ετοιμάζει για τον μεγάλο μας συνθέτη με τίτλο "Ταξιδεύοντας με το Μίκη" αλλά, όντας βαθιά πολιτικοποιημένος και ζώντας βέβαια στο Βερολίνο, η κουβέντα αναπόφευκτα επεκτάθηκε στην άποψη που έχουν οι Γερμανοί για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το κλίμα που επικρατεί στη Γερμανία για τους Έλληνες.

Σας συνδέει μακρόχρονη φιλία και συνεργασία με το Μίκη Θεοδωράκη και τώρα αναλαμβάνετε ως σκηνοθέτης μια νέα πρωτοβουλία για την παρουσίαση του έργου του. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι' αυτό;
Συνεργάζομαι με το Μίκη εδώ και 35 χρόνια. Είμαστε φίλοι και συνεργάτες από το 1980, που ήμουν στην Ανατολική Γερμανία. Η καινούργια μου δουλειά είναι μια ταινία με τίτλο "Ταξιδεύοντας με το Μίκη" και έχει ως αφετηρία τις backstage καταστάσεις των συναυλιών, που οργανώσαμε ανά τον κόσμο. Βάση της ταινίας είναι εξήντα διαφορετικές μουσικές από το σύνολο του έργου του Μίκη. Μιλάμε για πλάνα, από το 1987 μέχρι σήμερα από πρόβες, συναυλίες, ηχογραφήσεις, παραγωγές όπερας και μπαλέτου καθώς και προσωπικές συναντήσεις.
Πρόκειται για ένα αμοντάριστο κινηματογραφικό υλικό, έναν εικονογραφημένο θησαυρό διάρκειας περίπου εξακοσίων ωρών, το οποίο καταγράφει συναρπαστικές στιγμές από τη ζωή ενός χαρισματικού καλλιτέχνη.
Όλο αυτό θα καταλήξει σε ένα φιλμ ενενήντα λεπτών, με εξήντα διαφορετικές μουσικές και εξήντα μικρές ιστορίες. Θα είναι μια συνολική και αυθεντική ματιά στον κόσμο του συνθέτη και "αναρχικού" Μίκη Θεοδωράκη.
Θα δείτε τον Ευρωπαίο Μίκη, τον διάσημο Μίκη, αλλά και τον απλό και ολόδικό μας Έλληνα Μίκη. Θα ακούσετε μέσα από την ταινία διαφορετικά είδη μουσικής του - όπερα, κλασσική, λαϊκή, συμφωνική, δωματίου, τζαζ κ.ο.κ. Ο ίδιος έχει δει ένα κομμάτι και ενθουσιάστηκε. Είναι πάντως η πρώτη φορά που γίνεται μια τέτοια ταινία, για ένα καλλιτέχνη και πιστεύουμε ότι μέχρι τον Ιούλιο, θα είναι έτοιμο ένα πρώτο rough cut ως δώρο για τα γενέθλιά του.

Ζείτε στο Βερολίνο. Γνωρίζετε λοιπόν, από πρώτο χέρι ότι υπάρχουν πολιτικά ζητήματα μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Πού βρίσκονται οι σχέσεις αυτές σε κοινωνικό επίπεδο και τι πρέπει, κατά τη γνώμη σας να γίνει;
Οι περισσότεροι Γερμανοί μορφωμένοι και μη, έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από ορισμένους πολιτικούς και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Μα έχουν στιγματίσει ως "πτωχευμένους Έλληνες". Φωνάζουν "πουλήστε την Ακρόπολη!" ή "ο πολιτισμός σας των τελευταίων δύο αιώνων δεν έχει προσφέρει τίποτα στον παγκόσμιο πολιτισμό" κ.α. Είναι η πρώτη φορά που οι Γερμανοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί προχωρούν σε τέτοια ρατσιστική μεταχείριση ενός ολόκληρου λαού. Στα δημοσιεύματά τους δεν αναφέρουν ως υπαίτιους τους Έλληνες πολιτικούς ή τους Έλληνες ολιγάρχες, αλλά γενικά τους "Έλληνες".
Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες στη Γερμανία που δέχονται φραστικές επιθέσεις. Προσωπικά μου έχει πει Γερμανός: "Δεν μπορείτε να ησυχάσετε εσείς οι Έλληνες; Αν συνεχίσετε έτσι, θα σας στείλουμε τανκς"... Ο Έλληνας πρέσβης εδώ στο Βερολίνο, μου έλεγε τις προάλλες ότι δέχονται συνέχεια απειλητικά τηλεφωνήματα, μέχρι "θα σας σκοτώσουμε" τους λένε, χώρια οι στοίβες από υβριστικά γράμματα. Διάφοροι Γερμανοί πολιτικοί λένε στα πολιτικά talk shows ότι η Γερμανία έχει δώσει λεφτά για εμάς, ενώ ξέρουν ότι προς το παρόν η χώρα τους έχει κερδίσει πολλά δις από την ελληνική κρίση.
Βεβαίως, αν και σε άλλο βαθμό, κι εμείς το ίδιο κάνουμε στην Ελλάδα, όταν αποκαλούμε την κ. Μέρκελ ή τον κ. Σόιμπλε ναζί, κάτι που βρίσκω απαράδεκτο. Γιατί το χειρότερο κακό το κάναμε εμείς οι ίδιοι στη χώρα μας, που ψηφίζαμε επί χρόνια αυτούς που ψηφίζαμε και δώσαμε αυτά τα δικαιώματα προς τα έξω.

Πώς σας φάνηκε το δελτίο Τύπου συμπαράστασης της Γερμανικής Ομοσπονδίας Συνδικάτων προς την Ελλάδα;
Υπάρχουν και στα συνδικάτα και στους κόλπους όλων των γερμανικών κομμάτων έξυπνοι και ρεαλιστές άνθρωποι. Από την άλλη, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν είναι πια και... δράκουλες. Πιστεύουν πως η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει και να νοικοκυρευτεί, καθώς για χρόνια καταχράστηκαν δημόσια χρήματα, πακέτα Ντελόρ κ.ο.κ. Η Παγγερμανική Ομοσπονδία Συνδικάτων συμπαρίσταται ξεκάθαρα στη χώρα μας. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι που πιστεύουν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι αυτή των γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Πιστεύουν ότι πρέπει να είναι ανθρώπινη. Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή έχουμε αυτούς που υποστηρίζουν τη σκληρή πολιτική και αυτούς που αντιτίθενται.

Ποια είναι η άποψή σας για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και πώς αντιμετωπίζει η Γερμανία τη χώρα μας σήμερα σε πολιτικό επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεται η πολιτιστική πολιτική της χώρας μας;
Η Ελλάδα είναι σε φάση αλλαγής. Χαίρομαι γι' αυτό. Το δικομματικό εξουσιαστικό μοντέλο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν άντεξε πλέον τις καταστάσεις για τις οποίες το ίδιο ευθύνεται και κατέρρευσε. Οι Έλληνες έκαναν επιτέλους το πρώτο βήμα. Εύχομαι κι ελπίζω να κάνουν και το επόμενο, που είναι να φύγουμε από το ευρώ, που μας έκανε μεγάλο κακό οικονομικά και ηθικά. Με τον ΣΥΡΙΖΑ  στην εξουσία έχουμε τουλάχιστον για πρώτη φορά μια ελληνική κυβέρνηση που ασκεί ελληνική πολιτική.
Για την Ευρώπη των Βρυξελλών, με τη Γερμανία ισχυρότερη δύναμη, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα "συστημικό λάθος" (system error). Δεν θέλουν η Ελλάδα να βγει από το ευρώ, όμως μας θέλουν μέσα στο παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Θέλουν να δείξουμε υποταγή και "μετάνοια". Με τέτοιο ρατσισμό δεν αντιμετώπισαν ούτε τους Πορτογάλλους ούτε τους Ισπανούς.
Σε ό,τι αφορά την πολιτιστική πολιτική της χώρας μας, κάποιος πρέπει επιτέλους να αρχίσει να διαφημίζει τον ελληνικό πολιτισμό - αρχαίο, νεότερο, σύγχρονο - ανά τον κόσμο. Να υποστηρίξει νέους καλλιτέχνες, να ανοίξει πόρτες στις διάφορες χώρες, να αξιοποιήσει μεγάλους ξένους καλλιτέχνες για τη διάδοση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Μπορούν να γίνουν μεγάλα πράγματα χωρίς να απαιτούνται χρήματα. Χρειάζεται όραμα, προγραμματισμός και δουλειά. Υπήρχαν Κέντρα Ελληνικού Πολιτισμού σε πολλές χώρες, που έπαιρναν χρήματα και έκαναν από ελάχιστα έως τίποτα. Κάντε σύγκριση με το Ινστιτούτο "Θερβάντες" ή το "Γκαίτε". Πού είναι η διεθνής ανάδειξη του πολιτισμού μας; Δώσαμε δικαιώματα στους ξένους να μας συμπεριφέρονται έτσι...