| |
Σύμφωνα με την διευθύντρια του κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Αικατερίνη Καμηλάκη, το στεφάνι κατασκευαζόταν με βέργα από ανθεκτικό και ευλύγιστο ξύλο κλήματος ή άλλο και στολιζόταν με λουλούδια και κλαδάκια καρποφόρων δέντρων, όπως η αμυγδαλιά, η συκιά και η ροδιά. Επίσης το διακοσμούσαν με στάχυα από σιτάρι και κριθάρι με κρεμμύδι, αλλά και σκόρδο για το μάτι. Η χρησιμοποίηση πρασινάδας και όχι τόσο λουλουδιών με σκοπό τη μετάδοση της γονιμότητας τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των μαγιάτικων συνηθειών.
Στον αγροτικό χώρο δεν ήταν καν απαραίτητο το στεφάνι. Αρκούσε η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού μιας δέσμης από χλωρά κλαδιά ελιάς, συκιάς, νεραντζιάς, πορτοκαλιάς και άλλα, μαζί με λουλούδια. Απαραίτητα ήταν βέβαια μαζί με αυτά και τα αποτρεπτικά του κακού φυτά, όπως το σκόρδο, η τσουκνίδα κ.α.
Σύμφωνα με κείμενο του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, Μιχάλη Τιβέριου, το μαγιάτικο κλαδί ή το άνθινο στεφάνι, έχει κατά πάσα πιθανότητα τις ρίζες του στην αρχαιότητα, αφού έφτιαχναν στεφάνια και σχεδόν δεν έλειπαν από καμιά εκδήλωση δημόσιου, ιδιωτικού ή θρησκευτικού βίου.
Αν θέλετε να φτιάξετε κι εσείς ένα, δεν έχετε παρά να πάρετε:
2 με 3 ευλύγιστα κλαδιά, σε μήκος ανάλογο με το μέγεθος του στεφανιού που θέλετε να φτιάξετε, σπάγκο, ξερό χόρτο δεσίματος ή κλωστή και φυσικά, αγριολούλουδα.
Φτιάχνουμε πρώτα πρώτα το σκελετό από τα ευλύγιστα κλαδιά, που μπορεί να είναι από κλίμα ή λυγαριά ή από οποιοδήποτε κλαδί που λυγίζει χωρίς να σπάει.
Στη συνέχεια, ενώνουμε τις δύο άκρες του κλαδιού και στερεώνουμε με το σπάγκο. Το ίδιο επαναλαμβάνουμε με τα άλλα δύο κλαδιά, τα οποία στερεώνουμε πάνω στο πρώτο με το σπάγκο. Έχοντας έτοιμο το σκελετό, θα αρχίσουμε να τοποθετούμε τα αγριολούλουδα πάνω στον σκελετό, δένοντάς τα με την κλωστή ή το χόρτο δεσίματος.
Θυμηθείτε ότι η υπερβολή εδώ, επιβάλλεται! Όσο πιο πολλά λουλούδια βάλετε, τόσο πιο καλό θα είναι το αποτέλεσμα και για να μη φεύγουμε από την παράδοση, προσθέστε καλού κακού και σκόρδο ή τσουκνίδα, έτσι για την αποτροπή του κακού!...
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
πηγή πληροφοριών: valentine.gr
Ο Μάης δεν είναι μόνο ο μήνας που σφραγίζει την Άνοιξη. Είναι επίσης μήνας μνήμης και τιμής για τους αγώνες όσων έδωσαν το αίμα τους και θυσιάστηκαν διεκδικώντας το οκτάωρο και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Κι αυτοί είναι οι εργάτες του Σικάγο, το ματωμένο πουκάμισο των οποίων έγινε σύμβολο πάλης και θυσίας, κάνοντας από τότε τις Πρωτομαγιές «κόκκινες», καταλαμβάνοντας σημαντικότατη θέση στην καρδιά και τη ζωή των εργατών.
Η Πρωτομαγιά του 1886 έμελλε να σταθεί ορόσημο για τους αγώνες των εργατών παγκοσμίως, αφού ο ξεσηκωμός των εργατών πνίγηκε στο αίμα. Έτσι τρία χρόνια αργότερα στις 20 Ιουλίου του 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι καθιερώθηκε ως εργατική γιορτή.
Στην Ελλάδα τα εργατικά κινήματα άρχισαν να δημιουργούνται ταυτόχρονα σχεδόν με την ανάπτυξη της καλλιέργειας καπνού τον 19ο αιώνα. Η πρώτη απεργία πραγματοποιήθηκε στον υπό οθωμανική διοίκηση ελλαδικό χώρο την Πρωτομαγιά του 1888 στη Δράμα, από τους καπνεργάτες με κύριο αίτημα τις 10 ώρες εργασίας.
Η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση έγινε με πρωτοβουλία του Σταύρου Καλλέργη το 1893. Δύο χιλιάδες άτομα διαδήλωναν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων. Η συγκέντρωση έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο και ύστερα από την επιτυχία αυτής της πρώτης εργατικής Πρωτομαγιάς, το 1894 πάρθηκε η απόφαση να γιορταστεί ενωτικά απ’ όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της εποχής. Ομιλητές ήταν οι Π. Δρακούλης, Στ. Καλλέργης, Ε. Μαυροκορδάτος και Δ. Γραμματικός.
Χρειάστηκε να περάσουν δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια για να ξαναγιορταστεί η εργατική Πρωτομαγιά. Το 1911 αποφασίστηκε να γιορταστεί στο Μετς με κεντρικό σύνθημα, 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνος. Το 1912 γιορτάστηκε πάλι στο Μετς. Έξι χρόνια αργότερα το 1918 ιδρύθηκε η ΓΣΕΕ και αρκετά Εργατικά Κέντρα. Από τότε γιορτάζεται κάθε χρόνο σε διάφορες πόλεις πανελλαδικά.
Σ’ ένα όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι, ειδικά για τούτο το μικρό και βασανισμένο τόπο, όπως είναι η Ελλάδα, το μήνυμα της εργατικής Πρωτομαγιάς παίρνει μεγαλύτερη αξία και σημασία, στις μέρες μας, όταν όλα αυτά για τα οποία δεκαετίες αγωνίστηκαν οι εργαζόμενοι, χύνοντας αίμα, έγιναν ή τείνουν να γίνουν, παρελθόν με "ειδικά μέτρα" ...λόγω κρίσης και για χάρη της ...ανάπτυξης!
Ας αναλογιστούμε...
πηγή πληροφοριών: wikipedia.org
κείμενο: to e-periodiko mas
Στο εξής λοιπόν, οι ιδιοκτήτες θα μπορούν να προβαίνουν σε εξώσεις ακόμη και χωρίς τη διεξαγωγή δίκης, με μια διαδικασία που μπορεί να ολοκληρώνεται σε 50 ημέρες, εφόσον ο ιδιοκτήτης προσκομίσει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.
Ειδικότερα, με το Ν. 4055/2012 η αποβολή του «δύστροπου» μισθωτή, δηλ. εκείνου που αρνείται να καταβάλει τα ενοίκια , επιτυγχάνεται πλέον χωρίς τη διεξαγωγή δίκης , ενώ με την ίδια διαδικασία θα μπορεί ο ιδιοκτήτης του ακινήτου να εισπράττει τα καθυστερούμενα ενοίκια.
Οι νέες ρυθμίσεις αποσκοπούν στο να εισπραχθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από καθυστερούμενη καταβολή μισθωμάτων και προβλέπονται στον νέο νόμο του υπουργείου Δικαιοσύνης (άρθρο 15) για τη δίκαιη δίκη, η εφαρμογή του οποίου άρχισε στις 2 Απριλίου 2012.
Για τα τελευταία επεμβαίνει το δικαστήριο εφόσον η οφειλή τους αποδεικνύεται από έγγραφα.
Για να εκδοθούν αυτές οι αποφάσεις, θα πρέπει να υπάρχει καθυστέρηση καταβολής του μισθώματος, να κοινοποιηθεί εξώδικο στον ενοικιαστή μέσα σε 15 ημέρες και να κατατεθούν στο δικαστήριο τα απαραίτητα έγγραφα.
πηγή: real.gr
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που δύο αδέλφια τα οποία μεγάλωσαν στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον αποδεικνύεται να είναι τα «άκρα αντίθετα» σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους: το ένα είναι καλοσυνάτο και γενναιόδωρο ενώ το δεύτερο μοχθηρό και «τσιγγούνικο» στα συναισθήματα. Τώρα μια νέα μελέτη δείχνει ότι για αυτές τις διαφορές πρέπει μάλλον να στραφούμε – και – στα γονίδια.
Οι μορφές των υποδοχέων
H ωκυτοκίνη και η αγγειοπιεσίνη, δύο ορμόνες οι οποίες όταν κατακλύζουν τον εγκέφαλο προκαλούν συναισθήματα αγάπης και γενναιοδωρίας, προσδένονται σε υποδοχείς των νευρώνων οι οποίοι έχουν διαφορετικές μορφές. Νέα μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο με επικεφαλής τον ψυχολόγο Μισέλ Πουλέν, μαρτυρεί ότι το ποια μορφή ορμονικών υποδοχέων φέρει ένα άτομο παίζει ρόλο στο πόσο καλοσυνάτο είναι. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα γονίδια δρουν σε συνδυασμό με το εξωτερικό περιβάλλον και τις εμπειρίες ζωής προκειμένου να προσδιορίσουν την καλοσύνη και την κοινωνική συμπεριφορά του ανθρώπου.
Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους, τα οποία δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Psychological Science», οι ειδικοί μελέτησαν εκατοντάδες εθελοντές. Τους έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το πόσο «επιμελείς» ήταν στα κοινωνικά τους καθήκοντα, σχετικά με τις αγαθοεργίες που έκαναν αλλά και την κοσμοθεωρία τους.
Μεταξύ των ερωτήσεων περιλαμβάνονταν για παράδειγμα το εάν το άτομο έχει υποχρέωση να αναφέρει τις περιπτώσεις καταπάτησης του νόμου και να πληρώνει φόρους. Οι εθελοντές ρωτήθηκαν επίσης σχετικά με το αν ασχολούνταν με τον εθελοντισμό, αν ήταν αιμοδότες καθώς και αν πίστευαν ότι ο κόσμος είναι στη βάση του καλός ή απειλητικός και επικίνδυνος. Από το σύνολο των συμμετεχόντων, 711 έδωσαν και δείγμα αίματος για ανάλυση DNA, προκειμένου να φανεί ποια «εκδοχή» υποδοχέων ωκυτοκίνης και αγγειοπιεσίνης διέθεταν.
Οι «καλοσυνάτες» εκδοχές γονιδίων
Όπως προέκυψε, ακόμη και όταν ένα άτομο έβλεπε τον κόσμο ως απειλητικό μέρος και τους ανθρώπους ως κακούς από τη φύση τους, το ίδιο ήταν καλοσυνάτο, φιλότιμο και γενναιόδωρο σε περίπτωση που διέθετε τα γονίδια-υποδοχείς που συνδέονται με την καλοσύνη.
Είναι χαρακτηριστικό πως σε ό,τι αφορούσε συγκεκριμένα την ωκυτοκίνη η διαφορά μεταξύ του να φέρει ένα άτομο τον «καλοσυνάτο» υποδοχέα ή να μην τον φέρει βασιζόταν σε ένα και μόνο ζεύγος βάσεων που «κατοικεί» στο χρωμόσωμα 3. Όπως φάνηκε, εάν ένα άτομο είχε κληρονομήσει δύο ζεύγη βάσεων γουανίνης – ένα από κάθε γονέα – και διέθετε γονότυπο που αναπαριστάται με τα γράμματα GG, τα κύτταρά του δημιουργούσαν τον πιο «καλοσυνάτο» υποδοχέα. Εάν αντιθέτως είχε κληρονομήσει ένα ζεύγος βάσεων αδενίνης είτε από τον έναν είτε και από τους δύο γονείς (γονότυπος ΑΑ ή ΑG), τότε διέθετε έναν λιγότερο «καλοσυνάτο» υποδοχέα ωκυτοκίνης.
Διαφορές μεταξύ εθνικοτήτων
Τα ποσοστά των ανθρώπων που διαθέτουν αυτούς τους διαφορετικούς γονότυπους δεν είναι τα ίδια μεταξύ διαφορετικών εθνικοτήτων. «Στα δείγματα Ευρωπαίων και Αμερικανών ο γονότυπος GG αφορά περίπου τα μισά άτομα. Εμείς ασχοληθήκαμε με αυτούς τους πληθυσμούς, ωστόσο άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά του γονότυπου GG είναι πολύ χαμηλότερα σε πληθυσμούς της Ανατολικής Ασίας».
Τα στοιχεία αυτά πυροδοτούν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ψυχολόγων σχετικά με τις ρίζες της κοινωνικής και μη συμπεριφοράς. «Γνωρίζουμε ότι οι κουλτούρες της Ανατολικής Ασίας είναι πολύ πιο συλλογικές από άλλες. Πώς μπορούμε λοιπόν να εξηγήσουμε αυτές τις διαφορές;» σημείωσε ο δρ Πουλέν. Προσέθεσε ότι πιθανότατα άλλα γονίδια ή άλλοι πολιτισμικοί παράγοντες παίζουν σημαντικότερο ρόλο στο να «σμιλεύσουν» τη συλλογική συμπεριφορά στα άτομα της Ανατολικής Ασίας σε σύγκριση με τους υποδοχείς ωκυτοκίνης τους.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ολοένα και περισσότερα ερευνητικά στοιχεία δείχνουν μεγαλύτερη επίδραση των γονιδίων στην καλοσύνη σε σύγκριση με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα. Για παράδειγμα μελέτη που διεξήχθη πέρυσι από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου έδειξε ότι τα ταυτόσημα δίδυμα που μοιράζονται το 100% των γονιδίων τους εμφάνιζαν πολύ πιο κοινές συμπεριφορές σε ό,τι αφορούσε τα κοινωνικά καθήκοντα και τις αγαθοεργίες σε σύγκριση με τα διζυγωτικά δίδυμα, τα οποία παρότι μεγαλώνουν στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον μοιράζονται το 50% των γονιδίων τους.
Πάντως ο δρ Πουλέν τονίζει ότι «δεν υποστηρίζουμε πως ανακαλύψαμε το γονίδιο της καλοσύνης. Ανακαλύψαμε όμως γενετικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην κοσμοθεωρία και στη συμπεριφορά του ατόμου».
ΠΗΓΗ: tovima.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)