(από πού προήλθε η φράση)

Κάποτε η σκούφια, το κάλυμμα δηλαδή του κεφαλιού που φορούσαν άνδρες, γυναίκες και μωρά κατά τη διάρκεια της ημέρες, αλλά και ο σκούφος που φορούσαν οι μεγάλοι τη νύχτα, φανέρωνε την καταγωγή. Κι αυτό όχι μόνο επειδή διέφερε από τόπο σε τόπο, αλλά και επειδή διέφερε ως προς το σχήμα και το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένη, ανάλογα με το είδος της εργασίας που έκαναν εκείνοι που το φορούσαν και την κοινωνική τους θέση.

Κι ενώ οι σκούφιες των ευγενών ήταν από μετάξι ή βελούδο, διακοσμημένες με κεντήματα ή χρυσές ταινίες και κατέληγε σε φτερωτό λοφίο, των πιο φτωχών ήταν από μάλλινο ή βαμβακερό ύφασμα χωρίς κέντημα από απλή κλωστή με λίγα κρόσσια στην κορυφή.
Υπήρχαν και σκούφοι για πιο ειδικές χρήσεις: πράσινο σκούφο, φορούσαν όσοι είχαν χρεοκοπήσει και αργότερα, όσοι είχαν καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση, τετράγωνο σκούφο φορούσαν οι δικτάτορες, οι καθηγητές, οι δικαστές και άλλοι αξιωματούχοι, ενώ κόκκινο φορούσαν οι κατεργάρηδες, δηλαδή οι δούλοι κωπηλάτες σε πολεμικά πλοία.

Έτσι, σήμερα ρωτάμε "από πού κρατάει η σκούφια του;" εννοώντας "ποια είναι η καταγωγή του" ή ακόμα "τι είδους άνθρωπος είναι"...

(από πού προήλθε η φράση)

Οι Βυζαντινοί ονόμαζαν κάτεργα τα πολεμικά, τα πειρατικά και τα εμπορικά πλοία τους, που είχαν κουπιά ή πανιά. Αργότερα, κάτεργο έμεινε να λέγεται μόνο το πολεμικό πλοίο, που είχε κουπιά και το πλήρωμά του αποτελούνταν από αιχμαλώτους πολέμου ή εγκληματίες, που είχαν καταδικαστεί και ξεπλήρωναν την ποινή τους, ως κωπηλάτες.

Οι δύστυχοι αυτοί άντρες ήταν αλυσοδεμένοι μεταξύ τους, πόδι με πόδι και δεμένοι στη θέση τους. Εκεί έτρωγαν κι εκεί κάποτε, αναπαύονταν. Κατά τις ναυμαχίες φιμώνονταν, για να μη δημιουργούν σύγχυση με τις φωνές τους και μαστιγώνονταν συνεχώς για να κωπηλατούν γρήγορα. Πολλοί πέθαιναν από τις πληγές, την πείνα, την εξάντληση και τις αρρώστιες.
Την τιμωρία των αιχμαλώτων και γενικότερα των εγκληματιών με κωπηλασία στα κάτεργα, συνήθιζαν πολύ οι Γάλλοι και στιγμάτιζαν τους καταδικασμένους, με τη  λέξη Gal, τα πρώα γράμματα δηλαδή της ονομασίας του πολεμικού αυτού πλοίου, που λεγόταν Galera. Το κράτος θεωρούσε τους ανθρώπους αυτούς νεκρούς και έπαιρνε την περιουσία που τύχαινε να έχουν. Το γαλλικό ναυτικό διατήρησε τις γαλέρες έως το 1748, ενώ όταν επικράτησαν νέοι τύποι πλοίων, πολλές απ' αυτές μετατράπηκαν με την πάροδο του χρόνου, σε πλωτές φυλακές.
Με το πρόσταγμα "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!" διαταζόταν οι κωπηλάτες των κάτεργων, οι κατεργάρηδες, να πάρουν θέση έπειτα από ξεκούραση, για να αρχίσουν πάλι να κωπηλατούν. Τη φράση, μεταφορικά, χρησιμοποιούμε σήμερα, για να τονίσουμε την επιστροφή του καθενός στη δουλειά ή το καθήκον του, ύστερα από κάποια διακοπή: "Άνοιξαν, τα σχολεία. Κάθε κατεργάρης, στον πάγκο του".

1. Και τα δύο προϊόντα έχουν σχεδόν τις ίδιες θερμίδες.
2. Το βούτυρο έχει λίγο περισσότερο κεκορεσμένο λίπος 8 γραμμάρια έναντι 5 γραμμαρίων της μαργαρίνης.
3. Μια πρόσφατη ιατρική μελέτη του HARVARD έδειξε ότι τρώγοντας μαργαρίνη, αυξάνει (στις γυναίκες) κατά 53% τις πιθανότητες να προκαλέσει καρδιακή δυσλειτουργία.
4. Τρώγοντας βούτυρο αυξάνεται η απορρόφηση άλλων θρεπτικών ουσιών από τα άλλα φαγητά.
5. Το βούτυρο από την φύση του έχει πολλές θρεπτικές ουσίες, ενώ η μαργαρίνη περιέχει μόνο τα πρόσθετα στοιχεία, που της βάζουν.
6. Το βούτυρο έχει πολύ καλή γεύση και αυξάνει τη γεύση των άλλων φαγητών, δηλαδή τα κάνει πιο νόστιμα.
7. Το βούτυρο υπάρχει εδώ και μερικούς αιώνες, η μαργαρίνη όμως είναι μόλις εκατό χρόνων.
8. Η μαργαρίνη έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέα (trans fatty acids).
9. Παρέχει τριπλό κίνδυνο για την εμφάνιση στεφανιαίας νόσου.
10. Αυξάνει τη συνολική χοληστερόλη και την LDL (την κακή χοληστερίνη) ενώ μειώνει την HDL (καλή χοληστερίνη).
11. Αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου κατά 5 φορές.
12. Μειώνει την ποιότητα του μητρικού γάλακτος.
13. Μειώνει την αντίδραση των αντισωμάτων.
14. Μειώνει την αντίδραση της ινσουλίνης.

Σε άρθρο της η κ. Μαρία Ψωμά (Ιατρός - Βιοπαθολόγος) αναφέρει: Παρακολούθησα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την τελευταία παράσταση της διάσημης μπαλαρίνας, Maya Plisetskaya. Κατά τη διάρκεια και βλέποντάς τη στη σκηνή, συνειδητοποίησα ποιά είναι η βάση της αντιγήρανσης. Να αγαπάς με πάθος αυτό που κάνεις, να δημιουργείς και παράλληλα να γυμνάζεσαι διατηρώντας ένα χαμηλό σωματικό βάρος. Το πρώτο τρέφει το πνεύμα, το δεύτερο το σώμα. Είναι 85 ετών αλλά δεν έδειχνε πάνω από 60, αδύνατη, με χαμόγελο και σπίθα στα μάτια, εκφράζοντας το πάθος της για τη δουλειά της, σα να ξεκινούσε τώρα.

Οι ιατρικές θεωρίες για την Αντιγήρανση πολλές, οι επικρατέστερες και πλέον τεκμηριωμένες όμως είναι δύο:

1) Το μήκος των τελομερών. Τελομερή, είναι τα άκρα των χρωμοσωμάτων που όσο μεγαλώνουμε μικραίνουν και γερνάμε και

2) Η θεωρία των ελευθέρων ριζών. Το σώμα “σκουριάζει” όπως το σίδερο στη βροχή. Η ακτινοβολία ηλιακή και χημική, το άγχος, η κακή διατροφή, το κάπνισμα, είναι οι βασικότεροι παράγοντες που μας οξειδώνουν. Άμυνά μας, η σωστή διατροφή, ο υγιεινός τρόπος ζωής και ίσως, η χρήση αντιοξειδωτικών σκευασμάτων.

Αντιγήρανση δεν είναι μόνο η ομορφιά, είναι η πρόληψη όλων των εκφυλιστικών ασθενειών που συνδέονται με το γήρας, όπως καρδιομεταβολικά νοσήματα, διαβήτης, οστεοπόρωση, Αλτσχάιμερ.

Τα βασικά βήματα είναι:
1.Πάθος για ζωή, δημιουργία, αγάπη για αυτό που κάνουμε. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να ξυπνάμε το πρωί και να αγκομαχούμε για τη δουλειά μας. Αντισταθείτε στα “πρέπει” και βάλτε τα “θέλω” σας μπροστά. Ο οργανισμός διαισθάνεται την καθημερινή πάλη και αυξάνει τις ορμόνες του στρες, οι οποίες μας γερνάνε.

2.Εσωτερική ηρεμία. Είναι δύσκολο να το πετύχετε. Θέλει πιθανά αναθεώρηση της ζωής και εστίαση στα βασικότερα σημεία της. Δεν ασχολούμαστε με μικροπράγματα. Αφιερώστε 10 λεπτά δύο φορές την ημέρα στο να ηρεμήσετε. Προσευχηθείτε, κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε κάτι όμορφο, κάντε γιόγκα, τάε τσι, διαλογισμό. Αναπνεύστε σωστά. Η σωστή αναπνοή διατηρεί την ισορροπία συμπαθητικού και παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος.

3.Σωστή διατροφή. “Είμαστε ό,τι τρώμε”. Αν δεμ πάρουμε τα σωστά θρεπτικά στοιχεία (βιταμίνες, μέταλλα, αμινοξέα), ο οργανισμός φθείρεται. Το κεντρικό νευρικό σύστημα αποδυναμώνεται, ο ρυθμός του μεταβολισμού επιβραδύνεται, το συκώτι και το έντερο- τα βασικότερα όργανα αποτοξίνωσης, υπολειτουργούν. Συχνά, μικρά γεύματα, που δεν αυξομειώνουν το σάκχαρο του αίματος, με τα απαραίτητα αμινοξέα και ωφέλιμα λιπαρά, είναι η συνταγή της επιτυχίας. Φρούτα, λαχανικά καθημερινά, με τα χρώματα “του ουράνιου τόξου”, οργανικά ή πλυμένα καλά με εκχύλισμα σπόρων γκρέιπφρουτ. Λιπαρά ψάρια, κρέατα από ζώα που τρέφονται με γρασίδι και αυγά από κότες ελευθέρας βοσκής. Από τις βασικότερες θεωρίες για αντιγήρανση είναι “ο θερμιδικός περιορισμός” (caloric restriction).

4.Πολύ νερό. Είμαστε 70% νερό. Ο οργανισμός γερνάει χωρίς την απαραίτητη υγρασία και οι ιστοί δεν αναπλάθονται. Πολύ νερό, κατά προτίμηση φίλτρου και αποφυγή αλκόολ. Σίγουρα το κόκκινο κρασί περιέχει ρεσβερατρόλη, από τα καλύτερα αντιοξειδωτικά, αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να πίνουνε μπουκάλια. “Παν μέτρον άριστον”.

5.Καλός ύπνος. Είναι απαραίτητες τουλάχιστον 6 ώρες ποιοτικού ύπνου, οι οποίες να περιλαμβάνουν το διάστημα 12-4 το πρωί όπου εκκρίνεται η ορμόνη της αντιγήρανσης. Ιδανικά θα ήταν και 10-30 λεπτά σιέστα το μεσημέρι. Αναπλάθονται τα κύτταρα του εγκεφάλου και μειώνεται ο κίνδυνος για καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη και Αλτσχάιμερ.

6.Άσκηση. Σωστή και ποιοτική όμως, και όχι υπεράθληση. Μπορεί να είναι το γυμναστήριο, το γρήγορο περπάτημα, το κολύμπι, οι δουλειές του σπιτιού, η βόλτα με το σκύλο. 20-30 λεπτά καθημερινά πρέπει να είναι η βάση. Προσέξτε τη σωστή αναπνοή. Η διαφραγματική αναπνοή, αυτή των τραγουδιστών, είναι η ιδανική. Η γιόγκα μπορεί να σας το διδάξει αυτό.

7.Ιατρικές εξετάσεις και χορήγηση συμπληρωμάτων διατροφής. Ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα περιλαμβάνει βιοχημικές και ορμονολογικές εξετάσεις αίματος, ούρων, σάλιου, μέτρηση βιταμινών, μετάλλων, αμινοξέων και λιπαρών οξέων. Μόνο ένας εξειδικευμένος ιατρός, με εμπειρία, μπορεί να τις εκτιμήσει και να προχωρήσει σε θεραπεία και σχεδιασμό ολοκληρωμένου προγράμματος.


Μαρία Ψωμά
Ιατρός-Βιοπαθολόγος
mariapsoma@mylady.gr


Πηγή: Mylady.gr

Η Ιουλία Τζίβα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρή σύντροφος πιστός, σε κάθε βήμα και έκφρασή της, η μουσική. Οι δυο τους έσμιξαν σε μια αγκαλιά γνώσης και εξερεύνησης, ενός κόσμου, τόσο θελκτικού, αλλά και διάφορου απ' αυτόν που βίωνε. 

Η Αγάπη της για τη μουσική, εκφράστηκε με διαρκή μελέτη κάθε λέξης ή στίχου που άκουγε στα τραγούδια βάρκα των παιδικών της Ονείρων.
Ήταν μόλις Δέκα ετών όταν αυτή η Σχέση, εκφράστηκε για πρώτη φορά στο χαρτί με λέξεις που έμελλε σύντομα να γίνουν στίχος. 
Αυτό ήταν. Το Όνειρο άρχισε να ξετυλίγεται και η δημιουργία - τρόπος έκφρασης για τη στιχουργό απέδιδε καθημερινά καρπούς ψυχής.
Το 2002 είναι η Χρονιά Σταθμός για την πορεία της, αφού για πρώτη φορά ακούει Τραγούδι με  στίχους δικούς της. Ένα τρίλεπτο τραγούδι ήταν η αφορμή να γίνει ο βαρκάρης που με το στίχο του εκφράζει το συναίσθημα, χαρίζοντας γαλήνια ταξίδια, σε όποιον τη ρότα του ακολουθήσει. 
Όταν το μολύβι της χαράζει το χαρτί, το κάθε γράμμα γίνεται εκφραστής μιας διαρκούς πάλης με συναισθήματα και αλήθειες. Διαδικασία όμορφη και συνάμα σκληρή για τη δημιουργό.
Ο στίχος είναι η ζωή της, είναι η φωνή της, ελπίζει και η φωνή όλων όσων θα βρουν σε αυτόν, το καταφύγιο ή την ελπίδα.

Ο Μάνος Σαρρής ξεκίνησε το ταξίδι στη μουσική, όντας μόλις οκτώ ετών, αποκτώντας την πρώτη του επαφή με αρμόνιο, κάνοντας μαθήματα σε ωδείο. Αν και μικρός μαγεύτηκε από τους ήχους των πλήκτρων και θέλησε να εξερευνήσει όλους όσους μπορούσαν να του προσφέρουν τα όργανα. 
Διδάχθηκε ένδεκα χρόνια κλασσικό πιάνο στο Απολλώνιο ωδείο εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του, κάνοντας βυζαντινή, αρμονία, θεωρία, σολφέζ και ιστορία της μουσικής.
Περπάτησε πολλά μονοπάτια λαμβάνοντας αρκετά ακούσματα κατά τη διαδρομή του και πειραματιζόμενος με συγγενικά όργανα, όπως ακορντεόν, συνθεσάιζερ κ.α. Ο ήχος των πλήκτρων και το ροκ ηχόχρωμά τους, τον κέρδισαν.
Συνέχισε λοιπόν τη μελέτη του, κρατώντας πάντα τις γνώσεις στις αποσκευές του ταξιδιού, που του παρείχε η κλασσική παιδεία.
Πλέον πραγματεύεται δικές του μουσικές, δημιουργεί ήχους και στίχους. Με την ερμηνεία του και τη μουσική του, έχει σκοπό να συνεχίσει το ταξίδι του, αλλά κυρίως επιθυμεί να προσκαλέσει όσους τον ακούν, να ταξιδέψουν μαζί του, χωρίς φυσικά να τους ενδιαφέρει ο προορισμός, αλλά η ...διαδρομή.

Η Ιουλία και ο Μάνος ένωσαν τις διαδρομές τους σε μια λεωφόρο κοινής έκφρασης. Οδηγός τους, η μουσική, ο στίχος, η αγάπη τους για το ίδιο όνειρο. Η συνεργασία τους ήρθε μετά την επιθυμία και των δύο, αφού είδαν ότι και ο στίχος αλλά και η μουσική τους, έχει να δώσει πολλά στον κόσμο μας.