Μας άλλαξαν τα φώτα

Μας άλλαξαν τα φώτα

Από Μαρτίου 26, 2014

(από πού προήλθε η φράση) 


Μια παράξενη συνήθεια στην Αγγλία ήταν να κατραμώνουν τους λαθρέμπορους. Τους κρεμούσαν στις ακτές της θάλασσας, τους άλειβαν με πίσσα και τους άφηναν εκεί να αιωρούνται βδομάδες, μήνες και χρόνια καμιά φορά. Έβαζαν δε τις κρεμάλες σε απόσταση πάνω στους βράχους της παραλίας. Αυτή η απάνθρωπη συνήθειο κράτησε ως τα τελευταία, σχεδόν, χρόνια. 
Στα 1822, έβλεπε κανείς στον πύργο του Δούβρου τρεις τέτοιους κρεμασμένους. Η Αγγλία έκανε τα ίδια με τους κλέφτες, τους εμπρηστές και τους δολοφόνους.

Ο Τζον Πέιvτερ, που έβαλε φωτιά στα ναυτομάγαζα του Πόρτσμουθ, κρεμάστηκε και κατραμώθηκε στα 1776. Ο αβάς Κόγερ τον ξαναείδε στα 1777. Ο Πέιντερ ήταν αλυσοδεμένος και κρεμασμένος πάνω από τα ερείπια που είχε προξενήσει ο ίδιος, τον φρεσκοπίσσωναν δε από καιρό σε καιρό, για να διατηρείται. Τέλος, τον αντικατέστησαν ύστερα από τέσσερα χρόνια.
Με τον ίδιο τρόπο οι Βυζαντινοί τιμωρούσαν πολλούς εγκληματίες, που έκαναν, όμως και χρέη φαναριών!
Τους έβαζαν, δηλαδή, φωτιά στα πόδια και τους άφηναν να καίγονται σαν λαμπάδες. Και φαίνεται πως οι δολοφόνοι ήταν πολλοί την εποχή εκείνη, αφού για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα φώτιζαν τον Κεράτιο κόλπο. 
Αργότερα, όμως, τους αντικατέστησαν με αληθινούς πυρσούς. Αυτοί ωστόσο, που ήθελαν να καίγονται οι εγκληματίες, έλεγαν δυσαρεστημένοι: «Μας άλλαξαν τα φώτα» έλεγαν με δυσαρέσκεια...
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η πικρή αλήθεια του Μακρυγιάννη...

Η πικρή αλήθεια του Μακρυγιάννη...

Από Μαρτίου 25, 2014

Αφορμή της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821.

Ξεφυλλίζοντας τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, σταθήκαμε σε δύο σημεία που νομίζουμε ότι καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας, στις εποχές που ζούμε και γι' αυτό τα μοιραζόμαστε μαζί σας...

[Οι Έλληνες, Κυβερνήτη, διψούσαν δι’ αρετή και διά πατριωτισμόν, να τους σώσης από τα δεινά τους, καθώς έσωσε ο Βάσιχτον την πατρίδα του Αμερική και του κάνουν τρόπαια και θα του κάνουν όσο στέκει ο κόσμος, ότι του ανήκουν – λευτέρωσε την πατρίδα του.

Εσύ ο Έλληνας, ο φωτισμένος, ο ζυγωμένος εις τους δυνατούς, αν ήθελες να τους μιλήσης ως τίμιος Έλληνας, ως Κυβερνήτης αυτεινών των δυστυχισμένων, οπού κάθε στιμή έγραφες να σ’ εκλέξουν Κυβερνήτη, κι’ ο Κολοκοτρώνης κι’ ο Μεταξάς κι’ η συντροφιά σε έκλεξαν, πού είναι η δικαιοσύνη σου;

Αν είχες αρετή, εκεί οπού σου είπαν οι δυνατοί δεν κάνει σύνταμα εις την Ελλάδα, δεν θα τους έλεγες εσύ· «Μήνα το ’φκειασα εγώ να τους το χαλάσω; Το ’χουν φκειασμένο μ’ αίμα και με δυστυχίες. Τώρα που θα λάβω τα χρέη του Κυβερνήτη εγώ θα ορκιστώ σ’ αυτό το σύνταμα – πώς μπορώ να γένω επίορκος;»]

Στον επίλογο ο Μακρυγιάννης γράφει:

[Θα σημειώσω γυμνή την αλήθεια και χωρίς πάθος.

Αλλά η αλήθεια είναι πικρή και όσοι κάμαμεν το κακό μας κακοφαίνεται, ότι και το κακό το θέλομε και το νιτερέσιον να το κάνωμε και καλούς πατριώτες θέλομε να μας λένε. Και αυτό δεν γίνεται· ούτε θα το κρύψω εγώ και να μείνη κρυμμένο, ότι η πατρίς ζημιώθη, διατιμήθη και όλο 'σ αυτό κατανταίνει· ότι μας ηύρε όλους θερία.

Και τα αίτια του κακού θα τα ειπούνε κ' ιστορίες και 'φημερίδες καθημερινώς τα λένε. Και δεν σημαίνουν τα δικά-μου· και πρέπει να τα γράφουνε προκομμένοι κι' όχι απλοί αγράμματοι· και να τα γλέπουν οι νεώτεροι· και οι μεταγενέστεροι να 'χουν περισσότερη αρετή και πατριωτισμόν].

Τόσα χρόνια μετά, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο λαός που δεν μαθαίνει από την ιστορία του, αναγκάζεται να την ξαναζήσει!...
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
... αυτοί που μένουν να "φυλάττουν Θερμοπύλες"

... αυτοί που μένουν να "φυλάττουν Θερμοπύλες"

Από Μαρτίου 24, 2014
Όλοι μας καθημερινά δίνουμε τον αγώνα της επιβίωσης στο δικό του μετερίζι ο καθένας. Ένα αγώνα που πολλές φορές είναι δύσκολος, σκληρός και ενίοτε άνισος…
Κάποιοι από μας όμως, δίνουν και αγώνα επικίνδυνο για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και την ελληνικότητα του Αιγαίου. Δεν είναι άλλοι, από τους πιλότους της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που με κίνδυνο της ζωής τους καθημερινά, μέσα σε Phantom, Corsair και F – 16, πετούν στον ουρανό του Αιγαίου, αναχαιτίζοντας σε πτήσεις «ρουτίνας» τα τουρκικά μαχητικά με την ημισέληνο στην ουρά, που εισβάλλουν στον εθνικό μας εναέριο χώρο.
Γι’ αυτούς είναι τρόπος ζωής… ένα καθημερινό «πανηγύρι»… η δουλειά που αγαπούν και ορκίστηκαν να κάνουν, με αγάπη στην πατρίδα και υψηλό αίσθημα καθήκοντος!
Για μας, κάτι δύσκολο, επικίνδυνο, θαυμαστό!
Για τον Αγιορείτη μοναχό όμως, το γέροντα Ιωσήφ, είναι κάτι παραπάνω!! Είναι η στιγμή που ακούγοντας το θόρυβο των αεροσκαφών θα βγει από το κελί του, εκεί στην άκρη του γκρεμού, όπου εδώ και εικοσιένα χρόνια βρίσκεται το ησυχαστήριό του, για να κουνήσει την ελληνική σημαία κοιτάζοντας συγκινημένος στον ουρανό και να τους δώσει την ευχή του, για να γυρίσουν στη Βάση τους ασφαλείς!
Ο γκρεμός βάθους 300 μέτρων στο Ακρωτήριο Άκραθως του Αγίου Όρους, που φιλοξενεί το κελί του σεβάσμιου μοναχού, είναι το σημείο «συνάντησης» των πιλότων με τον «προστάτη» τους. Εκεί μετά από κάθε αερομαχία, περνούν πετώντας σε χαμηλό ύψος και χαιρετούν ευχαριστώντας τον,  που τους σκέφτεται, που προσεύχεται γι’ αυτούς, που τους …προσέχει! Κι εκείνος κρατώντας στα χέρια του την ελληνική σημαία και τη σημαία του Βυζαντίου, τους χαιρετά, μέχρι τη στιγμή που τα αεροσκάφη χάνονται στον ορίζοντα, αφήνοντας πίσω τους μόνο τον ήχο των μηχανών τους….

Όσοι πιλότοι τον επισκέφτηκαν μιλούν για «ένα Άγιο άνθρωπο, που όποιος τον γνωρίσει, ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο της καλοσύνης και της αγάπης».
«Τους αγαπώ όλους σαν παιδιά μου. Κάποιους τους έχω γνωρίσει κι από κοντά» είπε ο γέροντας στους δημοσιογράφους, που τον επισκέφτηκαν. Οι πιλότοι απ’ όλες τις πολεμικές μοίρες έχουν στείλει στο μοναχό την αγάπη τους, καθώς και αναμνηστικά δώρα, ξέροντας πως σε κάθε αποστολή τους, ο μοναχός αυτός θα βρίσκεται εκεί στην άκρη του γκρεμού, πάνω στα βράχια, για να τους ευλογεί και να τους εμψυχώνει, εκφράζοντας ταυτόχρονα, άθελά του ίσως, κι όλους τους έλληνες, που δεν έχουν τρόπο να πουν σ’ αυτούς τους ανθρώπους, το «ευχαριστώ» που τους αξίζει για το λειτούργημα που επιτελούν, προς την πατρίδα και προς όλους μας. Ένα λειτούργημα που είναι πέρα και πάνω από αμοιβές, διεκδικήσεις και στενά εργασιακά πλαίσια και μια καλή αιτία για να νιώσουμε περήφανοι.
Οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας, μαζί με τους διασώστες του Λιμενικού Σώματος συνεργάζονται καθημερινά για να προσφέρουν στον πολίτη, ακόμα και πολλές φορές απλήρωτοι, με κακές συνθήκες διαβίωσης, χωρίς να βαρυγκωμούν, σκεπτόμενοι τον όρκο που έδωσαν, την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι, ούτε που θυμούνται το δικό τους όρκο για πίστη στο καθήκον την πατρίδα και τον πολίτη. 
Δεν ξέρω ποιός όρκος είναι πιο βαρύς, όμως ξέρω με μεγάλη βεβαιότητα, ποιοί τον τηρούν και ποιοί όχι!!!!

Mαρίνα

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Το μακιγιάζ της Άνοιξης

Το μακιγιάζ της Άνοιξης

Από Μαρτίου 23, 2014
Όσες από μας έχουν παλέτα σκιών, θα παρατηρήσουν πως η σκιά που ήταν η λιγότερο εως καθόλου χρησιμοποιημένη, ήταν πάντα αυτή με το μπλε χρώμα. 
Όχι πια! 
Οι make - up artists πήραν το μπλε του ζαφειριού και της aqua marine, το τυρκουάζ και το μπλε του ουρανού και τα έκαναν πάλι επίκαιρα και must του ανοιξιάτικου και καλοκαιρινού μακιγιάζ, είτε ως φλας στην κάτω γραμμή των βλεφαρίδων, είτε με έντονο αδιαφανές χρώμα σε όλο το βλέφαρο. Το υπόλοιπο πρόσωπο, μένει "προσεκτικά" άβαφο, χωρίς έντονο ρουζ ή χρώμα στα χείλη. 
Δεν παύουν να υπάρχουν οι απαλές αποχρώσεις του ροζ ή του λιλά, τόσο στα βλέφαρα όσο και στα μάγουλα και τα χείλη, τώρα όμως παίρνουν μια ξεχωριστή διάσταση συνδυασμένα με μπλε navy μολύβι ματιών και γιατί όχι ασορτί μπλε βλεφαρίδες. 

Το γεωμετρικό μακιγιάζ βέβαια, ζητά το μαύρο eye liner, αλλά δοσμένο σε πιο artistic φόρμες. Όσο για το πορτοκαλί κραγιόν, συνοδεύει άψογα την μαυρισμένη καλοκαιρινή επιδερμίδα. 
Μια ενδιαφέρουσα πρόταση είσης είναι το επιμελώς άβαφο natural λουκ, που είναι πολλές φορές και πιο ...ασφαλές.

Αυτές είναι οι προτάσεις των διασημοτέρων  make - up artists του κόσμου. Δεν έχετε παρά να πειραματιστείτε...
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Μόδας συνέχεια...

Μόδας συνέχεια...

Από Μαρτίου 22, 2014

Τι τσάντες θα κρατήσουμε;

Την Άνοιξη και το Καλοκαίρι που έρχεται, οι τσάντες ακολουθούν το πνεύμα των ρούχων. Μικρές, μεγάλες, που πολλές φορές θυμίζουν βαλίτσες, σακίδια, που επανέρχονται δυναμικά και υλικά που δεν περιορίζονται στο δέρμα, αλλά με μια καλλιτεχνική διάθεση περνάνε στο μέταλλο, ακόμα και στο ύφασμα, για να γίνουν ασορτί με το ρούχο που φοράμε, λουλούδια, κρόσσια, γεωμετρικά σχήματα και χρώμα. Πολύ χρώμα! Όσο κι αν η κρίση δυσκολεύει τις επιλογές μας, με τόση ποικιλία, μπορούμε εύκολα να προσαρμοστούμε.

Χαρείτε τις...














[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Να μιλήσουμε για μόδα;

Να μιλήσουμε για μόδα;

Από Μαρτίου 21, 2014

Καθώς η Άνοιξη κάνει δειλά - δειλά την εμφάνισή της, οι τάσεις της μόδας για τη σεζόν που διανύουμε και το καλοκαίρι του 2014, έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους στις μεγάλες πασαρέλες του κόσμου.
Ποια είναι τα νέα από κει και τι προστάζει η μόδα; Ελάτε να τα δούμε μαζί, για να ανακαλύψουμε πώς μπορούμε να τα προσαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας, ανανεώνοντας την εμφάνιση  και τη διάθεσή μας, μαζί.

Οι φετινές προτάσεις των μεγάλων σχεδιαστών κινούνται ανάμεσα στο αγαπημένο και πάντα επίκαιρο λευκό, τα φλόραλ και τις γεωμετρικές φόρμες, τόσο στις φούστες όσο και στα μαντό. Το χρώμα είναι απαραίτητο, ενώ το ασπρόμαυρο δεν φεύγει από το προσκήνιο, για μια ακόμα σεζόν. Το πορτοκαλί κάνει την εμφάνισή του δυναμικά, τόσο στα ρούχα όσο και στο μακιγιάζ, ενώ  οι διαφάνειες, τα κρόσσια, τα καρώ και οι ρίγες, θα μας συντροφεύουν μέχρι τα πρώτα κρύα του Σεπτέμβρη...
Το καλό της σεζόν αυτής, είναι ότι καλύπτει όλα τα γούστα! Επέστρεψαν, ίσως για να καθιερωθούν, τα φαρδιά ψηλόμεσα παντελόνια, χωρίς όμως να παραγκωνίζουν εντελώς τα εφαρμοστά, που αποτελούν και αγαπημένο κομμάτι των νεαρών κοριτσιών, οι φαρδιές βερμούδες έχουν την τιμητική τους, καθώς και τα ψαράδικα παντελόνια που αγαπήσαμε σε περασμένες δεκαετίες. Όσο για τις φούστες, όλα τα μήκη και τα πλάτη, τα είδαμε στις παρουσιάσεις των μεγάλων οίκων στις εβδομάδες μόδας, ανά τον κόσμο. Από τις σούπερ μίνι σε γραμμή Α, μέχρι τις μακριές αέρινες πλισέ, με ασύμμετρα κουμπώματα, μπαλούν, μέχρι το γόνατο, πάνω από το γόνατο, όλες!...
Έτσι, σε μας μένει να διαλέξουμε αυτό, που ταιριάζει καλύτερα στον τύπο του σώματος και της προσωπικότητάς μας, για να περάσουμε μαζί τους την Άνοιξη και το Καλοκαίρι του 2014. Μας αφήνουν εδώ που τα λέμε, το περιθώριο σε εποχή κρίσης να αξιοποιήσουμε και παλιά κομμάτια της ντουλάπας μας, που έμεναν ξεχασμένα. Προσοχή όμως, μην το παρακάνετε σε κανένα από τα style που θα επιλέξετε. Μια διαχρονική συμβουλή λέει: "Σικ, είναι αυτό που σου πάει". Άλλωστε οι μετρ απλά προτείνουν, εμείς διαλέγουμε.
Πάρτε γεύση λοιπόν!



























[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Εντίθ Πιάφ, το σπουργιτάκι

Εντίθ Πιάφ, το σπουργιτάκι

Από Μαρτίου 20, 2014
Η Γαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός, που με την ερμηνεία της στη γαλλική μπαλάντα που αντικατόπτριζε τις τραγωδίες της προσωπικής της ζωής, απέκτησε παγκόσμια φήμη και έγινε συνώνυμο της Γαλλίας!
Το πραγματικό της όνομα, ήταν Εντίτ Ζιοβανά Γκασιόν και γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1915, από πατέρα ακροβάτη του δρόμου και μητέρα τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκαταλελειμμένη και από τους δύο γονείς μεγαλώνει με τη γιαγιά της (ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής) στη Νορμανδία.

Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που τότε εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο και την έβαλε να τραγουδάει συμπληρώνοντας το νούμερό του. Έτσι την ανακάλυψε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και της έδωσε την πρώτη της δουλειά. Εκείνος την έπεισε να μετονομαστεί σε "Πιαφ" που στην παρισινή αργκό σημαίνει σπουργίτι.

Το 1932 γνώρισε τον Λουί Ντιπόν, τον ερωτεύτηκε και απέκτησε μαζί του μια κόρη τη Μαρσέλ. Μη μπορώντας να αφήσει το τραγούδι όπως απαιτούσε ο Ντιπόν, γρήγορα χώρισαν και η Εντίθ ανέλαβε το μεγάλωμα της κόρης της. Η μικρή Μαρσέλ, ίσως και λόγω συνθηκών, έφυγε γρήγορα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 2 χρόνων, την εποχή μάλιστα που η μητέρα της άρχισε να γνωρίζει τη δόξα, τραγουδώντας στα μεγαλύτερα μιούζικ - χολ του Παρισιού.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, βρίσκει την Εντίθ ήδη διάσημη, να παρηγορεί με τη φωνή της, τους συμπατριώτες της στα δύσκολα χρόνια. Με το τέλος του πολέμου η φήμη της φτάνει στα ύψη, δίνοντάς της την ευκαιρία να κάνει περιοδείες στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και τις ΗΠΑ, για να γίνει με την τρυφερή και συνάμα βραχνή φωνή της παγκόσμια αγαπητή.

Στα πλαίσια της ευρωπαϊκής της περιοδείας, εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο θέατρο "Κοτοπούλη" και γνωρίζει τον ηθοποιό Δημήτρη Χορν, τον οποίο ερωτεύτηκε χωρίς όμως ανταπόκριση.

Το 1962 και μετά από ένα αποτυχημένο γάμο, γνωρίζει ένα άλλο Έλληνα κομμωτή και τραγουδιστή, τον Θεοφάνη Λαμπούκα, στον οποίο μάλιστα θα δώσε το παρατσούκλι Τεό Σαγαπό, με το οποίο θα γίνει γνωστός ως τραγουδιστής στο γαλλικό κοινό.

Το τραγούδι που αγάπησε σχεδόν όλη η υφήλιος "La Vie En Rose" και το είχε γράψει η ίδια, δεν αντιπροσώπευε και τη ζωή της η οποία μόνο ρόδινη δεν υπήρξε. Μετά από πολλές περιπέτειες υγείας, έφυγε από τη ζωή πριν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια, στις 11 Οκτωβρίου του 1963. 
Εκτός από δικά της, ερμήνευσε τραγούδια των Ρεμόν Ασό («Mon Legionnaire»), Μισέλ Εμέρ («L’ Accordeoniste»), Ανρί Κοντέ (Padam-padam), Ζορζ Μουστακί («Mylord»), Σαρλ Ντιμόν («Non, je ne regrette rien»), Μαργκερίτ Μονό («L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί), Λεό Φερέ («Les amants de Paris»).

πληροφορίες από: wikipedia.org, sansimera.gr
κείμενο: to e-periodiko mas

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

find "to e-periodiko mas" on instagram