Το σχολείο, είναι αναμφισβήτητα μια μεγάλη πηγή γνώσης για τα παιδιά μας, ανεξάρτητα από την ποιότητά του. Αποτελεί μια μικρή κοινωνία, μικρογραφία της ευρύτερης, που ζούμε όλοι. Ρόλος του δεν είναι βεβαίως μόνο η μάθηση, αλλά και η διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού και η διαπαιδαγώγησή του.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό, εξαρτάται από όλους μας.
Δασκάλους, γονείς, μαθητές. Βλέποντας τα «πρωτάκια» να
ξεκινάνε την σχολική τους ζωή, με μια μεγάλη τσάντα, μπόλικη όρεξη, αλλά και φόβο για το «άγνωστο», ο δικός μας ρόλος ως γονείς, είναι να τα προτρέψουμε να μπουν στην σχολική κοινωνία, με χαμόγελο και διάθεση για κάθε μορφής γνώση.
          
Να είναι «ανοιχτά» σε καινούργιες γνωριμίες, κανόνες, καλές συνήθειες, φιλίες.
         
Έτσι κάπως αρχίζουν τα «πρωτάκια» τη σχολική τους ζωή. Στην πορεία, οι βαθμοί, τα μπράβο, οι δυσκολίες και οι μικρές απογοητεύσεις, γίνονται μέρος της καθημερινότητάς τους. Και μέσα σ’ όλα αυτά οι καινούργιες φιλίες, τα πειράγματα, τα παιγνίδια. Η ανταγωνιστικότητα, αρχίζει να γίνεται μέρος της καθημερινότητας κι αυτή. Όχι πάντα από τις πρώτες τάξεις του σχολείου, αλλά οπωσδήποτε όσο προχωρούν τα χρόνια. Και εκεί είναι που πρέπει να προσέξουμε, πώς διαμορφώνεται η προσωπικότητα του μαθητή.
       
 Όταν αφήνουμε τα παιδιά μας μέσα στη σχολική κοινότητα να γίνονται άκρως ανταγωνιστικά, ίσως τα καταδικάζουμε να μένουν χωρίς πραγματικούς φίλους. Ίσως τα βάζουμε σε μια νοοτροπία, που θα τους εξασφαλίσει μεν «επιτυχία», αλλά δεν θα τα κάνει ικανά να γίνουν γενναιόδωρα προς τους άλλους. Δεν θα τους εξασφαλίσει το πολύτιμο αγαθό της φιλίας. Βλέπετε συγγενείς βρίσκουμε, αλλά φίλους …κάνουμε!
        
Ο καθένας από μας έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο, με τις δικές του ικανότητες και τα δικά του χαρίσματα. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε όλοι πρώτοι. Άλλωστε αν ήμασταν όλοι πρώτοι δεν θα υπήρχε πρωτιά.
        
Η «ευγενής άμιλλα» μπορεί να μην είναι, μια λέξη ξεχασμένη. Πολλές φορές όμως είναι, μια έννοια ξεχασμένη, αφού στην πράξη μπερδεύεται με την ανταγωνιστικότητα. Μια ανταγωνιστικότητα, που σε πολλά παιδιά δεν επιτρέπει, ούτε να χαρούν για την επιτυχία του φίλου τους. Μια ανταγωνιστικότητα, που τα κάνει να νοιώθουν μειονεκτικά με τον εαυτό τους κάνοντας τα να ξεχνούν, πως «γνώση που δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, είναι άχρηστη». O δρόμος της γνώσης, δεν είναι ανταγωνιστικός είναι προσωπικός.
       
Αυτό για κάθε σχολική χρονιά, ας είναι η βασική σκέψη για όλους μας κι ας γίνει το κύριο μέλημά μας, για τα παιδιά όλων των σχολικών βαθμίδων. Για να μπορούμε να θαυμάζουμε ολοκληρωμένες προσωπικότητες στο μέλλον, που θα μας κάνουν περήφανους και κυρίως για να είναι τα παιδιά μας, ευτυχισμένα.

Καλή σχολική χρονιά!...
Mαρίνα

Αν μετά τις καλοκαιρινές διακοπές το δέρμα σας γίνεται πιο ξηρό ή δείχνει να χρειάζεται βοήθεια στην ενυδάτωση, μια σπιτική μάσκα σαν αυτή που ανακαλύψαμε, θα το βοηθήσει να βρει ξανά τη χαμένη υγρασία του.

Τη μάσκα αυτή, μπορείτε να τη χρησιμοποιείται και το χειμώνα βεβαίως και ειδικότερα αν έχετε ξηρό δέρμα.

Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι:

• 1/2 πλήρως ωριμασμένο αβοκάντο
• 1 κουταλιά της σούπας γιαούρτι
• 1 κουταλιά της σούπας μέλι
• 2 φέτες αγγούρι

Βάλτε στο multi όλα τα υλικά μέχρι να γίνουν ένας ομοιογενής πουρές και στη συνέχεια απλώστε τη μάσκα σε καθαρό πρόσωπο.

Χαλαρώστε και αφήστε τη να λειτουργήσεις για 15 λεπτά. Την αφαιρείτε με ζεστό νερό.




πηγή: babble.com

(πώς προέκυψε η φράση)

Μια που σήμερα ο μήνας έχει 9, ας δούμε πώς προέκυψε η φράση αυτή, που τόσο συχνά χρησιμοποιούμε και μέχρι τραγούδι έγινε!...

Μια πρώτη εκδοχή, θέλει την προέλευση της φράσης στα πρώτα χρόνια ζωής του ελληνικού κράτους όπου οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονταν κάθε εννιά μέρες και όχι κάθε πρώτη του μήνα ή κάθε δεκαπενθήμερο όπως επικράτησε μετά την Κατοχή. Η φράση σημαίνει απόλυτη ξενοιασιά και διάθεση για γλέντι, αφού δεν έχει κανείς να νοιαστεί για τίποτα. Τώρα πώς γίνεται να συνδέεται αυτή η φράση με την πληρωμή μισθού, που για ένα υπάλληλο όπως τον παίρνει πρέπει και να τον ξοδέψει σε υποχρεώσεις, δεν το γνωρίζουμε. Ίσως να προέκυψε από την ανασφάλεια όσων δεν είχαν τακτικό μισθό!

Η δεύτερη εκδοχή θέλει την προέλευση της φράσης στην απάντηση που έδωσαν οι Σπαρτιάτες στους Αθηναίους, όταν οι δεύτεροι τους ζήτησαν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες. "Είναι εννέα του μηνός και δεν είναι γεμάτο το φεγγάρι..."

Η τρίτη εκδοχή θέλει την προέλευση της φράσης συνδέει την προέλευσή της με το μουσουλμανικό ραμαζάνι. Το ραμαζάνι είναι στον ένατο μήνα του μουσουλμανικού σεληνιακού ημερολογίου και κατά το μήνα αυτό οι πιστοί δεν εργάζονται, προσεύχονται όλη μέρα και μόνο όταν δύσει ο ήλιος επιτρέπεται να φάνε. Ως και τα σχολεία παραμένουν κλειστά το μήνα αυτό. 

Μια τέταρτη εκδοχή του Άνθιμου Παπαδόπουλου (από τα "Φρασεολογικά") δίνει μια διαφορετική εξήγηση. Σύμφωνα μ' αυτή λοιπόν, οι τακτικοί προμηθευτές τροφίμων πληρώνονταν στο τέλος του μήνα και όσο αυτό πλησίαζε, τόσο μεγάλωνε και η ανησυχία για την εξόφλησή τους. Για κάποιο ξένοιαστο και απαλλαγμένο από κάθε είδους υποχρεώσεις, ασφαλώς ο μήνας θα πρέπει να έχει εννιά, έτσι ώστε να μη βρίσκεται λόγω ημερομηνίας κοντά σε καμιά έγνοια πληρωμής.

Δεν ξέρουμε ποια εκδοχή "πατά" περισσότερο στην αλήθεια. Σύμφωνα πάντως με τον Πυθαγόρα ο αριθμός εννέα συμβολίζει την αρμονία της φύσης. Ίσως γι' αυτό και οι Μούσες να ήταν εννιά και τα Μεγάλα Μυστήρια που γιορτάζονταν κάθε δεκαπέντε του μήνα Βοηδρομιώνα διαρκούσαν εννέα ημέρες. Ας είμαστε απλά ενημερωμένοι και ας θυμηθούμε το ομώνυμο τραγούδι του Μ. Σογιούλ (στίχοι Γ. Τζαβέλλας)!...

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία η οποία ξεκίνησε από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Belleville στο Παρίσι το 2006. Αναπτύχθηκε από τότε το δίκτυο Bellastock, το οποίο εξαπλώνεται ταχύτατα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο κύριος στόχος του δικτύου είναι η ανταλλαγή ιδεών, εργαλείων, μεθόδων και τεχνογνωσίας μέσα από τη δημιουργία ολιγοήμερων κατασκευών. Η ελληνική του εκδοχή (HELLAΣTOCK) διοργανώθηκε στον Πειραιά. 

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Πώς λειτουργεί το δίκτυο Bellastock
Οι διοργανώσεις του δικτύου υλοποιούν την ιδέα της εφήμερης πόλης η οποία διαρκεί όσο διαρκεί και η "κατασκευή" της και δεν αφήνει κανένα αποτύπωμα με τη λήξη της, παρά μόνο την εμπειρία όσων συμμετείχαν ή την είδαν.
Όσοι συμμετέχουν στο εγχείρημα αυτό, πειραματίζονται με βάση ενός υλικού και θα πρέπει να φτιάξουν και το κατάλυμά τους αφού θα πρέπει να ζήσουν σ' αυτό όσο καιρό διαρκεί το εγχείρημα.

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Το HELLAΣTOCK είχε θέμα την "αιωρούμενη πόλη". Όσοι συμμετείχαν πειραματίστηκαν με κατασκευές από πανί και σχοινί μέσα σ' ένα σκελετό σκαλωσιάς, ο οποίος αναπτύχθηκε τόσο καθ' ύψος όσο και κατά πλάτος.

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Η λογική της εφήμερης πόλης, πάνω στην οποία βασίζονται αυτές οι κατασκευές εκτός των άλλων, δημιουργεί και ένα ενδιαφέρων εικαστικό αποτέλεσμα, που δίνει τη δυνατότητα αξιοποίησης των ταλέντων των φοιτητών και των ευρηματικών ιδεών τους.

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Το HELLAΣTOCK αποτέλεσε μια διεθνή συνάντηση φοιτητών Αρχιτεκτονικής και Design και νέων ερευνητών αφού συμμετείχαν  170 φοιτητές από τις σχολές της Ελλάδας αλλά και 10 ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι μέσα σε δύο μέρες κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πόλη με σπίτια, δρόμους και έπιπλα σε μια έκταση τριών στρεμμάτων και ύψους έξι περίπου μέτρων.

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Έχοντας θέσει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας δυναμικής πλατφόρμας έμπρακτου πειραματισμού και ανταλλαγής ιδεών πάνω σε θέματα Αρχιτεκτονικής το HELLAΣTOCK, έχει κερδίσει την υποστήριξη της ελληνικής αρχιτεκτονικής κοινότητας, αφού διεξάγεται με την υποστήριξη της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π και το Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής.

φωτο: Πάρις Ταβιτιάν

Η δική μας εφήμερη πόλη έχει ελληνικό χαρακτήρα. Είναι φτιαγμένη με πανιά, σχοινί, κυριαρχεί το μπλε και είναι δίπλα στη θάλασσα, αναφέρει χαρακτηριστικά στο zougla.gr ο Γιώργος Γιαννουλάκος, ο οποίος συνεργάστηκε στο οργανωτικό κομμάτι.
Η Αιωρούμενη Πόλη, θα βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά, μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 2014 και βεβαίως η είσοδος είναι ελεύθερη. Το μοναδικό αποτύπωμα που θα αφήσει, θα είναι το τελικό λεύκωμα, που θα παρουσιάζει τα συμπεράσματα του εγχειρήματος.
Μη χάσετε την ευκαιρία να τη δείτε από κοντά!...

πηγές: lifo.gr, zougla.gr
φωτογραφίες: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
κείμενο: to e-periodiko mas