Ήταν 15 του Ιούλη του 1974, όταν στην Κύπρο έγινε πραξικόπημα από την Εθνοφρουρά ενάντια στον Πρόεδρο της Κυπριακή Δημοκρατίας και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ΜακάριοΓ'. Χρειάστηκαν μόλις πέντε ημέρες για να εισβάλλει η Τουρκία στην Κύπρο με αιτιολογία το πραξικόπημα, καταφέρνοντας με απίστευτες φρικαλεότητες και ατελείωτο αίμα να κατέχει μέχρι και σήμερα το 36% του εδάφους του νησιού.

Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο περιελάμβανε τη δολοφονία του Μακαρίου, εκείνος διασώθηκε και μεταφέρθηκε μέσω Μάλτας και Λονδίνου, στη Ν. Υόρκη, όπου έλαβε μέρος στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έγινε στις 19 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Εκεί ο Μακάριος κατήγγειλε την Ελληνική χούντα για "εισβολή στην Κύπρο". Δεν ανέφερε το ενδεχόμενο εισβολής της Τουρκίας, κάτι που πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ώρες μετά την ομιλία του.

Δύο μέρες νωρίτερα στη διαδρομή προς Ν. Υόρκη ο Μακάριος συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον τότε πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας Χάρλοντ Γουίλσον, όπου μεταξύ άλλων, του είπε: "Ποια πρακτικά μέτρα μπορούν να παρθούν - από την Τουρκία - Είναι ενάντια στα τουρκικά συμφέροντα η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα", προεξοφλώντας ουσιαστικά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

Η ελληνική χούντα του Δημητρίου Ιωαννίδη δεν έτρεφε τα καλύτερα αισθήματα για τον Μακάριο, πιστεύοντας πως ο δεύτερος είχε εμποδίσει την "Ένωση" και ήταν φιλοκομμουνιστής, ενώ φοβόταν και το πνεύμα ανεξαρτησίας που τον κατείχε. Το σχέδιο για την ανατροπή του (Μακαρίου) το επεξεργαζόταν από τον Απρίλη του 74. Φέρεται μάλιστα να είπε σε συγκέντρωση αξιωματικών στο σπίτι του πρωθυπουργού Α. Ανδρουτσόπουλου: "Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο". Μιχαήλ Μούσκος ήταν το κοσμικό όνομα του Αρχ. Μακαρίου.

Το σχέδιο είχε ως εξής: Σε συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα (15 Ιουλίου, 8:15 π.μ.) δύο δυνάμεις τεθωρακισμένων 600 συνολικά ανδρών, έπρεπε να φτάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο και να ενεργήσουν σε δύο διαφορετικά σημεία, έχοντας εξουδετερώσει τη φρουρά του Μακαρίου και ένα ειδικό αστυνομικό σώμα. Στη συνέχεια θα δολοφονούσαν το Μακάριο και θα επέβαλαν στρατιωτικό νόμο.
Αυτό που τελικά κατάφεραν ήταν η ΕΛΔΥΚ με τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς όντως να συμμετέχουν στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έπειτα από σύντομες αλλά σφοδρές μάχες σε ολόκληρη την Κύπρο να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση. Ο Μακάριος όμως ήταν ζωντανός!

Το πρωί της επόμενης μέρας, όλη η Κύπρος ήταν κάτω από τον έλεγχο των πραξικοπηματιών, οι οποίοι τοποθέτησαν στην θέση του Προέδρου της Κύπρου, τον δημοσιογράφο και αγωνιστή της ΕΟΚΑ Β', Νίκο Σαμψών, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα στην ιστορία της Κύπρου.
Οι αντιδράσεις σε διεθνές επίπεδο ξεκινώντας από τη Μ. Βρετανία που τήρησε επιφυλακτική στάση συνιστώντας αυτοσυγκράτηση, οι ΗΠΑ ζήτησαν την υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου από τη μια και ο Υπουργός Εξωτερικών τους Χένρι Κίσιγκερ απέρριψε πρόταση υποστήριξης του ανατραπέντος Μακαρίου, για να φτάσουμε στην Ελλάδα που δια στόματος του Υπουργού Εξωτερικών Κ. Κυπραίου δήλωνε πως τα πρόσφατα γεγονότα αποτελούν υπόθεση ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους των Ηνωμένων Εθνών.

Η Τουρκία όμως, την ίδια κιόλας μέρα του πραξικοπήματος έθεσε τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε επιφυλακή, με την αιτιολογία της ανατροπής της συνταγματικής τάξης, ενώ στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας οι στρατιωτικοί διαβεβαίωναν τον πρωθυπουργό Μ. Ετσεβίτ, ότι θα είναι έτοιμοι για απόβαση στο νησί, μέσα σε πέντε ημέρες. Κάτι που έγινε.

Πληροφορίες: wikipedia.org, sansimera.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Οι μέρες που ζήσαμε, όπως κι εκείνες που θα έρθουν είναι ιστορικές. Κάθε μας βήμα και μια παράγραφος της Ιστορίας του μέλλοντος, κάθε μας πράξη και μια αποστροφή.
Λένε, πως η Ιστορία, γράφεται από τους νικητές... όμως εγώ επιμένω να πιστεύω, πως η Ιστορία γράφεται από τους λαούς, που ζουν και βιώνουν τα γεγονότα, ειδικά όταν αυτά τα καταγράφουν στη μνήμη τους ανεξίτηλα.

Βιώσαμε ένα εκβιασμό, βιώνουμε μια φρίκη!
Για την ταπεινότητά μου, δεν έχει σημασία όλο αυτό, αν δε μάθουμε το"γιατί"!
Γιατί το ΟΧΙ των πολιτών έγινε ΝΑΙ;
Γιατί συρθήκαμε απ' τα μαλλιά σε μια συμφωνία - τιμωρία; Για να σωθούμε; Από τι τελικά;
Γιατί ξέρουν πάντα οι άλλοι το καλό μας και όχι εμείς;
Ποιος ορίζει το καλό και το κακό για ένα λαό, που ματώνει επί 6 χρόνια και κανείς δεν νοιάζεται;

Θέλω να ξέρω, πριν αποφασίσω με ποιον θα πάω και ποιον θα απορρίψω. Θέλω να ξέρω, ποιος και πώς εκβίασε ένα αριστερό πρωθυπουργό, που αγκάλιαζε το 61,5% των πολιτών. Θέλω να ξέρω με ποιους έχω να κάνω, ποιους να εμπιστευθώ. Γιατί πρέπει κάποιους να εμπιστεύομαι.
Δεν γίνεται να πορευτώ ως πολίτης, γυρνώντας το βλέμμα κι αντικρίζοντας παντού αφερέγγυους. Δεν γίνεται να θεωρήσω, έτσι αβασάνιστα τον Α. Τσίπρα, ψεύτη, όπως πολλοί σπεύδουν να κάνουν... Δεν γίνεται όμως, να αγωνίζομαι  να κρατηθώ σε μια οικογένεια, που είναι τοξική!...

Γιατί, τοξική τη νιώθω αυτή τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν νοιάζεται για μένα, νοιάζεται για την προίκα μου και την κληρονομιά μου. Δεν νοιάζεται πώς θα ζήσω, νοιάζεται να επιβιώσω μέχρι εκεί που με χρειάζεται...
Αν δεν με χρειαζόταν θα με είχε ήδη διώξει, να μην κοροϊδευόμαστε!...

Αν μπορούσαν θα με είχαν βομβαρδίσει και μετά θα μου έστελναν ανθρωπιστική βοήθεια. Από τύχη δεν έγινε τελικά ή από υπολογισμό; Ή μήπως βομβαρδίστηκα και δεν το κατάλαβα μέσα στον ορυμαγδό δηλώσεων και ευχολογίων των "καλών" συμμάχων - εταίρων και των "αυστηρών" εκείνων εταίρων, που έκαναν τη χώρα μου εταίρα;

Επειδή είμαι Ελληνίδα, επειδή είμαι γυναίκα, έχω μάθει και στον πόλεμο και στην αμφισβήτηση και στη μάχη. Δεν θα κλάψω, δε θα λυγίσω, δεν θα παραιτηθώ!

Θέλω όμως να μάθω, έχω ΔΙΚΑΙΩΜΑ να μάθω, γιατί ζω ό,τι ζω!...

Μαρίνα

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων και πολλοί απ’ αυτούς σπεύδουν κάθε τόσο να τους βοηθήσουν, ενώ άλλοι κάνουν σοβαρό φιλανθρωπικό έργο, προκειμένου να ανακουφίσουν όσους το έχουν ανάγκη.

Η ιστορία του μανδαρίνου είναι γνωστή, στους περισσότερους από μας. Επειδή οι εξελίξεις τις επικαιρότητας μας τη θύμισαν, τη μοιραζόμαστε μαζί σας...

   "Στα βάθη της Κίνας υπάρχει ένας μανδαρίνος πιο πλούσιος από τους βασιλιάδες όλους, για τους οποίους κάνει λόγο ο μύθος ή η ιστορία. Εσύ δεν ξέρεις γι' αυτόν τίποτα, ούτε το όνομά του ούτε τη θωριά του ούτε το μετάξι που 'χει για φορεσιά του. Για να κληρονομήσεις τα αμέτρητα πλούτη του, αρκεί να χτυπήσεις ένα κουδούνι βαλμένο δίπλα σου, σε ένα βιβλίο επάνω. Θα βγάλει μόνο ένα στεναγμό εδώ, στα σύνορα με τη Μογγολία. Και θα έχει μετατραπεί σε πτώμα, κι εσύ θα βρεις στα πόδια σου χρυσάφι πιο πολύ από όσο δύναται να ονειρευτεί φιλόδοξα ένας άπληστος. Εσύ που με διαβάζεις και είσαι άνθρωπος θνητός, εσύ θα το χτυπήσεις αυτό το κουδούνι;"

Αν ο μανδαρίνος είναι η Ελλάδα και οι πολίτες της, το μέλλον θα δείξει, τι θα πράξουν οι κατά τα άλλα, φίλοι και εταίροι μας...

Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Eca de Queiros, "Ο Μανδαρίνος".