Ένα 24ωρο πριν τις εκλογές και κοντεύουμε να χάσουμε το μυαλό μας, από τα επιχειρήματα των υποψηφίων, που δυστυχώς για τους περισσότερους, τους ξέρουμε και από την καλή και απ’ την ανάποδη.
Χωρίς να θέλω να κάνω τον ξερόλα,
ελάτε να αναρωτηθούμε πριν ψηφίσουμε πώς καταλήξαμε να χάσουμε …τα αυτονόητα.
Ζητούν την εμπιστοσύνη μας, αυτοί
που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση. Ζητούν την εμπιστοσύνη μας, αυτοί που μας
εξαπάτησαν. Ζητούν την εμπιστοσύνη μας, αυτοί που θα έπρεπε να βρίσκονται στη
φυλακή.
Εμείς δεν θα πρέπει να ζητήσουμε
τα αυτονόητα; Τιμωρία, κοινωνική δικαιοσύνη, ελπίδα, μέλλον για τα παιδιά μας,
τη χώρα μας πίσω.
Αν νομίζετε ότι η Ελλάδα,
στηρίζεται σ’ αυτούς, απατάστε οικτρά. Η πατρίδα μας στηρίζεται σε μας και μόνο
σε μας. Στο μυαλό μας, στην ψυχή μας, στα χέρια μας, στη δουλειά μας. Αλλά όχι
για να ξεχρεώσει τους τοκογλύφους. Για να ζήσει, να ξανασηκωθεί στα πόδια της,
να αναπτυχθεί, να δημιουργήσει.
Σκεφτείτε τι θα πείτε στα παιδιά
σας, όταν μετά από πολύμηνο ψάξιμο εργασίας, βρουν δουλειά που πληρώνεται με
μηνιαίο μισθό τόσο, όσο κάνει μια γραβάτα όλων εκείνων, που μας κοιτούν σαν
5χρονα που μπορείς να τα κοροϊδέψεις.
Άλλοι λένε να ψηφίσουμε με το
χέρι στην καρδιά, άλλοι λένε να ψηφίσουμε με το χέρι στο μυαλό.
Μήπως πρέπει να ψηφίσουμε
ζητώντας απλά το αυτονόητο;
Ζητώντας αξιοπρέπεια, παρόν και
μέλλον;
Σκεφτείτε το!...
Αξιοπρέπεια; Αν είχαν καθόλου τσίπα πάνω τους, σε αυτό τον εκλογικό αγώνα θα έπρεπε κάποιοι να τον παρακολουθούσαν από τον καναπέ τους...Οπότε, θα έχουμε παρόν και μέλλον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το παρόν, κάτι γίνεται. Για το μέλλον πάλι, εμείς αμφιβάλλουμε αν συνεχίσουμε έτσι!...
ΑπάντησηΔιαγραφή