"Ήρθα να σ' αγκαλιάσω και αγρίεψες
ήρθα να σε φιλήσω και μ' απώθησες
βγάλε τ' αγκάθια που σου φυτέψαν στην ψυχή
βάλε αγάπη στην πληγή να επουλωθεί..."
Σου απλώνω χέρι, μην το ματώνεις
σου χαμογελώ, μη μου κακιώνεις
Κάνε το δάκρυ σου αρχής σημάδι
κι έλα μαζί μου κι ας είναι βράδυ
Η νιότη έφυγε, δεν θα γυρίσει
μα η καρδιά σου, πρέπει να ζήσει
πέτα το γκρίζο απ' τη ζωή σου
δώσε χαρά στην ύπαρξή σου
Έλα να κόψουμε μαζί τα αγκάθια,
τόπο να δώσουμε σ' αγάπης χάδια
έλα να βάψουμε τους γκρίζους τοίχους
έλα να διώξουμε όλους τους ίσκιους
που σε βαραίνουν, που σε πικραίνουν
που σε ματώνουν και σε πλανεύουν
Δώσε μου μόνο την ευκαιρία
να σου χαρίσω την ευτυχία!...
Οι πρώτοι τέσσερις στίχοι συμμετείχαν στις "25 Λέξεις" του blog "το Κείμενο" της καλής φίλης Μαρίας Νικολάου, όπου μας έδωσε ως πηγή έμπνευσης τη εκπληκτική της φωτογραφία και μας ζήτησε να εκφράσουμε με 25 λέξεις τα συναισθήματα που μας γεννά...
Ευχαριστώ θερμά όσους φίλους το ξεχώρισαν και το ψήφισαν
και σένα Μαρία μου για την έμπνευση που κάθε φορά μας χαρίζεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!