Γκρίζα σύννεφα υφαίνουν μολυβένιο ουρανό
τον ήλιο κρύβουν, κρύβουν τ' αστέρια
κρύβουν το δρόμο που περπατώ...
το βλέμμα υψώνω στ' ουρανού τα σταυροδρόμια
αναζητώντας μια αχτίδα μη χαθώ.
Πού είσαι αστέρι μου, να περιμένω;
Σε ποια γωνιά να καρτερώ;
πού είσαι ήλιε μου να σε προσμένω
πριν με τον πόνο μετρηθώ;
Τι κι αν ο δρόμος είναι ίσιος
τι κι αν δεν βρέχει που περπατώ,
κανένα ταξίδι δεν έχει αξία
όταν δεν έχεις συνοδηγό...
---
Οι πρώτες 25 Λέξεις συμμετείχαν στο ομώνυμο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου στο blog της "το Κείμενο",
που με τις υπέροχες φωτογραφίες της μας δίνει κίνητρο για δημιουργία,
αποτελώντας πηγή έμπνευσης.
Ευχαριστώ θερμά τους φίλους και τις φίλες που έδωσαν βαθμούς στη συμμετοχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!