 |
| photo by Kristina Tripkovic on unsplash |
Αμίλητες ματιές μπροστά στ’ ανοιχτό παράθυρο
παλεύει η θλίψη με το αχνό χαμόγελο
κι ήχους γεννά και δάκρυα...
Κι η ψυχή μετρά στιγμές και πόνους
Γεμίζει το δισάκι, κονταίνει το νήμα/
Πόσο δυνατές γίνονται καμιά φορά οι σιωπές!
Απλώνονται θωπεύοντας υπάρξεις
ακουμπούν τις χαραμάδες της ψυχής και τις ματώνουν
Κι εσύ προσμένεις στην άκρη του δρόμου
βήματα γοργά να σμίξουν με τα δικά σου
να γίνουν ένα με το βήμα σου
να πατήσουν πάνω στα χνάρια σου…
Nα τρέξουν να σε προφτάσουν!
Nα σταματήσουν το χρόνο, το χτύπο της καρδιάς
να σε ξαναγεννήσουν σε άλλη διάσταση,
να δώσουν πνοή στα όνειρα που χάθηκαν στις σκιές…
Ένα βότσαλο στη λίμνη περιμένεις!
Ν' έρθει τ’ ακούνητα νερά της να ταράξει
να σχηματίσει κύκλους ομόκεντρους στη λεία της μορφή
να αναγκάσει τον ήλιο να χαμογελάσει
να σου δώσει λόγο να ζήσεις…
Για να ορίσεις νέα όρια, για να τα ξεπεράσεις
Όμως, οι δρόμοι δεν έγιναν για να τους θωρείς ασάλευτη καρτερικά
έγιναν για να τους διαβαίνεις ακόμα και χωρίς πόδια...
...
Με αυτό το ποίημα συμμετείχα στο διαδικτυακό δρώμενο "Τα Γνωμικά Εμπνέουν #1" που οργανώνει η καλή μου φίλη Mary Petrax από τη Γήνινη Ματιά.
Πηγή έμπνευσης το γνωμικό: "Η ζωή δεν μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά με τον αριθμό των στιγμών που μας κόβεται η αναπνοή"
Ευχαριστώ θερμά όλους τους φίλους και τις φίλες που το ξεχώρισαν.
Δεν είναι μόνο οι φίλοι που το ξεχώρισαν Μαρίνα μου. Είναι και οι φίλοι-αναγνώστες που μίλησε μέσα τους. Που και τώρα, διαβάζοντάς το, νιώθουν έντονα ότι κάτι σημαντικό, κάτι όμορφο, άφησαν πίσω τους. Όχι χωρίς να το αγαπήσουν αυτό είναι σίγουρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημά σου Μαρίνα μου βγάζει ευαισθησία και ανησυχία. Ερωτήματα που φωλιάζουν μέσα σου.
"οι δρόμοι δεν έγιναν για να τους θωρείς ασάλευτη καρτερικά
έγιναν για να τους διαβαίνεις ακόμα και χωρίς πόδια..."
Τρομερό! τι έγραψες.
Καλησπέρα καλή μου φίλη. Με την καρδιά μου.
Γιάννη μου είναι πολύ όμορφο να επικοινωνούν οι άνθρωποι μέσα από τις λέξεις, τα δρώμενα, τους στίχους, τις ιστορίες και να μπαίνει ο ένας στην ψυχή του άλλου τόσο εύκολα...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες καλέ μου φίλε και για τα όμορφα λόγια που άφησες!
Καλό σου απόγευμα, σε φιλώ
Μ
Μαρίνα μου πόσο όμορφα έδωσες την έννοια της ελπίδας μέσα από τους στίχους σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα βότσαλο στη λίμνη περιμένεις!
Ν' έρθει τ’ ακούνητα νερά της να ταράξει
να σχηματίσει κύκλους ομόκεντρους στη λεία της μορφή
να αναγκάσει τον ήλιο να χαμογελάσει
να σου δώσει λόγο να ζήσεις…
Το λάτρεψα, υπέροχη συμμετοχή Μαρίνα μου!! την αγάπη μου πάντα φιλιααα!! ❤🤗
Αγαπημένη μου Ρούλα χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ που πέρασες φίλη και για τα τόσο όμορφα λόγια σου!
Πολλά φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά!
Μ
Καλησπέρα Μαρίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία στροφή με άγγιξε (και εμένα) βαθιά. Μου δημιουργήθηκαν εικόνες, θα πω, αισιόδοξα μελαγχολικές. Μας έβλεπα, τους ανθρώπους, να στεκόμαστε ασάλευτοι μπροστά στα προβλήματα, στη νέα πραγματικότητα. Να διστάζουμε να περάσουμε απέναντι, εκεί που είναι η προοπτική. Και ας νιώθουμε πως δεν πατάμε γερά στα πόδια μας
Ανάλογες τις εικόνες έβλεπα κι εγώ γράφοντάς το Τζοάνα μου και χαίρομαι που μπόρεσα να τις εκφράσω ώστε να αγγίξουν και άλλους. Με τιμούν τα λόγια σου και σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες και άφησες τόσο όμορφο σχόλιο!
ΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά, αισιόδοξη και υγιής, φίλη!
Σε φιλώ
Μ
Πόσο δυνατή γίνεται η πένα σου! Πολύ όμορφη συμμετοχή, λαλίστατη, μας άγγιξε πολύ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Μαρίνα Χαίρομαι που υπάρχουν δρώμενα και συναντιόμαστε ΄ολοι οι φίλοι
Πάμε για τα επόμενα λοιπόν
Την καλημέρα μου
Αννούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ! Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να συναντιόμαστε σε τέτοια δρώμενα και να μοιραζόμαστε όμορφες εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα.
ΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα φίλη
Σε φιλώ
Μ