Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συνεντεύξεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Συζητώντας με food - bloggers #2.

Συζητώντας με food - bloggers #2.



Μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις να ανέτρεψαν τον προγραμματισμό και την καθημερινότητά μας, τους τελευταίους μήνες, όμως οι ρυθμοί μας ανακτώνται σιγά - σιγά αφού η ομαλότητα της καθημερινής ζωής, εξαρτάται και από τη διάθεσή μας και το πείσμα μας, να συνεχίσουμε προσπαθώντας για το καλύτερο....



Έτσι κι εγώ, σας παρουσιάζω την κουβέντα, που είχα με μια αγαπημένη φίλη food-blogger τη Λίλια του spoonstories, όπως ήταν προγραμματισμένη να βγει εδώ και μερικούς μήνες. 

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με ένα άνθρωπο, που έχει άποψη για το φαγητό και την ποιότητά του και τη διατυπώνει με σαφήνεια...

Διαβάζω από την ιστοσελίδα σου (spoon-stories.com): «Αν είχα ποτέ υπάρξει κουτάλι θα είχα σίγουρα πολλά να πω. Ιστορίες νόστιμες, τρυφερές, ακόμα και τρομαχτικές...». Τι είναι για σένα λοιπόν, η μαγειρική;


Μα πίσω από κάθε γεύμα δεν κρύβετε μια ιστορία? Σε μια χώρα που κάθε γιορτή, χαρά ή λύπη αρχίζει και τελειώνει με ένα καλό τραπέζι πολλά μπορούν να ειπωθούν!! Η μαγειρική για μένα είναι λατρεία, αυτό είναι αλήθεια αλλά και κάτι παραπάνω, είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας με τους αγαπημένους μου ανθρώπους . Από το πρωινό της Κυριακής που θα μαζευτούμε όλοι μαζί για να πιούμε το καφέ μας και να σχεδιάσουμε τη μέρα μας, ως το δείπνο έξω στον κήπο υπό το φως των κεριών το φαγητό είναι εκείνο που μας φέρνει πιο κοντά!


Πόσο μπορεί ένα …κουτάλι να κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη;


Χαχα πάρα πολύ!! Υπάρχουν άσχημες μέρες που στη σκέψη ενός καλού γεύματος να με περιμένει, νιώθω καλύτερα! Μην ξεχνάτε πως απολαμβάνω και τη διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού που σε μένα τουλάχιστον λειτουργεί εντελώς χαλαρωτικά…


Το φαγητό, η γεύση, η εικόνα, δημιουργούν αναμνήσεις. Ποιες είναι οι δικές σου και ποιες θα ήθελες να έχουν τα παιδιά σου;


Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό με αυτή την ερώτηση είναι το άρωμα κανέλας και ζάχαρης! Αυτή η μαγική κουζίνα της μητέρας μου όλο και κάτι καλό έψηνε!


Είμαι τυχερή γιατί έχω απίθανες αναμνήσεις ως παιδί αλλά και ως ενήλικας αργότερα. Ήμασταν από τις  οικογένειες που τρώγαμε πάντα μαζί ακόμα και τις καθημερινές, όταν αυτό ήταν εφικτό. Η ώρα του πρωινού ήταν ή ώρα της οργάνωσης, του πειράγματος και του σχεδιασμού, το μεσημέρι η ώρα που λέγαμε τα νέα μας και το βράδυ της χαλάρωσης και της διασκέδασης.


Οι γιορτές από την άλλη, είχαν πάντα τις τιμητικές τους και ποτέ δεν πέρναγε κάποια χωρίς την δέουσα σημασία! Όλα τα φώτα ανοιχτά, σπιτικά γλυκά και φαγητά στο τραπέζι μας, λικέρ από τα χεράκια της μαμάς και πολύ αγάπη.


Όλες αυτές τις γλυκές αναμνήσεις φυσικά τις χρωστάω κυρίως στη μητέρα μου …Είναι πολύ σημαντικό να περνάς όμορφα στην απλή καθημερινότητά σου με τους ανθρώπους που αγαπάς και αυτό θέλω να συνεχίσω και στα δικά μου παιδιά και στη δική μου οικογένεια!


Είναι εύκολο να περάσουν οι άνθρωποι από το junk food στο ποιοτικό φαγητό και η κρίση που περνάμε, πόσο συντελεί σ’ αυτό;


Νομίζω πως η οι άνθρωποι που θέλουν να τραφούν σωστά θα το κάνουν ανεξαρτήτως κρίσης ή όχι. Η σωστή διατροφή και φυσικά της υγείας, είναι άποψη ζωής και όχι μόδα. Είτε το πιστεύεις και το υποστηρίζεις είτε όχι και ψάχνεις δικαιολογίες για αυτό. Σίγουρα η κρίση φέρνει δυσκολίες σε όλα τα επίπεδα αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα αγοραστό junk food θα μας έρθει πιο οικονομικά από ένα σπιτικό καλό - μαγειρεμένο πιάτο.


Ακούμε και διαβάζουμε πολλά για την αξία της ισορροπημένης διατροφής στην υγεία μας. Για κάποιους το φαγητό είναι απόλαυση, για κάποιους άλλους απλά τροφή, ίσως και αγγαρεία. Μια food blogger, τι θα έλεγε;


Το φαγητό είναι απόλαυση! Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι? Είναι δημιουργία και έμπνευση, είναι διασκέδαση και φυσικά ανάγκη…Το γεγονός ότι μπορώ να φτιάχνω σχεδόν τα πάντα στη κουζίνα μου, μου δίνει ένα έξτρα πλεονέκτημα στο να ελέγχω σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα των υλικών και το αποτέλεσμα! Αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση…


Ποια είναι η γνώμη σου για τις τόσες εκπομπές μαγειρικής στην ελληνική τηλεόραση; Βοηθούν στο να αγαπήσουν οι έλληνες το σπιτικό φαγητό ή μήπως ο τόσο μεγάλος αριθμός εκπομπών λειτουργεί αντίθετα; Εσύ τι «εισπράττεις» μέσα από το blog σου;


Νομίζω πως ζούμε την επανάσταση της κουζίνας! Τόσες ιδέες για συνταγές, τόσες εκπομπές και blogs δεν έχουν ξανά υπάρξει ποτέ! Σίγουρα έχουν ανοίξει τα μάτια στον κόσμο που σε μεγάλο βαθμό έφτιαχνε συγκεκριμένα και μόνο πιάτα, τον ελευθέρωσε και τον έκανε να θέλει να πειραματιστεί! Αυτό είναι καλό! Όπως θετικό είδα και το γεγονός ότι έγιναν γνωστά πολλά υλικά και συστατικά που παλιότερα δεν ξέραμε την ύπαρξη και την χρησιμότητα τους.

Παρόλα αυτά κάποια στιγμή θα έρθει ο κορεσμός θα γίνει κάποιο ξεκαθάρισμα και το τέλος θα επέλθει η ισορροπία όπως γίνεται πάντα..

Για μια εργαζόμενη γυναίκα οι ώρες είναι περιορισμένες όχι μόνο για μαγειρική, αλλά και για άλλες ασχολίες. Όταν πάλι είναι άνεργη (το πρόβλημα της εποχής) τα χρήματα λιγοστεύουν. Μοιάζει όλο αυτό να είναι ανασταλτικό σε σχέση με το μαγείρεμα. Ποια είναι η γνώμη σου;


Ο χρόνος και το χρήμα είναι 2 βασικά αλληλένδετα μεταξύ τους πράγματα. Συνήθως όταν έχεις το ένα δεν έχεις το άλλο. Ο λίγος χρόνος θέλει καλή προετοιμασία και πρακτικές εύκολες συνταγές ενώ όταν το οικονομικό είναι πρόβλημα τότε κάνεις καλύτερο προγραμματισμό και οργάνωση για να φέρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με λίγη καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν σωστά…


Οικονομικό και ποιοτικό φαγητό, γίνεται;


Το οικονομικό επηρεάζει  σαφώς την ποιότητα  και την ποσότητα του φαγητού μας, παρόλα αυτά  υπάρχουν τόσο νόστιμα και απλά πιάτα, όπως λαδερά, όσπρια, σαλάτες, απολαυστικές μακαρονάδες που μπορούν να μας χορτάσουν περισσότερο από ότι νομίζουμε. Κυκλοφορούν απίστευτες συνταγές! Να γιατί υπάρχουμε και εμείς οι food bloggers


Βάλε μας στο 24ωρό σου. Πώς είναι η δική σου καθημερινότητα;


Στο τρέξιμο από το πρωί ως το βράδυ! Έχω τρομερή ενέργεια, έτσι το  πρόγραμμα μου έχει από όλα! Δουλειές, διάβασμα, ζωγραφική, μαγειρική, blogging, διασκέδαση και αρκετός χρόνος για την οικογένεια και τους φίλους μου


Γλυκό ή αλμυρό; Τι προτιμά η Λίλια;


Μα αλμυρό!...και μετά γλυκό και μετά πάλι αλμυρό! Μόλις γεύομαι το ένα αναζητάω το άλλο, τι να σας πω; Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να τα συνδυάσω και την ίδια στιγμή! Οπότε μιλάμε για ισοπαλία!


Αν το «e – περιοδικό μας» ήταν φαγητό ή γλυκό, ποιο θα ήταν;


Για να δούμε λοιπόν! Ένα περιοδικό με ποικίλα θέματα ,  φρέσκιες ειδήσεις και λύσεις για την υγεία και την ομορφιά μας θα μπορούσε να είναι μια ιδιαίτερη σαλάτα με χρώμα και γεύση! Τι καλύτερο!!


Θα μας αφιερώσεις μια συνταγή;


Βέβαια!!! Θα σας φτιάξω μια αρμυρή τάρτα, εύκολη, νόστιμη και αγαπημένη...



Τάρτα με καραμελωμένα κρεμμύδια , γκοργκοτζόλα και μπρί


για 1 ταψί φούρνου 33X41

 Υλικά:
2 κουταλιές ελαιόλαδο
4 φλιτζάνια του τσαγιού κρεμμύδι σε φέτες (πάχους ½ εκ )
1 κουταλιά της σούπας καφέ ζάχαρη
2 κουταλιές της σούπας γεμάτες βαλσάμικο ξύδι
½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
½ κουταλάκι του γλυκού πιπέρι
1 φύλλο σφολιάτας (ανοιγμένο ελαφρά με τον πλάστη σε αλευρωμένη επιφάνεια)
150-200 γρ τυρί μπρί, (παγωμένο, καθαρισμένο και κομμένο σε φέτες)
120 γρ τυρί γκοργκοτσόλα ή ανάλογο μπλε τυρί σε κομματάκια
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο εστραγκόν ψιλοκομμένο ή δυόσμο


Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα  κρεμμύδια για 10 λεπτά να γίνουν διάφανα.
Ρίχνουμε σταδιακά τη ζάχαρη, το ξύδι, αλάτι και πιπέρι. Μειώνουμε την θερμοκρασία και τα μαγειρεύουμε για  20 λεπτά ή ως να καραμελώσουν. Ρίχνουμε λίγο νερό αν δείχνουν τα κρεμμύδια μας πως πάνε να ξεραθούν. Τα αποσύρουμε από τη φωτιά.
Ανοίγουμε τη ζύμη ανάλογα το ταψί στο σχήμα που θέλουμε. Εδώ χρησιμοποιήσαμε λαμαρίνα φούρνου.
Τοποθετούμε τη ζύμη στο ταψί με λαδόκολλα από κάτω.
Πιρουνιάζουμε την επιφάνεια ανά 2-3 εκ, ώστε να αποφύγουμε τα φουσκώματα της σφολιάτας.
Μοιράζουμε όλα τα κρεμμύδια σε όλη την επιφάνεια.
Από πάνω ομοιόμορφα ρίχνουμε τα τυριά και τέλος το εστραγκόν.
Σε περίπτωση που δεν θέλουμε να το ψήσουμε άμεσα το βάζουμε στο ψυγείο σε αυτό το σημείο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200°C για 18-20 λεπτά και ως να λιώσει το τυρί και να ξεροψηθεί η σφολιάτα.
Την αφήνουμε για 5 λεπτά να σταθεί πριν την σερβίρουμε.

Λίλια, σ' ευχαριστώ πολύ!!!

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της, θα βρείτε πολλές ακόμα εκπληκτικές συνταγές!

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Συζητώντας με food - bloggers #1

Συζητώντας με food - bloggers #1



Η τροφή δεν είναι μόνο θέμα επιβίωσης και καλής υγείας, αλλά και απόλαυσης. Θέλοντας να μάθουμε τις απόψεις και τις εμπειρίες των φίλων μας food - blogger, συζητάμε μαζί τους για διατροφή και άλλα γαστρονομικά κι εκείνες μας αφιερώνουν μια συνταγή τους...

Πρώτη καλεσμένη η Αθηνά από το CraftCookLove.gr, μια εργαζόμενη σύζυγος και μαμά μιας τετράχρονης κορούλας, που μαγειρεύει, διακοσμεί και οργανώνει τα πάρτι της μικρής της και όλα αυτά τα μοιράζεται μαζί μας στην ιστοσελίδα της.

Διαβάστε τι μου είπε...

Αθηνά, είσαι κατά βάση food blogger. Γιατί;
Ναι, έτσι είναι και ο λόγος είναι απλός. Το μαγείρεμα (φαγητό – γλυκό) είναι αυτό που πάντα προλαβαίνω να κάνω για την οικογένειά μου. Είναι η κύρια ασχολία μου μέσα στο σπίτι…
Μου αρέσει όλη η διαδικασία, που ξεκινά από την προετοιμασία, την εκτέλεση της συνταγής, τη φωτογράφιση. Επειδή αγαπώ πολύ και τη φωτογραφία, ο συνδυασμός αυτών των δύο είναι για μένα ιδανικός.

Γλυκό ή αλμυρό; Τι προτιμάς περισσότερο να φτιάχνεις;
Η αλήθεια είναι ότι περνάω από φάσεις. Φάσεις αλμυρού, φάσεις γλυκού… αν με ρωτάτε τι προτιμώ να τρώω θα σας πω πως λατρεύω τα γλυκά και μπορώ να ζήσω μόνο μ’ αυτά. Αλλά επειδή δεν είναι καθόλου υγιεινό αυτό, το ελέγχω και το μετριάζω. Στο blog προσπαθώ να κρατώ ισορροπίες, έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους επισκέπτες, αλλά και την απαραίτητη ποικιλία.

Πόσο σημαντική είναι η διατροφή για σένα και την οικογένειά σου;
Είναι το πιο σημαντικό. Το φαγητό δεν είναι μόνο για να τραφούμε και να επιβιώσουμε. Το φαγητό είναι δημιουργία, αγάπη και ενώνει όλη την οικογένεια γύρω από το καθημερινό τραπέζι. Ξέρετε, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου το σημείο συνάντησης ήταν το οικογενειακό τραπέζι και όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις έχουν συνδεθεί με το σπιτικό φαγητό και την οικογένεια να το απολαμβάνει.

Ενδιαφέρει τον κόσμο η γαστρονομία σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που περνάμε; Ποια είναι η εικόνα που έχεις διαμορφώσει;
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια όπου οι κανόνες διατροφής της οικογένειας έλεγαν πως κάθε Τετάρτη θα είχαμε φακές και κάθε Παρασκευή φασολάκια για παράδειγμα. Με τα χρόνια όλα αυτά παραμερίστηκαν γιατί οι μαμάδες δούλευαν πολύ και ήταν δύσκολο να κρατήσουν ένα πρόγραμμα. Μπορώ να πω με σιγουριά πως τα πράγματα άλλαξαν και πως ο κόσμος ενδιαφέρεται ίσως και περισσότερο από πριν. Μπορεί να μεγαλώνουν με διαφορετικές συνθήκες τα παιδιά σήμερα, σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές, αλλά στην προσπάθειά τους οι άνθρωποι να φάνε ποιοτικό και υγιεινό φαγητό κάνοντας παράλληλα οικονομία, κάνει πολλούς να επιστρέφουν στις διατροφικές συνήθειες και κανόνες των παλιότερων και να αναζητούν ακόμα και παραδοσιακές συνταγές που δεν τις γνωρίζουν. Φυσικά υπάρχει ενδιαφέρον και σε οτιδήποτε νέο και gourmet παράλληλα.

Μπορεί κανείς να συνδυάσει οικονομικό και ταυτόχρονα ποιοτικό φαγητό και υγιεινό φαγητό για την οικογένειά του;
Φυσικά και μπορεί! Πολλές φορές ο παραγωγός που εμπιστευόμαστε στη λαϊκή, μας εξασφαλίζει την ποιότητα και την οικονομία που χρειαζόμαστε. Το ίδιο και ο κρεοπώλης της γειτονιάς μας, που τον ξέρουμε χρόνια και ξέρουμε την προέλευση των κρεάτων του. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούμε να βρούμε ποιοτικά φρούτα, λαχανικά ή κρέατα στα supermarkets. Το σημαντικό είναι τα υλικά να είναι φρέσκα.

Η ελληνική οικογένεια μαζεύεται γύρω από το τραπέζι;
Ναι, νομίζω πως μαζεύεται και μάλιστα περισσότερο από πριν. Η κρίση έκανε τους έλληνες να επιλέγουν να μαγειρέψουν για τους ανθρώπους της οικογένειας περισσότερο τώρα, που τα χρήματα περιορίστηκαν. Πρώτα η επιλογή ήταν να φάμε σε ένα εστιατόριο. Σήμερα, να μαγειρέψουμε για τους αγαπημένους μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα delivery. Θα παραγγείλουν λιγότερο απ’ ότι πριν και προτιμούν σπιτικό σνακ ή φαγητό ακόμα και για τη δουλειά τους. Τα ταπεράκια βγήκαν στην επιφάνεια και τα σπιτικά σνακ κερδίζουν συνέχεια έδαφος, αφού είναι πιο υγιεινά και οικονομικά.

Σε μια μαμά, εργαζόμενη και blogger φθάνει το 24ωρο; Τι μένει σε δεύτερη μοίρα;
Όχι δεν φτάνει με τίποτα! Προσπαθώ να τα συνδυάζω όλα, έχοντας και την 4χρονη βοηθό μου (την κόρη μου) αλλά δεν είναι λίγες οι φορές, που κάτι θα μείνει πίσω. Συνήθως πίσω μένει η δική μου ξεκούραση όπως όταν ξυπνάω πολύ πρωί για να φωτογραφίσω. Οι φωτογραφίες ειδικά για το food blogging είναι το 80 – 85% της δουλειάς. Ασφαλώς και η συνταγή πρέπει να είναι καλή, αλλά αν η φωτογραφία δεν κερδίσει τον επισκέπτη, δεν θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει ή να δοκιμάσει τη συνταγή. Ευτυχώς κάθε φορά μένει πίσω και κάτι άλλο κι έτσι ακόμα κι εκεί υπάρχει μια ισορροπία.

Οι τούρτες σου είναι το δικό μας αγαπημένο θέμα στο διάστημα που επισκεπτόμαστε το blog σου. Τις θεωρούμε γλυκά γλυπτά. Είναι όμως, όσο δύσκολες φαίνονται;
Δεν είναι το ευκολότερο που μπορεί να κάνει κανείς, αλλά όχι δεν είναι όσο δύσκολες φαίνονται. Αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος (περισσότερος απ’ ότι χρειάζεται ένα άλλο γλυκό) και σωστή προετοιμασία και προγραμματισμός. Επίσης χρειάζεται να ξέρει κανείς πού θα προμηθευτεί τα υλικά που χρειάζονται, κάτι που εγώ δεν παραλείπω να αναφέρω σε κάθε συνταγή που έχει κάποιο ξεχωριστό υλικό. Όπως φροντίζω να πω και όλα τα μικρά μυστικά που θα εξασφαλίσουν την επιτυχία. Δεν σας κρύβω ότι ενθουσιάζομαι όταν οι επισκέπτες μου στέλνουν μηνύματα για συνταγές μου, που έχουν δοκιμάσει και με ρωτούν απορίες ή μου λένε τις εντυπώσεις τους.

Λένε πως η μαγειρική είναι ευκολότερη από τη ζαχαροπλαστική. Ισχύει;
Νομίζω πως ισχύει. Η μαγειρική είναι πιο ελεύθερη στο συνδυασμό υλικών και αν κάτι πάει στραβά υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να το «σώσει» κανείς. Η ζαχαροπλαστική απαιτεί συγκεκριμένες ποσότητες, συγκεκριμένα υλικά που πολλές φορές δεν μπορούν να αντικατασταθούν με άλλα και πειθαρχία. Όλα αυτά την κάνουν πιο δύσκολη.

Αν το «e – περιοδικό μας» ήταν έδεσμα, τι θα ήταν; Φαγητό, γλυκό και ποιο;
Επειδή αγαπώ τα γλυκά, θα πω ότι το «e – περιοδικό» θα ήταν γλυκό, θα ήταν τυραμισού. Το όνομα τυραμισού σημαίνει τράβα με ψηλά και το blog σας με την ενημέρωση και τα ποικίλα θέματα, μας τραβά ψηλά και επειδή είστε δύο τα δύο «χρώματα» του γλυκού αυτού, σας ταιριάζει απόλυτα!...

Ποια συνταγή σου θα μας αφιέρωνες;
Σας παρομοίασα με τυραμισού, έτσι δεν είναι; Ποια άλλη λοιπόν, από τυραμισού ατομικό και εύκολο!

Ατομικά βαζάκια τιραμισού στιγμής


Τα υλικά (για περίπου 5 μικρά ποτήρια)
2 δόσεις espresso lungo σε θερμοκρασία δωματίου
3 κ.σ. κονιάκ
250 γρ τυρί μασκαρπόνε σε θερμοκρασία δωματίου 
125 γρ ζάχαρη άχνη
10 μπισκότα σαβαγιάρ
3 κ.σ. κακάο




Η εκτέλεση 
Χτυπάμε στο μίξερ το μασκαρπόνε με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει και να διπλασιαστεί σχεδόν σε μέγεθος. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τον καφέ με το κονιάκ. Κόβουμε στα δύο ή ανάλογα με τα ποτηράκια μας τα σαβαγιάρ με ένα πολύ κοφτερό μαχαίρι. Τα βουτάμε μέχρι να μουλιάσουν στο μίγμα του καφέ/ κονιάκ και τα τοποθετούμε κάτω κάτω στο ποτηράκι. Προθέτουμε με μία σπάτουλα ή κουτάλι την κρέμα και επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μέχρι να φτάσουμε στο χείλος του ποητριού. Με ένα σουρωτήρι προσθέτουμε από περίπου μισή κουταλιά της σούπας κακάο σε κάθε ποτηράκι. Είμαστε έτοιμοι! 


Σημείωση: Το γλυκάκι μας καταναλώνεται αμέσως. Μπορείτε και να το ψύξετε απλά, έχετε κατά νου ότι λόγω της απουσίας αυγών ή κρέμα γάλακτος θα σκληρύνει αρκετά η κρέμα. 

Αθηνά, σ' ευχαριστώ πολύ, τόσο για τη συμμετοχή σου, όσο και για τα καλά σου λόγια και σου εύχομαι κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνεις!



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Η "χώρα της εύφορης ημισελήνου" σε κίνδυνο!

Η "χώρα της εύφορης ημισελήνου" σε κίνδυνο!


Δημήτριος Ελ Χούρι και Χαγκόπ Πακραντουνιάν μιλούν στα "Επίκαιρα" για την έκρυθμη κατάσταση σε Λίβανο και Συρία, αλλά και για τη θέση των ελληνορθόδοξων χριστιανών.




Συνέντευξη στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα


Τα "Επίκαιρα" απευθύνθηκαν σε δυο ηγετικά πρόσωπα του Λιβάνου, που ζουν άμεσα την τραγωδία στη Μέση Ανατολή και τη γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Πρόκειται για τον ελληνορθόδοξο πρόεδρο του κόμματος της Εγγύς Ανατολής Ροντρίγκ (ελληνιστί Δημήτριος) Ελ Χούρι και τον Αρμένιο πρόεδρο του κόμματος της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας (TASNAK) και βουλευτή Χαγκόπ Πακραντουνιάν. Οι απαντήσεις τους παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Ποια είναι η κατάσταση των διαφόρων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στη Συρία και στον Λίβανο, ιδιαίτερα των Ελληνορθοδόξων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων;
Οι Σύριοι εγκαταλείπουν τα ιστορικά εδάφη τους στο βόρειο Ιράκ και στη βόρεια Συρία και έρχονται στο Λίβανο για να μετακινηθούν στην Ευρώπη. Αναγκάστηκαν τον τελευταίο μήνα, να εγκαταλείψουν τα χωριά τους μετά την απαγωγή 137 Ασσυρίων. Ορισμένοι από τους Ασσύριους αποφάσισαν να πολεμήσουν κάτω από την αιγίδα των τοπικών Κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία.

Η Ελληνορθόδοξη κοινότητα υποφέρει επίσης. Προσπαθεί τώρα να οργανωθεί πολιτικά, μετά από μια μακρά περίοδο χάους. Υπάρχουν φωνές που ζητούν την οργάνωση μιας "Ειδικής Στρατιωτικής Άμυνας" στις Ελληνορθόδοξες περιοχές της Συρίας. Στην Εντέλμπ, μετά από μια εισβολή της Al Nusra, ο ελληνορθόδοξος ιερέας απήχθησαν και μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Διαβάζουμε επίσης στον Τύπο ότι πολλοί Αρμένιοι εγκαταλείπουν τη Συρία και μεταβαίνουν στο Ερεβάν. Πρέπει να πολεμήσουμε για να υπάρξουμε. Αυτή η γη είναι δική μας και δεν θα την αφήσουμε ποτέ, σε οποιονδήποτε. Είναι των Αγίων μας, του Θεού μας. Ποτέ δεν θα την εγκαταλείψουμε.

Κύριε Πακραντουνιάν, ο Λίβανος είναι γειτονική χώρα της Συρίας και επηρεάζεται άμεσα από τον πόλεμο, που μαίνεται εκεί, για πάνω από τρία χρόνια. Υπάρχει κίνδυνος οι εντάσεις μεταξύ των διαφόρων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στη Συρία, ιδιαίτερα μεταξύ σουνιτών και σιϊτών, να διαχυθούν στο Λίβανο;
Ο Λίβανος έχει το μεγαλύτερο σύνορο με τη Συρία και επηρεάζεται περισσότερο από τους Σύρους πρόσφυγες, που φτάνουν σήμερα το ένα εκατομμύριο. Για μια μικρή χώρα όπως είναι ο Λίβανος, οι αριθμοί αυτοί είναι πολύ μεγάλοι και οδηγούν σε άνευ προηγουμένου πίεση στην οικονομία και τις υποδομές του. Ο Λίβανος και η Συρία συνδέονται μεταξύ τους με γεωγραφικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς και η κατάσταση στη Συρία, επηρεάζει αρνητικά το Λίβανο.

Από άποψη ασφάλειας, υπάρχει απειλή στις συνοριακές πόλεις μεταξύ Λιβάνου και Συρίας, όπως έχουμε δει κατά καιρούς τους προηγούμενους μήνες, κατά τους οποίους υπήρξαν απαγωγές και αψιμαχίες με τον συριακό στρατό. Τόσο όμως ο στρατός του Λιβάνου, όσο και της Συρίας είναι παρόντες στα σύνορα για να προστατεύουν το λαό των δύο χωρών από εισβολή ακραίων τρομοκρατών. Βέβαια και πριν τη συριακή κρίση, ο Λίβανος αντιμετώπιζε προβλήματα ασφαλείας. Και οι απειλές παραμένουν.

Δεν θα μπορούσα όμως να πω πως οι απειλές αυτές, προέρχονται από εντάσεις μεταξύ θρησκευτικών κοινοτήτων. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ακραίοι στο Λίβανο, ο αριθμός τους όμως είναι πολύ μικρός. Η πλειονότητα των πολιτών του Λιβάνου πιστεύει στην ειρηνική συνύπαρξη και είμαστε περήφανοι ότι ζούμε σε μια συναινετική δημοκρατία, στο πλαίσιο της οποίας όλα τα δόγματα και οι θρησκείες προστατεύονται από το Σύνταγμα της χώρας και κανένα δόγμα δεν προσπαθεί να "ακυρώσει" το άλλο.

Ας μη ξεχνάμε ότι ο Λίβανος δοκιμάστηκε από μια σεχταριστική σύγκρουση δεκαπέντε ετών και οι πληγές επουλώνονται ακόμη. Τα πολιτικά κόμματα του Λιβάνου και οι ηγέτες των δογμάτων και των θρησκειών δεν θα ήταν τόσο απρόσεκτοι ώστε να επιτρέψουν να βυθιστεί και πάλι η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο.

Ποια είναι η κατάσταση και η στάση των μικρότερων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων του Λιβάνου;
Ο Λίβανος είναι μικρός ως χώρα και άνοιξε την αγκαλιά του και καλωσόρισε ανθρώπους κάθε κοινωνικού στρώματος και από κάθε εθνική και θρησκευτική μειονότητα. Δεν είναι διαδεδομένες στο Λίβανο οι διακρίσεις φυλετικού, εθνικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα. Αντιθέτως υπάρχει πνεύμα αλληλεγγύης και βοήθειας προς όλους όσους έχουν ανάγκη και προσέρχονται στη χώρα μας ως πρόσφυγες, διαφεύγοντας από αδικίες και δεινά. Υπάρχουν όμως πάντα οι λίγοι που γίνονται εμπόδιο, κάνουν διακρίσεις και παρεμποδίζουν τη θρησκευτική και εθνική ανοχή. Η Λιβανική όμως κοινότητα και οι αρχές που τη συνέχουν είναι ισχυρότερες, δεν μπορεί να διασαλευτούν από αυτές τις μικρές εξαιρέσεις. Οι μικρότερες εθνικές και θρησκευτικές κοινότητες στο Λίβανο, έχουν τα κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα και η ύπαρξή τους δεν απειλείται από καμιά άλλη ομάδα. Οι μικρές εθνικές και θρησκευτικές κοινότητες στο Λίβανο, είναι ασφαλείς.

Την 24η Απριλίου ήταν η επέτειος των 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεότουρκους. Πολλοί από τους λίγους Αρμενίους που επέζησαν βρήκαν καταφύγιο στη Συρία και το Λίβανο. Αντιμετωπίζουν τώρα οι Αρμένιοι διώξεις από τους φανατικούς ισλαμιστές στη Συρία;
Το έτος αυτό συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την Αρμενική Γενοκτονία, κατά την οποία χάθηκαν κάτω από την τουρκική βία περισσότεροι από ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι. Οι Έλληνες, οι Ασσύριοι και πολλές άλλες μειονότητες δοκιμάστηκαν από τις φρικαλεότητες της τουρκικής διακυβέρνησης. Ακόμη και σήμερα μπορούμε να δούμε τις διακρίσεις εναντίον αυτών των μειονοτήτων στην Τουρκική Δημοκρατία.

Τώρα όμως βλέπουμε να διαπράττονται νέες φρικαλεότητες στη Συρία και το Ιράκ, όχι μόνο εναντίον των χριστιανών, αλλά κατά όλων εκείνων που συνυπήρχαν αρμονικά σ' αυτή τη γεωγραφική περιοχή. Οι Αρμένιοι όπως και όλοι οι πολίτες της Συρίας, αντιμετωπίζουν διώξεις και απειλούνται από τους φανατικούς στη Συρία και το Ιράκ. Ο φανατισμός δεν στοχοποιεί ένα μέρος μόνο του πληθυσμού. Ο φανατισμός είναι αρρώστεια που με τη διεθνή σιωπή και παροχή όπλων μετατρέπεται σε θανάσιμη επιδημία και υπερβαίνει τα συμφέροντα των παγκόσμιων δυνάμεων.

Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι ο φανατισμός και ο εξτρεμισμός δεν μπορεί να αποτελούν μέρος συμφερόντων καμιάς χώρας του πολιτισμένου κόσμου, ούτε βλάπτουν μόνο ένα μέρος της κοινωνίας. Δημιουργούν αναρχία και αποτελούν κίνδυνο για ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα.

Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί σε Συρία, Ιράκ και Λίβανο;
Στη Συρία και το Ιράκ η κατάσταση ασφαλείας επηρέασε δραματικά τους ελληνορθόδοξους χριστιανούς. Στοχοποιήθηκαν όπως και κάθε άλλη ομάδα του συριακού λαού και υφίστανται, δυστυχώς, την ίδια τύχη. Στο Λίβανο, όπως ανέφερα προηγουμένως, όλα τα δόγματα συνυπάρχουν, έχουν τα κοινωνικά και πολιτικά τους δικαιώματα και ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Στο Λίβανο το υπάρχον σύστημα δεν θα υποχωρήσει κάτω από την πίεση και οι ελληνορθόδοξοι χριστιανοί, θα συνεχίσουν να ζουν ασφαλείς και ελεύθεροι, όπως και κάθε άλλο δόγμα, χωρίς την παραμικρή διάκριση ή διωγμό.
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Ο θάνατος της Άννυ, ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;

Ο θάνατος της Άννυ, ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;



Όταν συμβαίνουν τραγικά γεγονότα όπως η δολοφονία της μικρής Άννυ, ο αποτροπιασμός και ο θυμός κατακλύζουν την ψυχή και τη σκέψη μας.

Επειδή όμως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος και δεν βοηθά στην κατανόηση των γεγονότων και των αιτιών που τα προκάλεσαν, επιλέξαμε να περιμένουμε μέχρι να καταλαγιάσουν τα συναισθήματα και να "αποσυρθεί" από τα δελτία ειδήσεων η υπόθεση, για να προσπαθήσουμε να πάρουμε απαντήσεις σε μερικά από τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μαθαίνοντάς τη.
Πρόθεσή μας δεν είναι η "ανακύκλωση" πληροφοριών, αλλά η απάντηση στις απορίες, που έμειναν μετέωρες.

Για να μας βοηθήσει σ' αυτό, απευθυνθήκαμε στην Γεωργία Δανέζη (Συμβουλευτική - Προγεννητική Ψυχολόγος) και συζητήσαμε μαζί της αυτό το τρομακτικό και αδιανόητο έγκλημα.

Γεωργία, ο πατέρας που αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα ναρκωτικά, παραδέχεται ότι το βράδυ του θανάτου της μικρής, είχε «φτιαχτεί». Όπως λέει, βρήκε το παιδί νεκρό. Ο τεμαχισμός του και τα υπόλοιπα αδιανόητα, που έκανε στην προσπάθειά του να εξαφανίσει το πτώμα, έγιναν συνειδητά ή κάτω από την επήρεια των ναρκωτικών;
Το θέμα δεν είναι τόσο απλό, ώστε να μπορεί να απαντηθεί έτσι εύκολα. Η χρήση ουσιών είναι μια ασθένεια που διαταράσσει την αντίληψη, τον ύπνο, την προσοχή, την σκέψη, την κρίση, την κινητική δραστηριότητα, το αναπνευστικό σύστημα, το καρδιαγγειακό σύστημα, την συμπεριφορά, την διάθεση, την βραχυπρόθεσμη μνήμη, την μάθηση. Δημιουργεί γενικώς μια νοητική - πνευματική θολούρα.
Επίσης μπορεί να προκαλέσει μανία (ψυχική νόσος), παράνοια (ψυχική νόσος), νευρικότητα, ζαλάδα, σύγχυση, ψύχωση και ψυχωτικές συμπεριφορές, αποπροσανατολισμό και βέβαια παραισθήσεις.
Όλα τα παραπάνω εξαρτώνται από το είδος της ουσίας, την δόση, το ιστορικό της χρήσης, την ανεκτικότητα του χρήστη στην ουσία, τις προσδοκίες του χρήστη, το περιβάλλον που έγινε η χρήση.
Άρα, όταν κάποιος είναι υπό την επήρεια των ουσιών, έχει απολέσει μεγάλο μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου του αλλά και της συνειδητότητάς του.

Πώς είναι δυνατόν να έγιναν συνειδητά; Τι οδηγεί ένα άνθρωπο να προβεί σε μια τόσο ακραία πράξη; (μιλάμε για ένα τετράχρονο αγγελούδι, που ήταν παιδί του). Είναι απλά ένα αίσθημα αυτοπροστασίας – αυτοσυντήρησης, ας πούμε;
Στον εγκέφαλό του, λόγω της ουσίας που είχε πάρει, μπορεί να συνέβησαν διάφορα σενάρια, αν είχε παραισθήσεις ή παρανοϊκή συμπεριφορά, ίσως να προσπαθούσε να προστατευθεί από κάποια απειλή που μόνο εκείνος έβλεπε. Αυτό όμως μπορούν να το πουν μόνο οι ψυχίατροι που ανέλαβαν το περιστατικό αυτό.

Στις μέρες που ακολούθησαν φερόταν σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Υπάρχει πιθανότητα να είχαν «σβηστεί» από τη μνήμη του; Να έπεισε δηλαδή τον εαυτό του ότι δεν συνέβησαν ποτέ;
Η χρήση ουσιών διαταράσσει την μνήμη. Συγκεκριμένα, οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να διαταραχτεί η βραχυπρόθεσμη μνήμη, αυτό σημαίνει ότι τα γεγονότα που είναι πρόσφατα μπορεί να τα ξεχάσουμε και να θυμόμαστε μόνο τα παλαιότερα γεγονότα.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά αυτή η πράξη; Ένας «νορμάλ» άνθρωπος όπως συνηθίζουμε να λέμε, δεν σκοτώνει το παιδί του. Από την άλλη, όλοι είμαστε «εν δυνάμει» δολοφόνοι. Η ερμηνεία της πράξης του, βρίσκεται κάπου στη μέση;
Κάτω από ορισμένες συνθήκες όλοι μπορούμε να προβούμε σε αξιόποινες πράξεις ακόμα και σε φόνο. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δολοφόνος της Άννυ βρέθηκε κάτω από αυτές τις συνθήκες και έπραξε αυτήν την αδιανόητη, για όλους εμάς, πράξη.

Αν διαπιστωθεί ψυχική νόσος, πέρα από το πρόβλημα των ναρκωτικών, αυτό δικαιολογεί την πράξη; (ανεξάρτητα αν δίνει ελαφρυντικό στον κατηγορούμενο).
Είμαι κατά της βίας και καμία ασθένεια δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια πράξη βίας, πόσο μάλλον το θάνατο ενός ανθρώπου.
Οι έρευνες βέβαια, μας δείχνουν καθαρά ότι η συνύπαρξη ψυχικής ασθένειας με χρήση ουσιών ανεβάζει τις πιθανότητες για εγκληματική πράξη. Τέτοιου είδους εγκλήματα είναι συνήθως εντός της οικογένειας και μερικές φορές μπορεί να φτάσουν σε ακραίες και ειδεχθής πράξεις βίας, όπως έγινε με την Άννυ.

Πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως το παιδί, έπρεπε να είναι μακριά από τους γονείς του, με τον παππού και τη γιαγιά, όπου περνούσε καλά. Όμως, αυτοί δεν ήταν που μεγάλωσαν τον ακατάλληλο πατέρα και την εξίσου ακατάλληλη μάνα; Πώς θα ήταν μαζί τους ασφαλές το παιδί;
Το αν ο παππούς και η γιαγιά ήταν σε θέση να μεγαλώσουν το παιδί σε ένα υγιές περιβάλλον, δεν μπορούμε να το ξέρουμε, μιας και το περιβάλλον δεν είναι ίδιο, ούτε καν όταν μεγαλώνουν αδέλφια με ένα χρόνο διαφορά, πόσο μάλλον με δύο δεκαετίες διαφορά. Εκείνο που μπορούμε να πούμε με κάποια βεβαιότητα, είναι πως το παιδί τώρα θα ζούσε αν έμενε μαζί τους.

Μήπως ήρθε η ώρα να περνούν από ψυχολογικές – ψυχιατρικές εξετάσεις οι υποψήφιοι γονείς; Ακούγεται ρατσιστικό ή ανέφικτο; Ποια είναι η θέση της επιστήμης στο ζήτημα;
Δεν ακούγετε ρατσιστικό, είναι ρατσιστικό! Μου θυμίζει εποχές «Ευγονίας» όπως θεωρούσαν την «Ευγονία», στην Γερμανία του ’40. Η θέση της επιστήμης το 2015, είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να τεκνοποιήσει σε ό,τι ψυχολογική κατάσταση κι αν βρίσκεται και ό,τι ψυχιατρική ή άλλου είδους ασθένεια κι αν έχει.

Η μάνα φέρει επίσης ευθύνη για το γεγονός. Το ίδιο και όσοι άκουσαν και δεν μίλησαν εγκαίρως. Τι κάνει μια μάνα να αφήνει το παιδί της με ένα ναρκομανή πατέρα, για τόσο καιρό; Τι κάνει τους γείτονες να αδιαφορούν;
Ότι ακριβώς κάνει και μια γυναίκα να επιλέγει για σύντροφο, έναν άντρα με θέματα εθισμού και να κάνει παιδί μαζί του. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και το πρότυπο του άντρα που είχε στο σπίτι που μεγάλωσε, είναι οι πρώτοι λόγοι που μου έρχονται τώρα στο μυαλό, αλλά υπάρχουν και άλλοι.
Όσο για τους γείτονες, ισχύει ό,τι και για όλους εμάς. 
Μόνο όταν έχεις εξασφαλίσει τις ανάγκες σου για επιβίωση, δηλαδή τροφή, νερό, στέγη, ζέστη, όπως λέει και ο Maslow, μπορείς να αναζητήσεις και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια, δηλαδή την προστασία από κινδύνους, την σταθερότητα, την απελευθέρωση από τους φόβους. Αν καταφέρεις να εξασφαλίσεις και την ασφάλεια, τότε και μόνο τότε μπορείς να κοιτάξεις και να ενδιαφερθείς για τους γύρω σου, τους γείτονες, τους φίλους κ.α. 
Αυτήν την εποχή στην Ελλάδα ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων έχουν εξασφαλίσει την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών τους και της ασφάλειας τους και ενδεχομένως, κανένας από αυτούς δεν έμενε κοντά στο διαμέρισμα, που έμενε η Άννυ.

Αν ο πατέρας φύγει από τη ζωή, η κοινωνία θα ηρεμήσει και ίσως θα "κοιμηθεί" μέχρι το επόμενο τραγικό θύμα. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την επανάληψη; Σίγουρα οι αφορισμοί δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Ούτε και ο στιγματισμός (πέραν αυτού που ήδη έχουν υποστεί) των ναρκομανών. Θα πρέπει ίσως να «εκπαιδευτούμε» στην αναγνώριση και αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων για να μην έχουμε την ίδια κατάληξη;
Για να υπάρξει πρόληψη εγκληματικών ενεργειών, θα πρέπει να μάθουμε ποιος και κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να κάνει μια πράξη βίας και μετά να το διαχειριστούμε αποτελεσματικά παρεμβαίνοντας στα υψηλού κινδύνου άτομα για τη διάπραξη τέτοιων πράξεων. 
Άτομα που μπορούν να θεωρηθούν υψηλού κινδύνου μπορεί να βρεθούν, συνδυάζοντας το ιστορικό βίαιων πράξεων που έχουν, τις ψυχιατρικές διαγνώσεις, το αν κάνουν θεραπεία ή όχι και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν. Τέτοιου τύπου διαγνωστικά εργαλεία υπάρχουν εδώ και χρόνια και χρησιμοποιούνται από εγκληματολόγους πολλών χωρών όπως οι Η.Π.Α. και το Η.Β.

Όταν δεν υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος Πρόνοιας, θα πρέπει να το δημιουργήσουμε ή να το απαιτήσουμε. Πώς όμως, μπορεί να αφυπνιστεί μια κοινωνία, για να κατανοήσει πως φέρει ευθύνη;
 Το κράτος πρόνοιας δημιουργείται, όταν δεν υπάρχει, ύστερα από την απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Εδώ θα γυρίσω στον Maslow και θα πω, πως όταν οι πολίτες ικανοποιήσουν τις βασικές φυσικές τους ανάγκες για τροφή στέγη, νερό, ζεστασιά, ασφάλεια, σταθερότητα τότε θα μπορέσουν να αφυπνιστούν, να κατανοήσουν, να απαιτήσουν και να δημιουργήσουν όχι μόνο κράτος πρόνοιας, αλλά και ό,τι άλλο σκεφτούν.

Τελικά, ο θάνατος της Άννυ ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος;
Όχι, σαν την Άννυ υπάρχουν πολλά παιδιά, που ζουν και μεγαλώνουν σε παρόμοιες οικογένειες με την δική της και ακόμα περισσότερα, που έχουν ενηλικιωθεί και έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο. Άρα δεν ήταν ένας προαναγγελθής θάνατος.

Ελπίζουμε να βοηθήσαμε στην κατανόηση αυτής της αδιανόητης πράξης, που ήρθε να μας συγκλονίσει και να μας προβληματίσει, τόσο βαθιά. 
Αυτό που θα κρατήσουμε ως συμπέρασμα, είναι πως το ενδιαφέρον για το διπλανό μας, που υποφέρει, δεν είναι αδιακρισία, είναι ο ορισμός της ανθρωπιάς. Μπορεί όλοι μας να έχουμε άλυτα προβλήματα, όμως αν τα παραμερίσουμε για λίγο, λύνοντας το πρόβλημα ενός συνανθρώπου μας, δεν είναι ούτε πολυτέλεια, ούτε υπερβολή!...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Ιρίνα Μπόκοβα: "Έγκλημα πολέμου, η καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς"

Ιρίνα Μπόκοβα: "Έγκλημα πολέμου, η καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς"









Συνέντευξη στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα

Οι βαρβαρότητες που διαπράττονται στη Συρία και στο Ιράκ από το συνεχιζόμενο πόλεμο και το φανατισμό των ακραίων ισλαμιστών δεν εξαιρούν πολύτιμα μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και έργα τέχνης, που αποτελούν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Σ' αυτά περιλαμβάνονται ακόμη ιστορικές χριστιανικές εκκλησίες και μοναστήρια. 
Η διαδρομή του κύματος της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού μεταφέρθηκε από τη Μέση Ανατολή στη Βόρεια Αφρική, όπου καταγράφονται καταστροφικές επιθέσεις όχι μόνο εναντίων χριστιανικών εκκλησιών όπως στη Λιβύη, αλλά και εναντίων μουσείων όπως στην Τυνησία.
Η UNESCO, ο αρμόδιος φορέας των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή πρόκληση.


Στην αποκλειστική της συνέντευξη στα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" η γενική διευθύντρια της UNESCO, Ιρίνα Μπόκοβα, δεν περιορίζεται στην καταδίκη και τον στιγματισμό των υπεύθυνων για τις βάρβαρες καταστροφές πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Αποκαλύπτει και εκθέτει επίσης, όλο το πλέγμα των δράσεων μέσω των οποίων η UNESCO παρακολουθεί αυτές τις καταστροφές, παρεμβαίνει και κινητοποιεί τη διεθνή κοινότητα, με επικεφαλής το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Το τελευταίο ενέκρινε πρόσφατα ειδική απόφαση, με την οποία απαγορεύει την εμπορία πολιτιστικών αντικειμένων που προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ.

Η πρόσφατη βάρβαρη καταστροφή μνημείων, αγαλμάτων και άλλων έργων τέχνης στο Ιράκ από το Ισλαμικό Κράτος προκάλεσε τεράστια αγανάκτηση και οργή διεθνώς, αντιμετωπίστηκε ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Υπάρχει εκ μέρους της UNESCO προετοιμασία για επέμβαση και βοήθεια μόλις αυτό καταστεί πρακτικά δυνατό;
Η σκόπιμη καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς είναι έγκλημα πολέμου και η UNESCO κάνει ό,τι είναι δυνατό για να το καταπολεμήσει και να διασφαλίσει ότι οι υπεύθυνοι θα ταυτοποιηθούν και θα οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Η προπαγάνδα και το μίσος που εμπνέουν οι πράξεις αυτές απαιτούν ισχυρά μηνύματα ειρήνης και γνώσης της ιστορίας, τα οποία να εξηγούν τη σημασία αυτής της κληρονομιάς και το γιατί τίποτα δεν δικαιολογεί την καταστροφή τους. Προσφάτως ανέλαβα με τον πρωθυπουργό του Ιράκ και τον υπουργό Ανώτατης Εκπαίδευσης, Τουρισμού και Αρχαιοτήτων την εκστρατεία της UNESCO "Ενώστε τέσσερις πολιτιστικές κληρονομιές", που έχει στόχο να κινητοποιήσει τους νέους του Ιράκ και όλο τον κόσμο για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και να τους εντάξει σ' ένα παγκόσμιο κίνημα προστασίας και προάσπισης της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την καταστροφή.
Η UNESCO εργάζεται στενά με την κυβέρνηση του Ιράκ, με γειτονικά κράτη και με όλους τους άλλους εταίρους για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής αυτής κληρονομιάς χιλιετηρίδων.

Ποια είναι η εκτίμηση της UNESCO για την καταστροφή αρχαίων μνημείων, έργων τέχνης και αρχαιολογικών χώρων που έχει συντελεστεί μέχρι τώρα από τον πόλεμο στη Συρία και στο Ιράκ; Έχετε αξιόπιστη εικόνα και έκθεση γι' αυτή;
Σε ό,τι αφορά την πολιτιστική κληρονομιά, πολλοί αρχαιολογικοί χώροι, στους οποίους περιλαμβάνονται έξι αναγνωρισμένοι από την UNESCO ως χώροι Παγκόσμιας Κληρονομιάς στη Συρία και δύο στο Ιράκ, επηρεάστηκαν ευθέως από τη σύγκρουση και υπέστησαν ζημιές σε διάφορους βαθμούς είτε γιατί χρησιμοποιήθηκαν για στρατιωτικούς σκοπούς, μεταξύ άλλων και ως κέντρα στρατιωτικής εκπαίδευσης, είτε γιατί στοχοποιήθηκαν σκόπιμα από ακραίους. Οι πληροφορίες της UNESCO για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αρχαιολογικοί χώροι της Συρίας και του Ιράκ βασίζονται σε τρεις κύριες πηγές πληροφοριών: στις εθνικές Αρχές του Ιράκ (υπουργείο Πολιτισμού) και της Συρίας (Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Μουσείων) στο δικό μας δίκτυο τοπικών και διεθνών εμπειρογνωμόνων και σε δορυφορικές εικόνες, που έρχονται σε μας μέσω του UNOSAT και του UNITAR, του Ινστιτούτου των Ηνωμένων Εθνών για εκπαίδευση και έρευνα. Επιτρέψτε μου να πω ότι η απτή, ζωντανή κληρονομιά επηρεάζεται επίσης από το γεγονός ότι οι κάτοικοι εμποδίζονται να ασκήσουν τις πολιτιστικές τους παραδόσεις και τελετές. Αυτό συνεπάγεται παραβίαση των δικαιωμάτων τους και απειλεί, σε μακροπρόθεσμη βάση, τη διατήρηση των διαφορετικών πολιτιστικών παραδόσεων της περιοχής.

Κατά τη γνώμη σας, οι αρχαίες εκκλησίες και τα μοναστήρια στις χώρες αυτές συνιστούν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς τους και επομένως η βεβήλωσή τους αποτελεί τεράστια απώλεια για τις ίδιες αλλά και συνολικά για την ανθρωπότητα; Ποια ήταν μέχρι τώρα η δράση της UNESCO για την προστασία ή την αποκατάσταση αυτών των μνημείων;
Κάθε πολιτιστική έκφραση είναι μια ακόμη συμβολή στη βάση της κοινωνικής ταυτότητας και στην ανάπτυξη των κοινωνιών. Η πολιτιστική κληρονομιά είναι αυτό που παραλαμβάνει η μία γενιά και το περνά στην άλλη. Βλέπω την σκόπιμη καταστροφή της ως μια στρατηγική πολιτιστικής "κάθαρσης", ως μια επίθεση στον πολιτισμό και την ιστορία του λαού που περιέχεται σε πολλά από τα καταστρεφόμενα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και τα έργα τέχνης.
Ένας από τους βασικούς ρόλους της UNESCO είναι να συντονίζει τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας σε συνεργασία με τις κρατικές Αρχές, όπως και με διεθνείς οργανισμούς ασφαλείας και ανθρωπιστικούς οργανισμούς, με στόχο να διασφαλίσει ότι η πολιτιστική κληρονομιά λαμβάνεται δεόντως υπόψη στο σχεδιασμό και την εκτέλεση των δράσεών τους, προμηθεύοντάς τους, για παράδειγμα, τις συντεταγμένες ευαίσθητων αρχαιολογικών χώρων, τους λεγόμενους "κατάλογους" των χωρών, στους οποίους δεν επιτρέπονται οποιουδήποτε είδους πλήγματα.
Η UNESCO  επαγρυπνεί και δραστηριοποιείται για την ευαισθητοποίηση των κρατών αναφορικά με την ανάγκη να επικυρώσουν και να σέβονται τα διεθνή πρότυπα προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς και συνεργάζεται με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να διασφαλίσει ότι λαμβάνει υπόψη τα πρότυπα αυτά κατά τις διαβουλεύσεις του. Η UNESCO  συλλέγει επίσης πληροφορίες για τις καταστροφές σε διεθνές επίπεδο με στόχο να υποβοηθήσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να διώξει ποινικά τους υπεύθυνους, όπως π.χ. στην περίπτωση της κατεδάφισης αρχαίων μαυσωλείων και της ρίψης στη φωτιά αρχαίων χειρογράφων στο Τιμπουκτού, στο Μάλι.

Μια άλλη γραμμή δράσεων της UNESCO  είναι η παροχή τεχνικής βοήθειας και οι πρωτοβουλίες για την παροχή οικοδομικής τεχνογνωσίας για να υποστηριχθούν κράτη - μέλη στην προστασία της πολιτιστικής τους κληρονομιάς. Σε ό,τι αφορά στην παράνομη πώληση πολιτιστικών αντικειμένων, η UNESCO συνεργάζεται με την Interpol, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τελωνείων, όπως και με τα μεγαλύτερα μουσεία και οίκους δημοπρασιών για να διασφαλίσει ότι τα κλεμμένα αντικείμενα θα επιστραφούν στις χώρες από τις οποίες αφαιρέθηκαν. Την 1η Απριλίου, μάλιστα, διοργάνωσα στην έδρα της UNESCO συνέντευξη Τύπου, στην οποία αναφέρθηκα στον συντονισμό των δράσεων, μετά την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών της Απόφασης 2199 (Φεβρουάριος 2015), η οποία απαγορεύει την εμπορία πολιτιστικών αντικειμένων που προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ.

Πέρα από τη Συρία και το Ιράκ, ανησυχία υπάρχει και για την κατάσταση στη Βόρεια Αφρική μετά την ισλαμική τρομοκρατική επίθεση στο μουσείο Bardo στην Τυνησία. Φοβάστε παρόμοιες επιθέσεις εναντίον μουσείων και μνημείων;
Το Μουσείο Bardo αποτελεί χώρο ανακάλυψης και διαλόγου μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών. Η επίθεση της 18ης Μαρτίου δεν έχει να κάνει με τη θρησκεία. Ήταν μια επίθεση εναντίον του πολιτισμού και του τουρισμού ως μέσων ανάπτυξης, ως μέσων οικονομικής και κοινωνικής προόδου, αλλά και ως δυνάμεων διαλόγου και ανοίγματος προς τους άλλους. Η επίθεση συνιστά άρνηση των αρχών και πρέπει να μας ενώσει ακόμη περισσότερο στον αγώνα εναντίον του βίαιου εξτρεμισμού. Το άνοιγμα, πάλι, του Μουσείου στις 23 Μαρτίου συμβολίζει τη συλλογική θέληση του τυνησιακού λαού να ζει χωρίς φόβο και να μην υποκύψει στην απειλή του εξτρεμισμού. Η UNESCO στέκεται σταθερά στο πλευρό της Τυνησίας για την ενδυνάμωση μιας δημοκρατικής διαδικασίας που αποτελεί παράδειγμα για πολλούς. Πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά, θα εργαστούμε για να υποστηρίξουμε την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τους δημοσιογράφους.
Για να ενδυναμώσουμε τη δημοκρατία, την ελευθερία της σκέψης, τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Ζανέτα Κουτσάκη: Το βιβλίο προστέθηκε στα "μη απαραίτητα είδη"

Ζανέτα Κουτσάκη: Το βιβλίο προστέθηκε στα "μη απαραίτητα είδη"


Συνέντευξη της συγγραφέα στο "e – περιοδικό μας"


Η Ζανέτα Κουτσάκη, γεννήθηκε  και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης, το 1985.
Ασχολείται με την συγγραφή από πολύ μικρή ηλικία. Διακρίθηκε μάλιστα σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς από την εποχή που ήταν μαθήτρια του
δημοτικού σχολείου, ακόμα.
Σήμερα είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων αγοριών, εργάζεται ως νοσηλεύτρια, χωρίς όμως να σταματά να ασχολείται με αυτό που τόσο πολύ αγαπά, το γράψιμο! 
Ευτυχής αφορμή για να τη γνωρίσουμε, στάθηκαν τόσο τα social media όσο και το blogging και όπως ήταν αναμενόμενο, δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα μαζί της.


Ποια ήταν η αφορμή για το  βιβλίο σας;
Το μυθιστόρημα «Θυμάμαι τα πάντα» είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Πιο συγκεκριμένα, είναι εμπνευσμένο από την ζωή του παππού μου. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου ήταν αυτός, που με προέτρεψε να διηγηθώ τα όσα έζησε αυτός α άνθρωπος, για να θυμόμαστε εμείς τις ιστορίες που μας έλεγε και να τις μάθουν εκείνοι, που δεν πρόλαβαν να τον ακούσουν να τις αφηγείται. Γιατί μπορεί να ήταν ακόμη στην ζωή όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, όμως η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν καλή και ξέραμε πως δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη. Έτσι κι έγινε, πριν ολοκληρωθεί η συγγραφή του, δυστυχώς έφυγε από κοντά μας.

Πόσο δύσκολο ήταν να εκδοθεί και πώς αισθανθήκατε όταν το είδατε τυπωμένο;
Στην έκδοσή του, δεν μπορώ να πω ότι συνάντησα εμπόδια. Οι εκδόσεις bookstars το ενέκριναν σχεδόν αμέσως.  Όσο για το πώς αισθάνθηκα όταν το είδα τυπωμένο, δεν θα κρύψω πως ένιωσα μεγάλη υπερηφάνεια. Το γεγονός να το κρατήσω στα χέρια μου, ήταν η δικαίωση του κόπου μου και ταυτόχρονα η αναγνώριση της δουλείας μου.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο σας;
Η γερμανική κατοχή, ο εμφύλιος πόλεμος και η χούντα, ήταν γεγονότα και χρονικές περίοδοι που ο πρωταγωνιστής είχε βιώσει. Οπότε ασφαλώς δεν θα μπορούσε να λείπει τίποτα από όλα αυτά, μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο.

Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσετε τη συγγραφή, με την ανατροφή τεσσάρων παιδιών;
Ασφαλώς τα παιδιά απορροφούν πολύ χρόνο, όμως όταν υπάρχει θέληση, βρίσκεται και ο χρόνος.  Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζονται οι περισσότεροι. Τα αγόρια μου αν και μικρά σε ηλικίες, είναι υπεύθυνα άτομα και σχετικά ανεξαρτητοποιημένα από μένα. Παρόλα αυτά, συνηθίζω να γράφω τις νυχτερινές ώρες, έτσι ώστε τίποτα και κανείς, να μην μου αποσπά την προσοχή.

Ποια είναι η θέση του συζύγου σας και πόσο θεωρείτε ότι συνέβαλε στην επίτευξη του στόχου σας;
Βιβλιοφάγος και λάτρης του είδους ο σύζυγός μου, δεν υπήρξε ποτέ. Όμως είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα και στηρίζει την προσπάθειά μου. Φροντίζει να έχω τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζομαι προκειμένου να καταφέρω να ολοκληρώσω την κάθε συγγραφική μου δουλειά.

Θα θέλατε να μας περιγράψετε μια μέρα της καθημερινότητάς σας;
Η καθημερινότητά μου δεν διαφέρει σε τίποτα από το συνηθισμένο πρότυπο μιας πολύτεκνης μητέρας. Ως γνωστόν "οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν" , οπότε όλη μέρα έχω με κάτι να ασχοληθώ.  Αποτέλεσμα; Κάθε απόγευμα να αναρωτιέμαι πώς γίνεται να πέρασε η μέρα τόσο γρήγορα!

Πώς βλέπετε την κατάσταση στην χώρα μας, σε σχέση με το βιβλίο και την οικονομική κρίση;
Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο στης μέρες μας έχει αδικηθεί. Έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε την πραγματική του άξια, προσθέτοντάς το στα "μη απαραίτητα είδη".  Για κάποιους έχει γίνει είδος πολυτελείας και για άλλους απρόσιτο, εδώ που έχουμε φτάσει.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε κάποιο άλλο ρόλο;
Όχι! Θυμάμαι έντονα τον εαυτό μου, μικρό κοριτσάκι ακόμη να λέει το εξής «Όταν μεγαλώσω, θα κάνω πολλά παιδιά, θα είμαι νοσοκόμα και θα γράφω βιβλία».  Ούτε κι εγώ δεν μπορώ ακόμη να πιστέψω πως πέτυχα τον κάθε μου στόχο! Όταν θα το συνειδητοποιήσω, προφανώς θα βάλω καινούριους και μεγαλύτερους στόχους.

Πείτε μας λίγα λόγια για το επόμενο βιβλίο σας και πότε θα κυκλοφορήσει. Το επόμενο βιβλίο μου τιτλοφορείται «Αναμνήσεις με άρωμα espresso». Βρίσκεται σε στάδιο επιμέλειας και θα κυκλοφορήσει στα μέσα του καλοκαιριού από τις εκδόσεις εντύποις
Είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο ανήκει στην κατηγορία του κοινωνικού δράματος. Η πρωταγωνίστρια, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να μην χάσει την επαφή με το ένα και μοναδικό βιολογικό της παιδί, ενώ εκείνο δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ποια είναι η γυναίκα που συναντά ως νταντά, αρχικά και με διάφορους άλλους ρόλους αργότερα.  Είναι ανατρεπτικό και εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς, έτσι ώστε να κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση.



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Συνέντευξη με τον Αστέρη Κούτουλα, σκηνοθέτη της ταινίας - αφιέρωμα στο Μ. Θεοδωράκη

Συνέντευξη με τον Αστέρη Κούτουλα, σκηνοθέτη της ταινίας - αφιέρωμα στο Μ. Θεοδωράκη







Ένας από τους διασημότερους Έλληνες καλλιτέχνες της Γερμανίας μιλά για την Ελλάδα του σήμερα αλλά και για την ταινία - αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα.


Ο Αστέρης Κούτουλας, διάσημος έλληνας καλλιτέχνης στη Γερμανία, ζει και δραστηριοποιείται εδώ και πάνω από 30 χρόνια στο Βερολίνο.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας Γερμανική Φιλολογία και Ιστορία της Φιλοσοφίας και έχει μεταφράσει στα γερμανικά Κωνσταντίνο Καβάφη, Γιώργο Σεφέρη, Νίκο Εγγονόπουλο, Γιάννη Ρίτσο και Οδυσσέα Ελύτη.

Το 1980 ξεκίνησε να συνεργάζεται με το Μίκη Θεοδωράκη, παράγοντας περίπου τριάντα δίσκους με τη μουσική του, ενώ οργάνωσε πάνω από εκατό συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανέλαβε πολλές μουσικές παραγωγές Ελλήνων καλλιτεχνών (Μ. Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Ντέμης Ρούσσος, Έλλη Πασπαλά, Άλκιστις Πρωτοψάλτη κα) στην Ευρώπη και συμμετείχε στη διοργάνωση συναυλιών διεθνών σταρ, όπως οι Μερσέντες Σόσα, Scorpions, Στιγκ, Μίλβα, Ζουλφί Λιβανελί κ.α.
Συναντήσαμε τον Αστέρη Κούτουλα, με αφορμή την ταινία που ετοιμάζει για τον μεγάλο μας συνθέτη με τίτλο "Ταξιδεύοντας με το Μίκη" αλλά, όντας βαθιά πολιτικοποιημένος και ζώντας βέβαια στο Βερολίνο, η κουβέντα αναπόφευκτα επεκτάθηκε στην άποψη που έχουν οι Γερμανοί για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και το κλίμα που επικρατεί στη Γερμανία για τους Έλληνες.

Σας συνδέει μακρόχρονη φιλία και συνεργασία με το Μίκη Θεοδωράκη και τώρα αναλαμβάνετε ως σκηνοθέτης μια νέα πρωτοβουλία για την παρουσίαση του έργου του. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι' αυτό;
Συνεργάζομαι με το Μίκη εδώ και 35 χρόνια. Είμαστε φίλοι και συνεργάτες από το 1980, που ήμουν στην Ανατολική Γερμανία. Η καινούργια μου δουλειά είναι μια ταινία με τίτλο "Ταξιδεύοντας με το Μίκη" και έχει ως αφετηρία τις backstage καταστάσεις των συναυλιών, που οργανώσαμε ανά τον κόσμο. Βάση της ταινίας είναι εξήντα διαφορετικές μουσικές από το σύνολο του έργου του Μίκη. Μιλάμε για πλάνα, από το 1987 μέχρι σήμερα από πρόβες, συναυλίες, ηχογραφήσεις, παραγωγές όπερας και μπαλέτου καθώς και προσωπικές συναντήσεις.
Πρόκειται για ένα αμοντάριστο κινηματογραφικό υλικό, έναν εικονογραφημένο θησαυρό διάρκειας περίπου εξακοσίων ωρών, το οποίο καταγράφει συναρπαστικές στιγμές από τη ζωή ενός χαρισματικού καλλιτέχνη.
Όλο αυτό θα καταλήξει σε ένα φιλμ ενενήντα λεπτών, με εξήντα διαφορετικές μουσικές και εξήντα μικρές ιστορίες. Θα είναι μια συνολική και αυθεντική ματιά στον κόσμο του συνθέτη και "αναρχικού" Μίκη Θεοδωράκη.
Θα δείτε τον Ευρωπαίο Μίκη, τον διάσημο Μίκη, αλλά και τον απλό και ολόδικό μας Έλληνα Μίκη. Θα ακούσετε μέσα από την ταινία διαφορετικά είδη μουσικής του - όπερα, κλασσική, λαϊκή, συμφωνική, δωματίου, τζαζ κ.ο.κ. Ο ίδιος έχει δει ένα κομμάτι και ενθουσιάστηκε. Είναι πάντως η πρώτη φορά που γίνεται μια τέτοια ταινία, για ένα καλλιτέχνη και πιστεύουμε ότι μέχρι τον Ιούλιο, θα είναι έτοιμο ένα πρώτο rough cut ως δώρο για τα γενέθλιά του.

Ζείτε στο Βερολίνο. Γνωρίζετε λοιπόν, από πρώτο χέρι ότι υπάρχουν πολιτικά ζητήματα μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Πού βρίσκονται οι σχέσεις αυτές σε κοινωνικό επίπεδο και τι πρέπει, κατά τη γνώμη σας να γίνει;
Οι περισσότεροι Γερμανοί μορφωμένοι και μη, έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από ορισμένους πολιτικούς και μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ. Μα έχουν στιγματίσει ως "πτωχευμένους Έλληνες". Φωνάζουν "πουλήστε την Ακρόπολη!" ή "ο πολιτισμός σας των τελευταίων δύο αιώνων δεν έχει προσφέρει τίποτα στον παγκόσμιο πολιτισμό" κ.α. Είναι η πρώτη φορά που οι Γερμανοί δημοσιογράφοι και πολιτικοί προχωρούν σε τέτοια ρατσιστική μεταχείριση ενός ολόκληρου λαού. Στα δημοσιεύματά τους δεν αναφέρουν ως υπαίτιους τους Έλληνες πολιτικούς ή τους Έλληνες ολιγάρχες, αλλά γενικά τους "Έλληνες".
Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες στη Γερμανία που δέχονται φραστικές επιθέσεις. Προσωπικά μου έχει πει Γερμανός: "Δεν μπορείτε να ησυχάσετε εσείς οι Έλληνες; Αν συνεχίσετε έτσι, θα σας στείλουμε τανκς"... Ο Έλληνας πρέσβης εδώ στο Βερολίνο, μου έλεγε τις προάλλες ότι δέχονται συνέχεια απειλητικά τηλεφωνήματα, μέχρι "θα σας σκοτώσουμε" τους λένε, χώρια οι στοίβες από υβριστικά γράμματα. Διάφοροι Γερμανοί πολιτικοί λένε στα πολιτικά talk shows ότι η Γερμανία έχει δώσει λεφτά για εμάς, ενώ ξέρουν ότι προς το παρόν η χώρα τους έχει κερδίσει πολλά δις από την ελληνική κρίση.
Βεβαίως, αν και σε άλλο βαθμό, κι εμείς το ίδιο κάνουμε στην Ελλάδα, όταν αποκαλούμε την κ. Μέρκελ ή τον κ. Σόιμπλε ναζί, κάτι που βρίσκω απαράδεκτο. Γιατί το χειρότερο κακό το κάναμε εμείς οι ίδιοι στη χώρα μας, που ψηφίζαμε επί χρόνια αυτούς που ψηφίζαμε και δώσαμε αυτά τα δικαιώματα προς τα έξω.

Πώς σας φάνηκε το δελτίο Τύπου συμπαράστασης της Γερμανικής Ομοσπονδίας Συνδικάτων προς την Ελλάδα;
Υπάρχουν και στα συνδικάτα και στους κόλπους όλων των γερμανικών κομμάτων έξυπνοι και ρεαλιστές άνθρωποι. Από την άλλη, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν είναι πια και... δράκουλες. Πιστεύουν πως η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει και να νοικοκυρευτεί, καθώς για χρόνια καταχράστηκαν δημόσια χρήματα, πακέτα Ντελόρ κ.ο.κ. Η Παγγερμανική Ομοσπονδία Συνδικάτων συμπαρίσταται ξεκάθαρα στη χώρα μας. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι που πιστεύουν ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι αυτή των γραφειοκρατών των Βρυξελλών. Πιστεύουν ότι πρέπει να είναι ανθρώπινη. Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή έχουμε αυτούς που υποστηρίζουν τη σκληρή πολιτική και αυτούς που αντιτίθενται.

Ποια είναι η άποψή σας για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και πώς αντιμετωπίζει η Γερμανία τη χώρα μας σήμερα σε πολιτικό επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεται η πολιτιστική πολιτική της χώρας μας;
Η Ελλάδα είναι σε φάση αλλαγής. Χαίρομαι γι' αυτό. Το δικομματικό εξουσιαστικό μοντέλο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν άντεξε πλέον τις καταστάσεις για τις οποίες το ίδιο ευθύνεται και κατέρρευσε. Οι Έλληνες έκαναν επιτέλους το πρώτο βήμα. Εύχομαι κι ελπίζω να κάνουν και το επόμενο, που είναι να φύγουμε από το ευρώ, που μας έκανε μεγάλο κακό οικονομικά και ηθικά. Με τον ΣΥΡΙΖΑ  στην εξουσία έχουμε τουλάχιστον για πρώτη φορά μια ελληνική κυβέρνηση που ασκεί ελληνική πολιτική.
Για την Ευρώπη των Βρυξελλών, με τη Γερμανία ισχυρότερη δύναμη, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα "συστημικό λάθος" (system error). Δεν θέλουν η Ελλάδα να βγει από το ευρώ, όμως μας θέλουν μέσα στο παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Θέλουν να δείξουμε υποταγή και "μετάνοια". Με τέτοιο ρατσισμό δεν αντιμετώπισαν ούτε τους Πορτογάλλους ούτε τους Ισπανούς.
Σε ό,τι αφορά την πολιτιστική πολιτική της χώρας μας, κάποιος πρέπει επιτέλους να αρχίσει να διαφημίζει τον ελληνικό πολιτισμό - αρχαίο, νεότερο, σύγχρονο - ανά τον κόσμο. Να υποστηρίξει νέους καλλιτέχνες, να ανοίξει πόρτες στις διάφορες χώρες, να αξιοποιήσει μεγάλους ξένους καλλιτέχνες για τη διάδοση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Μπορούν να γίνουν μεγάλα πράγματα χωρίς να απαιτούνται χρήματα. Χρειάζεται όραμα, προγραμματισμός και δουλειά. Υπήρχαν Κέντρα Ελληνικού Πολιτισμού σε πολλές χώρες, που έπαιρναν χρήματα και έκαναν από ελάχιστα έως τίποτα. Κάντε σύγκριση με το Ινστιτούτο "Θερβάντες" ή το "Γκαίτε". Πού είναι η διεθνής ανάδειξη του πολιτισμού μας; Δώσαμε δικαιώματα στους ξένους να μας συμπεριφέρονται έτσι...
[ Διαβάστε περισσότερα ]
Marina
0 Σχόλια
Π. Πλησή: "Ξεκίνησα να γράφω από ένα θαύμα!"

Π. Πλησή: "Ξεκίνησα να γράφω από ένα θαύμα!"


Συνέντευξη της συγγραφέα παιδικών βιβλίων και εκπαιδευτικού, στο e-περιοδικό μας

Η καλή της τύχη και το σπάνιο ταλέντο της είχαν σαν αποτέλεσμα μέχρι τώρα να εκδοθούν τέσσερα βιβλία της. Εμείς είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί της γι' αυτά και άλλα πολλά...

·Ποια ήταν η αφορμή για το πρώτο σας βιβλίο;

Ένα θαύμα! Χρόνια τώρα προσπαθώ να το εξηγήσω, αλλά εξήγηση δεν βρίσκω! Καλοκαίρι του 2002. Σε μία μονοήμερη εκδρομή στην Εύβοια, με την οικογένεια μου. Εκεί έγινε το θαύμα. Καθόμουν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Μεσημέρι και η νύστα βάραινε τα βλέφαρα μου. Κάπου εκεί, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, όπως λέμε, ήρθε και καρφώθηκε στο κεφάλι μου μια ιδέα. Ένα ολόκληρο βιβλίο, δημιουργήθηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ήταν ο «Κλέφτης ονείρων», που εκδόθηκε το 2004 και που έγραψα μέσα σε τέσσερις ημέρες.

·Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν να εκδοθεί και πώς αισθανθήκατε όταν το είδατε τυπωμένο;

Η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα. Πήρα μόνο μία αρνητική απάντηση από τον πρώτο εκδοτικό οίκο στον οποίον το πρότεινα. Στον επόμενο εκδότη, που ήταν οι εκδόσεις Κέδρος, πήρα θετική.Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα. Πιο έντονα θυμάμαι τη στιγμή που βγήκα από τις εκδόσεις κρατώντας τις σακούλες με το βιβλίο μου. Το πιο ελαφρύ βάρος, της ζωής μου!

· Πείτε μας λίγα λόγια για το σύνδρομο Άσπεργκερ και για το πως εμπνευστήκατε να γράψετε ένα βιβλίο με το θέμα αυτό.

Πρώτα από όλα θα ήθελα να αναφέρω ότι πλέον δεν μιλάμε για σύνδρομο Άσπεργκερ, αν και ακόμα χρησιμοποιείται ο όρος αυτός. Όλα πλέον τα λέμε αυτισμό. Το σύνδρομο Άσπεργκερ, ανήκει στο ευρύ φάσμα του αυτισμού. Το άτομο γεννιέται με αυτή την αναπτυξιακή διαταραχή, η οποία τον χαρακτηρίζει σε όλη του τη ζωή. Η έγκαιρη διάγνωση και η πρώιμη παρέμβαση μπορούν να φέρουν θεαματικά αποτελέσματα στην όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική ανάπτυξη του.
Τα άτομα με ήπια αναπτυξιακή διαταραχή, μπορεί να έχουν μία πολύ καλή εξέλιξη. Παρακολουθούν μαθήματα σε κανονικό σχολείο και συχνά έχουν την δυνατότητα για ανώτερες σπουδές. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ατόμων με αυτισμό με πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης που έχουν πραγματικά κάνει θαύματα στον τομέα τους. Μια πολύ πρόσφατη περίπτωση, είναι αυτή του Τζέικομπ Μπαρνέτ που από τα 12 του όλοι μιλούν για το νέο Άινστάιν. Μπορούν επίσης να εργαστούν και να αποδώσουν, πολλές φορές καλύτερα από άτομα που δεν ανήκουν στο φάσμα λόγω της αφοσίωσης τους (χαρακτηριστικό του αυτισμού) σε ένα αντικείμενο.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω κάποια από τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου (αλλά και του αυτισμού γενικότερα) για να σχηματίσετε μια πιο γενική εικόνα. Έχουν δυσκολίες στην κατανόηση κοινωνικών κανόνων (κοινωνικές δεξιότητες), γι αυτό πολλές φορές μας δίνουν την εντύπωση ενός κακομαθημένου παιδιού. Μία άλλη δυσκολία είναι αυτό που λέμε «θεωρία του νου». Δηλαδή τα άτομα με αυτισμό δεν μπορούν να μπουν στη θέση του άλλου. Να καταλάβουν τα συναισθήματα του και την πρόθεση του. Δεν μπορούν να αποκωδικοποιήσουν τη λεγόμενη γλώσσα του σώματος.
Κατανοούν τις μεταφορές στο λόγο ως κυριολεξίες, γεγονός που προκαλεί πολλές παρεξηγήσεις στην επικοινωνία τους. Αποδίδουν καλύτερα όταν υπάρχει ένα σταθερό πρόγραμμα. Οι αλλαγές τους αναστατώνουν. Μπορεί να έχουν αισθητηριακές ευαισθησίες (π.χ. φως, ήχος, κάποια μυρωδιά).
Μπορεί να έχουν συχνά εκρήξεις θυμού, οι οποίες έχουν σαν αφορμή τις δυσκολίες τους, δηλαδή είναι δικαιολογημένες, με τη διαφορά ότι εμείς δεν μπορούμε να τις εξηγήσουμε, όταν δεν γνωρίζουμε το άτομο και τις ιδιαιτερότητες του.

Εδώ να σημειώσω και πάλι, πώς τα πιο πάνω χαρακτηριστικά που ανάφερα, δεν είναι τα μόνα που διακρίνουμε σε ένα άτομο με αυτισμό. Επίσης πώς ένα άτομο με αυτισμό μπορεί να έχει κάποια από αυτά. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι τα άτομα με αυτισμό ίδια μεταξύ τους. Το κάθε ένα είναι ιδιαίτερο, ξεχωριστό.
Η διάγνωση του αυτισμού, γίνεται από ειδικούς. Δυστυχώς, οι πιθανότητες λανθασμένης διάγνωσης υπάρχουν, γι αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί στο θέμα αυτό. Υπάρχουν κρατικές υπηρεσίες, που παρά την καθυστέρηση χρόνου που μπορεί να υπάρξει για την εξέταση ενός περιστατικού, εν τούτοις κάνουν πολύ καλή δουλειά και δίνουν αξιόπιστες διαγνώσεις. Ένας γονιός ή ένας δάσκαλος δεν μπορεί να κάνει διάγνωση. Σίγουρα όμως πρέπει και οι δυο όταν δουν συμπτώματα που δεν συμβαδίζουν με την ηλικία του παιδιού, να αποταθούν σε κάποιον ειδικό.
Η γνωριμία μου με παιδιά μέσα στο φάσμα του αυτισμού, μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να ασχοληθώ με το θέμα αυτό. Η ιστορία βασίστηκε σε ένα πρόσωπο που γνώριζα και τα γεγονότα που περιγράφω είχαν τη βάση τους σε πραγματικά περιστατικά. Εκείνο που δεν περίμενα να συμβεί, είναι να βρει το βιβλίο τέτοια τεράστια απήχηση και εγώ να ασχολούμαι πλέον αρκετά με το θέμα του αυτισμού. Να σημειώσω εδώ, πως το βιβλίο έχει και εκπαιδευτικό υλικό που μπορεί ένας γονιός ή ένας δάσκαλος να κατεβάσει δωρεάν από το διαδίκτυο.

· Μπορεί το σύνδρομο Άσπεργκερ να «διαλύσει» μια οικογένεια;

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να διαλύσουν μια οικογένεια. Σίγουρα όμως όταν οι γονείς λάβουν μια διάγνωση για το παιδί τους, χρειάζονται χρόνο και αρκετή προσπάθεια για να αποδεχτούν την ιδιαιτερότητα του παιδιού τους. Όποια και αν είναι αυτή. Μετά τη διάγνωση ξεκινάει ένας αγώνας για την αποδοχή της ιδιαιτερότητας του παιδιού τους και της ένταξης του στο κοινωνικό σύνολο. Σε αυτή τη φάση χρειάζονται οπωσδήποτε και οι ίδιοι στήριξη και καθοδήγηση από ειδικό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουν οι γονείς, πως εάν αντιμετωπίσουν ενωμένοι αυτή την κατάσταση θα βοηθήσουν πολύ το παιδί τους. Το αντίθετο, μπορεί να επιβαρύνει και να κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα.

· Από την εμπειρία σας, πώς συμπεριφέρονται τα παιδιά που έχουν διαβάσει το βιβλίο σας σε σχέση με εκείνα που δεν το έχουν, απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό;

Η ανάγνωση ενός μόνο βιβλίου, δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Χρειάζεται αρκετή εκπαίδευση των παιδιών μας ή των μαθητών μας επάνω στο θέμα της αποδοχής. Αν και κατά τη γνώμη μου οι πρώτοι που χρειαζόμαστε εκπαίδευση, είμαστε εμείς.

· Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο , για το επόμενο και πότε θα κυκλοφορήσει.

Το νέο μου βιβλίο έχει τίτλο «Μα, μπαμπά είναι χάλια!» και έχει σαν θέμα του το διαζύγιο και τις νέες οικογένειες που μπορεί να δημιουργηθούν μετά από αυτό. Παρουσιάζω το όλο θέμα με έναν χιουμοριστικό τρόπο, γιατί έτσι πιστεύω μπορούν τα παιδιά να δουν τα μεγάλα προβλήματα της ζωής. Με αισιοδοξία. Άλλωστε δεν γίνεται κι αλλιώς. Η ζωή συνεχίζεται... Το επόμενο βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο και θα είναι η πρώτη συνεργασία μου με τις εκδόσεις Ψυχογιός. Έχει τίτλο «Τι κρατάει η μαμά;» και θέμα του την ανεργία. Απευθύνεται σε μικρά παιδιά. Είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί βιβλίο μου για μικρότερες ηλικίες.

· Θέλετε να μας πείτε αν τα παιδιά διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία και τι μπορούν να προσφέρουν σε αυτά;

Δυστυχώς τα παιδιά δεν διαβάζουν αρκετά εξωσχολικά βιβλία. Παρατηρείται επίσης, πως όσο μεγαλώνουν τόσο απομακρύνονται από αυτά. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την έλλειψη καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας, φέρουν κατά τη γνώμη μου, οι εκπαιδευτικοί. Αυτοί πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν το παιδί στο να αγαπήσει το εξωσχολικό βιβλίο. Οι γονείς δεν μπορούν να επέμβουν σε όλα και ούτε έχουν και την ικανότητα. Άρα το μεγαλύτερο βάρος πέφτει σε εμάς, τους εκπαιδευτικούς. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι γονείς δεν πρέπει και αυτοί με τη σειρά τους να αποτελέσουν ένα πρότυπο φιλαναγνωσίας. Πόσα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να κλείνουν την τηλεόραση ή τον υπολογιστή και να επιλέγουν για ψυχαγωγία το βιβλίο; Η ανάγνωση βιβλίων προσφέρει πολλά. Το θέμα είναι η ανάγνωση ποιών βιβλίων και εκεί αρχίζει μια άλλη μεγάλη κουβέντα. Γι αυτό αναφέρθηκα πριν στο μερίδιο ευθύνης των εκπαιδευτικών. Αυτοί πρέπει να καθοδηγήσουν - αφού αφιερώσουν χρόνο για την ενημέρωσή τους - παιδιά και γονείς προς το «καλό» παιδικό βιβλίο.

· Πώς θα μπορούσαμε να τα βοηθήσουμε να διαβάζουν περισσότερα;

Εκτός από τα πρότυπα που αναφέρθηκα πιο πάνω, βασικό ρόλο παίζει και η εκπαίδευση των παιδιών. Εαν εκπαιδεύσουμε το παιδί μας από την πολύ μικρή ηλικία, πολύ πριν αποκτήσει την ικανότητα της ανάγνωσης, δημιουργούμε εκείνες τις βάσεις για έναν μελλοντικό αναγνώστη.

· Ποιο βιβλίο σας αγαπάτε περισσότερο και γιατί;

Αυτή είναι μία ερώτηση που πάντα μου κάνουν τα παιδιά όταν επισκέπτομαι το σχολείο τους ως συγγραφέας. Και η απάντηση που δίνω πάντα είναι πως για να προχωρήσω ένα βιβλίο και να το προτείνω για έκδοση σημαίνει πως είναι κάτι που με εκφράζει και με ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό. Αυτόματα γίνεται και κάτι που αγαπάς. Δεν γίνεται ένα βιβλίο να μην το αγαπάς, αλλά να θέλεις να εκδοθεί. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ κάτι τέτοιο. Και έτσι όλα όσα έχουν εκδοθεί τα αγαπάω και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Το πρόβλημα είναι πως αγαπάω και αυτά που πίστευα πως έπρεπε να εκδοθούν, αλλά οι εκδότες μου το αρνήθηκαν...

· Τελικά, η Παναγιώτα Πλησή είναι δασκάλα ή συγγραφέας μέσα της;

Από φέτος ασχολούμαι αποκλειστικά με τη συγγραφή και ότι συνεπάγεται αυτή η ασχολία. Εργάστηκα ως δασκάλα εικοσιπέντε χρόνια. Για μένα το επάγγελμα αυτό ήταν η ζωή μου. Χρωστάω στους μαθητές μου πολλά και το λέω αυτό πρώτη φορά, μιας και το περιοδικό σας απευθύνεται σε πολλούς από αυτούς. Όχι όμως μόνο στους μαθητές του σχολείου όπου ήμουν τα τελευταία εννέα χρόνια της καριέρας μου αλλά και σε όλους τους μαθητές μου όπου και αν εργάστηκα. Είμαι σίγουρη πως δεν μπορούν να φανταστούν πόσο πολύ με βοήθησαν. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Γι αυτό είπα πως τους χρωστάω πολλά.

· Αν σας ζητούσαν να διαλέξετε μια από τις δύο ιδιότητες, ποια θα επιλέγατε;

Μα θέλει και ρώτημα; Βρείτε την απάντηση μόνοι σας!!!

------

Τα βιβλία της Παναγιώτας Πλησή κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος:


Κλέφτης ονείρων 2004 Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου


Η τεμπελοπόλη Πόλη Πόλη 2006


Δεν είμαι τέρας, σου λέω! 2011 Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου - Έπαινος Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου-Βραχεία Λίστα Βραβείων Διαβάζω


Μα, μπαμπά είναι χάλια! 2014


Μπορείτε να επισκεφθείτε και τα ιστολόγιά της:

panagiotaplissi.blogspot.com, deneimaiterassouleo.blogspot.com

Το τελευταίο της βιβλίο θα παρουσιαστεί:

Το Σάββατο 28 Μαρτίου στις 12:00 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο Parga στη Λάρνακα της Κύπρου.

Το Σάββατο 4 Απριλίου στις 12:00 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο Place book στο Καπανδρίτι Αττικής.






[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram