Μια δεκαετία πολύ κολακευτική για τη γυναικεία σιλουέτα είναι η δεκαετία του '50. Με μια μόδα θηλυκή με τις γραμμές των ρούχων να ακολουθούν το κορμί, τονίζοντας τόσο το στήθος, όσο και τη μέση και την περιφέρεια. Το μήκος της φούστας φτάνει μέχρι τη μέση της γάμπας και τα χρώματα που είναι ασπρόμαυρα και παστέλ δίνουν μια ακόμα θηλυκή πινελιά, μαζί με τα πουά και τα εμπριμέ με λουλούδια.


Είναι η εποχή που οι νέοι αποκτούν τη δική τους μόδα με ξεχωριστό δικό τους στυλ σύμφωνα με τα κινηματογραφικά πρότυπα και τους αστέρες. Δερμάτινα και τζιν για τα αγόρια, κατά τα πρότυπα του James Dean και του Marlon Brando πλεχτά και παπούτσια μπαλαρίνες για τα κορίτσια. Είναι η πρώτη φορά που τα τζιν δεν φοριούνται μόνο από εργάτες και γίνονται σημαία του νεανικού στυλ και όσων θέλουν να πάνε κόντρα στον κομφορμισμό.


Είναι μια δεκαετία, που αγαπά τις καμπύλες παντού και τις αναδεικνύει. Οι καθημερινές εμφανίσεις περιλαμβάνουν μεσάτα ταγέρ σε στενή γραμμή, ενώ οι στράπλες τουαλέτες με μακριά σατέν γάντια είναι η απόλυτη εμφάνιση για το βράδυ, που το χειμώνα συνοδεύεται από γούνα ή ετόλ (γούνινη εσάρπα).
Έρχονται επίσης για να αγαπηθούν διαχρονικά, τα αμάνικα πλεκτά μπλουζάκια με τις ασορτί ζακέτες. Στα μέσα της δεκαετίας του 50 κάνουν την εμφάνισή τους οι κλος φούστες με φουρό που με τις πολλές του στρώσεις από νάιλον ύφασμα και σύρμα, έδινε όγκο κάνοντας τη μέση να φαίνεται ακόμα πιο λεπτή. Τα στράπλες τώρα φοριούνται από το πρωί ως το βράδυ και συνοδεύονται από κοντά (στο ύψος του καρπού) τρυπητά γάντια το πρωί και με μακριά ως το (μισό μπράτσο) το βράδυ.

Τα καπέλα με ή χωρίς βέλο είναι επίσης απαραίτητα όπως και άλλα αξεσουάρ. Μεγάλες και μικρές τσάντες, μαντίλια, γυαλιά (σε σχήμα πεταλούδας), ζώνες, κομψά πέδιλα και φυσικά γόβες με ψηλό ή μέτριο τακούνι, που συνεχώς (περνώντας τα χρόνια) λεπταίνει.


Στα μαλλιά, οι μπούκλες και το ξανθό χρώμα κρατούν τα πρωτεία, αφού οι γυναίκες αρχίζουν να επεμβαίνουν στο χρώμα των μαλλιών τους, ενώ ο πασίγνωστος κότσος μπανάνα γίνεται το αγαπημένο χτένισμα των γυναικών. Δεν λείπουν όμως και τα κοντά μαλλιά με μπούκλες ή σκάλες καθώς είναι πιο πρακτικά και εξ ίσου θηλυκά.

Το μακιγιάζ θέλει παχιά έντονα φρύδια, λεπτή γραμμή eyeliner στα μάτια, έντονες βλεφαρίδες και κατακόκκινα χείλη σε μια λευκή πορσελάνινη επιδερμίδα.


Ο Cristian Dior ανεβάζει τη φούστα μερικά εκατοστά κάτω από το γόνατο κάνοντας νέα αίσθηση και χρησιμοποιεί το αλφάβητο στη μόδα. Έτσι γεννιέται η γραμμή Α που είναι στενή στο πάνω μέρος και ανοιχτή κάτω, η γραμμή Η που είναι ίσια και λίγο αυστηρή και η γραμμή Υ που θέλει ανοιχτή πλάτη και στενεύει προς τα κάτω.
Ο θάνατός του, θα συγκλονίσει τον κόσμο της μόδας, αλλά το 1957 ο διάδοχός του Yves Saint Laurent λανσάροντας τους χαλαρούς ώμους, τη λαιμόκοψη, τη γραμμή σάκο και τα γεωμετρικά καπέλα, θα αποδείξει πως είναι άξιος συνεχιστής που μεγάλου μαιτρ και οι δημιουργίες του βρίσκουν αμέσως ανταπόκριση.


Το 1958 αλλάζοντας η σιλουέτα σε τραπέζιο, αλλάζει και το μήκος των μανικών και γίνεται 3/4 δηλαδή στο μέσο του βραχίονα, ενώ ο Dupont ανακαλύπτει το λύκρα, που χρησιμοποιείται και σε φορέματα και σε φούστες.

Στην υψηλή ραπτική αναπτύσσονται δύο διαφορετικές τάσεις. Η μία είναι της Channel, που θέτει το ρούχο στην υπηρεσία του σώματος συνδυάζοντας τη ραπτική με την άνεση και η άλλη είναι αυτή κάποιων σχεδιαστών που προκαλούν με τις δημιουργίες τους, δίνοντας την εντύπωση πως αδιαφορούν για κάθε τι άλλο.

O Christobal Balenciaga διακρίνεται για το ταλέντο του στα ντραπαρισμένα υφάσματα. Οι δημιουργίες του θυμίζουν γλυπτά και είναι φτιαγμένες από μετάξι και ταφτά.


Στη δεκαετία του ΄50 οι άνδρες φορούν κοστούμια με φαρδιά παντελόνια που συνήθως συγκρατούνται με τιράντες. Το χειμώνα φορούν μονοκόματα φαρδιά παλτό και το καπέλο συνεχίζει να είναι απαραίτητο στοιχείο της εμφάνισής τους. Από το 1956 περίπου γίνονται μόδα για το καλοκαίρι τα ψάθινα και τα πάνινα παπούτσια.
Τα μαλλιά των ανδρών είναι κοντά με μακριές φαβορίτες και από τα μέσα της δεκαετίας επιβάλλει η μόδα την υγρή όψη, που οι κρέμες bril cream εξασφαλίζουν.


Σχεδιαστές της εποχής (εκτός από αυτούς που ήδη αναφέραμε) είναι οι: Givenchy, Louis Feraud  και Valentino. Στην Ελλάδα ανοίγουν ατελιέ ο Ντίμης Κρίτσας ο οποίος δούλεψε δίπλα στον Baleciaga και τον Jacques Fath, ο Γιάννης Τσοπανέλλης και αργότερα ο Φιλήμονας.

Πηγές πληροφοριών: mylady.gr, joanna-loque.blogspot.com, themachine.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Χρειάζεστε βάζα για τον καφέ και τη ζάχαρη, που να κλείνουν καλά;
Αν όπως εγώ, δυσκολεύεστε να βρείτε στην αγορά τα κατάλληλα, που θα κρατούν τη μυρωδιά του καφέ όπως όταν τον αγοράζετε, φτιάξτε τα μόνες σας!



Μπορεί η κατασκευή να δείχνει πολύπλοκη, αλλά δεν είναι. Χρειάζεστε δύο βάζα από μαγιονέζα, χαρτοπετσέτες με μοτίφ σχετικά με την κουζίνα, δύο είδη σπάγκου (ανοιχτόχρωμο - σκουρόχρωμο) για να ξεχωρίζουν τα βάζα, κόλλα ντεκουπάζ, ταινία διπλής όψης και λίγη ...υπομονή.


Πρώτα, πρώτα θα κολλήσετε την χαρτοπετσέτα σε κάθε βάζο, αφού πρώτα το έχετε καθαρίσει και στεγνώσει καλά. Στη συνέχεια αφήστε να στεγνώσει η κόλλα και περάστε άλλη μία στρώση για να αδιαβροχοποιήσετε την επιφάνεια.


Καθαρίστε τα καπάκια με προσοχή και καλύψτε τα με ταινία διπλής όψης. Ξεκινήστε να κολλάτε το σπάγκο από το κέντρο προς τα έξω και αφού "ντυθεί" όλο το καπάκι, περάστε με το πινέλο κόλλα για να σταθεροποιηθεί και να γίνει αδιάβροχο.


Το ίδιο κάντε και στα βάζα στο πάνω και κάτω μέρος. Πρώτα ταινία διπλής όψης και αφού κολλήσει ο σπάγκος, κόλλα. Αφήστε τα και πάλι να στεγνώσουν καλά και ...γεμίστε τα!
Να είστε σίγουρες πως ο καφές σας, δεν θα χάσει το άρωμά του, μέχρι και την τελευταία κουταλιά!

Σας αρέσουν τα καρύδια; Αν ναι, τότε είναι ευκαιρία να μάθετε πως πρέπει να τα καταναλώνετε σε καθημερινή βάση. Αν όχι, τότε είναι ευκαιρία να τα αγαπήσετε!

Τα καρύδια ανήκουν στις super τροφές, αφού είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, μέταλλα όπως μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, ασβέστιο και χαλκό και βιταμίνες όπως η Ε και η Β6.
Μια χούφτα καρύδια περιέχει ποσότητα βιταμίνης Ε ίση με αυτή που περιέχει μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο.

Δεν έχουν χοληστερίνη ενώ είναι πλούσια σε φυτικές στερόλες. Περιέχουν ακόμα μεγάλες ποσότητες μονοακόρεστων και πολυακόρεστων ω-3 και ω-6 λιπαρών οξέων με αποτέλεσμα, τα καρύδια να έχουν αντιοξειδωτική δράση στον οργανισμό.

Μελέτες που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν έδειξαν πως τα καρύδια καταπολεμούν πολλές ασθένειες οι οποίες σχετίζονται με τη διατροφή και τον τρόπο ζωής, όπως η στεφανιαία νόσος, ο διαβήτης και τα νευρολογικά νοσήματα.
Μια ακόμα μελέτη έρχεται να αποδείξει πως η συστηματική κατανάλωση καρυδιών μπορεί να αλλάξει την ισορροπία των βακτηρίων στο έντερο και να προστατεύσει τον οργανισμό από την ανάπτυξη καρκίνου.

Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ (UConn) διαπίστωσαν ότι 30 γραμμάρια καρυδιών την ημέρα, είναι αρκετά για την προστασία του οργανισμού. Στην επιθεώρηση "Cancer Prevention Research" αναφέρουν πως τροποποίησαν τη διατροφή ομάδας ποντικών, έτσι ώστε να λαμβάνουν 7-10% των ημερήσιων θερμίδων τους από τα καρύδια, κάτι που αντιστοιχεί σε 30 γραμμάρια τη μέρα, για τους ανθρώπους.

Αυτό που διαπίστωσαν ήταν πως ο κίνδυνος να εκδηλώσουν καρκίνο του παχέος εντέρου μειώθηκε αισθητά, κυρίως στα αρσενικά, αφού παρατηρήθηκαν 2,3 φορές λιγότεροι όγκοι από οποιαδήποτε άλλη ομάδα ποντικών που δεν τρεφόταν με καρύδια.

Ο επικεφαλής ερευνητής δρ. Νάνιελ Ροζενμπεργκ (καθηγητής Ιατρικής & ερευνητής στο Κέντρο Μοριακής Ιατρικής του UConn) δήλωσε πως τα ευρήματα δείχνουν για πρώτη φορά ότι η συστηματική κατανάλωση καρυδιών μπορεί να αποτρέψει τη δημιουργία όγκων στο παχύ έντερο.
Τα επιστημονικά ευρήματα που αφορούν τα καρύδια είναι τέτοια που μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως μπορούν να μας παρέχουν πολλά οφέλη στην υγεία μας, ακόμα και προστασία κατά του καρκίνου. Η μελέτη μας, συνέχισε έρχεται να ενισχύσει τα ευρήματα και να αποδείξει πως τα καρύδια μπορούν να δρουν ως προβιοτικά και να βελτιώσουν την υγεία του εντέρου, άρα και την προστασία του από τους όγκους.

Μετά από αυτό, νομίζουμε πως όλοι θα αγαπήσετε τα καρύδια!...



Πηγή πληροφοριών: onmed.gr

Επικίνδυνα και μάλιστα μερικά από αυτά θανατηφόρα είναι ορισμένα θαλάσσια είδη, που παρόλα αυτά η ομορφιά τους εντυπωσιάζει. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα θαυμάζουμε και να μην τα ...ενοχλούμε!



Όμορφο αλλά δηλητηριώδες ψάρι, είναι ένα από τα διασημότερα ζώα του υγρού βασιλείου για όσους διαθέτουν ενυδρεία. Δεν έχουν αναφερθεί θάνατοι μέχρι σήμερα ανθρώπων από αυτό, ωστόσο το ψάρι λιοντάρι έχει δηλητηριώδη αγκάθια στα πτερύγιά του, που μπορούν να προκαλέσουν απίστευτο πόνο στο θύμα του. Είναι ένα είδος που ζει στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό και επιτίθεται στους ανθρώπους, μόνο αν το προκαλέσουν.


Ένα ψάρι με ειδικότητα στο καμουφλάζ! Μπορεί να γίνει κυριολεκτικά αδιάκριτο από μια πέτρα στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό είναι που το κάνει τόσο επικίνδυνο αν σκεφτεί κανείς πόσο εύκολα δύτες και κολυμβητές, μπορούν να πέσουν πάνω του. Ζει σε ρηχά τροπικά νερά όπως αυτά του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού. Αν για κάποιο λόγο τσιμπήσει τον άνθρωπο ένα από τα δεκατέσσερα αγκάθια του, πρέπει να μεταβεί το γρηγορότερο στα επείγοντα, αφού εκτός από τον μεγάλο πόνο, πρέπει να αντιμετωπιστεί και το δηλητήριό του, που προκαλεί παράλυση αν υπάρξει καθυστέρηση.



Οι ναυαγοσώστες στην Αυστραλία συνηθίζουν να φορούν κολάν στα χέρια και στα πόδια, για να προστατεύονται από το τσίμπημά της, το οποίο είναι βλαβερό μόνο όταν βρίσκει δέρμα. Έτσι, οι ναυαγοσώστες έμαθαν με τα χρόνια πως η χρήση του κολάν τους βοηθά να αποφεύγουν τον αγωνιώδη πόνο, τους εξοντωτικούς εμετούς αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις το θάνατο από ένα από τα πιο επικίνδυνα πλάσματα της θάλασσας.


Το 2006 ο παρουσιαστής Στιβ Ίρβιν τσιμπήθηκε από ένα σαλάχι και πέθανε. Αυτό έκανε πολλούς να συνειδητοποιήσουν την επικινδυνότητά του. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε πως τα σαλάχια σκοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερους ανθρώπους από τους καρχαρίες. Πρέπει βέβαια να του αναγνωρίσουμε πως δεν είναι επιθετικό ζώο και επιτίθεται μόνο όταν προκληθεί, ενώ το δηλητήριό του προκαλεί εκτός από τρομερό πόνο, πρήξιμο και μόλυνση.


Δεν είναι όλα τα είδη δηλητηριώδη όμως κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως το είδος toxopneustes pileolus) βάζουν και τον αχινό στη λίστα των επικίνδυνων ζώων της θάλασσας.


Μπορεί να το συναντήσει κανείς στα ρηχά νερά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού. Το πιο επικίνδυνο από τα θαλάσσια φίδια, είναι αυτό με το συμπιεσμένο σώμα. Το δηλητήριο του μπορεί να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα.




Το τσίμπημά του μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πιο ύπουλο σε σχέση με τα υπόλοιπα της λίστας αυτή και αυτό γιατί δεν προκαλεί αμέσως πόνο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο επικίνδυνο ή θανατηφόρο αφού η νευροτοξική ουσία που περιέχει το είδος αυτό, μπορεί να οδηγήσει σταδιακά τόσο σε παράλυση, όσο και σε θάνατο. Για το τσίμπημά του δεν υπάρχει αντίδοτο γι' αυτό καλό είναι όπως το συναντήσει να το αποφύγει με κάθε τρόπο.



Οι ταινίες που όλοι έχετε ακούσει ή και παρακολουθήσει και είναι αφιερωμένες σ' αυτό το είδος δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την επικινδυνότητά του. Ωστόσο ο λευκός καρχαρίας δεν επιτίθεται στον άνθρωπο με κάθε ευκαιρία όπως το θέλει το σενάριο των ταινιών αυτών. Συνήθως η επίθεση γίνεται κατά τύχη με πιθανότερη αιτία τη σύγχηση του ζώου, αφού μπερδεύει το surfer ή ένα κολυμβητή με το θήραμά του. Έχει παρατηρηθεί πως περισσότεροι άνθρωποι ετησίως χάνονται από τσιμπήματα μέλισσας ή σφίγγας, παρά από επιθέσεις του μεγάλου λευκού καρχαρία, χωρίς αυτό να τον κάνει λιγότερο επικίνδυνο.


Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο ψάρι το οποίο είναι πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους από το λευκό καρχαρία, αφού το σημείο που κυνηγά είναι κοντά στις ακτές, ενώ δεν είναι (σε αντίθεση με άλλα ψάρια) καθόλου εκλεκτικός με την τροφή του. Μπορεί να φάει τα πάντα, από άλλους καρχαρίες μέχρι κομμάτια από σκάφη, παλιά λάστιχα, πινακίδες και γενικά ό,τι χωρά στο στόμα του.


Τα φουσκόψαρα έχουν μεγάλη ποσότητα τετροδοτοξίνη σε όλο τους σχεδόν το σώμα εσωτερικά και εξωτερικά. Πρόκειται για μια τόσο δηλητηριώδη ουσία που όταν έρθει σε επαφή ένας άνθρωπος έστω και με μικρή ποσότητα, προκαλείται βλάβη στον εγκέφαλο που μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση ή ακόμα και στο θάνατο.



Μπορεί το όνομά του να μπερδεύει, αλλά το κοράλλι της φωτιάς συγγενεύει περισσότερο με τη μέδουσα και τις θαλάσσιες ανεμώνες, παρά με τα γνωστά μας κοράλλια. Έχει αόρατα πλοκάμια με τα οποία μπορεί να καταφέρει τσίμπημα με πολύ δυσάρεστα επακόλουθα αφού ο πόνος είναι πολύ έντονος και μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από δύο εβδομάδες.

Πηγή πληροφοριών; perierga.gr, msn.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Όσο απίθανο και αν ακούγεται, ναι υπάρχουν!
Στην Ολλανδία, οι σχεδιαστές του μέλλοντος στο Waterstudio, έκαναν πράξη ένα πρωτοπόρο σχέδιο το οποίο αφορά τη δημιουργία ενός θαλάσσιου δέντρου το οποίο έχει πλωτή δομή και αποτελείται από πολλαπλά επίπεδα τμήματα των οποίων η βάση βρίσκεται στη θάλασσα.

Το δέντρο παραμένει στη θέση του μέσα στη θάλασσα (εξέχει η κορυφή του) και μετακινείται ελαφρά από τον άνεμο και τα κύματα. Στόχος αυτού του πρωτότυπου σχεδίου είναι να βοηθηθούν οι αστικές περιοχές με τη δημιουργία μιας φυσικής φωλιάς για τα ζώα και τα φυτά που ζουν στις πόλεις, ενισχύοντας την πράσινη ανάπτυξη και συμβάλλοντας στην προστασία του περιβάλλοντος.


Για να κατασκευαστεί το δέντρο αυτό, χρησιμοποιήθηκε τεχνολογία ανάλογη με αυτή που εφαρμόζεται στους πύργους αποθήκευσης πετρελαίου. Με τον τρόπο αυτό το θαλάσσιο δέντρο μπορεί να τοποθετηθεί σε συγκεκριμένες θέσεις σε ποτάμια, λίμνες, ωκεανούς και βέβαια σε ανοιχτή θάλασσα.
Είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας, καθώς και πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί (στο τμήμα που βρίσκεται μέσα στο νερό).

Πηγή πληροφοριών: perierga.gr