to e - periodiko mas

Γαλακτομπούρεκο Μυτιλήνης

Από to e-periodiko mas Μαΐου 07, 2015

Μετά την πίκρα που όλοι νιώσαμε από τις φριχτές ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου, των τελευταίων ημερών, σκεφτήκαμε να σας γλυκάνουμε λίγο, για να πάνε οι πίκρες κάτω (όσο μπορούν τουλάχιστον), όπως λέει και ο λαός μας με μια αγαπημένη μας συνταγή για γαλακτομπούρεκο.

Στη Μυτιλήνη, το γαλακτομπούρεκο είναι τυλιχτό και λαχταριστό. Γίνεται εύκολα και δεν μπορεί να αποτύχει. Αυτή την παραδοσιακή συνταγή που ξέρουν όλες οι νοικοκυρές του νησιού, θα μοιραστούμε μαζί σας σήμερα.

Υλικά που χρειάζονται:

Για τη γέμιση:
350 gr ζάχαρη
6 αυγά
1 φλ. τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
7 φλ. τσαγιού βρασμένο γάλα
1 φλ. τσαγιού βούτυρο
1 kg φύλλο κρούστας για γλυκά
φλούδα από ένα λεμόνι

Για το σιρόπι:
1 φλ. τσαγιού ζάχαρη
2 φλ. τσαγιού νερό
το χυμό 1/2 λεμονιού

Πώς θα το φτιάξουμε
Ετοιμάζουμε πρώτα τη γέμιση ως εξής:
Χτυπάμε μαζί, τη ζάχαρη με τα αυγά και προσθέτουμε το σιμιγδάλι δουλεύοντας το μίγμα καλά, έτσι ώστε να ανακατευτεί καλά. Στη συνέχεια προσθέτουμε το γάλα και τη φλούδα του λεμονιού και το βάζουμε στη φωτιά μέχρι να πήξει. Θα χρειαστούν περίπου 5 λεπτά. Αφαιρούμε τη φλούδα λεμονιού και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει, πριν φτιάξουμε τα γαλακτομπούρεκα.

Για να τα γεμίσουμε πρέπει πρώτα να κόψουμε το φύλλο με τον ακόλουθο τρόπο που δείχνει το σχήμα. Δηλαδή, στα τέσσερα...

Τώρα θα πάρουμε ένα ένα τα κομμάτια φύλλου και αφού αλείψουμε με ένα πινέλο βούτυρο, θα τοποθετήσουμε στην άκρη λίγη κρέμα (μια - δυο κουταλιές της σούπας περίπου), θα διπλώσουμε τις άκρες έτσι ώστε να σκεπάσουν την κρέμα, θα αλείψουμε πάλι βούτυρο και στη συνέχεια, θα τυλίξουμε σε ρολλό.
Το παρακάτω σχήμα θα σας δώσει μια εικόνα. Βούτυρο, κρέμα στη άκρη (2), διπλώνουμε τις άκρες (1), βούτυρο ξανά και τύλιγμα σε ρολλό.

Τα τοποθετούμε σε ταψί βουτυρωμένο και βουτυρώνουμε και την επιφάνειά τους, πριν τα ψήσουμε στους 170 οC μέχρι να ροδίσουν.

Στη συνέχεια, ετοιμάζουμε το σιρόπι και το ρίχνουμε, όταν τα γαλακτομπούρεκα είναι χλιαρά και το σιρόπι καυτό!

Δοκιμάστε τα και θα τα αγαπήσετε!

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas

1 Σχόλια

diy & craft

Κρεμάστε σε ...κλαδί!

Από to e-periodiko mas Μαΐου 04, 2015

Συνήθως τα σκουπίδια σε κάθε νοικοκυριό τα πετούν οι σύζυγοι... Σπανίως το αντίθετο! Σε μια από αυτές τις σπάνιες φορές που πέταξα τα σκουπίδια, βρήκα δίπλα στον κάδο ένα κλαδί δέντρου, που προφανώς κάποιοι είχαν κόψει για να το καθαρίσουν.

Αμέσως μου ήρθε η ιδέα της "αξιοποίησης" και το μάζεψα για να το περιποιηθώ.
Στο μυαλό μου είχα μία κρεμάστρα και δείτε πώς τα κατάφερα...

Αρχικά το κλαδί κόπηκε με τη βοήθεια του συζύγου στις επιθυμητές διαστάσεις για να μπορεί να εφαρμόσει σωστά στον τοίχο.

Στη συνέχεια περάστηκε με βερνίκι ειδικό για σαράκι και τη συντήρηση του ξύλου.

Και για το "φινίρισμα" περάστηκε με χρυσό σπρέι! Για να τοποθετηθεί στον τοίχο χρειάστηκαν δύο βίδες με ούπα.

Tο αποτέλεσμα το είδατε στην αρχική φωτογραφία και η γνώμη σας απαραίτητη, όπως πάντα!...

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas

0 Σχόλια

Πρωτομαγιά των λουλουδιών και των εργαζομένων

Από to e-periodiko mas Μαΐου 01, 2015

Πρωτομαγιά σήμερα, η πρώτη μέρα του πιο πολυτραγουδισμένου μήνα του χρόνου, συνδεδεμένου με την Άνοιξη, τα λουλούδια και τη χαρά της ζωής, αλλά και Εργατική Πρωτομαγιά, σύμβολο των αγώνων των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Σε εποχές όπως αυτές που διανύουμε, όπου η εργασία έχει μετατραπεί σε απασχόληση και από δικαίωμα σε τύχη, καλό είναι να ξέρουμε και κυρίως να μη ξεχνάμε, πώς κατακτήθηκαν αυτά, που μέσα σε λίγους μήνες έχασαν οι περισσότεροι εργαζόμενοι, λόγω κρίσης.

Για την ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς πατήστε εδώ
Για τη λαογραφία που αφορά την Πρωτομαγιά, πατήστε εδώ

Εμείς, για να τιμήσουμε τη μέρα, διαλέξαμε ένα τραγούδι του Σ. Ξαρχάκου, σε στίχους του Ν. Γκάτσου, γιατί η Πρωτομαγιά είναι κυρίως μνήμη!
Καλό σας μήνα!

"Νυν και αεί"

Πρωτομαγιά

με το σουγιά

χαράξαν το φεγγίτη

και μια βραδιά

σαν τα θεριά

σε πήραν απ’ το σπίτι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά

είδα το μπόγια να περνά και το φονιά

γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω

μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.

Νυν και αεί

μες στη ζωή

σε είχα αραξοβόλι

μα μιαν αυγή

στη μαύρη γη

σε σώριασε το βόλι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά

είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά

του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά

και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού

1974

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas

0 Σχόλια

Βιβλίο Πολιτισμός

Το παράπονο ενός βιβλίου

Από to e-periodiko mas Απριλίου 30, 2015

Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης

Φίλοι μου γειά σας.

Είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος δικός μας, Έλληνας μετανάστης. Απόδημος, όπως αρέσει να τους ονομάζουν. Ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος Έλληνας που ζει στα ξένα.

Κάποιοι λένε ότι είμαι ένα καλό βιβλίο αλλά δεν με αγοράζουν. Κάποιοι άλλοι λένε ότι δεν αξίζω τίποτα και ούτε αυτοί με αγοράζουν. Πάντως εγώ είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Έχω ένα όμορφο εξώφυλλο με μιά έγχρωμη φωτογραφία από κάποιο ελληνικό τοπίο. Ο τίτλος του βιβλίου είναι γραμμένος με μεγάλα γράμματα. Στο οπισθόφυλλό μου είναι χαραγμένη η βιογραφία αυτού του φουκαρά που με έγραψε. Εκεί, σ΄αυτό το οπισθόφυλλο αναφέρει τις σπουδές του, τους τίτλους του, τους αγώνες του, τι έχει γράψει και τι άλλο θα γράψει – αν τα καταφέρει – και έχει και μιά φωτογραφία του. Ειλικρινά είναι συμπαθητικός παρ΄όλη την καράφλα του, την σκοροφαγωμένη γενειάδα του και την κάπως κακοφτιαγμένη μύτη του. Κατά τα άλλα είναι καλός. Πολύ καλός. Σαν άνθρωπος εννοώ. Σαν συγγραφέας, εγώ τι να πω; Αν κάποιος αποφασίσει να με διαβάσει ίσως αυτός να πει μιά γνώμη.

Όπως λέγαμε λοιπόν είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς σαν όλα τα άλλα βιβλία. Έχω κι΄εγώ τις σελίδες μου με τα νούμερά τους, έχω όμορφα γράμματα και μερικές φωτογραφίες.

Κατοικώ σ΄ένα ελληνικό παντοπωλείο της Νέας Υόρκης. Εδώ μ΄έφερε να μείνω, αυτός που με έγραψε, αφού δεν είχε που αλλού να με πάει. Δεν έχει σημασία αν το παντοπωλείο είναι στην Αστόρια, στο Μπρούκλυν, στο Φλάσινγκ. Σημασία έχει ότι είναι ένα ελληνικό παντοπωλείο που με φιλοξενεί – καλωσύνη του - με την ελπίδα να με πουλήσει να πάρει κάποια δολλάρια και να πάρει και άλλα λίγα αυτός ο φουκαράς που στραβώθηκε να με γράψει.

Βέβαια θα μπορούσα, και θα έπρεπε, να κατοικώ στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου παρέα με άλλα βιβλία και όχι με τις εληές και τις σαρδέλες. Βλέπετε όμως κανείς ποτέ δεν φρόντισε να υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο γιά μας. Γιά τα ελληνικά βιβλία της ξενητιάς. Ποιός να φροντίσει;

Εδώ, στο παντοπωλείο που βρίσκομαι έχω τη τιμή να συγκατοικώ με τις εληές και τις σαρδέλες. Μη γελάτε!! Τι συντροφιά περιμένατε να έχω σε ένα παντοπωλείο; Και δεν είναι μόνο αυτές. Λίγο πιό πέρα διακρίνω κάτι τυριά, σε κάποια ράφια είναι τα όσπρια κι΄ακόμη υπάρχουν ταραμοσαλάτες, τυροκαφτερές, διάφορα τουρσιά, λακέρδες, χταποδάκι ξυδάτο, φύλλο γιά μπακλαβά και κανταΐφι και πολλά άλλα. Κάποια μέρα έφεραν δίπλα μου ένα κιβώτιο με μπακαλιάρο. Στην αρχή πειράχτηκα. Με ενόχλησε η μυρωδιά του. Τι να κάνω όμως. Το συνήθισα κι΄αυτό. Κι΄έτσι όλοι μαζί, πιστέψτε με, είμαστε μιά πάρα πολύ όμορφη παρέα. Εληές, σαρδέλες, βιβλίο, τουρσιά, μπακαλιάρος.

Η αλήθεια είναι πως σαν πρωτόρθα εδώ όλοι αυτοί με κοίταξαν με κάποια απορία. Ένα βιβλίο ανάμεσά μας, αναρωτήθηκαν. Τι ζητάει εδώ μέσα; Και δεν είχαν άδικο. Έτσι; Βέβαια εγώ δεν τους έδωσα σημασία. Προσπάθησα να κρατηθώ στο ύψος μου. Να κρατήσω τη θέση μου. Είμαι ένα βιβλίο, έλεγα στον εαυτό μου. Ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Δεν θα γίνω το ίδιο με τις εληές και τις σαρδέλες!! Με τον καιρό όμως συνήθησα. Αν μπορούσα ας έκανα κι΄αλλοιώς. Έτσι λοιπόν άρχισα να τους συμπαθώ όλους εκεί μέσα. Κι΄ακόμη άρχισε να μην με ενοχλεί η μυρουδιά του μπακαλιάρου.

Παρακολουθώ τους πελάτες που έρχονται γιά να ψωνίσουν. Αγοράζουν από όλα τα είδη. Κανείς τους όμως δεν ρίχνει μιά ματιά και σε μένα. Βλέπω τις εληές και τις σαρδέλες να φεύγουν, να έρχονται άλλες, να φεύγουν κι΄αυτές κι΄εγώ μένω εκεί. Κανείς δεν με κοιτάζει. Καμμιά φορά κάποιος μου δίνει και μιά σπρωξιά γιατί τον εμποδίζω να δει καλύτερα τις εληές και τις σαρδέλες. Ένας άλλος πάλι με πήρε και με πέταξε πάνω σ΄ένα τσουβάλι με φασόλια γίγαντες. Έννοιωσα άσχημα παρ΄όλη τη συμπάθεια που έχω γιά τα φασόλια γίγαντες.

Κάπου-κάπου περνάει αυτός ο ταλαίπωρος που με έγραψε, ο συγγραφέας που λένε, ρίχνει μιά ματιά, βλέπει πως είμαι εκεί και φεύγει απελπισμένος. Τον λυπάμαι τον κακομοίρη. Αλλά τι να του κάνω κι΄εγώ. Ας είχε μυαλό. Ήρθε στην ξενητιά γιά να προκόψει κι΄αντί να πάρει να πουλάει εληές και σαρδέλες πήρε να γράφει βιβλία. Ποιός του φταίει;

Μιά μέρα που μπήκε στο μπακάλικο, το αφεντικό του έβαλε τις φωνές.

-Φίλε. Πάρε τη σαβούρα σου από δω να μου αδειάσεις το χώρο. Τον χρειάζομαι γιά να βάλω άλλα πράμματα να βγάλω κάνα δολλάριο.

-Εν τάξει άνθρωπέ μου, του λέει ο δικός μου, ο συγγραφέας. Θάρθω αύριο να τα πάρω. Θα πάνε όλα γιά τη χωματερή.

Τώρα βέβαια εγώ δεν ξέρω τι είναι η χωματερή αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι κάτι χειρότερο από το μπακάλικο γιατί τον είδα, τον δικό μου, σε μιά στιγμή να δακρύζει. Έσκυψε, με πήρε στα χέρια του, με κοίταζε καλά-καλά και είδα το δάκρυ που κυλούσε από το μάτι του. Τον λυπήθηκα τον φουκαρά.

Γι΄αυτό σας λέω φίλοι μου. Αν μπορείτε και θέλετε κάντε κάτι. Προωθήστε αυτό το γράμμα μου όπου μπορείτε. Στείλτε το σε όλους όσους νομίζετε ότι μπορούν να με αγαπήσουν. Πιστεύω πως κάπου θα πρέπει να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Δείξτε το στους δικούς σας, στους συγγενείς σας, στους, φίλους σας. Μα πιό πολύ δείξτε το στα παιδιά σας. Μην αρχίσουν κι΄αυτά να γράφουν ελληνικά βιβλία της ξενητιάς γιατί τα βλέπω να καταντάνε σαν τον δικό μου, τον συγγραφέα. Φίλοι μου. Βοηθείστε με. Δεν θέλω να πάω στη χωματερή. Στείλτε το γράμμα μου όπου μπορείτε. Προς Θεού όμως. Σας παρακαλώ μην ενοχλήστε την ελληνική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Πολιτισμού, την Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, το ΣΑΕ, την Αρχιεπισκοπή. Γιά όνομα του Θεού. Οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να ασχοληθούν με μένα. Με το ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Έχουν άλλα πιό σοβαρώτερα να κάμουν. Αφήστε τους αυτούς. Μην τους δημιουργήσετε πρόβλημα. Άλλωστε αμφιβάλω αν γνωρίζουν τι είναι το ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς.

Γειά σας φίλοι μου. Φεύγω γιά την χωματερή!

Αφού ευχαριστήσουμε τον καλό μας φίλο Διονύση Κονταρίνη, για την τιμή που μας έκανε να μας δώσει το κείμενό του να το δημοσιεύσουμε, καλούμε όσους φίλους bloggers αγαπούν το βιβλίο, να το αναδημοσιεύσουν!

Μαρίνα - Όλγα

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas

0 Σχόλια

Moodboards

It's May time!...

Από to e-periodiko mas Απριλίου 29, 2015

Ο Μάιος είναι ίσως, ο πιο συνυφασμένος μήνας με τα λουλούδια!
Το σημερινό μας moodboard για το link party του Caseperlatesta είναι αφιερωμένο σ' αυτόν, που είναι προ των πυλών.

Μάης ο μήνας των λουλουδιών λοιπόν κι αυτά φαίνονται αυτή την άνοιξη να "σκαρφαλώνουν" παντού!

Ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια, φύση, όλα πλημμύρισαν λουλούδια πολύχρωμα, που δίνουν ζωντάνια και ανεβάζουν τη διάθεση.

Δεν είναι ασφαλώς ανάγκη να ανανεώσουμε πλήρως την γκαρνταρόμπα μας, με όλα όσα προτείνουν οι σχεδιαστές (εποχές που ζούμε, δεν είναι και εφικτό άλλωστε), μπορούμε όμως να αποκτήσουμε ένα από όσα προτείνουν ανάλογα με το στυλ και τα χρήματα που θέλουμε να ξοδέψουμε.

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas

0 Σχόλια

Άρθρα Γύρω μας

Η κόκκινη λίμνη

Από to e-periodiko mas Απριλίου 28, 2015

Στη Σενεγάλη βρίσκεται η λίμνη Ρέτμπα ή όπως είναι γνωστή Λακ Ρος. δηλαδή κόκκινη λίμνη και συγκαταλέγεται στις πιο περίεργες λίμνες του κόσμου, με έκταση που ξεπερνά τα 2,97 τετ. χιλιόμετρα.

Ο λόγος που την κάνει περίεργη και ξεχωριστή είναι το κόκκινο χρώμα των νερών της, το οποίο οφείλεται στη μεγάλη περιεκτικότητα κυανοβακτηρίων (Dunaliella salina) που έχει η λίμνη. Αυτά παράγουν μια κόκκινη χρωστική ουσία για να ανταπεξέλθουν στην υψηλή περιεκτικότητα της λίμνης σε αλάτι. Η πυκνότητά τους είναι τόσο μεγάλη, που από ψηλά η λίμνη δείχνει ροζ και από κοντά, κόκκινη. Σε περιόδους ανομβρίας τα νερά της λίμνης λιγοστεύουν και τότε το κόκκινο χρώμα γίνεται ακόμα πιο έντονο.

Η κόκκινη λίμνη είναι γνωστή όπως προαναφέρθηκε και για την υψηλή περιεκτικότητά της σε άλατα, κάνοντας τους κατοίκους της περιοχής να επιπλέουν στα νερά της, σα να βρίσκονταν σε θάλασσα. Βέβαια το κολύμπι γίνεται με την προϋπόθεση προηγουμένως να αλείψουν το δέρμα τους με βούτυρο Καριτέ, έτσι ώστε να προστατευθεί επαρκώς από το αλάτι. Η περιεκτικότητα αυτή της λίμνης, φτάνει το 40%. Μάλιστα αυτή η υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα, δίνει στους κατοίκους την κύρια ασχολία τους που είναι η συλλογή αλατιού.

Όπως είναι φυσικό η λίμνη Ρέτμπα αποτελεί ένα εντυπωσιακό τοπίο για τους επισκέπτες. Η Unesco την χαρακτήρισε Παγκόσμια Κληρονομιά και οι ντόπιοι φροντίζουν να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον γι' αυτή, διαδίδοντας με κάθε τρόπο τη φήμη της και έχοντας δημιουργήσει πολλούς θρύλους για τα κατακόκκινα νερά της.

Πηγές πληροφοριών: o therside.gr, lifo.gr
Κείμενα: "to e - periodiko mas"

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas

0 Σχόλια

Πρόσωπα Συνεντεύξεις

Ζανέτα Κουτσάκη: Το βιβλίο προστέθηκε στα "μη απαραίτητα είδη"

Από to e-periodiko mas Απριλίου 27, 2015

Συνέντευξη της συγγραφέα στο "e – περιοδικό μας"

Η Ζανέτα Κουτσάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης, το 1985.

Ασχολείται με την συγγραφή από πολύ μικρή ηλικία. Διακρίθηκε μάλιστα σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς από την εποχή που ήταν μαθήτρια του

δημοτικού σχολείου, ακόμα.
Σήμερα είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων αγοριών, εργάζεται ως νοσηλεύτρια, χωρίς όμως να σταματά να ασχολείται με αυτό που τόσο πολύ αγαπά, το γράψιμο!

Ευτυχής αφορμή για να τη γνωρίσουμε, στάθηκαν τόσο τα social media όσο και το blogging και όπως ήταν αναμενόμενο, δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα μαζί της.

Ποια ήταν η αφορμή για το βιβλίο σας;

Το μυθιστόρημα «Θυμάμαι τα πάντα» είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Πιο συγκεκριμένα, είναι εμπνευσμένο από την ζωή του παππού μου. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου ήταν αυτός, που με προέτρεψε να διηγηθώ τα όσα έζησε αυτός α άνθρωπος, για να θυμόμαστε εμείς τις ιστορίες που μας έλεγε και να τις μάθουν εκείνοι, που δεν πρόλαβαν να τον ακούσουν να τις αφηγείται. Γιατί μπορεί να ήταν ακόμη στην ζωή όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, όμως η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν καλή και ξέραμε πως δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη. Έτσι κι έγινε, πριν ολοκληρωθεί η συγγραφή του, δυστυχώς έφυγε από κοντά μας.

Πόσο δύσκολο ήταν να εκδοθεί και πώς αισθανθήκατε όταν το είδατε τυπωμένο;

Στην έκδοσή του, δεν μπορώ να πω ότι συνάντησα εμπόδια. Οι εκδόσεις bookstars το ενέκριναν σχεδόν αμέσως. Όσο για το πώς αισθάνθηκα όταν το είδα τυπωμένο, δεν θα κρύψω πως ένιωσα μεγάλη υπερηφάνεια. Το γεγονός να το κρατήσω στα χέρια μου, ήταν η δικαίωση του κόπου μου και ταυτόχρονα η αναγνώριση της δουλείας μου.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο σας;

Η γερμανική κατοχή, ο εμφύλιος πόλεμος και η χούντα, ήταν γεγονότα και χρονικές περίοδοι που ο πρωταγωνιστής είχε βιώσει. Οπότε ασφαλώς δεν θα μπορούσε να λείπει τίποτα από όλα αυτά, μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο.

Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσετε τη συγγραφή, με την ανατροφή τεσσάρων παιδιών;

Ασφαλώς τα παιδιά απορροφούν πολύ χρόνο, όμως όταν υπάρχει θέληση, βρίσκεται και ο χρόνος. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζονται οι περισσότεροι. Τα αγόρια μου αν και μικρά σε ηλικίες, είναι υπεύθυνα άτομα και σχετικά ανεξαρτητοποιημένα από μένα. Παρόλα αυτά, συνηθίζω να γράφω τις νυχτερινές ώρες, έτσι ώστε τίποτα και κανείς, να μην μου αποσπά την προσοχή.

Ποια είναι η θέση του συζύγου σας και πόσο θεωρείτε ότι συνέβαλε στην επίτευξη του στόχου σας;

Βιβλιοφάγος και λάτρης του είδους ο σύζυγός μου, δεν υπήρξε ποτέ. Όμως είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα και στηρίζει την προσπάθειά μου. Φροντίζει να έχω τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζομαι προκειμένου να καταφέρω να ολοκληρώσω την κάθε συγγραφική μου δουλειά.

Θα θέλατε να μας περιγράψετε μια μέρα της καθημερινότητάς σας;

Η καθημερινότητά μου δεν διαφέρει σε τίποτα από το συνηθισμένο πρότυπο μιας πολύτεκνης μητέρας. Ως γνωστόν "οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν" , οπότε όλη μέρα έχω με κάτι να ασχοληθώ. Αποτέλεσμα; Κάθε απόγευμα να αναρωτιέμαι πώς γίνεται να πέρασε η μέρα τόσο γρήγορα!

Πώς βλέπετε την κατάσταση στην χώρα μας, σε σχέση με το βιβλίο και την οικονομική κρίση;

Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο στης μέρες μας έχει αδικηθεί. Έχουμε αρχίσει να ξεχνάμε την πραγματική του άξια, προσθέτοντάς το στα "μη απαραίτητα είδη". Για κάποιους έχει γίνει είδος πολυτελείας και για άλλους απρόσιτο, εδώ που έχουμε φτάσει.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε κάποιο άλλο ρόλο;

Όχι! Θυμάμαι έντονα τον εαυτό μου, μικρό κοριτσάκι ακόμη να λέει το εξής «Όταν μεγαλώσω, θα κάνω πολλά παιδιά, θα είμαι νοσοκόμα και θα γράφω βιβλία». Ούτε κι εγώ δεν μπορώ ακόμη να πιστέψω πως πέτυχα τον κάθε μου στόχο! Όταν θα το συνειδητοποιήσω, προφανώς θα βάλω καινούριους και μεγαλύτερους στόχους.

Πείτε μας λίγα λόγια για το επόμενο βιβλίο σας και πότε θα κυκλοφορήσει. Το επόμενο βιβλίο μου τιτλοφορείται «Αναμνήσεις με άρωμα espresso». Βρίσκεται σε στάδιο επιμέλειας και θα κυκλοφορήσει στα μέσα του καλοκαιριού από τις εκδόσεις εντύποις.

Είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο ανήκει στην κατηγορία του κοινωνικού δράματος. Η πρωταγωνίστρια, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να μην χάσει την επαφή με το ένα και μοναδικό βιολογικό της παιδί, ενώ εκείνο δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ποια είναι η γυναίκα που συναντά ως νταντά, αρχικά και με διάφορους άλλους ρόλους αργότερα. Είναι ανατρεπτικό και εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς, έτσι ώστε να κρατά τον αναγνώστη σε εγρήγορση.

[ Διαβάστε περισσότερα ]

to e-periodiko mas