Όλοι γνωρίζουμε πως η διατροφή μας είναι το Α και το Ω της υγείας μας, αλλά και της καλής μας εικόνας. Αυτό υποστηρίζει και η Δρ. Nigma Talib στο βιβλίο του, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα περιποίησης της επιδερμίδας και ζει και δουλεύει στο Λονδίνο. Μέσα από την εμπειρία του, κατέταξε τους ανθρώπους ανάλογα με την υπερβολή στην κατανάλωση τροφών σε τέσσερις κατηγορίες σύμφωνα με την εμφάνισή τους: "πρόσωπο κρασί", "πρόσωπο γαλακτοκομικά", "πρόσωπο ζάχαρη" και "πρόσωπο γλουτένη".
Τα σκίτσα που η ίδια η Δρ. Talib δημιούργησε είναι ένας πρακτικός οδηγός για να καταλάβουμε ποιες τροφές πρέπει να περιορίσουμε.


Πρόσωπο Κρασί
Κανείς δεν αμφισβητεί τα οφέλη που υπάρχουν από την κατανάλωση κόκκινου κρασιού. Όταν όμως αυτή η κατανάλωση υπερβαίνει το μέτρο εκτός από τα λεκιασμένα δόντια δημιουργεί και προβλήματα στην επιδερμίδα.
Τι συμβαίνει στο σώμα μας και αποτυπώνεται στο πρόσωπό μας στην περίπτωση αυτή; Βασικά το κρασί περιέχει ζάχαρη και ενδεχομένως φυτοφάρμακα και θειώδη άλατα με αποτέλεσμα να προκαλεί αφυδάτωση. Με υπερβολική κατανάλωση το σώμα χάνει νερό, το συκώτι είναι καταπονημένο κι η πέψη μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα το δέρμα να δείχνει ρυτιδωμένο, κατακόκκινο και χαλαρό.
Αν μάλιστα η κατανάλωση γίνεται σε υπερβολικό βαθμό και σε τακτική βάση ο γιατρός προειδοποιεί ότι μπορεί να διαταραχθούν τα βακτήρια του εντέρου πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να προκληθούν διάφορες ασθένειες βραχυπρόθεσμα.
Για το λόγο αυτό η ευεργετική στον οργανισμό κατανάλωση κρασιού πρέπει να γίνεται με μέτρο και αν αυτό το μέτρο το υπερβούμε, θα πρέπει να απέχουμε από το κρασί και το αλκοόλ γενικότερα για ένα διάστημα, δίνοντας την ευκαιρία στον οργανισμό, να ισορροπήσει, λέει η Δρ. Talib.

Πρόσωπο γαλακτοκομικά
Όσοι δεν μπορούν να πιουν καφέ χωρίς γάλα ή δεν ζουν χωρίς παγωτό, θα πρέπει να γνωρίζουν πως μπορούν να διαταράξουν σοβαρά την επιδερμίδα τους ακόμα κι αν δεν έχουν δυσανεξία στη λακτόζη. Η μεγάλη κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια των ενζύμων που επιτρέπουν στον οργανισμό να χωνέψει σωστά τη λακτόζη. Αυτό προκαλεί φλεγμονή σε όλο το σώμα και στο πρόσωπο το οποίο μπορεί να έχει εμφάνιση κόκκινη και κουρασμένη.
Αν το πρόσωπό σας έχει αρχίσει να φαίνεται πρησμένο και νυσταγμένο και το δέρμα σας θαμπό και ανώμαλο, καλό είναι να κάνετε ένα διάλειμμα από τα γαλακτοκομικά για μερικές εβδομάδες και να παρατηρήσετε τις αλλαγές στην επιδερμίδα σας.


Το πρόσωπο της ζάχαρης
Δεν είναι μυστικό, πως η κατανάλωση ζάχαρης σε τακτική βάση μπορεί να καταστρέψει το βάρος, την ενέργεια και τη γενική υγεία. Μπορεί όμως να δημιουργήσει χάος και στο δέρμα. Γραμμές και ρυτίδες στο άνω μέτωπο, χαλάρωση κάτω από τα μάτια, εκτεταμένες κηλίδες και φλυκταινώδη ή κυστική ακμή, είναι κάποια τα εμφανή σημάδια στο πρόσωπο.
Η ζάχαρη οδηγεί σε γλυκοζυλίωση, μια διαδικασία στην οποία τα περίσσια μόρια γλυκόζης προσκολλώνται στο κολλαγόνο της επιδερμίδας και το αλλοιώνουν με αποτέλεσμα να σκληραίνει.
Αν πραγματικά θέλουμε ένα εκπληκτικό δέρμα και αρρωσταίνουμε στη θέα ενός προσώπου όπως το περιγράφει το σκίτσο, θα πρέπει να αποφεύγουμε τη ζάχαρη όσο το δυνατό περισσότερο. Δεν έχει καμιά διατροφική αξία, οπότε όσο λιγότερη τόσο καλύτερα.

Το πρόσωπο γλουτένης
Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν έχουν διαταραχή με τη γλουτένη, μπορεί να εμφανίσουν ευαισθησία σ' αυτή. λέει η Δρ Talib. Η γλουτένη μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδεις κυτοκίνες στο έντερο και αυτή η αντίδραση οδηγεί τα κύτταρα του δέρματος να παράγουν μελάχρωση. Αυτός είναι και ο λόγος που μπορεί να αναπτυχθούν στο δέρμα σκοτεινές κηλίδες και στίγματα. Η λύση απλή και ριζική. Αφαίρεση της γλουτένης από το καθημερινό διαιτολόγιο.


Η συνέντευξη δόθηκε στην Samantha Escobar από το goodhousekeeping.com
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

Το ανθρώπινο είδος και η εξέλιξή του απασχόλησε πολλούς επιστήμονες και ερευνητές που με πολλές μελέτες προσπάθησαν να ανακαλύψουν τον τρόπο διαβίωσης των πρώτων ανθρώπων. Αυτό που επί μακρόν απασχόλησε τους ανθρωπολόγους είναι πώς κατάφερναν να ανταπεξέλθουν σ' ένα κόσμο με συνθήκες που οι σημερινοί τους απόγονοι δεν μπορούν ούτε να φανταστούν.

Κύριο ερώτημα για αρκετά χρόνια ήταν πότε ακούστηκε από το στόμα των πρωτόγονων η πρώτη λέξη και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή. Πρόσφατα ήρθαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα των πρώτων ερευνών σχετικά με αυτό. Οι πρώτες λέξεις δεν ήταν λέξεις, αλλά απλές συλλαβές. Οι επιστήμονες θεωρούν πως μια από αυτές ήταν το "ντα" ή "ντο". Μάλιστα σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές χρειάστηκε να περάσουν περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου ανθρώπου μέχρι το είδος μας να μπορέσει να επικοινωνήσει μέσω της ομιλίας.

Όπως γνωρίζουμε τα περισσότερα είδη ζώων επικοινωνούν με ήχους. Ο άνθρωπος κατάφερε να αναπτύξει τους ήχους σε ομιλία και μάλιστα σε διαφορετικές γλώσσες, κάνοντας την υπέρβαση. Μέσα στα εκατομμύρια χρόνια που μεσολάβησαν μια σημαντική αλλαγή στη φωνητική ανατομία του ανθρώπου αποτέλεσε τη βασική αιτία εξέλιξης της ομιλίας. Η περίφημη Λούσι (Australopithecus afarensis) πριν από 3,3 εκατομμύρια χρόνια, διέθετε ένα όργανο όμοιο μ' αυτό των πιθήκων. Το όργανο αυτό το οποίο μοιάζει με μπαλόνι,βοηθούσε τα πρωτεύοντα θηλαστικά να παράγουν βροντερούς ήχους ενώ οι λέξεις έμοιαζαν ίδιες μεταξύ τους έτσι ώστε η επικοινωνία με τη σημερινή της μορφή να είναι αδύνατη.

Όταν ανακαλύφθηκε ο Hommo heidlbergensis ο οποίος έζησε 600.000 χρόνια πριν, αυτό το όργανο, ο φωνητικός αερόσακος, δεν υπήρχε. Η ανακάλυψη αυτή, οδήγησε τους ερευνητές σε ένα πείραμα, για να διαπιστώσουν πώς αυτή η ανατομική μεταβολή επηρέασε την παραγωγή των ήχων. Στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ έφτιαξαν δύο τεχνητές φωνητικές κοιλότητες από πλαστικούς σωλήνες. Η μία λειτουργούσε με τρόπο ανάλογο του φωνητικού αερόσακου, ενώ η άλλη όχι. Όταν εθελοντές κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τους ήχους που παρήγαγαν οι δύο μηχανισμοί, διαπιστώθηκε από τους ερευνητές πως ο μηχανισμός που δεν διέθετε αερόσακο παρήγαγε πιο καθαρούς ήχους, αλλά και λέξεις.

Έτσι, η ανάγκη για επικοινωνία και ανταλλαγή πληροφοριών για την προστασία και την αναζήτηση τροφής, έφεραν σταδιακά την εξαφάνιση του οργάνου που έκανε τους ήχους ή τις λέξεις να είναι ακατάληπτε ή να μοιάζουν ίδιες μεταξύ τους και να βοηθηθούν οι πρωτόγονοι άνθρωποι στην εκφορά λέξεων και ομιλίας, όπως αναφέρει η έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση "Journal of Human Evolution".

Πηγή πληροφοριών: tovima.gr, videocosmos.eu
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Θα μπορούσατε να σκεφτείτε άλλο χρώμα από το λευκό, μιλώντας για το χιόνι; Άλλο χρώμα εκτός από το λευκό, μιλώντας για τα παγόβουνα και την Ανταρκτική, που καταλαμβάνει περισσότερα από 14 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα;


Οι περισσότεροι, θα απαντούσατε αμέσως και αρνητικά, ειδικά σε ό,τι αφορά την Ανταρκτική και το Νότιο Πόλο, που είναι μονίμως καλυμμένη από μεγάλα κομμάτια πάγου και χιονιού. Αυτοί οι τεράστιοι όγκοι πάγου που δημιουργούν τα επιβλητικά παγόβουνα, σχηματίζονται από χιόνι που πέφτει πάνω στις ήδη παγωμένες εκτάσεις γης.


Το αποτέλεσμα είναι το χιόνι με τον καιρό, να συμπιέζεται και να σχηματίζει περισσότερο πάγο ο οποίος πολλές φορές γλιστρά στην επιφάνεια της θάλασσας. Όταν ο πάγος είναι στο μεγαλύτερο μέρος του διαυγής όπως το γυαλί, τα παγόβουνα φαίνονται ολόλευκα αφού στο εσωτερικό τους έχουν παγιδευτεί μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα, οι οποίες αντανακλούν το φως σε όλες τις κατευθύνσεις.


Υπάρχουν όμως παγόβουνα που δεν είναι ολόλευκα, αλλά έχουν ρίγες και μάλιστα διαφόρων χρωμάτων. Μπλε, πράσινες, κίτρινες ακόμα και καφέ. Κάθε χρώμα, έχει διαφορετική αιτιολογία σχηματισμού. Οι μπλε ρίγες που είναι και οι πιο συνηθισμένες εμφανίζονται όταν οι ρωγμές στα παγόβουνα γεμίσουν με νερό και παγώσουν πάρα πολύ γρήγορα, ώστε να μην προλάβουν να σχηματιστούν φυσαλίδες αέρα.


Οι πράσινες εμφανίζονται όταν το νερό που παγώνει είναι πλούσιο σε φύκια, ενώ οι καφέ και οι κίτρινες δημιουργούνται από τα ιζήματα. Το ίδιο και οι μαύρες! Μάλιστα οι μαύρες!
Οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές...


Πηγή πληροφοριών: dinfo.gr, diaforetiko.gr
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο βάφουν τα μαλλιά τους. Ενώ μπορεί το αποτέλεσμα ως προς το χρώμα να τις ικανοποιεί, τα μαλλιά όμως  σε πολλές περιπτώσεις δίνουν. την εντύπωση άχυρου...

Αυτό σημαίνει πως δεν είναι αρκετά υγιή για να αντέξουν την ταλαιπωρία της βαφής. Ένα πολύ απλό test φθοράς, έρχεται να βοηθήσει να ελέγξετε την κατάσταση των μαλλιών σας πριν προχωρήσετε στη βαφή είτε στο σπίτι, είτε στο κομμωτήριο. Η Elizabeth Maloy, stylist και color specialist στο Paul Labrecque Salon στη Ν. Υόρκη δίνει τη λύση με τον εξής τρόπο:

Πάρτε μια τούφα από τα μαλλιά σας και κρατήστε τη ίσια με τα δάχτυλά σας. Στη συνέχεια ρίξτε μια σταγόνα νερού πάνω τους. Αν απορροφήσουν το νερό σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα να ξέρετε πως τα μαλλιά σας είναι αφυδατωμένα και η βαφή θα τα κάνει να χάσουν κι άλλο μέρος της υγρασίας τους. Έτσι, θα πρέπει πρώτα να τα περιποιηθείτε με προϊόντα βαθιάς ενυδάτωσης είτε σπιτικά, είτε του εμπορίου και να αφήσετε τη βαφή για μερικές εβδομάδες αργότερα.

Αν δεν πειστήκατε, ελέγξτε όταν τα μαλλιά σας είναι υγρά αν εκτείνονται περισσότερο από το συνηθισμένο ή αν η υφή τους σας δίνει την εντύπωση ότι κολλούν. Τότε όπως μας ενημερώνει η senior colorist Meri Kate O'Connor στο Eva Scrivo Salon πάλι στη Ν. Υόρκη, τα μαλλιά δεν πρέπει να βαφτούν, χωρίς να προηγηθεί θεραπεία ενυδάτωσης.

Αν δυσκολεύεστε να διαπιστώσετε την κατάστασή τους μόνη σας, καλύτερα να απευθυνθείτε σε ένα ειδικό, έτσι ώστε να εξασφαλίσετε όμορφα υγιή βαμμένα μαλλιά. Στο κάτω κάτω της γραφής, παίζεται το κεφάλι σας!...

Πηγή:instyle.com, goodhousekeeping.com
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

2η συμμετοχή

Απόγευμα Σαββάτου, ξεκινά ένα επιβατηγό καράβι από τον Πειραιά για τη Μυτιλήνη με μπουνάτσα.Το ταξίδι μεγάλο, ξεπερνούσε τις δεκατέσσερις ώρες. Η νύχτα θα το έβρισκε στο πέλαγος και το λιμάνι δεν θα φαινόταν πριν από τις οχτώ το πρωί...

Αργά το βράδυ, καταμεσής του πελάγους, βρέθηκε σε θαλασσοταραχή μεγάλη. Κανείς από τους επιβάτες δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ενώ ξεκίνησαν με τόσο καλό καιρό και πέρασαν το Κάβο Ντόρο χωρίς πολλά κουνήματα, τώρα το καράβι έμοιαζε παραδομένο στο έλεος της φουρτούνας.

Όλο το πλήρωμα επί ποδός και ο καπετάνιος στη γέφυρα, κρατούσε μόνος του το τιμόνι! Κάτω από άλλες συνθήκες, με τη νύστα να βαραίνει τα βλέφαρα, οι επιβάτες θα είχαν γύρει το κεφάλι παραδομένοι στο κάλεσμα του Μορφέα. Τώρα όμως αναστατωμένοι, αφήνοντας τη νύστα κατά μέρος, κοιτούσαν τις καρέκλες στο σαλόνι του πλοίου, να πηγαίνουν πότε από τη μια και πότε από την άλλη, ακολουθώντας τον άγριο ρυθμό των μανιασμένων κυμάτων, που έκαναν το πολυταξιδεμένο σκαρί να μοιάζει καρυδότσουφλο...

Η νύχτα πυκνή και η θύελλα στο αποκορύφωμά της! Βροχή και δυνατός αέρας έκαναν αμφίβολη την έκβαση του ταξιδιού αυτού. Ο καπετάνιος κρατούσε με τα δυο του χέρια το τιμόνι με την αγωνία να αυλακώνει το πρόσωπό του. Δεν έκανε ζέστη, το αντίθετο μάλιστα, όμως στο μέτωπό του κόμποι ιδρώτα κυλούσαν και άλλαζαν δρόμο στα φρύδια του, για να καταλήξουν χαμηλά στους κροτάφους...

Έχω τόσες ψυχές να πάω στον τόπο τους, σκεφτόταν. Θεέ μου, βοήθα με να τους γλιτώσω!

Πριν προλάβει να τελειώσει τη σκέψη του, νιώθει δυο χέρια να κρατούν μαζί του το τιμόνι κι ένα πρόσωπο άγνωστο μα οικείο να του χαμογελά, μέσα στη στολή του καπετάνιου του Εμπορικού Ναυτικού, που φορούσε κι ο ίδιος!

Μη φοβάσαι, του είπε, θα τα καταφέρουμε!...
Λίγη ώρα αργότερα, σαν από θαύμα, η θύελλα καταλάγιασε και το καράβι άρχισε να πλέει με σιγουριά στους υδάτινους δρόμους του Αιγαίου, που οδηγούσαν στο νησί.

Ο καπετάνιος γύρισε με ανακούφιση προς τον αξιωματικό, που κρατούσε μαζί του το τιμόνι, αλλά δεν τον είδε εκεί...
Πού πήγε, μονολογούσε... θα τον βρω, να τον ευχαριστήσω για τη βοήθεια και τη συμπαράστασή του, θεωρώντας πως ήταν κάποιος από τους επιβάτες, που έβαλε στην κυριολεξία το χέρι του, για να σωθεί το καράβι!
Τότε, ακούει μια φωνή λίγο απόμακρη, σαν από το διπλανό δωμάτιο, να του λέει: "Δεν θέλω να μ' ευχαριστήσεις, μόνο όταν περνάς από το σπίτι μου στο Καγιάνι, σφύρα μου τρεις φορές"...

Στο Καγιάνι... σπίτια δεν υπήρχαν στο Καγιάνι, το ήξερε καλά! Χρόνια έκανε αυτό το δρομολόγιο και ήξερε τα παράλια του νησιού απ' έξω κι ανακατωτά. Στο Καγιάνι, το μόνο που μπορούσε να δει κανείς, ήταν ένα μικρό εκκλησάκι του Ταξιάρχη (όπως το λένε οι ντόπιοι) να ξεπροβάλει από την πυκνή φυλλωσιά των δέντρων, που άγγιζαν στην πανέμορφη ακρογιαλιά....

Η μέρα άρχισε σιγά - σιγά να κάνει την εμφάνισή της. Ένας λαμπερός ήλιος ξεπρόβαλε από το βάθος του γαλάζιου ορίζοντα και έριχνε χρυσαφένιες ματιές στα καταγάλανα νερά. Το βαπόρι σίγουρο και ατάραχο πλησίαζε το νησί. Εκείνος εκεί, στητός στη γέφυρα με τα κιάλια στο χέρι, έψαχνε να δει όσο πιο γρήγορα γινόταν τα πρώτα ίχνη γης.

Λίγο - λίγο και η στεριά με την καταπράσινη ομορφιά της έμοιαζε να πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Άρχισε να κοιτά ξανά με τα κιάλια και να ψάχνει πόντο - πόντο για σπίτια...
Δάσος, ελιές και πεύκα μέχρι την αμμουδιά. Να, το Καγιάνι, δέντρα, φυλλωσιές, να και το εκκλησάκι, σπίτια όμως, δεν φαίνονταν!...

Έδωσε εντολή να σφυρίξει το πλοίο τρεις φορές! Ο ήχος έσκισε την ησυχία του πρωινού, κάνοντας όλους να απορούν, αφού το λιμάνι δεν είχε καν φανεί!

- Καπετάνιε, θέλουμε τουλάχιστον μισή ώρα για να πιάσουμε λιμάνι! του είπε ο δεύτερος με απορία...
- Από σήμερα εδώ θα σφυράμε, του απάντησε, με τρόπο που δεν σήκωνε ούτε άλλη ερώτηση, αλλά ούτε και την παραμικρή αμφισβήτηση...

Πατώντας το πόδι του στη στεριά, πρωί Κυριακής πια, το πρώτο που θέλησε να κάνει ήταν να πάει στο εκκλησάκι του Ταξιάρχη στο Καγιάνι. Ένα ταξί τον οδήγησε γρήγορα τόσο, που η λειτουργία δεν είχε ακόμα τελειώσει.

Μπήκε μέσα, έκανε το σταυρό του, άναψε ένα κεράκι και προσκύνησε την εικόνα του, που δέσποζε στο μικρό ναό και περίμενε. Με το τέλος της λειτουργίας, ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί με τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί, την εμπειρία του. Στόμα με στόμα διαδόθηκαν από άκρη σ' άκρη σ' όλο το νησί, αλλά και σ' όλους τους ναυτικούς που έκαναν αυτό το ταξίδι, από τότε και μέχρι τις μέρες μας, τα λόγια του.

Όλα τα καράβια, από εκείνη την Κυριακή σφυράνε πάντα τρεις φορές, όχι μπαίνοντας στο λιμάνι, αλλά μισή ώρα νωρίτερα, όταν αντικρίζουν τον Ταξιάρχη και το "σπίτι" του!
Όσοι έχετε ταξιδέψει δια θαλάσσης για τη Μυτιλήνη, σίγουρα θα το έχετε παρατηρήσει...

Αυτή η ιστορία, είναι η δεύτερη συμμετοχή μου στις "Ιστορίες της Νύχτας" #2 της αγαπημένης φίλης Αριστέας, με αφορμή τη γιορτή των Ταξιαρχών. Για να διαβάσετε όλες τις συμμετοχές, μην παραλείψετε να περάσετε από το blog της, "η ζωή είναι ωραία". Θα τις βρείτε συγκεντρωμένες όλες εκεί.

Το ψωμί, είναι απαραίτητο στο ελληνικό τραπέζι, καθημερινά. Σκεφτήκατε ποτέ, πόσο εύκολο είναι να το φτιάξετε στο σπίτι, χωρίς αρτοπαρασκευαστές και πολλούς μπελάδες;

Αν όχι, ελάτε να σας δείξουμε τον τρόπο...

Τα υλικά που χρειάζεστε είναι:
Αλεύρι, για όλες τις χρήσεις ή μαύρο (η επιλογή δική σας)
1 φακελάκι ξερή μαγιά μπύρας
1 κουτ. της σούπας ζάχαρη
1 κουτ. του γλυκού αλάτι
λίγο ελαιόλαδο
300 gr νερό

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πρώτα βάλτε το φούρνο σας στον αέρα να ζεσταθεί στους 50 οC. Στο μεταξύ θα ζεστάνετε, όσο το αντέχει το χέρι σας, το νερό και θα το βάλετε σε μια λεκάνη. Προσθέστε τη μαγιά και τη ζάχαρη και αφού βάλετε και λίγο αλεύρι ανακατέψτε καλά δημιουργώντας ένα πηχτό χυλό.
Σκεπάστε τη λεκάνη με μεμβράνη και βάλτε τη στο φούρνο να διπλασιαστεί σε όγκο.

Μόλις διπλασιαστεί, βγάλτε τη από το φούρνο. Μην τον κλείσετε όμως, θα χρειαστεί στη συνέχεια...

Τώρα, θα προσθέσετε και όσο αλεύρι χρειαστεί για να πάρετε μια μαλακιά ζύμη, που δεν θα κολλά στα τοιχώματα της λεκάνης και το αλάτι. Αφού την αλείψετε με ελαιόλαδο πλάστε τη σε φρατζόλα και βάλτε τη στη μακρόστενη φόρμα του κέηκ. Πιέστε με τα δάχτυλά σας έτσι ώστε να ακουμπήσει καλά στα τοιχώματά της και να έχει ομοιόμορφη όψη στο πάνω μέρος.

Ξαναβάλτε το τώρα στο φούρνο. Μόλις διπλασιαστεί ξανά σε όγκο, γυρίστε το φούρνο στους 200 οC και ψήστε, μέχρι να ροδίσει.

Αυτό ήταν όλο! Θα έχετε τώρα λαχταριστό ψωμάκι οποιαδήποτε στιγμή το χρειαστείτε! Φανταστείτε να ξεκινάτε μ' αυτό τη μέρα σας...



Σημείωση: Αν η φόρμα σας δεν είναι αντικολλητική χρησιμοποιήστε χαρτί ψησίματος.

Η δεκαετία αυτή ξεκινά με ένα Παγκόσμιο Πόλεμο και σημαδεύεται από ένα Εμφύλιο. Στα χρόνια του πολέμου η φωνή που κυριαρχεί είναι αυτή της Σοφίας Βέμπο. Μια ξεχωριστή τραγουδίστρια η οποία δίκαια χαρακτηρίστηκε ως η τραγουδίστρια της νίκης.


Η δισκογραφία, που σταμάτησε (λόγω του πολέμου) ξεκινά ξανά από τον Ιούνιο του 1946 και κινείται σε ένα αυστηρό πλαίσιο λογοκρισίας. Οι ξένες "συμμαχικές" δυνάμεις (ιδιαίτερα οι Άγγλοι) παρεμβαίνουν έντονα, καθώς και ο Εμφύλιος διχαστικός πόλεμος.

Το στιχουργικό ύφος έχει περισσότερο ποιητικό χαρακτήρα και στην ενορχήστρωση χρησιμοποιούνται πρόσθετα πολυφωνικά όργανα όπως το ακορντεόν και το πιάνο (από το Βασίλη Τσιτσάνη). Στα χρόνια της Κατοχής, συνθέτες όπως ο Β. Τσιτσάνης, ο Μ. Βαμβακάρης, ο Μπαγιαντέρας, ο Α. Καλδάρας και άλλοι γράφουν τραγούδια με στίχους που έχουν προσαρμοστεί στα σκληρά χρόνια που περνούν οι Έλληνες. Κάποια από αυτά, ίσως τα περισσότερα, δεν θα κυκλοφορήσουν ποτέ σε δίσκους και δεν θα γίνουν γνωστά.


Τα τραγούδια που ακούγονται αυτή την περίοδο είναι τραγούδια που δημιουργήθηκαν για να εξυμνούν τα κατορθώματα των αντιστασιακών οργανώσεων. Έλληνες συνθέτες και ποιητές δημιουργούν παραλλαγές διεθνών επαναστατικών τραγουδιών. Ο Μιχάλης Σουγιούλ έπαιξε για τους στρατευμένους σε φυλάκια και συγκεντρώσεις του στρατού. Το πασίγνωστο "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά" σε στίχους του Μ. Τραϊφόρου, είναι βασισμένος στη μελωδία του τραγουδιού "Ζεχρά" του Μ. Σουγιούλ, ενώ έγραψε και δύο πρωτότυπα τραγούδια με αφορμή τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, το "Δύο αγάπες" και το "Μας χωρίζει ο πόλεμος".

Μιχάλης Σογιούλ

Με το τέλος της γερμανικής κατοχής έρχεται η επαναλειτουργία των στούντιο στη Ριζούπολη και μια νέα γενιά δημιουργών κάνει την εμφάνισή της. Εμπνευσμένοι στιχουργοί όπως οι Χ. Βασιλειάδης (Τάντας), Ε. Παπαγιαννοπούλου, Χ. Κολοκοτρώνης, Κ. Μάνεσης, Κ. Βίρβος, Δ. Γκούτης, Ν. Μουράκος αλλά και συνθέτες όπως οι Σ. Χρυσίνης, Α. Καλδάρας, Μ. Χιώτης, Γ. Μητσάκης, Θ. Δερβενιώτης, Μ. Μπακάλης, Γ. Κλουβάτος, Γ. Λαύκας, Κ. Καπλάνης, Β. Καραπατάκης και άλλοι που οι περισσότεροι είχαν παιδεία και μόρφωση σύμφωνα και με τις συνθήκες της εποχής. Μέσα από το δικό τους ταλέντο τραγουδήθηκε η σκληρή καθημερινότητα στα ερείπια του πολέμου.


Βρισκόμαστε στο τέλος της κλασικής περιόδου του ρεμπέτικου τραγουδιού (1932 - 1942) και την αρχή της εποχής της ευρείας διάδοσης και αποδοχής του. Δύο χαρακτηριστικές φωνές αναδεικνύονται τη δεκαετία αυτή η Σωτηρία Μπέλλου και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης.

Το ελαφρύ τραγούδι γνωρίζει επίσης ευρεία διάδοση και κυριαρχεί στα μεγάλα αστικά κέντρα. Στη διάδοσή του αυτή, συντέλεσαν το ραδιόφωνο, η ανάπτυξη της δισκογραφίας, η εισβολή του κινηματογράφου (κυρίως του αμερικανικού), η επιθεώρηση που εξακολουθεί να φιλοξενει πολλά τραγούδια παρόλο που δεν βρίσκεται στην ακμή της και η ανασυγκρότηση της κοινωνικής ζωής (ταβέρνες, κοσμικά κέντρα, χώροι διασκέδασης).


Ο Αττίκ, ο Χαιρόπουλος, ο Γιαννίδης και ο Σουγιούλ έχουν ήδη διαμορφώσει τη μουσική γλώσσα του ελαφρού τραγουδιού. Κοινός παρανομαστής των τραγουδιών είναι οι ρυθμοί της χαμπανέρας, του ταγκό, του βαλς και του φοξ τροτ στους οποίους προστέθηκαν το μπολερό, το μπούκι μπούκι, η ρούμπα, το μάμπο και η κόγκα.

Στα θέματα των στίχων ο έρωτας κυριαρχεί, όπως και η γυναίκα αλλά και η ομορφιά της Αθήνας και της Πλάκας, αφήνοντας στην άκρη την καθημερινότητα, αφού η νοοτροπία των ανθρώπων αλλάζει και αποζητά τώρα, μια ανώδυνη φυγή από τη θλιβερή πραγματικότητα. Αυτές οι αλλαγές νοοτροπίας και οι κοινωνικές ανακατατάξεις οδηγούν σε μια προσπάθεια συνάντησης της αστικής τάξης με τις λαϊκές μάζες, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία των λεγόμενων "αρχοντορεμπέτικων" τραγουδιών, όπως "Το Μονοπάτι", "Το τραμ το τελευταίο" και άλλα, ενώ δεν λείπουν και οι μεταγλωττίσεις ξένων τραγουδιών, προερχόμενα από την ευρωπαϊκή δισκογραφία και τον κινηματογράφο.

Δανάη

Ξεχωριστοί, ρομαντικοί και ευαίσθητοι οι ενορχηστρωτές των τραγουδιών αυτών ήταν ο Μ. Κατριβάνος, ο Σ. Ιωαννίδης, ο Γ. Βέλλας, ο Γ. Σπάρτακος, ο Ζ. Κορίνθιος, ο Ν. Χατζηαποστόλου, ο Γ. Μουζάκης, ο Τ. Μωράκης, ο Κ. Γιαννίδης, ο Χ. Χαιρόπουλος, ο Ι. Ριτσιάδης, ο Λ. Μαρκέας, ο Μ. Σουγιούλ, ο Ζ. Ιακωβίδης, ο Κ. Καπνίσης ενώ στίχους έγραψαν ο Γ. Οικονομίδης, ο Α. Σαββίδης, ο Μ. Τραϊφόρος, ο Α. Σακελλάριος, ο Μ. Μάτσας, ο Π. Μενεστρέλ.


Μερικές από τις ωραιότερες φωνές της ελληνικής μουσικής σκηνής εμφανίζονται εκτός από τη Σ. Βέμπο, όπως η Δανάη, ο Πέτρος Επιτροπάκης, ο Νίκος Γούναρης, η Νινή Ζαχά, ο Τώνης Μαρούδας, η Μάγια Μελάγια, ο Σώτος Παναγόπουλος, ο Φώτης Πολυμέρης, ο Ορέστης Μακρής, η Ρένα Βλαχοπούλου.

Πηγές πληροφοριών: tar.gr, allotino.pblogs.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"