Ούτε και η ίδια μπορούσε να πιστέψει πως βρισκόταν ξανά σ’ αυτή τη γειτονιά…

Είχαν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τη μέρα που έφυγε κυνηγημένη από την ίδια της τη ζωή. Απογοητευμένη και πληγωμένη από τον άντρα που η ίδια αγάπησε, επέλεξε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει…

Κάρφωσε τα μάτια της σε κείνο το παράθυρο, που άλλοτε καθόταν και κεντούσε τα προικιά της, δεκαοχτώ χρονώ κορίτσι ολόδροσο, με μακριές καστανές πλεξούδες και ρόδα στα μάγουλα. Κι εκείνος, είκοσι χρονών παληκαρόπουλο αμούστακο πες, πέρναγε κάθε μέρα για να σηκώσει το πυρωμένο από έρωτα βλέμμα του πάνω στο παραθύρι και να αφήσει ένα αναστεναγμό να πλανηθεί μέχρι τα αυτιά της, που κοκκίνιζαν στη θέα του.

Όμορφος μελαχρινός με ζαφειρένια μάτια κι αστραφτερό χαμόγελο, έγινε ο κύρης της καρδιάς της με την πρώτη ματιά. Το παράθυρο εκείνο έγινε το σημείο συνάντησής τους για μήνες, ώσπου να συναντηθούν στο σκοτεινό σοκάκι κάτω του και να ανταλλάξουν το ένα και μοναδικό φιλί, που σφράγισε την αγάπη τους και έδωσαν λόγο οι καρδιές, αγάπης.

Ο πατέρας είχε άλλα σχέδια! Μοναχοκόρη ήταν, όμορφη ήταν, είχε πάει και σχολείο, ήθελε να την καλοπαντρέψει! Προίκα δεν υπήρχε, εκτός από το φτωχό εργατικό διαμέρισμα που θα της άφηνε με το θάνατό του, έπρεπε να την εξασφαλίσει. Κι ευτυχώς για κείνον, υπήρχαν πολλοί καλοστεκούμενοι οικονομικά, μερακλήδες που δεν στέκονταν στην προίκα, αλλά θαύμαζαν τα αμυγδαλωτά καστανά της μάτια και το γλυκό της χαμόγελο και κάθε τόσο του έκαναν κουβέντα για γάμο. Κι αυτός σα να ήταν η κόρη του εμπόρευμα σε πλειστηριασμό, κοιτούσε ποιος έχει τα πιο πολλά για να συγγενέψει μαζί του.

Κουβέντα δε σήκωνε για αγάπες και τέτοια! Η δική του κόρη θα έπαιρνε αυτόν που θα της διάλεγε εκείνος, με την πείρα του και με τους υπολογισμούς του. Καμιά φορά η μάνα της, προσπαθούσε να του φυτέψει στο μυαλό την περίπτωση να μην θέλει το κορίτσι τους το γαμπρό που της ετοίμαζε, αλλά εκείνος έκοβε την κουβέντα με μιας, χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι και σταματούσε και την ανάσα της γυναίκας του, για μερικά λεπτά.

Ώσπου ήρθε η μέρα, που περιχαρής της ανακοίνωσε το νικητή της «δημοπρασίας» που θα γινόταν άντρας της! Τότε ήταν που έκανε την πρώτη της επανάσταση, κλείστηκε στο φτωχικό δωμάτιο και κλαίγοντας ασταμάτητα μερόνυχτα, δήλωνε την σθεναρή της αντίρρηση σε ό,τι της ετοίμαζε! Δέκα μέρες, μόνο με νερό, λιώνοντας στο κλάμα έκαναν τον πατέρα να λυγίσει. Μοναχοκόρη ήταν δεν μπορούσε να την αφήσει να πεθάνει κιόλας…

Έτσι δέχτηκε να τη δώσει στο Θανάση κι ας ήταν μικρός, φτωχός και άνεργος. Του βγήκε δουλειά στο εργοστάσιο που δούλευε κι ο ίδιος, τους έδωσε και το διαμερισματάκι κι εκείνος με την κυρά του, βρήκαν στέγη σε ένα δωμάτιο εκεί κοντά… τι τα ήθελαν τα πολλά δωμάτια δυο γέροι άνθρωποι, είπε και το αποφάσισε!

Τον πρώτο καιρό, όλα ήταν μέλι γάλα! Η αγάπη τους ήταν στην πρώτη της άνοιξη και χαίρονταν το νεαρό ζευγάρι την ευτυχία και τη ζωή, εκεί στο δωμάτιο με το παράθυρό τους, αυτό που τους έφερε κοντά…

Όταν πια ήρθε και η είδηση της εγκυμοσύνης ήταν λες και πετούσαν στα ουράνια!

Απότομα προσγειώθηκαν όμως, όταν τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να φαίνονται με τη γέννηση του μωρού. Κορίτσι!! Είπε η μαμή που την ξεγέννησε και περίμενε τα συχαρίκια, αλλά αντίκρισε ένα σκοτεινό παγωμένο βλέμμα από τον «ευτυχή» πατέρα… ήθελε αγόρι, για να συνεχίσει τη φαμίλια εκείνος, για να πάρει το όνομα του πατέρα του, που τον έχασε μικρός, για να βγει στο μεροκάματο νωρίς και να τον βοηθάει…

Έτσι άρχισαν οι γκρίνιες, που έγιναν χειρότερες όταν λίγο αργότερα, τον απέλυσαν από το εργοστάσιο, λόγω εριστικής συμπεριφοράς, έτσι είπαν!...

Κι άρχισε να χάνεται κι από τον εαυτό του κι από το σπίτι και να ψάχνει για δουλειά και να ξημερώνεται στο ταβερνάκι της γειτονιάς πίνοντας το ένα κατοστάρι μετά το άλλο. Τον περίμενε με αγωνία να γυρίσει κάθε φορά, να του δώσει λίγο φαγητό να βάλει στο στόμα του, να τον κουβεντιάσει, να τον παρηγορήσει, να του σταθεί. Όμως εκείνος γύριζε τρεκλίζοντας κι όταν την έβλεπε μπροστά του, ο θυμός του ήταν απερίγραπτος! Το κορμί της είχε γεμίσει με μώλωπες και η ψυχή της με πόνο κι απόγνωση. Αδιέξοδο!...

Κάθε φορά που θήλαζε το μωρό τους, πονούσε διπλά. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της και κατέβαιναν ανενόχλητα μέχρι το μικρό στοματάκι της κόρης τους…

Πού να ζητήσει βοήθεια! Πού να πει αυτό που ζούσε! Πάσχιζε να το κρύψει κάθε φορά που έμπαινε η μάνα της στο σπίτι για να δώσει βοήθεια στη λεχώνα, πάσχιζε να το κρύψει ακόμα κι από τον ίδιο της τον εαυτό! Θα βρεθεί δουλειά και θα ημερέψει ο θυμός κι όλα θα αλλάξουν έλεγε και ξανάλεγε… δική μου ήταν η απόφαση, δική μου η επιλογή!

Πώς ξεστομίζεις τέτοιο πράγμα σε ένα πατέρα που ούτε ήθελε, ούτε περίμενε τέτοιο ταίρι για το παιδί του! Εκείνη ήταν που δήλωσε ότι δεν θα πάρει κανένα, παρά μόνο αυτόν που αγαπάει κι ας πεθάνει! Ε, τώρα ήρθε η ώρα να επωμισθεί και τις ευθύνες, σκεφτόταν…

Και περνούσε ο καιρός και τίποτα δεν καλυτέρευε… ώσπου ένα βράδυ, όταν προσπάθησε εκείνος να χτυπήσει και το μωρό, πήρε την απόφαση να φύγει, να χαθεί! Και το έκανε!

Μόλις έπεσε στο βαθύ μεθυσμένο του λήθαργο, μάζεψε λίγα ρούχα (δεν είχε και πολλά) τύλιξε το μωρό σε μια ζεστή κουβέρτα και έφυγε σαν κυνηγημένη από το σπίτι, από τη ζωή της, από την μικρή πόλη που ζούσε ως τότε!!

Χάρη στην αγάπη των ανθρώπων, που τη βοήθησαν κι ας μην τη γνώριζαν, βρήκε στέγη σε ένα πλούσιο σπίτι, που ήθελε οικιακή βοηθό και έγιναν οι δικοί της βοηθοί στο μεγάλωμα του παιδιού της. Δούλεψε αγόγγυστα για πολλά χρόνια, ανάστησε την κόρη της, τη σπούδασε και έμοιαζε σα να μην ήθελε να κοιτάξει πίσω. Σα να επουλώθηκε εκείνη η πληγή, που άφησε στην ψυχή της η μοναδική της αγάπη. Όμως πολλές φορές το παρελθόν χτυπά την πόρτα σου εκεί που νομίζεις πως έχεις τελειώσει μαζί του, για να κλείσει θαρρείς τα τεφτέρια της ζωής και των σχέσεων…

Διαζύγιο δεν πήρε ποτέ, ούτε το ήθελε, για να μη την βρει και περάσει ξανά τα ίδια. Μόνο όταν πήρε το πτυχίο της δικηγόρου η μονάκριβή της, την κάθισε κάτω, της είπε όλη την ιστορία, που μέχρι τότε την άφηνε ατελείωτη γεμάτη κενά και απορίες, σε κάθε της ερώτηση. Ήταν ο δικός της τρόπος να ξορκίσει όλο αυτό τον πόνο που κουβαλούσε και ήταν η παράκληση της κόρης που δε γνώρισε πατέρα, να γυρίσει πίσω και να τον αναζητήσει, να μάθει τι απέγινε…

Και κάπως έτσι τα βήματά της την έφεραν στο παράθυρο της νιότης, που κοίταζε με σφιγμένη καρδιά, χωρίς να μπορεί να κάνει βήμα…
Η ιστορία αυτή είναι η συμμετοχή μου στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #3, που επιμελείται και οργανώνει η Μαρία από τη "Γήινη ματιά". Την έμπνευση μου την έδωσε η φωτογραφία που επιλέχθηκε από την Στέλλα του "Με το φεγγάρι αγκαλιά". Μπορείτε να διαβάσετε όλες τις μέχρι τώρα συμμετοχές εδώ. Ευχαριστώ θερμά τη Μαρία που μου έδωσε την ευκαιρία και τη Στέλλα για τη φωτογραφία που γέννησε την ιστορία μου.

Photo by Boris Smokrovic on Unsplash

Ο χιλιοτραγουδισμένος Μάης είναι ο πέμπτος μήνας του χρόνου κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αττικό ημερολόγιο όμως ήταν ο ενδέκατος (μήνας Θαργηλιών) και αντιστοιχούσε με το χρονικό διάστημα από 23 Απριλίου ως 23 Μαίου.

Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος η ονομασία του προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης, η οποία ήταν μητέρα του θεού Ερμή. Για το λόγο αυτό, ο μήνας ήταν αφιερωμένος σε κείνον. Άλλοι λένε πως το όνομά του προσδιορίζει την μεγαλύτερη ηλικία του, από το major που σημαίνει μεγαλύτερος.

Στη Ρώμη κατά την αρχαιότητα, το μήνα Μάιο τελούνταν γιορτές προς τιμήν της νύμφης Ηγερίας για να θυμούνται τις συμβουλές που έδωσε στο Νουμά για τις θρησκευτικές αρχές που εισήγαγε στη Ρώμη. Την πρώτη και τη δεύτερη μέρα του μήνα, συνεχίζονταν τα Φλοράλια (ξεκινούσαν από 28 Απριλίου) γιορτές προς τιμήν της θεάς της βλάστησης Χλωρίδας (Flora) και τελούνταν και τα “Lemuria” (Μειλίχια) που ήταν γιορτές για τις ψυχές των νεκρών.

Στη ρωμαϊκή τέχνη παρατηρούμε να παρουσιάζουν τον Μάιο με μορφή μεσήλικα άνδρα με πλατύ χιτώνα. Στο κεφάλι του είχε σκεύος γεμάτο λουλούδια, ενώ στα πόδια του υπήρχε ένα παγώνι με ανοιγμένα φτερά.

Ο μήνας Μάιος έχει συνδεθεί με όλη την πορεία της Κωνσταντινούπολης, της πόλης που ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Στις 11 του μήνα γιορταζόταν η ίδρυση ή τα γενέθλια της πόλης και στις 21 γιορτάζουμε τη μνήμη του, ενώ στις 29 θυμόμαστε την άλωσή της από τους Τούρκους, το 1453. Σύμφωνα με την ιστορία ο Μ. Κωνσταντίνος πήρε την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου το 324, χαράζοντας ο ίδιος, με ένα ακόντιο, τα σύνορα της πόλης.

Ο Μάιος είναι ο κατ εξοχήν μήνας των λουλουδιών με το μαγιάτικο στεφάνι να πρωτοστατεί! Στην Ελλάδα παραδοσιακά, το στεφάνι φτιαχνόταν την πρωτομαγιά, στόλιζε την πόρτα του σπιτιού και καιγόταν στις 24 Ιουνίου στις φωτιές του Άι – Γιάννη. Όλοι οι λαοί βέβαια γιόρταζαν την πρωτομαγιά την ανθοφορία της φύσης και τον ήπιο καιρό με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια που εξασφάλιζε την καλή σοδειά, δίνοντας έτσι στο Μάιο το χαρακτήρα ενός λουλουδιασμένου, χαρμόσυνου, με γιορτές, μήνα.

Βέβαια, δεν έλειπαν και οι προλήψεις που ήθελαν το Μάη «μαγεμένο»! Έτσι, απέφευγαν να κάνουν γάμους κατά τη διάρκεια του μήνα αλλά και σοβαρές εργασίες. Ας θυμηθούμε την παροιμία: «Στον καταραμένο τόπο, Μάη μήνα βρέχει»…

Η 1η του Μάη έχει παγκοσμίως συνδεθεί με το εργατικό κίνημα και τις διεκδικήσεις των εργατικών δικαιωμάτων, για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το 1886 στο Σικάγο έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις με αίτημα τα τρία οχτάρια (8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ψυχαγωγία, 8 ώρες ύπνος) βάζοντας τα θεμέλια για ανθρώπινη αντιμετώπιση των εργαζομένων από τους εργοδότες.

Αξίζει να θυμόμαστε πως κατά την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936, ο Τάσος Τούσης έπεσε νεκρός από σφαίρες της αστυνομίας. Στις εφημερίδες της επόμενης μέρας δημοσιεύτηκε η φωτογραφία της μητέρας του να οδύρεται πάνω από τη σωρό του αδικοχαμένου παιδιού της και ήταν αυτή, που ενέπνευσε το Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον Επιτάφιο: "Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω…», καθώς επίσης και τους 200 έλληνες πολιτικούς κρατούμενους, που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις δυνάμεις κατοχής σαν αντίποινα για την αντιστασιακή δράση του ΕΛΑΣ. Στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και παραδόθηκαν στις δυνάμεις κατοχής που τους εκτέλεσαν, από το προηγούμενο καθεστώς.

Στην Ιαπωνία όπου ο Μάιος ονομάζεται Σατσούκι υπάρχει η ονομαζόμενη «ασθένεια του Μάη» όπου οι νέοι σπουδαστές και εργαζόμενοι αρχίζουν να βαριούνται το σπουδές ή την εργασία τους.

Στη Φιλανδία τον ονομάζουν Toukokuu και σημαίνει μήνας της σποράς ενώ στη Σλοβακία ονομάζεται Veliki Traven και σημαίνει ο μήνας της υψηλής χλόης.



Πηγή πληροφοριών: wikipedia.org
Κείμενο: to e-periodiko mas

Το Πάσχα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Άνοιξη και την αναγέννηση της φύσης, αφού γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, που ακολουθεί την εαρινή ισημερία.

Είναι η νίκη του Φωτός ενάντια στο Σκοτάδι και σε κάθε τι αρνητικό, ποταπό και βρώμικο. Σηματοδοτεί την αναγέννηση της ψυχής και την ελπίδα για ένα πιο ανθρώπινο κόσμο.

Σε λίγες μέρες θα ανάψουμε όλοι τις λαμπάδες μας, θα ευχηθούμε χρόνια πολλά, θα γιορτάσουμε…

Ας μην αφήσουμε έξω από τη σκέψη μας όσους υποφέρουν, ας απλώσουμε το χέρι μας στους λιγότερο τυχερούς από μας κι ας συγχωρήσουμε όσους μας πόνεσαν, μας πίκραναν, μας στεναχώρησαν…

Το φως που θα ανάψει στη λαμπάδα μας, ας ανάψει πρώτα στην ψυχή μας και ας το κρατήσουμε άσβεστο στο πέρασμα του χρόνου!

Πασχαλινό διήγημα του Διονύση Ε. Κονταρίνη 

Το πασχαλινό τραπέζι συνήθως είναι απλό. Λίγο γιατί τις περισσότερες φορές στρώνεται σε αυλές και βεράντες, λίγο γιατί η παράδοση θέλει τον οβελία στη σούβλα και κάπως έτσι αφήνουμε μόνο τα κόκκινα αυγά να εκτελούν χρέη διακόσμησης ώσπου να τσουγκριστούν και να καταναλωθούν.

Ας δώσουμε μια γιορτινή νότα στο τραπέζι μας όπου κι αν το στρώσουμε, φτιάχνοντας αυτή την απλή κατασκευή για τις πετσέτες. Άλλωστε είναι μια ιδέα που γίνεται στο άψε σβήσε!

Υλικά που χρειάζεστε:

• 7 με 8 μικρά αυγουλάκια από φελιζόλ για κάθε πετσέτα
• 1 βελόνα ραψίματος
• κλωστή λίγο χοντρή ή λεπτή πετονιά

[via, photo by alasam]

Αναμφισβήτητα το σοκολατένιο πασχαλινό αυγό αποτελεί μια αγαπημένη λιχουδιά για μικρούς και μεγάλους. Σκεφτήκατε ότι μπορεί να έχει διατροφική αξία και να μην είναι μια κακή τροφή για όσους τα καταναλώνουν;

Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, έχει οφέλη για την υγεία. Ας τα δούμε αναλυτικά.

Κάθε πασχαλινό σοκολατένιο αυγό έχει περίπου 500 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια, ενώ περιέχει 55 γρ υδατάνθρακες, 6 γρ πρωτεΐνες, 30 γρ λίπος και 0,5 γρ φυτικές ίνες. Αυτό σημαίνει πως με 100 γρ σοκολατένιου αυγού έχουμε καλύψει το ¼ περίπου των ημερήσιων συνιστώμενων θερμίδων χωρίς να πάρουμε σημαντικές ποσότητες σε πρωτεΐνες και φυτικές ίνες.

Όμως, περιέχει κάτι πολύ σημαντικό, το κακάο! Μπορεί τις προηγούμενες δεκαετίες να θεωρούσαμε τη σοκολάτα μια απαγορευμένη απόλαυση, πρόσφατες έρευνες έχουν αποδείξει ότι περιέχει φλαβονοειδή και αντιοξειδωτικές ουσίες, που είναι εξαιρετικά ωφέλιμες για το καρδιαγγειακό σύστημα. Μάλιστα τα φλαβονοειδή της σοκολάτας μοιάζουν με τις αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται στο πράσινο τσάι και το σταφύλι και προστατεύουν καρδιά και αρτηρίες καθώς και το DNA από καρκινογενέσεις.

Όσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα του κακάου που περιέχεται στο σοκολατένιο αυγό, τόσο περισσότερα είναι τα αντιοξειδωτικά και τόσο μεγαλύτερα τα οφέλη του.

Επίσης η μαύρη σοκολάτα περιέχει βιταμίνες (Α, Β1, C, D, Ε) και ανόργανα άλατα (Σίδηρος, Μαγνήσιο, Κάλιο) και βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης ενώ έρευνες έχουν αποδείξει πως λειτουργεί αποτρεπτικά στη φλεβική θρόμβωση.

Αξίζει να θυμόμαστε ακόμα ότι η σοκολάτα έχει καταπραϋντική δράση στο κρυολόγημα και το βήχα καθώς και στη διάθεση, αφού κάνει τον οργανισμό να εκκρίνει σεροτονίνη και ενδροφίνες που βοηθούν στην καλή ψυχολογία και τον έλεγχο του άγχους.

Αν επιλέξετε λοιπόν ένα σοκολατένιο αυγό με τουλάχιστον 60% περιεκτικότητα σε κακάο, θα καρπωθείτε τα οφέλη της σοκολάτας και αν το καταναλώσετε με μέτρο, τότε όχι μόνο δεν θα επιβαρύνετε τον οργανισμό σας, αλλά θα απολαύσετε την αγαπημένη σας λιχουδιά χωρίς ενοχές.

Επειδή τίποτα δεν πετάμε γιατί μπορεί να γίνει ξανά χρήσιμο, ελάτε να φτιάξουμε διακοσμητικά πασχαλινά γλαστράκια από κονσερβοκούτια ντυμένα με λινάτσα. Απλά, εύκολα, γρήγορα και πολύ οικονομικά. Θέλετε κάτι παραπάνω;

Υλικά που χρειαζόμαστε:

• άδεια κονσερβοκούτια
• λινάτσα
• σπάγκος
• θερμοκόλλα
• ψεύτικα ή αποξηραμένα λουλούδια
• αυγά από φελιζόλ