8 ερωτήματα ζωής, ζητούν απάντηση!...



Σκεφτήκατε ποτέ ότι αν θέταμε στον εαυτό μας κάποιες ερωτήσεις, ίσως οι απαντήσεις, να μας άλλαζαν τη ζωή;

Με τη σκέψη πως αν δεν ρωτούσαμε δεν θα παίρναμε απαντήσεις, μήπως ήρθε η ώρα να θέσουμε στον εαυτό μας, 8 απλά ερωτήματα;

Μετά απ' αυτό, μπορεί να δούμε τη ζωή μας, με άλλα μάτια!...

1. Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή είναι το «κλειδί» για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Αν, δηλαδή, θέλουμε περισσότερη ζωή και λιγότερη δουλειά ή τουλάχιστον αυτά τα δύο κινούνται στα ίδια επίπεδα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.

Από την άλλη, υπάρχουν και περίοδοι στη ζωή όπου η δουλειά λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, οπότε εξαρτάται από το πώς νιώθουμε την εκάστοτε περίοδο. Οι ειδικοί πάντως μας επισημαίνουν πως η σωστή ισορροπία είναι 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση (ύπνος και σιέστα) και 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Όσοι κυμαίνονται σε αυτές τις αναλογίες, μάλλον βρίσκονται σε καλό δρόμο.

Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η ιδανική ισορροπία δεν είναι εφικτή για ορισμένους, καλό θα είναι τουλάχιστον να φροντίζουμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τους σημαντικούς άλλους που υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτοί μπορεί να είναι οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας, τα παιδιά μας ή και όλοι αυτοί μαζί. Άλλωστε, τις προτεραιότητες θα πρέπει να τις θέτουμε μόνοι μας.

2. Μου αρέσει ο εαυτός μου;


Η ερώτηση αυτή είναι κάπως δύσκολη, γιατί το αν αγαπάμε τον εαυτό μας εξαρτάται από πολλές και διαφορετικές παραμέτρους. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι αρέσουμε στον εαυτό μας όταν αρέσουμε στους άλλους. Αυτό, αν και δεν είναι αξίωμα, έχει μια δόση αλήθειας, μια που οι άλλοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν έναν καθρέφτη του εαυτού μας. Ιδανικά θα θέλαμε να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι και οι άλλοι (δηλαδή αυτοί που αγαπάμε) και -ιδανικά και πάλι- θα θέλαμε να φροντίζουμε τους άλλους έτσι όπως θα θέλαμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Βέβαια, για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται εξάσκηση. Ας πούμε ότι φτιάχνουμε ένα κέικ, ότι πετυχαίνουμε άψογα μια άσκηση γιόγκα ή μαθαίνουμε ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ. Και τα τρία αυτά πράγματα χρειάζονται εξάσκηση. Αυτό συμβαίνει και με την ενδοσκόπηση. Πρέπει συνεχώς να κοιτάζουμε μέσα μας, αλλά και έξω από εμάς, για να κατανοήσουμε διάφορα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι συναντάμε έναν καρδιακό μας φίλο ή μια κολλητή μας στον δρόμο και εκείνη αρχίζει να αναλύει τι σκέφτεται για εμάς. Πώς θα νιώθαμε και τι θα απαντούσαμε στις αδιάκριτες ερωτήσεις της;
Θα νιώθαμε άβολα επειδή μας λέει άκομψες αλήθειες, θα την ακούγαμε με προσοχή και χωρίς θυμό ή θα θυμώναμε πολύ μαζί της; Αυτό το τεστ μπορούμε να το κάνουμε κάθε φορά που αναρωτιόμαστε αν μας αρέσει ο εαυτός μας. Θα μας βοηθήσει να κάνουμε συχνά ενδοσκόπηση, να κατανοούμε τις αντιδράσεις μας και τέλος να προβάλλουμε την εκδοχή του εαυτού μας που μας αρέσει. Και ναι, αυτή η εκδοχή είναι η καλύτερη.

3. Για ποιο πράγμα (ή πρόσωπο) θα έδινα μάχη;

Το να είμαστε ξεκάθαροι για τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τις αιτίες που αγωνιζόμαστε είναι ενδεικτικό του ότι έχουμε αξίες. Και όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί, το να αναγνωρίζουμε τις αξίες μας είναι ένα από τα «κλειδιά» της ευτυχίας. Ας αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς κάποια πράγματα. Χωρίς φίλους, χωρίς μια πολιτική πεποίθηση, χωρίς ένα υπέροχο ζευγάρι
παπούτσια (που κουραστήκαμε πολύ να αποκτήσουμε). Και μετά ας προσπαθήσουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι δεν τα χρειαζόμαστε.
Είναι μια πολύ καλή άσκηση που μπορούμε να κάνουμε πολύ συχνά. Παραλείποντας τα πράγματα ή τα πρόσωπα που δεν θα αγωνιζόμασταν γι' αυτά, θα έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο για να αφοσιωθούμε σε αυτά που τελικά μας κάνουν ευτυχισμένους. Δηλαδή την οικογένεια και τους φίλους.

4. Η ζωή μου με εμπνέει για να γίνω καλύτερος;

Όταν σκεφτόμαστε το όμορφο σπίτι μας, δεν μας προκαλείται η διάθεση να είναι πάντα καθαρό;
Όταν κοιτάζουμε τον αγαπημένο μας σύντροφο, δεν σκεφτόμαστε πόσο καλοί θέλουμε να είμαστε μαζί του; Κάποιες φορές, όταν επικεντρωνόμαστε στα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή μας, νιώθουμε τη διάθεση να τη βελτιώσουμε κι άλλο. Να κάνουμε θετικές αλλαγές, να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Ας φανταστούμε ότι ξυπνήσαμε το πρωί και υποσχεθήκαμε στους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας ότι θα κάνουμε κάτι για να τους ευχαριστήσουμε.
Στα παιδιά θα φτιάξουμε ένα υπέροχο πρωινό, θα φορέσουμε εκείνο το φόρεμα που αρέσει πολύ στον σύντροφό μας και στη δουλειά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, αφού πρώτα πούμε σε όλους μια γλυκιά καλημέρα. Πώς θα ήταν αυτή η ημέρα για εμάς; Κάπως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τη ζωή μας. Αν βλέπουμε τη ζωή μας σαν μια όμορφη μέρα με ωραία πράγματα και πρόσωπα, τότε έτσι θα γίνει.

4. Μήπως έχω την τάση να γενικεύω;
Όταν βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να τα πηγαίνουν καλά στη ζωή τους, ενώ εμάς μας πηγαίνουν κάποια πράγματα στραβά, τότε νιώθουμε πως κάτι δεν κάνουμε καλά. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους είναι πάντα ρόδινη, ούτε βέβαια άνθρωποι που πέφτουν πάντα από καταστροφή σε καταστροφή. Το πρόβλημα είναι ότι γενικεύουμε ένα γεγονός. Δεν μπορεί μια μέρα να είναι ζεστή κι εμείς να γενικεύουμε ότι βαρεθήκαμε τον καύσωνα. Στην πραγματικότητα, η γενίκευση είναι μια κακή συνήθεια που το μόνο που μας αποφέρει είναι να χαλάει τη διάθεσή μας.
Δεν πήραμε την προαγωγή που περιμέναμε; Ε, δεν πειράζει! Αυτή η μέρα δεν είναι η πιο δυστυχισμένη της ζωής μας. Είναι μια στιγμή από ολόκληρη τη ζωή μας. Σε ένα χρόνο ή σε 2 μήνες δεν θα σημαίνει τίποτε για εμάς.
Αν αντιμετωπίζουμε τη ζωή περισσότερο στωικά παρά μελοδραματικά, θα μπορέσουμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στο επόμενο δημιουργικό μας βήμα. Ας επιτρέψουμε, λοιπόν, στον εαυτό σας ακόμα και να αποτύχει κάποιες φορές, έχουμε αυτό το δικαίωμα. Αν το αποδεχτούμε, τότε θα είναι πιο εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω.

5. Ακούω πραγματικά τους άλλους;
Όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ καλούς ακροατές, στην πραγματικότητα όμως αφήνουμε τους άλλους να μιλήσουν προκειμένου να βρούμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον εαυτό μας. Οι αληθινά καλοί ακροατές δεν συγκεντρώνονται απλώς σε αυτό που τους λέει ο συνομιλητής τους, αλλά σκέφτονται και πάνω σε αυτό που τους λέει. Και μόνο όταν ακούσουμε και μπούμε στο πρόβλημα του άλλου θα μπορέσουμε να είμαστε αντικειμενικοί μαζί του. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος μας αναλύει ένα θέμα του, καλό είναι να μη σχεδιάζουμε την απάντησή μας την ώρα που μιλάει, αλλά να εστιάσουμε απλώς την προσοχή μας σε αυτό που μας λέει. Η ψιλοκουβέντα είναι πάντα χαλαρωτική, αλλά αν από μια συζήτηση κάποιος βγάλει ένα χρήσιμο συμπέρασμα για εκείνον, αυτό θα είναι αληθινά βοηθητικό.
Ούτως ή άλλως, πολλοί άνθρωποι αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη δεν είναι να λάβουν κάποια οδηγία για το τι να κάνουν, αλλά κάποιον να τους ακούσει αληθινά και να τους συναισθανθεί.
Αυτό από μόνο του μπορεί να καταστεί βοηθητικό και ανακουφιστικό. Όπως είπε άλλωστε και ο διάσημος δημοσιογράφος και «γκουρού» της συνέντευξης Λάρι Κινγκ: «Κανείς δεν έμαθε μιλώντας.
Όλοι έμαθαν ακούγοντας».

6. Μήπως πληγώνω τους άλλους;Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι με υψηλά στάνταρ έχουν την τάση να είναι επικριτικοί με τους άλλους όταν εκείνοι δεν πληρούν τις προσδοκίες τους. Όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι περιμένουμε από τους άλλους πολλά και εκείνοι δεν τα καταφέρνουν, ας σκεφτούμε πως κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, απλώς το δικό τους «καλύτερο» δεν είναι αυτό που θεωρούμε εμείς καλύτερο. Αυτό θα μας βοηθήσει να μη γινόμαστε επικριτικοί και σκληροί και να αποδεχτούμε τους άλλους. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να μην ξεχνάμε και τα δικά μας αδύναμα σημεία, αφού είμαστε άνθρωποι και όλοι αναπόφευκτα έχουμε κάποια. Τότε ίσως καταφέρουμε να είμαστε λιγότερο απαιτητικοί με τους γύρω μας. Βέβαια, το «κλειδί» πίσω από όλα αυτά βρίσκεται στο να είμαστε σε πραγματική επαφή με τα συναισθήματά μας, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίζουμε τι πραγματικά μας ενοχλεί και σε ποιο βαθμό.

7. Ποιος είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος που γνωρίζω;
Όλοι μας ανεξαιρέτως γνωρίζουμε έναν τουλάχιστον άνθρωπο που (πιστεύουμε ότι) έχει τα πάντα. Έχει υπέροχο σπίτι, τέλεια δουλειά, ευτυχισμένη οικογένεια. Τυχερός, ε; Στην πραγματικότητα όχι! Τα καλά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή συνήθως είναι αποτέλεσμα σωστής στρατηγικής.
Για παράδειγμα, ο σωστός σχεδιασμός και το πλάνο είναι που μας βοηθούν να αποφύγουμε τα λάθη.
Αλλά πέρα από τον σχεδιασμό, η επιτυχία, μας βεβαιώνουν οι ειδικοί, οφείλεται και στη θετική διάθεση. Στην ψυχολογία είναι αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Δηλαδή, η αρνητική διάθεση που μπορεί να έχουμε εξαρχής απέναντι σε κάτι, τελικά μας οδηγεί
υποσυνείδητα να πράξουμε με τρόπο που θα επιβεβαιώσει την αρχική μας αρνητική πρόβλεψη.
Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι ο σύντροφός μας έχει κουραστεί από τη σχέση μας και θέλει να χωρίσουμε, μπορεί να του συμπεριφερόμαστε άσχημα, νευρικά ή με ζήλεια και τελικά να θελήσει όντως να χωρίσουμε. Άλλωστε, έρευνες μας λένε ότι οι άνθρωποι με αρνητική διάθεση σπάνια πετυχαίνουν τους στόχους τους. Αντίθετα, οι αισιόδοξοι σχεδόν πάντα.
Γι’ αυτό, όταν μας τυχαίνουν άσχημα συμβάντα, ας μην προσκολληθούμε σε αυτά. Ας τα μετατρέψουμε σε κίνητρο για το επόμενο βήμα μας.

8. Πόσο δυνατός είμαι για να κάνω την αυτοκριτική μου;
Συχνά, όταν κάτι πάει λάθος, από ένστικτο περισσότερο, αρχίζουμε να κατηγορούμε τους άλλους. Είναι μια συνήθεια που την έχουμε από την παιδική ηλικία. Και βέβαια όταν είμαστε παιδιά δικαιολογείται. Αλλά ως ενήλικοι θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τα λάθη μας, δεν μαθαίνουμε ποτέ από αυτά.
Είναι πολύ τίμιο και γενναίο να μπορούμε να πούμε: «Ήταν δική μου ευθύνη και έκανα λάθος». Όταν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ουσιαστικά πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά, γιατί την επόμενη φορά που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση θα μπορέσουμε να πάρουμε τη σωστή απόφαση. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να αναλαμβάνουμε την προσωπική μας ευθύνη,
αλλά πάντα στον βαθμό που μας αναλογεί. Για να το πετύχουμε αυτό, είναι απαραίτητη η συνεχής ενδοσκόπηση, ώστε να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα μπορούμε να είμαστε οι αντικειμενικοί κριτές του εαυτού μας, θα αναγνωρίζουμε τόσο τα δυνατά όσα και τα λιγότερο δυνατά μας σημεία και θα υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης.


Το διαβάσαμε στο vita.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Το ψυχολογικό τεστ με τις τέσσερεις πόρτες!...



Μπορεί το τραγούδι να λέει ..."δυο πόρτες έχει η ζωή..." αλλά το παρακάτω ψυχολογικό τεστ, έχει τέσσερις!...
Απαντήστε την ερώτηση κι ακολουθήστε τις οδηγίες. Σημειώστε τις απαντήσεις σ'ένα χαρτί κι έπειτα ανατρέξτε στην ερμηνεία. Θα εντυπωσιαστείτε με την ερμηνεία των αποτελεσμάτων! 
Βέβαια, μην ξεχνάτε πως πρόκειται μόνο για ένα απλό τεστ και μια προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των συμβολισμών!​


Η ερώτηση είναι:
Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και γύρω σου υπάρχουν 4 πόρτες:
Μία Λευκή, μία Μαύρη, μία Μπλε και μια Ροζ
Με ποιά σειρά τις ανοίγεις και τι βλέπεις πίσω από αυτές τις πόρτες; 
Έχεις το δικαίωμα να μην ανοίξεις κάποια εάν δεν θέλεις.

Δώστε την απάντηση πριν δείτε τη ανάλυση
ΑΝΑΛΥΣΗ:
Λευκή: Η προσωπική ζωή
Μαύρη: Θάνατος
Μπλε: Επάγγελμα
Ροζ: Αγάπη
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Αν η πρώτη είναι 
η λευκή, το άτομο νοιάζεται επαρκώς για τον εαυτό του
η ροζ, το άτομο ή είναι ερωτευμένο ή αναζητά επειγόντως μια σχέση
η μπλε, το άτομο έχει θέσει σε απόλυτη προτεραιότητα την καριέρα του, πράγμα που σημαίνει οτι είτε έχει παραγκωνίσει τη ζωή για χάρη της καριέρας του, είτε καίγεται για χρήματα.
η μαύρη, το άτομο έχει έντονες τάσεις φυγής, βρίσκεται σε κατάθλιψη ή σε πλήρη εσωστρέφεια. Γενικά η επιλογή της μαύρης πόρτας δείχνει μια κακή ψυχολογία και κάποιες φορές μια πλήρη παραίτηση.

Αν η δεύτερη πόρτα είναι:
η λευκή, το άτομο έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή του, αλλά ακόμα κι έτσι αγαπάει τον εαυτό του
η ροζ, ο άνθρωπος είναι σε συναισθηματική ισορροπία, είτε γιατί έχει μια ομαλή σχέση αγάπης, είτε γιατί απλά είναι ισορροπημένος μέσα του
η μπλε, το άτομο ξοδεύει αρκετό χρόνο στην εργασία του εις βάρος άλλων σημαντικότερων τομέων της ζωής του. Πολλές φορές αυτή η θέση δείχνει ένα άτομο το οποίο το έχει ρίξει απλά στη δουλειά για να καλύψει τα κενά της ζωής του.
η μαύρη, το άτομο έχει πάλι τάσεις φυγής, ίσως όχι τόσο έντονες όπως αν ήταν η πρώτη του επιλογή, αλλά και πάλι, οι τάσεις είναι έντονες. 
Πολλοί έφηβοι δίνουν αυτή τη πόρτα ως δεύτερη, και αυτό διότι συνήθως στην εφηβεία υπάρχουν ούτως η άλλως γενικότερες τάσεις φυγής. Πάλι όμως, το πρόβλημα είναι κι εδώ έντονο.

Αν η τρίτη πόρτα είναι
η λευκή, το άτομο φαίνεται να έχει παρατήσει τη ζωή του, δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα. Συνήθως αυτά τα άτομα έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και ρέπουν στην απαισιοδοξία
η ροζ, το άτομο είτε βρίσκεται σε μια τελματωμένη σχέση, είτε έχει παραιτηθεί του δικαιώματος να αγαπά και να αγαπιέται.
η μπλε, το άτομο έχει μια καλή σχέση με την εργασία του, από την οποία φαίνεται να είναι ικανοποιημένος...
η μαύρη, το άτομο πάσχει σε κάποιον από τους υπόλοιπους τομείς. Για να δείτε σε ποιον τομέα πάσχει, αρκεί να δείτε ποια είναι η τέταρτη πόρτα. Δηλαδή εάν η μαύρη είναι τρίτη και μετά την μαύρη είναι οποιαδήποτε από τις άλλες τρεις, θα καταλάβετε ότι το πρόβλημα υπερτονίζεται στον τομέα που φαίνεται από την τελευταία πόρτα. Εδώ το άτομο νιώθει πως κάτι του λείπει από τη ζωή του και δεν νιώθει πλήρης.

Αν η τέταρτη πόρτα είναι
η λευκή, το άτομο έχει παραιτηθεί πλήρως από την προσωπική του ζωή. Πολλές φορές την απάντηση αυτή τη δίνουν γυναίκες οι οποίες έχουν παραδοθεί στις υποχρεώσεις του σπιτιού, του άνδρα, των παιδιών και των εγγονών τους. Όπως και να ‘χει όμως, δείχνει μια έντονα προβληματική κατάσταση.
η ροζ, το άτομο έχει παραιτηθεί πλήρως από το συναισθηματικό του κόσμο, είτε γιατί ζει σε μια πλήρως τελματωμένη σχέση, είτε γιατί το ίδιος έχει αποκλείσει αυτό το κομμάτι από τη ζωή του.
η μπλε, η εργασία δεν αρέσει στο άτομο. Την κάνει απλά για λόγους επιβίωσης
η μαύρη, το άτομο είναι υγιές, έχει επιθυμία για ζωή.

Τι βλέπει πίσω από την πόρτα;
1) Η σειρά που θα ανοίξει τις πόρτες έχει τη μεγαλύτερη σημασία
2) Ότι και να δει από πίσω είναι ένας απλός συμβολισμός. Συνήθως η πόρτα δείχνει τη συναισθηματική του στάση για τον κάθε τομέα.
Ελπίζουμε μόνο, μετά το τεστ να μη πείτε: "πού είναι η πόρτα, θόλωσα!".
Πηγή: star.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Το σπίρτο και η ιστορία του



Τα σπίρτα, αν και έχουν σχεδόν  εκλείψει πια απ' τη ζωή μας κυκλοφορώντας κυρίως ως διαφημιστικά μέσα, έχουν μεγάλη ιστορία, άγνωστη για τους περισσότερους από μας...
Κάποιο είδος σπίρτου, το οποίο κατασκευάστηκε από μικρό ξυλάκι από πεύκο και ήταν διαποτισμένο με θείο, κατασκευάστηκε στην Κίνα το 577.
Το πρώτο σύγχρονο σπίρτο κατασκευάστηκε το 1805 από τον K. Σανσέλ, βοηθό του καθηγητή Λ. Ζ. Τενάρ στο Παρίσι. Η κεφαλή του σπίρτου αποτελείτο από μείγμα  χλωριούχου κάλιου, θείου, ζάχαρης, και ελαστικού. Άναβε με βύθιση της κεφαλής του σπίρτου σε μπουκάλι από αμίαντο που περιείχε θειικό οξύ. Αυτό το είδος σπίρτου είχε υψηλό κόστος κατασκευής και ήταν επικίνδυνο στη χρήση του. Έτσι τα σπίρτα του Σανσέλ δεν έγιναν ποτέ δημοφιλή.
Το πρώτο σπίρτο τριβής κατασκευάστηκε από τον Βρετανό Τζων Γουόκερ το 1827. Είχαν προηγηθεί οι προσπάθειες του Ρόμπερτ Μπόιλ γύρω στα 1680 με φωσφόρο και θείο, οι οποίες όμως δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Τα πρώτα σπίρτα είχαν διάφορα προβλήματα: η φλόγα δεν ήταν σταθερή και η αρχική αντίδραση ήταν αρκετά βίαιη· επιπλέον, η μυρωδιά που ανέδιδε το σπίρτο ήταν δυσάρεστη. Παρά τα προβλήματα αυτά, τα νέα σπίρτα συνέβαλαν σημαντικά στην αύξηση του αριθμού καπνιστών.
Το 1831 ο Γάλλος Σαρλ Σωριά πρόσθεσε λευκό φωσφόρο για να αφαιρέσει τη μυρωδιά. Αυτά τα νέα σπίρτα έπρεπε να φυλάσσονται σε αεροστεγώς κλειστά κουτιά, αλλά ήταν δημοφιλή. Δυστυχώς, όσοι ασχολήθηκαν με την κατασκευή τους επηρεάστηκαν από σοβαρές ασθένειες των οστών, ενώ σε κάθε πακέτο υπήρχε αρκετός λευκός φωσφόρος για να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Όταν έγιναν γνωστοί οι κίνδυνοι των σπίρτων αυτών, έγινε μεγάλη εκστρατεία για την απαγόρευσή τους.
Το αθόρυβο σπίρτο κατασκευάστηκε το 1836 από τον Ούγγρο Γιάνος Ιρίνι, ο οποίος ήταν φοιτητής της χημείας. Το 1836 ένα ανεπιτυχές πείραμα του καθηγητή του, του Μάισνερ, έδωσε στον Ιρίνι την ιδέα να αντικαταστήσει το χλωριούχο κάλιο με διοξείδιο του μολύβδου στην κεφαλή του σπίρτου. Ο Ιρίνι εφηύρε το αθόρυβο σπίρτο ασφαλείας και πούλησε την πατέντα στον Ίστβαν Ρόμερ, κατασκευαστή σπίρτων. Ο Ρόμερ, πλούσιος Ούγγρος φαρμακοποιός που ζούσε στη Βιέννη, αγόρασε την εφεύρεση και τα δικαιώματα παραγωγής από τον Ιρίνι, ο οποίος ήταν ένας φτωχός φοιτητής, για 60 φιορίνια. Η παραγωγή σπίρτων ξεκίνησε για τα καλά. Ο Ίστβαν Ρόμερ πλούτισε από την εφεύρεση του Ιρίνι, ενώ ο ίδιος ο εφευρέτης πέθανε φτωχός και εγκαταλελειμμένος.
Τα πρώτα σπίρτα, συμπεριλαμβανομένου του αθόρυβου σπίρτου, ήταν επικίνδυνα τόσο για τους χρήστες, όσο και για τους κατασκευαστές τους, λόγω της παρουσίας του λευκού φωσφόρου. Σιγά σιγά, σε διάφορες χώρες απαγορεύτηκε η χρησιμοποίηση λευκού φωσφόρου στην κατασκευή σπίρτων. Έτσι τα πρώτα απαλλαγμένα από επικίνδυνα συστατικά σπίρτα ανέγραφαν στο κουτί τους τη φράση "Άνευ θείου και φωσφόρου" και άρχισαν να κυκλοφορούν ευρύτατα, με τη Σύμβαση της Βέρνης το 1906.
Τα σπίρτα ασφαλείας χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνα αντικείμενα. Η μεταφορά τους σε αεροπλάνο δεν απαγορεύεται, ωστόσο είναι υποχρεωτική η δήλωσή τους ως επικίνδυνα αντικείμενα.
πηγή: wikipedia.org
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Η μόδα στα καπέλα & τις ομπρέλες το 1925 και οι αντιρρήσεις...



Δείτε τι έγραφε το περιοδικό "Θεατής" στη στήλη Γυναικεία Ζωή, τον Αύγουστο του 1925...
"Η μόδα περισσότερο παρά ποτέ εννοεί να μας αποδείξει ότι είναι ένα μεγάλο πεισματάρικο παιδί. Για τη μόδα των ημερών μας ο χειμώνας και το καλοκαίρι είναι λέξεις που είχαν απολύτως χάσει τον χαρακτήρα των.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήξευρε κανείς ότι τον χειμώνα θα φορούσε χειμωνιάτικα και το καλοκαίρι καλοκαιρινά. Τώρα όμως φορούμε τις ψάθες τον χειμώνα και το καλοκαίρι τα φετρ. Πλην δε αυτών, η μεγάλη μόδα της εποχής είναι οι βελούδινες ομπβρέλλες και τα βελούδινα καπέλλα. Θα το εφαντάζεσθε ποτέ ότι μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού η μόδα θα μας επέβαλλε ένα παρόμοιο μαρτύριο; Αλλά τι είναι το μαρτύριο αυτό μπροστά στη γούνα που μας επέβαλε το περασμένο καλοκαίρι; Έπειτα ας μην ξεχνούμε τη λαϊκή παροιμία: Μπρος στα κάλλη τ' είν' ο πόνος! Πράγματι οι εύμορφες βελούδινες ομβρέλλες που η μόδα υποστηρίζει,είναι τόσο εύμορφες, τόσον συμπαθείς, ώστε αναγκαζόμεθα να τους συγχωρήσουμεν τα άλλα των μειονεκτήματα. Η ιδιοτροπία των ομβρελλών αυτών της τελευταίας μόδας, είναι να αναπαριστάνουν διάφορα άνθη. Βλέπομεν π.χ. μιαν ομβρέλλα κατά τοιούτον τρόπον κατασκευασμένην, ώστε να δίδη την εντύπωσιν ότι πρόκειται δι' ένα μεγάλο τριαντάφυλλο, διότι το βελούδο είναι κατά τέτοιο τρόπο τοποθετημένο, ώστε να σχηματίζει μεγάλα φύλλα. Όταν δε η ομβρέλλα είναι ανοιχτή, θα φαίνεται σαν ένα πελώριο τριαντάφυλλο με μαύρη καρδιά.
Κατά τον τρόπον αυτόν έχομεν και χίλιες δύο άλλες ομβρέλλες, την μιαν ωραιοτέραν της άλλης.
Όσον αφορά τα καπέλλα, συνηθίζονται όχι τόσον τα όλο βελούδινα καπέλλα, αλλά τα γαρνιρισμένα με βελούδινες κορδέλλες. Δια την εποχήν προτιμώνται τα μεγάλα κανοτιέ ή οι καπελλίνες. Η βελούδινη κορδέλλα έρχεται και δένει με αφέλειαν έναν έυμορφο φιόγκο ή συμπληρούται από εύμορφα βελούδινα άνθη".





Πηγή: περιοδικό Θεατής, στήλη Γυναικεία Ζωή, 8/1925
κείμενο: to e-periodiko mas
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Η μόδα τη δεκαετία του 1920



Μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1920, η επανάσταση στη μόδα είχε εξισώσει τις απλές γυναίκες με τις κοσμικές κυρίες. Έκοψαν τα μαλλιά τους, φόρεσαν μοντέρνα ρούχα, βάφτηκαν και άλλαξαν την όψη των μεγάλων αστικών κέντρων και ιδιαίτερα της Αθήνας. 
Το 1915 έκαναν στην Αθήνα την εμφάνισή τους τα πρώτα μίνι και το θέαμα ήταν πολύ "σκανδαλιστικό" για εκείνη την εποχή. Ο "εκτραχηλισμός" των ηθών ανησύχησε ακόμα και την κυβέρνηση Βενιζέλου, που διόρισε διευθυντή της Αστυνομίας τον Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, γνωστό για την αυστηρότητά του... 

Οι εφημερίδες της εποχής τον χαρακτήριζαν ως άριστο αστυνομικό αλλά οπισθοδρομικό. Μάλιστα ο Γρηγόρης Ξενόπουλος σημείωνε σ' ένα χρονογράφημά του: "Οι χωροφύλακες θα συλλαμβάνουν κάθε ζευγάρι που θ' απαντούν εις τον δρόμον και θα το διαπομπεύουν; Αι κάπως παρδαλαί κυρίαι που γυρίζουν τώρα ελεύθερα εις τα κέντρα προσδίδουσαι εις τας Αθήνας κάποιαν όψιν Παρισιού θα περιορισθούν ως θηρία εις τα κλωβία των; Η κυβέρνηση έχει βέβαια περισσοτέραν ανάγκην ασφαλείας και τάξεως παρά ζωής από παρισιανιζούσης. Δια τούτο μου φαίνεται ότι η καλυτέρη λύσις θα ήτο να χωρισθεί η Αστυνομία Αθηνών εις Αστυνομίαν Ασφαλείας και Αστυνομίαν Ηθών".
Το 1927 μπορεί να χαρακτηριστεί ως ορόσημο "φθοράς" της αθηναϊκής κοινωνίας. Πάντα οι παλιοί γκρίνιαζαν και σχολίαζαν τους νέους, αλλά αυτή τη χρονιά τα πράγματα έγιναν χειρότερα.



Η βασικότερη αιτία ήταν η κοντή φούστα. Κορίτσια πολλών καλών οικογενειών είχαν συλληφθεί στο δρόμο, είχαν οδηγηθεί στο Πταισματοδικείο, είχαν διαπομπευθεί, γιουχαϊστεί, καταδικαστεί και φωτογραφηθεί για τις εφημερίδες για τις γυμνές τους γάμπες. Ένα μέτρο βάρβαρο, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, με αποτέλεσμα η Αστυνομία πολύ γρήγορα να το εγκαταλείψει. Οι αρμόδιοι μάλιστα, για να μην εκτεθούν, έβγαλαν ανακοίνωση στις εφημερίδες ότι η συγκεκριμένη αστυνομική διάταξη δεν ισχύει άλλο, αφοί οι γυναίκες συμμορφώθηκαν και έτσι ήταν περιττό το μέτρημα της φούστας στους δρόμους. Η αστυνομική διάταξη όριζε η απόσταση από το έδαφος μέχρι το κάτω μέρος της φούστας να είναι τουλάχιστον 35 πόντους!
Για τη μόδα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Θεατής" (9 Μαΐου 1925) διαβάζουμε: "Εκείνο που κυρίως χαρακτηρίζει την σημερινή μόδα είναι η μεγάλη απλότης εις την γραμμήν και εις το γαρνίρισμα των φορεμάτων. Όλες οι τουαλέτες είναι η μία απλουστέρα της άλλης, πράγμα που δεν εμποδίζει να είναι χαριτωμένες και να προσδίδουν εις την γυναικείαν σιλουέταν μια εντελώς ιδιαιτέραν χάριν. Το μόνον γαρνίρισμα, που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται σχεδόν εις όλες, είναι τα πλισέ, που γαρνίρουν άλλοτε τη φούστα, άλλοτε το κορσάζ, άλλοτε τα μανίκια και άλλοτε πάλιν όλο το φόρεμα καθ' ολοκληρίαν. Το πλισέ ενθουσιάζει την σημερινή γυναίκα. Και πολύ δικαίως, διότι πράγματι συντελεί κατά πολύ εις την κομψότητα της σιλουέτας. Χωρίς να απομακρύνεται από την ίσια γραμμή, αφήνει εν τούτοις εις τας κινήσεις απόλυτον ελευθερίαν".


Από το βιβλίο "η γειτονιά μας η παλιά"
κείμενο: to e-periodiko mas
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Διαχρονικές απόψεις



"Δεν συμφωνώ με όσα υποστηρίζεις, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να διατυπώνεις ελεύθερα τις απόψεις σου".

"Όλοι οι άνθρωποι, είναι ίσοι. Δεν είναι η καταγωγή, αλλά η αρετή, που τους κάνει να διαφέρουν".


"Η κοινή γνώμη είναι τόσο πολύ η βασίλισσα του κόσμου, που όταν το δίκαιο θέλει να την πολεμήσει, σ' αυτή την περίπτωση καταδικάζεται σε θάνατο".

"Ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα κι αυτή είναι η ποινή του".

"Ο χαρακτήρας του κοινού λαού μεταβάλλεται μέσα σε μια μόνο μέρα".

"Ονομάζω ελευθερία το να μπορώ ανεμπόδιστα να σκέπτομαι ή να μην σκέπτομαι για κάτι, να κινούμαι ή να στέκομαι, σύμφωνα με την εκλογή του πνεύματός μου".

"Το να εκδικείται κανείς, ακόμη και τον εχθρό του, είναι κακό. Το να μην εκδικείται κανένα είναι ανωτερότητα".
Βολταίρος




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Μια ακόμα μέρα που συγκλόνισε την Ελλάδα..


Μια στυγερή δολοφονία.
Δυο γονείς που έχασαν το παιδί τους.
Κι όλοι εμείς θεατές…
Δε φτάνει να θυμώνουμε,
Δε φτάνει να διαμαρτυρόμαστε,
Δε φτάνει να διαδηλώνουμε και να καταδικάζουμε!
Πρέπει να σκεφτούμε ειλικρινά, σοβαρά!
Όταν οι άνθρωποι αποκτούν ετικέτες, χάνουν τη μόνη ετικέτα που αξίζει και πρέπει να έχουν, αυτή του Ανθρώπου!
Ο φασισμός δεν αποτελεί λύση στα προβλήματά μας, ούτε οι νεοναζιστικές του εκφράσεις.
Όταν σκοτώνουν καθημερινά τη δημοκρατία, τότε η δολοφονία ενός πολίτη, που εκφράζει μέσα από την τέχνη του, την αντίθεσή του, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί!…
Όταν χρησιμοποιούμε την ψήφο για να τιμωρήσουμε, αντί να τη χρησιμοποιούμε για να πάρουμε θέση, είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα την καπηλευτούν ή θα την αρπάξουν.
Τέλειωσαν προ πολλού τα ψέματα και οι δικαιολογίες. 
Γεννήσαμε τη Δημοκρατία και το ξεχάσαμε; 



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Κλαίει μόνη της 20 χρόνια...



Την πιο μοναχική φάλαινα του πλανήτη θα ψάξουν τώρα το φθινόπωρο στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό επιστήμονες και παραγωγοί ντοκιμαντέρ.

Οι ερευνητές ακούν εδώ και 20 χρόνια την φάλαινα να κλαίει μόνη της σε ασυνήθιστα υψηλές συχνότητες, ωστόσο ποτέ μέχρι σήμερα δεν κατάφεραν να την δουν από κοντά.

Η άγνωστη φάλαινα έχει το παρατσούκλι«μοναχική», επειδή επικοινωνεί με συχνότητες που δεν χρησιμοποιεί καμιά άλλη φάλαινα στον Βόρειο Ειρηνικό και εκτιμάται ότι όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν απάντησε στο κλάμα της.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πιθανότατα πρόκειται για πτεροφάλαινα ή μπλε φάλαινα, ή ενδεχομένως υβρίδιο και των δυο.

Το Αμερικανικό Ναυτικό παρέδωσε τις πρώτες ηχογραφήσεις με το τραγούδι του ζώου στους επιστήμονες στα τέλη του 1980, περίοδο κατά την οποία έψαχνε για υποβρύχια στον Βόρειο Ειρηνικό με το σύστημα ηχοεντοπισμού.

Το 1989 ο Δρ. William Watkins από το Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Woods Hole άρχισε να ξεσκαρτάρει τα αρχεία και παρατήρησε ότι μια φάλαινα τραγουδούσε σε πολύ υψηλότερες συχνότητες συγκριτικά με τις υπόλοιπες.

Οι περισσότερες αρσενικές μεγάπτερες και μπλε φάλαινες τραγουδούν σε συχνότητες 17 με 18 hertz, τις οποίες οι άνθρωποι είναι αδύνατο να αντιληφθούν, ωστόσο η «μοναχική» φάλαινα εκπέμπει ήχους σε συχνότητες 52 hertz.

Ο Δρ. Watkins ξεκίνησε έρευνα και εντόπισε τη θέση του μοναχικού ζώου στον ωκεανό κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής, όταν οι φάλαινες βγάζουν περισσότερους ήχους.

Ο εντοπισμός μια φάλαινας μόνο από τους ήχους της, χωρίς οπτική επαφή, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολος.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε το 2004 και κέρδισε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης.

Έκτοτε ανεπίσημα η φάλαινα χαρακτηρίστηκε η πιο μοναχική στον πλανήτη, γιατί καμία άλλη δεν απαντά στο τραγούδι της.

Ο Δρ. Watkins πέθανε από καρκίνο πριν ολοκληρώσει την έρευνά του και το έργο του συνεχίζει η συνεργάτιδά του, Mary-Ann Daher.

Όπως δήλωσε, η κ. Daher η ερευνητική ομάδα δεν έχει δει ποτέ τη φάλαινα που μελετά και δεν γνωρίζει καν σε ποιο είδος ανήκει.

Η κατάσταση της υγείας της είναι άγνωστη, ωστόσο η φάλαινα δεν πρέπει να παρουσιάζει προβλήματα δεδομένου ότι ζει τουλάχιστον 20 χρόνια.

Οι επιστήμονες ελπίζουν να ανακαλύψουν περισσότερα στοιχεία για την μυστηριώδη φάλαινα κατά τη διάρκεια της αποστολής τους το φθινόπωρο.



Πηγή: econews.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα μεγάλα μου τα λάθη



Τα μεγάλα μου τα λάθη
θέλω ο κόσμος να τα μάθει
γιατί ό,τι τραγουδιέται
πρέπει να ξομολογιέται

Αγαπώ τους μερακλήδες
του λαού τους Ηρακλήδες
τους αυτόνομους φιλάθλους
που με γέλιο κάνουν άθλους


Δεν με κόφτει εμένα ο πλούτος

όπου Καίσαρας και Βρούτος
μα όποιος έχει το τιμόνι
να προσέχει τι σκοτώνει.

Έχω μπάρμπα στην Αυστράλια
και παππού απ' τα παράλια
μια φωνή μου λέει προχώρα
δεν τελειώνει εδώ η χώρα.

Πάντα το αίμα τούτο τ' άλικο
δρόμο απτάλικο γεννά
μπαγλαμά στο πανωφόρι
δώστε βάση δορυφόροι.

Τα μεγάλα μου τα λάθη 
θέλω ο κόσμος να τα μάθει
γιατί χάνω τα νερά μου
μακριά απ τα όνειρά μου.

Έχω ένα σεκλέτι μάγο
κι όπως παίρναμε τον πάγο
τυλιχτό σε μια λινάτσα
τη δροσιά του να 'χεις ράτσα.

Έχω μπάρμπα στην Αυστράλια
και παππού απ' τα παράλια
μια φωνή μου λέει προχώρα
δεν τελειώνει εδώ η χώρα.

Πάντα το αίμα τούτο τ άλικο
δρόμο απτάλικο γεννά
μπαγλαμά στο πανωφόρι
δώστε βάση δορυφόροι.

Μια φωνή μου λέει προχώρα
δεν τελειώνει εδώ η χώρα
ο πατέρας απ τον Πόντο
δεν τα λέω εγώ στο βρόντο.


Στίχοι: Λ. Νικολακοπούλου, μουσική: Γ. Σπάθας 
Εμείς το ακούσαμε τραγουδισμένο από το Βασίλη Λέκκα.

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα Παιδιά Μαθαίνουν Αυτό που Ζουν



Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση, μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να είναι επιθετικά.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό, μαθαίνουν να είναι συνεσταλμένα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν να ζηλεύουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να έχουν υπομονή.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να αγαπούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην προσφορά, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια, μαθαίνουν να είναι φιλαλήθη.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνουν να είναι δίκαια.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και το ενδιαφέρον, μαθαίνουν να δείχνουν σεβασμό.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή και τη φιλία, μαθαίνουν να βρίσκουν αγάπη μέσα στον κόσμο.

Δρ. Ντόροθυ Λο Νόλτε
ψυχοπαιδαγωγός





to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Σπιτική μάσκα μαλλιών με μπανάνα και γιαούρτι



Φτιάξτε τη δική σας κρέμα μαλλιών από μπανάνα και γιαούρτι. Οι βιταμίνες A, B5, E και C που περιέχει το φρούτο σε συνδυασμό με οξέα του γιαουρτιού, θα βοηθήσουν τα μαλλιά σας να γίνουν πιο δυνατά, μαλακά και λαμπερά ενώ ταυτόχρονα θα δείχνουν πολύ πιο πλούσια.

Συστατικά που θα χρειαστείτε:
½ μπανάνα
¼ της κούπας, γιαούρτι πλήρες.

Πώς θα φτιάξετε τη μάσκα:
Βήμα 1ο: Λιώστε σε ένα μίξερ τη μπανάνα και το γιαούρτι, μέχρι να δημιουργηθεί ένα ομοιογενές μίγμα.
Βήμα 2ο: Έπειτα αλείψτε το μείγμα σε βρεγμένα μαλλιά. Σιγουρευτείτε ότι βάλατε τη μάσκα σε όλο το μήκος των μαλλιών, ξεκινώντας από τη ρίζα.
Βήμα 3ο: Τυλίξτε τα μαλλιά σας με μια υγρή πετσέτα και αφήστε τη μάσκα να απορροφηθεί για περίπου 10 λεπτά.
Βήμα 4ο: Ξεβγάλτε καλά τα μαλλιά σας με νερό και έπειτα λουστείτε κανονικά με το σαμπουάν σας.

Tip: Μπορείτε ακόμα, πριν βάλετε την υγρή πετσέτα στα μαλλιά σας, να προσθέστε σε αυτή μερικές σταγόνες από το αγαπημένο σας αιθέριο έλαιο (γιασεμί, λεβάντα, κανέλα).


ΠΗΓΗ:Fay'sbook.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Οι Μικρασιάτες σφραγίζουν την ελληνική μουσική


Η μεγάλη διαφορά πολιτιστικής στάθμης των Ελλήνων της Ανατολής σε σχέση με τους ντόπιους έδωσε στους Μικρασιάτες μουσικούς την ευκαιρία να επιβάλουν το δικό τους τρόπο ζωής, κοινωνικής συμπεριφοράς, ψυχαγωγίας και μουσικών ακουσμάτων. Έτσι επηρέασαν καταλυτικά και την ελληνική δισκογραφία που άρχισε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα μετά το 1924. Τη δεκαετία του 1920 ιδρύθηκαν οι πρώτες και πιο σημαντικές δισκογραφικές εταιρείες, όπως η γερμανική Odeon record στη Θεσσαλονίκη (1924), η αγγλική Grammophone record, με τα σήματα της Columbia και η His Master's Voice (1926-27) η γαλλική Pathe (1927) και οι γερμανικές Polydor και Homokorde-Electro (1928).


Οι Έλληνες της Σμύρνης, και όχι μόνο, είχαν αναπτύξει μεγάλο λαογραφικό πλούτο με έθιμα, παραδόσεις, θρύλους, παραμύθια αλλά και τραγούδια τα οποία απηχούσαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μοναδικής αυτής πολιτείας της Ανατολής. Στη Σμύρνη και στην ευρύτερη περιοχή συνυπήρχαν χωρίς διακρίσεις τραγούδια διαφόρων ειδών: δημοτικά, αστικά, λαϊκά, τραγούδια του μουσικού θεάτρου, ευρωπαϊκές μελωδίες και οπερέτες αλλά και αμανέδες. Παραλλαγή και εξέλιξη του σμυρναίϊκου τραγουδιού ήταν και το ρεμπέτικο, του οποίου οι πραγματικές ρίζες ανάγονται στη βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική αλλά και στο δημοτικό τραγούδι του ελληνόφωνου πληθυσμού της Μικράς Ασίας και των νησιών του Αιγαίου, τραγούδια με ρίζες ανατολίτικες, ρωμέικη καρδιά, αστικό χαρακτήρα και χρώμα μάγκικο. Η μουσική και τα τραγούδια των Ελλήνων της Μικράς Ασίας έγιναν γνωστά στην Ελλάδα κυρίως μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και λίγο πριν από τη δεκαετία του 1930 και υπήρξαν καταλυτικά ως προς τη διαμόρφωση και την εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού.
Τη δεκαετία αυτή σπουδαίοι συνθέτες πέρασαν στη δισκογραφία στο χώρο του ελαφρού τραγουδιού, της οπερέτας, του μελοδράματος και της επιθεώρησης. Ανάμεσά τους οι Διονύσης Λαυράγκας, Δημήτρης Ρόιδος, Μανώλης Καλομοίρης, Ναπολέων Λαμπελέτ, Θεόφραστος Σακελλαρίου, Σίμων Καρακάσης, Ιωάννης Κομνηνός, Νίκος Χατζηαποστόλου και Κλέων Τριανταφύλλου ή Αττίκ. Στα τέλη της δεκαετίας εμφανίζονται στη δισκογραφία και σπουδαίες λαϊκές φωνές, όπως οι Στελλάκης Περπινιάδης, Κώστας Ρούκουνας, Ρόζα Εσκενάζυ, Μαρίζα Φραντζεσκοπούλου ή Πολίτισσα, που θα κυριαρχήσουν την επόμενη δεκαετία.

Από το βιβλίο "η γειτονιά μας, η παλιά" εκδόσων Σαββάλα
Κείμενο: to e-periodiko mas
to e-periodiko mas
1 Σχόλια

Καθαρίστε τα νεφρά σας, με λιγότερο από 1 €!



Κατά τη γνώμη μας, καλύτερα θα ήταν να πάρετε βιολογικό μαϊντανό, εκτός αν έχετε στον κήπο ή τη γλάστρα.

Περνούν τα χρόνια και τα νεφρά μας φιλτράρουνε το αίμα αφαιρώντας άλατα, δηλητήρια και κάθε τι ανεπιθύμητο, που μπαίνει στο σώμα μας.
Με την πάροδο του χρόνου τα άλατα συσσωρεύονται και αυτό απαιτεί θεραπευτική αγωγή καθαρισμού.

Πως γίνεται αυτό ;

Είναι πολύ εύκολο. Πρώτα πάρε ένα μάτσο μαϊντανό και πλύνε το για να καθαρίσει.Ύστερα ψιλόκοψέ το και βάλτο σε μια κατσαρόλα, ρίξε καθαρό νερό,βράσε το για ένα δεκάλεπτο, άφησέ το να κρυώσει , κατόπιν φιλτράρισέ το, άδειασέ το σε ένα καθαρό μπουκάλι και βάλε το μέσα στο ψυγείο να κρυώσει.

Πίνε ένα ποτήρι την ημέρα και θα διαπιστώσεις πως όλα τα άλατα και άλλα δηλητήρια να φεύγουν από τα νεφρά σου.
Επίσης θα νοιώσεις την διαφορά που ποτέ πριν δεν είχες νοιώσει.

Ο μαϊντανός είναι γνωστός σαν το καλύτερο καθαρτικό για τα νεφρά και είναι φυσικό.



Από την κ. Ελισσάβετ Μπαλταρέτσου, ιατρό καρδιολόγο, Δ/ντρια του Κέντρου Υγείας Ν. Τήνου - Κυκλάδων

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ο ελληνικός κινηματογράφος στη δεκαετία του 1920


Η τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα, αρχίζει για τον ελληνικό κινηματογράφο με μια σημαδιακή καταγραφή συμβάντων. Πρόκειται για μικρής διάρκειας ταινίες της Μικρασιατικής εκστρατείας. Κύριοι πρωταγωνιστές του κατορθώματος λήψης σκηνών από τη μάχη με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν τότε οι κινηματογραφιστές, ήταν οι αδελφοί Γαλιάδη, ο Χεπ και ο Γεώργιος Προκοπίου.

Ο Προκοπίου τράβηξε περίπου 14.000 μέτρα φιλμ, που διασώθηκε για να χρησιμεύσει ως υλικό αναφοράς για τις μετέπειτα ταινίες που είχαν ως θέμα την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Το Υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να εκμεταλλευτεί αφενός τα ηρωικά κατορθώματα του ελληνικού στρατού και αφετέρου τις δυνατότητες του κινηματογράφου, ανέθεσε στο Δημήτρη Γαλιάδη το γύρισμα μιας επίκαιρης επικής ταινίας, με τίτλο "Το ελληνικό θαύμα", με Ρώσους πρωταγωνιστές.

Ο ελληνικός κινηματογράφος, έστω και ερασιτεχνικά, έχει βρει το δρόμο του. Μετά τον πόλεμο οι Μικρασιάτες που στοιβάζονται στις παράγκες θα αναζητήσουν μια φτηνή διασκέδαση για να ξεφύγουν από τα μεγάλα γεγονότα. Αυτό σημαίνει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για μελόδραμα και ρωμέικη κωμωδία.

Στη δεκαετία του 1920 ο ελληνικός κινηματογράφος εμφανίζει δύο σπουδαίους κωμικούς. Ο ένας είναι ο Νίκος Σφακιανός, με το ψευδώνυμο Βιλάρ και ο άλλος είναι ο Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ. Ο Βιλάρ είχε ήδη μια πετυχημένη καριέρα στο μουσικό θέατρο. Την εποχή που ο Τσάπλιν γύριζε το "Ειδύλλιο στους αγρούς" και το "Μια μέρα χαράς" ο Βιλάρ σκηνοθετούσε τον εαυτό του στο έργο "Ο Βιλάρ στα γυναικεία λουτρά του Φαλήρου". Ερασιτεχνική παραγωγή αλλά πλούσιο ταλέντο, που τελείωσε άδοξα εξαιτίας των δύσκολων χρόνων της Μικρασιατικής καταστροφής.


Από το βιβλίο "η γειτονιά μας η παλιά"

Κείμενο: to e-periodiko mas
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Κτίρια που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα...


Δείτε τι μπορεί να κάνει η φαντασία και το ταλέντο κάποιων αρχιτεκτόνων...

Οικία μουσικόφιλου στην Κίνα

Torre Bicentenario – Μέξικο Σίτι, Μεξικό

Campus Center – Μαϊάμι, ΗΠΑ

The Cube – Ντουμπάι, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Γραφεία Longaberger Basket Company – ΗΠΑ 

Casa Minerva, Ολλανδία

Η βιβλιοθήκη του Κάνας, Μιζούρι - ΗΠΑ

Εθνικό Μουσείο Τσαγιού (Museum of Tea Culture), Κίνα



πηγή: google

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram