Να μένει το βύσσινο


(από πού προήλθε η φράση)


Η λαϊκή αυτή έκφραση που γεννήθηκε κάπου μεταξύ 1900 και 1905 και σήμερα δηλώνει άρνηση (εναλλακτικά «να (μου) λείπει το βύσσινο» ή «να μου λείπει»), προέρχεται από ένα περιστατικό που συνέβη σ' ένα καφενείο μεταξύ ενός βουλευτή κι ενός ψηφοφόρου του.
Ο ψηφοφόρος παρήγγειλε στον σερβιτόρο του καφενείου που συναντήθηκαν ένα γλυκό βύσσινο, για να κεράσει τον βουλευτή κι έτσι να πετύχει το - τί άλλο; - το ρουσφετάκι του. Ο βουλευτής, όμως, σκληρό καρύδι, δε φαινόταν διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο ψηφοφόρος, που έβλεπε πως δε θα γινόταν τίποτα, φώναξε δυνατά στον σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο!".







to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ο μύθος της χελώνας και του σκορπιού


Μια φορά κι ένα καιρό, ένας σκορπιός θέλησε να περάσει το ποτάμι. Όμως αυτό του ήταν αδύνατο!...
Ξαφνικά, βλέπει μια χελώνα, που ήταν έτοιμη να περάσει απέναντι.
Της λέει: "Μπορείς να με περάσεις απέναντι;"
"Θα το ήθελα, μα σε φοβάμαι" του απαντά εκείνη.
"Μη φοβάσαι" της λέει ο σκορπιός, κι εκείνη τον ανεβάζει πάνω στο καβούκι της.
Όπως κολυμπά η χελώνα και βρίσκεται στα μισά του ποταμού, ο σκορπιός γυρίζει και την κεντρίζει στο κεφάλι.
Τότε έκπληκτη η χελώνα του λέει: "Μα γιατί το έκανες αυτό; Μου υποσχέθηκες πως θα είσαι καλός. Τώρα θα πνιγούμε και οι δύο!"
Και ο σκορπιός της απαντά: "Συγχώρεσέ με, δεν το έκανα επίτηδες. Έτσι είναι η φύση μου!..."

Κάποιες συμπεριφορές, αδίκως περιμένουμε να αλλάξουν... είναι στη φύση των ανθρώπων που τις χρεώνονται. Σκεφτείτε το!...

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Οι αχινοί, ενάντια στην κλιματική αλλαγή



Πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη αποτελεσματικού μοντέλου δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) αποτελούν οι αχινοί, σύμφωνα με ερευνητές του βρετανικού Πανεπιστημίου Newcastle.

Στο πλαίσιο της έρευνάς τους, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τυχαία ότι οι αχινοί χρησιμοποιούν το μέταλλονικέλιο για να μετατρέψουν το διοξείδιο του άνθρακα σε κέλυφος.

Η φυσική αυτή ικανότητα των αχινών μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία μιας νέας τεχνικής για την μετατροπή των εκπομπών από τις ρυπογόνες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής σε ακίνδυνο ανθρακικό ασβέστιο.

Πολλά θαλάσσια είδη μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε ανθρακικό ασβέστιο, που αποτελεί στην ουσία «φυσική κιμωλία».

Τα μύδια τα στρείδια και τα κοράλλια χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο στοιχείο για να φτιάξουν το κέλυφος και άλλα σκληρά μέρη.
Η σχετική έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Catalysis Science and Technology».

ΠΗΓΗ: econews.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Συσφικτική μάσκα προσώπου με υλικά απ' το ντουλάπι...



Η μάσκα αυτή, εγγυάται σύσφιξη, ειδικά όταν χρησιμοποιείται τακτικά, δηλαδή μια φορά το μήνα, χωρίς ενδιάμεσα να ξεχνάμε βέβαια την κρέμα ημέρας σε καθημερινή  βάση.

Τα υλικά που χρειαζόμαστε, είναι:
1 κουταλιά σούπας μέλι
1 ασπράδι ωμού αυγού
1 κουταλάκι γλυκού γλυκερίνη
λίγο αλεύρι

Πώς τη φτιάχνουμε:
Ανακατεύουμε το μέλι, το αυγό και τη γλυκερίνη για να ομογενοποιηθούν. Στη συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι, για να γίνει πιο κρεμώδης η μορφή της και να μπορούμε να την απλώσουμε στο πρόσωπο και το λαιμό. Θα την αφήσουμε για 10 λεπτά της ώρας και μετά θα την αφαιρέσουμε με χλιαρό νερό.
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Πώς φαίνεται η παιδεία!




Λένε, πως τώρα με την κρίση, οι άνθρωποι έγιναν πιο ευαίσθητοι με το συνάνθρωπό τους και πιο ζεστοί… Ασφαλώς και δεν περίμενα να ισχύει για όλους. Όμως αυτό που συνάντησα τις προάλλες, με ξεπερνά.

Βρίσκομαι στο τρένο με προορισμό το Σταθμό Λαρίσης. Μόλις έχω επιβιβαστεί και κάθομαι σε ένα βαγόνι σχεδόν άδειο… δίπλα μου, ένας νεαρός με σοβαρό πρόβλημα όρασης, που έχει μαζί του, ένα πανέμορφο και υπάκουο λυκόσκυλο να τον βοηθά στις μετακινήσεις του. Επέλεξα να καθίσω κοντά του, όχι μόνο γιατί μ’ αρέσουν τα σκυλιά, αλλά και γιατί θα μπορούσα να έχω παρέα στη διαδρομή. Να πούμε και καμιά κουβέντα, βρε αδερφέ…

Σ’ ένα από τους ενδιάμεσους σταθμούς, ανεβαίνει μια καλοζωισμένη κυρία, από αυτές που πριν την κρίση δεν είχαν ποτέ ανέβει, όχι μόνο στο συγκεκριμένο τρένο, αλλά γενικώς σε μέσα μαζικής μεταφοράς…


Κοιτά γύρω της και κάθεται δυο θέσεις μακριά μας, χωρίς να έχει αντιληφθεί το λυκόσκυλο, που καθόταν ήρεμο και νωχελικό στα πόδια του νεαρού. Αφού βολεύτηκε στη θέση της και έδωσε το εισιτήριο στον ελεγχτή, άρχισε να κοιτά γύρω της σαν περιπολία που έλεγε και το λαϊκό τραγούδι… Έτσι, έπεσε το μάτι της και πάνω στο ζωντανό, που έδινε την εντύπωση ότι ήθελε να πάρει έναν υπνάκο μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.

Αυτό ήταν!... Για πότε γούρλωσε το μάτι, για πότε πετάχτηκε από τη θέση της έξαλλη και έβαλε τις φωνές, για τις «τριτοκοσμικές συνθήκες» που επικρατούν στα τρένα, για πότε φώναξε τον ελεγχτή, να πετάξει έξω το σκυλί μαζί με το αφεντικό του, κανένας μας δεν κατάλαβε!...

Την κοιτούσαμε (στην αρχή) αποσβολωμένοι,  μην πιστεύοντας στα αυτιά και τα μάτια μας. Μάταια ο ελεγχτής προσπαθούσε να της εξηγήσει ότι ο σκύλος είναι σκύλος – οδηγός, συνοδεύει άνθρωπο με σοβαρό πρόβλημα όρασης και δεν πειράζει κανένα (παρόλο που τη συγκεκριμένη έπρεπε τουλάχιστον να της γαυγίσει, αποδοκιμάζοντάς τη). Μόνο όταν η κυρία είπε τη φράση «ή ο κύριος θα κατέβει ή εγώ και θα σας καταγγείλω» σα να ήταν το σύνθημα, αρχίσαμε να διαμαρτυρόμαστε για τη συμπεριφορά της και τη «λογική» της και ούτε λίγο ούτε πολύ, της ζητήσαμε να κατέβει εκείνη, πριν μας οδηγήσει σε λεκτικές βιαιοπραγίες…

Ο νεαρός, δεν μίλησε καθόλου σχεδόν… Κάποια στιγμή προσπάθησε να εξηγήσει τι είναι ο σκύλος – οδηγός, αλλά οι φωνές της κυρίας τον καθήλωσαν…

Αφού αποχώρησε, με πάταγο και σαματά, (όχι από το τρένο, όχι, από το βαγόνι), ρωτώ το νεαρό, που αντί να είναι εκνευρισμένος από τη συμπεριφορά της, αντίθετα ένιωθε και άσχημα για ό,τι συνέβη:

«Σου έχει ξανασυμβεί αυτό;»

«Ναι, αν και όχι πολύ συχνά», «ευτυχώς» τον συμπληρώνω…

«Είναι τουλάχιστον ντροπή, αυτό που συνέβη», του λέω «και νιώθω την ανάγκη να ζητήσω εγώ συγγνώμη για λογαριασμό της».

Η απάντηση ήρθε να με ταρακουνήσει, ακόμα περισσότερο και από το περιστατικό:

«Πάντα ζητούν συγγνώμη, αυτοί που δεν φταίνε, σπάνια το αντίθετο!»…


Αφιερωμένο σε όλους όσους κουβαλούν φοβικές νοοτροπίες και καθωσπρεπισμούς!...

Μαρίνα
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Σκασμός εσύ Αντωνάκη μας!…



Σήμερα που γιορτάζουν οι Αντώνηδες, θυμήθηκα την ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» και σκέφτηκα, ότι εδώ και κάμποσο καιρό, (μην αναφέρω πόσο, όλοι ξέρετε) είμαστε σαν την κ. Κοκοβίκου…

 Ήρεμοι, υπάκουοι, φοβισμένοι ελαφρώς έως βαρέως, υποταγμένοι, περιμένοντας το …γάμο!… Την αλλαγή του σκηνικού, την ανάπτυξη!…
Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είμαστε εντάξει, μήπως και θυμώσει ο Αντωνάκης μας και μας βάλει μεγαλύτερα χαράτσια, κόψει κι άλλο τους μισθούς και γενικώς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μη γουρλώσει το μάτι και μας μπήξει τις φωνές…

Ο Αντωνάκης της ταινίας, όταν έλειπε κουμπί απ΄ το πουκάμισό του, χαλούσε τον κόσμο. Κι ο δικός μας όταν του λείπουν λεφτά από τα ταμεία, τον ίδιο κόσμο χαλάει!... Έτσι κι εμείς σαν την υπάκουη (τη λες και άβουλη) κ. Ελένη, μόλις ακούσουμε πως λείπουν λεφτά απ’ τα ταμεία, αρχίζουμε τα «Χριστός και Παναγία!!!... Βελόνα και κλωστή, βελόνα και κλωστή» να ράψουμε, τσέπες, στόματα, στομάχια μπας και καταφέρουμε να τρώμε λιγότερο και να πληρώνουμε περισσότερο…

Κι όλο κοιτάμε κι εμείς τα μελλούμενα σε μάγισσες και χαρτορίχτρες μπας και δούμε φως (στεφάνι το έλεγε η κ. Ελένη) πριν μας βρουν τα άλλα στέφανα, αυτά που σε πάνε εν τόπω χλοερό!...
Μάταια όμως! Ο Αντωνάκης μας, μας τσακώνει κάθε φορά πάνω στο καλό και μας ξαναγυρίζει στην τάξη!...

Αντωνάκη μας, σκέψου όμως ό,τι, όπως πολύ σωστά είπε και η κ. Ελένη, οι σκλάβοι κάποια στιγμή ξυπνάνε και τότε, μας φέρεις δε μας φέρεις τη μισακή ανάπτυξη, εμείς δε θα το έχουμε σε τίποτα να σου πούμε: «Σκασμός, εσύ Αντωνάκη μας!!!»…

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Γνωρίστε το λάβδανο ( Labdanum gum of Crete )



Το λάβδανο ή αλαδανιά ανήκει στην οικογένεια των Κιστοειδών (Cistaceae) και στο γένος Cistus. Στην Ελλάδα αυτοφύονται τα εξής είδη Cistus creticus, Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis, Cistus salviifolius και Cistus laurifolius. Είναι γνωστό με τις ονομασίες λάδανο, αλάδανο, αλυταριά, ήμερη κουνουκλιά, ήμερο κιστάρι, αγκίσαρος, ακίσσαρο, ατζίκαρος.

Είναι πολυετής θάμνος, που φτάνει το ένα μέτρο και αναπτύσσεται σε ξηρές, πετρώδεις περιοχές. Τα άνθη του φυτού είναι μεγάλα με ζωηρό ρόδινο χρώμα. Αποτελείται από πέντε σέπαλα ωοειδή και πέντε πέταλα ελαφρά δίλοβα και ρυτιδωτά και πολλούς χρυσοκίτρινους στήμονες. Τα φύλλα του έχουν σχήμα ωοειδές - λογχοειδές, είναι αντίθετα, πράσινα και οι άκρες τους είναι κυματιστές. Τα φύλλα έχουν αδενώδεις τρίχες, που κατά τον Ιούνιο - Ιούλιο εκκρίνουν μία κομμεορητίνη, η οποία ονομάζεται λάδανο.

Η ρητίνη αυτή παρουσιάζει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντιοξειδωτική δράση και έχει έντονο άρωμα και δυνατή γεύση βάλσαμου. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας.

Ο Ηρόδοτος και όλοι οι μεταγενέστεροι Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι προέρχεται από τη σημιτική «ladan» και σημαίνει το εκκριματώδες φυτό. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το λάδανο σε θυμιάματα και αλοιφές. Απέδιδαν στο βότανο αντιρρευματικές, θερμαντικές, αντισηπτικές και στυπτικές θεραπευτικές ιδιότητες ενώ με τους καρπούς του φυτού έφτιαχναν αφέψημα, που σταματά τη διάρροια. Παλιότερα ορισμένοι αρτοποιοί το έβαζαν στο φούρνο τους για να αρωματίζουν τα παξιμάδια. Αποτελεί ακόμα ένα από τα 40 συστατικά του Αγίου Μύρου που φτιάχνεται κάθε 10 χρόνια στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.

Τώρα χρησιμεύει περισσότερο στην παρασκευή αρωμάτων και καλλυντικών (έχει αντιρυτιδικές ιδιότητες). Επίσης θεωρείται καταπραϋντικό, στυπτικό, θερμαντικό, αντικαταρροϊκό, αντισπασμωδικό και αποχρεμπτικό. Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών.

Η ρητίνη αλάδανος ή λάβδανο εξάγεται σε παγκόσμια αποκλειστικότητα στην Κρήτη, με ένα μοναδικό τρόπο από το φυτό. Μιλάμε δηλαδή στην ουσία, για το ρετσίνι που βγαίνει από τη λαδανιά και συλλέγεται κάθε καλοκαίρι, με ειδικές δερμάτινες λωρίδες. Με αυτές χτυπούν τα φυτά και η ρητίνη κολλάει πάνω τους, από τις οποίες και εξάγεται.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

"Λευκές εβδομάδες" σε μια "μαύρη" περίοδο


Είναι σχήμα οξύμωρο, δεν είναι; Τώρα θα μου πείτε, "εκεί κόλλησες, όλη η χώρα είναι οξύμωρη"!... Δε θα διαφωνήσω καθόλου.
Αλλά αυτό που "έπεσε στο τραπέζι" για τόνωση της τουριστικής κίνησης σε χειμερινούς ελληνικούς προορισμούς, ξεπερνά τη δική μου φαντασία, που ομολογώ ότι διαπιστώνω καθημερινά πόσο φτωχή αποδεικνύεται...

     Να τα πάρουμε όμως, λίγο από την αρχή.

Τρία χρόνια τώρα η χώρα ταλανίζεται από την οικονομική κρίση που ακολούθησε το "λεφτά υπάρχουν".

Ξαφνικά, κάνανε φτερά (τα λεφτά) και να τα δάνεια, να τα μνημόνια, να οι συμβάσεις, ζαλιστήκαμε να μετράμε τόκους, επιτόκια, swaps... Αρχίσαμε να μιλάμε για "αγορές", αξιοπιστία, πολίτες που πληρώνονται πολλά για να κάνουν λίγα, δημόσιο χρέος και άλλα συναφή, μέχρι που ήρθε η ώρα ν' αρχίσουν οι μειώσεις!...
Μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και γενικώς σε κάθε είδους εισόδημα... Η γενιά των 750 €, μετατράπηκε σε γενιά των 500 € και ούτε!...
Αρχίζουν τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και μέσα στη δίνη όλων αυτών, άνθρωποι χάνουν δουλειές, περιουσίες, ζωές, παρόν και μέλλον.
Αν σ' όλο αυτό τον ορυμαγδό προσθέσουμε και τα σκάνδαλα, τις μίζες και το χορό του μαύρου χρήματος που ψάχνουμε τις διαδρομές του, αλλά χάνονται σε τσέπες, συρτάρια γραφείων, στικάκια, πέστε μου πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί το σκηνικό της φτώχειας και της ανέχειας.
Οι πολίτες βρίσκονται σε δεινή θέση αδυνατώντας να ανταποκριθούν στα αυξημένα έξοδα με τα μειωμένα έσοδά τους. Το χαράτσι, οι φόροι, η αύξηση του πετρελαίου και της βενζίνης και οι τιμές των βασικών αγαθών, που δε λένε να κατέβουν κι όταν κατεβαίνουν για λίγο, γίνονται με τη μορφή προσφοράς που πρέπει να λέμε κι ευχαριστώ, κάνουν τις διακοπές που άλλοτε ήταν αυτονόητες για τους Έλληνες, τώρα να μοιάζουν πολυτέλεια!...
     Φυσικό είναι ο εσωτερικός τουρισμός να βιώνει απώλειες. Ακόμα πιο φυσικό είναι να προσπαθούν να βρουν λύση στη μειωμένη κίνηση και στα μειωμένα έσοδά τους, αφού όπως οι ίδιοι οι ξενοδόχοι παραδέχονται, οι Έλληνες αποτελούσαν τους καλύτερους πελάτες τους τα τελευταία χρόνια πριν τη κρίση.
     Αλλά η "λευκή εβδομάδα" (οι διακοπές δηλαδή την εβδομάδα της Καθαρής Δευτέρας) που σκέφτηκαν είναι ένα ακόμα οξύμωρο σχήμα, στα τόσα που βιώνουμε. Όταν οι γονείς με το ζόρι μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, όταν για να γίνει αυτή η έρμη η πενθήμερη της Γ΄ Λυκείου αγωνίζονται για μήνες τα παιδιά και πάλι δε βγαίνει, όταν υπάρχουν παιδιά που υποσιτίζονται λόγω φτώχειας, ποιους μαθητές και γονείς περιμένουν στα χιονοδρομικά κέντρα οι ξενοδόχοι τη "λευκή εβδομάδα";
     Και άντε και βρήκανε, υπάρχουν και κάποιοι που θα πάνε κι αυτό ακούγεται αισιόδοξο, η μείωση των μαθημάτων τώρα δεν πειράζει; Μόνο όταν κάνουν απεργία δάσκαλοι και καθηγητές πειράζει; Πολλά οξύμωρα δε μαζεύτηκαν σε μια τόσο μικρή χώρα;
Για να ξέρω πώς σκέφτονται και τι να σκεφτώ κι εγώ η δόλια μάνα!...

Μαρίνα
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τι είναι τα Hoaxes ή Urban Legends;


Μια σύντομη περιγραφή και οδηγίες αναγνώρισης και αποφυγής τους, είναι χρήσιμη στους περισσότερους από μας, που χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο, λαμβάνουμε e-mail και ενημερωνόμαστε μέσα από αυτά.
Αν λοιπόν, έχετε λάβει ποτέ e-mail με αντικείμενα όπως:
Διαμαρτυρία για την κακομεταχείριση των γυναικών στο Αφγανιστάν, Αποστολή χριστουγεννιάτικων καρτών σε ετοιμοθάνατα παιδιά, Προτάσεις φορολόγησης όσων δεδομένων διακινούνται μέσω Internet, Φυλακτά καλής τύχης ή κατάρες ακρωτηριασμού και καταστροφής και άλλα παρόμοια, τότε γνωρίζετε ήδη τι είναι τα Hoaxes. Όσοι πάλι δεν έχετε λάβει κάποια από τα παραπάνω καλό είναι να γνωρίζετε, για να ξέρετε πώς θα τα αντιμετωπίσετε...

Ο όρος Hoax χρησιμοποιείται στα αγγλικά για να περιγράψει μια απάτη ή κάτι ψεύτικο και φαίνεται ότι προέρχεται από τις "μαγικές λέξεις" Hocus Pocus (κάτι σαν το δικό μας Άμπρα Κατάμπρα). Πιο ακριβής πάντως είναι ο όρος Urban Legend (Αστικός Θρύλος) μια και ένα Hoax είναι στην πραγματικότητα μια φήμη, δηλαδή ένας θρύλος ο οποίος “περιφέρεται” μέσα στο δίκτυο.
Τα Hoaxes διακινούνται στο δίκτυο μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και η δημοφιλέστερη κατηγορία τους είναι τα προειδοποιητικά μηνύματα σχετικά με ιούς (π.χ. μη διαβάσετε email με το subject (θέμα) “Good Times” διότι θα καταστραφεί ο Η/Υ σας).
Τρόποι αναγνώρισης των Hoaxes
Αν και κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς δημιουργούνται τα Hoaxes, έχουν παρατηρηθεί μια σειρά από κοινά χαρακτηριστικά τα οποία μας βοηθούν να ξεχωρίσουμε αν ένα μήνυμα είναι πραγματικό ή αν αποτελεί απλώς ένα θρύλο του δικτύου.
Αυτά είναι:
Τεχνική διάλεκτος
Για να γίνουν πιο αξιόπιστα τα μηνύματα αυτά προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν επιστημονικούς ή τεχνικούς όρους οι οποίοι συνήθως δεν σημαίνουν τίποτε, αλλά με μια πρώτη ανάγνωση φαίνονται σοβαροί και λογικοί. Για παράδειγμα ο Good Times hoax υποστηρίζει ότι “…if the program is not stopped, the computer’s processor will be placed in an nth-complexity infinite binary loop which can severely damage the processor…”. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπάρχει τίποτε που να αποκαλείται nth-complexity infinite binary loop και οι επεξεργαστές είναι σχεδιασμένοι να εκτελούν loops για ολόκληρες εβδομάδες χωρίς να πάθουν απολύτως τίποτε.
Επίκληση μιας αξιόπιστης πηγής
Για να αυξήσουν την αξιοπιστία τους, τα περισσότερα hoaxes υποστηρίζουν ότι αποτελούν μηνύματα τα οποία αποστέλλει κάποιος μεγάλος και επώνυμος οργανισμός (π.χ. Microsoft, Sun κ.λπ.). Οι οργανισμοί αυτοί όμως σχεδόν πάντοτε δημοσιεύουν τις ανακοινώσεις τους στον τύπο και δεν εμπιστεύονται κάτι τόσο εύκολα παραποιήσιμο όπως το email.
Προτροπή να προωθήσουμε αυτό το μήνυμα σε τρίτους
Αυτό αποτελεί το σήμα κατατεθέν όλων των αστικών θρύλων. Όποτε βλέπουμε μήνυμα το οποίο ζητάει προώθηση σε άλλους είναι σχεδόν απολύτως βέβαιο ότι πρόκειται για Hoax.
Αδυναμία ελέγχου
Αν το θέμα του μηνύματος είναι πράγματι τόσο σημαντικό τότε ο αποστολέας θα πρέπει να έχει δημιουργήσει τουλάχιστον μια web σελίδα με περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό. Αν αυτή δεν αναφέρεται στο mail ή αν η διεύθυνσή της είναι “ύποπτη” (π.χ. η Cisco να έχει σελίδα στο Geocities) αυτό σημαίνει ότι μάλλον το μήνυμα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Άλλες τεχνικές αναγνώρισης των Hoaxes είναι ο εκφοβισμός ή η χρήση συγκεκαλυμμένων απειλών (“Ψήφισε και εσύ κατά της φορολόγησης των πακέτων του Internet διαφορετικά σύντομα θα αρχίσουν να σε χρεώνουν”), η κακή σύνταξη και ορθογραφία (κολλημένες λέξεις, πολλά κεφαλαία), κ.λ.π.
Τρόποι προστασίας από τα Hoaxes
Ο μόνος τρόπος για να προστατευτεί το δίκτυο από τα Hoaxes είναι η ενημέρωση των χρηστών και η επίδειξη από μέρους τους σοβαρότητας και αυτοσυγκράτησης. Οι σημαντικότερες συμβουλές για την αναγνώριση τόσο των Hoaxes όσο και των διάφορων απατεώνων που κυκλοφορούν στο δίκτυο είναι:
Μη βιάζεστε
Όσο πιο επείγον ισχυρίζεται ότι είναι το μήνυμα, τόσο πιο προσεκτικά και φιλύποπτα πρέπει να ασχοληθούμε μαζί του.
Ελέγξτε ό,τι λαμβάνετε
Ανατρέξτε στην πηγή (π.χ. το web site του υποτιθέμενου αποστολέα) και αν ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχει επώνυμος αποστολέας ή αν δεν βρείτε στις επίσημες σελίδες του, καμία αναφορά στο θέμα αυτού του email τότε το μήνυμα είναι σίγουρα πλαστό. Αν πάντως χρειάζεστε ακόμη ισχυρότερη επιβεβαίωση πριν αγνοήσετε το μήνυμα επισκεφθείτε κάποιο site παρακολούθησης Hoaxes όπως το http://www.snopes.com ή το http://www.hoaxkill.com
Μην παρασύρεστε από συναισθηματισμούς
Το παιδάκι που πεθαίνει από όγκο στον εγκέφαλο και θέλει να γραφτεί στο βιβλίο του Γκίνες ως ο άνθρωπος ο οποίος έλαβε τις περισσότερες ευχετήριες κάρτες στον κόσμο, είναι σήμερα απολύτως καλά και δεν θέλει να ξαναδεί κάρτα στη ζωή του. Οι συγγραφείς των αστικών θρύλων είναι ικανοί να γράψουν τα πιο απίστευτα ψέματα μόνο και μόνο για να πετύχουν το σκοπό τους και δυστυχώς δεν μπορούμε πλέον να εμπιστευόμαστε ούτε τα πιο ευγενικά και ανθρώπινα μηνύματα.
Τι είναι τα chain letters
Θα ολοκληρώσουμε αυτή την παρουσίαση με μια αναφορά στα chain letters τα οποία αποτελούν μια ηπιότερη έκδοση των hoaxes. Αυτά συνήθως δηλώνουν ξεκάθαρα ότι ο κύριος λόγος ύπαρξής τους είναι να διακινηθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους χρήστες του δικτύου και υπόσχονται συνήθως τύχη και άλλα οφέλη σε όποιον τα προωθήσει, ατυχία (π.χ. απόλυση) σε όποιον τα αφήσει αναπάντητα και ακόμη μεγάλα δεινά (π.χ. ακρωτηριασμούς) σε όποιον τα διαγράψει. Τέλος, μια άλλη κατηγορία chain letters υποστηρίζει πως διακινείται για αγαθοεργούς σκοπούς και ότι υπάρχει κάποιο ειδικό σύστημα παρακολούθησης και καταμέτρησης του αριθμού των ανθρώπων που λαμβάνουν το συγκεκριμένο mail. Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι απολύτως αδύνατον.
Τα hoaxes και τα chain letters αποτελούν μέρος της ζωής του δικτύου και θα μας συνοδεύουν όσο υπάρχουν ευφάνταστοι και εύπιστοι άνθρωποι. Οφείλω να ομολογήσω ότι μερικά από τα πιο έξυπνα mail που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα στο δίκτυο ήταν chain letters και θα ήμουν ψεύτης αν δήλωνα ότι δεν έχω εξαπατηθεί ποτέ από αυτά. Αν φροντίσουμε πάντως να μην πανικοβαλλόμαστε από τις προειδοποιήσεις τους, μπορεί κάποτε να συνηθίσουμε σ’ αυτά και να αρχίσουμε να τα βλέπουμε ως ένα ευχάριστο διάλειμμα στην καθημερινή ρουτίνα του δικτύου. Μέχρι τότε όμως καλό θα είναι να μείνουμε δύσπιστοι και προσεκτικοί.

Γιώργος Επιτήδειος - gepiti@gepiti.com    


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Simone de Beauvoir, μια ξεχωριστή Γυναίκα!



Η Simone Lucie - Ernestine - Marie de Beauvoir όπως ήταν το πλήρες της όνομα (Σιμόν ντε Μποβουάρ) γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι και ήταν συγγραφέας, φιλόσοφος ενώ θεωρήθηκε η μητέρα του φεμινισμού (μετά το 1968) με ανεξάρτητα φιλοσοφικά γραπτά, που όμως συνδέθηκαν με τον υπαρξισμό του Σάρτρ. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ecole Normale Superieure στο οποίο και συνάντησε τον Jean - Paul Sartr (Ζαν - Πωλ - Σαρτρ), διάσημο υπαρξιστή φιλόσοφο, το 1921 του οποίου υπήρξε σύντροφος ως το θάνατό του. Το 1981 μάλιστα έγραψε το "Η τελετή του Αποχωρισμού" που ήταν η οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Όταν το 1986 (14 Απριλίου) πέθανε από πνευμονία, θάφτηκε στο Κοιμητήριο Μονπαρνάς του Παρισιού δίπλα στο σύντροφό της.

Στις αρχές της δεκαετίας του '30 δίδασκε στη Ρουέν και το 1943 η Μποβουάρ εξέδωσε το "L' Invitee" ένα μυθοπλαστικό χρονικό της σχέσης, που ανέπτυξε με μια από τις φοιτήτριές της, την Olga Kosakiewicz, όσο ήταν εκεί. Το μυθιστόρημα αυτό, διερευνεί και την πολύπλοκη σχέση της με τον Σαρτρ καθώς και πώς επηρεάστηκε η σχέση αυτή από την συμπερίληψη της Kosakiewicz.

Το 1947 με το "Pour Une Morale de L'ampigute" δίνει το καλύτερο και ίσως το μοναδικό σημείο εισαγωγής στο Γαλλικό υπαρξισμό με την αριστουργηματική απλότητά του.

Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνεργάστηκε με τον Σαρτρ στην έκδοση μιας πολιτικής εφημερίδας της "Les Temps Modernes" χρησιμοποιώντας την εφημερίδα για να παρουσιάσει διάφορες δουλειές και παραμένοντας εκδότριά ως το τέλος της ζωής της.

Γνωστότερο έργο της είναι το "Δεύτερο Φύλο", μια φιλοσοφική και φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών. Σ' αυτό, υποστηρίζει πως δια μέσου της ιστορίας, οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία. Ακόμη και η πρώιμη φεμινίστρια Mary Wollstonecraft θεωρεί τους άντρες ως το ιδανικό στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθουν οι γυναίκες. Η Μποβουάρ λέει πως αυτή η στάση κράτησε πίσω τις γυναίκες διατηρώντας την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, ότι είναι οι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την "κανονικότητα". Αναφέρει μάλιστα πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει πρέπει να καταρρίψει αυτή την υπόθεση.

Θα πρέπει να θυμόμαστε πως η Μποβουάρ ήταν ευέλικτη ως συγγραφέας. Εξίσου ικανή ως φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, πολιτική θεωρητικός, δοκιμιογράφος όσο και ως βιογράφος. Έγινε μετά θάνατο αποδέκτης εξαιρετικού θαυμασμού και επαίνων όχι μόνο εξαιτίας της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού στον ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και λόγω της αυξανόμενης αποδοχής του φεμινισμού αλλά και λόγω της αυξανόμενης κατανόησης της επιρροής που είχε στο αριστούργημα του Σαρτρ "Το Είναι και το Τίποτα". Αναμφισβήτητα είναι μία από τους μεγαλύτερους Γάλλους στοχαστές σε ολόκληρη την ιστορία.

Άλλες σημαντικές εργασίες της "Les Mandarins" (1954), "Memoires d'une jeune fille rangee" (1958).

Αποφθέγματά της που αξίζει να αναφέρουμε:

* Το να κερδίσεις έναν άντρα, είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις, είναι επάγγελμα.

* Τους αρέσει να σκοτώνουν το χρόνο τους, περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει. (αναφερόμενη στους άντρες)

* Δε γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα.

* Τα γηρατειά μάλλον παρά ο θάνατος, είναι το αντίθετο της ζωής. Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή, σε πεπρωμένο.

* Κάποιες μέρες ο Θεός είναι τόσο μακρινός, που μοιάζει Απών.

* Αν ζήσεις πολύ, θα διαπιστώσεις πως κάθε νίκη μετατρέπεται σε ήττα.

* Η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα κι από την ευτυχία.

* Η μοιρολατρία θριαμβεύει επάνω σ' αυτούς που πιστεύουν σ' αυτή.

* Μιας και είναι ο Άλλος μέσα μας, που είναι γέρος, είναι φυσικό η αποκάλυψη για την ηλικία μας να έρχεται απ' έξω, από τους άλλους. Δεν τη δεχόμαστε πρόθυμα.

* Το παρόν, δεν είναι ένα εν δυνάμει παρελθόν. Είναι η στιγμή της επιλογής και της δράσης.


πηγή: wikipedia.org , gnomikologikon.gr
κείμενο: to e-periodiko mas
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Αλήθειες και ψέμματα για τα μαγνητάκια ψυγείου



Πολλά γράφτηκαν τους τελευταίους μήνες για τα μαγνητάκια που κοσμούν την πόρτα του ψυγείου μας και την επικινδυνότητά τους.Η είδηση φαίνεται να ξεκίνησε από το διαδίκτυο και όπως ανέφεραν πολλά site, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Princeton, διαπίστωσαν ότι τα τρόφιμα που φυλάμε στο ψυγείο, το οποίο είναι στολισμένο με μαγνητάκια είναι εν δυνάμει επικίνδυνα για την υγεία μας, λόγω της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που δέχονται από τους μαγνήτες.
Αρκετά ήταν τα site που ανάφεραν ότι οι ερευνητές μελέτησαν για μήνες, δύο ομάδες ποντικών. Στη μία έδιναν τρόφιμα που διατηρούσαν σε ψυγείο με μαγνητάκια στην πόρτα του και στην άλλη, τρόφιμα που διατηρούσαν σε ψυγείο, χωρίς μαγνητάκια στην πόρτα του. 
Στο τέλος της έρευνας διαπίστωσαν πως, τα ποντίκια που έτρωγαν τροφή από το ψυγείο με τα μαγνητάκια παρουσίασαν μέχρι και οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκινικό όγκο. Ο λόγος οφείλεται στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία των διακοσμητικών μαγνητών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μαγνήτες που έρχονται σε επαφή με μια ηλεκτρική συσκευή, τείνουν να υπερπλασιάζουν την ακτινοβολία τους και το μαγνητικό τους πεδίο, με αποτέλεσμα αυτή να διαπερνά την πόρτα του ψυγείου και να κάνει τα τρόφιμα βλαβερά για την υγεία μας.

Μια αντίθετη επιστημονική άποψη όμως λέει ότι, τα μαγνητάκια στην πόρτα του ψυγείου δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία για τους εξής λόγους:
* Οι μαγνήτες δεν παράγουν ακτινοβολία
* Τα διακοσμητικά μαγνητάκια, είναι μόνιμοι μαγνήτες με ασθενή πεδία.
* Η δύναμη των μαγνητών μειώνεται με την απόσταση.
* Τα μαγνητικά πεδία δεν έχουν κάποια ορατή ή μόνιμη επίδραση στο ανθρώπινο σώμα. Η χρήση μεγάλου και ισχυρού μαγνήτη στην μαγνητική τομογραφία (MRI) είναι ασφαλής.
Αν τώρα στα παραπάνω προσθέσουμε και τα ακόλουθα,
* Τα ψυγεία χρησιμοποιούν μαγνήτες για να κρατήσουν τις πόρτες κλειστές και ηλεκτρικούς κινητήρες που έχουν μαγνήτες, για να δημιουργήσουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Αυτά είναι σίγουρα σε πιο κοντινή απόσταση με τα τρόφιμα και βέβαια ισχυρότερα από κάθε διακοσμητικό μαγνήτη.
* Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ, ECDC) δεν επιβεβαίωσε τα άρθρα αυτά που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, το Πανεπιστήμιο του Princeton δεν έχει στα αρχεία του, όπως τόνισαν οι υπεύθυνοι, μετά το σάλο που ξέσπασε,
σίγουρα θα νιώσουμε μπερδεμένοι γύρω από το θέμα.

Πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα για τα καημένα τα μαγνητάκια, που πολλοί από μας κάνουν συλλογή, πάνω στην πόρτα του ψυγείου;

Ήταν η έρευνα ψεύτικη ή αποσοβήθηκε για λόγους που δεν γνωρίζουμε;
Ασφαλής απάντηση ίσως και να μην υπάρχει, όμως κάλλιστα μπορούμε να λάβουμε υπ' όψη μας, ότι τα μαγνητάκια αυξάνουν την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από τη συσκευή μας (σύμφωνα με τους ειδικούς) και παρόλο που ενδεχομένως να μην κάνουν κακό στην υγεία μας, σίγουρα κάνουν κακό στην τσέπη μας!
Γι' αυτό, πριν φτάσουμε στο σαιξπηρικό ερώτημα "να τα αφήσω στο ψυγείο ή να μην τα αφήσω" η καλύτερη κίνηση για προληπτικούς, ψυχολογικούς αλλά κυρίως για οικονομικούς λόγους, είναι να κρατήσουμε τη συλλογή μας, μακριά από την πόρτα του ψυγείου μας. 
Έτσι για σιγουριά!...

πηγές πληροφοριών: iatropedia.gr, bletsas.gr
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα Άγια Θεοφάνεια: έθιμα και ουσία



Η ημέρα που ολοκληρώνεται το δωδεκαήμερο, γιορτάζεται με όλη την λαμπρότητα που της αξίζει. Είναι η μέρα που ο Θεός παρουσιάζει τον Υιό Του το Μονογενή, με τον οποίο θα πραγματοποιηθεί η σωτηρία του κόσμου. Η ημέρα που θα βαπτιστεί ο Μεσσίας, από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και στο όνομα του οποίου, θα βαπτίζονται όλοι όσοι γίνονται χριστιανοί, από τότε και μετά.

Την πρώτη μαρτυρία για τη γιορτή αυτή, μας τη δίνει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, στις αρχές των πρώτων μεταχριστιανικών χρόνων.

Τα "Θεοφάνεια" γιορτάζονταν όμως και στην αρχαία Ελλάδα στην αρχή της άνοιξης στους Δελφούς. Μέχρι και τον 4ο μ.Χ. αιώνα, στην πρωτοχριστιανική εκκλησία, τα Θεοφάνεια γιορτάζονταν την ίδιο ημέρα με τα Χριστούγεννα, τιμώντας επίσης και την προσκύνηση του Χριστού από τους τρεις Μάγους και τους βοσκούς. Μετά τον 4ο αι. καθιερώθηκε ξεχωριστή γιορτή (6η Ιανουαρίου).

Ο λαός μας τα ονομάζει Θεοφάνεια και Φώτα, γιατί τότε φωτίζεται ο κόσμος και αγιάζονται τα νερά. Οι πιστοί πηγαίνουν στις θάλασσες, τα ποτάμια ή τις δεξαμενές, αν δεν βρίσκονται κοντά σε παραθαλάσσιο μέρος, για τη ρήψη του Σταυρού. Ο ιερέας τον ρίχνει στο νερό και οι κολυμβητές πέφτουν για να πιάσουν το Σταυρό. Είναι εξαιρετική τιμή για κείνον που θα καταφέρει κάτι τέτοιο.

Την ώρα που πέφτει ο Σταυρός στο νερό, τρία περιστέρια ελευθερώνονται στον ουρανό, συμβολίζοντας την Αγία Τριάδα και το Άγιο Πνεύμα που «εν είδη περιστεράς» φανερώθηκε όταν βαπτιζόταν ο Ιησούς στον Ιορδάνη ποταμό.

Ένα έθιμο, θέλει μετά τη ρήψη του Σταυρού και τον αγιασμό των υδάτων, οι πιστοί να πλένουν τις εικόνες τους στη θάλασσα ή το ποτάμι.

Σε πολλά μέρη της πατρίδας μας μέχρι και σήμερα, ανήμερα των Φώτων οι νοικοκυρές ζυμώνουν ψωμί, που ονομάζεται φωτίτσα. Το γλυκό της ημέρας αυτής είναι τα ξεροτήγανα. Κατά το έθιμο, τα παιδιά όχι μόνο τα τρώνε, αλλά τα ρίχνουν και στις στέγες των σπιτιών για να τα φάνε οι καλικάντζαροι και να φύγουν.

Ο λαός μας μάλιστα για τη βραδιά της παραμονής των Θεοφανίων έχει και την εξής δοξασία: λέει λοιπόν, πως στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, ανοίγουν οι ουρανοί και πραγματοποιούνται όλες οι ευχές των ανθρώπων.

Την παραμονή, το τραπέζι στρώνεται νηστίσιμο και κάθονται όλοι γύρω του, από τον μεγαλύτερο μέχρι το μικρότερο. Ο πατέρας της οικογένειας έχει θυμίαμα πάνω σ’ ένα υνί και μ’ αυτό θυμιατίζει το σπίτι για να φύγουν τα δαιμόνια, ενώ το μικρότερο μέλος της οικογένειας λέει την προσευχή για να ξεκινήσουν το δείπνο.

Νωρίτερα αυτή τη μέρα, ο παπάς επισκέπτεται όλα τα σπίτια με το σταυρό και τον αγιασμό μέσα στο σικλί, ένα είδος χάλκινου δοχείου, και ραντίζει όλο το σπίτι ή το κατάστημα. Μετά τον αγιασμό, είναι η ώρα που θα μαζευτεί η στάχτη από τη φωτιά, που έκαιγε στο τζάκι το δωδεκαήμερο. Η στάχτη αυτή θα σκορπιστεί γύρω από το σπίτι, στους στάβλους και στα χωράφια, μια που πιστεύεται ότι διώχνει το κακό. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε τα κάλαντα των Θεοφανείων, που λέγονται την ίδια μέρα μετά τη θεία λειτουργία της παραμονής.

Ο λαός μας πιστεύει πως την ημέρα αυτή, φεύγουν οι καλικάντζαροι, γιατί φοβούνται την αγιαστούρα του παπά. Μάλιστα φεύγουν λέγοντας:


Φεύγετε να φεύγουμε
κι έφτασε ο τουρλόπαπας
με την αγιαστούρα του 
και με τη βρεχτούρα του…








to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ένα γράμμα στον Αι Βασίλη, που δεν έφτασε ποτέ!...



Τώρα θα μου πείτε, «γιατί, τα άλλα γράμματα που στάλθηκαν, τα έλαβε;»… Τι να σας πω, θα σας γελάσω και δε το θέλω χρονιάρες μέρες.
Το γράμμα πάντως που ετοίμασα, αφού το έγραψα, το σταύρωσα και του έβαλα και γραμματόσημο,  όπως έκανα όταν ήμουν παιδί, το ξέχασα πάνω στο γραφείο. Όταν ήρθε ο ανιψιός μου στο σπίτι, το είδε και μου το θύμισε…

Ένα γράμμα στον Αι Βασίλη που ξέχασες να στείλεις, μου είπε με στόμφο και ύφος επικριτικό! Λίγο ακόμα και θα με έβαζε τιμωρία να κοιτάω τον τοίχο με το ένα πόδι σηκωμένο σαν πελαργός.
Δεν είχα σκοπό να το στείλω, καρδούλα μου, δικαιολογήθηκα…
Και τότε, γιατί το έγραψες, έρχεται η απορία να μου φέρει ένα κόμπο στο λαιμό. Άντε τώρα να εξηγήσω στο εξάχρονο, ότι κάποια πράγματα γίνονται έτσι, για να γίνουν χωρίς σκοπό…

Το έγραψα,  για να θυμηθώ πώς ήμουν παιδί, προσπάθησα να εξηγήσω, χωρίς μεγάλη επιτυχία, ομολογώ. 
Ο μικρός ήταν αυστηρός και με το δαχτυλάκι του να κινείται απειλητικά μπροστά στη μύτη μου, είχε την απάντηση έτοιμη: « Όταν αποφασίζεις να κάνεις κάτι, να το κάνεις ολόκληρο, λέει ο μπαμπάς» μου είπε. Αμάν κι αυτός ο πατέρας του, όλα τα δύσκολα πάει και του μαθαίνει για να ταλαιπωρεί εμένα…
Δε νομίζω να διάβαζε το γράμμα μου, αφού ξέρει πως δεν είμαι παιδί, απολογήθηκα πιστεύοντας ότι μάλλον, τον αποστόμωσα…

Μάταια όμως!... Αυτό δεν το ξέρεις αν δεν το στείλεις, απαντά χαμογελώντας πονηρά και με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
Τι του ζητούσες;… Του ζητούσα αγάπη μου, δικαιοσύνη, υγεία, αξιοπρέπεια, αγάπη για όλο τον κόσμο, του ζητούσα λιγότερο μίσος, λιγότερα ψέματα, λιγότερη μιζέρια…

Μμμμ, δεν τα ξέρω όλα αυτά που του ζητούσες, αλλά τώρα που το σκέφτομαι, θα έπρεπε να του ζητήσεις παιχνίδια για όλα τα παιδιά του κόσμου και σπίτι και φαγητό, μου απαντά ο μικρός…
Παιχνίδια για όλα τα παιδιά του κόσμου, σπίτι και φαγητό! Δίκιο έχει το παιδί, αυτή η ευχή τα λέει όλα!!! Γι’ αυτό δε γράφουν γράμματα στον Αι Βασίλη, οι μεγάλοι! Τα παιδιά, ξέρουν καλύτερα γιατί βλέπουν καθαρότερα με τα μάτια της παιδικής ψυχής!...
Καλή σας χρονιά!
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram