to e - periodiko mas

Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά του καλοκαιριού και πριν σας αποχαιρετήσουμε (για λίγο μόνο) για τις δικές μας διακοπές, σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε ένα προορισμό, ξεχωριστό που γοητεύει τους επισκέπτες του.

Στις μέρες μας, είναι αυτονόητο και πολύ συνηθισμένο, οι κοπέλες να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα στατιστικές μελέτες αναφέρουν πως (σε ορισμένες τουλάχιστον σχολές), είναι περισσότερες από τα αγόρια.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Οι γυναίκες σ' όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, ήταν ανθρώπινα όντα υποδεέστερα των ανδρών. Δεν είχαν ούτε πρόσβαση, αλλά ούτε και δικαίωμα στη μόρφωση, με μόνη αιτία, το φύλο τους.

τα ράφια, θα γεμίσουν!

Χθες βράδυ, επισκεφθήκαμε τη Βίκυ (Ποδηλάτισσα) στο όμορφο blog της...
Εκεί μάθαμε για το Πολυδραστικό Κέντρο "FRONT" στη Βεργίνα, όπου ήδη οι εθελόντριες, έχουν
αρχίσει να γεμίζουν τα ράφια με χειροποίητες δημιουργίες με πολύ αγάπη και προσοχή.

Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων στα ΜΜΕ, που να μην αναφέρει έστω και μία φορά, το Μέγαρο Μαξίμου. Πόσοι όμως από μας, γνωρίζουν την ιστορία του;

Ένα ακόμα e-mail ήρθε να ταράξει τα ήδη ταλαιπωρημένα νεύρα μας και να ταρακουνήσει την ήδη εύθραυστη ηρεμία μας. Οικολογικό το έγκλημα που πρόκειται να συντελεστεί και οι επιπτώσεις βαραίνουν τις θάλασσες και το οικοσύστημα γενικότερα, βάζοντας σε κίνδυνο το μέλλον των επόμενων γενιών. Δεν θα ήταν δυνατό να αδιαφορήσουμε, γι' αυτό και άλλη μια φορά, σας το μεταφέρουμε όπως το λάβαμε, έτσι ώστε να ενημερωθείτε και να δραστηριοποιηθείτε εφ' όσον το κρίνετε σωστό...

Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου του 1921 στη Λεμεσό της Κύπρου και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Το μεγαλύτερο διάστημα της παραμονής του εκεί, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC ως μεταφραστής και εκφωνητής, ενώ σε ηλικία 22 μόλις χρόνων ανέλαβε τη διεύθυνση της "Κυπριακής Ώρας".

Η Διεθνής Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας και το Διεθνές Κέντρο Ελληνικής Φιλοσοφίας και Πολιτισμού ξεκίνησε το 27ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας από τις 11 Ιουλίου 2014 έως και τις 16 Ιουλίου, στη Βουλιαγμένη.

Ήταν 15 του Ιούλη του 1974, όταν στην Κύπρο έγινε πραξικόπημα από την Εθνοφρουρά ενάντια στον Πρόεδρο της Κυπριακή Δημοκρατίας και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ΜακάριοΓ'. Χρειάστηκαν μόλις πέντε ημέρες για να εισβάλλει η Τουρκία στην Κύπρο με αιτιολογία το πραξικόπημα, καταφέρνοντας με απίστευτες φρικαλεότητες και ατελείωτο αίμα να κατέχει μέχρι και σήμερα το 36% του εδάφους του νησιού.

Οι μέρες που ζήσαμε, όπως κι εκείνες που θα έρθουν είναι ιστορικές. Κάθε μας βήμα και μια παράγραφος της Ιστορίας του μέλλοντος, κάθε μας πράξη και μια αποστροφή.
Λένε, πως η Ιστορία, γράφεται από τους νικητές... όμως εγώ επιμένω να πιστεύω, πως η Ιστορία γράφεται από τους λαούς, που ζουν και βιώνουν τα γεγονότα, ειδικά όταν αυτά τα καταγράφουν στη μνήμη τους ανεξίτηλα.

Ποιος προφήτεψε αυτό το σταμάτημα του Χρόνου;
Μυριάδες ακίνητες στιγμές ούτ' ένας πόνος από τα παλιά ούτε μια ελπίδα για το μέλλον.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων και πολλοί απ’ αυτούς σπεύδουν κάθε τόσο να τους βοηθήσουν, ενώ άλλοι κάνουν σοβαρό φιλανθρωπικό έργο, προκειμένου να ανακουφίσουν όσους το έχουν ανάγκη.
Πόσοι όμως αναρωτιούνται αν έχουν συμβάλλει οι ίδιοι, στην κατάσταση που έχουν περιέλθει οι συνάνθρωποί μας;…  Δύσκολο το ερώτημα ή δύσκολη η απάντηση;

Η ιστορία του μανδαρίνου είναι γνωστή, στους περισσότερους από μας. Επειδή οι εξελίξεις τις επικαιρότητας μας τη θύμισαν, τη μοιραζόμαστε μαζί σας...

Βλέποντας τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και τον χάρτη της Ελλάδας με ένα μόνο χρώμα, θυμήθηκα το Μακρυγιάννη...

Γνωρίζαμε πολύ καλά, πως το χθεσινό δημοψήφισμα ανεξάρτητα από την απάντηση των πολιτών, δεν θα σταματούσε τις εκβιαστικές τάσεις των δανειστών.
Αυτό, όμως δεν ήταν το ζητούμενο όσων πήγαν στις κάλπες. Αυτό που οι πολίτες ήθελαν να δηλώσουν, ήταν τη γνώμη τους για την κατάσταση που ζουν τα τελευταία πέντε χρόνια. Να ακουστεί η φωνή τους δυνατά! Να πάψουν να μιλούν όλοι εξ ονόματός τους!

Όποιος ποθεί τη λευτεριά μα δεν την κυνηγήσει δεν έχει ελπίδα να χαρεί και τόπο για να ζήσει...

Σκηνοθέτες, συνθέτες, τραγουδιστές, ηθοποιοί και άνθρωποι του πνεύματος συντάσσονται με τον αγώνα της Επιτροπής Πολιτισμού, λέγοντας "όχι στη λιτότητα" και ψηφίζοντας ΟΧΙ, στο δημοψήφισμα.

Περίπου 500 καλλιτέχνες, που συνεχώς αυξάνονται, δίνουν το παρόν με την υπογραφή τους, στο κείμενο της επιτροπής, ενώνοντας τη φωνή τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια και χωρίς φόβο.

Έφτασε η ώρα να μιλήσει ο λαός. Θα πρέπει με την ψήφο του να αποδείξει αν έχει αντιληφθεί  το βάρος της ιστορικής ευθύνης, αν αγαπάει τη χώρα του,  αν σέβεται αυτά που διδάχτηκε.

Γεννημένος το Φεβρουάριο του 1933, ο Κώστας Γαβράς ξεκινά από τα Λουτρά Ηραίας για να κατακτήσει τον κόσμο.
Η στράτευση του πατέρα του κι οι αγώνες που έδωσε με τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, καθώς και η εκδίωξη ολόκληρης της οικογένειάς του με την απελευθέρωση, από τους νικητές του Εμφυλίου, επηρεάζουν βαθιά τον νεαρό Κώστα, ο οποίος αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα, θέλησε να φύγει στις ΗΠΑ, όμως δεν έγινε δεκτός.