Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά του καλοκαιριού και πριν σας αποχαιρετήσουμε (για λίγο μόνο) για τις δικές μας διακοπές, σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε ένα προορισμό, ξεχωριστό που γοητεύει τους επισκέπτες του.



Πρόκειται για το Δάσος της Στροφυλιάς και τη λιμνοθάλασσα Κοτυχίου, που βρίσκονται στο ΒΔ άκρο της Πελοποννήσου και είναι μια προστατευόμενη περιοχή μήκους 22 χιλιομέτρων και πλάτους που κυμαίνεται από 0,5 ως 4 χιλιόμετρα περίπου. 
Την περιοχή μοιράζονται οι νομοί Αχαϊας και Ηλείας και οι Δήμου Δυτικής Αχαϊας και Ανδραβίδας - Κυλλήνης, με συνολική έκταση 143.000 στρεμμάτων περίπου, ενώ το Εθνικό Πάρκο (χωρίς τα θαλάσσια οικοσυστήματα) καταλαμβάνει έκταση 60.000 στρεμμάτων περίπου.



Είναι μια πεδινή περιοχή με μεγάλα τμήματα μηδενικού υψόμετρου. Οι λόφοι που δεσπόζουν είναι τα Μαύρα βουνά στο ακρωτήριο Άραξος και ένας λοφίσκος στο ακρωτήριο Κουνουπέλι. Χαρακτηριστικό της περιοχής η ποικιλότητα των βιοτόπων τα οποία συγκροτούν ένα ενιαίο οικοσύστημα.



Στο δυτικό μέτωπο υπάρχουν παραλιακές κινούμενες θίνες (αμμουδιές και αμμόλοφοι) που εκτείνονται σε βάθος δεκάδων μέτρων προς τη στεριά, εξαιρετικής φυσικής ομορφιά που "φιλοξενούν" φυτά της άμμου και πεύκα με νανώδη μορφή.



Ο κύριος όγκος των νερών δημιουργείς τις λιμνοθάλασσες Κοτύχι, Πρόκος και Άραξος ή Πάπα. Το έλος Λάμια, οι αλυκές Λεχαινών, ο αύλακας Κέντρος και οι μικρότερες λίμνες τα εποχιακά γλυκά και αλμυρά έλη και οι νερόλακκοι σε ξέφωτα του δάσους, μαζί με τα ρυάκια και τους χειμάρρους συμπληρώνουν το υδάτινο δίκτυο, δημιουργώντας υγροτοπικά οικοσυστήματα που σαν χώροι υψηλής βιοποικιλότητας είναι χώροι στάθμευσης, διαμονής και αναπαραγωγής πολλών ειδών πτηνών καθώς και μόνιμο βιότοπο ειδών χλωρίδας και πανίδας. 



Σ' αυτό το περιβάλλον αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο και ωραιότερο δάσος κουκουναριάς της Ελλάδας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, το οποίο σαν οικότοπος προτεραιότητας είναι ιδιαίτερα προστατευμένο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ παρέχει όλες τις ευεργετικές επιδράσεις των δασικών οικοσυστημάτων δηλ. διατήρηση υδατικού ισοζυγίου, δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα, παραγωγή οξυγόνου, αποτροπή των διαβρώσεων, βελτίωση του μικροκλίματος κ.α.



13 συνολικά διαφορετικές ενότητες μεγάλης οικολογικής και περιβαλλοντικής σημασίας οι οποίες έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους περιλαμβάνει στο σύνολό του το Εθνικό Πάρκο και είναι οι εξής:

• το Δάσος Στροφυλιά
• η λιμνοθάλασσα Κοτύχι
• η λιμνοθάλασσα Πρόκοπος
• η λιμνοθάλασσα  Άραξος
• το Έλος Λάμια
• τα βραχώδη υψώματα με την ονομασία Μαύρα Βουνά
• οι περιοδικά κατακλυζόμενες με νερό εκτάσεις
• τα υγρά λιβάδια της περιοχής
• οι αμμώδεις παραλίες όπου σχηματίζονται θίνες
• οι καλαμιώνες
• τα υδατορέματα της ευρύτερης περιοχής που καταλήγουν στις λιμνοθάλασσες  Κοτύχι και Πρόκοπος
• η αλυκή Λεχαινών
• τα θαλάσσια οικοσυστήματα

1. Πεζοπορία: μπορείτε να περπατήσετε σε όλη την έκταση του Εθνικού Πάρκου, σε έδαφος ομαλό και κάτω από τη σκιά των δέντρων, πλάι στις λιμνοθάλασσες ή στην αμμουδιά.
2. Ποδηλασία: μπορείτε να καλύψετε τα 22.000 στρέμματα του δάσους εύκολα και ευχάριστα, ακολουθώντας τους δασικούς δρόμους που το διασχίζουν.
3. Κολύμβηση: μπορείτε να απολαύσετε τα πεντακάθαρα νερά του Ιονίου σε 15 χιλιόμετρα αμμουδιάς κατά μήκος του Εθνικού Πάρκου.
4. Παρατήρηση πουλιών: με κιάλια ή τηλεσκόπιο μπορείτε να εντοπίσετε και να απολαύσετε τους φτερωτούς κατοίκους των υγροτόπων, του δάσους και της ακτής.
5. Φωτογράφηση: είτε σας αρέσουν τα τοπία και τα ηλιοβασιλέματα, είτε τα πορτραίτα ζώων και φυτών, το Εθνικό Πάρκο προσφέρει ατελείωτες ευκαιρίες σε ερασιτέχνες (και επαγγελματίες) φωτογράφους να απαθανατίσουν μοναδικές εικόνες.
6. Επίσκεψη στο Κέντρο Πληροφόρησης: θα ενημερωθείτε για την προστατευόμενη περιοχή και θα δείτε τα πορτραίτα κάποιων από τους κατοίκους της

Στις μέρες μας, είναι αυτονόητο και πολύ συνηθισμένο, οι κοπέλες να σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα στατιστικές μελέτες αναφέρουν πως (σε ορισμένες τουλάχιστον σχολές), είναι περισσότερες από τα αγόρια.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Οι γυναίκες σ' όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, ήταν ανθρώπινα όντα υποδεέστερα των ανδρών. Δεν είχαν ούτε πρόσβαση, αλλά ούτε και δικαίωμα στη μόρφωση, με μόνη αιτία, το φύλο τους.

Το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρη υπέβαλε αίτηση για να δώσει εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή. Της δόθηκε η άδεια και παρά το γεγονός ότι επέτυχε στις εξετάσεις, το Υπουργείο Παιδείας δεν της επέτρεψε τη φοίτηση, γιατί ήταν γυναίκα. Έτσι, η Σεβαστή έγινε μεν φοιτήτρια, αλλά όχι στην Ελλάδα, αλλά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, όπου επέλεξε να φοιτήσει τελικά.
Επιστρέφει με το πτυχίο της στην Ελλάδα, το 1891 και διορίζεται δασκάλα Γαλλικών στο Αρσάκειο, απ' όπου παραιτήθηκε μετά από μικρό χρονικό διάστημα.
Υπήρξε η πρώτη επόπτρια Δημοτικών Σχολείων, θέση που δημιουργήθηκε ειδικά για κείνη, εισάγοντας πολλές καινοτομίες στην Ελληνική Παιδεία.
Το σπίτι της, η γνωστή οικία με την πυργοειδή διαμόρφωση στην διασταύρωση των οδών Παρθενώνος και Καλλισπέρη, δωρίστηκε με ιδιόχειρη διαθήκη (1937) στο Ελληνικό Δημόσιο με σκοπό να συσταθεί Ίδρυμα για την εκπαίδευση των κοριτσιών, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ...

Τρία χρόνια αργότερα, το 1887, η Ελένη Παντελίδου αυτοκτόνησε αφήνοντας ένα σημείωμα που έγραφε: "Ο θάνατός μου, ας ακουστεί ως κραυγή σε κείνους οίτινες θεωρούν τη γυναίκα ως μεσαιωνική δούλη", γιατί δεν έγινε δεκτή ως φοιτήτρια στην Ιατρική σχολή, επειδή ήταν γυναίκα.
Το 1890 τυπικά, το ελληνικό Πανεπιστήμιο θα αποκτήσει την πρώτη του φοιτήτρια, στη Φιλοσοφική Σχολή. Ήταν η Ιωάννα Στεφανοπούλου (ή Στεφανόπολι), κάτι που διόλου δεν άρεσε στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, ο οποίος με επιστολή του, διαμαρτυρήθηκε στο Υπουργείο Παιδείας, "...δια την ανάμειξιν των φύλων...".
Δύο χρόνια αργότερα το 1892, οι πρώτες φοιτήτριες της Ιατρικής Σχολής ήταν οι αδελφές Αλεξάνδρα και Αγγελική Παναγιωτάτου, οι οποίες αποφοίτησαν τέσσερα χρόνια αργότερα με άριστα. Δεν γλίτωσαν όμως ούτε κι εκείνες τις διαμαρτυρίες των (ανδρών) συμφοιτητών τους, που έκαναν λόγο για εισβολή του ποδόγυρου εις τον περίγυρον του Ιπποκράτους. Οι διαμαρτυρίες δεν σταμάτησαν ούτε όταν η Αγγελική Παναγιωτάτου το 1908 μετά και από σπουδές στη Γερμανία, πήρε τη θέση της υφηγήτριας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, οι οποίες πήραν τέτοια έκταση που η Α. Παναγιωτάτου επαύθη και λίγο αργότερα (πριν προλάβουν να χαρούν τη νίκη τους, οι διαμαρτυρόμενοι), διορίστηκε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου!
Για να ολοκληρώσουμε το αφιέρωμα, να αναφέρουμε την πρώτη φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, που ήταν η Σοφία Λασκαρίδου, κόρη του πρωτοπόρου παιδαγωγού Λάσκαρη Λασκαρίδη, η οποία μετά από ιδιωτικά μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα και τη φοίτησή της στο Παρίσι στην Academie Julian, διεκδίκησε δυναμικά από τον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄, τη φοίτησή της στη σχολή, ενώ η Πιπίτσα Πεταλά, κόρη του γιατρού Νικολάου Πεταλά υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα Χειρουργός. Πήρε το πτυχίο της από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1914 και διηύθυνε το Γαλλικό Νοσοκομείο. Ήταν εκείνη, που στην ακμή της μάχης του Σκρα χειρουργούσε συνεχώς τραυματισμένους, για 24 ώρες χωρίς ανάπαυση, για να τιμηθεί αργότερα γι' αυτές της τις υπηρεσίες, με δύο ανώτερα γαλλικά παράσημα και ένα ελληνικό.


Πληροφορίες: 24grammata.com, tovivlio.gr, thepressproject.gr, wikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

τα ράφια, θα γεμίσουν!

Χθες βράδυ, επισκεφθήκαμε τη Βίκυ (Ποδηλάτισσα) στο όμορφο blog της...
Εκεί μάθαμε για το Πολυδραστικό Κέντρο "FRONT" στη Βεργίνα, όπου ήδη οι εθελόντριες, έχουν
αρχίσει να γεμίζουν τα ράφια με χειροποίητες δημιουργίες με πολύ αγάπη και προσοχή.

Όμως τα ράφια είναι πολλά και η Βίκυ ζήτησε τη βοήθειά μας, για να γεμίσουν γρηγορότερα. Ήδη, τόσο η ίδια όσο και η Κλαυδία, έφτιαξαν κι έστειλαν εκπληκτικές δημιουργίες, που μπορείτε να δείτε εδώ.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε. Γι' αυτό αρχίσαμε νωρίς το πρωί να ανακατεύουμε συρτάρια, κουτιά, καλάθια ψάχνοντας για υλικά έτσι ώστε να φτιάξουμε κάτι όμορφο και γρήγορο...
Η ιδέα των μπρελόκ, ήρθε από τις κόρες μας και την υιοθετήσαμε αμέσως!
Στο τέλος της μέρας είχαμε 10 μπρελοκάκια μέσα στο σακουλάκι με το λογότυπό μας που βλέπετε, έτοιμα και πακεταρισμένα για να τα στείλουμε στο "Front", με όλη μας την αγάπη.

Θέλετε να τα δείτε;

Τα μπλε...

Τα κίτρινα τα είδατε ήδη!

Τα πολύχρωμα...


Κι εδώ, όλα μαζί...


Σ'αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι σημαντικό να προσφέρουμε λίγο από το χρόνο μας, βοηθώντας προσπάθειες που ανακουφίζουν άλλους ανθρώπους, οικογένειες και κυρίως παιδιά!



Περισσότερα για την Πρωτοβουλία για το παιδί, μπορείτε να μάθετε εδώ.

Νομίζουμε πως μπορούμε, όλοι μαζί να γεμίσουμε τα ράφια του "FRONT", έτσι δεν είναι;

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε για μια ακόμα φορά τη Βίκυ, που μας ενημέρωσε και μας έδωσε την ευκαιρία να αισθανθούμε τη χαρά της προσφοράς.

Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων στα ΜΜΕ, που να μην αναφέρει έστω και μία φορά, το Μέγαρο Μαξίμου. Πόσοι όμως από μας, γνωρίζουν την ιστορία του;

Τα θεμέλια του κτιρίου της Ηρώδου Αττικού (19), μπήκαν το 1912, κατά παραγγελία του εφοπλιστή Αλέξανδρου Μιχαληνού. Μέχρι τότε, στο σημείο αυτό ήταν ένας από τους βασιλικούς κήπους. Η χήρα του Ειρήνη Μιχαληνού (το γένος Μανούση) η οποία είχε παντρευτεί για δεύτερη φορά τον Δημήτριο Μάξιμο, πούλησε την υπό κατασκευή κατοικία στον Λεωνίδα Εμπειρίκο, για να την αγοράσει ξανά, το 1921, ολοκληρώνοντας τις εργασίες για την κατασκευή της, έτσι ώστε να στεγαστεί εκεί η οικογένεια Μαξίμου. Ο Δημήτριος Μάξιμος που ήταν για πολλά χρόνια διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και μετέπειτα πολιτικός με το Λαϊκό Κόμμα, αγαπούσε ιδιαίτερα τις τέχνες. Για το λόγο αυτό οι τοίχοι του μεγάρου φιλοξενούσαν πολλούς περίφημους πίνακες ζωγραφικής.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Γερμανού ναυάρχου των δυνάμεων του Αιγαίου, ενώ μετά την απελευθέρωση έμενε εκεί για κάποιο διάστημα ο πρέσβης των ΗΠΑ, στην Ελλάδα.

Ο Δ. Μάξιμος υπήρξε πρωθυπουργός της Ελλάδας στην πολυκομματική κυβέρνηση συνασπισμού από τον Ιανουάριο του 1947, μέχρι και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.


Πέντε χρόνια αργότερα (1952) το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε το μέγαρο από τον κάτοχό του, αντί του ποσού των πέντε δισεκατομμυρίων πεντακοσίων εκατομμυρίων δραχμών (5.500.000.000). Αξίζει να σημειώσουμε πως κυβερνητική επιτροπή είχε εκτιμήσει την αξία του κτιρίου στα έντεκα δισεκατομμύρια. Ο Δ. Μάξιμος όχι μόνο δέχτηκε να το παραχωρήσει στο μισό της αξίας του, αλλά άφησε στο μέγαρο την επίπλωση και τους πίνακες. Έτσι για να τιμήσει το Δ. Μάξιμο για την προσφορά του η κυβέρνηση, διατήρησε το αρχικό όνομα του κτιρίου, που ήταν αυτό που γνωρίζουμε και σήμερα, Μέγαρο Μαξίμου.

Κατά την περίοδο της χούντας, στο Μέγαρο έμενε ο Αντιβασιλέας Γ. Ζωιτάκης με την σύζυγό του Παγώνα, η οποία ως χωριατοπούλα που ήταν δυσανασχετούσε με την θέση του κτιρίου, κάνοντας παροιμιώδη τη φράση "Τι τα θέλαμε τα μέγαρα; Δεν επιτρέπεται ούτε κοτέτσι να φτιάξεις", που συχνά έλεγε...
Την εποχή εκείνη, έγινε η προσθήκη του πρώτου ορόφου, η οποία χρησίμευε ως κρεβατοκάμαρα του ζεύγους Ζωϊτάκη.

Πρωθυπουργική έδρα, θα γίνει το 1982 όταν παραχωρήθηκε στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως και με απόφαση του Μ. Κουτσόγιωργα, στεγάζει από τότε το γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενώ μέχρι τότε το γραφείο του πρωθυπουργού βρισκόταν μέσα στο κτίριο της Βουλής.

Δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα γνωστό ως αρχιτέκτονας που σχεδίασε το κτίριο. Υπάρχουν δύο εκδοχές, από τις οποίες η πρώτη θέλει ως αρχιτέκτονα τον Αναστάσιο Χέλμη και η δεύτερη τον Αναστάσιο Μεταξά, ενώ είναι πολύ πιθανό να έχουν ασχοληθεί με το σχεδιασμό του και οι δύο αν σκεφτούμε πως οι εργασίες κατασκευής του, έγιναν σε δύο φάσεις με μεγάλη χρονική διαφορά. Η πρώτη φάση ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1910 και η δεύτερη, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.


Πληροφορίες: wikipedia.org, 24grammata.com
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Ένα ακόμα e-mail ήρθε να ταράξει τα ήδη ταλαιπωρημένα νεύρα μας και να ταρακουνήσει την ήδη εύθραυστη ηρεμία μας. Οικολογικό το έγκλημα που πρόκειται να συντελεστεί και οι επιπτώσεις βαραίνουν τις θάλασσες και το οικοσύστημα γενικότερα, βάζοντας σε κίνδυνο το μέλλον των επόμενων γενιών. Δεν θα ήταν δυνατό να αδιαφορήσουμε, γι' αυτό και άλλη μια φορά, σας το μεταφέρουμε όπως το λάβαμε, έτσι ώστε να ενημερωθείτε και να δραστηριοποιηθείτε εφ' όσον το κρίνετε σωστό...

Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου του 1921 στη Λεμεσό της Κύπρου και σπούδασε Νομική, Δραματικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Το μεγαλύτερο διάστημα της παραμονής του εκεί, εργάστηκε στην ελληνική υπηρεσία του BBC ως μεταφραστής και εκφωνητής, ενώ σε ηλικία 22 μόλις χρόνων ανέλαβε τη διεύθυνση της "Κυπριακής Ώρας".


Στο Λονδίνο ξεκινά και την καριέρα του ως ηθοποιός στο Θέατρο της Αγγλίας το 1947, για να τον κερδίσει όμως η σκηνοθεσία. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1951), έρχεται στην Ελλάδα, για να ξεκινήσει την σκηνοθετική του καριέρα με την ταινία "Κυριακάτικο ξύπνημα" το 1954. Ακολούθησαν η "Στέλλα", το "Κορίτσι με τα μαύρα", το "Τελευταίο ψέμα", η τριλογία "Ηλέκτρα", "Τρωάδες" και "Ιφιγένεια", καθώς και ο "Αλέξης Ζορμπάς", οι οποίες διαγωνίστηκαν και ξεχώρισαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως αποσπώντας πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Πολλοί και σπουδαίοι ηθοποιοί συνεργάστηκαν μαζί του στις ταινίες του, ενώ δεν έλειψαν και καταξιωμένοι ηθοποιοί της Ευρώπης και της Αμερικής.


Ο Μιχάλης Κακογιάννης όμως δεν περιορίστηκε στον κινηματογράφο. Σκηνοθέτησε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά και παραστάσεις όπερας τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις ΗΠΑ, Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ έχουν εκδοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεατρικών έργων που φέρουν την υπογραφή του, καθώς και στίχοι ελληνικών τραγουδιών, όπως το "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι", "Εφτά τραγούδια θα σου πω" σε μουσική του Μάνου Χατζηδάκη.


Μέσα σ' ένα τόσο πλούσιο έργο, ξεχωρίζει το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που γύρισε στην πατρίδα του την μαρτυρική Κύπρο και αναφερόταν στη βίαιη τουρκική εισβολή με τον τίτλο "Αττίλας '74". Ένα ντοκιμαντέρ που αποτύπωνε με θάρρος όλα σχεδόν τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία της Κύπρου, παίρνοντας συνεντεύξεις από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, το Νίκο Σαμψών αλλά και άλλους ηγετικούς και μη, παράγοντες, χωρίς να αφήσει πλήθος άστεγων και βασανισμένων ανθρώπων, έτσι ώστε να καταφέρει να εξιστορήσει με λεπτομέρεια την τουρκική εισβολή και τη βία που υπέστη ο μαρτυρικός Ελληνοκυπριακός λαός. Το ντοκιμαντέρ αυτό βραβεύτηκε στη Φλωρεντία ως το καλύτερο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, το 1974.

Κάτι που λίγοι γνωρίζουν είναι ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακρόπολης! Ήταν ο πρώτος που το οραματίστηκε και για να καταφέρει να το υλοποιήσει ίδρυσε το σύλλογο "Οι φίλοι της Αθήνας". Ο διάσημος Γάλλος φωτιστής Pierre Bideau συνεργάστηκε μαζί του, ενώ ο Μ. Κακογιάννης ανέλαβε τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004 θα συστήσει το κοινωφελές ίδρυμα "Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης" που έχει ως σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τεχνών του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μάλιστα, πέντε χρόνια αργότερα, το φθινόπωρο του 2009 ξεκίνησε και η λειτουργία του Πολιτιστικού Κέντρου του ιδρύματος στην οδό Πειραιώς 206 στον Ταύρο.


Ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί πολλές φορές για το έργο του, τόσο στην Ελλάδα και την Κύπρο, όσο και στο εξωτερικό. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε τον Ταξιάρχη του Χρυσού Φοίνικα (Ελλάδα), τον Ταξιάρχη των Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία), το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Μακαρίου του Γ' (Κύπρος), το Special Grand Prix of the Americas (Μόντρεαλ), ενώ έχει βραβευθεί και από την Ακαδημία Αθηνών, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάϊρο και έχει ανακηρυχθεί επίτιμος Δημότης Λεμεσού, Montpellier (Γαλλία) και Ντάλας (Τέξας). Υπήρξε επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κύπρου και Θεσσαλονίκης και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College.



Για περισσότερο από μισό αιώνα ο Μιχάλης Κακογιάννης έθεσε νέα θεμέλια στην τέχνη του κινηματογράφου, του θεάτρου και της όπερας σκηνοθετώντας 15 ταινίες, 36 θεατρικά έργα και 7 όπερες στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αποσπώντας τιμητικές διακρίσεις και βραβεία.

Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν συνοπτικά τα έργα και τα βραβεία του.

Κινηματογράφος

Έτος	Τίτλος	Συμμετοχές σε φεστιβάλ και βραβεύσεις
1954	Κυριακάτικο ξύπνημα	Βραβείο Diploma of Merit στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου
1955	Στέλλα	Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 1955, Βραβείο χρυσής σφαίρας καλύτερης ξένης ταινίας από την επιτροπή ανταποκριτών ξένου τύπου στο Hollywood το 1955.
1956	Το κορίτσι με τα μαύρα	Παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ των Καννών το 1956. Βραβείο χρυσής σφαίρας καλύτερης ξένης ταινίας από την επιτροπή ανταποκριτών ξένου τύπου στο Hollywood. Ασημένιο βραβείο στο φεστιβάλ της Μόσχας το 1958.
1958	Το τελευταίο ψέμα	Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Κανών το 1958, στο φεστιβάλ της Μελβούρνης το 1959 και στο φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο το 1959. Βραβείο κριτικών Αγγλίας το 1959.
1960	Eroica	Συμμετείχε στα φεστιβάλ Βερολίνου και Λονδίνου το 1960, το 1961 κέρδισε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας.
1961	Χαμένο Κορμί	Επιλογή στο φεστιβάλ Καννών
1962	Ηλέκτρα	Συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών το 1962: Βραβείο καλύτερης κινηματογραφικής προσαρμογής, ήχου, Βραβείο διεθνούς ενώσεως νέων. Θεσσαλονίκη 1962: βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α' γυναικείου ρόλου. Ένωση Ελλήνων Κριτικών: βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α' & β γυναικείου ρόλου, α' ανδρικού, καλύτερης μουσικής. Βραβεία στα φεστιβάλ του Εδιμβούργου (1962), του Ακαπούλκο (1962), του Βερολίνου (1963). Υποψηφιότητα για Oscar καλύτερης ξένης ταινίας (1962) και εκτός από την υποψηφιότητα για Οscar πήρε συνολικά 25 διεθνείς διακρίσεις.
1964	Αλέξης Ζορμπάς	7 υποψηφιότητες για Oscar (ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, φωτογραφίας, σκηνογραφίας, α΄ανδρικού ρόλου και β΄γυναικείου ρόλου. 5 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και Βραβείο Διεθνούς Κριτικής
1967	Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά	Βραβείο Διεθνούς Οργανισμού Ειρήνης
1971	Τρωάδες	Βραβείο Διεθνούς Οργανισμού Ειρήνης
1974	Αττίλας '74	Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, Φλωρεντία
1976	Ιφιγένεια	Υποψηφιότητα για Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής. 3 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
1986	Γλυκιά πατρίδα
1992	Πάνω, κάτω και πλαγίως
1999	Ο βυσσινόκηπος	Κρατικά βραβεία ΥΠΠΟ 1999 Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας Καλύτερων Σκηνικών Καλύτερων Κοστουμιών

Θέατρο

Έτος	Τίτλος
1954	Μια Γυναίκα Χωρίς σημασία
1954	Γαλάζιο Φεγγάρι
1956	Ο Αριστοκρατικός Δρόμος
1956	Βροχοποιός
1957	Gigi
1959	Η Κυρία με τις Καμέλιες
1962	Όμορφη Πόλη
1963 (13-14 Ιουλίου)	Τρωάδες
1963-1965	Τρωάδες
1964	Ξυπόλητη στο Πάρκο
1965	Ξωτικά μέσα στη Νύχτα
1965-1966	Τρωάδες
1966	Δαίμονες
1968	Ιφιγένεια εν Αυλίδι
1968-1970	Ρωμαίος και Ιουλιέτα
1972	Λυσιστράτη
1973	Οιδίπους Τύραννος
1975	Δεσποινίς Μαργαρίτα
1977	Βάκχες
1981	Σουίτα για Δύο
1982	Οι Τρεις Αδερφές
1983-1985	Ζορμπάς
1983	Ηλέκτρα
1989	Να Ντύσουμε τους Γυμνούς
1990	Ναν
1994 (21-22 Ιουλίου)	Ες Γην Εναλίαν ...Κύπρος 20 Χρόνια Μετά
1995-1997	Τρωάδες
1997-1998	Master Class
2001-2002	Μήδεια
2002	Όλα απ'την αρχή
2003-2004	Άμλετ
2005	Λυσιστράτη
2005	Κοριολανός

Όπερα

Έτος	Τίτλος
1967	Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα
1972	Μποέμ
1982	Τραβιάτα
1987	Ιφιγένεια Εν Αυλίδι και Ιφιγένεια έν Ταύροις
1988, 1989, 1992	Η Μεγαλοψυχία του Τίτο
1994	Η Μεγαλοψυχία του Τίτο
1995	Μήδεια

Πληροφορίες - πίνακες: wikipedia.org

Η Διεθνής Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας και το Διεθνές Κέντρο Ελληνικής Φιλοσοφίας και Πολιτισμού ξεκίνησε το 27ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας από τις 11 Ιουλίου 2014 έως και τις 16 Ιουλίου, στη Βουλιαγμένη.

Παρά τις δυσκολίες που περνά η χώρα μας η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία, σημειώνοντας νέο ρεκόρ με 100 συνέδρους από όλο τον κόσμο. Η αρχή έγινε με τη διοργάνωση του 23ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Φιλοσοφίας, ενός θεσμού που υπάρχει εδώ και 120 χρόνια και θεωρείτε η Ολυμπιάδα του πνεύματος παγκοσμίως. Το Συνέδριο που κέρδισε για πρώτη φορά η Ελλάδα το καλοκαίρι του 2013, με την μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των εποχών (3500 - 4000 συνέδρων) έκανε τη χώρα μας να θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα Φιλοσοφίας του κόσμου.

Οι σύνεδροι που συμμετέχουν φέτος στο 27ο Τακτικό Συνέδριο Φιλοσοφίας, προέρχονται από χώρες όπως η Ιαπωνία, Ρωσία, Κίνα, Αμερική, Ινδία αλλά και από όλη την Ευρώπη όπως Νορβηγία, Βρετανία κ.α, ενώ μεταξύ των καθηγητών Φιλοσοφίας βρίσκονται οι Tatiana Souslova, Anastasia Kovkokina, Robin Apfel, Sen Zen και άλλοι.

Μεγάλο είναι και το ποσοστό των φοιτητών και διδακτόρων Φιλοσοφίας που μετέχουν ως σύνεδροι, τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό, αφού το επίπεδο του συνεδρίου στη χώρα μας, θεωρείτε από όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου, ως πολύ υψηλό.


Τα συνέδρια που οργανώνει η Διεθνής Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας και το Διεθνές Κέντρο Ελληνικής Φιλοσοφίας και Πολιτισμού, έχουν ως κύριο κορμό την Ελληνική Φιλοσοφία και συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στον Συνεδριακό Τουρισμό. λαμβάνοντας χώρα στη Βουλιαγμένη που θεωρείται η Αθηναϊκή Ριβιέρα, σε κοντινή απόσταση από την πόλη, δίνοντας έτσι ευκαιρία στους συμμετέχοντες να συνδυάσουν φιλικές ή οικογενειακές διακοπές, σε ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο περιβάλλον, μια ανάσα από τον αρχαιολογικό χώρο του Ζωστήρος Απόλλωνος, του ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο αλλά και άλλων αρχαιολογικών χώρων, ενώ είναι κοντά στα λιμάνια Πειραιά και Λαυρίου, δίνοντας έτσι ευκαιρία και για επίσκεψη στα νησιά του Αργοσαρωνικού και του Αιγαίου.

Ήταν 15 του Ιούλη του 1974, όταν στην Κύπρο έγινε πραξικόπημα από την Εθνοφρουρά ενάντια στον Πρόεδρο της Κυπριακή Δημοκρατίας και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, ΜακάριοΓ'. Χρειάστηκαν μόλις πέντε ημέρες για να εισβάλλει η Τουρκία στην Κύπρο με αιτιολογία το πραξικόπημα, καταφέρνοντας με απίστευτες φρικαλεότητες και ατελείωτο αίμα να κατέχει μέχρι και σήμερα το 36% του εδάφους του νησιού.

Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο περιελάμβανε τη δολοφονία του Μακαρίου, εκείνος διασώθηκε και μεταφέρθηκε μέσω Μάλτας και Λονδίνου, στη Ν. Υόρκη, όπου έλαβε μέρος στη σύσκεψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που έγινε στις 19 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Εκεί ο Μακάριος κατήγγειλε την Ελληνική χούντα για "εισβολή στην Κύπρο". Δεν ανέφερε το ενδεχόμενο εισβολής της Τουρκίας, κάτι που πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ώρες μετά την ομιλία του.

Δύο μέρες νωρίτερα στη διαδρομή προς Ν. Υόρκη ο Μακάριος συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον τότε πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας Χάρλοντ Γουίλσον, όπου μεταξύ άλλων, του είπε: "Ποια πρακτικά μέτρα μπορούν να παρθούν - από την Τουρκία - Είναι ενάντια στα τουρκικά συμφέροντα η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα", προεξοφλώντας ουσιαστικά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.

Η ελληνική χούντα του Δημητρίου Ιωαννίδη δεν έτρεφε τα καλύτερα αισθήματα για τον Μακάριο, πιστεύοντας πως ο δεύτερος είχε εμποδίσει την "Ένωση" και ήταν φιλοκομμουνιστής, ενώ φοβόταν και το πνεύμα ανεξαρτησίας που τον κατείχε. Το σχέδιο για την ανατροπή του (Μακαρίου) το επεξεργαζόταν από τον Απρίλη του 74. Φέρεται μάλιστα να είπε σε συγκέντρωση αξιωματικών στο σπίτι του πρωθυπουργού Α. Ανδρουτσόπουλου: "Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο". Μιχαήλ Μούσκος ήταν το κοσμικό όνομα του Αρχ. Μακαρίου.

Το σχέδιο είχε ως εξής: Σε συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα (15 Ιουλίου, 8:15 π.μ.) δύο δυνάμεις τεθωρακισμένων 600 συνολικά ανδρών, έπρεπε να φτάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο και να ενεργήσουν σε δύο διαφορετικά σημεία, έχοντας εξουδετερώσει τη φρουρά του Μακαρίου και ένα ειδικό αστυνομικό σώμα. Στη συνέχεια θα δολοφονούσαν το Μακάριο και θα επέβαλαν στρατιωτικό νόμο.
Αυτό που τελικά κατάφεραν ήταν η ΕΛΔΥΚ με τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς όντως να συμμετέχουν στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έπειτα από σύντομες αλλά σφοδρές μάχες σε ολόκληρη την Κύπρο να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση. Ο Μακάριος όμως ήταν ζωντανός!

Το πρωί της επόμενης μέρας, όλη η Κύπρος ήταν κάτω από τον έλεγχο των πραξικοπηματιών, οι οποίοι τοποθέτησαν στην θέση του Προέδρου της Κύπρου, τον δημοσιογράφο και αγωνιστή της ΕΟΚΑ Β', Νίκο Σαμψών, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα στην ιστορία της Κύπρου.
Οι αντιδράσεις σε διεθνές επίπεδο ξεκινώντας από τη Μ. Βρετανία που τήρησε επιφυλακτική στάση συνιστώντας αυτοσυγκράτηση, οι ΗΠΑ ζήτησαν την υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου από τη μια και ο Υπουργός Εξωτερικών τους Χένρι Κίσιγκερ απέρριψε πρόταση υποστήριξης του ανατραπέντος Μακαρίου, για να φτάσουμε στην Ελλάδα που δια στόματος του Υπουργού Εξωτερικών Κ. Κυπραίου δήλωνε πως τα πρόσφατα γεγονότα αποτελούν υπόθεση ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους των Ηνωμένων Εθνών.

Η Τουρκία όμως, την ίδια κιόλας μέρα του πραξικοπήματος έθεσε τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε επιφυλακή, με την αιτιολογία της ανατροπής της συνταγματικής τάξης, ενώ στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας οι στρατιωτικοί διαβεβαίωναν τον πρωθυπουργό Μ. Ετσεβίτ, ότι θα είναι έτοιμοι για απόβαση στο νησί, μέσα σε πέντε ημέρες. Κάτι που έγινε.

Πληροφορίες: wikipedia.org, sansimera.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Οι μέρες που ζήσαμε, όπως κι εκείνες που θα έρθουν είναι ιστορικές. Κάθε μας βήμα και μια παράγραφος της Ιστορίας του μέλλοντος, κάθε μας πράξη και μια αποστροφή.
Λένε, πως η Ιστορία, γράφεται από τους νικητές... όμως εγώ επιμένω να πιστεύω, πως η Ιστορία γράφεται από τους λαούς, που ζουν και βιώνουν τα γεγονότα, ειδικά όταν αυτά τα καταγράφουν στη μνήμη τους ανεξίτηλα.

Βιώσαμε ένα εκβιασμό, βιώνουμε μια φρίκη!
Για την ταπεινότητά μου, δεν έχει σημασία όλο αυτό, αν δε μάθουμε το"γιατί"!
Γιατί το ΟΧΙ των πολιτών έγινε ΝΑΙ;
Γιατί συρθήκαμε απ' τα μαλλιά σε μια συμφωνία - τιμωρία; Για να σωθούμε; Από τι τελικά;
Γιατί ξέρουν πάντα οι άλλοι το καλό μας και όχι εμείς;
Ποιος ορίζει το καλό και το κακό για ένα λαό, που ματώνει επί 6 χρόνια και κανείς δεν νοιάζεται;

Θέλω να ξέρω, πριν αποφασίσω με ποιον θα πάω και ποιον θα απορρίψω. Θέλω να ξέρω, ποιος και πώς εκβίασε ένα αριστερό πρωθυπουργό, που αγκάλιαζε το 61,5% των πολιτών. Θέλω να ξέρω με ποιους έχω να κάνω, ποιους να εμπιστευθώ. Γιατί πρέπει κάποιους να εμπιστεύομαι.
Δεν γίνεται να πορευτώ ως πολίτης, γυρνώντας το βλέμμα κι αντικρίζοντας παντού αφερέγγυους. Δεν γίνεται να θεωρήσω, έτσι αβασάνιστα τον Α. Τσίπρα, ψεύτη, όπως πολλοί σπεύδουν να κάνουν... Δεν γίνεται όμως, να αγωνίζομαι  να κρατηθώ σε μια οικογένεια, που είναι τοξική!...

Γιατί, τοξική τη νιώθω αυτή τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν νοιάζεται για μένα, νοιάζεται για την προίκα μου και την κληρονομιά μου. Δεν νοιάζεται πώς θα ζήσω, νοιάζεται να επιβιώσω μέχρι εκεί που με χρειάζεται...
Αν δεν με χρειαζόταν θα με είχε ήδη διώξει, να μην κοροϊδευόμαστε!...

Αν μπορούσαν θα με είχαν βομβαρδίσει και μετά θα μου έστελναν ανθρωπιστική βοήθεια. Από τύχη δεν έγινε τελικά ή από υπολογισμό; Ή μήπως βομβαρδίστηκα και δεν το κατάλαβα μέσα στον ορυμαγδό δηλώσεων και ευχολογίων των "καλών" συμμάχων - εταίρων και των "αυστηρών" εκείνων εταίρων, που έκαναν τη χώρα μου εταίρα;

Επειδή είμαι Ελληνίδα, επειδή είμαι γυναίκα, έχω μάθει και στον πόλεμο και στην αμφισβήτηση και στη μάχη. Δεν θα κλάψω, δε θα λυγίσω, δεν θα παραιτηθώ!

Θέλω όμως να μάθω, έχω ΔΙΚΑΙΩΜΑ να μάθω, γιατί ζω ό,τι ζω!...

Μαρίνα