Ήρθες μαζί με τη βροχή
να φέρεις ήλιο στην ψυχή μου
χαμόγελο στη σκέψη
μου
και λόγο στη ζωή μου.
Καράβι ήμουν ακίνητο,
πατρίδα ξεχασμένη.
Μαζί σου βρήκα
προορισμό
και ρότα χαραγμένη…
Κι είσαι πια
κυβερνήτης μου,
μαζί σου ταξιδεύω,
ανοίγω άφοβα πανιά
το μέλλον αγναντεύω.
Και δε με νοιάζει ο
προορισμός,
με νοιάζει το ταξίδι!
Να είσαι εκεί στη
γέφυρα, ακοίμητος, γενναίος
να μ’ οδηγείς στα
πέλαγα, στα μακρινά λιμάνια,
κόντρα στ’ άγρια
κύματα και τα στοιχειά της φύσης.
Και σαν θα δούμε τη
στεριά,
να είσαι εκεί, μαζί
μου!
Μαζί να βρούμε νέα
γη,
απάγκιο και πατρίδα,
που λευτερώνει την ψυχή κι αναγεννά ελπίδα.
Για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα, με την τελευταία ημέρα του μήνα. Αφιερωμένο στους κυβερνήτες της ζωής μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!