Ένα λουλούδι η αφορμή και η Μαρία μας, η αιτία, που στο "Life images" #22 ζητά να αποτυπώσουμε εικόνες ομορφιάς πολύτιμες κι απλές, όσο και η ζωή!
Έτσι κι εγώ, βγήκα στον κήπο να φωτογραφίσω την ομορφιά που θεωρούμε δεδομένη, αλλά μόνο όταν μας λείψει καταλαβαίνουμε την αξία της...
Το πρώτο ζουμπούλι στο παρτέρι μου χαμογελούσε μέσα στα τόσα άλλα φυτά, που ακόμα δεν άνθισαν, μικρό, γλυκό και πρωτοπόρο, πήρε σκυτάλη από τις μυγδαλιές...
Πιο κει στη γλάστρα, το κόκκινο τριφύλλι μου έδειχνε χαρούμενο τα λευκά του ανθάκια, που φάνταζαν σαν ψεύτικα, τόσο λεπτά και ντελικάτα,
ενώ η πασχαλιά τώρα σιγά - σιγά μοιράζεται ανθούς και ευωδιές.
Λίγο πιο κάτω το δεντρολίβανο, ζητούσε κι αυτό την προσοχή και όχι άδικα...
Πόσο γκρίζο μπορεί να χωρέσει σε τούτη δω τη γωνιά της γης, που φυτά και άνθρωποι ανθίζουν κόντρα σε χαλεπούς καιρούς, σύννεφα και καταιγίδες;...
Μαράκι μου, σ' ευχαριστώ που έγινες αφορμή να κοιτάξω λίγο καλύτερα γύρω μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!