Μια μεγάλη επετειακή παράσταση πραγματοποιήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στο Θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκης και στις 20 & 21 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα αφιερωμένες από τα μπαλέτα Μπολσόι στα 75 χρόνια του ζωντανού θρύλου Μιχαήλ Λαμπρόφσκι ο οποίος μάλιστα συμπρωταγωνίστηκε με τον κορυφαίο χορευτή του κόσμου Ιβάν Βασίλιεφ. Η συνέντευξη που έδωσε στην
Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα για τα "Επίκαιρα" έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πριν σας παραθέσουμε τη συνέντευξη, αξίζει να σημειώσουμε πως παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρώτη, κομμάτι από την όπερα μπαλέτο "Αμόκ", που έχει προγραμματιστεί να παρουσιαστεί το 2018, σε σκηνοθεσία και χορογραφία του Λαβρόφσκι. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη παραγωγή των Μπολσόι στην οποία θα λάμψουν με τον Ιβάν Βασίλιεφ, τον Μιχαή Λαβρόφσκι, τη Νίνα Βινογκράντοβα και όλα τα άλλα υπέρλαμπρα αστέρια του χορευτικού σύμπαντος.
Είναι εκπληκτικό που σας έχουμε στην Ελλάδα και γιορτάζετε την απίστευτη σταδιοδρομία σας στο κλασσικό μπαλέτο. Το ελληνικό κοινό περιμένει με ανυπομονησία τις παραστάσεις σας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Τι θα θέλατε να πείτε στους πολλούς θαυμαστές σας στην Ελλάδα;
Πριν από 45 χρόνια ήμουν στην Ελλάδα σε περιοδεία των Μπολσόι και χόρεψα τον "Σπάρτακο" στο συνώνυμο μπαλέτο του Γιούρι Γκριγκόροβιτς. Το κοινό είχε ανταποκριθεί πολύ θερμά. Έτσι, όταν μου ζητήθηκε να παρουσιάσω το μπαλέτο του στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη το δέχτηκα με χαρά. Γνωρίζετε πως οι ηθοποιοί είναι συχνά προληπτικοί. Σε κάθε περίπτωση μου αρέσει αυτό. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις πράγματα, να χορεύεις σε χώρο που αισθάνεσαι πως είναι γεμάτος θετική ενέργεια. Εγώ, για παράδειγμα, έχω ακόμα ένα ζευγάρι φθαρμένα παπούτσια μπαλέτου του Βολόντια Βασίλιεφ, που μου τα έδωσε μετά την πολύ επιτυχημένη του παράσταση. Έκανα, εν τω μεταξύ, πολλές παραστάσεις και πάντα είχα μεγάλη επιτυχία. Βέβαια μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά η - τη διάβασα από παιδί και την αγάπησα - που μου δίνει μέχρι σήμερα καταπληκτική ενέργεια. Στη Θεσσαλονίκη δεν έχω έρθει άλλη φορά, αλλά στην Αθήνα χόρεψα στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Ελπίζω ότι δικαιώνομαι από τη στιγμή που παίρνω την εμπιστοσύνη του κοινού και την ανταποδίδω με επιτυχία και ευχαρίστηση.
Δεν είναι πολύ συνήθης η συνεργασία στην ίδια παράσταση με άλλους χορευτές όπως ο παγκοσμίου φήμης Ιβάν Βασίλιεφ. Ποια είναι τα αισθήματά σας γι' αυτό το γεγονός;
Στην πραγματικότητα έχω υπερβεί το χρόνο του και ο Ιβάν Βασίλιεφ είναι ένας νεαρός σταρ. Τον προσκάλεσα να πάρει μέρος στην παράστασή μου "Νιζίνσκι" και χαίρομαι πολύ που το δέχτηκε αμέσως. Επιπροσθέτως στο μπαλέτο αυτό συμμετέχουν ο Ιβάν και η γυναίκα του μια νεαρή και πολύ ταλαντούχα χορεύτρια η Μαρία Βινογκράντοβα. Είναι και οι δύο πραγματικοί καλλιτέχνες, βαθιά αφοσιωμένοι στο μπαλέτο. Παρά το πολύ απαιτητικό πρόγραμμα εργασίας - και οι δύο στα Μπολσόι και σε άλλα θέατρα κάνουν περιοδείες, έστω κι αν αυτό τους προκαλεί μεγάλη κούραση - ο Ιβάν και η Μαρία δηλώνουν πάντα "παρόν" στις πρόβες. Ζήτησα από τον Ιβάν να είναι προσεκτικός και να μην εκτελεί κάθε φορά ένα πλήρες άλμα, αλλά χαμογέλασε ευγενικά και μου είπε ότι του αρέσει να πηδά. Φάνηκα τυχερός με τους χορευτές μου, αυτούς τους ταλαντούχους κι αφοσιωμένους ανθρώπους: το αστέρι μας Ιγκόρ Τσβίρκο, δουλεύει σκληρά κάθε φορά στο εκατοστόμετρο του ρόλου του και ο Ντένις Μεντβέντεβ με τη βαθιά δραματική κατανόηση των ρόλων του και η χαριτωμένη Βικτώρια Λιτβίνοβα και βεβαίως ο φοιτητής μου Άλαν Κοκάγεβ ο οποίος για χάρη μου εγκατέλειψε όλες τις δουλειές του και κατέχει σήμερα υψηλή θέση στο υπουργείο Πολιτισμού. Επιπλέον, όλοι κατέχουν μια απίστευτη τεχνική που έχει πολύ γούστο και είναι πολύ σημαντική στο επάγγελμά μας.
Το ελληνικό κοινό είναι περίεργο να μάθει πώς πάει το μπαλέτο στη Ρωσία και ποιες είναι οι προοπτικές για νέα δημιουργία στο χορό. Είστε στην καλύτερη θέση να έχετε γνώμη γι' αυτό το θέμα, εφόσον είστε ταυτόχρονα χορευτής και χορογράφος.
Νομίζω ότι τώρα η τέχνη του μπαλέτου στη Ρωσία είναι πίσω στα σωστά της θεμέλια. Εμφανίζεται πάλι να έχει κατακτήσει αυτό που είναι σημαντικό και μπορεί να εκτελεστεί στη σκηνή. Οι καλλιτέχνες που αναδύονται από τις παραστάσεις, προσπαθώντας να ζήσουν το δικό τους ρόλο, επανέφεραν την τέχνη των "μεγάλων παθών" που τόσο αγαπούν στο δυτικό κόσμο. Στη δεκαετία του '90 η εποχή της μεγάλης αλλαγής της ζωής της χώρας μας, το θέατρο βρέθηκε σ' ένα σταυροδρόμι μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Τότε έγιναν πολλά λάθη, αν και βεβαίως υπήρξαν και καλές στιγμές. Γνωρίζουμε από αυτή την περίοδο τους πιο προβεβλημένους χορευτές του τέλους του 20ου αιώνα και των αρχών του 21ου. Τον Τσισκαρίτζε και άλλους παλιούς χορευτές. Τώρα, μετά τη σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης, η τέχνη του μπαλέτου, όπως τη βλέπω, προσπαθεί να αναβιώσει τις παραδόσεις του, ενώ συνεχίζει την έρευνα για νέες φόρμες, κάτι που νομίζω κάνει κάθε θέατρο και κάθε δημιουργική προσπάθεια. Σε αντίθετη περίπτωση θα πήγαινε προς τα πίσω.
Κατά τη διάρκεια των παραστάσεών σας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα θα δείξετε ένα μικρό μέρος της καινούργιας σας δημιουργίας, του "Αμόκ". Θα θέλατε να μας πείτε μερικά πράγματα γι' αυτήν;
Το "Αμόκ" είναι η νέα μου δημιουργία. Χορογράφος είναι ο Γκαρσία μαζί με το γιο μου, Λεονίτ Λαβρόφσκι, ως σκηνοθέτη και συγγραφέα του λιμπρέτου. Συνθέτης είναι ο Αλεξάντερ Σιμονένκο. Στη νουβέλα του Σβάικ είδα τη δυνατότητα να δημιουργήσω μια μεγάλη σύνθεση ανθρώπινων παθών. Είμαι βέβαιος ότι ο ήχος της μοντέρνας μουσικής της όπερας - μπαλέτου "Αμόκ" θα συνεχίσει την παράδοση των παραστάσεων που αποκαλούνται "μεγάλοι ζωγραφικοί πίνακες" και έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία, όμορφα σκηνικά, ωραία τραγούδια και αριθμό χορευτών όπως τα μπαλέτα "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", "Σπάρτακος" ή "Pagliacci", τα οποία είναι αριστουργήματα του μπαλέτου και της όπερας στον κόσμο.
...
Λίγα λόγια για τον Μιχαήλ Λαβρόφσκι
Ο εμβληματικός χορευτής των Μπολσόι, Μιχαήλ Λαβρόφσκι θεωρείται - μαζί με τους Βλαντιμίρ Βασίλιεφ και Γιούρι Βλαντιμίροφ - ένας από τους τρεις πιο σημαντικούς ιστορικά σολίστες της ρωσικής κλασικής παράδοσης. Ο επονομαζόμενος και "σούπερμαν του κλασικού χορού", επειδή μπορούσε να χορέψει τα πάντα, έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στο πάνθεο όχι μόνο των μεγάλων χορευτών, αλλά και των χορογράφων και των δασκάλων.
Είναι ετεροθαλής αδελφός του Ελληνορώσου γλύπτη Ηρακλή Βαλλιάνου και γόνος της διασημότερης μπαλετικής δυναστείας της Ρωσίας, αφού η μητέρα του ήταν η μεγάλη μπαλαρίνα Ελένα Τσικβάιντζε και πατέρας του ο σπουδαίος Λεονίτ Λαβρόφσκι, αρχικά χορευτής και χορογράφος του Μαριίνσκι και ακολούθως, επί 20 ολόκληρα χρόνια πρώτος (chief) χορογράφος των Μπολσόι.
Είναι ένας από τους πλέον βραβευμένος καλλιτέχνες διεθνώς, αλλά ο ίδιος θεωρεί ως μεγαλύτερη διάκρισή του την απονομή του τίτλου "καλλιτέχνης του λαού της Ρωσίας". Στην τεράστια καριέρα του έχει πετύχει κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Ποτέ δεν δέχτηκε κάποια κακή ή έστω μέτρια ή χλιαρή κριτική. Οι κριτικές για τις ερμηνείες του ήταν πάντα διθυραμβικές.
Ο Μ. Λαβρόφσκι υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής στο Θέατρο Στανισλάφσκι και της Ακαδημίας Χορού της Μόσχας. Ως χορευτής ερμήνευσε όλους τους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου κάτω από την καθοδήγηση των κορυφαίων χορογράφων του κόσμου, ενώ ως χορογράφος δημιούργησε δικά του αριστουργηματικά έργα και ανέδειξε τους κορυφαίους σολίστες της διεθνούς σκηνής των τελευταίων γενεών.