Η Καθαρή Δευτέρα είναι η αρχή της Σαρακοστής για την Ορθοδοξία και παράλληλα το τέλος της Αποκριάς. Ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί "καθαρίζονταν" πνευματικά και σωματικά. Είναι μέρα νηστείας η οποία σηματοδοτεί και την αρχής της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής, συμβολίζοντας τις σαράντα ημέρες νηστείας του Ιησού στην έρημο.

Η λαγάνα που συνηθίζεται να τρώγεται αυτή τη μέρα είναι άζυμο ψωμί και τρώγεται γιατί, τέτοιο ψωμί έτρωγαν οι Ισραηλίτες κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο.
Τη λαγάνα συνοδεύουν νηστίσιμα φαγητά, ελιές, λαχανικά και φασολάδα χωρίς λάδι. 

Το πέταγμα του χαρταετού είναι μια συμβολική συνήθεια, αφού ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να πετά ψηλά στον ουρανό, πνευματικά. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει το πέταγμά του να συμβολίζει την απομάκρυνση κάθε έγνοιας του χειμώνα, αφού η άνοιξη δεν είναι μακριά και λόγω της ανθοφορίας, ανανεώνει τη διάθεση των ανθρώπων.
Στην Ήπειρο οι νοικοκυρές καθάριζαν τις κατσαρόλες τους και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη, χρησιμοποιώντας ζεστό σταχτόνερο.

Όταν γιορτάζεται η Καθαρή Δευτέρα στην εξοχή λέγεται Κούλουμα. Δύο εκδοχές υπάρχουν για την ετυμολογία της λέξης κούλουμα. Κατά τον Ν. Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, η λέξη προέρχεται από το λατινικό Cumulus που σημαίνει σωρός, αφθονία αλλά και το τέλος. Εκφράζει με άλλα λόγια το τέλος της Αποκριάς. Μια δεύτερη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από μια άλλη λατινική λέξη, τη λέξη κόλουμνα, που σημαίνει κολώνα, επειδή το πρώτο γλέντι της Καθαρής Δευτέρας έγινε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

Στην Αθήνα η Καθαρή Δευτέρα γιορτάζεται στο Λόφο του Φιλοππάπου με φασολάδα και νηστίσιμα, γεμίζοντας τον ουρανό από πολύχρωμους χαρταετούς.

Μη νομίζετε όμως πως τα έθιμα της Καθαρής Δευτέρας σταματούν εδώ. 
Στο Γαλαξίδι, γίνεται αλευροπόλεμος. Ένα έθιμο που διατηρείται από το 1801. Τότε το Γαλαξίδι ήταν υπό την τουρκική κατοχή και οι κάτοικοι περίμεναν τις αποκριές για να διασκεδάσουν και να χορέψουν. Μάλιστα χόρευαν σε κύκλους. Ένα κύκλο έκαναν οι γυναίκες και ένα δεύτερο οι άντρες, φορώντας μάσκες ή βάφοντας τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Με τα χρόνια αυτό άλλαξε ή καλύτερα προστέθηκε το αλεύρι, που δεν περιοριζόταν στα πρόσωπα, αλλά κατέληγε να πετάγεται από τον ένα στον άλλο.



Στη Θήβα γίνεται ο βλάχικος γάμος. Ένα έθιμο που υπάρχει μέχρι σήμερα από το 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών. Οι Βλάχοι (τσοπάνηδες από την Μακεδονία, τη Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη) εγκατέλειψαν την άγονη γη τους κατεβαίνοντας νοτιότερα. Πρόκειται για ένα ωραίο θέαμα με γαμήλια πομπή, μουσική που συνοδεύει το ζευγάρι και μεγάλο γλέντι.



Στη Μεθώνη της Μεσσηνίας γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος. Ένας καρναβαλίστικος γάμος από τον 14ο αιώνα. Σήμερα το έθιμο καλά κρατεί με το ζευγάρι των νεόνυμφων να αποτελείται από δύο άντρες, οι οποίοι μαζί με τους συγγενείς πηγαίνουν στην πλατεία για να γίνει ο γάμος με τον παπά και τον κουμπάρο. Εκεί διαβάζεται και το προικοσύμφωνο και ακολουθεί το μεγάλο ξεφάντωμα. 

Στη Μεσσήνη της Μεσσηνίας γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης μιας γερόντισσας της γριάς Συκούς, η οποία κατά την παράδοση, κρεμάστηκε στη θέση Κρεμάλα της πόλης με εντολή του Ιμπραήμ Πασά, επειδή είχε το θάρρος, εξηγώντας του ένα όνειρο που είχε δει, να του πει πως η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν κακό τέλος, από τους επαναστατημένους Έλληνες. 



Στον Τύρναβο γίνεται το μπουρανί, το οποίο είναι μια χορτόσουπα χωρίς λάδι. Γύρω από την προετοιμασία της στήνεται ολόκληρο σκηνικό του παιχνιδιού με τα φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους μπουρανίδες.



Στην Κάρπαθο γίνεται Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Κάποιοι δηλαδή κάνουν άσεμνες χειρονομίες σε κάποιους άλλους και συλλαμβάνονται από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες) και οδηγούνται στο Δικαστήριο, το οποίο το αποτελούν οι σεβάσμιοι του νησιού. Τα γέλια και τα πειράγματα διαδέχεται τρικούβερτο γλέντι. 

Στη Νάξο, στις κοινότητες Ποταμιά, Καλόξιδο και Λιβάδια οι κάτοικοι ντύνονται Κορδελάτοι ή Λεβέντες. Οι Κορδελάτοι φορούν φουστανέλα και οι Λεβέντες είναι οι πειρατές. Τους ακολουθούν οι ληστές οι Σπαραρατόροι, που αρπάζουν τις κοπέλες για να τις βάλουν με το ζόρι στο χορό και το γλέντι, που κρατά ως το πρωί.

Στο Ρέθυμνο και συγκεκριμένα στα χωριά Μέρωνα και Μελιδόνια αναβιώνουν τα έθιμα "το κλέψιμο της νύφης", ο "Καντής" και το "μουτζούρωμα", με τη συνοδεία κρασιού και φυσικά της λύρας, ενώ στη Σκύρο οι περισσότεροι κάτοικοι κατεβαίνουν στην πλατεία του νησιού, όπου χορεύουν τοπικά τραγούδια.



Στη Χίο (στα Μεστά και στους Ολύμπους) αναβιώνει το έθιμο του Αγά, ο οποίος είναι αυστηρός δικαστής και δικάζει και καταδικάζει με χιούμορ και πειράγματα τους θεατές. 

Στην Αλεξανδρούπολη ένας κάτοικος αναλαμβάνει να ενσαρκώσει το Μπέη και περιδιαβαίνει στην πόλη μοιράζοντας ευχές για το καλό.



Στη Βόνιτσα υπάρχει το έθιμο του Αχυρένιου Γληγοράκη, ενός αχυρένιου ψαρά που δεμένος πάνω σε ένα γάιδαρο, γυρνάει σε όλο το χωριό για να καταλήξει σε μια φλεγόμενη βάρκα ανοιχτά της θάλασσας.



Στην Κέρκυρα και κυρίως σε πολλά χωριά της αναβιώνει ο παραδοσιακός χορός των Παπάδων. Το χορό σέρνουν πρώτοι οι παπάδες και ακολουθούν οι γέροντες του χωριού.



Στη Νέδουσα της Πελοποννήσου αναβιώνει το αγροτικό καρναβάλι, όπου οι επισκέπτες συμμετέχουν ενεργά σε ένα αρχαίο τελετουργικό για ευημερία και γονιμότητα, ενώ σε όλη σχεδόν την Ελλάδα (με διάφορες παραλλαγές) το γαϊτανάκι είναι ένα έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας και είναι το πιο γνωστό και ίσως ένα από τα πιο διασκεδαστικά έθιμα της ημέρας!





Πηγή: iefimerida.gr, aftodioikisi.gr, sansimera.gr

Τροπικό δάσος μέσα σε σπήλαιο!

Το 2011 στο Βιετνάμ, ανακαλύφθηκε ένα σπήλαιο, μοναδικό. Μάλιστα οι ειδικοί κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο σπήλαιο στον κόσμο, πράγμα που δεν είναι καθόλου περίεργο, αφού στο εσωτερικό του οι σπηλαιολόγοι ανακάλυψαν ένα τροπικό δάσος με φυτά που ήδη έχουν εξελιχθεί. 




Το εντυπωσιακό είναι πως μέσα στο δάσος του σπηλαίου ζουν πίθηκοι οι οποίοι έχουν ελάχιστες διαφορές από αυτούς που ζουν σε ένα κανονικό ή καλύτερα επιφανειακό δάσος. Ζουν επίσης και πουλιά και έντομα, που σαν είδη οι επιστήμονες, δεν τα γνώριζαν.



Πιο συγκεκριμένα, το σπήλαιο αυτό βρίσκεται στα σύνορα Λάος με Βιετνάμ. Το εσωτερικό του διασχίζει ένα ορμητικό ποτάμι και λέγεται ότι το βρήκε το 1991 ένας Βιετναμέζος όμως κανείς δεν το είχε εξερευνήσει, μέχρι τη στιγμή που μια ομάδα Βρετανών σπηλαιολόγων με τη βοήθεια και των ντόπιων (Βιετναμέζων) το ερεύνησαν και στη συνέχεια ανακοίνωσαν τα απίστευτα αποτελέσματα.



Ενδιαφέρον έχουν οι τοπικές δοξασίες που τις προκαλεί το βουητό του ποταμού, κάνοντας τους ντόπιους να πιστεύουν πως ανήκει σε υπόγειους του ανθρώπους και να έτσι να μην πλησιάζουν. Λένε μάλιστα πως έχει γίνει συμφωνία μεταξύ τους, (οι μεν να μην μπουν μέσα και οι δε να μη βγουν ποτέ στην επιφάνεια) η οποία αν παραβιαστεί θα τιμωρηθούν από το Βούδα.



Το σπήλαιο εκτείνεται σε περισσότερα από 5 χιλιόμετρα, ενώ έχει 200 μέτρα ύψος και 150 πλάτος. Ένα πραγματικό θαύμα της φύσης, μοναδικό!



πηγή: invisiblelycans.gr

Όταν γράφει η ζωή…

Μαρίνα

Η αρχαιολογική έρευνα παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει και λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν σταματά, φέρνοντας στο φως ολοένα και καινούργια ευρήματα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. 

Μπορεί να μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ η Αμφίπολη και ο λόφος Καστά, όμως οι αρχαιολόγοι σε όλη τη χώρα, κάνουν σπουδαίες ανακαλύψεις.

Μάλιστα τα ευρήματα είναι τόσα πολλά, που κάλλιστα θα μπορούσαν από μόνα τους να γεμίσουν ένα μουσείο. Μερικά από τα νέα ευρήματα αφορούν περιοχές όπως της Κρήτης, της Βραυρώνας, της Κοζάνης, της Επιδαύρου, της Μεσσηνίας, του Βελεστίνου αλλά και της Αντίπαρου.

Πιο συγκεκριμένα βρέθηκε ξύλινο ειδώλιο γυναικείο 2500 ετών ατόφιο, στο ιερό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα. Με δεδομένο πως το ξύλο ελάχιστα διατηρείται σαν υλικό στο χρόνο το εύρημα εντυπωσιάζει, όταν μάλιστα βρέθηκαν μαζί και δύο ξύλινες σόλες υποδημάτων με διακόσμηση που χρονολογείται τον ίδιο αιώνα.



Στην Κρήτη βρέθηκε μινωική ιερογλυφική γραφή σε μια τετράπλευρη σφραγίδα η οποία αποτελεί το μοναδικό μέχρι τώρα εύρημα της αρχαιότερης γραφής στη Δυτική Κρήτη, ενώ ανακαλύφθηκε και ο μεγαλύτερος (ίσως) σε μέγεθος αρχαίος ναός αφιερωμένος στην Αρτέμιδα Σκοπελίτιδα στην κορυφή του λόφου Κεφάλα στην περιοχή των Γουρνών.

Στην Ελευθέρνα της Κρήτης βρέθηκε μάλιστα ένα μικρό χρυσό αντικείμενο (ανθρώπινο μάτι) ίδιο με αυτό της χρυσής νεκρικής μάσκας του Τουταγχαμών. Είναι σε φυσικό μέγεθος με το χαρακτηριστικό μπλε ολύγυρά του και φοριόταν σαν επιστήθιο κόσμημα από μία εκ των τριών γυναικών του οικογενειακού τάφου του 8ου - 7ου αι π.Χ. που βρέθηκε στη νεκρόπολη της Αρχαίας Ελευθέρνας. Αξίζει να πούμε πως η γυναίκα εκτός από το κόσμημα φορούσε ένδυμα στολισμένο με χρυσά ελάσματα καθώς και άλλα αντικείμενα.

Στην Εορδαία βρέθηκαν άνδρες που είχαν ταφεί μαζί με τα σιδερένια μαχαίρια τους και αιχμές δοράτων, καθώς και τρεις γυναίκες οι οποίες φορούσαν σκουλαρίκια και βραχιόλια από χαλκό. Πρόκειται για ένα μικρό νεκροταφείο του 6ου π.Χ. αι. με ενταφιασμούς 11 ανθρώπων και 16 ζώων (άλογα, σκύλοι, βοοειδή) τα οποία είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά των ανθρώπινων τάφων, κάνοντας έτσι λόγο για πρώτη φορά του ανάλογου εθίμου στην περιοχή της Κοζάνης.



Στην αρχαία Επίδαυρο στο μικρό θέατρο κατά τη διάρκεια έργων βρέθηκε μαρμάρινο άγαλμα του θεού Ερμή, σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από το φυσικό, που χρονολογείται από τους ρωμαϊκούς χρόνους. Πρόκειται για ένα άγαλμα εξαιρετικής ποιότητας, αντίγραφο του 4ου π.Χ. αιώνα από το εργαστήρι του γλύπτη Πολύκλειτου. Εικάζεται πως το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε περί τον 2ο αι. μ.Χ. όταν ο αυτοκράτορας Ανδριανός επισκέφθηκε την Επίδαυρο.

Στο Βελεστίνο και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Χλόη βρέθηκαν οικογενειακοί θολωτοί τάφοι, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν από πολλές γενιές, ενώ κάποιοι νεκροί βρέθηκαν στη θέση τους. Κοσμήματα, τριχολαβίδες, τσιμπιδάκια για καλλωπισμό, όπλα (σιδερένια ξίφη με αλαβάστρινες λαβές), χάλκινες φιάλες ήταν μόνο κάποια από τα πολλά αντικείμενα που συνόδευαν τους νεκρούς.

Στη Μεσσηνία βρέθηκε η αρχαιότερη ευρωπαϊκή επιγραφή Γραμμική β σε πήλινη επιγραφή που γράφτηκε πριν από 3500 χρόνια. 

Στην Αντίπαρο, για την ακρίβεια στην έρημη νησίδα Δεσποτικό βρέθηκαν Κούροι στο ιερό του Απόλλωνα, σμιλεμένοι από παριανό μάρμαρο. Βρέθηκαν μάλιστα τεμαχισμένοι και έχουν εντοπιστεί γύρω στα 60 τμήματα μεταξύ των οποίων και πέντε κεφαλές Κούρων και μία Κόρης.

Τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό από το φως του ήλιου, ούτε ευτυχώς και η έλλειψη χρημάτων, προς πείσμα των καιρών.

πηγή: archaiologia.gr

Η Φρίντα Κάλο γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα μητέρα στο Κογιοακάν στην πόλη του Μεξικού, τον Ιούλιο του 1907. Μορφωμένος άθεος ο πατέρας της βρέθηκε σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό και ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Εκεί γνώρισε την καθολική μητέρα της.

Σε ηλικία έξι χρόνων η Φρίντα αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το ένα της πόδι να είναι μικρότερο από το άλλο και ημιπαράλυτο.
Υπήρξε ένα από τα 35 κορίτσια που παρακολούθησαν την Escola Preparatoria, όπου και είδε για πρώτη φορά τον μετέπειτα συζυγό της, τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ζωγράφιζε στους τοίχους της σχολής.

Σε ηλικία 18 χρόνων (1925) μετά από ένα ατύχημα υποβάλλεται σε μεγάλο αριθμό εγχειρήσεων κάτι που τη σημάδεψε, αφού στη μεγάλη της ταλαιπωρία προστέθηκε ο πόνος και η θλίψη για την αδυναμία της να κάνει παιδιά.


Ένα χρόνο μετά κι ενώ αναρρώνει από το ατύχημα ξεκινά μαθήματα ζωγραφικής. Μια που η οικογένειά της δεν μπορούσε να υποστηρίζει οικονομικά την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, εικονογραφεί βιβλία ιατρικής και δείχνει το 1929 δουλειά της στον Ντιέγκο Ριβέρα. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκαν.

Οι πίνακές της είναι τελείως αντίθετοι από τους πίνακες του Ριβέρα. Εκείνος αντλούσε τα θέματά του από το Μεξικό της προκολομβιανής εποχής, ενώ η Φρίντα παρέμεινε πιστή στην τάση της mexicanidad, τη μεξικανική κουλτούρα που ανθούσε εκείνη την περίοδο. Συχνά οι πίνακές της επηρεάζονται από τα δημοφιλή λαϊκά χριστιανικά τάματα και αποτελούν ευχαριστία στην Παρθένο Μαρία για την πραγματοποίηση μιας ευχής.

Όντας ο Ριβέρα ήδη αναγνωρισμένος ζωγράφος και οι τοιχογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση στις Η.Π.Α., το ζευγάρι μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και αργότερα στο Ντητρόιτ. Εκεί η Φρίντα απέβαλλε και ο πόνος της για τις αποβολές της αποτυπώνεται στους πίνακές της "Αποβολή στο Ντητρόιτ" και "Νοσοκομείο Χένρι Φόρντ". 



Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής της η Φρίντα Κάλο ήταν γνωστή ως η γυναίκα του Ριβέρα και όχι ως καλλιτέχνης. Το 1938 ο Αντρέ Μπρετόν γνώρισε τη Φρίντα και τον Ριβέρα στη διάρκεια του ταξιδιού στο Μεξικό. Εντυπωσιασμένος από τη δουλειά της, την καλεί να πάρει μέρος στην έκθεση μαζί με άλλους σουρεαλιστές ζωγράφους, ενώ οργανώνει μια έκθεση της προσωπικής της δουλειάς στο Παρίσι. Πραγματοποιεί μόνο τρεις εκθέσεις στη διάρκεια της ζωή της, στο Παρίσι, στη Ν. Υόρκη και στο Μεξικό.

Όταν το 1939 χώρισε προσωρινά από το Ριβέρα, αποσύρθηκε στο Μεξικό, στο "Γαλάζιο σπίτι". Εκεί ζωγράφισε τον πίνακα "Οι δύο Φρίδες", στον οποίο απεικονίζει το δίλημμά της για διαζύγιο. Μια εξωσυζυγική σχέση κατά τη διάρκεια της διάστασης με τον Νίκολας Μάρεϊ, φέρνει το διαζύγιο ενώ ένα χρόνο μετά το 1940 χωρίζει τον Μάρεϊ και ξαναπαντρεύεται τον Ριβέρα.


Η Φρίντα Κάλο επηρεάστηκε από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, έχοντας όμως δεχτεί και επίδραση ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός και στους πίνακές της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα.



Πέθανε το 1957 και ο Ριβέρα, δώρισε το "Γαλάζιο σπίτι" της στην πόλη του Μεξικού. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο στο οποίο εκτίθενται προσωπικά της αντικείμενα, ενώ η λήψη φωτογραφιών επιτρέπεται μόνο στην αυλή του σπιτιού και τους εξωτερικούς χώρους.

Το 2010 η κυβέρνηση του Μεξικού αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά της Φρίντα Κάλο και του Ντιέγκο Ριβέρα απεικόνισε τα πρόσωπά τους στις δύο όψεις του χαρτονομίσματος των 500 πέσος, στην έκδοση για τον εορτασμό της 200ης επετείου της ανεξαρτητοποίησης της χώρα και της 100ης επετείου της Μεξικανικής Επανάστασης.

Βλέποντας παλιές ελληνικές ταινίες διαπιστώνει κανείς πως η ενδυμασία των αποκριών έχει κι αυτή τη μόδα της. Μπορεί σήμερα τα παιδιά να διαλέγουν μέσα από μια μεγάλη ποικιλία τις στολές τους, με επικρατέστερες αυτές των ηρώων παραμυθιών ή cartoon, τις παλαιότερες δεκαετίες όμως τα πράγματα ήταν λίγο πιο απλά...

Εμπνευσμένες από την Κομέντια ντελ άρτε (Commedia dell'arte) οι στολές ήταν λιγότερο πρωτότυπες και περισσότερο κλασσικές.

Στα μπαλ μασκέ της δεκαετίας του 1950 εκτός των άλλων έβρισκε κανείς Αρλεκίνους, Κολομπίνες, Πουλτσινέλους και άλλους χαρακτήρες της λαϊκής ιταλικής κωμωδίας.

Ας δούμε όμως τι ακριβώς είναι η κομέντια ντελ άρτε και οι ήρωες που την αντιπροσωπεύουν.

Commedia dell’arte σημαίνει κατά λέξη κωμωδία της τέχνης, κωμωδία δηλαδή που δημιουργείται από επαγγελματίες ηθοποιούς σε αντίθεση με τους ερασιτέχνες της λόγιας κωμωδίας. Μιλάμε για ένα σύνολο λαϊκών θεατρίνων οι οποίοι έφτιαχναν μόνοι τους τα κοστούμια και τις μάσκες τους και με τη διαμόρφωση της φωνής αλλά και τη στάση του σώματος, δημιουργούσαν τους χαρακτήρες. Βλέπετε στηριζόταν περισσότερο στον ηθοποιό και λιγότερο στον συγγραφέα.

Η Commedia dell'arte καθιέρωσε την αναπαραστατική κίνηση σαν διεθνή γλώσσα έκφρασης. Σ' αυτή, βασίστηκαν μεταγενέστεροι κορυφαίοι ηθοποιοί όπως ο Charlie Chaplin, για να δημιουργήσουν δικούς τους διάσημους ρόλους. Ένας από τους γνωστότερους δραματουργούς του 20ου αιώνα, ο Ντάριο Φο (νόμπελ λογοτεχνίας 1997), χρησιμοποίησε επίσης τεχνικές της Commedia dell'arte.

Ας δούμε έναν έναν, τους χαρακτήρες.

Σήμερα γιορτάζουν οι απανταχού ερωτευμένοι και αντί για πολλά λόγια επιλέξαμε ένα αγαπημένο τραγούδι που μιλά, για αγάπη, μια που αυτή μένει αναλλοίωτη μέσα στο χώρο και το χρόνο!

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστα Χατζής

 Μάσκα αναζωογόνησης 

Σας υποσχέθηκα συνέχεια και δεν το ξέχασα. Μια ακόμα μάσκα για τις μέρες που έρχονται, είναι στη διάθεσή σας!


Αν το δέρμα σας δείχνει κουρασμένο και θαμπό, χρειάζεται μια μάσκα να το αναζωογονήσει. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια μάσκα πράσινου τσαγιού (ισχυρό αντιοξειδωτικό και φυσικό προστατευτικό UV, γεμάτο με πολυβιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία για τη θρέψη του δέρματος, ενώ βοηθά στην καταπολέμηση των σημαδιών της γήρανσης) με λεμόνι (πλούσιο σε βιταμίνη C, που ενισχύει την παραγωγή κολλαγόνου και με κιτρικό οξύ, που συσφίγγει τους πόρους) και κουρκουμά (φυσικό αντιφλεγμονώδες που καταπολεμά την ακμή, το έκζεμα και άλλες δερματικές παθήσεις). 

Ας δούμε τα υλικά, αναλυτικά:
2 κουταλιές της σούπας πράσινο τσάι
1/2 κουταλάκι του γλυκού φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
1 πρέζα κουρκουμάς

Πώς θα το φτιάξετε
Προσθέστε όλα τα υλικά μαζί σε ένα μικρό μπωλ και ανακατέψτε καλά. Τοποθετείστε τη στο πρόσωπο με ένα βαμβάκι. Περιμένετε 3 λεπτά να στεγνώσει και τοποθετείστε δεύτερο στρώμα. Συνεχίστε μέχρι να τελειώσει το μίγμα που φτιάξατε. Θα την αφήσετε να λειτουργήσει για 10 λεπτά και θα την αφαιρέσετε με κρύο νερό. Στη συνέχεια θα στεγνώσετε καλά το πρόσωπό σας.

Σημείωση:
Αν δεν έχετε κουρκουμά, μπορείτε να τον παραλείψετε. Η μάσκα θα είναι το ίδιο ευεργετική και χωρίς αυτόν. Προσέξτε να βάλετε λίγη ποσότητα (στη μύτη του κουταλιού), γιατί ο κουρκουμάς βάφει ελαφρά. Αν παρ' όλα αυτά σας πέσει λίγο παραπάνω, μπορείτε να κάνετε ένα scrub ζάχαρης που θα αφαιρέσει το χρωματισμό.
Τέλος, μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε σε ένα μικρό σημείο του δέρματος τη μάσκα, έτσι ώστε να είστε σίγουρες πως δεν έχετε ευαισθησία ή αλλεργία σε κάποιο από τα συστατικά.

Θα συνεχίσουμε...

πηγή: prettyplainjanes.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!

Λένε πως ο λαός που δεν μαθαίνει από την ιστορία του, είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει...
Μέχρι πρόσφατα θεωρούσα πως αυτή η ρήση αφορά τους Έλληνες και την κοντή τους πολιτική μνήμη. Για να βάλουμε όμως τα πράγματα στη θέση τους, ισχύει για όλους και φυσικά και για τους Γερμανούς.

Νιώθουν κυρίαρχοι της Ευρώπης. Νιώθουν ισχυροί και φυσικά σαν όλους τους ισχυρούς αυτού του πλανήτη, που έγιναν ισχυροί πάνω στην αδυναμία των άλλων, είναι και αλαζόνες.
Γιατί τι άλλο από αλαζονεία είναι ο τρόπος που φέρονται σε χώρες ασθενέστερες όπως οι χώρες του νότου; Τι άλλο από αλαζονεία είναι να ξέρεις πως αυτά που ζήτησες να εφαρμοστούν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα την καθιστούν νεκρή και παρόλα αυτά να θες να της δώσεις τη χαριστική βολή;

Και σα να μη φτάνουν τα παραπάνω, οι Γερμανοί αξιωματούχοι έχουν το θράσος να μιλούν για πολιτισμό και ήθος. 
Πολιτισμός δεν είναι το κρεββάτι του Προκρούστη, που έχουν βάλει τις χώρες του νότου και πρώτη και καλύτερη τη χώρα μας. Πολιτισμός δεν είναι ο θαυμασμός των ελληνικών γλυπτών που κοσμούν τα μουσεία τους. 
Πολιτισμός σημαίνει σεβασμός στη διαφορετικότητα, κάτι που δυστυχώς ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Μιλούν για δημοκρατία και εκβιάζουν για πολλοστή φορά με Grexit και άλλα ευγενή, τους Έλληνες πολίτες, γιατί δεν τους αρέσει αυτό που γέννησε η κάλπη.
Θέλουν να γίνουν ο ευρωπαϊκός Καιάδας και να πετούν όποια κυβέρνηση αρνείται να εκτελέσει τις διαταγές τους. Κι αυτό το ονομάζουν πολιτισμό και δημοκρατία και μας καλούν να το σεβαστούμε.

Έχουν καταδικάσει το πρόσφατο μαύρο παρελθόν τους ως ναζί, αλλά εξακολουθούν να φέρονται ως ναζί, γιατί ξεχνούν (προφανώς) την τότε κατάληξή τους.
Δεν υπολογίζουν πως όταν οδηγείς ένα λαό στη φτώχεια, τον καθιστάς ισχυρό απέναντι στο φόβο και τον εκβιασμό.
Δεν υπολογίζουν πως όταν ένας λαός πιέζεται, στην αρχή φοβάται, στη συνέχεια σκέφτεται και στο τέλος αντιδρά και "πολεμάει".

Το κάναμε μια φορά στο β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τι τους κάνει να πιστεύουν πως δεν θα το επαναλάβουμε;

Μαρίνα

Τρεις κατασκευές από μολύβια, πρωτότυπες και εύκολες σας έχουμε σήμερα. Αν μάλιστα επιλέξετε να τις κάνετε και τις τρεις, θα έχετε ένα ολοκληρωμένο σετ για το γραφείο σας.

Ας δούμε τα υλικά που χρειάζονται:

Μολύβια

1 σετ ρολόι (μηχανισμός)

1 παλιά κορνίζα

1 μπουκάλι από νερό

ξυλόκολλα

Μικρό πριόνι ξύλου


Θα φτιάξουμε πρώτα την κορνίζα:

Παίρνετε την παλιά γδαρμένη κορνίζα και κολλάτε πάνω της τα μολύβια με την ξυλόκολλα όπως στη φωτογραφία. Αφήστε τα να κολλήσουν καλά, για μια ολόκληρη νύχτα.

Θα χρειαστείτε γύρω στα 27 με 30 μολύβια, ανάλογα με το μέγεθος της κορνίζας που εσείς θα επιλέξετε.


Σειρά έχει η μολυβοθήκη.

Χρησιμοποιήστε ένα άδειο μπουκάλι νερού, 28 ξυσμένα μολύβια και την ξυλόκολλα. Οι επόμενες φωτογραφίες, σας δείχνουν με λεπτομέρειες τον τρόπο.


Τώρα, το ρολόι.

Μετρήστε πρώτα το μέγεθος της τρύπας που χρειάζεται να ανοιχτεί για να τοποθετηθούν οι δείκτες του ρολογιού. Στη συνέχεια κολλήστε τα μολύβια μεταξύ τους με την ξυλόκολλα. Αφού κολλήσουν καλά, κολλήστε και το ρολόι πάνω στην κατασκευή σας. Ένα μολύβι κομμένο λοξά και κολλημένο στη βάση του ρολογιού, θα χρησιμεύσει σαν στήριξη... Σ' αυτή την κατασκευή χρησιμοποιήθηκαν 22 μολύβια.

Δείτε τις φωτογραφίες

Να, το ρολόι έτοιμο!


Η δική μας πρόταση: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μολύβια διαφορετικού χρώματος κάνοντας τις κατασκευές πιο χαρούμενες και κατάλληλες και για παιδικό γραφείο.


πηγή: brit.co