Diy βάζο με απρόσμενα υλικά...

Diy βάζο με απρόσμενα υλικά...


diy-vazo-me-aprosmena-ilika

Νομίζω πως η φωτογραφία προδίδει κάπως τα υλικά, αλλά δεν προδίδει τη "βάση" πάνω στην οποία ο σπάγκος δημιούργησε το βάζο που βλέπετε! Γι' αυτό, καλύτερα να σας εξηγήσω...

Θεωρώντας το σπάγκο ένα πολύ καλοκαιρινό υλικό, που υπάρχει στα περισσότερα σπίτια, σκέφτηκα πως θα ήταν πολύ χαριτωμένο ένα βάζο από σπάγκο μικρό και κομψό, θέλοντας να πειραματιστώ με τις αντιθέσεις που δίνει μια τέτοια κατασκευή. Από τη μια το κομψό σχήμα και από την άλλη το απλό, ταπεινό υλικό!

diy-vazo-me-aprosmena-ilika

Τη βάση για να γίνει το βάζο την έδωσε ένα άδειο δοχείο υγρού κρεμοσάπουνου. Το στόμιο όμως δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ευτυχώς επειδή είναι φτιαγμένο από πλαστικό ένα μαχαίρι έδωσε τη λύση, αφού έκοψα το στόμια στο σημείο που ήθελα.

diy-vazo-me-aprosmena-ilika

Στη συνέχεια, έβαλα ταινία διπλής όψης σε όλη την επιφάνεια του δοχείου και πάνω της κόλλησα με προσοχή το σπάγκο. Το ίδιο έκανα και για το στόμιο και ...έτοιμο!! Για μεγαλύτερη σταθερότητα πέρασα κι ένα στρώμα κρυσταλλικής κόλλας. Έτσι για σιγουριά!
Δείτε το και στο χώρο του!...

diy-vazo-me-aprosmena-ilika

Για συντροφιά (μου αρέσουν τα σετάκια βλέπετε) έβαλα με τον ίδιο τρόπο λίγο σπάγκο και στο γλαστράκι που φιλοξενεί τα ξύλινα μπαλάκια...

Περιμένω όπως πάντα τη γνώμη σας!


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
20 Σχόλια
Oι χρεοκοπίες και τα δάνεια της Ελλάδας

Oι χρεοκοπίες και τα δάνεια της Ελλάδας


Photo by Steve Johnson on Unsplash

"Aν η Ελλάδα καταστραφεί τελείως θα μείνουν μια ελιά, ένα κλήμα και μια βάρκα. Είναι αρκετά για να ξανακτιστεί από την αρχή". 

Οδυσσέας Ελύτης. 

Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης 

Δύσκολη, γεμάτη πόνο και γεμάτη δάκρυα η ιστορία με τα δάνεια που κουβαλά πάνω στις πλάτες της η πατρίδας μας. Θα κλάψεις, όμως διάβασέ τη! Διάβασέ τη, γιατί πρέπει να μάθεις. 

Η ιστορία της πατρίδας μας αναφορικά με τα δάνεια που, κατά καιρούς έχει αναγκαστεί να συνάψει μ' αυτούς που, κάθε άλλο παρά σύμμαχοι και φίλοι υπήρξαν, είναι τραγική. Και πιστεύω πως όχι μόνο έχει υποχρέωση ιερή ο κάθε Έλληνας να γνωρίζει αλλά ακόμη και στα σχολεία να διδάσκεται σαν ένα μάθημα κύριο. Όπως πολύ σωστά έχει πει ο καθηγητής της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Κωνσταντίνος Καρανάτσης “Γονείς της Ελλάδας είναι ο Δανεισμός και η Χρεοκοπία”. 

Τα δάνεια εγκαινιάζει η κυβέρνηση Κουντουριώτη η οποία συνάπτει δάνειο δύο εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας, όπου στην Ελλάδα φτάνουν μόνο 300 χιλιάδες. Τα υπόλοιπα στην κυριολεξία άρπαξαν αετονύχηδες Άγγλοι σαράφηδες. Πριν ακόμη καλά-καλά να γίνουμε ένα ανεξάρτητο κράτος και να αρχίσουμε να προγραμματίζουμε την ζωή μας, στα 1827 και χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιος δανεισμός οι “Αυτοδιόριστοι” προστάτες της Ελλάδας ζητούν την πληρωμή των “Δανείων Ανεξαρτησίας” χωρίς να έχει προηγηθεί καμία σύναψη δανείου. Απλά ήσαν κάποια χρήματα που μόνοι τους πρόσφεραν οι άρπαγες της χώρας μας. 

Ο κυβερνήτης Ιωαν. Καποδίστριας, μόλις πολύ λίγο καιρό που έχει έλθει στην Ελλάδα δηλώνει αδυναμία πληρωμής, δηλώνοντας ότι δεν ήσαν δάνεια αλλά ούτε για την Ανεξαρτησία της Ελλάδας είχαν δοθεί. Αξίζει ένα απίστευτο στιγμιότυπο εκείνης της εποχής. Ο Καποδίστριας ρώτησε τον ταμεία του κράτους ποιο ήταν το υπόλοιπο του ταμείου. Και η απάντηση. -Μια δραχμή κύριε Κυβερνήτα και αυτή κάλπικη. Όμως οι φίλοι και σύμμαχοι συντάσσουν το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 με απουσία της Ελλάδας και με το άρθρο 6 αποκτούν το δικαίωμα επέμβασης στα εσωτερικά της χώρας. 

Την 3η Σεπτεμβρίου του 1843 γίνεται η εξέγερση για την απόκτηση Συντάγματος. Τότε ήταν που σημειώνεται η δεύτερη χρεοκοπία της Ελλάδας. Απέναντι στην αδυναμία της να πληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις της οι Άγγλοι και Γάλλοι το 1853 αποβιβάζουν δεκαπέντε χιλιάδες στρατό στον Πειραιά και επιβάλουν δημοσιονομική κατοχή στην χώρα. Τραγική η κατάσταση για την χώρα μέχρι το 1862, που ο ελληνικός λαός ξεσηκώνεται και διιαλύει τα πάντα. Διαλύει τα δυο τυραννικά κόμματα, γαλλικό και αγγλικό και καταργεί την βασιλεία διώχνοντας τον Όθωνα. Να πούμε στο σημείο αυτό ότι και ο Όθωνας πήρε με τις πλάτες του Ελληνικού λαού ένα δάνειο 20 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων που κατασπαταλήθηκε στην μεγάλη ζωή των Ανακτόρων. 

Τα πράγματα δείχνουν να ηρεμούν μέχρι το 1893 που από το στόμα του Χαρίλαου Τρικούπη θα ακουστεί το ιστορικό "δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Μεγάλες οι απαιτήσεις των ομολογιούχων που ζητούσαν σχεδόν όλη την Ελλάδα. Φυσικά ο Τρικούπης αρνιόταν τις παράλογες παραχωρήσεις που έφταναν να ζητούν οι πιστωτές μέχρις σχεδόν την κυριαρχία της Ελλάδας. Σύμμαχό τους είχαν το παλάτι το οποίο, τότε, ήταν κάτοχος μεγάλου αριθμού ομολόγων. Κράτησε αρκετό καιρό αυτή η διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών. 

Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί η Ελλάδα στον άτυχο πόλεμο του 1897 που μας οδήγησε σε νέες τρομερές οικονομικές περιπέτειες. Με την ήττα της Ελλάδας η χώρα περιήλθε στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, τον φοβερό ΔΟΕ που τον βλέπαμε να φιγουράρει ακόμα και πάνω στα κουτάκια με τα σπίρτα. Κι΄ήταν τότε που οι δανειστές της χώρας απαίτησαν να πληρώνονται με χρυσάφι και μας επέβαλαν και έφτιαξαν την χρυσή δραχμή. 

Ήταν τότε που για την Ελλάδα ξεκίνησε το μαρτύριο του απίστευτου δανεισμού αφού έπρεπε η χώρα να εξασφαλίσει χρυσό για να μπορεί να στηρίζει τη χρυσή δραχμή. Αυτό σήμαινε καινούργια δάνεια με πάρα πολύ σκληρούς όρους δανεισμού. Έτσι, κάτω από την εποπτεία του ΔΟΕ αλλά και την κηδεμονία της Κοινωνίας των Εθνών όπου και αυτή είχε αναλάβει την εποπτεία της Ελλάδας καταφέραμε και φτάσαμε στα 1932 όπου μια νέα χρεοκοπία κάνει την εμφάνισή της στις πόρτες της χώρας. 

Η χρεοκοπία αυτή χρεώνεται στον Ελευθέριο Βενιζέλο όμως στην πραγματικότητα την έχει επιβάλει ο Παναγής Τσαλδάρης. Και ξεκινάει το ίδιο σενάριο με ακόμη πιο σκληρά μέτρα. Κύριο χαρακτηριστικό η σκληρή λιτότητα στην οποία υποβάλλεται ο λαός αλλά και σκληρά οικονομικά μέτρα με κυριότερο την απόλυση μεγάλου αριθμού εκπαιδευτικών με αποτέλεσμα να κλείσουν σχεδόν τα μισά από τα δημόσια σχολεία της χώρας. Επίσης πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι απολύθηκαν και απαγορεύτηκε κάθε συνδικαλιστική δράση που θα είχε σαν σκοπό την αντιμετώπιση των αποφάσεων της κυβέρνησης. Εικόνες που βλέπουμε και σήμερα αλλά σε πιο σύγχρονη μορφή από την Τρόικα. 

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά στα 1936 μας φέρνουν στην Ελλάδα τους Γλύξμπουργκ και επιβάλουν βασιλέα τον Γεώργιο το δεύτερο, που τον στολίζουν με το Β! Με τον Ιωάννη Μεταξά, ο Γεώργιος και με τις καθοδηγήσεις των Άγγλων θα στήσουν στην Ελλάδα την δικτατορία της 4ης Αυγούστου του 1936 και θα αρχίσουν τα βάσανα του λαού. Όσοι δεν συμφωνούν θα γνωρίσουν την γεύση του ρετσινόλαδου και θα φύγουν για...παραθερισμό στα ξερονήσια του Αιγαίου. 

Και η λεηλασία της χώρας θα αρχίσει από τους κυβερνώντες. Πρώτη ενέργεια η λεηλασία του ταμείου του ΙΚΑ αλλά και των αποθεματικών από τις τράπεζες προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές Γάλλοι και Βρετανοί. Κάπως έτσι φτάσαμε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όπου η θέση μας δεν μπορούσε να είναι πουθενά αλλού παρά μόνο με τους Άγγλους. Η συμμετοχή μας σε αυτόν τον πόλεμο έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι υπήρξε όχι απλά μεγάλη και σημαντική αλλά και καθοριστική για την τελική νίκη των συμμαχικών δυνάμεων, κάτι για το οποίο ποτέ δεν εισπράξαμε τίποτα αλλά αντίθετα πληρώσαμε και από πάνω. 

Με την απελευθέρωση της χώρας από τους καταχτητές Γερμανούς και Ιταλούς, ο τότε πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφών Ζολώτας ζητάει από τους υποτιθέμενους συμμάχους να μας χαρίσουν ή να μας διαγράψουν τα προπολεμικά χρέη. Βέβαια οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι όχι μόνο δεν άκουσαν τις παρακλήσεις της σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμένης από τον πόλεμο Ελλάδας αλλά άρχισαν σκληρές πιέσεις πληρωμής των χρεών. 

Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια διαρκούν αυτές οι σκληρές πιέσεις προς την Ελλάδα, η οποία αντιμετώπισε ένα Εμφύλιο τέσσερα χρόνια, κάνοντας ένα σκληρό αγώνα να χτίσει τα ερείπια του πολέμου. Καταφέραμε έτσι και φτάσαμε στα 1964 όπου η χώρα μας βρισκόταν κάτω από την διακυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου στην οποία υπουργός οικονομικών ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. 

Οι δυο αυτοί πολιτικοί της χώρας μας υπέγραψαν την χειρότερη ρύθμιση χρεών που έχει υπογραφεί ποτέ. Δέχτηκαν το σύνολο των χρεών της χώρας από το 1881 και μετά και με το τραγικό λάθος να μην αφαιρεθούν όσα είχαν πληρωθεί. Αναγνώρισαν το σύνολο των τόκων συν τις προσαυξήσεις κι΄ακόμη – άκουσον άκουσον – δέχτηκαν να αποζημιώσουν την ψυχική οδύνη των δανειστών. Αυτά όλα θα έπρεπε να πληρωθούν μέχρι το 2009. Τώρα θα μου πεις, όπως λέει και ο Ζουράρις ο Μέγας, μέχρι το 2009 ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. 

Την 21η Απριλίου του 1967 την διακυβέρνηση της Ελλάδας αναλαμβάνει η Χούντα των Συνταγματαρχών, όπως έμεινε να λέγεται στην ιστορία, μετά από το στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι δανειστές αλλά και οι σύμμαχοι και φίλοι που κρυβόντουσαν πίσω από όλα αυτά απαίτησαν δύο πράγματα. Την παραχώρηση του Αιγαίου, κάτι που ευτυχώς δεν έγινε και την εκχώρηση της Κύπρου πράγμα που έγινε με το άνοιγμα της πόρτας στην τουρκική εισβολή. 

Με την μεταπολίτευση οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν αρχίζουν και πάλι να δανείζονται Το 1977 συνάπτεται δάνειο από όμιλο τραπεζών της Γαλλίας όπου εκτός από τους τοκογλυφικούς όρους επιβάλλεται στην Ελλάδα και η προμήθεια πολεμικού υλικού από την Γαλλία. Μετά το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί η πρώτη κυβέρνηση της ΝΔ με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να μέσα σε τρία χρόνια να καταφέρνει τον τετραπλασιασμό του εθνικού χρέους. 

Το φθινόπωρο του 2008 σκάει η βόμβα του “κραχ” Βέβαια o πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Καραμανλής προσπαθεί να ηρεμήσει τον ελληνικό λαό πως μας προστατεύει το ευρώ. Μάταια όμως. Φτάνουμε στα 2009 όπου θα έπρεπε να κλείσουν οι πληρωμές της συμφωνίας του 1964 όμως εμείς καταφέρνουμε εκείνη τη χρονιά να χαθούν 28 δις της ελληνικής οικονομίας. 

Στις 6 Οκτωβρίου του 2009 γίνεται πρωθυπουργός Ο Γεώργιος Παπανδρέου αφού είχε εξαπατήσει τον ελληνικό λαό με εκείνο το τραγικό και ψεύτικο "Λεφτά υπάρχουν". Με την άνοδο του Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της χώρας μπορεί να πει κανείς ότι πλέον καθιερώνεται στην οικονομική ζωή της Ελλάδας το μνημόνιο. 

Οι δανειστές πάντα οι ίδιοι, μέσω του ΔΝΤ που δεν κάνουν τίποτα άλλο από τα να απομυζούν ό,τι έχει απομείνει στην έρημη πλέον Ελλάδα. Οποιαδήποτε απόπειρα ανόρθωσης είναι πλέον καταδικασμένη. Απλά διότι το μόνο που μπορεί να σώσει την Ελλάδα από την δεινή θέση που έχει περιέλθει είναι οι επενδύσεις. Το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να κτυπήσει την κρίση.

Όμως είναι αδύνατον να γίνουν σοβαρές επενδύσεις σε μια χώρα η οποία δεν προσφέρει καμιά οικονομική εξασφάλιση στα χρήματα που θα επενδυθούν. Επόμενο κανείς πλέον να μην το αποφασίζει. Απομένει να φανεί ο πολιτικός ηγέτης που θα μπορέσει να ξεκινήσει τον αγώνα της ανόρθωσης. Δύσκολος και επίπονος αγώνας αλλά είναι η μόνη λύση. Και αυτόν τον ηγέτη περιμένει η Ελλάδα.

Διονύσης Ε. Κονταρίνης
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
6 Σχόλια
Φτιάξτε τα δικά σας βάζα με χρωματιστή άμμο!

Φτιάξτε τα δικά σας βάζα με χρωματιστή άμμο!



Σίγουρα όλες έχουμε στην κουζίνα άδειες γυάλες σε όλα τα μεγέθη και σχήματα. Τις κρατάμε σε μια γωνιά του ντουλαπιού και συχνά μπαίνουμε στον ...πειρασμό να τις πετάξουμε για να μην μας πιάνουν το χώρο. Θα μπορούσαμε όμως, πριν φτάσουμε σε αυτό το στάδιο, να τις μεταμορφώσουμε φτιάχνοντας διακοσμητικά βάζα, που θα ανανεώσουν το χώρο και μας αλλάξουν τη διάθεση. Απλά υλικά, φαντασία και ελάχιστος χρόνος είναι οι προϋποθέσεις για το εγχείρημα αυτό.

Αυτή είναι η δική μου πρόταση για τις Creative bloggers, που αυτό το μήνα έχουν θέμα τα βάζα!

ftiaxte-ta-dika-sas-vaza-me-xromatisti-ammo

Ας δούμε πώς μια γυάλα από μέλι, θα γίνει το νέο διακοσμητικό βάζο για το τραπέζι της κουζίνας, γρήγορα και φυσικά, εύκολα.

Υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε 
  • χρωματιστή χοντρή άμμο, 
  • κόλλα κρυσταλλιζέ 
  • λίγο σπάγκο 
Πώς θα το φτιάξουμε
1. Πρώτα θα καθαρίσουμε την επιφάνεια της γυάλας από τις ετικέτες. Για να αφαιρεθούν εύκολα χρησιμοποιούμε ζεστό νερό και απορρυπαντικό πιάτων και αφού αφήσουμε να μουλιάσει λίγη ώρα στο νερό χρησιμοποιούμε μια ξύστρα για γυαλί, για να απομακρύνουμε και τα τελευταία υπολείμματα.

2. Στη συνέχεια στεγνώνουμε προσεκτικά και περνάμε με τη βοήθεια πινέλου, ένα στρώμα κόλλας κρυσταλλιζέ την οποία θα έχουμε αραιώσει με λίγο νερό.

3. Σε ένα δισκάκι απλώνουμε τη χοντρή άμμο και ακουμπάμε τη γυάλα, φροντίζοντας να κολλήσει καλά κάθε κόκκος. Μπορεί να υπάρξουν μερικά κενά, αλλά δεν θα ασχοληθούμε με αυτά σ' αυτή τη φάση. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να καλυφθεί το μεγαλύτερο μέρος της γυάλας με το υλικό.

ftiaxte-ta-dika-sas-vaza-me-xromatisti-ammo

4. Το αφήνουμε να στεγνώσει και μετά προσθέτοντας λίγη ακόμα κόλλα με το πινέλο, γεμίζουμε τα κενά.

5. Το αφήνουμε πάλι να στεγνώσει και περνάμε ξανά κόλλα με το πινέλο, πάνω στην επιφάνεια έτσι ώστε να σταθεροποιηθεί το υλικό.

ftiaxte-ta-dika-sas-vaza-me-xromatisti-ammo

6. Περιμένουμε να στεγνώσει και εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε με σπάγκο ένα κορδόνι (κοτσίδα έφτιαξα εγώ), το οποίο θα περάσουμε γύρω από το χείλος της γυάλας, δημιουργώντας ένα χαριτωμένο χρωματιστό βάζο!

Δείτε πόσο χαρούμενο δείχνει στο τραπέζι της κουζίνας!

ftiaxte-ta-dika-sas-vaza-me-xromatisti-ammo

Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε είτε σαν διακοσμητικό, είτε και σαν χρηστικό αφού μέσα του μπορεί να φιλοξενήσει λουλούδια ή και βότανα...

Μπορείτε να βρείτε πολλές προτάσεις για το θέμα του μήνα, από τις Creative bloggers, που σίγουρα θα σας ενθουσιάσουν!
Για το βάζο, περιμένω όπως πάντα τη γνώμη σας!




[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
26 Σχόλια
Ιούνιος, ο μήνας του θερισμού και του "Κλήδονα"

Ιούνιος, ο μήνας του θερισμού και του "Κλήδονα"


iounios-o-minas-tou-therismou-kai-tou-klidona
Φωτογραφία της Tamara Budai από το Unspash
Ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού ο Ιούνιος, πήρε το όνομά του από την Ήρα (σύζυγο του θεού Δία), που ονομαζόταν στα λατινικά Juno. Ο έκτος μήνας του χρόνου έχει τη δική του ονομασία σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. που σχετίζονται και με τις αγροτικές εργασίες που γίνονται κατά τη διάρκειά του.

Στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας ονομάζεται και Θεριστής συνδεόμενος με την ωρίμανση των δημητριακών και το θερισμό τους. Στα Γρεβενά τον ονομάζουν Κερασάρη, επειδή ωριμάζουν τα κεράσια, στην Άνδρο Ορνιαστή, επειδή γίνεται η τεχνική γονιμοποίηση με ορνούς, ενώ στην Πάρο Ρινιστή. Στο τρίτο δεκαήμερο του Ιουνίου έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο αυτό που ο λαός μας ονομάζει "λιοτρόπι" και για το λόγο αυτό του έδωσαν και το όνομα Λιοτρόπης. Λέγεται ακαόμα και Αγιογιαννίτης ή Λαμπαδιάρης λόγω της γιορτής του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου στις 24 του μήνα η οποία συνδέεται με τον Κλήδονα και τις φωτιές που ανάβουν την παραμονή της γιορτής σε κάθε γειτονιά. Οι φωτιές που ονομάζονταν και "μπουμπούνες" ανάβονταν στο κέντρο του χωριού συνήθως αλλά και σε κάθε γειτονιά και συναγωνίζονταν ποια είναι η μεγαλύτερη. Εκεί έκαιγαν και τα μαγιάτικα στεφάνια, ενώ πηδούσαν πάνω από τη φωτιά κορίτσια κι αγόρια. Η ονομασία Ριγανάς του προσδίδεται επειδή αυτή την εποχή μάζευαν τη ρίγανη.

Πολλά τα έθιμα του θερισμού και κάποια κοινά με άλλους λαούς σε Ινδία και Ευρώπη. Όπως για παράδειγμα τα έθιμα που αφορούν τα "τελευταία στάχυα" τα οποία άφηναν αθέριστα ή τα έπλεκαν σε δέσμη με σχήμα σταυρού την οποία ονόμαζαν χτένι, ψαθί ή σταυρό και την τοποθετούσαν στο εικονοστάσι του σπιτιού. Όταν ερχόταν η εποχή της σποράς τα έτριβαν και τα ανακάτευαν με τον καινούργιο σπόρο. Αυτά τα αθέριστα τα ονόμαζαν "τα γένια του νοικοκύρη" ή "τα γένια του Θεού".

Το έθιμο του "Κλήδονα" που ήταν ζωντανό μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 στην επαρχία έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Πρόκειται για μια από τις πιο τελετουργικές παραδόσεις του τόπου μας και αφορά την αποκάλυψη του μέλλοντα συζύγου στις ανύπαντρες κοπέλες. Η λέξη υπάρχει από την εποχή του Ομήρου και σήμαινε τον ήχο που προπορευόταν πριν από μια προφητεία.

Παραμονή της γιορτής του Αη-Γιάννη στις 23 Ιουλίου, οι ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονταν σε ένα σπίτι και ανέθεταν σε κάποια από τη συντροφιά η οποία όμως θα έπρεπε να έχει μητέρα και πατέρα εν ζωή, να φέρει από το πηγάδι ή την πηγή το "αμίλητο νερό". Μάλιστα, την ονόμαζαν "Μαρία". Λεγόταν έτσι γιατί η κοπέλα που θα έφερνε το νερό αλλά και όσες τη συνόδευαν θα έπρεπε να κάνουν όλη τη διαδρομή σε απόλυτη σιωπή.

Επέστρεφαν στη συνέχεια στο σπίτι και άδειαζαν το νερό σε ένα πήλινο δοχείο μέσα στο οποίο κάθε κοπέλα έριχνε ένα προσωπικό αντικείμενο, που το ονόμαζαν ριζικάρι. Συνήθως έριχναν τον βαφτιστικό τους σταυρό ή ένα δαχτυλίδι. Σκέπαζαν το δοχείο με ένα κόκκινο ύφασμα, το τοποθετούσαν σε ανοιχτό χώρο και το "κλείδωναν" λέγοντας: «Κλειδώνουμε τον κλήδονα με τ' Αγιαννιού τη χάρη, κι όποια 'χει καλό ριζικό να δώσει να τον πάρει». Το δοχείο παρέμενε εκεί όλη τη νύχτα κάτω από το φως των αστεριών για να "ξαστριστεί" και η παρέα διαλυόταν, επιστρέφοντας κάθε μια στο σπίτι της. Πίστευαν πως αυτή τη νύχτα θα δουν στον ύπνο τους αυτόν που θα παντρευτούν.

Την επόμενη μέρα (ανήμερα του Αη-Γιάννη) πριν ακόμη βγει ο ήλιος που θα εξουδετέρωνε κάθε μαγική επιρροή των άστρων, η κοπέλα που ορίστηκε να φέρει το νερό, παίρνει το πήλινο δοχείο μέσα στο σπίτι και το μεσημέρι πια ή το απόγευμα μαζεύονται όλες οι κοπέλες μαζί και με τις παντρεμένες γυναίκες της γειτονιάς, συγγενείς (άντρες και γυναίκες) οι οποίοι θα παίξουν το ρόλο των μαρτύρων. Στο κέντρο της συντροφιάς κάθεται η "Μαρία" άνοιγε τον Κλήδονα λέγοντας: «Ανοίγουμε τον κλήδονα με τ' Αγιαννιού την χάρη, και όποια έχει καλό ριζικό σήμερα ναν το πάρει» ενώ ταυτόχρονα ανέσυρε ένα - ένα από το δοχείο τα αντικείμενα που είχαν βάλει οι κοπέλες και αντιπροσώπευε το ριζικό της κάθε μιας. Κάθε φορά που έβγαζε από δοχείο ένα αντικείμενο έλεγε ταυτόχρονα και ένα δίστιχο από τραγούδι ή από ημερολόγιο, θεωρώντας πως το κάθε ένα από τα δίστιχα φανέρωνε το μέλλον της κοπέλας που είχε ρίξει μέσα στην Κλήδονα το προσωπικό της αντικείμενο. Οι υπόλοιποι της παρέας σχολίαζαν και πρότειναν τη δική τους ερμηνεία για κάθε ενδιαφερόμενη. Όταν το σούρουπο πια τελείωνε όλη αυτή η διαδικασία, η κάθε κοπέλα που συμμετείχε, έπρεπε να βάλει στο στόμα της μια γουλιά από το "αμίλητο νερό" και να σταθεί μπροστά σε ανοιχτό παράθυρο. Το πρώτο ανδρικό όνομα που θα άκουγε θα φανέρωνε το όνομα αυτού που θα παντρευόταν, ενώ στηνόταν μεγάλο γλέντι στο χωριό το βράδυ της ίδιας μέρας.

Καλό σας μήνα!!

Πηγή πληροφοριών: wikipedia.org
Κείμενο: to e-periodiko mas
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
14 Σχόλια
Χριστίνα Λέλη, μια νέα ποιήτρια ανοίγει τα φτερά της

Χριστίνα Λέλη, μια νέα ποιήτρια ανοίγει τα φτερά της



Δεν θα κουραστώ να λέω πως στο διαδικτυακό κόσμο μπορεί να γνωρίσει κανείς αξιόλογους ανθρώπους. Ανθρώπους δημιουργικούς, ευαίσθητους όπως η Πεταλούδα της blogoγειτονιάς, που ακούει στο όνομα Χριστίνα Λέλη και εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "Μέσα στην Αλισάχνη". Αφορμή από αυτό, είχα μια πολύ όμορφη συζήτηση μαζί της και σας την παρουσιάζω για να τη γνωρίσετε καλύτερα κι εσείς.

Μίλησέ μου για σένα και τη διαδρομή σου. Πώς ξεκίνησες να γράφεις;
Η πορεία μου στα blog με έχει φέρει σε επαφή με πολύ αξιόλογους ανθρώπους όπως εσύ. Κι είναι πάντα χαρά μου να πηγαίνουμε ένα βήμα παραπέρα και να γνωριζόμαστε πιο βαθιά. Δεν ξέρω να σου πω ακριβώς πώς ξεκίνησα να γράφω. Γράφω σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θυμάμαι κάποια στιγμή στην Πέμπτη Δημοτικού είχα ένα ολόκληρο τετράδιο με ποιήματα το οποίο πέταξε η μητέρα μου κατά λάθος καθαρίζοντας το γραφείο μου. Δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο έκλαψα!! Κι εννοείται ήταν η τελευταία φορά που η μητέρα μου καθάρισε το δωμάτιό μου χαχα. Μετά συνέχισα να γράφω ανά διαστήματα. Άλλες φόρες σκέτα στιχάκια, άλλες ολοκληρωμένα τραγούδια με μουσική. Ο κόσμος των blog μου δημιούργησε την ανάγκη αλλά και τις ευκαιρίες να γράφω πιο συχνά και να στραφώ και στην πεζογραφία.

Στη blogoγειτονιά βγαίνεις με το ψευδώνυμο Butterfly… πόσο σε χαρακτηρίζει;
Όταν διάλεξα το ψευδώνυμο αυτό δεν το σκέφτηκα καν, μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα. Στην πορεία ανακάλυψα πως έχω πολλά κοινά με τις πεταλούδες. Έπειτα, ήρθε κι η μπαλάντα της πεταλούδας που, όταν την ολοκλήρωσα, κατάλαβα ότι στην ουσία μιλούσα για εμένα για την ψυχή μου. Άλλωστε οι πεταλούδες συμβολίζουν την ψυχή.

Πώς είναι η καθημερινότητά σου, τι σου δίνει ενέργεια και τι έμπνευση;
Η καθημερινότητα μου είναι η κλασική μιας χωρισμένης μητέρας 2 παιδιών, εργαζόμενης, που προσπαθεί να τα προλάβει όλα. Έμπνευση μου δίνουν τα πάντα η και τίποτα. Εννοώ πως μπορεί το οτιδήποτε δω, ακούσω, βιώσω η νιώσω να πυροδοτήσει την έμπνευση κι άλλες φορές να γράψω χωρίς κάποια συγκεκριμένη αφορμή

Αν δεν κάνω λάθος έχεις άλλη μία ποιητική συλλογή με τίτλο «Στου ονείρου το δρόμο». Μίλησέ μου γι’ αυτό.
Ναι, ήταν η πρώτη μου ποιητική συλλογή σε μορφή ebook. Τα ποιήματα είχαν κοινωνική περισσότερο διάσταση, εξέφραζαν προβληματισμούς, σκέψεις και συναισθήματα για διάφορα ζητήματα. Αργότερα, θα ήθελα να την εμπλουτίσω και με νέα ποιήματα που έχω γράψει και να την κυκλοφορήσω εκ νέου, ίσως και έντυπη.

Πώς νιώθεις με τo βιβλίo στα χέρια σου βγαλμένo από την ψυχή σου;
Το συναίσθημα όταν κράτησα για πρώτη φορά το τυπωμένο βιβλίο στα χέρια μου ήταν μοναδικό. Είναι ακριβώς όπως το λες, κράτησα στα χέρια μου ένα κομμάτι της ψυχής μου.

Γνώριζαν οι δικοί σου, οι φίλοι σου αυτή σου τη δραστηριότητα πριν ολοκληρωθεί και τυπωθεί; Πώς αντέδρασαν όταν το έμαθαν;
Κάποιοι το γνώριζαν ήδη από την εποχή του ebook. Κάποιοι άλλοι όχι, το έμαθαν πρόσφατα. Κάποιοι ακόμα δεν το γνωρίζουν. Είμαι λίγο συνεσταλμένη, δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ για μένα και το τι κάνω. Για παράδειγμα, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι γράφω και τραγούδια όπως και ότι τραγουδάω. Όσοι πάντως γνώριζαν ή έμαθαν τώρα για τα ποιήματα, είναι πολύ θετικοί και υποστηρικτικοί απέναντί μου.

Τι σημαίνει για σένα ποίηση και πώς βλέπεις τους ποιητές του σήμερα;
Ποίηση... πώς να το ορίσεις αυτό;... Δεν ξέρω αν γίνεται... Πώς να βάλεις ορισμό σε κάτι που εκ φύσεως δεν έχει όρια; Είναι κατάθεση ψυχής αυτό είναι! Κι η πεζογραφία ως ένα βαθμό κατάθεση ψυχής είναι, αλλά επειδή πρόκειται για μυθοπλασία, μεγαλύτερο ρόλο παίζει η φαντασία παρά το συναίσθημα. Ενώ η ποίηση απαιτεί το συναίσθημα για να γεννηθεί. Τη χαρά, τη λύπη, τον έρωτα, την απώλεια, το θυμό, την απογοήτευση, τον ενθουσιασμό, την προσμονή... Οι ποιητές της εποχής είναι σπουδαίοι για μένα. Γράφουν καθαρά και χωρίς περιττές φιοριτούρες. Κι έχουν να διαχειριστούν μια πολύ δύσκολη εποχή με πολύ γρήγορες εναλλαγές.

Λέγεται συχνά πως για να είναι κανείς ποιητής πρέπει να είναι ρομαντικός. Ποια είναι η γνώμη σου;
Υποθέτω πως ο ρομαντισμός είναι ένα στοιχείο της ποίησης. Το ίδιο όμως κι ο ρεαλισμός. Ο ποιητής θεωρώ ότι πρέπει να ΝΙΏΘΕΙ. Δυνατά έντονα κι απόλυτα. Δεν μπορείς να είσαι κυνικός και να γράφεις ποίηση, γιατί απλούστατα τίποτα δεν σε αγγίζει. Ενώ ο ποιητής αγγίζεται από πολλά σχεδόν από όλα. Επίσης, πρέπει να είναι δυνατός. Θέλει κότσια να βγάλεις την ψυχή σου στο χαρτί κι ακόμα περισσότερα κότσια να την μοιραστείς με τον υπόλοιπο κόσμο.

Μίλησέ μου για την καινούργια σου δουλειά, το βιβλίο με τίτλο «Μέσα στην Αλισάχνη» που μόλις κυκλοφόρησε.
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τον έρωτα. Σε όλες τις διαστάσεις του. Τον αμοιβαίο, το μονόπλευρο, τον σαρκικό, τον ψυχικό, τη δύναμη που σου δίνει εν τη γενέσει του και τον πόνο της απώλειας του. Για μένα, ο έρωτας είναι ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα, πηγή ζωής και κινητήριος δύναμη. Κι όποιος δεν έχει ερωτευτεί έστω για μια φορά παράφορα, νομίζω πως δεν έχει ζήσει...

Τι ονειρεύεται η Butterfly της blogoγειτονιάς μας και τι θα ήθελε, αν μπορούσε, να εξαλείψει από τον κόσμο η Χριστίνα;
Η Χριστίνα και η butterfly δεν είναι διαφορετικές οντότητες. Θα ήθελα να εξαλείψω τα τρία Α, που για μένα καταστρέφουν την ανθρωπότητα. Αλαζονεία, Αχαριστία, Απληστία. Νομίζω ότι αν αυτά τα τρία χαρακτηριστικά εξαφανίζονταν, δεν θα υπήρχε πλέον πόλεμος, πείνα, καταστροφή του περιβάλλοντος, αδικία...όλα όσα δηλητηριάζουν τη χαρά και την ύπαρξή μας.

Κάνε μια ευχή για το "e-periodiko mas" και τους αναγνώστες του…
Για το περιοδικό εύχομαι... τι άλλο; Όλο και περισσότερους φανατικούς αναγνώστες!Για τους αναγνώστες πάλι, υγεία, ευημερία και αγάπη. Όπως και για σένα Μαρινακι μου! Και για όλους μας εύχομαι λιγότερο εγωισμό και περισσότερη ενσυναισθηση. Λιγότερο φόβο και περισσότερο θάρρος. Λιγότερο ψέμα και περισσότερη αλήθεια. Και πάντα πολύ πάθος.
... 
Αυτή είναι η Χριστίνα Λέλη, η Πεταλούδα της blogoγειτονιάς, που άνοιξε τα φτερά της στον κόσμο των εκδόσεων με το βιβλίο της "Μέσα στην Αλισάχνη" από τις εκδόσεις Άρωμα! Της εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι καλοτάξιδο και να έχει πάντα ούριο άνεμο σε κάνε άνοιγμα των φτερών της...

Χριστίνα μου, σ' ευχαριστώ!! Πάντα επιτυχίες να έχεις!


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
10 Σχόλια
Το παράθυρο της νιότης

Το παράθυρο της νιότης


to-parathiro-tis-niotis

Ούτε και η ίδια μπορούσε να πιστέψει πως βρισκόταν ξανά σ’ αυτή τη γειτονιά…

Είχαν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τη μέρα που έφυγε κυνηγημένη από την ίδια της τη ζωή. Απογοητευμένη και πληγωμένη από τον άντρα που η ίδια αγάπησε, επέλεξε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει…

Κάρφωσε τα μάτια της σε κείνο το παράθυρο, που άλλοτε καθόταν και κεντούσε τα προικιά της, δεκαοχτώ χρονώ κορίτσι ολόδροσο, με μακριές καστανές πλεξούδες και ρόδα στα μάγουλα. Κι εκείνος, είκοσι χρονών παληκαρόπουλο αμούστακο πες, πέρναγε κάθε μέρα για να σηκώσει το πυρωμένο από έρωτα βλέμμα του πάνω στο παραθύρι και να αφήσει ένα αναστεναγμό να πλανηθεί μέχρι τα αυτιά της, που κοκκίνιζαν στη θέα του.

Όμορφος μελαχρινός με ζαφειρένια μάτια κι αστραφτερό χαμόγελο, έγινε ο κύρης της καρδιάς της με την πρώτη ματιά. Το παράθυρο εκείνο έγινε το σημείο συνάντησής τους για μήνες, ώσπου να συναντηθούν στο σκοτεινό σοκάκι κάτω του και να ανταλλάξουν το ένα και μοναδικό φιλί, που σφράγισε την αγάπη τους και έδωσαν λόγο οι καρδιές, αγάπης.

Ο πατέρας είχε άλλα σχέδια! Μοναχοκόρη ήταν, όμορφη ήταν, είχε πάει και σχολείο, ήθελε να την καλοπαντρέψει! Προίκα δεν υπήρχε, εκτός από το φτωχό εργατικό διαμέρισμα που θα της άφηνε με το θάνατό του, έπρεπε να την εξασφαλίσει. Κι ευτυχώς για κείνον, υπήρχαν πολλοί καλοστεκούμενοι οικονομικά, μερακλήδες που δεν στέκονταν στην προίκα, αλλά θαύμαζαν τα αμυγδαλωτά καστανά της μάτια και το γλυκό της χαμόγελο και κάθε τόσο του έκαναν κουβέντα για γάμο. Κι αυτός σα να ήταν η κόρη του εμπόρευμα σε πλειστηριασμό, κοιτούσε ποιος έχει τα πιο πολλά για να συγγενέψει μαζί του.

Κουβέντα δε σήκωνε για αγάπες και τέτοια! Η δική του κόρη θα έπαιρνε αυτόν που θα της διάλεγε εκείνος, με την πείρα του και με τους υπολογισμούς του. Καμιά φορά η μάνα της, προσπαθούσε να του φυτέψει στο μυαλό την περίπτωση να μην θέλει το κορίτσι τους το γαμπρό που της ετοίμαζε, αλλά εκείνος έκοβε την κουβέντα με μιας, χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι και σταματούσε και την ανάσα της γυναίκας του, για μερικά λεπτά.

Ώσπου ήρθε η μέρα, που περιχαρής της ανακοίνωσε το νικητή της «δημοπρασίας» που θα γινόταν άντρας της! Τότε ήταν που έκανε την πρώτη της επανάσταση, κλείστηκε στο φτωχικό δωμάτιο και κλαίγοντας ασταμάτητα μερόνυχτα, δήλωνε την σθεναρή της αντίρρηση σε ό,τι της ετοίμαζε! Δέκα μέρες, μόνο με νερό, λιώνοντας στο κλάμα έκαναν τον πατέρα να λυγίσει. Μοναχοκόρη ήταν δεν μπορούσε να την αφήσει να πεθάνει κιόλας…

Έτσι δέχτηκε να τη δώσει στο Θανάση κι ας ήταν μικρός, φτωχός και άνεργος. Του βγήκε δουλειά στο εργοστάσιο που δούλευε κι ο ίδιος, τους έδωσε και το διαμερισματάκι κι εκείνος με την κυρά του, βρήκαν στέγη σε ένα δωμάτιο εκεί κοντά… τι τα ήθελαν τα πολλά δωμάτια δυο γέροι άνθρωποι, είπε και το αποφάσισε!

Τον πρώτο καιρό, όλα ήταν μέλι γάλα! Η αγάπη τους ήταν στην πρώτη της άνοιξη και χαίρονταν το νεαρό ζευγάρι την ευτυχία και τη ζωή, εκεί στο δωμάτιο με το παράθυρό τους, αυτό που τους έφερε κοντά…

Όταν πια ήρθε και η είδηση της εγκυμοσύνης ήταν λες και πετούσαν στα ουράνια!

Απότομα προσγειώθηκαν όμως, όταν τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να φαίνονται με τη γέννηση του μωρού. Κορίτσι!! Είπε η μαμή που την ξεγέννησε και περίμενε τα συχαρίκια, αλλά αντίκρισε ένα σκοτεινό παγωμένο βλέμμα από τον «ευτυχή» πατέρα… ήθελε αγόρι, για να συνεχίσει τη φαμίλια εκείνος, για να πάρει το όνομα του πατέρα του, που τον έχασε μικρός, για να βγει στο μεροκάματο νωρίς και να τον βοηθάει…

Έτσι άρχισαν οι γκρίνιες, που έγιναν χειρότερες όταν λίγο αργότερα, τον απέλυσαν από το εργοστάσιο, λόγω εριστικής συμπεριφοράς, έτσι είπαν!...

Κι άρχισε να χάνεται κι από τον εαυτό του κι από το σπίτι και να ψάχνει για δουλειά και να ξημερώνεται στο ταβερνάκι της γειτονιάς πίνοντας το ένα κατοστάρι μετά το άλλο. Τον περίμενε με αγωνία να γυρίσει κάθε φορά, να του δώσει λίγο φαγητό να βάλει στο στόμα του, να τον κουβεντιάσει, να τον παρηγορήσει, να του σταθεί. Όμως εκείνος γύριζε τρεκλίζοντας κι όταν την έβλεπε μπροστά του, ο θυμός του ήταν απερίγραπτος! Το κορμί της είχε γεμίσει με μώλωπες και η ψυχή της με πόνο κι απόγνωση. Αδιέξοδο!...

Κάθε φορά που θήλαζε το μωρό τους, πονούσε διπλά. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της και κατέβαιναν ανενόχλητα μέχρι το μικρό στοματάκι της κόρης τους…

Πού να ζητήσει βοήθεια! Πού να πει αυτό που ζούσε! Πάσχιζε να το κρύψει κάθε φορά που έμπαινε η μάνα της στο σπίτι για να δώσει βοήθεια στη λεχώνα, πάσχιζε να το κρύψει ακόμα κι από τον ίδιο της τον εαυτό! Θα βρεθεί δουλειά και θα ημερέψει ο θυμός κι όλα θα αλλάξουν έλεγε και ξανάλεγε… δική μου ήταν η απόφαση, δική μου η επιλογή!

Πώς ξεστομίζεις τέτοιο πράγμα σε ένα πατέρα που ούτε ήθελε, ούτε περίμενε τέτοιο ταίρι για το παιδί του! Εκείνη ήταν που δήλωσε ότι δεν θα πάρει κανένα, παρά μόνο αυτόν που αγαπάει κι ας πεθάνει! Ε, τώρα ήρθε η ώρα να επωμισθεί και τις ευθύνες, σκεφτόταν…

Και περνούσε ο καιρός και τίποτα δεν καλυτέρευε… ώσπου ένα βράδυ, όταν προσπάθησε εκείνος να χτυπήσει και το μωρό, πήρε την απόφαση να φύγει, να χαθεί! Και το έκανε!

Μόλις έπεσε στο βαθύ μεθυσμένο του λήθαργο, μάζεψε λίγα ρούχα (δεν είχε και πολλά) τύλιξε το μωρό σε μια ζεστή κουβέρτα και έφυγε σαν κυνηγημένη από το σπίτι, από τη ζωή της, από την μικρή πόλη που ζούσε ως τότε!!

Χάρη στην αγάπη των ανθρώπων, που τη βοήθησαν κι ας μην τη γνώριζαν, βρήκε στέγη σε ένα πλούσιο σπίτι, που ήθελε οικιακή βοηθό και έγιναν οι δικοί της βοηθοί στο μεγάλωμα του παιδιού της. Δούλεψε αγόγγυστα για πολλά χρόνια, ανάστησε την κόρη της, τη σπούδασε και έμοιαζε σα να μην ήθελε να κοιτάξει πίσω. Σα να επουλώθηκε εκείνη η πληγή, που άφησε στην ψυχή της η μοναδική της αγάπη. Όμως πολλές φορές το παρελθόν χτυπά την πόρτα σου εκεί που νομίζεις πως έχεις τελειώσει μαζί του, για να κλείσει θαρρείς τα τεφτέρια της ζωής και των σχέσεων…

Διαζύγιο δεν πήρε ποτέ, ούτε το ήθελε, για να μη την βρει και περάσει ξανά τα ίδια. Μόνο όταν πήρε το πτυχίο της δικηγόρου η μονάκριβή της, την κάθισε κάτω, της είπε όλη την ιστορία, που μέχρι τότε την άφηνε ατελείωτη γεμάτη κενά και απορίες, σε κάθε της ερώτηση. Ήταν ο δικός της τρόπος να ξορκίσει όλο αυτό τον πόνο που κουβαλούσε και ήταν η παράκληση της κόρης που δε γνώρισε πατέρα, να γυρίσει πίσω και να τον αναζητήσει, να μάθει τι απέγινε…

Και κάπως έτσι τα βήματά της την έφεραν στο παράθυρο της νιότης, που κοίταζε με σφιγμένη καρδιά, χωρίς να μπορεί να κάνει βήμα…
...

Η ιστορία αυτή είναι η συμμετοχή μου στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #3, που επιμελείται και οργανώνει η Μαρία από τη "Γήινη ματιά". Την έμπνευση μου την έδωσε η φωτογραφία που επιλέχθηκε από την Στέλλα του "Με το φεγγάρι αγκαλιά". Μπορείτε να διαβάσετε όλες τις μέχρι τώρα συμμετοχές εδώ. Ευχαριστώ θερμά τη Μαρία που μου έδωσε την ευκαιρία και τη Στέλλα για τη φωτογραφία που γέννησε την ιστορία μου.


Παραδίδω τη σκυτάλη στη Μαρία Γ. από το "Φεύγουμε;". Η φωτογραφία που διάλεξα για κείνη είναι η παραπάνω και η λέξη είναι "θρόνος". Πηγή: Photo by Tom van Hoogstraten on Unsplash

Ελπίζω να της δώσει αφορμή για δημιουργία! Καλή έμπνευση!!

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
42 Σχόλια
Μάιος, ο μήνας των λουλουδιών και των αγώνων...

Μάιος, ο μήνας των λουλουδιών και των αγώνων...


maios-o-minas-ton-louloudion-kai-ton-agonon
Photo by Boris Smokrovic on Unsplash
Ο χιλιοτραγουδισμένος Μάης είναι ο πέμπτος μήνας του χρόνου κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αττικό ημερολόγιο όμως ήταν ο ενδέκατος (μήνας Θαργηλιών) και αντιστοιχούσε με το χρονικό διάστημα από 23 Απριλίου ως 23 Μαίου.

Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος η ονομασία του προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης, η οποία ήταν μητέρα του θεού Ερμή. Για το λόγο αυτό, ο μήνας ήταν αφιερωμένος σε κείνον. Άλλοι λένε πως το όνομά του προσδιορίζει την μεγαλύτερη ηλικία του, από το major που σημαίνει μεγαλύτερος.

Στη Ρώμη κατά την αρχαιότητα, το μήνα Μάιο τελούνταν γιορτές προς τιμήν της νύμφης Ηγερίας για να θυμούνται τις συμβουλές που έδωσε στο Νουμά για τις θρησκευτικές αρχές που εισήγαγε στη Ρώμη. Την πρώτη και τη δεύτερη μέρα του μήνα, συνεχίζονταν τα Φλοράλια (ξεκινούσαν από 28 Απριλίου) γιορτές προς τιμήν της θεάς της βλάστησης Χλωρίδας (Flora) και τελούνταν και τα “Lemuria” (Μειλίχια) που ήταν γιορτές για τις ψυχές των νεκρών.

Στη ρωμαϊκή τέχνη παρατηρούμε να παρουσιάζουν τον Μάιο με μορφή μεσήλικα άνδρα με πλατύ χιτώνα. Στο κεφάλι του είχε σκεύος γεμάτο λουλούδια, ενώ στα πόδια του υπήρχε ένα παγώνι με ανοιγμένα φτερά.

Ο μήνας Μάιος έχει συνδεθεί με όλη την πορεία της Κωνσταντινούπολης, της πόλης που ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Στις 11 του μήνα γιορταζόταν η ίδρυση ή τα γενέθλια της πόλης και στις 21 γιορτάζουμε τη μνήμη του, ενώ στις 29 θυμόμαστε την άλωσή της από τους Τούρκους, το 1453. Σύμφωνα με την ιστορία ο Μ. Κωνσταντίνος πήρε την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου το 324, χαράζοντας ο ίδιος, με ένα ακόντιο, τα σύνορα της πόλης.

Ο Μάιος είναι ο κατ εξοχήν μήνας των λουλουδιών με το μαγιάτικο στεφάνι να πρωτοστατεί! Στην Ελλάδα παραδοσιακά, το στεφάνι φτιαχνόταν την πρωτομαγιά, στόλιζε την πόρτα του σπιτιού και καιγόταν στις 24 Ιουνίου στις φωτιές του Άι – Γιάννη. Όλοι οι λαοί βέβαια γιόρταζαν την πρωτομαγιά την ανθοφορία της φύσης και τον ήπιο καιρό με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια που εξασφάλιζε την καλή σοδειά, δίνοντας έτσι στο Μάιο το χαρακτήρα ενός λουλουδιασμένου, χαρμόσυνου, με γιορτές, μήνα.

Βέβαια, δεν έλειπαν και οι προλήψεις που ήθελαν το Μάη «μαγεμένο»! Έτσι, απέφευγαν να κάνουν γάμους κατά τη διάρκεια του μήνα αλλά και σοβαρές εργασίες. Ας θυμηθούμε την παροιμία: «Στον καταραμένο τόπο, Μάη μήνα βρέχει»…

Η 1η του Μάη έχει παγκοσμίως συνδεθεί με το εργατικό κίνημα και τις διεκδικήσεις των εργατικών δικαιωμάτων, για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το 1886 στο Σικάγο έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις με αίτημα τα τρία οχτάρια (8 ώρες εργασίας, 8 ώρες ψυχαγωγία, 8 ώρες ύπνος) βάζοντας τα θεμέλια για ανθρώπινη αντιμετώπιση των εργαζομένων από τους εργοδότες.

Αξίζει να θυμόμαστε πως κατά την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936, ο Τάσος Τούσης έπεσε νεκρός από σφαίρες της αστυνομίας. Στις εφημερίδες της επόμενης μέρας δημοσιεύτηκε η φωτογραφία της μητέρας του να οδύρεται πάνω από τη σωρό του αδικοχαμένου παιδιού της και ήταν αυτή, που ενέπνευσε το Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον Επιτάφιο: "Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω…», καθώς επίσης και τους 200 έλληνες πολιτικούς κρατούμενους, που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις δυνάμεις κατοχής σαν αντίποινα για την αντιστασιακή δράση του ΕΛΑΣ. Στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και παραδόθηκαν στις δυνάμεις κατοχής που τους εκτέλεσαν, από το προηγούμενο καθεστώς.

Στην Ιαπωνία όπου ο Μάιος ονομάζεται Σατσούκι υπάρχει η ονομαζόμενη «ασθένεια του Μάη» όπου οι νέοι σπουδαστές και εργαζόμενοι αρχίζουν να βαριούνται το σπουδές ή την εργασία τους.

Στη Φιλανδία τον ονομάζουν Toukokuu και σημαίνει μήνας της σποράς ενώ στη Σλοβακία ονομάζεται Veliki Traven και σημαίνει ο μήνας της υψηλής χλόης.

Να έχετε ένα όμορφο μήνα!!


Πηγή πληροφοριών: wikipedia.org
Κείμενο: to e-periodiko mas
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
12 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram