Μέχρι τώρα, καλά τα βολέψαμε με τον καιρό. Ήπιος γλυκός, καταλάβαινε και κείνος πως το πετρέλαιο είναι απλησίαστο, ό,τι είχαμε να κάψουμε το κάψαμε πέρσι, τα ξύλα ακριβαίνουν κι αυτά, το πορτοφόλι αδειάζει, μας φέρθηκε με το γάντι! Τώρα όμως, αυτό το γάντι θα το φορέσουμε στο χεράκι, θέλουμε δε θέλουμε, γιατί τα πράγματα άλλαξαν.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έλεγαν, πού είναι ο χειμώνας και πού είναι ο χειμώνας! Να' τος ο χειμώνας, ήρθε και μας δείχνει τα δόντια του, θυμωμένος με τη χαρά μας, που τόσο καιρό σταθήκαμε τυχεροί.
Βροχές, καταιγίδες, βοριάδες, πλημμύρες, καταστροφές. Έγινε πάλι το έλα να δεις. Δρόμοι πλημμύρισαν, δέντρα ξεριζώθηκαν, ταμπέλες αλλάξανε γειτονιά, θάλασσα βγήκε στη στεριά (για τα ψάρια, θα σας γελάσω) ο κακός χαμός και ο κακός μας ο καιρός. Και μάλιστα χωρίς γεωγραφικές διακρίσεις. Όλη η Ελλάδα από Ανατολή ως Δύση κι από Βορρά ως Νότο σε κακοκαιρία.
Στην Αττική, σα να μην έφταναν που σαρώνουν κάθε καλοκαίρι, ό,τι κλωνάρι βρεθεί στο διάβα τους, μια που δάση δεν έμειναν και πολλά, έρχονται τώρα οι πλημμύρες με τους αέρηδες να τα αποτελειώσουν. Δέντρα που στέκονταν αγέρωχα ολόκληρες δεκαετίες, ξεριζώθηκαν ώσπου να πεις κύμινο, ξαπλώθηκαν καταμεσίς του δρόμου και η Πυροσβεστική δεν προλάβαινε να απαντά σε κλήσεις για να τα μαζέψει!
Εμείς όμως παιδί μου, δεν πτοούμαστε εύκολα. Πάντα κάτι θα βρούμε, κάτι δημιουργικό να κάνουμε για να βοηθήσουμε το έργο της, μη νομίζετε!...
Και εξηγώ. Πέφτει το δέντρο, είκοσι μέτρα ψηλό, μεσ' τη μέση του δρόμου. Το βλέπουν οι περίοικοι και κατεβαίνουν από τα διαμερίσματά τους με το αλυσοπρίονο στο χέρι. Όχι καλέ, δεν παραφρόνησαν ξαφνικά. Βρήκαν το δημιουργικό τρόπο που λέγαμε, για να απαλλάξουν από το ξεριζωμένο δέντρο το δρόμο και να τον παραδώσουν πάλι στην κυκλοφορία!...
Ευγενή ήταν τα κίνητρά τους, σας το υπογράφω!
Πήραν που λέτε τα αλυσοπρίονα, πήρανε τηλέφωνο και τον κουμπάρο ή τον μπατζανάκη τους από άλλη πιο "άτυχη" γειτονιά (χωρίς ξεριζωμένα δέντρα) και όλοι μαζί τεμάχισαν το δέντρο και το στοίβαξαν στα μπαλκόνια ή στα πορτμπαγκάζ τους, για να το κάψουν στο τζάκι.... Όχι φέτος, του χρόνου, θα το κάψουν για να στεγνώσει πρώτα, αλλά των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!
Ε, μη μου πείτε ο Έλλην είναι πρακτικός! Σου λέει, έπεσε που έπεσε, πάει που πάει, γιατί να μην πάρω ό,τι μπορώ να ζεστάνω το κοκαλάκι μου;... Και του χρόνου, τα ίδια ζόρια θα έχω, ας κάνω ό,τι καβάτζα μπορώ!...
Τους δικαιολογώ, να λέω την αλήθεια!... Αλλά να δίνεις και συνέντευξη στο δημοσιογράφο για το πώς το έκοψες και πότε θα το κάψεις, δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα δεν μου πολυάρεσε.
Λίγο αγριευτικό το βρήκα. Σα να περιμένουν όλοι από δω και μπρος με το πριόνι παρά πόδα τον επόμενο ανεμοστρόβιλο, που θα πάρει παραμάζωμα κάτι ξύλινο, δέντρα δεν μείνανε και πολλά, να το κάνει καύσιμη ύλη! Αγριευτικό για το πού βαδίζουν τα πράγματα, όχι οι άνθρωποι, να εξηγούμεθα.
Μέχρι τώρα, είχαμε να παλέψουμε με την οικολογική μας συνείδηση για κομμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα... Τώρα, μήπως πρέπει να παλέψουμε με τις αιτίες που μας κάνανε να πάρουμε το πριόνι στο χέρι;
Πολυτέλεια; Λέτε;...
Μαρίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μου τη γνώμη σας αφού πρώτα διαβάσετε την "Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων" του blog, που θα βρείτε στην κορυφή της πλαϊνής μπάρας, αν μπαίνετε από υπολογιστή ή κάτω από τη φόρμα σχολίων, αν μπαίνετε από smartphone ή tablet. Ευχαριστώ!