Χθες το μεσημέρι ένα μήνυμα με περίμενε στον υπολογιστή. Ένα βραβείο για το e-periodiko mas με ειδοποιούσε να "παραλάβω" η αγαπημένη μου φίλη η Άννα από το "Ατενίζοντας", το όμορφο blog όπου εκφράζεται και δημιουργεί τα τελευταία χρόνια.
Είχα ξεχάσει πόση χαρά δίνει ένα βραβείο από φίλη blogger. Το υποδέχτηκα με ενθουσιασμό και ευχαριστώ θερμά την Άννα, που με συμπεριέλαβε στη λίστα της. Λίγη ώρα αφού βγήκε στον διαδικτυακό αέρα η δημοσίευση αυτή, η επίσης πολύ αγαπημένη φίλη Νατάσα, από το ξεχωριστό "Μολύβι και χαρτί" με ειδοποιούσε πως έλαβε το μήνυμά μου για το βραβείο της τη στιγμή που δημοσίευε τη δική της ανάρτηση με τα δεκαπέντε προτεινόμενα από κείνη blog, μέσα στα οποία είναι και το e-periodiko mas. Η χαρά, όχι μόνο από την καταπληκτική συγκυρία, αλλά και ενός ακόμα βραβείου, πολλαπλασιάστηκε, ξέροντας πως δεν είναι μια ανταποδοτική κίνηση αβρότητας, όπως και η ίδια επισημαίνει στο σχόλιό της και την ευχαριστώ από καρδιάς!
Και τώρα, σύμφωνα με τους κανόνες θα πρέπει να σας πω επτά πράγματα για μένα, που δεν γνωρίζετε και θέλετε(;) να μάθετε...
1. Γεννήθηκα ένα πρωινό του Νοέμβρη, όταν το ημερολόγιο έδειχνε 28, σ' ένα νησί πανέμορφο που πάντα έχω στην καρδιά μου κι ας μην έζησα πολύ εκεί. Στη Λέσβο.
2. Οι ρίζες μου πολλές, κρατούν τόσο από την Αττική, όσο και από τη Μ. Ασία κάνοντάς με πολύ περήφανη γι' αυτό. Μεγάλωσα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, γι' αυτό ίσως να είμαι ευπροσάρμοστη σε κάθε καινούργιο.
3. Σπούδασα αριθμούς αγαπώντας τις λέξεις και δεν είναι το μόνο αντιφατικό που μπορεί να βρει κανείς σε μένα... Λατρεύω το χιόνι, αλλά και το καλοκαίρι. Είμαι ονειροπόλα, αλλά και πρακτική. Αγαπώ τις πολύβουες παρέες, αλλά περνώ καλά και μόνη μου...
4. Πιστεύω στους ανθρώπους και τους κοιτώ στα μάτια προσπαθώντας να τους καταλάβω. Θεωρώ πως ό,τι δίνεις παίρνεις σ' αυτή τη ζωή, χωρίς να αποκλείω βέβαια και τις εξαιρέσεις.
5. Είμαι καλή ακροάτρια (έτσι λένε οι φίλες μου), αλλά λατρεύω και την κουβέντα, χάνοντας ενίοτε την αίσθηση του χρόνου...
6. Το μεγαλύτερο στήριγμά μου, είναι ο άντρας μου και η κόρη μου. Χωρίς αυτούς δεν αναπνέω...
7, Γράφω συνεχώς από παιδί, όχι από χόμπι ούτε από συνήθεια, αλλά γιατί έτσι είναι η φύση μου. Μ' αυτό τον τρόπο ξορκίζω το κακό, μ' αυτόν καλωσορίζω τη χαρά, μ' αυτόν ορίζω τον εαυτό μου...
Κι αφού εκπλήρωσα και αυτό τον κανόνα, ήρθε η ώρα να παρουσιάσω τα blog, που με τη σειρά μου προτείνω για βραβείο:
1. Το Κείμενο
2. Pause blog
3. Andromeda my Galaxy
4. A button on the moon
5. Butterfly's world
6. Καρυδότσουφλο
7. Λογισμών αραξοβόλι
8. Ηδύποτον
9. My trips on blog
10. Μολύβι και χαρτί
11. Σμαραγδένια
12. L' Atelier de Marie-Anne
13. Marilena spot of art
14. Χειροποιήματα της Νικόλ
15. Η ζωή είναι ωραία
Είναι και άλλα blog, που αναγκαστικά άφησα εκτός, μια που οι κανόνες απαιτούν δεκαπέντε...
Αννούλα μου, Νατάσα μου, σας ευχαριστώ και πάλι για την τιμή!
Σημείωση: To "Versatile Award" είναι ένα βραβείο που δίνεται από blogger σε bloggers, εξετάζοντας την ποιότητα της γραφής, τη μοναδικότητα των θεμάτων που καλύπτονται, τιμώντας εκείνους που φέρνουν κάτι ιδιαίτερο στην καθημερινότητα τους.
Πολιτισμός
Προτάσεις
Η εικονική πραγματικότητα ζωντανεύει την Ακρόπολη του 5ου πΧ αιώνα στον "Ελληνικό Κόσμο"
Μια νέα διαδραστική παραγωγή εικονικής πραγματικότητας, στην αίθουσα "Θόλος" του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος", του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, μας υπόσχεται ένα ταξίδι στο χώρο, το χρόνο και την ιστορία, παρουσιάζοντας την Ακρόπολη του Χρυσού Αιώνα του Περικλή, έτσι όπως ήταν όταν δημιουργήθηκε.
Μια μαγική περιήγηση - ξενάγηση, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει με κάθε λεπτομέρεια όλα τα κτίρια, που βρίσκονταν στον "Ιερό Βράχο" στις πραγματικές τους διαστάσεις και έχει την ευκαιρία να θαυμάσει τόσο τον Παρθενώνα, το Ερεχθείο, το Ναό της Απτέρου Νίκης, τα Προπύλαια, όσο και τα αγάλματα στα φυσικά τους χρώματα και όχι μόνο.
 |
| Το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς που δεν διασώζεται. Το σώμα από ελεφαντόδοντο και τα ρούχα από χρυσό. Τα σανδάλια διακοσμημένα και οι σόλες τους είχαν παράσταση κενταυρομαχίας. Η δεξαμενή νερού μπροστά στο άγαλμα, εξασφάλιζε την απαραίτητη υγρασία για το ελεφαντόδοντο. |
Με τη βοήθεια του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας Πάνου Βαλαβάνη, ομάδες ειδικών, ζωγράφοι 3Dmodelers, προγραμματιστές και αρχαιολόγοι δημιούργησαν ένα θέαμα μοναδικό που παρουσιάζει εκτός των παραπάνω, ναούς και αγάλματα που δεν διασώζονται ως τις μέρες μας, όπως το Αρρηφόριον, το Ιερό του Διός Πολιέως, το Ιερό της Αρτέμιδος Βραυρωνίας, τη Χαλκοθήκη, το γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα με το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς και άλλα.
Κι όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο συναρπαστικά με την ξενάγηση από τους Μουσειοπαιδαγωγούς του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, προσφέροντας ένα αξεπέραστο μάθημα ιστορίας και πολιτισμού στους επισκέπτες.
Η περιήγηση θα διαρκέσει μέχρι τις 29 Απριλίου και πραγματοποιείται στην αίθουσα "Θόλος" - Κέντρο Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος", Πειραιώς 245 στον Ταύρο. Τα εισιτήρια ξεκινούν από 8€. Για κρατήσεις τηλεφωνήστε στο 212 254 0000. Αν μετακινηθείτε με αυτοκίνητο, υπάρχει δωρεάν χώρος στάθμευσης.
Λίγα λόγια για το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
Το ΙΜΕ είναι ένας κοινωφελής μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που ιδρύθηκε το 1993, με σκοπό τη διατήρηση και παρουσίαση της ιστορίας και του πολιτισμού του Ελληνισμού εντός και εκτός Ελλάδας, με τη χρήση της τεχνολογίας και η έδρα του είναι στην Αθήνα. Ο "Ελληνικός Κόσμος" το Κέντρο Πολιτισμού του ΙΜΕ, δεν είναι τίποτα άλλο, από ένα υπερσύγχρονο διαδραστικό μουσείο που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς σε πρώην βιομηχανικό χώρο. Η "Θόλος" είναι ένα ημισφαιρικό "θέατρο" εικονικής πραγματικότητας με μοναδική τεχνολογική υποδομή έτσι ώστε να φιλοξενεί τις ψηφιακές συλλογές του ΙΜΕ και αφορούν θέματα ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού, καθώς και θέματα ευρύτερου κοινωνικού προβληματισμού και ευαισθητοποίησης. Εκτός από τη "Θόλο" προβολές εικονικής πραγματικότητας στον "Ελληνικό Κόσμο" γίνονται και στην "Κιβωτό" ανά ομάδες δέκα ατόμων. Εκεί οι επισκέπτες φορώντας τα ειδικά στερεοσκοπικά γυαλιά, συμμετέχουν σε εικονικά ταξίδια σε πόλεις που δεν υπάρχουν πια, όπως στην αρχαία Μίλητο και την αρχαία Ολυμπία. Οι περιηγήσεις στους αρχαίους τόπους βασίζονται στην ακριβή ιστορικά τρισδιάστατη αναπαράστασή τους.
Με την
Κική Κωνσταντίνου συναντηθήκαμε στα διαδικτυακά μονοπάτια το 2012, που δημιουργήθηκε το e-periodiko mas. Από τότε επικοινωνούμε μέσα από την κοινή μας
αγάπη για δημιουργία, παρακολουθώντας η μία την πορεία της άλλης. Για τη
συνέντευξη που θα διαβάσετε αφορμή στάθηκε το τρίτο βιβλίο της Κικής, μια
συλλογή από νουβέλες με το γενικό τίτλο "Η αγάπη δηλώνει Παρών", που
κυκλοφόρησε πρόσφατα. Δεν θα σας πω άλλα, θα αφήσω τη φιλική μας κουβέντα να
"μιλήσει" και να σας παρουσιάσει την Κική που γνωρίζω και αγαπώ
ιδιαίτερα....
Πότε ξεκίνησες
να γράφεις και τι στάθηκε (αν στάθηκε κάτι) αφορμή;
Ξεκίνησα
να γράφω πολύ προτού καταλάβω πως μπορώ να γράφω. Είναι κάπως περίεργο έτσι;
Δεν διάβαζα, δεν μου άρεσαν τα γραπτά αλλά όταν έγραφα εκθέσεις στο σχολείο
έγραφα καλές εκθέσεις, τόσο καλές που ούτε εγώ η ίδια δεν καταλάβαινα το λόγο
του να είναι τόσο καλές και γιατί θα έπρεπε να τις διαβάζει ο καθηγητής μας
στην τάξη. Δεν είχα καταλάβει τότε πως μπορώ να γράφω, απλώς σαν μαθήτρια,
έκανα κάτι που έπρεπε να κάνω, χωρίς να το θέλω καν, ακόμη και στους καλούς
βαθμούς, οι οποίοι ήταν συνήθως μόνο στην
έκθεση καλοί, δεν έδινα σημασία, έκανα κάτι από καθήκον, που ποτέ δεν
κατάλαβα γιατί με τόση ευκολία, το έκανα τόσο καλά, τουλάχιστον από ότι μου
έλεγαν οι γύρω, μιας και εγώ το αντιμετώπιζα όλο αυτό, πρακτικά αλλά και σαν
παιχνίδι. Στην πορεία και αρκετά χρόνια μετά, κατέφυγα στην ψυχοθεραπευτική
μέθοδο της γραφής όπως οι περισσότεροι άνθρωποι και αυτή τη στιγμή που το
σκέφτομαι χαμογελάω μόνη μου. Δεν ήμουν καλά στα προσωπικά μου και ήθελα με κάποιον
τρόπο να διοχετεύσω την αρνητική ενέργεια από μέσα μου και όποιο άσχημο
συναίσθημα μπορεί να με κατείχε, να το εξωτερικεύσω. Έτσι πήρα ένα χαρτί, ένα
στυλό και έγραψα αλλά έγραψα με μορφή ιστορίας. Στη συνέχεια και διαβάζοντας
αυτά που έγραψα, μιας και τις περισσότερες φορές μετά κατανοώ και εγώ την
έκφρασή μου, μου άρεσε πολύ αυτό που διάβασα και το διάβασα σαν αναγνώστρια και
απευθείας μου ήρθε η φαεινή αυτή αναρώτηση «Βρε λες;». Και
μετά όλα ήταν μονόδρομος. Η εσωτερική μου ύπαρξη με πήρε από το χέρι και σιγά
σιγά με οδήγησε στο σήμερα και στο σήμερα όλα είναι ξεκάθαρα πια.
Συνάντησες
δυσκολίες και ποιοι σε βοήθησαν στη διαδρομή, που ως τώρα έχεις κάνει;
Θέλοντας
να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου, με εσένα, με όποιον τύχει να διαβάσει αυτή τη συνέντευξη, θεωρώ
πως στα πρώτα μου ουσιαστικά μα αβέβαια βήματα, ξέρεις εκείνα τα βήματα που
κάνει ένα μωρό και θέλει κάποιον να το στηρίξει, να του πιάσει το χέρι δηλαδή
για να μη πέσει και χτυπήσει, όπως επίσης και να το βοηθήσει να λυθεί και να
πάψει να φοβάται, δεν με βοήθησε κανείς
και ίσως αυτή να είναι και η πιο
μεγάλη μου νίκη. Ίσως αν με στήριζαν, αν μου έδειχναν έναν δρόμο που δε θα ήταν
δική μου επιλογή, τίποτα να μην ήταν ίδιο τώρα. Θα μπορούσε για παράδειγμα, αν
με είχαν στηρίξει άτομα και με έσπρωχναν στο χώρο να μου έδιναν πράγματα που
ανήκουν στα «εφέ» περισσότερο και που τώρα μπορεί να μου πάρει χρόνια να
κατακτήσω αλλά πρώτον δεν θα ήμουν εγώ, δεν θα ήμουν ευτυχισμένη, τα βιβλία μου
δεν θα ήταν αυτά που είναι και αυτά που θα γίνουν και πολύ περισσότερο, η
διαδρομή δεν θα ήταν διαδρομή, θα ήταν απλώς μία στάση και τίποτα περισσότερο.
Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα απολύτως μόνη με μόνους σύμμαχους, την οικογένειά
μου και τους καλούς μου φίλους. Ώρες, για ώρες και χρόνια να με ακούν να
ονειροπολώ και να τους λέω τα σχέδιά μου, τις ιστορίες μου, τα θέλω, τα όνειρά
μου. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να ακούς έναν άνθρωπο; Να ακούς έναν άνθρωπο που
ονειρεύεται τόσο πολύ και δυνατά με αποτέλεσμα να μιλάει περισσότερο για τα
όνειρα τα δικά του από ότι των άλλων και εκείνοι, ήταν εκεί και είναι ακόμη
εδώ, να με ακούν και να χαμογελάνε. Και ξαναλέω, ξέρετε πόσο δύσκολο είναι οι
άνθρωποι να ακούν; Και σε εμένα το έκαναν! Και αυτό ήταν ακόμη μία μου νίκη,
πρωτίστως για τους ανθρώπους που τα μοιράστηκα. Η πιο ουσιαστική μου βοήθεια
και η πρωταρχική ήταν αυτή και ήρθε από αυτούς. Στην πορεία εμφανίστηκαν
κάποιοι μάχιμοι θα έλεγα αναγνώστες μου που πλέον είναι και φίλοι μου. Κάποιοι
bloggers που επίσης είναι φίλοι μου και πολύ αργότερα, ενώ ήδη είχα κάνει
βήματα και είχα αρχίσει να χτίζω ας πούμε ένα όνομα, ήρθαν και άνθρωποι του
χώρου για να με βοηθήσουν πιο εμπεριστατωμένα θα έλεγα. Δεν τους κράτησα όλους
όσους με πλησίασαν το τελευταίο διάστημα, κράτησα μόνο τους τίμιους και τους
καθαρούς, αυτούς που σε παρουσιάσεις έχω κοντά μου και σε κάθε ευκαιρία με τo ονοματεπώνυμό τους, τους ευχαριστώ και τους εύχομαι κάθε είδους ευτυχία.
Το τόσο
αγαπημένο και πετυχημένο blog σου με το όνομα «Εκφράσου» τι ρόλο έχει παίξει σε όλη αυτή την
πορεία;
Πάλι
χαμογελάω σκεπτόμενη το μπλοκ μου και
την εκφραστική του πορεία. Πόσες εξελίξεις, πόσες σκέψεις, συλλογισμοί,
μοιράσματα, παιχνίδια. Μια αμφίδρομη
επικοινωνία και διαδρομή χρόνων με ανθρώπους, που στο σύνολό της, μου έχει
προσφέρει υπέροχες αναμνήσεις. Επίσης, και με τα χρόνια που πέρασαν, μου έφερε
και φιλικές σχέσεις με πολλούς ανθρώπους που υπήρξαμε «γείτονες» στην διάσταση
αυτή. Σε σχέση πάλι με τα γραφόμενά μου, αν δεν είχα ανακαλύψει το μπλοκ, δεν
ξέρω αν τώρα θα έγραφα. Θυμάμαι να ανεβάζω ιστορίες σε συνέχειες και τα σχόλια
να με κάνουν να θέλω να συνεχίζω να γράφω και να γίνομαι όλο και περισσότερο καλύτερη.
Θεωρώ πως το blogακι μου, είναι καταλύτης της τωρινής μου διαδρομής. Και όπως είπα κάπου πρόσφατα:
«Εκφράσου» είπα στον κόσμο και εκφράστηκα. Έκανα πράξη, την προστακτική του
τίτλου του ιστολογίου μου. Πλέον, όλα τα κομμάτια του πάζλ, έχουν λάβει την
θέση τους.
Λένε πως τα
βιβλία για τους συγγραφείς/ποιητές είναι τα παιδιά τους. Το συμμερίζεσαι αυτό; Μίλησέ μου για τα δικά σου βιβλία.
Το
συμμερίζομαι απόλυτα. Συνηθίζουμε να συμπεριφερόμαστε με στοργή σε ό,τι
αγαπάμε. Ανθρώπους, μωρά, λουλούδια, ζώα, βιβλία. Για εμένα., στον όρο πνευματικό
παιδί μα και παιδί σκέτο, εσωκλείεται στοργή. Ο μπαμπάς μου για παράδειγμα, ως
οικοδόμος, θεωρώ πως τα μαδέρια για αυτόν
είναι παιδιά του και πραγματικά δεν βρίσκω καμία διαφορά με όσα μπορεί
να αισθάνομαι εγώ για τα βιβλία μου από ότι μπαμπάς μου για τα μαδέρια του. Τα
πνευματικά μας παιδιά είναι αυτά που γεννάμε από την ψυχή μας και αυτά που τροφοδοτούν την ψυχή
μας για να μη σβήσει. Η ειδικότητα του κάθε ανθρώπου, δεν επιφέρει αξία σε ένα
υλικό αγαθό, η αγάπη του για αυτό, του επιφέρει!
Μετά από
δύο ποιητικές συλλογές, τώρα νουβέλες συγκεντρωμένες κάτω από τον τίτλο «Η
αγάπη δηλώνει Παρών». Τι σε ώθησε σ’ αυτή την αλλαγή;
Περιέγραψέ
μου τα συναισθήματά σου όταν είδες τυπωμένη την πρώτη ποιητική συλλογή σου.
Συγκίνηση
και χαρά αλλά όχι όση πίστευα ή όσο θα υπέθετα κάποιος που ήξερε πόσο πολύ το
ήθελα. Είχα οραματιστεί και οπτικοποιήσει τόσες πολλές φορές το πρώτο μου
βιβλίο, που ήταν σα να ήξερα, σα να το είχα ζήσει. Ήταν κάτι που θα γινόταν
γιατί μέσα μου είχε ήδη γίνει και ήταν εύκολο πια.
Ένιωσες το
ίδιο και για τα επόμενα βιβλία;
Θα ήταν ψέμα αν έλεγα
πως νιώθω κάτι το ιδιαίτερο. Το μόνο που νιώθω είναι συγκινησιακή χαρά.. Αυτό
και πίστεψέ με, μου είναι αρκετό!
Αν
κοιτάξεις πίσω, ποιο ήταν το πιο εύκολο και ποιο το πιο δύσκολο βήμα;
Για
εμένα το πιο εύκολο είναι η έμπνευση, υπάρχει διάχυτη και οι σκέψεις πολλές. Το
πιο δύσκολο, η απαλλαγή φόβων και πάταξης του τέλειου. Γενικότερα εστιάζω στο
περιεχόμενο των βιβλίων μου και όχι στην
διαδρομή. Δηλαδή, αν με ρωτάς πιο είναι το πιο δύσκολο βήμα στην
διαδρομή μου, δεν ξέρω να σου πω, γιατί δεν το έχω σκεφτεί ποτέ και δεν θα το
σκεφτώ κιόλας, αν με ρωτάς το πιο δύσκολο στο περιεχόμενο των βιβλίων μου,
μπορώ να σου πω κάλλιστα, ο φόβος μήπως δεν επιλέξω το κατάλληλο εξώφυλλο. Για
την ιστορία είμαι τόσο σίγουρη, τα άλλα τα μικρά, τα επιφανειακά με μπερδεύουν,
σε κάθε «σκληρό» και «δύσκολο», είμαι έτοιμη από καιρό να το επιλύσω ή να
προσπεράσω.
Θα άλλαζες
κάτι από ό,τι έχεις κάνει μέχρι τώρα;
Όχι
και είμαι σίγουρη πως αυτό το «όχι» θα με
συνοδεύει για πάντα. Όσα δεν ξέρω απαντάω καθημερινά στην ζωή μου και όση
αβεβαιότητα με συνοδεύει εκεί έξω, τόσο σίγουρη για καθετί είμαι στα
λογοτεχνικά μου μονοπάτια.
Η
οικογένειά σου τι ρόλο έπαιξε στην μέχρι τώρα πορεία σου;
Η
οικογένειά μου ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί, να με ακούει και να με
στηρίζει. Είναι οι αφανείς μου ήρωες και είναι αυτοί που μου δίδαξαν την
ομορφιά του ασήμαντου, ώστε να την κουβαλώ μαζί μου και κάθε «ασήμαντο» που συναντώ,
να το κάνω πολύτιμο μέσω των οραματισμών μου για εκείνο και των λέξεων, που
ιστορία θέλω, να του πλάσω.
Τι
σκέφτεσαι για τους ανθρώπους και για τις δυσκολίες που όλοι βιώνουμε σαν
κοινωνία; Σε ποιο βαθμό επηρεάζουν το περιεχόμενο των βιβλίων σου;
Στην
πλειοψηφία, σκέφτομαι θετικά για τους ανθρώπους, όμως έρχονται και εκείνες οι
δυσάρεστες στιγμές, που οι άνθρωποι είναι ή μπορούν να γίνουν
ματαιόδοξοι, άπληστοι, κακοί και σκληροί και δεν θέλω να είναι έτσι γιατί εγώ
αλλιώς τους οραματίζομαι και με άλλες αξίες τους συμπεριλαμβάνω στα γραφόμενά
μου. Μετά όμως σκέφτομαι πως οι άνθρωποι είναι απλώς αδύναμοι κι αυτό αυτόματα,
μου τους γλυκαίνει και γλυκαίνει και εμένα και μετά μου βγαίνει μια κατανόηση,
μια καλοσύνη, μια αγάπη, μια στοργή και κυρίως μια συμπόνια. Και μετά οι
άνθρωποι γίνονται μαργαρίτες στα μάτια μου και δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο
ένα λιβάδι υπάρχει και εκεί υπάρχει πράσινο, έντονη βλάστηση και κυριαρχία του
πράσινου, της ελπίδας και πεταλούδες και γαλήνη και πολλά χρώματα και ωραία
μουσική και δεν με νοιάζει να σκεφτώ κάτι άλλο γιατί εγώ εκεί ανήκω και εκεί θα
μείνω. Και πλέον δεν έχω καταλήξει αν οι άνθρωποι και η κοινωνία επηρεάζει τα
βιβλία μου γιατί τα νιώθω περά από κάθε εφικτό άγγιγμα. Μόνο η ψυχή μου μπορεί
να αγγίξει κάτι δικό μου που δικαιωματικά της ανήκει. Εκείνη επηρεάζεται από
εξωτερικούς παράγοντες αλλα υπάρχει ένα φίλτρο που ξεκαθαρίζει και ίσως αυτή το
φίλτρο, αυτή η κάθαρση, να είναι τα βιβλία μου. Και κάνεις δεν μπορεί να
αγγίξει κάτι αληθινό, η αλήθεια από μόνη, φαίνεται και βασιλεύει.
Ποια είναι
τα μελλοντικά σου σχέδια; Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από 10 χρόνια;
Θα
ακουστεί κλισέ αν πω απλά ζωντανό; Να είμαι υγιής, δυνατή, πετυχημένη,
δημιουργική, με μια οικογένεια χαρούμενη και πλαισιωμένη με ανθρώπους που αγαπώ
και με αγαπούν. Να είναι καλά η οικογένειά μου και μακάρι να έχω δίπλα μου τότε
και την γιαγιά μου, θα το ήθελα τόσο πολύ αυτό.
Αν σου
πρότειναν να ζήσεις σε άλλη χώρα, να κάνεις αυτό που αγαπάς (να γράφεις) και να
αμείβεσαι αδρά, τι θα απαντούσες;
Αγαπώ
την χώρα μου και θέλω να δημιουργεί και να μεγαλουργήσω εδώ και θεωρώ πως μπορώ
και πως θα τα καταφέρω. Επίσης είμαι αρκετά δεμένη με παρά πολλά και πολλούς
στην Ελλάδα που δεν ξέρω αν θα έφευγα ποτέ. Το πιο μεγάλο μου όνειρο δεν είναι
η καλή πληρωμή, είναι η ευτυχία και αυτή έρχεται και με τα λίγα εδώ. Αν το έξω
μου έφερνε ευτυχία, θα το σκεφτόμουν αλλά για τα χρήματα όχι, ποτέ. Μόνο αν
έπρεπε να πάω να δουλέψω για λίγα χρόνια επειδή δεν είχα να ζήσω, αν εξαναγκαζόμουν
δηλαδή.
Με την ευκαιρία η Κική θέλοντας να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους που βοήθησαν στην ανάδειξη του τελευταίου της βιβλίου "Η Αγάπη δηλώνει Παρών", γράφει: "Τις πιο θερμές μου ευχαριστίες θα ήθελα να
εκφράσω σε όλους τους συντελεστές, που βοήθησαν στην ανάδειξη της Αγάπης που
Δηλώνει Παρών, νιοτάξιδο βιβλίο μου και - πρώτο της Τριλογίας Αγάπης - που οραματίστηκα και
παρουσιάσαμε με ξεχωριστό τρόπο την Κυριακή 18 Μαρτίου 2018, στην αίθουσα εκδηλώσεων
του Συλλόγου Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης «Τ’ Αλωνάκι», με τον δικό του
μοναδικό ο καθένας τρόπο, και πιο συγκεκριμένα:
Στην Πρόεδρο του Συλλόγου «Τ’ Αλωνάκι» κα Σκολίδη
Φωτεινή και στον Διευθυντή του Συλλόγου και συμπατριώτη μου κο Λιανοστάθη
Δημήτρη για τη φιλοξενία που μας προσφέρουν και πολλαπλά στηρίζουν το
συγγραφικό μου εγχείρημα.
Στους συνδαιτυμόνες μου στο τραπέζι: την κα
Γεωργιάδου Μαριέττα, τον κο Μπαϊρακτάρη Κώστα, την κα Παχού Αλεξάνδρα, την κα
Ραψομανίκη Ρένα και την κα Φωτιά Ελένη για την αναγνωστική αποκάλυψη των ηρώων
και τμημάτων των ιστοριών του βιβλίου μου.
Στον κο Ανδρέα Κοντό, που με τους ήχους της
φυσαρμόνικας μας ταξίδεψε και μας έφερε πιο κοντά στην ιστορία του Πέτρου και
της Οφηλίας και στο αίσθημα της αγάπης, που όμορφα τον διέχυσε σ’ αυτόν
τον χώρο.
Στον κο Κωνσταντίνου Γιώργο, Λογοτέχνη και μέλος
της Διεθνής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών για τον άκρως συγκινητικό χαιρετισμό
που μου απένειμε.
Στο μουσικό σχήμα «Μαντάρα»:
Μέλη συγκροτήματος
Κωνσταντίνος Μαδαρός: κιθάρα, λαούτο, λαουτομάντολα,
τραγούδι
Κατερίνα Σέγκου: τραγούδι
Χρήστος Περγάμαλης: κρουστά (μπεντίρ, djembe..)
Σταμάτης Χαϊνάς: κοντραμπάσο
Δημήτρης Λιάσκος: πνευστά
Γιάννης Οικονομίδης: κεμετζές, γυαλί ταμπούρ, μπεντίρ
Μενέλαος Διέτης: παραγωγή
Κατερίνα Σέγκου: τραγούδι
Χρήστος Περγάμαλης: κρουστά (μπεντίρ, djembe..)
Σταμάτης Χαϊνάς: κοντραμπάσο
Δημήτρης Λιάσκος: πνευστά
Γιάννης Οικονομίδης: κεμετζές, γυαλί ταμπούρ, μπεντίρ
Μενέλαος Διέτης: παραγωγή
για το μελωδικό άνοιγμα και κλείσιμο της εκδήλωσης που μας
προσέφεραν με τα περί αγάπης επιλεγμένα άσματα.
Στον κο Νίκο Μουσαβερέ για την επιμέλεια του
τρειλερ book που μου χάρισε και σε αυτό το βιβλίο.
Στην φιλαναγνώστρια Λουΐζα Φρέρη που ήρθε
εκτάκτως από την Αθήνα για την εκδήλωση και μου απένειμε φιλικό χαιρετισμό και
μοίρασμα ψυχής.
Σε όλους τους παρευρισκομένους, μεταξύ αυτών
οικογένεια – φίλοι – περιβάλλον εργασίας – μέλη του συλλόγου «Τ’ Αλωνάκι», για την συνολική τους στήριξη κι αγάπη.
Ακόμη, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα μέσα
ενημέρωσης του τόπου μου και όχι μόνο, που φιλοξένησαν στις στήλες τους, την
εκδήλωση που ετοιμάσαμε με αστείρευτη αγάπη και χαρά.
Επιτρέψτε μου, να κλείσω τις ευχαριστίες μου,
εστιάζοντας στον εξαίρετο άνθρωπο, επιστήμονα και λογοτέχνη κο Κώστα
Μπαϊρακτάρη, Πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου ¨Φίλων του Γιάννη Σκαρίμπα¨,
όπου και είμαι μέλος, θέλοντας να εκφράσω την τιμή και τη χαρά που νιώθω στο να
ξέρω πως με στηρίζει ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος του τόπου μας και όχι
μόνο.
Μεγάλη η
τιμή, η συγκίνηση, η χαρά, η ευγνωμοσύνη αν θέλετε, αλλά και το στοίχημα με τον
εαυτό μου του να βγάλω αυτόν τον άνθρωπο ασπροπρόσωπο και να καταφέρω με τα
χρόνια να δικαιώσω ηθικά την απόφασή του να με στηρίξει. Κατάλαβα από την πρώτη
στιγμή, που τον γνώρισα, πως είναι άνθρωπος με αξίες που θέλει να στηρίξει νέα
παιδιά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πίστευα πως θα αποκτούσα έναν τόσο σημαντικό
σύμμαχο και οδηγό μου.
Είναι σημαντικό άνθρωποι με φως, να σου δίνουν
λίγο από τα φώτα τους και εγώ ομολογώ πως από τον κο Μπαϊρακτάρη διδάσκομαι και
βρίσκω όλο και περισσότερο τον δρόμο μου.
Σας ευχαριστώ."
Αυτή είναι η Κική Κωνσταντίνου, ένα πλάσμα αυθεντικό, όμορφο, καθαρό και ειλικρινές, η φίλη μου, που εκφράζεται στο blog της και στα βιβλία της, καταθέτοντας την ψυχή της!
Κική μου σ' ευχαριστώ πολύ!
-Τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα;… ρώτησε ξέροντας μέσα της την απάντηση
- Δεν μπορώ να κοιμηθώ, όλα γυρίζουν στο κεφάλι μου!
Συχνοί οι διάλογοι αυτοί, σχεδόν καθημερινοί επαναλαμβάνονταν λες και διάβαζαν κάποιο σενάριο. Τόσο ίδιοι, τόσο απελπιστικά ίδιοι!
Εκείνη, άνεργη περισσότερο από δύο χρόνια και κείνος, με μειωμένο κάθε λίγο μισθό, έβλεπαν τη ζωή τους να χάνει κάθε προοπτική. Όλα τους τα όνειρα κλείστηκαν σ’ ένα άδειο βιβλιάριο Τραπέζης κι ας ήταν τόσο νέοι!
- Θα φτιάξω καφέ, μη σηκωθείς!... την καθησύχασε φιλώντας τη τρυφερά στο μέτωπο
Δυο δόσεις καφέ έχει ακόμα, σκέφτηκε όπως έπινε την πρώτη γουλιά… δεν πάει άλλο, πρέπει να βρω μια λύση…
Παιδί ελλήνων μεταναστών γεννημένο σε μια πλούσια χώρα, ήρθε στην Ελλάδα πριν ακόμα πάει σχολείο, αφού οι γονείς του νοστάλγησαν την πατρίδα! Λίγα χρόνια αργότερα σκοτώθηκαν πιασμένοι χέρι - χέρι σ’ένα φοβερό δυστύχημα αφήνοντάς τον -παρηγοριά και ευθύνη - στον παππού και τη γιαγιά. Η πατρίδα των γονιών του έγινε πατρίδα του και το πονεμένο από το θάνατο ηλικιωμένο ζευγάρι, η μοναδική οικογένειά του, αφού άλλοι συγγενείς δεν υπήρχαν. Ένας ιδιότυπος μετανάστης στην ίδια του τη χώρα, αυτό ήταν!
Και πάνω που νόμιζε πως είχε βάλει τη ζωή του σε τάξη, όλα γύρω του να καταρρέουν λίγο-λίγο. Η ανεργία πληγή της καθημερινότητας όλων, δεν άφηνε περιθώρια βοήθειας σε κανένα. Έπρεπε να βρει μια λύση, όσο δύσκολο κι αν φάνταζε αυτό. Μοναδική του περιουσία ένα καλύβι στο χωριό κοντά στη θάλασσα ξεχασμένο από το Θεό και τους ανθρώπους κι ένα σαραβαλάκι που τον πήγαινε στη δουλειά.
Έτσι σκέφτηκε να στραφεί στη χώρα που γεννήθηκε. Στο κάτω-κάτω είχε διπλή υπηκοότητα, τη γλώσσα τη διδάχτηκε, μπορούσε να δοκιμάσει εκεί… και πήρε την απόφαση. Πούλησε όσο-όσο το αυτοκίνητο και την καλύβα για τα ναύλα, φόρτωσε χαρτιά και όνειρα σ’ ένα σακίδιο, πήρε από το χέρι τη γυναίκα του και ξεκίνησε για το υπερατλαντικό ταξίδι.
Σαν αποδημητικό πουλί κι αυτός, άνοιξε τις φτερούγες του στα 30 του χρόνια για τόπους που μπορούσαν να τον θρέψουν, να του δώσουν ελπίδα, αφήνοντας πίσω τους φίλους του και κρατώντας στην ψυχή του τη μια λαβωμένη πατρίδα να του κουνά το μαντήλι και να του λέει «μη μείνεις εκεί»…
Πέντε χρόνια είχαν περάσει από κείνη τη γλυκόπικρη μέρα που πάτησε το πόδι του στη νέα γη. Κι όμως αυτό το «μη μείνεις εκεί» αντί να ξεθωριάσει γινόταν ολοένα και πιο έντονο. Ο τόπος που γεννήθηκε δεν μπόρεσε να γίνει πραγματική του πατρίδα. Δεν μπόρεσε να τον νιώσει δικό του. Ακόμα και οι έλληνες που ζούσαν εκεί, ξένο τον θεωρούσαν. Άλλη νοοτροπία, άλλος τρόπος ζωής… δεν κούμπωσαν τα κομμάτια.
Είχε δουλειά, είχε οικονομική άνεση, ζούσε σε μια χώρα με υποδομές που έδινε χώρο στα όνειρά του κι όμως, πατρίδα δεν ήταν! Σαν ένα τζάκι που σε ζεσταίνει όσο καίνε τα ξύλα… μόλις σβήσει αφήνει μόνο στάχτες και παγωνιά… έτσι ένιωθε!
Κοίταξε το σακίδιο που φόρτωσε τη ζωή του μερικά χρόνια πριν κι αναρωτήθηκε «μήπως ήρθε η ώρα;»…
.....
Η ιστορία που διαβάσατε έλαβε μέρος στο 12ο "Παίζοντας με τις λέξεις" που ζωντανεύει στο όμορφο blog mytripssonblog.blogspot.gr, της αγαπημένης φίλης Μαρίας.
Όλοι επιζητούν υγεία αλλά και διατήρηση της νεότητας, υιοθετώντας διάφορους τρόπους για να το πετύχουν. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, είναι πως η λύση βρίσκεται στην κουζίνα μας. Οι διατροφικές μας συνήθειες είναι αυτές, που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο το δείκτη της ζυγαριάς αλλά και την κατάσταση της υγείας και τη νεότητα της επιδερμίδας.
Για το λόγο αυτό καλό είναι να γνωρίζουμε και να καταναλώνουμε τις τροφές, που οι επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει πως βοηθούν, όχι μόνο στη μακροζωία αλλά και στην αντιγήρανση.
Κράνπερι: Όλες οι έρευνες και οι μελέτες έδειξαν πως το εκχύλισμα από κράνμπερι χαρίζει περισσότερα χρόνια ζωής και μάλιστα κατά 25%.
Πράσινο τσάι: Έχει επίσης αποδειχθεί πως το πράσινο τσάι μειώνει κατά 26% τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου αλλά και καρδιοπάθειας, ενώ παράλληλα μειώνει (κατά το ίδιο ποσοστό) τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Ξηροί καρποί: Οι ξηροί καρποί αποτελούν το σνακ της μακροζωίας σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και προστατεύουν τον οργανισμό τόσο από σοβαρές παθήσεις όπως ο καρκίνος και η καρδιοπάθεια όσο και από παθήσεις του αναπνευστικού.
Σολομός: Περισσότερο από όλα τα ψάρια, ο σολομός θεωρείτε το ψάρι της νεότητας αφού τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα που περιέχει επιβραδύνουν τη διαδικασία γήρανσης του οργανισμού σύμφωνα με τους ερευνητές του Κρατικού Πανεπιστημίου του Οχάιο.
Μύρτιλλα: Έχοντας μια ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, τα μύρτιλλα ανήκουν στην κατηγορία των super τροφών και οι μελέτες που το επιβεβαιώνουν δείχνουν ότι τα συστατικά τους και συγκεκριμένα οι πολυφαινόλες μειώνουν τον κίνδυνο του πρόωρου θανάτου κατά 30%.
Για το τέλος αφήσαμε τα προϊόντα ολικής άλεσης, το ελαιόλαδο και το κόκκινο κρασί, βασικά στοιχεία της μεσογειακής διατροφής και σπουδαία όπλα ενάντια στη φθορά του οργανισμού. Ολλανδοί ερευνητές κατέληξαν πως μισό ποτήρι κόκκινο κρασί εξασφαλίζει περισσότερα χρόνια ζωής αφού τα στατιστικά έδειξαν ότι όσοι καταναλώνουν συστηματικά λίγο κρασί ζουν (κατά μέσο όρο) πέντε χρόνια παραπάνω και προστατεύουν την καρδιά τους.
Το δικό μας συμπέρασμα είναι ένα. Μακροζωία, καλή υγεία, αντιγήρανση, ό,τι κι αν εξασφαλίζουν αυτές οι τροφές, καλό είναι να τις συμπεριλάβουμε στη διατροφή μας,
Πηγή πληροφοριών: onmed.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.) ιδρύθηκε το 1948 στην Πράγα από την UNESCO και τη διεθνή θεατρική κοινότητα, ενώ έχει Εθνικά Κέντρα σε 100 χώρες ανά τον κόσμο συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Βασικός του στόχος είναι η ανταλλαγή γνώσης και πρακτικής στο χώρο των παραστατικών τεχνών και φυσικά η συνεργασία ανάμεσα στους ανθρώπους του θεάτρου. Η έδρα του βρίσκεται στα γραφεία της UNESCO στο Παρίσι.
Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.) είναι μέλος του Δ.Ι.Θ. από το 1951 που ιδρύθηκε. Είναι ένας μη κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός οργανισμός με μέλη που είναι επαγγελματίες του θεάτρου (ηθοποιοί, θεατρολόγοι/κριτικοί θεάτρου, θεατρικοί συγγραφείς, μεταφραστές, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι/ενδυματολόγοι, φωτιστές, χορευτές, χορογράφοι κ.α. και εδρεύει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, στον Ταύρο.
To 1962 το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσε την 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Από τότε κάθε χρόνο γιορτάζεται με θεατρικά δρώμενα και εκδηλώσεις που έχουν σχέση με το θέατρο, τα οποία διοργανώνονται από τα εθνικά τμήμα του Δ.Ι.Θ. ενώ το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος, για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα πριν από την παράσταση στις 27 Μαρτίου, ενώ μεταδίδεται και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανά τον κόσμο.
Ανάμεσα στις προσωπικότητες, που έχουν γράψει μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, βρίσκουμε τον Ζαν Κοκτώ, τον Άρθουρ Μίλλερ, τον Λώρενς Ολίβιε, τον Ζαν Λουί Μπαρώ, τον Πήτερ Μπρουκ, τον Πάμπλο Νερούδα, τον Ευγένιο Ιονέσκο, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Μάρτιν Έλσλιν, τον Αριάν Μνουσκίν, τον Ντάριο Φο, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και πολλούς άλλους.
Το 2018 το Δ.Ι.Θ. συμπληρώνει 70 χρόνια ζωής και τα γιορτάζει με πέντε διαφορετικά μηνύματα, αφού ζήτησε από πέντε ανθρώπους του θεάτρου από πέντε διαφορετικές ηπείρους να γράψουν μήνυμα. Για την Ευρώπη το μήνυμα ανέλαβε να γράψει ο Βρετανός Σάιμον Μακ Μπέρνι που είναι ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και συνιδρυτής του Theatre de Complicite από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο σπουδαίος Άγγλος καλλιτέχνης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο μήνυμά του αυτό (το οποίο θα μεταφραστεί σε πενήντα γλώσσες) στην Αρχαία Αθήνα και στη συμβολή της στην ανάπτυξη του θεάτρου, αλλά και στο σχεδιαστή του θεάτρου της Επιδαύρου, τον αρχαίο Πολύκλειτο.
Μεταξύ άλλων ο Σάιμον Μακ Μπέρνι αναφέρει: "Η σημασία της λέξης Drama, προέρχεται από την ελληνική λέξη «δραν» που σημαίνει «κάνω/πράττω»… και η λέξη Theatre προέρχεται από την ελληνική Θέατρον που στην κυριολεξία σημαίνει «τόπος που προσφέρει θέα». Ένας τόπος όπου όχι μόνο κοιτάζουμε αλλά βλέπουμε, παίρνουμε, αντιλαμβανόμαστε. Πριν από 2400 χρόνια ο Πολύκλειτος ο Νεότερος σχεδίασε το σπουδαίο θέατρο της Επιδαύρου. Με μέγιστη χωρητικότητα 14,000 θεατών η εκπληκτική ακουστική αυτού του ανοικτού χώρου είναι θαυμαστή. Ο ήχος ενός σπίρτου που ανάβει στο κέντρο της σκηνής μπορεί να ακουστεί και στις 14,000 θέσεις. Όπως ήταν σύνηθες για τα ελληνικά θέατρα, όταν έβλεπες τους ηθοποιούς έβλεπες επίσης και το τοπίο που απλωνόταν πίσω και πέραν από αυτούς. Το γεγονός αυτό όχι μόνο συγκέντρωνε πολλούς χώρους ταυτόχρονα, την κοινότητα, το θέατρο και τον φυσικό κόσμο αλλά επίσης και όλους τους χρόνους. Καθώς το έργο ανακαλούσε μύθους του παρελθόντος στο παρόν, μπορούσες να δεις πέρα από τη σκηνή, το απώτερό σου μέλλον. Τη Φύση."
Μπορείτε να διαβάσετε όλο το μήνυμα εδώ.
Σε ένα από τα πιο δημοφιλή θέατρα της πόλης, το "Επί Κολωνώ" παίζεται μια εξαιρετική παράσταση από την ομάδα Νάμα, η "Λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας" του Κόνορ ΜακΦέρσον, σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη.
Το έργο πραγματεύεται τις δραματικές καταστάσεις που ωθούν μοναχικούς ανθρώπους στην ακραία βία. Ο κεντρικός ήρωας ένας πενηντάρης που ζει μόνος του σε ένα τμήμα του σπιτιού ενός θείου του σε μια συνοικία του Δουβλίνου, κάνοντας δουλειές του ποδαριού και έχοντας καθημερινά διαπληκτισμούς με το θείο αλλά και την πρώην γυναίκα του βρίσκει στο δρόμο του μια νεαρή πόρνη την οποία σώζει από μια άγρια επίθεση. Τη φέρνει στο σπίτι του και εκείνη γίνεται ο καταλύτης στη ζωή του.
Ο συγγραφέας του έργου παρουσιάζει με ρεαλιστικό τρόπο όχι μόνο τη σκληρή καθημερινότητα των ηρώων αλλά και τα βαθύτερα της ψυχής τους, σ' ένα έργο όπου οι διάλογοι και η πλοκή είναι εξίσου σημαντικοί με αυτά που κρύβονται κάτω από τα λόγια, τις παύσεις και τις σιωπές.
Το έργο γράφτηκε το 2013 και έχει βραβευθεί με το βραβείο της Ένωσης Κριτικών Θεάτρου της Ν. Υόρκης. Ανέβηκε μάλιστα για πρώτη φορά στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία του ίδιου του Μακ Φέρσον.
Η μετάφραση ανήκει στον ιδρυτή της ομάδας Νάμα Γιώργο Χατζηνικολάου, ο οποίος έκανε επίσης τα σκηνικά, τα κοστούμια και είχε τη διεύθυνση της παραγωγής. Η σκηνοθεσία όπως προαναφέραμε είναι της Ελένης Σκότη, οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, η μουσική και η επιμέλεια ήχου του Στέλιου Γιαννουλάκη, βοηθός σκηνοθέτη ήταν ο Γιώργος Μούγιος, ενώ τις δημόσιες σχέσεις και τη βοήθεια στην παραγωγή έκανε η Μαρία Αναματερού.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Δημήτρης Αλεξανδρής, Ερρίκος Λίτσης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Κατερίνα Μαούτσου, Αργύρης Σαζακλής.
Η παράσταση θα παίζεται μέχρι τις 22 Απριλίου, στο θέατρο "Επί Κολωνώ" (Ναυπλίου 12 & Λένορμαν - Κολωνός - τηλ. 210 513 80 67), από Πέμπτη ως Σάββατο στις 9:15 μ.μ. και Κυριακή στις 6:00 μ.μ.
Μην τη χάσετε!...
Μια εύκολη πασχαλινή κατασκευή, που θα δώσει εορταστικό αέρα στη διακόσμηση του σπιτιού, σας προτείνω σήμερα. Με απλά υλικά, χωρίς ιδιαίτερα έξοδα και κόπο, μπορείτε να τη φτιάξετε γρήγορα και να αποτελέσει και ένα ξεχωριστό χειροποίητο δώρο, αν το επιθυμείτε.
Τα υλικά που χρειάζεστε είναι:
- Σπάγκος σε φυσικό και λευκό χρώμα
- Κόλλα κρυσταλλιζέ
- 2 μπαλόνια και
- ψαλίδι
- Χόρτο
- Ψεύτικα αυγουλάκια σε χρώμα της επιλογής σας
Φουσκώστε το μπαλόνι και στη συνέχεια βρέξτε το σπάγκο στην αραιωμένη κόλλα. Για να την αραιώσετε προσθέστε νερό, έτσι ώστε να γίνει αρκετά ρευστή για να μουλιάσει καλά ο σπάγκος. Καλύψτε με μεμβράνη το μπαλόνι και τυλίξτε το σπάγκο γύρω του φροντίζοντας να μοιραστεί ομοιόμορφα όπως κάνουμε με ένα κουβάρι. Αφήστε το να στεγνώσει καλά.
Σπάστε το μπαλόνι και αφαιρέστε το από το εσωτερικό της μπάλας. Κόψτε με το ψαλίδι τη μπάλα σε σχήμα ζικ - ζακ για να θυμίζει σπασμένο αυγό. Γεμίστε το κάθε κομμάτι με το άχυρο και τα ψεύτικα αυγουλάκια και είναι έτοιμο!
Ελάτε να δούμε από κοντά τη διακόσμησή τους
Επέλεξα τα λευκά αυγουλάκια με τις χρυσές λεπτομέρειες που είχα φτιάξει πέρσι για να ολοκληρώσουν την εικόνα στο λευκό και για το σκούρο προτίμησα τα χρυσά. Έβαλα βέβαια και μερικά λευκά, έτσι για να σπάσουν τη μονοτονία. Την κατασκευή για τα αυγουλάκια μπορείτε να τη δείτε εδώ.
Σκούρος σπάγκος με ανοιχτόχρωμο άχυρο και χρυσά αυγουλάκια..
Οι αντιθέσεις δίνουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Να τα και τα δύο μαζί
Δοκιμάστε τα κι εσείς, θα ενθουσιαστείτε!...
Πιο αναλυτικά, το λαχανικό αυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σε μαγγάνιο, χαλκό, μαγνήσιο και κάλιο και έχει ευεργετικές επιδράσεις στο καρδιαγγειακό σύστημα, αφού μας προστατεύει από έμφραγμα και εγκεφαλικό. Παράλληλα αποτοξινώνει το συκώτι και έχει αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως ένα smoothie με παντζάρι είναι ό,τι πιο υγιεινό μπορούμε να καταναλώσουμε. Παράλληλα, τα συστατικά αυτά μπορούν να τονώσουν εξαιρετικά το δέρμα. Γι' αυτό το λόγο, αν με την ίδια συνταγή, φτιάξουμε και μια μάσκα προσώπου που θα αναζωογονήσει το κουρασμένο δέρμα, σίγουρα τα οφέλη είναι διπλά! Άλλωστε οι γιαγιάδες μας έλεγαν να μην βάζουμε ποτέ στο πρόσωπό μας κάτι που δεν μπορούμε να το φάμε.
Ας δούμε τη συνταγή
Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι:
- μισό φλιτζάνι στραγγιστό γιαούρτι
- χυμό μισού λεμονιού
- μια κουταλιά της σούπας μέλι
- ένα μεσαίο παντζάρι βρασμένο ή και ωμό
- ένα φλιτζάνι σμέουρα
- ένα φλιτζάνι γάλα αμυγδάλου
Τη συνταγή βρήκαμε στο onmed.gr, μόνο που εμείς αντί για παντζάρι σε σκόνη, προτιμήσαμε να βάλουμε φρέσκο!
Δοκιμάστε το!
Το άρθρο γράφτηκε από την Χριστίνα για το e-mama.gr και βρίσκεται στο e-periodiko mas για να συμμετέχουμε στην ενιαία αυτή κίνηση βοήθειας που πραγματοποιείτε από τους bloggers.
------------------------
Για την περίπτωση της Μαρίας όμως, είμαστε απολύτως βέβαιες πως όχι μόνο υπάρχει ανάγκη, αλλά είναι και επιτακτική, γι' αυτό και θέλουμε τη βοήθεια όλων σας και η συγκεκριμένη κίνηση γίνεται μετά από την προτροπή της Τούλας από το lolmoms.gr
Η Μαρία είναι 11 χρονών και είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο από μωρό. Στην ηλικία των 6 μηνών χτυπήθηκε από μια επιθετική μορφή λευχαιμίας κι ενώ οι γιατροί της έδιναν μόνο 2-3 μήνες ζωής, η μικρή μαχήτρια κατάφερε να τους διαψεύσει όλους και να ζήσει. Ωστόσο ως αποτέλεσμα των θεραπειών που έκανε, το παιδί υποφέρει έκτοτε από οστεοπόρωση και νευρολογικά προβλήματα, τα οποία της έχουν στερήσει την κινητικότητά της.
Υπάρχει ελπίδα για τη Μαρία;
Ναι υπάρχει! Η Μαρία μπορεί να υποβληθεί σε χειρουργείο και να ξεκινήσει να περπατάει. Το εν λόγω χειρουργείο κοστίζει 50.000 ευρώ και μέχρι στιγμής ο μόνος τρόπος για να χειρουργηθεί το παιδί ήταν να μεταβεί στο εξωτερικό. Τα έξοδα αυτής της επέμβασης ωστόσο είναι απαγορευτικά για την οικογένεια της Μαρίας.
Επειδή όμως κάποιες φορές η ζωή αποφασίζει να φερθεί μεγαλόψυχα, στο δρόμο της οικογένειας βρέθηκε ο Έλληνας Ορθοπεδικός Χειρουργός Βασίλης Καϊλής, ο οποίος εξειδικεύεται στον παιδο-ορθοπεδική χειρουργική και τραυματολογία και ο οποίος ανέλαβε να φέρει εις πέρας το δύσκολο χειρουργείο. Σε συνεργασία με το ΙΑΣΩ, όπου και πρόκειται να πραγματοποιηθεί η επέμβαση, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 23 Μαρτίου, ο γιατρός κατάφερε να συμπιέσει το κόστος της επέμβασης, η οποία καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά όχι εξολοκλήρου.
Η οικογένεια πρέπει να πληρώσει 6.000 ευρώ για το ποσοστό της δικής της συμμετοχής. Ωστόσο αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν, καθώς αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι μια τέτοια τεράστια περιπέτεια υγείας έχει λυγίσει οικονομικά την οικογένεια του μικρού κοριτσιού.
Η επέμβαση στην οποία πρόκειται να υποβληθεί η 11χρονη Μαρία στα κάτω άκρα της, είναι εξαιρετικά περίπλοκη και αναμένεται να διαρκέσει 7 ώρες. Ο Έλληνας γιατρός θα πλαισιωθεί από μια εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα, ενώ θα χρησιμοποιήσει ιατρικά ορθοπεδικά εργαλεία αιχμής.
Η μητέρα της Μαρίας, η Ευαγγελία (Λίτσα) Δεληθεοδώρου είπε στα nealesvou.gr «Απευθύνθηκα στο μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιάκωβο και τον ενημέρωσα για το πρόβλημά μας, είπε όμως ότι δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Τον καταλαβαίνουμε, είναι δύσκολες αυτές οι εποχές για όλους. Έχουμε κάνει μια έκκληση για βοήθεια μέσω των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων που με προθυμία δέχτηκαν να συμπαρασταθούν, όπως επίσης και ο Εμπορικός Σύλλογος Μυτιλήνης, ο πρόεδρος του οποίου Παναγιώτης Παπαρίσβας χωρίς δεύτερη σκέψη, μας απάντησε ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν».
Τα τηλέφωνα της οικογένειας για όποιον θέλει να επικοινωνήσει είναι
22510 28212
και
6996923642
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να βοηθήσουμε να συγκεντρωθεί το ποσό των 6.000 ευρώ, που μπορεί για την οικογένεια να είναι μεγάλο, για όλους εμάς όμως είναι μικρό.
Καταθέτουμε χρήματα στο λογαριασμό:
EUROBANK
Αριθμός λογαριασμού 00260044400200761310 και IBAN GR3402600440000400200761310
στο όνομα ΔΕΛΗΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Αιτιολογία Μαρία- Ταξιαρχούλα Μιχαήλ
Με την ευχή και την ελπίδα πως η ανταπόκριση και η αγάπη θα περισσέψουν!...
Δως μου μια θάλασσα να σεργιανίσω
Δως μου μια θάλασσα
να πιω
Δως μου μια θάλασσα
να σου αποδείξω
Πόσο στ’ αλήθεια σ’
αγαπώ
Να την οργώσω, να τη
γυρίσω
Απ’ άκρη σ’ άκρη να
τη διαβώ
Σκαρί να φτιάξω να
ταξιδέψω
Και να σου φέρω το
θησαυρό
Αυτόν που κρύψαν
τρανοί κουρσάροι
Αυτόν που ζήλεψε όλη
η γη
Αυτόν που λένε οι
ποιητάδες
Κι όλου του κόσμου οι
ναυαγοί
Αυτόν θα φέρω και θ’
ακουμπήσω
Μέσα στα χέρια σου τα
δυο
Να δω τα μάτια σου να
λάμπουν
Κι ένα χαμόγελο γλυκό
Κι αν με ρωτήσεις πώς
τον λένε
«Αθανασία» θα σου πω!
Γιατί να ξέρεις, την κερδίζεις
όσο σου λένε «σ’
αγαπώ»!
Μια από τις μεγαλύτερες κλασικές πιανίστριες στον κόσμο, η φημισμένη Gabriela Montero, έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας για μια εμφάνιση, την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, για μια και μοναδική συναυλία με έργα των Schumbert και Schumman.
Η διάσημη συνθέτης και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο είδος της έχει ένα πλούσιο βιογραφικό όπου ξεχωρίζουν μεγάλες συνεργασίες με κορυφαίους σολίστ του κόσμου όπως η πιανίστρια Martha Argerich, ο βιολοντσελίστας Gautier Capucon και ο μαέστρος Carlos Miguel Prieto. Υπήρξε μια από τους καλλιτέχνες που προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στην επίσημη έναρξη της προεδρίας Ομπάμα.
Η μέτρ του αυτοσχεδιασμού έχει τιμηθεί με το βραβείο "Latin Grammy". Στη συνέντευξη που έδωσε στην Ελένη Μπαμπαλιούτα για το pronews.gr καταθέτει τον μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό της για την προσφορά της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει τον αυτοσχεδιασμό που έκανε σε ένα video clip για "Τα Άρματα της φωτιάς" του Βαγγέλη Παπαθανασίου δηλώνοντας την εκτίμηση και το θαυμασμό της στον Έλληνα δημιουργό.
Περιγράφοντας την επαγγελματική της πορεία και τις σημαντικές στιγμές της καριέρας της με τη Martha Argerich και τον Gautier Capucon, στάθηκε περισσότερο στα λόγια των ανθρώπων που την πλησιάζουν μετά το τέλος κάθε κονσέρτου, λέγοντάς της πως η μουσική της μίλησε στην ψυχή τους. Αυτό εκείνη θεωρεί το μεγαλύτερο θρίαμβο.
Ολόκληρη τη συνέντευξη μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)