Λένε ότι ο Θεός, πρώτα χάρισε το αλατισμένο νερό από το πόσιμο, έφτιαξε τα ζώα και τα ψάρια...
Όλα αυτά πριν φτιάξει τον άνθρωπο...

Έφτιαξε και μας παρείχε όλα αυτά που θα χρειαζόμασταν, πριν καν γεννηθούμε.
Την επόμενη φορά που θα καθίσετε να φάτε, μπορεί να εκπλαγείτε από το γεγονός ότι, πολλά από τα τρόφιμα που τρώμε είναι παρόμοια με ζωτικά όργανα του σώματός μας και στην πραγματικότητα μας παρέχουν θρεπτικά συστατικά που βοηθούν στην καλή λειτουργία των εν λόγω οργάνων!
Αυτά τα τρόφιμα είναι καλύτερα και από δυναμωτικά, όταν τρώγονται ωμά.
Ο Θεός μας άφησε στοιχεία για το ποιες τροφές, βοηθούν κάθε μέρος του σώματός μας.

Μια φέτα καρότο μοιάζει με μάτι ανθρώπου.
Η κόρη, η ίριδα και οι ακτινωτές γραμμές, θυμίζουν ακριβώς το ανθρώπινο μάτι...
Και Ναι η επιστήμη δείχνει ότι τα καρότα βοηθούν πολύ στην αιμάτωση καθώς και στην καλή λειτουργία των ματιών...

Η τομάτα, έχει τέσσερις κοιλότητες και είναι κόκκινη όπως και η καρδιά μας. Όλες οι έρευνες έδειξαν ότι περιέχει λυκοπένιο γεγονός που την κάνει πολύ ωφέλιμη τροφή για την καρδιά και το κυκλοφορικό.

Τα σταφύλια κρέμονται σε ένα τσαμπί, που έχει το σχήμα της καρδιάς. Κάθε σταφύλι μοιάζει με ερυθροκύτταρο και όλη η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι και τα σταφύλια είναι μια τροφή που ενισχύει την καρδιά και τονώνει την κυκλοφορία του αίματος.

Το καρύδι, μοιάζει με ένα μικρό εγκέφαλο, με το αριστερό και δεξί ημισφαίριο και την παρεγκεφαλίδα.
Ακόμα και οι πτυχές ή οι αναδιπλώσεις πάνω στο καρύδι είναι ακριβώς όπως ο φλοιός του εγκεφάλου.
Τώρα ξέρουμε ότι τα καρύδια βοηθούν να αναπτυχθεί ο εγκέφαλος.
Τα φασόλια βοηθούν στην καλή λειτουργία των νεφρών και όντως μοιάζουν πολύ με τους νεφρούς μας. Μη μπερδευτείτε από τη φωτογραφία, όλα τα είδη φασολιών βοηθούν!

Ο μίσχος του σέλινου, μοιάζει πολύ με τα οστά μας. Τα οστά μας περιέχουν 23% νάτριο, το ίδιο περιέχει και το σέλινο. Όταν δεν αντλούμε από τη διατροφή μας νάτριο, ο οργανισμός μας το αντλεί από τα οστά και έτσι, αυτά αδυνατίζουν.


Το αβοκάντο, η μελιτζάνα και το αχλάδι βοηθούν στην καλή λειτουργία της μήτρας και του τραχήλου της και πραγματικά μοιάζουν σχηματικά με το γυναικείο αυτό όργανο. Έρευνες έδειξαν ότι αν μια γυναίκα, τρώει ένα αβοκάντο την εβδομάδα, αυτό εξισορροπεί τις ορμόνες, μειώνει το ανεπιθύμητο βάρος της γέννας και προλαμβάνει τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Σκεφτείτε ότι το αβοκάντο χρειάζεται ακριβώς εννέα μήνες για να αναπτυχθεί από άνθος σε φρούτο.

Τα σύκα είναι γεμάτα από σπόρους και αυξάνουν την κινητικότητα του σπέρματος των ανδρών, αυξάνουν τον αριθμό των σπερματοζωαρίων και συμβάλουν στην αντιμετώπιση της στειρότητας.

Οι γλυκοπατάτες μοιάζουν πολύ με το πάγκρεας και πράγματι εξισορροπούν τον γλυκαιμικό δείκτη των διαβητικών.

Οι ελιές ενισχύουν την καλή λειτουργία των ωοθηκών της γυναίκας. Τι σας θυμίζει το σχήμα τους;

Το πορτοκάλι, το γκέιπφρουτ και τα εσπεριδοειδή εν γένει, θυμίζουν τους αδένες στους γυναικείους μαστούς και βοηθούν στην καλή τους υγεία!

Τα κρεμμύδια μοιάζουν με τα κύτταρα του σώματός μας. Η έρευνα έχει δείξει ότι τα κρεμμύδια βοηθούν στο να αποβάλλονται τα άχρηστα υπολείμματα από όλα τα κύτταρά μας και έτσι κάνουν αποτοξίνωση. Επίσης τα κρεμμύδια παράγουν και τα δάκρυα όταν τα καθαρίζουμε που διατηρούν υγρή και καθαρή την επιφάνεια των ματιών μας. Ένας άλλος σύμμαχος το σκόρδο βοηθά στην αποβολή των αποβλήτων και επικίνδυνων ελευθέρων ριζών από το σώμα μας.


Τελικά, στη φύση, τίποτα δεν είναι τυχαίο!...

πηγή: ytube.com

(από πού προήλθε η φράση)

Το πώς γεννήθηκε η φράση "αυτός χρωστάει της Μιχαλούς", την οποία λέμε για πρόσωπο που φαίνεται να μην είναι στα καλά του, δεν έχει απαντηθεί με σιγουριά. Γιατί, ενώ τη βρίσκουμε σε κείμενα που έχουν γραφτεί εκατό και εκατόν πενήντα χρόνια πριν, μερίδα ερευνητών συνδέει την καταγωγή της με την ταβέρνα κάποιας Μιχαλούς στο Ναύπλιο της μετεπαναστατικής Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη δημοφιλή αυτή εκδοχή, στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση, υπήρχε στο Ναύπλιο (πρωτεύουσα του τότε κράτους) μια ταβέρνα που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού. Εκεί κατέληγαν για το φαγητό της ημέρας διάφοροι κρατικοί υπάλληλοι, αλλά και πολλοί αγωνιστές του '21. Οι υπάλληλοι όμως, με τη χώρα πάμφτωχη και τα ταμεία άδεια, ούτε ικανοποιητικά ούτε τακτικά αμείβονταν, ενώ οι αγωνιστές βρίσκονταν σε κατάσταση εξαθλίωσης. Αναγκάζονταν όλοι αυτοί λοιπόν να τρώνε βερεσέ, επί πιστώσει δηλαδή, στην ταβέρνα της Μιχαλούς, η οποία δεχόταν βέβαια τα "βερεσέδια", αλλά υπό προθεσμία. Φοβερή και τρομερή στους λογαριασμούς, κυρίως όμως στις προσθέσεις, αφού ένα της χρωστούσε κανείς, τρία χρέωνε, τις οφειλές των πελατών τις έγραφε όχι σε κάποιο τεφτέρι, αλλά σε ένα μαυροπίνακα, που κρέμαγε ψηλά, με σκοπό να διαπομπεύσει όποιον είχε εξαντλήσει την προθεσμία πληρωμής.
Η Μιχαλού παρουσιάζεται στην εκδοχή αυτή, να καταδιώκει επίμονα όσους της χρωστούσαν και να τους στολίζει με πολλά "κοσμητικά" επίθετα, ώστε μόνο τρελός θα πρέπει να ήταν κανείς για να επιτρέψει στον εαυτό του να πέσει στα νύχια της και να υποφέρει την απληστία και τους τρόπους της.
Είπαμε όμως πως η καταγωγή της φράσης είναι ...σκοτεινή. Ο Νικόλαος Πολίτης, πατέρας της Λαογραφίας, αναφέρει την έκφραση "Χρωστάει τη Μιχαλούς" ως "Χρωστάει του Μιχάλη" και εξηγεί ότι λέγεται για ανόητους ανθρώπους, τους οποίους ο λαός αποκαλεί συνήθως με το όνομα Μιχάλης. Αναφορά για το ότι με το συγκεκριμένο όνομα χαρακτήριζαν τους ελαφρόμυαλους, βρίσκουμε και σε κείμενα που γράφτηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα, χωρίς ωστόσο να εξηγείται ούτε εκεί ο λόγος που  οδήγησε το λαό να επιλέξει το όνομα αυτό.
Όποια όμως κι αν είναι η αιτία που καθιέρωσε τη φράση, εμείς και σήμερα λέμε "Χρωστάει της Μιχαλούς" για εκείνον που δεν έχει διανοητική ισορροπία ή για όποιον κάνει παράλογα πράγματα...

Αν το πρόσωπό σας είναι λιπαρό ή έχει προβλήματα ακμής, τότε μια μάσκα από ασπιρίνη, φτιαγμένη από τα χεράκια σας, με μηδενικό κόστος, θα σας βοηθήσει όσο δεν φαντάζεστε!

Βλέπετε η ασπιρίνη, λόγω της περιεκτικότητάς της σε σαλικυλικό οξύ, είναι ένα καταπληκτικό όπλο κατά της ακμής.

Πάρτε λοιπόν μερικές ασπιρίνες, διαλύστε τις με ένα κουτάλι, προσθέστε λίγο νερό ή λίγο μέλι, ανακατέψτε και η μάσκα είναι έτοιμη.

Απλώστε τη σε στεγνό πρόσωπο και κρατήστε τη 10 λεπτά.

Ξεπλύνετε με νερό και θα έχετε ένα πρόσωπο λείο και καθαρό!...

Σημείωση: Η μάσκα αυτή δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες, αλλά και σε άνδρες.

Με αφορμή την εθνική μας επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821...

παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,

τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;

Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,

παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;

στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.

Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς

ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,

κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.

Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής

Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν’ να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,

σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.

Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,

ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά αφορμή.

Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,

να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.

Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν

να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Οι νόμοι να ’ ν ’ ο πρώτος, και μόνος οδηγός,

και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.

Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,

να ζούμε σαν θηρία, είν’ πιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν

ας πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,

στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.

Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,

εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,

για να τους αφανίσω, θε να `ναι σταθερός.

Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,

αχώριστος για να `μαι, υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο ουρανός,

και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.

Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,

για την πατρίδα όλοι, να `χωμεν μια καρδιά.

Στην πίστην του καθ’ ένας, ελεύθερος να ζει,

στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.

Όσοι απ’ την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά

στον τόπον του καθ’ ένας, ας έλθει τώρα πια.

Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν

Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Η Ρούμελη τους κράζει, μ’ αγκάλες ανοιχτές,

τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.

Ως ποτ’ οφικιάλιος, σε ξένους Βασιλείς;

έλα να γένεις στύλος, δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθεί

ή να κρεμάσει φούντα, για ξένον στο σπαθί.

Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πια εχθροί,

αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κι εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,

εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.

Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά

ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,

κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.

Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,

και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σαν θεριά.

Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,

με τα άρματα στο χέρι, καθ’ ένας ας φανεί,

Το αίμα σας ας βράσει, με δίκαιον θυμόν,

μικροί μεγάλοι ομώστε, τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,

ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννεί.

Μην καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,

χωθείτε στο μπογάζι, μ’ εμάς και σεις μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,

σαν αστραπή χυθείτε, χτυπάτε τον εχθρόν.

Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,

καιρός είν’ της πατρίδος, ν’ ακούστε την λαλιά.

Κι όσ’ είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,

οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.

Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενείτε ένα κορμί,

κατά της τυραννίας, ριχθείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,

ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.

Τι στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;

τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.

Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,

με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.

Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,

Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.

Στρατεύματα σου στείλε, κι εκείνα προσκυνούν

γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.

Γκιουρντζή πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,

τον Προύσια να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν.

Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς

πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς.

Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να σηκωθείς,

στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,

δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.

Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανεί,

για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,

χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.

Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,

να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.

Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,

και σαν αστροπελέκια, χτυπάτε τον εχθρόν.

Ποτέ μη στοχαστείτε, πως είναι δυνατός,

καρδιοχτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδεί,

πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.

Λοιπόν γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί;

ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σαν θεριά,

για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.

Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν’ αρπάξουμε για μια

τα άρματα, και να βγούμεν απ’ την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,

και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.

Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλιτώσει, απ’ αύτην την πληγή,

κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Σ' αυτό το βιβλίο η Βελγίδα συγγραφέας του, Κίτυ Κρόουθερ, που έχει κάνει και την εικονογράφηση και είναι βραβευμένη με το σουηδικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Άστριντ Λίντγκρεν το 2010, μεταφέρει τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας, στο χωριό των άσπρων γλάρων, όπου καταφθάνει ένας μαύρος κότσυφας. Ένας ξένος!...

Όλοι τον κοιτάζουν με δυσπιστία. Κανείς δεν τον θέλει...
Ώσπου διαπιστώνουν με τον καιρό, πόσο σπουδαίος είναι αυτός ο παράξενος ξένος.

Μια ιστορία για την πραγματική φιλία, την ξενοφοβία, το ρατσισμό αλλά και την αγάπη για το βιβλίο και τη γνώση.

Από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες

Και, καλά, το σχολείο δεν είναι και τόσο ωραίο πράγμα. Δεν έχουν όμως όλα τα άλλα ωραία που έχουμε κι εδώ, όπως τηλεόραση, μπάλα, μπαμπάδες, ίντερνετ, παγωτά; Και, αν τα έχουν, γιατί έφυγε ο Ναβίντ;
Μέσα από τις σχολικές του εκθέσεις ο Άλκης θα προσπαθήσει να βρει απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα και θα ανακαλύψει ότι η χώρα του φίλου του, του Ναβίντ, έχει όλα τα παραπάνω, αλλά και πολλά διαφορετικά από την Ελλάδα. Είναι μια χώρα μαγική, ωστόσο βασανίζεται από ένα μεγάλο πρόβλημα...

Ένα βιβλίο για το ρατσισμό και την ξενοφοβία, ένα βιβλίο για όλους τους Ναβίντ που ζουν δίπλα μας.

Ο συγγραφέας έχει παραχωρήσει όλα τα δικαιώματα από την πώληση του βιβλίου στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες. Αγοράζοντάς το, συμβάλλετε στην ενίσχυση και προστασία των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους.

Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν.

Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας – αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας.

Η Tελευταία μαύρη γάτα: ένα μυθιστόρημα από τον «ποιητή παραμυθιών» Ευγένιο Τριβιζά, που κερδίζει από την πρώτη σελίδα και κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μια συναρπαστική περιπέτεια που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας.

Ευγένιος Τριβιζάς
Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι εξερευνητής, εφευρέτης και ζογκλέρ μελάτων αυγών. Έχει ανακαλύψει το Νησί των Πυροτεχνημάτων, τη Φρουτοπία, το Πιπερού, το Κουτσουλιστάν, την Κουμασιλάνδη, τη Χώρα των Χαμένων Χαρταετών και την Πολιτεία με Όλα τα Χρώματα εκτός από το Ροζ.

Οι γνωστότερες εφευρέσεις του Ευγένιου είναι: ο γαργαλιός (ένα μηχάνημα που σε γαργαλάει όταν είσαι λυπημένος), το ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο (ένας συνδυασμός τηλεσκόπιου και ηλεκτρικής σκούπας, με το οποίο όχι μόνο βλέπει κανείς τα αστέρια, αλλά άμα θέλει τα ρουφάει και τα κάνει γιρλάντες), ο φαγώσιμος χαρτοπόλεμος, η μπανιέρα με τις δώδεκα τρύπες, ο ιπτάμενος ανεμόμυλος, η τσουλήθρα με τα σκαλοπάτια, η μελωδική ομπρέλα, το παπιγιόν για νάνους και ο αναδρομικός καθρέφτης (που σε δείχνει όπως ήσουνα πριν από δέκα χρόνια).

Ο Ευγένιος ζει στο Νησί των Πυροτεχνημάτων με τον παπαγάλο του, τη Σύνθια, τον άσπρο του ελέφαντα, τον Πουκιπόν, τη Λιλή, την παρδαλή λεοπάρδαλη, τον Οράτιο Αοράτιο, το αόρατο πράσινο καγκουρό, και άλλους πολλούς γνωστούς και φίλους.

Ο Ευγένιος έχει μία μοναδική συλλογή από κομμάτια παλιών παραμυθιών. Η σπάνια συλλογή του περιλαμβάνει: ένα πούπουλο από το μαξιλάρι που κοιμόταν η πεντάμορφη πριγκιποπούλα, το κορδόνι από το δεξί παπούτσι του παπουτσωμένου γάτου, ένα τούβλο απ’ το σπίτι που είχαν χτίσει τα τρία γουρουνάκια, τα γυαλιά της γιαγιάς της Κοκκινοσκουφίτσας και το φυτίλι από το λυχνάρι του Αλαντίν.

Πηγή: newsbeast

(από πού προήλθε η φράση)

Κάποτε η σκούφια, το κάλυμμα δηλαδή του κεφαλιού που φορούσαν άνδρες, γυναίκες και μωρά κατά τη διάρκεια της ημέρες, αλλά και ο σκούφος που φορούσαν οι μεγάλοι τη νύχτα, φανέρωνε την καταγωγή. Κι αυτό όχι μόνο επειδή διέφερε από τόπο σε τόπο, αλλά και επειδή διέφερε ως προς το σχήμα και το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένη, ανάλογα με το είδος της εργασίας που έκαναν εκείνοι που το φορούσαν και την κοινωνική τους θέση.

Κι ενώ οι σκούφιες των ευγενών ήταν από μετάξι ή βελούδο, διακοσμημένες με κεντήματα ή χρυσές ταινίες και κατέληγε σε φτερωτό λοφίο, των πιο φτωχών ήταν από μάλλινο ή βαμβακερό ύφασμα χωρίς κέντημα από απλή κλωστή με λίγα κρόσσια στην κορυφή.
Υπήρχαν και σκούφοι για πιο ειδικές χρήσεις: πράσινο σκούφο, φορούσαν όσοι είχαν χρεοκοπήσει και αργότερα, όσοι είχαν καταδικαστεί σε ισόβια φυλάκιση, τετράγωνο σκούφο φορούσαν οι δικτάτορες, οι καθηγητές, οι δικαστές και άλλοι αξιωματούχοι, ενώ κόκκινο φορούσαν οι κατεργάρηδες, δηλαδή οι δούλοι κωπηλάτες σε πολεμικά πλοία.

Έτσι, σήμερα ρωτάμε "από πού κρατάει η σκούφια του;" εννοώντας "ποια είναι η καταγωγή του" ή ακόμα "τι είδους άνθρωπος είναι"...

(από πού προήλθε η φράση)

Οι Βυζαντινοί ονόμαζαν κάτεργα τα πολεμικά, τα πειρατικά και τα εμπορικά πλοία τους, που είχαν κουπιά ή πανιά. Αργότερα, κάτεργο έμεινε να λέγεται μόνο το πολεμικό πλοίο, που είχε κουπιά και το πλήρωμά του αποτελούνταν από αιχμαλώτους πολέμου ή εγκληματίες, που είχαν καταδικαστεί και ξεπλήρωναν την ποινή τους, ως κωπηλάτες.

Οι δύστυχοι αυτοί άντρες ήταν αλυσοδεμένοι μεταξύ τους, πόδι με πόδι και δεμένοι στη θέση τους. Εκεί έτρωγαν κι εκεί κάποτε, αναπαύονταν. Κατά τις ναυμαχίες φιμώνονταν, για να μη δημιουργούν σύγχυση με τις φωνές τους και μαστιγώνονταν συνεχώς για να κωπηλατούν γρήγορα. Πολλοί πέθαιναν από τις πληγές, την πείνα, την εξάντληση και τις αρρώστιες.
Την τιμωρία των αιχμαλώτων και γενικότερα των εγκληματιών με κωπηλασία στα κάτεργα, συνήθιζαν πολύ οι Γάλλοι και στιγμάτιζαν τους καταδικασμένους, με τη  λέξη Gal, τα πρώα γράμματα δηλαδή της ονομασίας του πολεμικού αυτού πλοίου, που λεγόταν Galera. Το κράτος θεωρούσε τους ανθρώπους αυτούς νεκρούς και έπαιρνε την περιουσία που τύχαινε να έχουν. Το γαλλικό ναυτικό διατήρησε τις γαλέρες έως το 1748, ενώ όταν επικράτησαν νέοι τύποι πλοίων, πολλές απ' αυτές μετατράπηκαν με την πάροδο του χρόνου, σε πλωτές φυλακές.
Με το πρόσταγμα "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!" διαταζόταν οι κωπηλάτες των κάτεργων, οι κατεργάρηδες, να πάρουν θέση έπειτα από ξεκούραση, για να αρχίσουν πάλι να κωπηλατούν. Τη φράση, μεταφορικά, χρησιμοποιούμε σήμερα, για να τονίσουμε την επιστροφή του καθενός στη δουλειά ή το καθήκον του, ύστερα από κάποια διακοπή: "Άνοιξαν, τα σχολεία. Κάθε κατεργάρης, στον πάγκο του".