Χθες το πρωί, άνοιξα, όπως κάνω συνήθως, τον υπολογιστή και μπήκα κατευθείαν στο blog μας. Αγαπημένη συνήθεια, κόλλημα, όπως θέλετε πέστε το....
Καθώς προσπαθούσα να δω τις ειδοποιήσεις, έπεσε η ματιά μου σε μια ανάρτηση, που με έκανε να συγκινηθώ πολύ! Θα μου πείτε, πρώτη φορά συμβαίνει; Όχι, αλλά αυτή τη φορά ο λόγος ήταν τελείως διαφορετικός. Ήταν κάτι που δεν περίμενα να διαβάσω... 

Μιλάω για την ανάρτηση της Εύης Σαχινίδου από το mamasnpapasblog.blogspot.gr. Μια φίλη, στη διάρκεια των γιορτών έχασε ολοσχερώς το σπίτι της, από πυρκαγιά. Τα υπόλοιπα κορίτσια, μόλις το έμαθαν προσπάθησαν να βρουν τρόπους να βοηθήσουν και να σταθούν στο πλευρό της και να συμπαρασταθούν. Αυτό που αρχικά κατάφεραν ήταν να μην λείψουν από τα παιδιά της κοπέλας, τα δώρα τους για την Πρωτοχρονιά και συνεχίζουν...

Δάκρυα ήρθαν στα μάτια μου και δεν ήταν δάκρυα οίκτου. Ήταν δάκρυα βαθιάς συγκίνησης για την αγάπη και την αλληλεγγύη, που δένει πολλές κοπέλες bloggers, που μέσα από αυτή την ασχολία, έτυχε να γνωρίσω κι εγώ και να ανταλλάξω μαζί τους, δυο τρεις κουβέντες.

Αυτή η ανάρτηση με έκανε να σκεφτώ για μια ακόμα φορά, πως το ατελείωτο, αχανές, απρόσωπο διαδίκτυο έχει και ανθρωπιά και αλληλοϋποστήριξη και αγάπη. Δεν έχει μόνο παγίδες, δεν είναι μόνο επικίνδυνο, είναι και η αφορμή να γνωρίσει κανείς ενδιαφέροντες και αξιόλογους ανθρώπους, που διαφορετικά δεν θα τους γνώριζε ποτέ. 

Είναι σαν το είδωλο της κοινωνίας στον καθρέφτη, μια κοινωνία κι αυτό, με τα κακά, τα επικίνδυνα, τα επώδυνα, αλλά και τα καλά της. Μπορεί για πολλούς να είναι ψυχρό, για κάποιους αφορμή να παραστήσουν κάτι που δεν είναι, για κάποιους άλλους ιδανικό να κρυφτούν πίσω από ένα ψευδώνυμο για να εκτονώσουν το θυμό τους για πολλά πράγματα, για κάποιους άλλους να βρουν θύματα για τις απατεωνιές τους, είναι όμως και ένα μέσο όπου άνθρωποι με ποιότητα και ουσία, δημιουργούν ένα διαφορετικό καινούργιο πολιτισμό, τον πολιτισμό της διαδικτυακής ανθρωπιάς!...

Μιας ανθρωπιάς που δεν διαφέρει από εκείνη της παλιάς γειτονιάς, που όταν ο ένας πονούσε, όλοι οι άλλοι στέκονταν δίπλα του, έτοιμοι να μοιραστούν το πρόβλημα και τη στεναχώρια του. Η γειτονιά γινόταν οικογένεια, όπως οικογένεια νιώθουν κι αυτές οι bloggers και τόσοι άλλοι...

Όταν γίνονται ανακοινώσεις για συνανθρώπους μας που υποφέρουν, οι οποίες περνούν από τον ένα χρήστη στον άλλο και δίνονται λύσεις σε άμεσα προβλήματα, το διαδίκτυο γίνεται η παλιά γειτονιά των παιδικών μας χρόνων και νιώθω πραγματικά πολύ χαρούμενη, που είμαι μέρος της με την ευρύτερη έννοια, γιατί όταν υπάρχει ποιότητα, ακόμα και τα πιο "ψυχρά" μέσα, αλλάζουν όψη!

Βλέπετε, η αγάπη δεν έχει σύνορα, δεν μπαίνει σε καλούπια, απλά υπάρχει και όταν υπάρχει, όλα τα μπορεί!!!

Μαρίνα

Λάμπρος Κωνσταντάρας - Δημήτρης Χόρν στη διάρκεια γυρίσματος της ταινίας "Η φωνή της καρδιάς" 1943

Αξιοσημείωτη είναι η ίδρυση της Φίνος Φιλμς το 1942, που κατόρθωσε να παρουσιάσει μια αξιόλογη δουλειά και το 1943 να δημιουργήσει την πρώτη της ταινία με τίτλο « Η Φωνή της καρδιάς» η οποία, θεωρείται ταινία - σταθμός στην ιστορία του ελληνικού σινεμά, αφού καταγράφεται ως η πρώτη ταινία της νεοσύστατης Φίνος Φιλμ.

Η ταινία, που ήταν μια αισθηματική κομεντί σε σενάριο και σκηνοθεσία Δημήτρη Ιωαννόπουλου και παραγωγή της Φίνος Φιλμ, εγκαινιάζει μια νέα εποχή, κατά την οποία ο ελληνικός κινηματογράφος θα έχει μια υπολογίσιμη και σταθερά ανερχόμενη παραγωγή.

Μαρίνα

Μια έρευνα έρχεται να μας θυμίσει πως οι άνδρες και οι γυναίκες αντιλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα γύρω τους.
Το θέμα της έρευνας αυτή τη φορά, τα χρώματα. Ζητήθηκε δηλαδή σε άντρες και γυναίκες να ονοματίσουν ένα κατάλογο χρωμάτων.

Θέλετε να δείτε τα αποτελέσματα;

Οι γυναίκες ανέλυσαν το κόκκινο σε τρεις διαφορετικές αποχρώσεις, κερασί, κανελί, του κρασιού, σε αντίθεση με τους άντρες που όλες οι παραπάνω αποχρώσεις, ήταν απλά, κόκκινο.
Το κίτρινο οι γυναίκες το διαχώρισαν σε χρυσό, του πεπονιού, του ηλιοτρόπιου. Οι άντρες, κίτρινο.
Το πράσινο για τις γυναίκες είχε τις παρακάτω διαβαθμίσεις: λάιμ, αβοκάντο, της δάφνης, της χλωροφύλλης, της μέντας, του σμαραγδιού. Οι άντρες πράσινο και μόνο.
Το μωβ ήταν ένα ακόμα χρώμα που αναλύθηκε από τις γυναίκες διεξοδικά όπως δαμασκινί, μελιτζανί, του σταφυλιού, της ορχιδέας τη στιγμή που οι άντρες περιγράφουν σταθερά και ξεκάθαρα, μωβ.
Το ροζ των αντρών, για τις γυναίκες ήταν το baby ροζ και το σωμόν ενώ το μπλε των αντρών για τις γυναίκες ήταν το μπλε της πισίνας, του ουρανού, το πετρόλ, το τυρκουάζ...

Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν; 
Οι επιστήμονες δίνουν την εξήγησή τους. Οι άντρες από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους χρειάζονταν μια πιο εξελιγμένη ικανότητα για να αναγνωρίζουν φαινόμενα. Πριν από το κυνήγι, για παράδειγμα, ο ουρανός ήταν καθαρός ή όχι. Οι γυναίκες όμως παρατηρούσαν ακόμα και τα ελάχιστα σύννεφα, όσο μακριά κι αν ήταν, γιατί αυτά, ίσως τις εμπόδιζαν σε κάποιες δουλειές τους στη διάρκεια της μέρας. Έτσι, ο γυναικείος εγκέφαλος απέκτησε μια διαφορετική αντιμετώπιση των χρωμάτων, προσαρμοζόμενος στις διαφορετικές δραστηριότητες, που είχαν από τους άντρες κάτι, που δεν άλλαξε με το πέρασμα των αιώνων και εξελίχθηκε μπορούμε να πούμε σε πιο πλατιές έννοιες.

Πριν σκεφτείτε σε κάθε διαφορά άντρα γυναίκας, την αιώνια διαμάχη των δύο φύλων, θυμηθείτε πως  η επιστήμη εξηγεί πολλές από τις διαφορές, έτσι ώστε να κατανοούμε καλύτερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε φύλου και να μην πέφτουμε στην παγίδα της ανούσιας κριτικής. 
Άλλωστε, είμαστε ίσοι, όχι ίδιοι!...

πληροφορίες: tovima.gr
κείμενο: to e-periodiko mas

Μια σημαντική εκστρατεία για την εξάλειψη της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών έχει ξεκινήσει ο "Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού" της Κύπρου, ο οποίος είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός, που ασχολείται αποκλειστικά με την διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού και του οποίου οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις ορίζονται με νομοθεσία.




Αποστολή του είναι η προάσπιση και προαγωγή των δικαιωμάτων του παιδιού και ρόλος του να εκπροσωπεί τα παιδιά και το συμφέρον τους σε όλα τα επίπεδα, να διαφωτίζει και να ευαισθητοποιεί την κοινωνία ώστε να διασφαλιστούν πρακτικά, τα δικαιώματα του παιδιού στην οικογένεια, το σχολείο, την κοινότητα, να εντοπίζει και να προωθεί τις απόψεις των παιδιών εκεί όπου δεν μπορούν να ακουστούν, να παρακολουθεί τις νομοθεσίες που έχουν σχέση με το παιδί και να υποβάλλει προτάσεις για εναρμόνισή τους με τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, να οργανώνει εκστρατείες διαφώτισης, να διορίζει αντιπρόσωπο του παιδιού σε δικαστικές διαδικασίες, που το επηρεάζουν και να εκπροσωπεί τα παιδιά σε διαδικασίες που τα αφορούν.

Τα μάτια λένε, είναι ο καθρέφτης της ψυχής, όμως πολύ συχνά είναι και ο καθρέφτης της υγείας μας καθώς από τα μάτια μας μπορούν να ανιχνευθούν προειδοποιητικές ενδείξεις πολλών ασθενειών.  Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί τα μάτια αποτελούνται από πολλούς και διαφορετικούς ιστούς, οι οποίοι επηρεάζονται από οτιδήποτε συμβαίνει στον οργανισμό μας. 
Μια εξέταση στον οφθαλμίατρο μπορεί να αποκαλύψει:

1. Διαβήτης
Μια ραγδαία αλλαγή στην οπτική μας οξύτητα καθώς και το θόλωμα της όρασης, είναι ενδείξεις διαβήτη. Ο λόγος είναι η γλυκόζη, η οποία εισδύει στον οφθαλμικό φακό αλλάζοντας το σχήμα του. Συχνά λευκές κηλίδες στον αμφιβληστροειδή, κηλίδες αίματος ή αλλαγές στην εμφάνιση των αγγείων του, μπορεί να οδηγήσουν σε διάγνωση διαβήτη. 

2. Υπέρταση
Είναι συχνό το φαινόμενο ανθρώπων με υψηλή αρτηριακή πίεση, οι οποίοι δεν το γνωρίζουν. Υπολογίζεται ότι περίπου το 25% των Ελλήνων βρίσκονται στην κατηγορία αυτή. Αν λοιπόν η υπέρταση μείνει χωρίς θεραπεία, όπως όλοι γνωρίζουμε μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι ασθενείς με υπέρταση έχουν χαρακτηριστικές βλάβες στα αγγεία του ματιού, με τις αρτηρίες να γίνονται δύσκαμπτες και να "μπερδεύονται¨με τις φλέβες. Η μεγάλη υπέρταση μπορεί να προκαλέσει ακόμα και ρήξη και αιμορραγία στα αγγεία.

3. Εγκεφαλικό επεισόδιο
Το εγκεφαλικό προκαλείται από αιμορραγία ή θρόμβωση σε μια αρτηρία του εγκεφάλου. Η αιφνίδια απώλεια όρασης ενδέχεται να είναι μια σοβαρή ένδειξη εγκεφαλικού. Η εξέταση του οπτικού πεδίου αποκαλύπτει ποιο τμήμα της όρασης έχει υποστεί βλάβη συσχετίζοντάς τη με το τμήμα του εγκεφάλου στο οποίο έχει εκδηλωθεί το εγκεφαλικό.

4. Σκλήρυνση κατά πλάκας
Ύποπτες ενδείξεις για την ύπαρξη της ασθένειας αυτής είναι το διακεκομμένο θόλωμα της όρασης ή η διακεκομμένη απώλειά της, αφού η ασθένεια αυτή προσβάλλει το οπτικό νεύρο και προκαλεί τόσο προβλήματα στις κινήσεις του οφθαλμού, όσο και απώλεια όρασης.

5. Λύκος και ρευματοειδής αρθρίτιδα
Δύο αυτοάνοσα νοσήματα, δηλαδή νοσήματα που οφείλονται σε δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, που επιτίθεται και καταστρέφει ιστούς του σώματος. Η ξηροφθαλμία και η φλεγμονή στον σκληρό χιτώνα του ματιού (επισκληρίτιδα) είναι σοβαρές ενδείξεις των ασθενειών αυτών.

6. Νόσος του Graves
Η ασθένεια αυτή είναι ασθένεια του θυρεοειδούς αδένα. Προκαλεί εξόφθαλμο, περιορισμό των οφθαλμικών κινήσεων, διπλωπία και σε σοβαρές περιπτώσεις αλλοιώσεις στο οπτικό νεύρο. Συχνά, τα οφθαλμικά συμπτώματα οδηγούν τον ασθενή σε εξέταση του θυρεοειδούς.

7. Σαρκοείδωση
Είναι μια ασθένεια των πνευμόνων, των αρθρώσεων, του εγκεφάλου και των ματιών. Προκαλεί κοκκιώματα, δηλαδή μικροσκοπικές συσσωρεύσεις κυττάρων, που μοιάζουν με κόκκους άμμου ή ζάχαρης και μπορεί να αυξηθεί το μέγεθος τους ή να βρίσκονται πολλές μαζί σε ένα όργανο, προκαλώντας διάφορα συμπτώματα. Στα μάτια προκαλούν ιριδοκυκλίτιδα, μαι διαταραχή της ίριδας που χαρακτηρίζεται από ερεθισμό, πόνο και θολή όραση.

8. AIDS
Επειδή η ασθένεια αυτή προκαλείται από ιό ο οποίος καταστρέφει την άμυνα του οργανισμού, συχνά το Aids προκαλεί οφθαλμικές φλεγμονές, αλλά και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, καθώς και όγκους στα βλέφαρα.

Αν λοιπόν προσέχουμε τα μάτια μας και εξεταζόμαστε τακτικά από οφθαλμίατρο, εκτός από καλή όραση, μπορούμε να εξασφαλίσουμε και καλή υγεία.

πηγή: εφημερίδα τα "ΝΕΑ"

Πολλές φορές ακούμε τη φράση: "όταν στεναχωριέμαι, τρώω" ή "με το άγχος μου ανοίγει η όρεξη". Εύκολα λοιπόν μπορούμε να συνδέσουμε τη διάθεσή μας με τις διατροφικές συνήθειες και να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι η συναισθηματική πείνα, με δεδομένο ότι η σχέση της διατροφής με τα συναισθήματα είναι μια σχέση αμφίδρομη.

Η λήψη τροφής επιδρά στα επίπεδα ουσιών όπως η σεροτονίνη, η ντομαμίνη και ενδορφίνες του οργανισμού, ουσίες που επηρεάζουν και την ψυχική διάθεση.

Συχνά τα "μηνύματα" που ωθούν στην πρόσληψη τροφής δεν σχετίζονται με τη βιολογική πείνα, αλλά με την ανάγκη του ατόμου να διαχειριστεί μέσω της τροφής τα συναισθήματά του. Έτσι το φαγητό γίνεται υποκατάστατο ευτυχίας ή αγχολυτικό δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο, όπου οι ποσότητες της τροφής που καταναλώνονται είναι μεγάλες και συνεχώς αυξανόμενες και όσο αυξάνονται, αυξάνεται και το σωματικό βάρος, αλλά και οι ενοχές, με αποτέλεσμα να καταναλώνεται εκ νέου μεγάλη ποσότητα τροφής στην προσπάθεια διαχείρισης των ενοχικών συναισθημάτων.

Στη βρεφική ηλικία η πρόσληψη τροφής γίνεται μόνο εφόσον υπάρχει το αίσθημα της πείνας, το οποίο μόλις κορεστεί σταματά το βρέφος να τρώει, αποδεικνύοντας πως, η ανάγκη τροφής είναι κανονισμένη από τον οργανισμό.

Πώς όμως καταλήγουμε σε παιδιά, που πεινούν συνεχώς και σε ενήλικες, που πνίγουν τα αρνητικά τους συναισθήματα στο φαγητό;

Οι επιστήμονες ψυχικής υγείας υποστηρίζουν πως οι πρώτες εμπειρίες του νεογέννητου με το φαγητό, καθορίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό τον τρόπο που θα σχετιστεί με την τροφή στο μέλλον.

Σ' αυτό συμβάλλουν και η σχέση του βρέφους με την τροφό καθώς και ο ρυθμός πρόσληψης της τροφής. Στα επόμενα στάδια της ζωής ενός παιδιού, η αγάπη και η φροντίδα εκφράζονται κατά κύριο λόγο μέσα από την τροφή και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου, η αγάπη εκφράζεται μόνο μέσω της προσφοράς τροφής, συνδέοντας έτσι τη λήψη τροφής με τον ψυχικό κόσμο του παιδιού. Αν θυμηθούμε τη φράση που ακούγαμε από τις γιαγιάδες ή και τις μαμάδες μας "φάτο, για να σ' αγαπώ" ή "για σένα το έφτιαξα που αγαπώ, δεν θα το φας;" μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό.

Όσο το παιδί μεγαλώνει περνώντας στην ενήλικη ζωή, το φαγητό από βιολογική ανάγκη, γίνεται συνήθεια ακόμη και διασκέδαση ή μέσο κοινωνικοποίησης, αλλά και τρόπος διαχείρισης των συναισθημάτων. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις μέσα από τη σχέση των ανθρώπων με το φαγητό εκτονώνονται εντάσεις στις σχέσεις τους με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό τους, δημιουργώντας μια σχέση με το φαγητό που λειτουργεί σαν καταφύγιο, σαν διέξοδος, σαν μέσο αποφόρτισης αρνητικών συναισθημάτων.

Συναισθηματική ή βιολογική πείνα; Υπάρχει διαχωρισμός τελικά;

Συναισθηματική πείνα είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία λαμβάνεται τροφή για την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών. Όταν δηλαδή το άτομο δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματά του με κατάλληλους τρόπους, καταφεύγει στην πρόσληψη τροφής σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την κατάστασή του.

Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε και να γίνει κατανοητό είναι πως αίσθημα πείνας υπάρχει και το δημιουργούν τα αρνητικά συναισθήματα όπως το άγχος, η απογοήτευση, η μοναξιά, ο εκνευρισμός, η θλίψη, η απόρριψη, η ανία, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και σπανιότερα η χαρά, που δεν είναι βεβαίως αρνητικό συναίσθημα. Αυτές είναι οι συνθήκες, που κάνουν το διαχωρισμό μεταξύ συναισθηματικής και βιολογικής πείνας δύσκολο ιδιαίτερα από το άτομο που το βιώνει.

Χαρακτηριστικά που βοηθούν στην αναγνώρισή της:

-Εμφανίζεται ξαφνικά (η συναισθηματική πείνα) με μια επιτακτική επιθυμία για λήψη τροφής η οποία είναι άμεση, αφού το σώμα αναζητά ανακούφιση από την άσχημη ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται, σε αντίθεση με τη βιολογική πείνα η οποία εμφανίζεται σταδιακά και η ανάγκη ικανοποίησης παρουσιάζει μεγαλύτερη δυνατότητα αναμονής.

-Η συναισθηματική πείνα ξεκινά από το στόμα και το λαιμό, σε αντίθεση με τη βιολογική που ξεκινά από το στομάχι, το οποίο νιώθουμε άδειο.

-Η συναισθηματική πείνα οδηγεί στη λήψη συγκεκριμένων τροφών συνήθως πλούσιων σε λιπαρά και θερμίδες, χωρίς να μπορεί να ικανοποιηθεί με υποκατάστατα, ενώ η βιολογική πείνα οδηγεί σε περισσότερες επιλογές τροφών και υπάρχει για να γεμίσει το στομάχι όπως θα λέγαμε.

-Η συναισθηματική πείνα οδηγεί στην κατάποση του φαγητού μηχανικά σχεδόν ασυνείδητα, σε αντίθεση με τη βιολογική όπου υπάρχει επιλεκτική κατανάλωση φαγητού η οποία μειώνεται όσο επέρχεται ο κορεσμός.

-Η συναισθηματική πείνα κάνει το άτομο αχόρταγο, να συνεχίζει να τρώει και πέραν του κορεσμού, ενώ η βιολογική πείνα σταματά μόλις επέλθει ο κορεσμός.

-Σαν τελευταίο κρατήσαμε το πιο σημαντικό για μας. Κατά τη συναισθηματική πείνα το άτομο με τη λήψη τροφής οδηγείται σε συναισθήματα ενοχής, ντροπής και τύψεων, ενώ η βιολογική πείνα όταν ικανοποιείται δεν οδηγεί σε κανένα αρνητικό συναίσθημα!


πηγή: ygeianews.gr