Μας συγχωρείτε, διακοπή...


Μια μικρή ανανέωση θα μας κρατήσει για λίγο μακριά σας...


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ο "Δρόμος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας"


Ο πρώτος "Δρόμος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας" είναι γεγονός!
Θα πραγματοποιηθεί την παραμονή της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, στις 20 Απριλίου 2016, 1623 χρόνια μετά τη διακοπή των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων στο "Μονοπάτι της Εκεχειρίας".

Ο Δήμος Ήλιδας και η Συμπολιτεία Ολυμπίας συνδιοργανώνουν εκδηλώσεις, που τελούν υπό την αιγίδα του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας, της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, των Υπουργείων Ανάπτυξης &Τουρισμού και Οικονομίας, της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την Unesco, του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Πανελληνίου Αθλητικού Σωματείου "Η Καλλιπάτειρα".

Εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα, στις 6 Απριλίου στο Πολεμικό Μουσείο και στις 19 Απριλίου στην Αρχαία 'Ηλιδα όπου θα διεξαχθεί και ο πρώτος "Δρόμος της Ολυμπιακής Εκεχειρίας". Η πρόεδρος της Συμπολιτείας Ολυμπίας κ. Σοφία Χίντζιου - Κoντογιάννη μιλώντας σε συνέντευξη που παραχώρησε η Οργανωτική Επιτροπή στην ΕΣΗΕΑ, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο στόχο της οργάνωσης, που δεν είναι άλλος από την προάσπιση αρχών και αξιών που πηγάζουν από την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων όπως αυτοί τελούνταν στην αρχαιότητα, τονίζοντας ότι πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες αγγελιοφόροι κήρυτταν την ιερή Εκεχειρία, που ήταν προϋπόθεση για τη συμμετοχή στους Αγώνες.

Η "Συμπολιτεία Ολυμπίας" αξιοποιώντας χρήματα του ΕΣΠΑ προσπάθησε να αναμορφώσει τα 49 χλμ του "μονοπατιού της Εκεχειρίας", το οποίο ενώνει την Αρχαία Ήλιδα με την Αρχαία Ολυμπία. Σ΄αυτό θα περπατήσουν όλοι όσοι εμπλέκονται με το σύγχρονο Ολυμπιακό κίνημα αθλητές και πολίτες, αναδεικνύοντας το νόημα της Εκεχειρίας στην ταραγμένη εποχή που διανύουμε.


Στις εκδηλώσεις, που θα προηγηθούν όπως αυτή στις 6 Απριλίου στο Πολεμικό Μουσείο, θα γίνουν διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα και θα εκτεθούν έργα Ελλήνων καλλιτεχνών με θέμα τον αθλητισμό και την εκεχειρία.
Στις 19 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί και η αναπαράσταση της εναπόθεσης των όπλων των αθλητών των Ενόπλων Δυνάμεων, ως διακήρυξη της Εκεχειρίας και της επιβολής της ειρήνης σε όλο τον κόσμο, κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των αγώνων.
Ένστολοι αθλητές από όλο των κόσμου και αθλητές που ήδη έχουν εξασφαλίσει τη συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, θα παραδώσουν συμβολικά τον οπλισμό τους στο όνομα της.

Η κορύφωση των εκδηλώσεων θα γίνει στις 20 Απριλίου με τον "Δρόμο της Ολυμπιακής Εκεχειρίας" όπου θα λάβουν μέρος αθλητές ένστολοι και μη είτε μεμονωμένα, είτε ως ομάδες με τη μορφή σκυταλοδρομίας 10x5 χιλιόμετρα, παραδίδοντας ο ένας στον άλλο αντί για σκυτάλη, κλαδί ελιάς.

Πρόκειται για ένα μεγάλης σπουδαιότητας και σημειολογίας εγχείρημα, του οποίου στόχος είναι, να εδραιωθεί σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο βαθμό στο σύγχρονο κόσμο, όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, μια που υπάρχουν περισσότερα από 40 σημεία στον κόσμο, όπου μαίνονται οι ένοπλες συγκρούσεις.

Αξίζει να αναφέρουμε πως η διαδρομή περνά μέσα από 13 χωριά εκτός από την Ήλιδα και την Ολυμπία όπου τερματίζει, στα ίδια χνάρια των αρχαίων αθλητών, δίνοντας τη δυνατότητα στους κατοίκους και κυρίως στα παιδιά να βιώσουν ένα γεγονός, το οποίο ήταν η βάση του Ολυμπιακού Πνεύματος, του πολιτισμού μας και της φιλοσοφίας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.

Κείμενο: "to e-periodiko mas"


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Κύκλοι ζωής...



Κύκλοι ζωής σπαρμένοι στο χώμα...
κύκλοι ζωής βαμμένοι με χρώμα!
Άνθρωποι ίσοι μα όχι όμοιοι,
τέμνονται χωρίς να ενώνονται
αγαπιούνται μα και πληγώνονται...

Κύκλοι ζωής, σοφά βαλμένοι
κοντά κοντά σα να 'ν' δεμένοι
η μπόρα πέφτει, τους ξεθωριάζει
μα εκεί τους αφήνει, δεν τους πειράζει...

Κύκλοι ζωής, παιδιά πιασμένα
χέρι με χέρι, αδερφωμένα
με το συναίσθημα χρωματισμένοι
γκρίζοι γίνονται, σαν πεθαμένοι

Κύκλοι ζωής σε συναρπάζουν
φιλιά σου δίνουν και σε αλλάζουν
κράτα το χρώμα μεσ' τη ψυχή σου
γιατί αυτό είναι η δύναμή σου.


Η πρώτη στροφή συμμετείχε στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου "25 λέξεις" 
στο blog της "Το κείμενο", όπου μας ζητούσε με 25 λέξεις, να ξεδιπλώσουμε συναισθήματα, που μας προκάλεσε η φωτογραφία της.
Το ολιγόλεκτο που ξεχώρισε ήταν της Μαριλένας μας, το οποίο μπορείτε να το διαβάσετε μαζί με όλες τις συμμετοχές, εδώ.


Μαρία, σ' ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και την πηγή έμπνευσης.



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Γνωρίστε το Ιστορικό Αρχείο Μουσείο της Ύδρας.



Το Ιστορικό Αρχείο Μουσείο της Ύδρας, ιδρύθηκε το 1918 και στεγάστηκε σε κτίριο που οικοδομήθηκε με δαπάνη του Υδραίου εφοπλιστή Γκίκα Ν. Κουλούρα, το οποίο και δώρησε στο ελληνικό κράτος το 1952. Την ταξινόμιση και τη μεταγραφή των τεκμηρίων του Αρχείου της Κοινότητας Ύδρας (1798 - 1865) ανέλαβε ο Αντώνιος Λιγνός (γιατρός και Δήμαρχος Ύδρας), τα οποία ο ίδιος είχε ανακαλύψει σε κελί του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Έτσι μπήκαν τα θεμέλια για τη δημιουργία του Μουσείου και της Βιβλιοθήκης στο νησί.

Το Ι.Α.Μ.Υ. λειτουργεί ως Δημόσια Υπηρεσία που υπάγεται διοικητικά στο Υπουργείο Παιδείας και εποπτεύεται επιστημονικά από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους.

Το 1972 για λόγους κατασκευαστικούς κατεδαφίστηκε το αρχικό κτίριο και στη θέση του οικοδομήθηκε το σημερινό με τη φροντίδα του Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Ιερόθεου. Στους χώρους του στεγάζεται η πλήρως αναδιοργανωμένη Αρχειακή - Μουσειακή Υπηρεσία και η Βιβλιοθήκη.
Επίσημα εγκαίνια του κτιρίου έγιναν το 1996 και από τότε λειτουργεί καθημερινά τόσο για τους ιστορικούς ερευνητές όσο και για το κοινό, που επισκέπτεται το νησί.

Τρία είναι όπως θα καταλάβατε τα τμήματα του Ιστορικού Αρχείου Μουσείου της Ύδρας. Αρχειακό, Μουσειακό και Βιβλιοθήκη.

Το Αρχειακό τμήμα, που σκοπό έχει τον εντοπισμό και τη συγκέντρωση, ταξινόμηση, ευρετηρίαση και δημοσίευση κάθε είδους αρχειακού υλικού σχετικά με το νησί, την τοπική ιστορία του, την παράδοση και το πολιτισμό του. Αξίζει να αναφέρουμε πως μια μεγάλη ενότητα αρχειακού υλικού, αφορά το Αρχείο της Κοινότητας Ύδρας (1708 - 1865), όπου συγκαταλέγονται 18.000 περίπου πρωτογενή έγγραφα, χειρόγραφα, κώδικες και κατάστιχα που σκιαγραφούν διεξοδικά τους προεπαναστατικού, επαναστατικούς και μετεπαναστατικούς χρόνους της Ελληνικής Ιστορίας, ενώ υπάρχουν αρχεία εκπαιδευτικά, διοικητικά, εκκλησιαστικά, συλλογικά που ξεκινούν χρονολογικά από τα μέσα του 19ου αι και μέχρι τις μέρες μας.


Στο Μουσειακό τμήμα η νεοελληνική τέχνη του 18ου και 19ου αι, καθώς και του 20ου, προσφέρει αξιόλογες δημιουργίες. Εξαίρετα δείγματα της ζωγραφικής διαθέτει η συλλογή του μουσείου, σε μια αίθουσα που έχει μετατραπεί σε Ιστορική Πινακοθήκη. Μέσα σ' αυτή μπορεί κανείς να θαυμάσει έργα αξιόλογων Υδραίων ζωγράφων όπως ο Ανδρέας Κριεζής (1813 - 1880), ο Γεράσιμος Βώκος (1861 - 1902) και ο Αυστριακός Φραγκίσκος Πίτζε (1822 - 1862).


Πιο συγκεκριμένα η Πινακοθήκη περιλαμβάνει προσωπογραφίες ιστορικών μορφών, πορτρέτα πλοίων του Αγώνα αλλά και νεότερων και μια αξιόλογη συλλογή ναυτικών χαρτών.
Σπουδαίο έκθεμα της μουσειακής συλλογής που βρίσκει ο επισκέπτης στον προθάλαμο της αίθουσας είναι η Μεγάλη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου φιλοτεχνημένη από τον ίδιο και τυπωμένη στη Βιέννη το 1793.

Ο επισκέπτης μπορεί ακόμα να δει πλήθος αντικειμένων - κειμηλίων από τον Αγώνα του 1821, υδραϊκές φορεσιές της εποχής, χάρτες, όργανα ναυσιπλοΐας, κανόνια, ξυλόγλυπτα ακρόπρωρα και ακροστόλια πλοίων, κατασκευαστικά ομοιώματα και λιθογραφίες πλοίων του Αγώνα, ενώ δεν λείπουν όπλα Υδραίων ναυμάχων, τρομπόνια, πιστόλες, σπαθιά, καριοφίλια καθώς και λάφυρα από νικηφόρες ναυμαχίες του υδραίικου στόλου.

Η Βιβλιοθήκη σήμερα περιλαμβάνει 15.000 τίτλους βιβλίων, κυρίως παλαιών και σπάνιων εκδόσεων, που πολλές χρονολογούνται από τις αρχές του 18ου αι. ενώ το περιεχόμενό της εμπλουτιζεται συνεχώς με νέες εκδόσεις κυρίως ιστορικές και αρχειακές, χωρίς όμως να λείπουν και οι λογοτεχνικές, τα περιοδικά και οι εφημερίδες.
Η Βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή προς ανάγνωση καθημερινά.

Στο Ιστορικό Αρχείο Μουσείο της Ύδρας γίνονται κατά καιρούς διάφορες εκδηλώσεις όπως εικαστικές εκθέσεις, διαλέξεις, παρουσιάσεις βιβλίων, συνέδρια, σεμινάρια, μουσειακές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις κ.α.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Σπάνιες πάπιες, που περνούν και από την Ελλάδα!



Οι πάπιες είναι πολύ γνωστά υδρόβια πτηνά, μικρότερα σε μέγεθος από τους συγγενείς τους τις χήνες και τους κύκνους. Η οικόσιτη πάπια που όλοι γνωρίζουμε διατήρησε τις συνήθειες και τα χαρακτηριστικά της καταγωγής της, της αγριόπαπιας δηλαδή.

Υπάρχουν όμως 75 είδη πάπιας που ζουν σε διάφορα σημεία του πλανήτη με αρκετούς εχθρούς, στους οποίους δυστυχώς συμπεριλαμβάνεται και ο άνθρωπος, ο οποίος την κυνηγά ή την εκτρέφει για το κρέας της, αλλά και για τα αυγά και τα φτερά της.
Θεωρούνται τυχερές εκείνες που μεγαλώνουν σε ζωολογικούς κήπους, όπου είναι προστατευμένες και έχουν αποκτήσει και φιλοθεάμον κοινό.


Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι δεν είχε κάποιο οπτικό παράδοξο, αφού το χρώμα της είναι σε κάποιες φυλές λευκό και σε κάποιες άλλες γκρι ή καφετί. Τα πράγματα όμως άλλαξαν, από τη στιγμή που γνωρίσαμε τις πάπιες - μανδαρίνους.

Αν κάποιος έχει την τύχη να τις δει από κοντά και ιδιαίτερα το αρσενικό, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί από τα μοναδικά χρώματα που καλύπτουν το φτέρωμά τους. Οι αποχρώσεις καλύπτουν και ξεπερνούν αυτές του ουράνιου τόξου, που μόνο ένας ζωγράφος θα μπορούσε να συνδυάσει και να παίξει, σπάζοντας τη μονοτονία.

Οι πάπιες - μανδαρίνοι είναι όπως καταλαβαίνετε σπάνια πτηνά. Ενδημούν σε ρηχές λίμνες ή έλη με πλούσια βλάστηση, τρέφονται με σπόρους, φυτά, έντομα, ψάρια και σαλιγκάρια και το αξιοσημείωτο είναι πως κατά καιρούς έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στην πατρίδα μας, στη λίμνη της Καστοριάς και των Ιωαννίνων.


Στην Ιαπωνία θεωρούνται ιερά πτηνά που συμβολίζουν την παντοτινή αγάπη, τη συζυγική αφοσίωση και την πίστη. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούνται ευρέως ως διακοσμητικά αντικείμενα στις γαμήλιες τελετών.

Μάλιστα, τις χαρίζουν στα νεαρά ζευγάρια για να θυμούνται πως πρέπει να σέβονται ο ένας τη μοναδικότητα του άλλου μέσα στο γάμο, αφού είναι ίσοι μα όχι όμοιοι.


Πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών: perierga.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Η γειτονιά της ξενοιασιάς...


γειτονιά παιδικών χρόνων

Σαν παιδί άλλαξα πολλές γειτονιές, αφού ως δάσκαλος ο μπαμπάς μου, άλλαξε πολλά σχολεία. Όλες στα δικά μου μάτια, όμορφες, αγαπημένες, έρχονται στο μυαλό μου πάντα με τρυφερή νοσταλγία. 
Θα περίμενε κανείς, να μη ξέρω ποια απ' όλες να σας περιγράψω κι όχι άδικα. Όμως όταν έβαλα τις αναμνήσεις σε μια κάποια τάξη, μια γειτονιά κρατούσε τα σκήπτρα.

Η γειτονιά του νησιού, που έμεναν η γιαγιά κι ο παππούς! Αυτή η αγαπημένη γειτονιά, που κάθε καλοκαίρι γέμιζε με τα γέλια, τις φωνές και τους τσακωμούς των παιδιών που παραθέριζαν. Των παιδιών, που "ξενιτεμένα" μαζί με τους γονείς τους, έρχονταν να γεμίσουν τη ματιά και την ψυχή τους με γαλάζιο κι αγάπη από αυτούς, που έμεναν πίσω.

Ήταν μικρή, σκαρφαλωμένη σε μια ανηφοριά της πόλης, της Χώρας του νησιού. Πλακόστρωτη η διαδρομή σ' έκανε να στέκεσαι κάθε λίγο για να ξαποστάσεις και να χαιρετήσεις, τις γυναίκες που κάθονταν στα μικροσκοπικά μπαλκονάκια τους, παρέα με τα γεράνια και τις ορτανσίες.

Ανεβαίναμε με τον αδερφό μου, φορτωμένοι τις αποσκευές μας, αφού ταξί δεν πήγαιναν σ' αυτούς τους δρόμους τότε. Όσο κουραστικό κι αν ήταν, η θέα της γιαγιάς να μας περιμένει ορθή με ανοιχτή αγκαλιά στη μεγάλη βεράντα, μας έκανε να επιταχύνουμε το βήμα. Στα τελευταία μέτρα σχεδόν τρέχαμε. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς γινόταν μετά από τόσο περπάτημα να ανεβαίνουμε τα σκαλιά του σπιτιού, με τόση ταχύτητα όταν φτάναμε και να τα κατεβαίνουμε με τόση βραδύτητα όταν φεύγαμε.

Ο παππούς ήταν πάντα μαζί μας. Αυτός ερχόταν να μας πάρει από το καράβι. Όταν αντικρίζαμε το λιμάνι, ένα είχαμε μόνο στο νου μας. Να ξεχωρίσουμε μέσα στο πλήθος τη μορφή του. Και κάθε φορά όσο μεγάλωνα συνειδητοποιούσα πως αυτόν τον παππού, δεν τον χόρτασα κι ούτε θα τον χορτάσω ποτέ!

Σ' αυτή τη γειτονιά, θαρρείς ο ήλιος δεν βασίλευε ποτέ! Έτσι ηλιόλουστη τη θυμάμαι πάντα. Βλέπετε δεν τη γνώρισα χειμώνα. Δεν ξέρω πώς είναι να πέφτει η βροχή στα σκαλοπάτια, που αντικαθιστούσαν το δρόμο πλάι στο σπίτι μας. 

Κάθε πρωί, παίρναμε πρωινό στη μεγάλη βεράντα, όλοι μαζί, εκτός από τον παππού που από νωρίς είχε κατέβει στην αγορά για τα ψώνια της ημέρας και την ώρα, που εμείς τα παιδιά τελειώναμε το γάλα μας, εκείνος γυρνούσε. Η γιαγιά τον περίμενε με ένα ποτήρι κρύο νερό στο χέρι κι εμείς τρέχαμε να τον ελαφρώσουμε από αυτά, που κουβαλούσε.

Ήταν η ώρα που ακούγονταν οι φωνές - προσκλητήρια παιχνιδιού. Αν δεν είμασταν όλοι παρόντες δεν ξεκινούσε ποτέ. Έπρεπε βλέπετε να αποφασίσουμε όλοι μαζί τι θα παίξουμε και πού. Άλλοτε κάναμε τα σκαλοπάτια σπίτι κι αρχίζαμε τις ανταλλαγές επισκέψεων και τα φιλέματα, κάτι που έκανε τα αγόρια της παρέας να βαριούνται γρήγορα και να λακίζουν παραπονούμενα. Άλλοτε παίζαμε κομμάτια της μυθολογίας στο γιαπί (οικοδομή) που ήταν στην άκρη του δρόμου. Διαλέγαμε ένα από τα δωμάτια για το παλάτι του Αγαμέμνονα και ένα άλλο για το παλάτι του Οδυσσέα. Στη μεγάλη σάλα, ήταν ο Όλυμπος και τα κορίτσια σκοτωνόμασταν ποια θα κάνει την θεά Αφροδίτη...

 Άλλοτε παίζαμε "τα μήλα" στη βεράντα με τις ντάλιες της γιαγιάς, που κάθε τόσο έβγαινε να μας προσφέρει πότε φρούτα και πότε πορτοκαλάδες, ρίχνοντας και μια αγωνιώδη ματιά στα λουλούδια της, που κινδύνευαν.

Πότε έφτανε η ώρα της θάλασσας, ούτε που το καταλαβαίναμε. Σκορπούσαμε τότε να φορέσουμε μαγιό, καπέλα, μπουρνούζια για να κατηφορίσουμε προς την παραλία, τσούρμο όλα μαζί με μια μαμά συνήθως τη φορά, να μας συνοδεύει. Παραταγμένα κατά δυάδες θυμίζαμε σχολείο σε καλοκαιρινή εξόρμηση.

Στη θάλασσα φτάναμε με ξεφωνητά και υποσχέσεις για τη θεαματικότερη βουτιά, που ποτέ δεν καταφέρναμε και τη μαμά συνοδό να μας μετράει και να μαζεύει παντόφλες, πετσέτες και ό,τι περίσσευε. Φεύγαμε πάντοτε βρεγμένοι με τα μπουρνούζια να απορροφούν την αρμύρα και να κοκαλώνουν στεγνώνοντας πάνω μας. Στο δρόμο της επιστροφής η λέξη "παγωτό" άλλαζε ψιθυριστά, στόματα. Δεν τολμούσε κανένας μας να το ζητήσει δυνατά, αφού η απάντηση ήταν γνωστή. "Παγωτό, το απόγευμα! Πάμε για μεσημεριανό".

Στο τραπέζι καθόμασταν με τα αλάτια στο πρόσωπο και το φαγητό ήταν πάντα νόστιμο, πάντα! Δεν υπήρχε φαγητό που να μη μας αρέσει, πράγμα που έκανε τη μαμά μου να απορεί για τη μαγειρική της, αφού όλο τον υπόλοιπο χρόνο, την ταράζαμε στις αντιρρήσεις...

Το απόγευμα, με το που άνοιγε το μάτι μας, όσοι βέβαια από μας, κατάφερναν να το κλείσουν, η μάζωξη στο δρόμο με τα σκαλοπάτια είχε ένα μόνο θέμα. Ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουμε για να πάμε για παγωτό. Αν ανεβαίναμε το δρόμο θα πηγαίναμε για παγωτό στην ΕΒΓΑ, αν κατεβαίναμε το δρόμο, θα πηγαίναμε για παγωτό στην ΑΓΝΟ. Η παρέα ήταν μονίμως μοιρασμένη, αφού άλλα άρεσαν στους μεν κι άλλα στους δε. Ποτέ όμως δεν χωριστήκαμε για να αγοράσει ο καθένας αυτό που ήθελε. Τσούρμο πηγαίναμε, τσούρμο γυρίζαμε, για να καθίσουμε μετά στο πλατύσκαλο να το απολαύσουμε με την ησυχία μας.

Το δειλινό μας έβρισκε εκεί, να παίζουμε συνήθως τρίλιζα και όταν έπεφτε το σκοτάδι, κρυφτό! Μάταια η μαμάδες και οι γιαγιάδες έβγαιναν στα μπαλκόνια και καλούσαν προσκλητήριο δείπνου. Πού να απαντήσουμε το κλασσικό "έρχομαι" και να φανερωθούμε! Έπρεπε να τελειώσει το παιχνίδι, να ανανεώσουμε το ραντεβού για την επόμενη μέρα, για να μαζευτούμε σπίτι. Εκεί πάνω στη μεγάλη βεράντα, χαζεύοντας τη θέα του λιμανιού με τα ατέλειωτα μικρά φώτα να συναγωνίζονται τη λάμψη του φεγγαριού, μας έπαιρνε ο ύπνος, τις πιο πολλές φορές...

Μακάρι να μπορούσα, να φωνάξω "έρχομαι" και να γυρνούσα το χρόνο πίσω για λίγο, μόνο για ένα παιχνίδι, αν και με την παρότρυνση της Πέτρας μας, μάλλον το κατάφερα με άλλο τρόπο...

Πετράδι μου, σ' ευχαριστώ πολύ!

Το κείμενο αυτό συμμετέχει στο δρώμενο της Πέτρας "Μια φορά, μια γειτονιά..."


Marina
0 Σχόλια

Ένα λουλούδι, η αφορμή...



Ένα λουλούδι η αφορμή και η Μαρία μας, η αιτία, που στο "Life images" #22 ζητά να αποτυπώσουμε εικόνες ομορφιάς πολύτιμες κι απλές, όσο και η ζωή!
Έτσι κι εγώ, βγήκα στον κήπο να φωτογραφίσω την ομορφιά που θεωρούμε δεδομένη, αλλά μόνο όταν μας λείψει καταλαβαίνουμε την αξία της...
Το πρώτο ζουμπούλι στο παρτέρι μου χαμογελούσε μέσα στα τόσα άλλα φυτά, που ακόμα δεν άνθισαν, μικρό, γλυκό και πρωτοπόρο, πήρε σκυτάλη από τις μυγδαλιές...


Πιο κει στη γλάστρα, το κόκκινο τριφύλλι μου έδειχνε χαρούμενο τα λευκά του ανθάκια, που φάνταζαν σαν ψεύτικα, τόσο λεπτά και ντελικάτα,


ενώ η πασχαλιά τώρα σιγά - σιγά μοιράζεται ανθούς και ευωδιές.
Λίγο πιο κάτω το δεντρολίβανο, ζητούσε κι αυτό την προσοχή και όχι άδικα...


Πόσο γκρίζο μπορεί να χωρέσει σε τούτη δω τη γωνιά της γης, που φυτά και άνθρωποι ανθίζουν κόντρα σε χαλεπούς καιρούς, σύννεφα και καταιγίδες;...

Μαράκι μου, σ' ευχαριστώ που έγινες αφορμή να κοιτάξω λίγο καλύτερα γύρω μου.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Απολιθωμένες σταγόνες βροχής!



Μπορούσατε να φανταστείτε πως υπάρχουν αποτυπώματα απολιθωμένων σταγόνων, τα οποία βρέθηκαν πάνω σε πετρώματα με ηλικία 2,7 δισεκατομμυρίων χρόνων;
Ναι, καλά διαβάσατε! Αυτό το εύρημα οδηγεί στο συμπέρασμα πως η ατμόσφαιρα της γης από τη γέννησή της δεν διέφερε και πολύ από τη σημερινή σε πυκνότητα και πίεση.

Πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια η γη δεν ήταν όπως σήμερα, αφού ο ήλιος ήταν λιγότερο λαμπρός και μάλιστα, κατά 30% με αποτέλεσμα οι ακτίνες του να φτάνουν στη γη, πιο αδύναμες.
Ακόμα, η γη περιστρεφόταν ταχύτερα γύρω από τον άξονά της και για το λόγο αυτό, η ημέρα ήταν μικρότερη. Μάλιστα, η Σελήνη βρισκόταν σε κοντινότερη απόσταση (από τη γη) δημιουργώντας έτσι μεγαλύτερα παλιρροϊκά ρεύματα.Ζώα και φυτά δεν υπήρχαν. Μόνο αρχαίοι μικροοργανισμοί και ο αέρας περιείχε κυρίως διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο και όχι οξυγόνο.

Οι σταγόνες ανακαλύφθηκαν στη Νότια Αφρική και έχουν αφήσει τα ίχνη τους πάνω σε βράχια, που τότε ήταν ηφαιστειακή στάχτη. Αυτός είναι και ο λόγος που οι σταγόνες της αρχαίας βροχής δημιούργησαν μικρά βαθουλώματα, τα οποία με τα χρόνια επικαλύφτηκαν με άλλες στάχτες και στερεοποιήθηκαν δια μέσου των χιλιετιών.

Οι επιστήμονες παίρνοντας ως δεδομένο ότι η διάμετρος του αποτυπώματος καθορίζεται από την τελική ταχύτητα με την οποία η σταγόνα προσκρούει στο έδαφος και είναι περίπου εννέα μέτρα το δευτερόλεπτο (με βάση τη σημερινή πυκνότητα του αέρα) έκαναν τους υπολογισμούς τους και κατέληξαν στο συμπέρασμα, πως η πίεση του αέρα πριν από 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια θα ήταν σχεδόν ίδια σε σχέση με σήμερα, χωρίς να αποκλείουν το ενδεχόμενο να ήταν λίγο μεγαλύτερη ή μικρότερη. Σ' αυτό το συμπέρασμα βοήθησαν και τα πειράματα με σημερινές σταγόνες πάνω σε ηφαιστειακή στάχτη από ύψος 25 μέτρων.

Αν όμως η αρχαία ατμόσφαιρα ήταν όπως η σημερινή, γιατί η γη δεν είχε παγώσει με τις πιο αδύναμε ακτίνες του ήλιου; Οι επιστήμονες εξηγούν πως ο λόγος είναι μια ισχυρή συγκέντρωση "αερίων του θερμοκηπίου" και το φαινόμενο αυτό ονομάζεται "Παράδοξο της Πρώιμης Γης ή του Ασθενικού Νεαρού Ήλιου". Αν ο υπολογισμός τους αυτός είναι σωστός, τότε, εφόσον η αρχαία ατμόσφαιρα δεν ήταν πυκνότερη για να παγιδεύει τη ζέστη, το ρόλο αυτό έπαιζαν το διοξείδιο του άνθρακα και τα άλλα "αέρια του θερμοκηπίου".

Πηγές πληροφοριών: 24wro.com.gobelix7.blogspot.gr,
Κείμενο: to e-periodiko mas
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ένας μικρός κήπος...


my-little-precious-garden

Μπορεί ημερολογιακά η Άνοιξη να κάνει τα πρώτα της βήματα, όμως ο καιρός δεν συμφωνεί! Κόντρα στις κακές καιρικές συνθήκες είναι η μικρή κατασκευή που προτείνω, μια που "φυλακίζει" το πνεύμα της άνοιξης, με χειροποίητα λουλούδια.
Θέλετε να δείτε πώς γίνονται;...


Είναι εύκολο, αρκεί να θυμηθούμε τα παιχνίδια που κάναμε με τις πλαστελίνες, όταν ήμασταν παιδιά. Βέβαια, εδώ τη δουλειά της πλαστελίνης αναλαμβάνει ο λευκός πηλός που στεγνώνει στον αέρα και με λίγη υπομονή δίνει αυτό το αποτέλεσμα...

my-little-precious-garden

Πρώτα, τα τριανταφυλλάκια, μετά τα κρινάκια και τελευταία τα φύλλα... Έτσι τα έφτιαξα και τα άφησα να στεγνώσουν. Με τον ίδιο τρόπο έγιναν και τα πιο μεγάλα (σε μέγεθος) λουλούδια, τα οποία όταν στέγνωσαν εντελώς, τα τοποθέτησα σ' ένα κομμάτι ξύλου (περίσσευμα από κατασκευές στο σπίτι). Στη συνέχεια έβαψα τα φύλλα χρυσά και κάποιες λεπτομέρειες από τα λουλούδια, έτσι για να δώσω έμφαση στη σύνθεση.
Ιδού λοιπόν, το αποτέλεσμα.

my-little-precious-garden

Μόλις αυτά, πήραν τη θέση τους, πάνω στο γραφείο μου, σκέφτηκα να φτιάξω δύο ακόμα για το τραπέζι του σαλονιού. Εδώ τα πράγματα ήταν πιο απλά και λίγο πιο μεγάλα...
Δύο μόνο λουλούδια που θυμίζουν νούφαρα, μπήκαν πάνω στο ξύλο, που βάφτηκε με πιο σκούρο από το φυσικό του, βερνίκι για να τονίσω την αντίθεση. Μαζί, έφτιαξα και τρία ...βραχάκια, θέλοντας να αντιγράψω το πνεύμα των κινέζικων κήπων...

my-little-precious-garden

Εύχομαι καλή Σαρακοστή σε όλους!...

Από ευτυχή σύμπτωση, η ανάρτηση αυτή συνέπεσε με την αρχή του νέου δρώμενου στη blogoγειτονιά της αγαπημένης μας Αριστέας "Μέρες Άνοιξης" και είναι μεγάλη η χαρά μου, που έτυχε να το ξεκινήσω εγώ...





to e-periodiko mas
1 Σχόλια

Ζωή παράλληλη... μέρος β΄.



Έκλεισε την πόρτα πίσω της κι αφέθηκε σ' ένα σπαρακτικό κλάμα...
Μόλις είχε αποχαιρετήσει τον άντρα της κι αυτό, τη συγκεκριμένη στιγμή την πονούσε διπλά!
Είχε πολλές φορές προετοιμάσει τον εαυτό της για τους αποχαιρετισμούς και κάποιους κατάφερνε να τους αντιμετωπίσει με περισσή δύναμη. Κάποιους άλλους με γοερούς λυγμούς, λυτρωτικούς, από κείνους που σε κάνουν να αδειάζεις θαρρείς από κάθε συναίσθημα...

Αυτή τη φορά όμως, είχε να του πει κάτι που τελικά, δεν κατάφερε. Το έμαθε δυο μέρες πριν φύγει ξανά ο καπετάνιος της για το πολύμηνο ταξίδι του και στριφογύριζε στο μυαλό της, μέχρι να βρει την κατάλληλη στιγμή. Όσο όμως ξεψυχούσαν οι ώρες και τα λεπτά της κοινής τους ζωής, τόσο απομακρυνόταν η μέρα της ανακοίνωσης.

Έξι μήνες έμειναν μαζί αυτή τη φορά και για κείνη ήταν Θεού δώρο, που κατέληγε σε μια εγκυμοσύνη ξαφνική και αναπάντεχη! Το πρώτο τους παιδί!!! Δεν τολμούσε να το πιστέψει στην αρχή και δεν τολμούσε να το ξεστομίσει στη συνέχεια. Φοβόταν πως αυτό θα άλλαζε τις ισορροπίες, που με τόσο κόπο είχαν δημιουργήσει μεταξύ τους.

"Κι αν αυτό το μωρό, τον κάνει να νιώσει παγιδευμένος; Αν τον ωθήσει σε μεγαλύτερα ταξίδια, για περισσότερα χρήματα;" ... Χίλιες δυο σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της και θόλωναν τη κρίση της και τώρα που έμεινε μόνη, η ιδέα να του το πει από τηλεφώνου φάνταζε τελείως ανάρμοστη!
Δεν είχε όμως άλλη επιλογή!

Περίμενε με αγωνία την πρώτη τους επικοινωνία και αφού κόμπιασε αρκετά και δίστασε άλλο τόσο, τελικά ξεστόμισε την κλασσική φράση: "Ξέρεις Παύλο, σε εφτάμιση μήνες θα είμαστε τρεις!". Παύση!... Εκείνος λίγο από τη χαρά του, λίγο από την αργή σύνδεση, λίγο από συγκίνηση είχε μείνει αποσβολωμένος!

"Δεν λες, τίποτα;" ρώτησε με ανησυχία...
"Σ' αγαπώ!!! Ακούστηκε διακεκομμένη η φωνή του...
"Δεν σ' ακούω καλά, τι μου λες;" αποκρίθηκε για να σιγουρευτεί
"Σ' αγαπώ καρδιά μου, τι υπέροχο νέο είναι αυτό!!" είπε σχεδόν φωνάζοντας
"Παύλο, φοβάμαι... το μωρό θα γεννηθεί κι εσύ θα λείπεις. Όταν ξαναπιάσετε λιμάνι, ούτε καν ξέρουμε τι ηλικία θα έχει. Μερικών μηνών ή μερικών ετών..." ακούστηκε σπασμένη από τη συγκίνηση η φωνή της. "Παύλο!... Παύλο!!!"... η σύνδεση είχε διακοπεί.

Ένιωσε ξαφνικά μια ψύχρα. Η σύνδεση είχε διακοπεί, έτσι ακριβώς όπως διακόπτεται κάθε λίγο η κοινή τους ζωή...
"Θεέ μου, πώς θα μεγαλώσει αυτό το παιδί; Μ' ένα πατέρα σε φωτογραφία, που θα του μιλά μέσω skype και θα το βλέπει ανά διαστήματα σαν άλμπουμ φωτογραφιών; Εδώ, 2 ετών με το μπαμπά. Εδώ 3 μόνο με τη μαμά..." σκέφτηκε και βούλιαξε ξανά, σ' ένα απελπισμένο κλάμα. Έτσι την πήρε ο ύπνος. Εκεί στην πολυθρόνα του, που είχε το άρωμά του και ένιωθε σα να βρίσκεται στην αγκαλιά του...

Ξύπνησε το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, που τρύπωσαν από το μισοκατεβασμένο στόρι. Σηκώθηκε κουρασμένα, προσπαθώντας να ξεπιαστεί και έβαλε τη μουσική που αγαπούσε. Μετά από ένα χλιαρό ντους κι ένα φλιτζάνι τσάι, βρέθηκε να μιλά στη φωτογραφία του, κοιτώντας τα γελαστά του μάτια. Αυτή τη φορά, ούτε τον μάλωνε, ούτε του κάκιωνε για τη δύσκολη δουλειά του και τις στιγμές μοναξιάς της. Αντίθετα, του έδινε υπόσχεση πως θα σταθεί δυνατή και αποφασισμένη να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, αρκεί εκείνος να είναι καλά!

Γύρισε το βλέμμα στο παράθυρο και τράβηξε την κουρτίνα... στο δρόμο έπαιζαν δυο τρία παιδιά των φαναριών, εκείνα που πολλές φορές είχε συναντήσει να πουλούν χαρτομάντιλα και τα είχε φιλέψει φαγητό.

Κάποια από αυτά δεν έχουν καθόλου πατέρα, σκέφτηκε, ενώ κάποια άλλα έχουν πατέρα, που τα εκμεταλλεύεται...
Τουλάχιστον το δικό μας παιδί, θα έχει ένα πατέρα που το αγαπά κι ας βολοδέρνει στις θάλασσες! Θα έχει αγάπη κι εμένα, δίπλα του! Και μόνο γι' αυτά, θα είναι τυχερό!...


Αφιερωμένη  στις φίλες, που ζήτησαν τη συνέχεια της αρχικής ιστορίας, που όσοι δεν την έχετε διαβάσει, θα τη βρείτε εδώ. Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ για την παρότρυνση...






to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Εικόνες του 21ου αι. στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.



Το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2016. ανοίγει τις πύλες του από τις 11 Μαρτίου, στις αίθουσες Ολύμπιον, Παύλος Ζάννας, Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Φρίντα Λιάππα και Τώνια Μαρκετάκη.
Όπως κάθε χρόνο μέσα από ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με ταινίες από όλο τον κόσμο, αφιερώματα και παράλληλες δράσεις, το Φεστιβάλ στοχεύει στην ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την κινητοποίηση του κοινού, γύρω από κρίσιμα ζητήματα, που απαιτούν κριτική στάση και ενεργή συμμετοχή, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του "Εικόνες του 21ου αιώνα".

Την αυλαία ανοίγει η ταινία "Landfill Harmonic - ASymphony of the Human Spirit" των Μπράντ Ολγκουντ και Γκρέιχαμ Τάουνσλι, στην αίθουσα Ολύμπιον. Η "Recycled Orchestra" που πρωταγωνιστεί, έχει έδρα της μια από τις πιο υποβαθμισμένες παραγκουπόλεις - σκουπιδότοπους της Παραγουάης και τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιεί είναι φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από σκουπίδια. Αυτό βεβαίως δεν την εμπόδισε να γίνει διάσημη σ' όλο τον κόσμο και να πρωταγωνιστήσει και στην εναρκτήρια ταινία ντοκιμαντέρ του Φεστιβάλ.

Φέτος το φεστιβάλ εστιάζει στο προσφυγικό ζήτημα, μέσα από το αποκαλυπτικό αφιέρωμα "Πρόσφυγες: Απόδραση προς την ελευθερία;" και παράλληλα τιμά δύο σκηνοθέτες το Δανό Γιον Μπανγκ Κάρλεσεν και τον Ιρλανδό Μαρκ Κάζινς, οι οποίοι θα παραστούν για να παρουσιάσουν τις ταινίες τους και να συνομιλήσουν με το κοινό.

Ειδική και ιδιαίτερη θέση του επίσημου προγράμματος κρατούν τα ελληνικά ντοκιμαντέρ αφού το Φεστιβάλ στηρίζει ενεργά τους Έλληνες δημιουργούς. Φέτος 73 ταινίες θα παρουσιαστούν οι οποίες αποτυπώνουν μια πραγματικότητα που αναδιαμορφώνεται στη δίνη κοινωνικών ζυμώσεων.

Για δέκατη συνεχή χρονιά το τμήμα του Φεστιβάλ με τίτλο "Ανθρώπινα Δικαιώματα", που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία, θα απονείμει ένα ειδικό βραβείο στην καλύτερη ταινία του τμήματος, σε μια προσπάθεια να πέσει φως στη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα, αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ που αποτυπώνουν τις τραγικές συνέπειες της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον, θα συγκλονίσουν και θα ευαισθητοποιήσουν κάθε θεατή στο πλαίσιο του τμήματος "Περιβάλλον". Μάλιστα έχει καθιερωθεί ένα βραβείο το οποίο απονέμει η περιβαλλοντική οργάνωση WWF Ελλάς στην καλύτερη ταινία της ενότητας.

Άλλες βασικές ενότητες του προγράμματος του Φεστιβάλ αποτελούν οι: "Όψεις του κόσμου", "Μικρές Αφηγήσεις", "Πορτραίτα", "Μουσική" και "Τέχνες", ενώ θα πραγματοποιηθεί και μια μοναδική κοινωνική καταγραφή της Ελλάδας της κρίσης μέσα από εικόνες του αστικού τοπίου της Αθήνας έτσι όπως τις αποτύπωσαν με το φακό τους οι διανομείς του περιοδικού δρόμου "Σχεδία" και θα παρουσιαστούν στην έκθεση "Εικόνες του άλλου μας εαυτού". Η έκθεση διοργανώνεται από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το περιοδικό δρόμου "Σχεδία", το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης που θα τη φιλοξενήσει από τις 12 μέχρι τις 26 Μαρτίου 2016.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Πόλεις ...νεαρής ηλικίας!



Υπάρχουν πόλεις που μετρούν εκατοντάδες χρόνων ιστορία, όπως και κάποιες που τις γνωρίζει ο πλανήτης από την αρχαιότητα.
Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες που στο πρόσφατο παρελθόν δεν υπήρχαν, ενώ μέσα σε λίγες δεκαετίες εξελίχθηκαν σε μεγάλα πληθυσμιακά και οικονομικά κέντρα.

Ας τις δούμε μία προς μία.

Incheon - Ν. Κορέα


Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ν. Κορέας με πληθυσμό 3 εκ. ανθρώπων, δημιουργήθηκε το 1994 όταν η κυβέρνηση της χώρας, αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα τολμηρό σχέδιο για την ανάκτηση του εδάφους από τη θάλασσα ανοικτά των ακτών Incheon, οικοδομώντας τη μεγαλύτερη τεχνολογική πόλη του κόσμου. Το προβλεπόμενο κόστος της ξεπερνά τα 40 δις δολάρια και υπολογίζεται πως η ολοκλήρωσή της θα έχει πραγματοποιηθεί μέχρι το 2020, έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και μισό εκατομμύριο κατοίκους.

King Abdullah Economic City - Σαουδική Αραβία


Ο βασιλιάς Αμπντάλα έχοντας ένα μεγάλο όραμα για μια πόλη του μέλλοντος στην Ερυθρά Θάλασσα, δημιουργεί την πόλη αυτή, μία ώρα μακριά από την πόλη της Τζέντα. Το κόστος της 100 δις δολάρια και η ολοκλήρωσή της αναμένεται το 2020, έχει ως φιλοδοξία τη φιλοξενία περίπου 2 εκ. ανθρώπων.

Iqualuit, - Nunavut - Καναδάς


Ήταν το 1971 όταν 2000 άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στη νότια ακτή της νήσου Μπάφιν. Οι γηγενείς Ινουίτ ήθελαν ένα δικό τους έδαφος και έτσι το 1999 χωρίστηκαν επίσημα από τα βορειοδυτικά εδάφη του Καναδά δημιουργώντας το κράτος του Nunavut. Δύο χρόνια αργότερα είναι το έτος ίδρυσης της πρωτεύουσάς του όπου τα τελευταία δέκα χρόνια κατοικούν περίπου 7000 άνθρωποι. Μπορεί ο πληθυσμός της να είναι μικρός, όμως η πόλη εκτείνεται σε περισσότερα από 750.000 τετ. μίλια, έκταση που είναι μεγαλύτερη από την Αλάσκα.

Sandouping - Κίνα


Μια πόλη που δημιουργήθηκε από την κινεζική κυβέρνηση για να στεγάσει τους 40.000 εργαζόμενους που θα έχτιζαν το Φράγμα των Τριών Φαραγγιών , το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γη.

Putrajaya - Μαλαισία


Μια πόλη που δημιουργήθηκε λόγω του υπερπληθυσμού, για να χρησιμεύσει ως ομοσπονδιακό διοικητικό κέντρο της χώρας, σήμερα αριθμεί περισσότερους από 65.000 κατοίκους.

Astana - Καζακστάν


Το 1995 η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα από τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας το Αλμάτι, στη ιστορική πόλη Tselinograd, η οποία μετονομάστηκε σε Astana και σήμερα αριθμεί περίπου 700.000 κατοίκους.

Abuja - Νιγηρία


Μια πόλη που το 1991 σηματοδότησε την αρχή μιας νέας ζωής για τους κατοίκους της που ξεπερνούν σήμερα τα 3.000.000.

Ντόχα - Κατάρ


Δημιουργήθηκε το 1965 με ολοένα αυξανόμενο μέγεθος. Σήμερα η Ντόχα, στεγάζει ένα εκ. ανθρώπους.

Navi Mumbai - Ινδία


Αυτή η πόλη δημιουργήθηκε σε ένα νησί λίγο έξω από τις ινδικές ακτές, για να αναπτυχθεί σιγά σιγά και στην ηπειρωτική χώρα, απέναντι ακριβώς από τη Βομβάη. Σήμερα αριθμεί περίπου 1,2 εκ. κατοίκους.

Ντουμπάι - Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα


Σε μια περίοδο 40 χρόνων ο πληθυσμός διογκώθηκε από μερικές χιλιάδες σε πάνω από 1,5 εκ. κατοίκους, λόγω της ανακάλυψης του πετρελαίου που άλλαξε δια παντός τη γεωγραφική άποψη της περιοχής. Η πόλη του Ντουμπάι απέκτησε τεχνητά νησιά, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, πολυτελή ξενοδοχεία, υπερκαταστήματα, από το 2000 και μετά!

Πηγή πληροφοριών: dailyarticle.grperierga.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ο πιο "μυστηριώδης" χάρτης του κόσμου!



Στο Μπασκίρ της Ρωσίας βρέθηκε ένας από τους παλαιότερους χάρτες του κόσμου!
Σ' αυτόν απεικονίζεται όλη η υδρόγειος και οι ειδικοί υποθέτουν πως έχει κομματιαστεί και θαφτεί στην περιοχή.
Ο χάρτης είναι πέτρινος, τρισδιάστατος και χωρίζεται σε τρία μέρη από διαφορετικά υλικά, που δίνουν μια τρισδιάστατη εικόνα της περιοχής με τα βουνά, τα ποτάμια, τα φαράγγια της.

Στο κομμάτι που βρέθηκε, φαίνονται τα Ουράλια Όρη και η ηλικία του προσδιορίζεται στα 120.000 χρόνια. Οι επιστήμονες επισημαίνουν πως είναι δύσκολος ο ακριβής προσδιορισμός της ηλικίας του χάρτη αφού τα όστρακα πάνω του, των οποίων η ηλικία προσμετράται, μπορεί να είχαν εγκλωβιστεί στην πέτρα, πολύ πριν αυτός χαραχθεί. Όμως είναι απολύτως σίγουρο πως πρόκειται για αρχαίο χάρτη.

Οι Ρώσοι επιστήμονες που τον μελετούν, δηλώνουν πως για να γίνει ένας τέτοιος χάρτης ακόμα και σήμερα, είναι πολύ δύσκολο, αφού χρειάζεται η βοήθεια των αεροφωτογραφιών ή των δορυφόρων και φυσικά της τεχνολογίας.

Η εξέταση με ακτίνες Χ έδειξε πως η χάραξη δεν έγινε από κάποιο χαρτογράφο με συμβατικά μέσα, αλλά με τεχνητό τρόπο και εργαλεία ακριβείας. Αυτός είναι ο λόγος που έδωσαν στον κατασκευαστή του χάρτη το όνομα "Δημιουργός".

Πάνω του, υπάρχει μια άγνωστη γραφή που στην αρχή θεωρείτο ότι είναι αρχαία κινέζικα σύμβολα γραφής. Όμως κάτι τέτοιο δεν αποδείχτηκε και η άγνωστη γλώσσα δεν έχει μεταφραστεί.  Κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι ιερογλυφικοί συλλαβικοί χαρακτήρες. Μάλιστα οι ίδιοι λένε ότι "όσο μελετούν το χάρτη, τόσο νέα μυστήρια ανακαλύπτουν".

Πάνω του υπάρχει ένα γιγάντιο αρδευτικό σύστημα. Μαζί με τους δύο φυσικούς ποταμούς, υπάρχουν δύο τεχνητά αρδευτικά κανάλια 500 μέτρων, 12 δεξαμενές μεγέθους 300 - 500 μέτρων, σχεδόν 10 χιλιόμετρα μήκος και 3 χιλιόμετρα βάθος η κάθε μία. Ρώσος φυσικός επισημαίνει πως σήμερα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φτιάξουν μόνο ένα μικρό μέρος από αυτά που καταγράφονται στο χάρτη.

Αξιοσημείωτο είναι πως στο χάρτη δεν αναφέρονται πουθενά δρόμοι! Έτσι, οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως ο χάρτης αυτός φτιάχτηκε για ανάγκες πλοήγησης και θεωρούν πως οι κατασκευαστές του ήταν θαλασσοπόροι, ενώ κάποιοι από αυτούς πιστεύουν πως ο χάρτης ανήκει σε αρχαίο λαό με ανώτερο πολιτισμό που εξαφανίστηκε. Όπως κι αν έχει, οι Ρώσοι επιστήμονες και ερευνητές έχουν ζητήσει τη βοήθεια της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας για να μπορέσουν να "αποκρυπτογραφήσουν" το περίεργο αυτό εύρημα, που ίσως ανατρέψει την Παγκόσμια Ιστορία!...

Το στοιχεία, είναι από άρθρο στα αγγλικά της Πράβδα, το οποίο δημοσιεύτηκε στο diodos.gr.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Τα όμορφα στρατόπεδα, όμορφα καίγονται!


το e-περιοδικό μας

Καίγονται για να μη γίνουν τόπος συγκέντρωσης προσφύγων! Από ανθρωπιά; Από ξενοφοβία;
Βλέπουμε ανθρώπους να στοιβάζονται σε βάρκες, σύνορα, πλατείες... άνθρωποι, που πριν ισοπεδωθεί η πατρίδα τους ζούσαν στον τόπο τους και έκαναν σχέδια, όνειρα, μεγάλωναν τα παιδιά τους.

Τώρα γίνονται αριθμός, στα μάτια των μεγάλων αυτής της γης, αυτής της ηπείρου, αυτής της χώρας. Γίνονται απειλή στα μάτια αυτών που δεν γνώρισαν προσφυγιά, που δε γνώρισαν πόλεμο! Γίνονται πρόβλημα δύσκολο, που αναζητά λύση επιτακτικά!

Ας μη ξεχνάμε όμως, πως μιλάμε για ψυχές, για παιδιά, για εφήβους, για οικογένειες που ζητούν αυτό, που δεν επιτρέπεται να στερεί κανείς σε κανένα, πάνω σ' αυτό τον πλανήτη. Ένα τόπο να ζήσουν! Μια γωνιά αυτής της γης, για να μεγαλώσουν τα παιδιά, για να μορφωθούν οι έφηβοι, για να δημιουργήσουν οι οικογένειες καινούργια πατρίδα.

Πριν ακούσουμε για νέα φωτιά σε στρατόπεδο που πρόκειται να φιλοξενήσει πρόσφυγες, ας μου εξηγήσει κάποιος, αν ήταν στη θέση τους, πώς θα ένιωθε; Πόσο καλό είναι να σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι σαν εγκληματία, χωρίς να σε ξέρουν, μόνο και μόνο επειδή, είσαι πρόσφυγας;

Όσοι πιστεύουν στο Θεό, σε οποιοδήποτε Θεό, ας αναρωτηθούν πόση καλοσύνη κρύβει μέσα της, μια τέτοια σκέψη! Γιατί, κανένας Θεός, από τον αληθινό, μέχρι τον πιο ψεύτικο, δεν επιβραβεύει το διαχωρισμό των ανθρώπων σε φυλές, κατηγορίες, εθνικότητες ή ομάδες!

Η ανθρωπιά δεν μπαίνει σε κουτιά ή ταμπέλες, δεν διαπραγματεύεται ούτε κάνει εκπτώσεις!

Η αγάπη δε χωρίζει, ενώνει!


Marina


Διαβάστε πώς θα βοηθήσετε τον Παύλο εδώ!
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram