Η καλή υγεία των παιδιών, ξεκινά από τη σύλληψη

Η καλή υγεία των παιδιών, ξεκινά από τη σύλληψη

Από Μαΐου 11, 2015

Της Γεωργίας Δανέζη
Συμβουλευτική - Προγεννητική Ψυχολόγος
Ενώ όλοι μας πια ξέρουμε ότι η χρήση ουσιών (τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά) κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι βλαβερή για το έμβρυο και δημιουργεί μη αναστρέψιμες εγκεφαλικές βλάβες σε αυτό, λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν ότι η χρήση ουσιών πριν από τη σύλληψη μπορεί να επηρεάσει τη φυσική, τη ψυχολογική και τη νευρολογική υγεία των απογόνων τους. Και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που ξέρουν ότι αυτό ισχύει όχι μόνο για τις γυναίκες, μέλλουσες μαμάδες, αλλά και για τους άνδρες, μέλλοντες μπαμπάδες.

Η χρήση ουσιών (τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά) που κάνουν οι μέλλοντες μπαμπάδες πριν την σύλληψη σχετίζεται με φτωχά γεννητικά αποτελέσματα δηλαδή με λιπόσαρκα νεογνά, με υπερκινητικά παιδιά, με μεγαλύτερο δείκτη μάζας σώματος από το σύνηθες, και με μειωμένη γνωστική ικανότητα. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν βρεθεί σε έρευνες που έχουν γίνει σε μέλλουσες μαμάδες που έκαναν χρήση ουσιών στην περίοδο πριν από την σύλληψη.


 Αυτές οι έρευνες δείχνουν πως και οι άντρες και οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν υγιή παιδιά θα πρέπει να απέχουν από την χρήση ουσιών (τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά) την περίοδο που θέλουν να συλλάβουν. Η αποχή από τις ουσίες μετά τη σύλληψη δεν είναι αρκετή καθώς μέχρι η μητέρα να μάθει ότι είναι έγκυος, το μωρό έχει ήδη αρχίσει να σχηματίζει και να αναπτύσσει τα βασικά όργανα του. Παρόλο που δεν έχουν γίνει ακόμα έρευνες για το πόσο μεγάλο θα πρέπει να είναι το χρονικό διάστημα της αποχής, μια χρονική περίοδος τριών μηνών πριν την σύλληψη είναι μια καλή αρχή για να ετοιμαστεί το σώμα για μια υγιή σύλληψη. 

Πηγή: iraio.blogspot.com
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
"Ιστορίες της Νύχτας" - Η πρώτη παράσταση

"Ιστορίες της Νύχτας" - Η πρώτη παράσταση

Από Μαΐου 08, 2015

2η συμμετοχή


Αύριο είναι η μεγάλη μέρα, σκέφτηκε καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω της…
Μια αγωνία την κυρίεψε και δεν ήταν γιατί φοβόταν πώς θα πάει η παράσταση. Το άγχος της πρεμιέρας ήταν τελείως διαφορετικό, από αυτό το συναίσθημα, που από τότε που ξεκίνησαν οι πρόβες άρχισε σιγά – σιγά να μεγαλώνει.
Ένιωθε την καρδιά της να χτυπά διαφορετικά, με μια περίσσια συγκίνηση, όσο σκεφτόταν πως εκεί στην πρώτη σειρά θα κάθεται αύριο, ο άνθρωπος που στάθηκε δίπλα της περισσότερο από τον καθένα. Η μητέρα της. Αυτή η γυναίκα, που ήταν το στήριγμα και η αφετηρία της.

Έβαλε ένα ποτό και πίνοντας την πρώτη γουλιά έγειρε πίσω το κεφάλι στο φαρδύ μαξιλάρι, απλώνοντας τα πόδια στο τραπεζάκι μπροστά της. Η απαλή μουσική που ακουγόταν από το ανοιχτό παράθυρο, έφερε τις αναμνήσεις της ένα βήμα πιο κοντά.

Η μέρα που ερχόταν ήταν τόσο σημαντική για κείνη. Η πρώτη της παράσταση ως πρίμα μπαλαρίνα και τα γενέθλιά της, την ίδια μέρα ή καλύτερα την ίδια νύχτα. Γιατί νύχτα γεννήθηκε, μια ανοιξιάτικη νύχτα όπως τόσες φορές της είχε διηγηθεί η μητέρα της…

Της ήρθαν με μιας όλες της οι πρώτες!
Η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο, που έκλαιγε γοερά ζητώντας από τη μαμά της να μη φύγει, η πρώτη στο δημοτικό που έσφιγγε το χέρι της συνθηματικά, για να της δηλώσει πως δεν θέλει να την αποχωριστεί, η πρώτη μέρα στη σχολή χορού, όπου η μαμά, της ψιθύριζε στο αυτί «καλή αρχή, μωρό μου», η πρώτη μέρα στη σχολή του εξωτερικού, που η μαμά ήταν πάλι εκεί, για να της δώσει ένα φιλί και μια αγκαλιά…

Και τώρα η πρώτη της παράσταση με κείνη στην πρώτη σειρά!… Της ήταν αδύνατο να μη βουρκώσει, της ήταν αδύνατο να μην ανησυχεί…
Κάθε τόσο έφερνε στο νου τα λόγια της μητέρας της: «αν νιώσεις φόβο, κοίτα με στα μάτια και θα πάρεις, όση δύναμη χρειάζεσαι».
Τόση ήταν η αναστάτωσή της, που την έκανε να τα χάνει. Αυτή, που όλοι οι δάσκαλοί της έλεγαν πάντα πως είναι ψύχραιμη και αποτελεσματική αυτή, τώρα μόνο με τη σκέψη, έτρεμε σαν φύλλο στο βοριά!

Ήθελε να είναι όλα όπως τα είχε ονειρευτεί από μικρό κοριτσάκι. Αυτό το όνειρο είχε μοιραστεί και με τη μητέρα της, όταν έφηβη ακόμα της εξομολογήθηκε πως ο χορός είναι η μεγάλη της αγάπη και πως μόνο με αυτό ήθελε να ασχοληθεί. Ήθελε να είναι αντάξια των κόπων της, αλλά κυρίως να είναι αντάξια της εμπιστοσύνης και της στήριξης της μητέρας της, που ποτέ δεν έφυγε από κοντά της. Μπορεί να μην έμεναν πια στο ίδιο σπίτι, πολλές φορές μάλιστα, ούτε στην ίδια πόλη, αλλά ήταν πάντα κοντά οι δυο γυναίκες, σα να μην κόπηκε ποτέ ο ομφάλιος λώρος που τις ένωνε.
Η μητέρα της αγωνίστηκε παράλληλα με κείνη για να τα καταφέρει να σπουδάσει, παίρνοντας πάνω της το οικονομικό φορτίο που δεν ήταν καθόλου ελαφρύ!
Ένιωθε ευγνωμοσύνη και τρυφερότητα και αγάπη και συγκίνηση κι ένα κόμπο στο λαιμό να ανεβαίνει, καθώς έφερνε στο νου της, το πρόσωπο της μητέρας της.

Με τέτοιες σκέψεις πέρασαν οι ώρες μέχρι την παράσταση. Η διάρκειά της ούτε που την άγγιξε. Ζούσε εκτός χρόνου το όνειρό της, περιμένοντας τη στιγμή της υπόκλισης και τη ματιά της μαμάς της. Έψαξε με αγωνία μέσα στα πρόσωπα των ανθρώπων, που κάθονταν στην πρώτη σειρά και δεν της ήταν καθόλου εύκολο να τη διακρίνει από τα δάκρυα που θόλωναν το βλέμμα της.
Υποκλίθηκε, ξανά και ξανά και η ματιά της δεν έλεγε να καθαρίσει. Έφυγε από τη σκηνή, προσπαθώντας να μη βάλει τα κλάματα. Δεν μπόρεσα να δω τη μαμά μου σκεφτόταν, ενώ στα παρασκήνια ένα πλήθος ανθρώπων την αγκάλιαζαν και τη φιλούσαν με ενθουσιασμό. Ήταν ευγενική με όλους, αλλά κανένας για κείνη δεν είχε πραγματικά σημασία. Δεν έβλεπε την ώρα να κλειστεί στο καμαρίνι για να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο να εκφράσει όλα της τα συναισθήματα, χωρίς όρια αλλά και χωρίς θεατές.

Ένας ακόμα χαμός όμως γινόταν κι εκεί. Το καμαρίνι πλημμυρισμένο από συναδέλφους, δασκάλους, τους συντελεστές της παράστασης, λουλούδια, φλας ατελείωτα και χαμόγελα, υποχρεωτικά και μη.
Γολγοθάς της φάνηκε το διάστημα μέχρι να φύγουν, να ντυθεί βιαστικά και να βγει στην είσοδο του θεάτρου, σκυθρωπή. Καθώς έκανε μερικά βήματα στο πεζοδρόμιο, ψάχνοντας για ταξί, η ματιά της έπεσε πάνω στη ανοιχτή αγκαλιά της μητέρας της. Ήταν εκεί με τα χέρια έτοιμα να την κλείσουν μέσα τους και δεν έχασε λεπτό.

-Μαμά με είδες, γιατί είσαι εδώ;
-Σε είδα αγάπη μου και βέβαια σε είδα! Δεν ήθελα όμως η δική μου συγκίνηση να χαλάσει τη ψυχολογία σου, ούτε ήθελα να σε αποσπάσω από αυτούς τους ανθρώπους, που ήθελαν να σε συγχαρούν…
-Μα, γιατί; Δεν ξέρεις πως για μένα, εσύ είσαι η πιο σημαντική;
-Για να πω την αλήθεια, ήθελα να σε χαρώ μόνη σου, χωρίς το πλήθος! Είμαι λίγο εγωίστρια και πολύ χαζομαμά, όπως μου λες συχνά…

Χάθηκαν η μία στην αγκαλιά της άλλης. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, πόση ώρα πέρασε. Όταν ξανακοιτάχτηκαν στα μάτια, τα δάκρυα είχαν στεγνώσει και τα λόγια έπαιρναν τη θέση τους.

-Είσαι η μαμά μου και κανείς δεν μπορεί να γίνει πιο σημαντικός!!! Σ’ ευχαριστώ μαμά, χωρίς εσένα όλα θα ήταν διαφορετικά.
-Έχεις ταλέντο, αυτό δεν αλλάζει μικρό μου!
-Εσύ έχεις ταλέντο, στο να είσαι μαμά! Μακάρι να σου μοιάσω μια μέρα…
-Χρόνια πολλά θησαυρέ μου και να είσαι ευτυχισμένη με ό,τι κάνεις! Αυτό μόνο, έχει σημασία. Έτσι θα δικαιωθεί η δική μου «δουλειά»!…

Μαρίνα


Αφιερωμένο σε όλες τις υπέροχες μανούλες αυτού του πλανήτη!


Είναι η δεύτερη συμμετοχή μου στις "Ιστορίες της Νύχτας" της φίλης μου της Αριστέας. Στο blog της "η ζωή είναι ωραία" μπορείτε να διαβάσετε κι άλλες πολλές. 

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Γαλακτομπούρεκο Μυτιλήνης

Γαλακτομπούρεκο Μυτιλήνης

Από Μαΐου 07, 2015

Μετά την πίκρα που όλοι νιώσαμε από τις φριχτές ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου, των τελευταίων ημερών, σκεφτήκαμε να σας γλυκάνουμε λίγο, για να πάνε οι πίκρες κάτω (όσο μπορούν τουλάχιστον), όπως λέει και ο λαός μας με μια αγαπημένη μας συνταγή για γαλακτομπούρεκο.

Στη Μυτιλήνη, το γαλακτομπούρεκο είναι τυλιχτό και λαχταριστό. Γίνεται εύκολα και δεν μπορεί να αποτύχει. Αυτή την παραδοσιακή συνταγή που ξέρουν όλες οι νοικοκυρές του νησιού, θα μοιραστούμε μαζί σας σήμερα.

Υλικά που χρειάζονται:

Για τη γέμιση:
350 gr ζάχαρη
6 αυγά
1 φλ. τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
7 φλ. τσαγιού βρασμένο γάλα
1 φλ. τσαγιού βούτυρο
1 kg φύλλο κρούστας για γλυκά
φλούδα από ένα λεμόνι

Για το σιρόπι:
1 φλ. τσαγιού ζάχαρη
2 φλ. τσαγιού νερό
το χυμό 1/2 λεμονιού

Πώς θα το φτιάξουμε
Ετοιμάζουμε πρώτα τη γέμιση ως εξής:
Χτυπάμε μαζί, τη ζάχαρη με τα αυγά και προσθέτουμε το σιμιγδάλι δουλεύοντας το μίγμα καλά, έτσι ώστε να ανακατευτεί καλά. Στη συνέχεια προσθέτουμε το γάλα και τη φλούδα του λεμονιού και το βάζουμε στη φωτιά μέχρι να πήξει. Θα χρειαστούν περίπου 5 λεπτά. Αφαιρούμε τη φλούδα λεμονιού και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει, πριν φτιάξουμε τα γαλακτομπούρεκα.

Για να τα γεμίσουμε πρέπει πρώτα να κόψουμε το φύλλο με τον ακόλουθο τρόπο που δείχνει το σχήμα. Δηλαδή, στα τέσσερα...
Τώρα θα πάρουμε ένα ένα τα κομμάτια φύλλου και αφού αλείψουμε με ένα πινέλο βούτυρο, θα τοποθετήσουμε στην άκρη λίγη κρέμα (μια - δυο κουταλιές της σούπας περίπου), θα διπλώσουμε τις άκρες έτσι ώστε να σκεπάσουν την κρέμα, θα αλείψουμε πάλι βούτυρο και στη συνέχεια, θα τυλίξουμε σε ρολλό.
Το παρακάτω σχήμα θα σας δώσει μια εικόνα. Βούτυρο, κρέμα στη άκρη (2), διπλώνουμε τις άκρες (1), βούτυρο ξανά και τύλιγμα σε ρολλό.

Τα τοποθετούμε σε ταψί βουτυρωμένο και βουτυρώνουμε και την επιφάνειά τους, πριν τα ψήσουμε στους 170 οC μέχρι να ροδίσουν.

Στη συνέχεια, ετοιμάζουμε το σιρόπι και το ρίχνουμε, όταν τα γαλακτομπούρεκα είναι χλιαρά και το σιρόπι καυτό!

Δοκιμάστε τα και θα τα αγαπήσετε!


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
1 Σχόλια
Κρεμάστε σε ...κλαδί!

Κρεμάστε σε ...κλαδί!

Από Μαΐου 04, 2015

kremaste-se-kladi

Συνήθως τα σκουπίδια σε κάθε νοικοκυριό τα πετούν οι σύζυγοι... Σπανίως το αντίθετο! Σε μια από αυτές τις σπάνιες φορές που πέταξα τα σκουπίδια, βρήκα δίπλα στον κάδο ένα κλαδί δέντρου, που προφανώς κάποιοι είχαν κόψει για να το καθαρίσουν.

Αμέσως μου ήρθε η ιδέα της "αξιοποίησης" και το μάζεψα για να το περιποιηθώ.
Στο μυαλό μου είχα μία κρεμάστρα και δείτε πώς τα κατάφερα...

Αρχικά το κλαδί κόπηκε με τη βοήθεια του συζύγου στις επιθυμητές διαστάσεις για να μπορεί να εφαρμόσει σωστά στον τοίχο.

kremaste-se-kladi

Στη συνέχεια περάστηκε με βερνίκι ειδικό για σαράκι και τη συντήρηση του ξύλου.

kremaste-se-kladi

Και για το "φινίρισμα" περάστηκε με χρυσό σπρέι! Για να τοποθετηθεί στον τοίχο χρειάστηκαν δύο βίδες με ούπα.

kremaste-se-kladi

Tο αποτέλεσμα το είδατε στην αρχική φωτογραφία και η γνώμη σας απαραίτητη, όπως πάντα!...



[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Πρωτομαγιά των λουλουδιών και των εργαζομένων

Πρωτομαγιά των λουλουδιών και των εργαζομένων

Από Μαΐου 01, 2015

Πρωτομαγιά σήμερα, η πρώτη μέρα του πιο πολυτραγουδισμένου μήνα του χρόνου, συνδεδεμένου με την Άνοιξη, τα λουλούδια και τη χαρά της ζωής, αλλά και Εργατική Πρωτομαγιά, σύμβολο των αγώνων των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Σε εποχές όπως αυτές που διανύουμε, όπου η εργασία έχει μετατραπεί σε απασχόληση και από δικαίωμα σε τύχη, καλό είναι να ξέρουμε και κυρίως να μη ξεχνάμε, πώς κατακτήθηκαν αυτά, που μέσα σε λίγους μήνες έχασαν οι περισσότεροι εργαζόμενοι, λόγω κρίσης.

Για την ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς πατήστε εδώ
Για τη λαογραφία που αφορά την Πρωτομαγιά, πατήστε εδώ

Εμείς, για να τιμήσουμε τη μέρα, διαλέξαμε ένα τραγούδι του Σ. Ξαρχάκου, σε στίχους του Ν. Γκάτσου, γιατί η Πρωτομαγιά είναι κυρίως μνήμη!
Καλό σας μήνα!

"Νυν και αεί"
Πρωτομαγιά
με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά
σαν τα θεριά
σε πήραν απ’ το σπίτι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.
Νυν και αεί
μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή
στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.


Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Βίκυ Μοσχολιού
1974
[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Το παράπονο ενός βιβλίου

Το παράπονο ενός βιβλίου

Από Απριλίου 30, 2015
Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης


Φίλοι μου γειά σας. 
Είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος δικός μας, Έλληνας μετανάστης. Απόδημος, όπως αρέσει να τους ονομάζουν. Ένα βιβλίο που έχει γράψει κάποιος Έλληνας που ζει στα ξένα. 

Κάποιοι λένε ότι είμαι ένα καλό βιβλίο αλλά δεν με αγοράζουν. Κάποιοι άλλοι λένε ότι δεν αξίζω τίποτα και ούτε αυτοί με αγοράζουν. Πάντως εγώ είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Έχω ένα όμορφο εξώφυλλο με μιά έγχρωμη φωτογραφία από κάποιο ελληνικό τοπίο. Ο τίτλος του βιβλίου είναι γραμμένος με μεγάλα γράμματα. Στο οπισθόφυλλό μου είναι χαραγμένη η βιογραφία αυτού του φουκαρά που με έγραψε. Εκεί, σ΄αυτό το οπισθόφυλλο αναφέρει  τις σπουδές του, τους τίτλους του, τους αγώνες του, τι έχει γράψει και τι άλλο θα γράψει – αν τα καταφέρει – και έχει και μιά φωτογραφία του.  Ειλικρινά είναι συμπαθητικός παρ΄όλη την καράφλα του, την σκοροφαγωμένη γενειάδα του  και την κάπως κακοφτιαγμένη  μύτη του. Κατά τα άλλα είναι καλός. Πολύ καλός. Σαν άνθρωπος εννοώ. Σαν συγγραφέας, εγώ τι να πω; Αν κάποιος αποφασίσει να με διαβάσει ίσως αυτός να πει μιά γνώμη.

Όπως λέγαμε λοιπόν είμαι ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς σαν όλα τα άλλα βιβλία. Έχω κι΄εγώ τις σελίδες μου με τα νούμερά τους, έχω όμορφα γράμματα και μερικές φωτογραφίες.
Κατοικώ σ΄ένα ελληνικό παντοπωλείο της Νέας Υόρκης. Εδώ μ΄έφερε να μείνω, αυτός που με έγραψε, αφού δεν είχε που αλλού να με πάει. Δεν έχει σημασία αν το παντοπωλείο είναι στην Αστόρια, στο Μπρούκλυν, στο Φλάσινγκ. Σημασία έχει ότι είναι ένα ελληνικό παντοπωλείο που με φιλοξενεί – καλωσύνη του - με την ελπίδα να με πουλήσει να πάρει κάποια δολλάρια και να πάρει και άλλα λίγα αυτός ο φουκαράς που στραβώθηκε να με γράψει.

Βέβαια θα μπορούσα, και θα έπρεπε,  να κατοικώ στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου παρέα με άλλα βιβλία και όχι με τις εληές και τις σαρδέλες. Βλέπετε όμως κανείς ποτέ δεν φρόντισε να υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο γιά μας. Γιά τα ελληνικά βιβλία της ξενητιάς. Ποιός να φροντίσει;

Εδώ, στο παντοπωλείο που βρίσκομαι έχω τη τιμή να συγκατοικώ με τις εληές και τις σαρδέλες. Μη γελάτε!! Τι συντροφιά περιμένατε να έχω σε ένα παντοπωλείο; Και δεν είναι μόνο αυτές. Λίγο πιό πέρα διακρίνω κάτι τυριά, σε κάποια ράφια είναι τα όσπρια κι΄ακόμη υπάρχουν ταραμοσαλάτες, τυροκαφτερές, διάφορα τουρσιά, λακέρδες, χταποδάκι ξυδάτο, φύλλο γιά μπακλαβά και κανταΐφι και πολλά άλλα. Κάποια μέρα έφεραν δίπλα μου ένα κιβώτιο με μπακαλιάρο. Στην αρχή πειράχτηκα. Με ενόχλησε η μυρωδιά του. Τι να κάνω όμως. Το συνήθισα κι΄αυτό.  Κι΄έτσι όλοι μαζί, πιστέψτε με, είμαστε μιά πάρα πολύ όμορφη παρέα. Εληές, σαρδέλες, βιβλίο, τουρσιά, μπακαλιάρος.

Η αλήθεια είναι πως σαν πρωτόρθα εδώ όλοι αυτοί με κοίταξαν  με κάποια απορία. Ένα βιβλίο ανάμεσά μας, αναρωτήθηκαν. Τι ζητάει εδώ μέσα; Και δεν είχαν άδικο. Έτσι; Βέβαια εγώ δεν τους έδωσα σημασία. Προσπάθησα να κρατηθώ στο ύψος μου. Να κρατήσω τη θέση μου. Είμαι ένα βιβλίο, έλεγα στον εαυτό μου. Ένα ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Δεν θα γίνω το ίδιο με τις εληές και τις σαρδέλες!! Με τον καιρό όμως συνήθησα. Αν μπορούσα ας έκανα κι΄αλλοιώς. Έτσι λοιπόν άρχισα να τους συμπαθώ όλους εκεί μέσα. Κι΄ακόμη άρχισε να μην με ενοχλεί η μυρουδιά του μπακαλιάρου.

Παρακολουθώ τους πελάτες που έρχονται  γιά να ψωνίσουν. Αγοράζουν από όλα τα είδη. Κανείς τους όμως δεν ρίχνει μιά ματιά και σε μένα. Βλέπω  τις εληές και τις σαρδέλες να φεύγουν, να έρχονται άλλες, να φεύγουν κι΄αυτές κι΄εγώ μένω εκεί. Κανείς δεν με κοιτάζει. Καμμιά φορά κάποιος μου δίνει και μιά σπρωξιά γιατί τον εμποδίζω να δει καλύτερα τις εληές και τις σαρδέλες. Ένας άλλος πάλι με πήρε και με πέταξε πάνω σ΄ένα τσουβάλι με φασόλια γίγαντες. Έννοιωσα άσχημα παρ΄όλη τη συμπάθεια που έχω γιά τα φασόλια γίγαντες.

Κάπου-κάπου περνάει αυτός ο ταλαίπωρος που με έγραψε, ο συγγραφέας που λένε, ρίχνει μιά ματιά, βλέπει πως είμαι εκεί και φεύγει απελπισμένος. Τον λυπάμαι τον κακομοίρη. Αλλά τι να του κάνω κι΄εγώ. Ας είχε μυαλό. Ήρθε στην ξενητιά γιά να προκόψει κι΄αντί να πάρει να πουλάει εληές και σαρδέλες πήρε να γράφει βιβλία. Ποιός του φταίει;
Μιά μέρα που μπήκε στο μπακάλικο, το αφεντικό του έβαλε τις φωνές.
-Φίλε. Πάρε τη σαβούρα σου από δω να μου αδειάσεις το χώρο. Τον χρειάζομαι γιά να βάλω άλλα πράμματα να βγάλω κάνα δολλάριο.

-Εν τάξει άνθρωπέ μου, του λέει ο δικός μου, ο συγγραφέας. Θάρθω αύριο να τα πάρω. Θα πάνε όλα γιά τη χωματερή.

Τώρα βέβαια εγώ δεν ξέρω τι είναι η χωματερή αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι κάτι χειρότερο από το μπακάλικο γιατί τον είδα, τον δικό μου, σε μιά στιγμή να δακρύζει. Έσκυψε, με πήρε στα χέρια του, με κοίταζε καλά-καλά και είδα το δάκρυ που κυλούσε από το μάτι του. Τον λυπήθηκα τον φουκαρά.

Γι΄αυτό σας λέω φίλοι μου. Αν μπορείτε και θέλετε κάντε κάτι. Προωθήστε αυτό το γράμμα μου όπου μπορείτε. Στείλτε το σε όλους όσους νομίζετε ότι μπορούν να με αγαπήσουν. Πιστεύω πως κάπου θα πρέπει να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Δείξτε το στους δικούς σας, στους συγγενείς σας, στους, φίλους σας. Μα πιό πολύ δείξτε το στα παιδιά σας. Μην αρχίσουν κι΄αυτά να γράφουν ελληνικά βιβλία της ξενητιάς γιατί τα βλέπω να καταντάνε σαν τον δικό μου, τον συγγραφέα. Φίλοι μου. Βοηθείστε με. Δεν θέλω να πάω στη χωματερή. Στείλτε το γράμμα μου όπου μπορείτε. Προς Θεού όμως. Σας παρακαλώ μην ενοχλήστε την ελληνική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Πολιτισμού, την Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, το ΣΑΕ, την Αρχιεπισκοπή. Γιά όνομα του Θεού. Οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να ασχοληθούν με μένα. Με το ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς. Έχουν άλλα πιό σοβαρώτερα να κάμουν. Αφήστε τους αυτούς. Μην τους δημιουργήσετε πρόβλημα. Άλλωστε αμφιβάλω αν γνωρίζουν τι είναι το ελληνικό βιβλίο της ξενητιάς.


Γειά σας φίλοι μου. Φεύγω γιά την χωματερή!


Αφού ευχαριστήσουμε τον καλό μας φίλο Διονύση Κονταρίνη, για την τιμή που μας έκανε να μας δώσει το κείμενό του να το δημοσιεύσουμε, καλούμε όσους φίλους bloggers αγαπούν το βιβλίο, να το αναδημοσιεύσουν!

Μαρίνα - Όλγα

[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
It's May time!...

It's May time!...

Από Απριλίου 29, 2015

Ο Μάιος είναι ίσως, ο πιο συνυφασμένος μήνας με τα λουλούδια!
Το σημερινό μας moodboard για το link party του Caseperlatesta είναι αφιερωμένο σ' αυτόν, που είναι προ των πυλών.

Μάης ο μήνας των λουλουδιών λοιπόν κι αυτά φαίνονται αυτή την άνοιξη να "σκαρφαλώνουν" παντού!

Ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια, φύση, όλα πλημμύρισαν λουλούδια πολύχρωμα, που δίνουν ζωντάνια και ανεβάζουν τη διάθεση.

Δεν είναι ασφαλώς ανάγκη να ανανεώσουμε πλήρως την γκαρνταρόμπα μας, με όλα όσα προτείνουν οι σχεδιαστές (εποχές που ζούμε, δεν είναι και εφικτό άλλωστε), μπορούμε όμως να αποκτήσουμε ένα από όσα προτείνουν ανάλογα με το στυλ και τα χρήματα που θέλουμε να ξοδέψουμε.


[ Διαβάστε περισσότερα ]
to e-periodiko mas
0 Σχόλια
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

find "to e-periodiko mas" on instagram