Ενιαία κίνηση bloggers: Μια ευκαιρία για τον Παύλο!



Φίλες και φίλοι του "e - περιοδικού μας", η ανάρτηση, αυτή αφορά την  προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα 17χρονο αγόρι. Ένα αγόρι, που παλεύει για τη ζωή του σ' ένα τιτάνειο αγώνα επί δύο χρόνια. Το όνομά του είναι Παύλος και όλοι εμείς, με τα χρήματα, που μπορούμε να διαθέσουμε, ίσως του δώσουμε τη ζωή!

Ο Παύλος διαγνώστηκε με μια επιθετική Λευχαιμία τύπου Τ και παρά το γεγονός πως ο αδελφός του είναι συμβατός δότης, ο οργανισμός του δεν δέχθηκε τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Μια ελπίδα έχει ο Παύλος να κερδίσει αυτή τη μάχη. Να φύγει άμεσα για τη Βοστόνη των ΗΠΑ.

 Τα χρήματα όμως, που απαιτούνται είναι πολλά και χρειάζεται τη βοήθεια όλων, το ταχύτερο δυνατό. Ήδη οι κάτοικοι του μικρού τόπου όπου ζει, έχουν ανταποκριθεί, αλλά χρειάζεται κι εμάς!
Το περίσσευμα ή το υστέρημα του καθένα που στα μάτια του Παύλου, βλέπει ένα δικό του άνθρωπο.

Μην αφήσετε την ελπίδα να χαθεί! Καταθέστε όσα χρήματα μπορείτε, στον παρακάτω λογαριασμό.

ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ - ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ - ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΣΑΝΑ
ΑΡ. ΛΟΓ. 428/537100-79
ΙΒΑΝ GR8101104280000042853710079

ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ΕΤΗΝGRAA
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ


Τηλέφωνο Επικοινωνίας:

Σουζάνα Κυριακίδου ~ Μαμά Παύλου

6986789490


Δώστε στον Παύλο την ευκαιρία να συνεχίσει να παλεύει, μέχρι να βγει νικητής!
Ενημερώστε όσους φίλους bloggers μπορείτε, κοινοποιήστε σε όλα τα social media!



Σημείωση: Αντί για σχόλια (τα οποία όπως θα παρατηρήσατε είναι κλειστά) αναδημοσιεύστε για να φτάσει σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους, άμεσα.



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ο σκύλος που ήθελε να γίνει άνθρωπος...



Κάποτε, σε μια πολιτεία με πολλά κτίρια και λιγοστά δέντρα, ζούσε ένας σκύλος ανάμεσα σε ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους....
Καθημερινά περνούσε την ώρα του, δίπλα τους, ανάμεσά τους και το μόνο που λαχταρούσε ήταν να γίνει και κείνος σαν αυτούς. Να γίνει άνθρωπος!

Μια μέρα, εκεί που μονολογούσε στεναχωρημένος τον άκουσε ένα περιστέρι.
- Τι έχεις; τον ρωτά
- Θέλω να γίνω άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ. Απάντησε χωρίς να του ρίξει ματιά
- Άνθρωπος; Μα πώς στο καλό σκέφτηκες κάτι τέτοιο! Γιατί θες να γίνεις άνθρωπος;
- Για να μπορώ να τους μιλώ και να με καταλαβαίνουν!... απάντησε συνεχίζοντας να κοιτά στο κενό
- Είσαι σίγουρος πως θες κάτι τέτοιο; ρωτά διερευνητικά το περιστέρι
- Σίγουρος απαντά, με πυγμή ο σκύλος
- Αφού είναι έτσι, ξέρω τον τρόπο! είπε το περιστέρι

Ο σκύλος τώρα, κοίταζε το φτερωτό του φίλο κατευθείαν στα μάτια, περιμένοντας να ακούσει πώς θα καταφέρει να γίνει άνθρωπος.
- Θα πας, του είπε, σε μια μάγισσα που βρίσκεται στην άλλη άκρη της πολιτείας και θα την παρακαλέσεις να σε βοηθήσει!
- Και πώς θα τη γνωρίσω;
- Ζει στο μοναδικό σπίτι με κήπο, που υπάρχει στην πόλη, απάντησε το περιστέρι...
- Και θα με καταλάβει, αν της μιλήσω σκυλίσια; ρωτά ξανά
- Αφού είναι μάγισσα, σου λέω! Όλα τα ζώα τα καταλαβαίνει όπως κι αν της μιλούν, απαντά με σιγουριά το περιστέρι και πετά μακριά του, αφήνοντάς τον στο πεζοδρόμιο να αποφασίσει.

Δεν έχασε καιρό. Ξεκίνησε αμέσως για το μοναδικό σπίτι με κήπο της πόλης. Είχε ακούσει τους ανθρώπους να μιλούν γι' αυτό. Άλλοι μιλούσαν με θαυμασμό για τα κόκκινα τριαντάφυλλα του κήπου και για ψηλά του δέντρα κι άλλοι μιλούσαν με απορία... τι στο καλό ήθελαν τόσα δέντρα και φυτά, που χρειάζονταν περιποίηση και πότισμα και σκάλισμα και κόστιζαν τόση κούραση και ταλαιπωρία!

Περπατούσε ώρες ανάμεσα σε αυτοκίνητα, φανάρια, κορναρίσματα, ανθρώπινες φωνές, μποτιλιάρισμα και μπόλικο καυσαέριο. Τίποτα όμως δεν τον έκανε να σταματήσει. Ήθελε να φτάσει όσο γινόταν γρηγορότερα στη μάγισσα που θα τον έκανε άνθρωπο....
Στη διαδρομή, προσπαθούσε να φανταστεί πώς θα ήταν και πώς θα τον υποδεχόταν. Φοβόταν και λίγο μήπως τον κοροϊδέψει, μήπως γελάσει μαζί του, ή τον διώξει και ετοίμαζε τα λόγια που θα της έλεγε για να την πείσει. Τίποτα όμως δεν του φαινόταν καλό και κάθε τόσο τα άλλαζε και ξανά από την αρχή.

Με τούτα και με κείνα, βγήκε έξω από την πόλη χωρίς να το καταλάβει. Τώρα οι δρόμοι γίνονταν πιο μικροί χωρίς πεζοδρόμια, αλλά με περισσότερα δέντρα και ελάχιστα σπίτια. Όσο απομακρυνόταν τόσο ανησυχούσε που δεν έβλεπε το σπίτι...
Ώσπου, μια όμορφη μυρωδιά λουλουδιών ήρθε να γαργαλίσει τα ρουθούνια του. Κατάλαβε πως ήταν κοντά στον όμορφο κήπο της μάγισσας κι άρχισε σχεδόν να τρέχει. Λίγο αργότερα βρισκόταν έξω από τη χαμηλή μάντρα και θαύμαζε τα πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια. Ένα μικρό κορίτσι έκανε κούνια στην άκρη της αυλής και τραγουδούσε.

Πλησίασε την ξύλινη πορτούλα που άνοιξε με το πρώτο άγγιγμα και δειλά - δειλά, κατευθύνθηκε προς το κορίτσι. Η απορία του μεγάλωσε όταν διαπίστωσε πως η μικρούλα, μπορούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν! Δεν χρειαζόταν να μιλήσει, να γαυγίσει, να κάνει το παραμικρό!!! Εκείνη καταλάβαινε τι ήθελε να πει μόνο με ένα χάδι!!!
Αυτή θα είναι η μάγισσα, σκέφτηκε!
- Μάγισσα; απάντησε γελώντας το κορίτσι. Δεν είμαι μάγισσα, ούτε και υπάρχουν μάγισσες καλέ μου, του είπε χαϊδεύοντάς τον.

Ψέμματα μου είπε το περιστέρι, σκέφτηκε ο σκύλος. Τι κρίμα, δεν πρόκειται ποτέ να γίνω άνθρωπος!
- Να γίνεις άνθρωπος; Αυτό, θες; Γι' αυτό ήρθες μέχρι εδώ; ρώτησε ξανά.
Αυτό θέλω, απάντησε με τη σκέψη του ο σκύλος. Ή τουλάχιστον να μπορώ να μιλάω όπως οι άνθρωποι. Αλλιώς δεν με καταλαβαίνουν. Με φοβούνται όταν γαυγίζω για να τους τραβήξω την προσοχή, με διώχνουν όταν απλώνω το μπροστινό μου πόδι για να τους χαϊδέψω, με κρατούν μακριά από τα παιδιά, γιατί είμαι μεγαλόσωμος και δεν θέλουν να τα δαγκώσω, χώρια που με ξεχνάνε νηστικό και μόνο, στη βροχή και στο κρύο. Θέλω τόσο να τους πω πως θα προτιμούσα να είμαι νηστικός αλλά μαζί τους, παρά χορτάτος και μόνος μου...

Το κορίτσι, τον άκουγε προσεκτικά κι όταν τελείωσε τη σκέψη του, τον αγκάλιασε σφιχτά και με δάκρυα στα μάτια του είπε: Δεν είμαι μάγισσα, δεν μπορώ να σε κάνω άνθρωπο, ούτε μπορώ να σε κάνω να μιλήσεις ανθρώπινα. Ένα μόνο μπορώ να κάνω. Να σ' αγαπώ!

Όπως καταλαβαίνετε αυτοί οι δυο έμειναν μαζί, αχώριστοι και έζησαν καλά και πολύ καλύτερα από εκείνους που αποκλείουν από τη ζωή τους, τα υπέροχα αυτά ζώα!

Γιατί, η αγάπη φέρνει την επικοινωνία, όχι η γλώσσα, ούτε η ομοιογένεια...


Το παραμύθι αυτό, έγινε για το δρώμενο της αγαπημένης φίλης της Αριστέας και στο blog της "η ζωή είναι ωραία", θα βρείτε όλες τις εξαιρετικές συμμετοχές, που έχουν ήδη δημοσιευθεί!

Αριστέα μου, σ' ευχαριστώ που με ξανάκανες για λίγο παιδί...


Σημείωση: Κάποιο τεχνικό πρόβλημα, που δεν είναι δυνατό να λυθεί από μας, εμφανίζει κάποια σχόλιά σας και κάποια άλλα, τα εξαφανίζει δυστυχώς! Όσοι φίλοι αφήσατε σχόλιο, αλλά δεν σας απάντησα, οφείλεται σ' αυτό και όχι σε αδιαφορία ή οτιδήποτε άλλο!
Σας ευχαριστώ θερμά όλους, για την αγάπη σας και τα καλά σας λόγια!

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Μόνο με κλωστή...


mono-me-klwsti

Η φράση "όλα κρέμονται σε μια κλωστή" σας είναι σίγουρα γνωστή. Αλήθεια, ξέρετε πόσα πράγματα μπορεί να κάνει κανείς με κλωστή εκτός από ρούχα ή κεντήματα; 
Εμείς βρήκαμε στο goodhousekeeping.com αρκετές ιδέες, που αφορούν τη διακόσμηση! Αν θέλετε να τις δείτε, συνεχίστε την ανάγνωση...

mono-me-klwsti


mono-me-klwsti

mono-me-klwsti

mono-me-klwsti

mono-me-klwsti

mono-me-klwsti

mono-me-klwsti

mono-me-klwsti






to e-periodiko mas
0 Σχόλια

"Το καταφύγιο του ουρανού" - A jewel made in Greece 2016


Με τη φράση: "Made in Greece", ένας τίτλος τιμής για το ελληνικό κόσμημα η Μαίρη Σαμόλη μας καλωσορίζει στο site A jewel made in Greece και μας εξηγεί πως η ιδέα της δημιουργίας μιας ευέλικτης και καλαίσθητης πλατφόρμας, όπου θα μπορούν να μετέχουν Έλληνες σχεδιαστές - παραγωγοί σύγχρονου κοσμήματος, ήρθε στο μυαλό της λίγα χρόνια νωρίτερα. Μέσα από αυτή την ιδέα, οι σχεδιαστές δημιουργούν και αναπτύσσουν ένα πολιτισμό σύγχρονης τέχνης με όχημα το ελληνικό κόσμημα. Γιατί, το κόσμημα είναι και τέχνη και πολιτισμός!

Σκοπός της έκθεσης είναι τόσο η παρουσίαση, όσο και η προώθηση της εικόνας του σύγχρονου Ελληνικού κοσμήματος και στην Ελλάδα αλλά και σ' όλο τον κόσμο.

Χρειάστηκαν πολλές και επίμονες προσωπικές προσπάθειες της κ. Σαμόλη, που είναι η οργανώτρια της έκθεσης, αλλά και των συνεργατών της που έδωσαν στην ιδέα υπόσταση το 2014, παρουσιάζοντας την στην Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων με μια ομαδική Έκθεση Σύγχρονου Δημιουργικού Κοσμήματος, την οποία έθεσαν υπό την αιγίδα τους το Υπουργείο Ανάπτυξης, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Νομισματικό Μουσείο και το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη. Συμμετείχαν πολλά ακόμη ελληνικά Μουσεία, όπως το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά - Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Το 2015 στην πρωταρχική ομάδα συμμετείχαν 36 σπουδαίοι σχεδιαστές, δίνοντας της μια καινούργια πνοή και καθιστώντας τη ζωντανό οργανισμό που υποστηρίζει και αναδεικνύει τη μοναδικότητα του κάθε καλλιτέχνη, με σεβασμό στην προσωπικότητα του καθενός.

Σήμερα, μέσω της "Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων που έγινε η αφετηρία για ένα μεγάλο ταξίδι στον κόσμο, γίνεται το "Made in Greece", τίτλος τιμής, ενώ συγχρόνως γίνεται και περισσότερο διαδραστικό, με πολλούς τρόπους, αφού η έκθεση που ξεκινά στις 25/2/2016 με την τρίτη ετήσια συνάντηση δημιουργών εικαστικού κοσμήματος θα φιλοξενήσει ένα αφιέρωμα με τίτλο "Ασκήσεις Ύλης" με σχεδιαστές που δημιουργούν κοσμήματα από μέταλλο και εναλλακτικές πρώτες ύλες,όπως ξύλο, χαρτί, ύφασμα ή γυαλί.


Στις 27/2 μια επίδειξη μόδας με δημιουργίες της σχεδιάστριας μόδας Άντριας Παπαδοπούλου, το κόσμημα θα αποδείξει ακόμα και στους πιο δύσπιστους, πόσο αναπόσπαστο είναι από το ρούχο, ενώ μια ηλεκτρονική ψηφοφορία θα αναδείξει το κόσμημα στο οποίο θα απονεμηθεί το τίτλος τιμής: "Made in Greece".


Διάρκεια της έκθεσης: 25/2/2016 - 29/2/2016
Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη 19:00 (εγκαίνια) - 22:00
Παρασκευή, Κυριακή και Δευτέρα: 11:00 - 20:00
Σάββατο: 10:00 - 18:00

Χώρος: Μηχανουργείο (Δ12), Τεχνόπολις, Γκάζι

Είσοδος ελεύθερη



to e-periodiko mas
0 Σχόλια

MΠOYPXAN TZAΦ: "Εναντιονόμαστε σε μια πολιτιστική γενοκτονία"



Ο πρέσβης του Ιράκ στην Αθήνα, μιλά στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα


Το Ιράκ, μαζί με τη Συρία, βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός πρωτοφανούς αγριότητας πολέμου στη Μέση Ανατολή, που δεν θυμίζει σε τίποτα τους «συμβατικούς» πολέμους. «Κινητήρας» του είναι τρομοκρατικά ισλαμικά κινήματα, με κυριότερα το Ισλαμικό Κράτος και το μέτωπο Αλ Νούσρα, τοπικό παρακλάδι της περιβόητης Αλ Κάιντα. Πίσω από τα κινήματα αυτά κρύβονται συγκεκριμένες χώρες της περιοχής -η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και, βεβαίως, η ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν-, που, παράλληλα με τον κοινό σκοπό της κυριαρχίας ενός ακραίου και φανατικού σουνιτικού Ισλαμισμού, επιδιώκουν να προωθήσουν τις δικές τους, επιμέρους φιλοδοξίες.

Η διοργάνωση στην Αθήνα το τριήμερο (18 - 20 Οκτωβρίου 2015) Διεθνούς Διάσκεψης με στόχο την προαγωγή του διαθρησκευτικού διαλόγου για την ειρηνική συνύπαρξη και την ανοχή ήταν μια ευκαιρία προκειμένου να ταξιδέψει στην ελληνική πρωτεύουσα μεγάλη αντιπροσωπεία από το εμπόλεμο Ιράκ, η οποία έσπασε τη σιωπή για τη συντελούμενη από τους ισλαμιστές γενοκτονία σε βάρος χριστιανών, Ασσυρίων, «ηλιολατρών» Γιεζιντί και άλλων μειονοτικών ομάδων, όπως και εναντίον της μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράκ.
Τη ζοφερή αυτή κατάσταση, που εκδηλώνεται στην Ευρώπη με το τεράστιο κύμα προσφύγων, περιέγραψε με διπλωματικότητα αλλά και απόλυτη ειλικρίνεια ο πρέσβης του Ιράκ στην Αθήνα, Μπουρχάν Τζαφ, σε συνέντευξή του στα «Επίκαιρα». Τα ερωτήματα αφορούσαν στον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ, στη δυναμική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, στο τσουνάμι των προσφύγων στην Ευρώπη. Οι απαντήσεις του δίνουν την πραγματική εικόνα της περιοχής και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Η συνέντευξη δόθηκε για την έντυπη έκδοση του περιοδικού "Επίκαιρα".

Παρακολουθείτε τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα σε σχέση με τη μαζική προσέλευση προσφύγων. Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στο Ιράκ; Εκτιμάτε ότι θα γιγαντωθεί το προσφυγικό κύμα προς την Ευρώπη;
Τη μεγάλη εικόνα του προβλήματος μας τη δίνουν οι δηλώσεις του ύπατου αρμοστή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Το 2014, σύμφωνα με αυτόν, έγιναν πρόσφυγες ή εσωτερικοί μετανάστες στις ίδιες τους τις χώρες 60 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή 1 στους 122 είναι πρόσφυγας. Και μόνο το γεγονός αυτό μετέτρεψε την προσφυγική κρίση της Μέσης Ανατολής σε ευρωπαϊκή, για την οποία τα ευρωπαϊκά κράτη αναζητούν άμεση λύση. Από την άλλη, η Ευρώπη ως ήπειρος για την δεν εκλήθη να αντιμετωπίσει προσφυγική κρίση τέτοιων διαστάσεων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια προκειμένου να διασφαλιστεί επαρκής χρηματοδότηση για τη διαχείριση μιας τέτοιας εισροής προσφύγων και να δοθεί οργανωμένη απάντηση σ' αυτή την εξαιρετικά σοβαρή ανθρωπιστική κρίση.

Όσον αφορά στο ίδιο το Ιράκ, και ιδιαίτερα στην περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν, υπήρχαν 2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Η κουρδική περιοχή φιλοξενεί επίσης 300.000 Κούρδους πρόσφυγες της Συρίας. Είναι προφανές ότι είναι ζωτικής σημασίας η συντονισμένη υποστήριξη εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες ενός τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων, που έχει επιπτώσεις και στην οικονομία και την απασχόληση. Σ' αυτό το πλαίσιο η ιρακινή κυβέρνηση, σε συνεργασία με την κουρδική περιοχή του Ιράκ, έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες να φιλοξενήσει και να προστατεύσει τους χριστιανούς και τους Γιεζιντί του ιρακινού Κουρδιστάν.
Χρειαζόμαστε όμως τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας για να διασφαλίσουμε τη συνέχιση της ειρηνικής συνύπαρξης μέσα στον χρόνο και τον χώρο, για να προστατεύσουμε τον πλουραλισμό των πολιτισμών του Ιράκ και να διαφυλάξουμε τη θρησκευτική ανοχή, που έχει παρελθόν 2.000 χρόνων. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ροή των προσφύγων είναι μόνο μία όψη της ανθρωπιστικής κρίσης. Εάν το πολιτιστικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της Μέσης Ανατολής καταρρεύσει, καθώς απειλείται από τον φανατισμό των τρομοκρατών του ISIS, είναι βέβαιο ότι θα θέσει σε κίνδυνο τις ίδιες αρχές και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το ελλnνικό υπουργείο Εξωτερικών διοργάνωσε προ ημερών Διεθνή Διάσκεψη πάνω στον θρησκευτικό και πολιτιστικό πλoυραλισμό και την ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή. Πιστεύετε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία μπορεί να συμβάλει σε μια βιώσιμη λύση;
Αυτό στο οποίο εναντιωνόμαστε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πολιτιστική γενοκτονία. Είναι όμως και ειρωνεία της ιστορίας που επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Είναι ειρωνικό γιατί οι ηγεμόνες που ανήγειραν μνημεία, που καταστρέφονται σήμερα θεωρείται ότι ήταν και οι ίδιοι μεταξύ των πιο βίαιων και αδίστακτων ηγεμόνων που γνώρισε ποτέ η περιοχή. Είμαστε όμως τώρα στον 21ο αιώνα και βλέπουμε να διαπράττονται ανάλογες ακρότητες και καταστροφές από τους τρομοκράτες του ISIS.

Αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που απαιτεί την πλήρη προσοχή της διεθνούς κοινότητας.
Στην πολιτισμένη, υποτίθεται, και ανεκτική  εποχή μας, η συνεχιζόμενη καταδίωξη των μειονοτήτων θέτει σε κίνδυνο την επιβίωσή τους, ενώ πρέπει να διασφαλιστεί η συνέχιση της παρουσίας τους, δίπλα σε διαφορετικούς πολιτισμούς, με τους οποίους συνυπάρχουν ειρηνικά εδώ και αιώνες.
 Μια τέτοια Διάσκεψη μπορεί να γίνει αφετηρία ενός συνεκτικού διαλόγου για την ανθρωπιστική κρίση στη Μέση Ανατολή και για τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να διαφυλαχθούν οι αξίες της ελευθερίας, της ανοχής και της αξιοπρέπειας για όλους.

Το Ιράκ έλαβε μέρος στη Διάσκεψη με αντιπροσωπεία βουλευτών και θρησκευτικών ηγετών, η συμβολή των οποίων ήταν ανεκτίμητη.

 Αυτό, πάντως, που χρειάζεται είναι στέρεη οργάνωση και χώρος για πραγματικό διάλογο μεταξύ των συμμετεχόντων, μέσα από εργαστήρια και συναντήσεις, που θα επιτρέψουν να πάνε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα από τους μονολόγους. Απαιτείται επίσης να δοθεί έμφαση στις χώρες που έχουν επηρεαστεί περισσότερο απ' όλες πρέπει να τους δοθεί προτεραιότητα στην εξεύρεση λύσεων. Αυτό θα προστατεύσει από το να επεκταθεί το πρόβλημα και σε άλλες περιοχές. Οπωσδήποτε, η εμβάθυνση του διαλόγου είναι ο μόνος δρόμος προς μια βιώσιμη λύση.

«Προτεραιότητα να ηττηθεί το ISIS» 
Пола єivat n γνώμη oас για τη ρωστική παρέμβαση και τον ρόλο της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ στη Συρία;

Δεν υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, γιατί ουδεμία κρίση σε οποιαδήποτε αραβική χώρα άφησε ανεπηρέαστο τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο ή τη Μέση Ανατολή.
Πρώτα απ' όλα, είναι ενθαρρυντικό ότι ο κόσμος δεν άφησε μόνο του το Ιράκ στη μάχη κατά του ISIS και των άλλων τρομοκρατικών ομάδων. Το να υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν αυτό τον αγώνα αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη που διατηρεί η διεθνής κοινότητα στο Ιράκ και στην ικανότητά του να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτή την απειλή. Πρώτη προτεραιότητα τώρα είναι να αντιμετωπιστεί και να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος. Η συμπάθεια, εξάλλου, που μπορεί να απολαμβάνει η συγκεκριμένη οργάνωση δεν προερχόταν από τις κυβερνήσεις του Κόλπου, αλλά από ισχυρούς επιχειρηματίες που είναι υποστηρικτές της. Το θέμα προκάλεσε, βεβαίως, ερωτήματα.

Αυτό όμως που διακυβεύεται σήμερα είναι η αντιμετώπιση της κατάστασης στη Συρία. Γι'αυτό τον σκοπό το Ιράκ θα καλωσόριζε κάθε χώρα που θα ήθελε να συστρατευθεί στις προσπάθειες του διεθνούς συνασπισμού.
Οπωσδήποτε όμως είναι προφανές ότι οι παγκόσμιες προσπάθειες για την ήττα των τρομοκρατών του ISIS θα ήταν πιο αποτελεσματικές εάν υπάρχει συνεργασία μεταξύ του διεθνούς συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ και της Ρωσίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Άγκυρα οφείλει να συντονιστεί με τη Βαγδάτη στην εκστρατεία της τελευταίας εναντίον της τρομοκρατίας, εφόσον είναι απαραίτητη η συνεργασία επί εδάφους με την κυβέρνηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ιράκ, περιλαμβανομένων των δυνάμεων των Κούρδων ανταρτών Πεσμεργκά στα βόρεια της χώρας. Με τη συνεργασία αυτή θα εξαλειφθούν και οποιαδήποτε ερωτήματα τίθενται αναφορικά με επεμβάσεις που παραβιάζουν την κυριαρχία του Ιράκ.




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Περί συμποσίων...



Η λέξη συμπόσιο είναι σύνθετη από το συν και πίνειν και όπως μαρτυρούν και οι λέξεις σημαίνει πίνω με την παρέα ανθρώπων. Υπήρξε μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια για την αρχαιότητα και αφορούσε τη συγκέντρωση φίλων. όπως σήμερα μιλάμε για πάρτι. Πολλές φορές μάλιστα αυτοί που συμμετείχαν (οι καλεσμένοι) συνεισέφεραν είτε οικονομικά, είτε με τρόφιμα τα οποία ονόμαζαν συμβολές ή εράνους όπως τα αποκαλεί ο Όμηρος.

Υπήρξε ο πιο αγαπημένος τρόπος διασκέδασης των αρχαίων και χωριζόταν σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στο φαγητό και το δεύτερο στο ποτό. Για να είμαστε ακριβείς οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν κρασί και μαζί με το γεύμα, όπως και τα ποτά συνοδεύονταν από διάφορα μικρά εδέσματα όπως κάστανα, κουκιά, ψημμένους κόκκους σίτου αλλά και γλυκά από μέλi, έτσι ώστε να απορροφάται το οινόπνευμα και να έχουν τη δυνατότητα να κρατούν τη συνάθροιση περισσότερο χρόνο.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει το δεύτερο μέρος του συμποσίου που ξεκινούσε πάντα με σπονδή κυρίως προς τιμήν του θεού Διονύσου. Ακολουθούσαν συζητήσεις αλλά και διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια με γνωστότερο τον κότταβο. Όσοι συμμετείχαν ήταν ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα και σε χαμηλά τραπέζια βρίσκονταν τα φαγώσιμα και τα παιχνίδια.

Η διασκέδαση όμως δεν σταματούσε εδώ. Χορεύτριες, ακροβάτες, μουσικοί αναλάμβαναν την ψυχαγωγία των παρευρισκομένων, ενώ επέλεγαν στην τύχη τον "βασιλιά του συμποσίου" ο οποίος αναλάμβανε να υποδεικνύει στους δούλους την αναλογία κρασιού και νερού, στην προετοιμασία των ποτών.

Το συμπόσιο ήταν απαγορευμένο στις γυναίκες. Οι μόνες που επιτρεπόταν να λαμβάνουν μέρος ήταν οι χορεύτριες, οι μουσικοί (αυλητρίδες) και οι εταίρες. Συνήθως το οργάνωναν ιδιώτες για τους φίλους του ή και για μέλη της οικογένειάς τους. Άλλοτε η συνάθροιση αυτή ήταν μεταξύ των μελών μιας θρησκευτικής ομάδας ή μιας εταιρείας, δηλαδή ενός κλειστού κλαμπ αριστοκρατών.


Οι γυναικείες παρουσίες είτε αυτές ήταν χορεύτριες είτε μουσικοί, γινόταν προσπάθεια στις περισσότερο καλλιεργημένες τάξεις να μην καλούνται τέτοια πρόσωπα, θεωρώντας πως ένα μορφωμένος και ελεύθερος άνθρωπος δεν χρειάζεται τέτοιου είδους "υπηρεσίες" για να διασκεδάσει. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τις εταίρες οι οποίες ήταν ελεύθερες, ανεξάρτητες, καλλιεργημένες και μορφωμένες και συμμετείχαν στις συζητήσεις μεταξύ των συνδαιτυμόνων. Όσο ανέβαινε το επίπεδο η συμβολή του κάθε συμμετέχοντα στη διασκέδαση μπορούσε να είναι διάφορα αινίγματα ή ένα αυτοσχέδιο ποίημα ή τραγούδι που θα έπρεπε να είναι επίκαιρο.

Έτσι, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς, πως συμπόσια γίνονταν ανεξάρτητα από τα βαλάντια του κάθε ιδιώτη και μπορούσαν να είναι είτε πολυτελή είτε και απλούστερα. Αυτό που έχει κυρίως σημασία και αξίζει να θυμόμαστε είναι πως το συμπόσιο ως πρακτική, εισήγαγε και ένα λογοτεχνικό ρεύμα. Το "Συμπόσιον" του Πλάτωνα, το ομώνυμο έργο του Ξενοφώντα, "Το Συμπόσιον των Επτά Σοφών" του Πλουτάρχου και οι "Δειπνοσοφισταί" του Αθηναίου είναι έργα χαρακτηριστικά.

Τα συμπόσια αποτελούσαν ένα κοινωνικό θεσμό με κανονισμούς και καθορισμένη εθιμοτυπία. Μια μορφή κοινωνικής συγκέντρωσης σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν καφενεία. Από τον 5ο αι. π. Χ. στα σπίτια των πλουσίων αποτελούσαν κέντρα για την ανταλλαγή ιδεών και πνευματικών ζυμώσεων.

Πηγή πληροφοριών: elladomania.blogspot.grwikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"
to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ζωή παράλληλη…



Τόσα χρόνια χωριστά, είχε συνηθίσει την απουσία του. Μπορεί η απόσταση που μπήκε ανάμεσά τους να μην κατάφερε να εξαφανίσει την αγάπη τους, όμως η ζωή της δεν ήταν αυτή που ονειρεύτηκε.


Ένα σπιτικό ζητούσε, ένα σύντροφο, δυο κουτσούβελα να τρέχουν και να τιτιβίζουν ανάμεσά τους και ένα γεράνι στη γλάστρα να το ποτίζει κάθε πρωί. Όμως τα πράγματα δεν ήρθαν έτσι…
Δεν φανταζόταν όταν τον γνώρισε ψηλό, ηλιοκαμένο, μ’ ένα χαμόγελο που φώτιζε τα πράσινα μάτια του, ότι σ’ αυτό τον έρωτα, που γεννιόταν με το πρώτο βλέμμα, δεν θα ήταν δύο, αλλά τρεις! Δεν φανταζόταν πως θα τον μοιραζόταν με μια άλλη μεγάλη αγάπη, τη θάλασσα…
Όταν το συνειδητοποίησε ήταν πια αργά για κείνη! Η καρδιά είχε πάρει τις αποφάσεις και προτιμούσε το λίγο, απ’ το καθόλου!

Πολλές φορές καθισμένη στην αγαπημένη του πολυθρόνα, μετρούσε το χρόνο, που ήταν μαζί του, να δει αν ήταν περισσότερος από το χρόνο, που ήταν χώρια του. Ένιωθε τόσο όμορφα εκεί… σαν αγκαλιά της φαινόταν, που κουβαλά το άρωμά του, ατόφιο, ανεξίτηλο, έφτιαχνε εικόνες, έφερνε αναμνήσεις τρυφερών ιδιαίτερων στιγμών. Δικών τους στιγμών…

Άλλες φορές, μιλούσε στη φωτογραφία του. Της έλεγε αυτά που έκρυβε στην ψυχή της και δεν ήθελε να πει σε εκείνον. Τον μάλωνε, τον αποζητούσε, του κάκιωνε…
Ήταν σα να ζούσε δυο ζωές παράλληλα. Αυτή που ήταν μόνη της κι αυτή που ήταν μαζί του. Γινόταν δυο άνθρωποι, που πάλευαν ο ένας απέναντι στον άλλο. Η λογική με το συναίσθημα σε ένα αέναο πόλεμο, κέρδιζαν κάθε τόσο και μια μικρή μάχη, πότε ο ένας και πότε ο άλλος.
Ώσπου, ερχόταν η ώρα ο καπετάνιος της να γυρίσει. Τότε η χαρά της δεν χωρούσε πουθενά! Όλα της φαίνονταν όμορφα. Ακόμα και το παραπονιάρικο τραγούδι που αγαπούσε και κάθε φορά έκλαιγε ακούγοντάς το, τότε γινόταν ύμνος χαρούμενος!

Τον περίμενε πάντα στο σπίτι, στην πολυθρόνα του, εκεί όπου την άφηνε να προσπαθεί, με περίσσια γενναιότητα, να πνίξει τα αναφιλητά της, κάθε φορά που έφευγε…
Λίγο πριν περάσει το κατώφλι, ένιωθε την αύρα του και την καρδιά της να φτερουγίζει. Έπεφτε στην αγκαλιά του με λαχτάρα, αφήνοντας όλα τα δάκρυα της μοναξιάς να ξεχυθούν ελεύθερα, δίχως κόπο, δίχως συστολή.

Έσμιγαν ξανά και ξανά, σα να ζητούσαν να καλύψουν το χαμένο χρόνο. Το ξημέρωμα τους έβρισκε πάντα αγκαλιά, να μοιράζονται τα κομμάτια της ζωής τους τα χωριστά, να ενώνουν απ’ την αρχή τα νήματα στη σχεδία του σήμερα, που θα τους ταξίδευε, για όσο θα έμεναν μαζί, στον ωκεανό της καθημερινής συμβίωσης…

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "Παίζοντας με τις λέξεις #6" της αγαπημένης φίλης μου της Μαρίας από το My trips on blog, ένα παιχνίδι που ξεκίνησε από τη Φλώρα του TEXNIS STORIES. Οι υποχρεωτικές λέξεις είναι χρωματισμένες με κόκκινο και νικητές αναδείχθηκαν η Μαρία μας από το Απάγκιο και ο Γιάννης μας από το Ηδύποτο.


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Έρωτας είναι θαρρώ...


Τον περιέγραψαν πολλοί, τον ύμνησαν περισσότεροι και άλλοι τόσοι τον θεώρησαν υπεύθυνο για τον πόνο τους. Ένα συναίσθημα που φέρνει αναστάτωση στην ψυχή και στο σώμα. Φέρνει αντάρα στο μυαλό, παγιδεύοντας γλυκά τους ανθρώπους μέσα στη δίνη του πάθους.

Οι αρχαίοι τον είχαν θεό, οι νεότεροι κέντρο της ύπαρξής τους! Ο λόγος φυσικά, για τον έρωτα που η 14η του Φλεβάρη, αφιερώθηκε σε κείνον και τους απανταχού ερωτευμένους.
Άλλοι γιορτάζουν τη μέρα αυτή (υιοθετώντας τη δυτική συνήθεια), άλλοι  την αγνοούν πεισματικά και κάποιοι προσπαθούν να γιορτάζουν όλο τον υπόλοιπο χρόνο.

Σε όποια κατηγορία κι αν βρίσκεται ο καθένας από μας, δεν είναι δυνατό να αρνηθεί, πως ο έρωτας είναι ένα δυνατό κομμάτι της ύπαρξής μας, καθορίζει τη ζωή μας, τις αποφάσεις μας, τις πράξεις μας πολλές φορές. Μπορεί όταν τελειώνει, να μας γεμίζει πόνο και αμέτρητα δάκρυα, αλλά καμιά φορά αν κανείς είναι τυχερός, τη θέση του παίρνει η αγάπη! Η ολοκληρωτική, άδολη, ατελείωτη αγάπη!

Ο,τι όμως κι αν συμβεί, όλοι συμφωνούν πως όποιος δεν ένιωσε αυτό το συναίσθημα, όποιος δεν ερωτεύτηκε, δεν έζησε!!!
Οι εύγλωττοι στίχοι του Γιάννη Πάριου, στο τραγούδι που ακολουθεί, το αποδεικνύουν...
Η μουσική είναι του Χάρη Βαρθακούρη και μοιράζονται την ερμηνεία.


Έρωτας είναι θαρρώ
ό,τι νιώθω αγγίζω και ζω
ένα αθώο φιλί
ένα βλέμμα που στάζει η ζωή.

Έρωτας είναι θαρρώ
ό,τι ψάχνω σε σένα να βρω
δύο σταγόνες ζωής, 
ένας τρόπος να πεις σ' αγαπώ.

Ένα ταξίδι στο φως
ένας δέκατος τρίτος Θεός
μια γλυκιά φυλακή
που δε θέλεις να βγεις από κεί. 

Ένα ταξίδι στο φως
ένας δέκατος τρίτος Θεός
κι ένας λόγος να πεις
πώς αξίζει στον κόσμο να ζεις.

Έρωτας είναι θαρρώ
που γελά σαν παιδάκι μικρό
με δυο χείλη φωτιά
με δυο χέρια ανοιχτά σαν φτερά.

Τα μάτια της είχε κλειστά
Τα μαλλιά της στον ώμο λυτά
κι ένας ήλιος θαρρείς στο κορμί της να πέφτει νωρίς.




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Απολογισμός, κατά παραγγελία!...


Μετά από κάμποσες μέρες αναγκαστικής αποχής από το περιοδικό, (ας όψονται οι απανωτές ιώσεις και οι επιπλοκές τους) μπήκα στο blog για καινούργια ανάρτηση. Εκεί βρήκα το μήνυμα της αγαπημένης μου φίλης της Χριστίνας από το Andromeda my galaxy, που μου έκανε πάσα ερωτήσεις απολογισμού για το χρόνο που πέρασε.

Δεν ξέρω αν κι άλλες φίλες bloggers μου έχουν προτείνει τον απολογισμό αυτό, επειδή τον τελευταίο καιρό ήταν αδύνατο να παρακολουθήσω τα blog τους, ας με συγχωρέσουν αν δεν κατάφερα να το δω.

Το ζήτησε λοιπόν η Χριστίνα και, γεννηθήτω το θέλημά της!

Κάτι που έκανα στο '15 που δεν είχα ξανακάνει ποτέ.
Έγραψα για πρώτη φορά στίχους! Δεν ήξερα καν ότι μπορώ και μεταξύ μας, μπορεί και να μην τα καταφέρνω. Εσείς θα το κρίνετε αυτό. Εγώ πάντως, μέσα στο '15 ξεκίνησα...

Αν κράτησα τους στόχους, που είχα βάλει πέρυσι και αν θα βάλω νέους, φέτος.
Δεν βάζω στόχους, ποτέ ή σχεδόν ποτέ! Όσες φορές το έκανα, μόνο άγχος μου πρόσθεσε και χαρά καμία. Επειδή πιστεύω πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την παίρνει κανείς στα σοβαρά, αποφάσισα να έχω ένα και μοναδικό στόχο. Να χαμογελώ και να αγαπώ.

Ποιες χώρες επισκέφτηκα το '15;
Πολλές, πάρα πολλές!!!... Στο χάρτη, σε ντοκιμαντέρ, νοερά και ονειροπόλα...
Βλέπετε από τη μια η κρίση, από την άλλη ο τρόμος μου για τα αεροπλάνα, καθηλώθηκα στα εντός, αλλά μόνο σαν φυσική παρουσία. Το μυαλό, συνεχώς ταξιδεύει...

Τι θα ήθελα να κάνω το '16, που στερήθηκα το '15;
Το μόνο που πραγματικά στερήθηκα το ΄15, ήταν τα μπάνια στη θάλασσα. Έκανα ελάχιστα κι ομολογώ πως αυτό, με στεναχώρησε. Ελπίζω το επόμενο καλοκαίρι να τα καταφέρω καλύτερα. Αλλιώς, καλή και η μπανιέρα, δεν θα σκάσω κιόλας!

Ποιες ημερομηνίες θα μου μείνουν αξέχαστες στο '15 και γιατί;
Η ημερομηνία που μου ανακοίνωσε η κόρη μου, πως παίρνει πτυχίο! Αυτή θα μου μείνει αξέχαστη σαν αδιόρθωτη χαζομαμά, που είμαι. Συγκινήθηκα πολύ και καμάρωνα άλλο τόσο.

Τι αγόρασα και το χάρηκα πολύ;
Μια καινούργια τσάντα. Λατρεύω τις τσάντες (καλά εντάξει και τα παπούτσια) και την είχα βάλει στο μάτι, για μήνες...

Πού πήγαν τα περισσότερα λεφτά μου;
Ποια λεφτά μου;... Άνεργη και χωρίς ταμείο ανεργίας, δεν έχει λεφτά, μόνο καλό σύζυγο! (αν έχει κι εκείνος δουλειά)

Τι με ενθουσίασε περισσότερο;
Αυτό που ειλικρινά με ενθουσίασε περισσότερο, ήταν η δυνατότητα που μας δόθηκε ή καλύτερα η ευκαιρία να συμμετέχουμε σε φιλανθρωπικά bazaar με τις μικρές μας δυνάμεις με αντικείμενα, που φτιάξαμε μόνες μας. Ήταν μαγικό και μου έδωσε τέτοια ευφορία ψυχής, που θα το ξανάκανα χωρίς σκέψη.

Ποιο τραγούδι θα μου θυμίζει το '15;
"Το τραγούδι του μεθυσμένου" του Σωκράτη Μάλαμα. Μάλιστα, θα το αφιέρωνα και στον Αλέξη, ξέρει αυτός γιατί!... Εκτός των άλλων, είναι και υπέροχο τραγούδι. Απολαύστε το!



Σε σύγκριση με πέρυσι τέτοιο καιρό, φέτος είμαι...
Μια χαρά!!! Όχι ότι πέρυσι ήμουν άσχημα... δεν αφήνω τίποτα να με ταράξει για πολύ. Όσο η οικογένειά μου κι εγώ έχουμε υγεία, όλα είναι καλά. Όπως πάντα λέει και μια αγαπημένη φίλη, αν κάτι δεν είναι πρόβλημα υγείας, δεν είναι πρόβλημα.

Ποια ήταν η αγαπημένη μου ταινία ή σειρά για το '15;
Εδώ, θα με βρείτε εντελώς ετεροχρονισμένη, αφού μέσα στο '15 είδα το "Αν" και το αγάπησα.

Τι έκανε το '15 πιο ξεχωριστό για μένα;
Το γεγονός πως παρά τις δυσκολίες καταφέραμε (σαν οικογένεια) να παραμείνουμε ενωμένοι, χαμογελαστοί και όρθιοι, κάτι που στις μέρες μας γίνεται συνεχώς δυσκολότερο.

Ποιο είναι το fashion concept μου για το '15;
Αυτό που είναι πάντα! "Φόρα το ρούχο, χωρίς να σε φορά, μόνο αν σου πηγαίνει και νιώθεις άνετα μέσα σ' αυτό κι όχι γιατί σου το "επιβάλλουν" οι fashion editors". Αγαπώ τα παντελόνια, τα άνετα και κομψά ρούχα, τα εφαρμοστά φορέματα, τα φουλάρια. Ακόμα κι αν διαφωνούσε μαζί μου η μόδα του '15, έκανα πως δεν άκουγα...

Τι με κράτησε στα λογικά μου;
Το γράψιμο, το e - περιοδικό μας, οι στίχοι, η οικογένειά μου και οι αγαπημένοι μου φίλοι.

Ποιο πολιτικό γεγονός με αναστάτωσε;
Το δημοψήφισμα!!! Δεν είναι λίγο, να κοιμάσαι με το ΟΧΙ και να ξυπνάς με το ΝΑΙ!

Ένα μάθημα ζωής από το ΄15
Πολλά! Θα σταθώ περισσότερο σ' αυτό που έδωσαν και δίνουν οι κάτοικοι των νησιών μας στο Αιγαίο, που με την ανθρωπιά και τη μεγαλοσύνη τους, φρόντισαν όποιο ταλαιπωρημένο πρόσφυγα ξέβρασε το κύμα των ατελείωτων ναυαγίων διακομιδής...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φράση του υπέροχου Μυτιληνιού ψαρά: "Τα μωρέλια, να σώσουμε τα μωρέλια...".

Όπως εξήγησα και παραπάνω δεν είχα επαφή τις τελευταίες μέρες με τη γειτονιά των blogs και τις φίλες κατόχους τους κι έτσι δεν ξέρω ποια δεν έχει πάρει σκυτάλη ακόμα. Την αφήνω λοιπόν εδώ, για όποια θέλει να ανταποκριθεί και να μας γνωρίσει κομμάτια του εαυτού της λίγο καλύτερα.



Marina
Marina
0 Σχόλια

Αλήθεια...



Φυσάει τ' αγέρι και ψιθυρίζει
σκιές οθρώνει στη μοναξιά
ταξίδι κάνει στις αναμνήσεις
να βρει τα χνάρια, τ' αλλοτινά.

Να βρει το βλέμμα, να βρει το χάδι
να βρει το τρέμουλο στο φιλί
να βρει το ρίγος, στο πρώτο χάδι
να βρει το χρόνο και τη στιγμή.

Μα κείνος φεύγει, δε με ρωτάει
τρέχει και παίζει σαν το παιδί
χάνεται στ' άπειρο και μου γελάει
και μου αφήνει βαθιά πληγή.

Σημάδια αφήνει σε κάθε βήμα
γκρίζα τα κάνει τα μαλλιά,
μα την ψυχή δεν την αγγίζει
αυτή είναι η μόνη, που τον νικά.




Η δεύτερη συμμετοχή μου στο 10ο Συμπόσιο Ποίησης της αγαπημένης μου φίλης της Αριστέας, μέσα από το blog της "η ζωή είναι ωραία".

Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, τους φίλους, που ξεχώρισαν τις δημιουργίες μου και τις ψήφισαν.




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Pierre Dulaine, ο άνθρωπος που έβαλε το χορό στα σχολεία...



Ο Πιερ Ντουλέιν γεννήθηκε στις 23 Απριλίου του 1944. Υπήρξε χορευτής και δάσκαλος χορού και δημιούργησε μέθοδο διδασκαλίας χορού, που πήρε το όνομά του. Είναι εκείνος που δημιούργησε ένα  πρόγραμμα ανάπτυξης κοινωνικής και συναισθηματικής των παιδιών από την 5η Δημοτικού χρησιμοποιώντας το χορό για να αλλάξει τις ζωές όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των οικογενειών τους.

Γεννημένος στη Χάιφα της Παλαιστίνης, από Ιρλανδό πατέρα που υπηρετούσε στον βρετανικό στρατό, η ζωή του γίνεται από μικρή ηλικία ένα ταξίδι. Το 1948 οι γονείς του φεύγουν από την Παλαιστίνη για την Κύπρο και στη συνέχεια για την Αγγλία και την Ιρλανδία. Μετά από οχτώ μήνες μετακινήσεων, τελικά καταλήγουν στο Αμμάν της Ιορδανίας. Το 1956 η κρίση του Σουέζ, αναγκάζει την οικογένεια να εγκαταλείψει την περιοχή και να μετοικίσει στο Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία.

Ο Πιερ Ντουλέιν ξεκίνησε να χορεύει στα 14 του και πήρε το πτυχίο του, ως επαγγελματίας χορευτής, σε ηλικία 18 χρόνων. Μετά από τρία χρόνια επιπλέον σπουδών και εξετάσεων έγινε πλήρες μέλος του Imperial Society of Teachers of Dancing. Εργάστηκε ως σόλο χορευτής στο Λονδίνο και αργότερα μετακόμισε στο Ναϊρόμπι της Κένυας, συνεργαζόμενος και με το θίασο Bluebell από το Παρίσι, για να βρεθεί αργότερα στο Arthur Murray στούντιο χορού.

Τον Ιανουάριο του 1976 γνωρίστηκε με την Yvonne Marceau, χορεύτρια και χορογράφο, η οποία βρισκόταν στο στούντιο από το 1973. Γίνονται χορευτικό ζευγάρι και σπουδάζουν μαζί στην Αγγλία κοντά στον John Delroy, κερδίζοντας πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών και το βραβείο Αστέρ. Οι δυο τους, μαζί με τον Otto Cappel, θα ιδρύσουν το 1984 την American Ballroom Theater Comany.

Το 1994 ο Ντουλέιν ίδρυσε το πρόγραμμα "Χορεύοντας στις τάξεις" για την Νέα Υόρκη, σε συνεργασία με το Αμερικανικό Υπουργείο Παιδείας. Η "μέθοδος Ντουλέιν" ενθαρρύνει τα παιδιά να χορεύουν μαζί και μέσα από το χορό, διδάσκονται συνύπαρξη και αλληλοσεβασμό, ενώ παράλληλα αποκτούν καλό έλεγχο του σώματός τους και κοινωνικοποιούνται καλύτερα.

Αυτό το πρόγραμμα έχει ήδη παρουσιαστεί από τον Π. Ντουλέιν, στη Βόρεια Ιρλανδία (όπου και διδάσκεται) και το 2011, ταξίδεψε στο Ισραήλ για να διδάξει τη μέθοδό του κι εκεί!


Να έχετε όλοι, ένα όμορφο μήνα!

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram