Ο Άι Βασίλης ήρθε νωρίτερα!...



Στο σπίτι μου ο Άι Βασίλης έρχεται πάντα Πρωτοχρονιά!. Όμως αυτό που μοιραζόμαστε οι bloggers μεταξύ μας, το οποίο μπορεί να μη σας αφορά ή και να μη σας ενδιαφέρει διόλου, έρχεται να  ενισχύσει την άποψη πως οι διαπροσωπικές σχέσεις χτίζονται με βάση τον αλληλοσεβασμό και την εκτίμηση και δεν εμποδίζονται διόλου από την οθόνη του υπολογιστή και τις αποστάσεις.

Άνθρωποι, που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν άγνωστοι μεταξύ τους, μοιράζονται δημιουργίες, σκέψεις, απόψεις και δημιουργούν σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο και στις αποστάσεις, αφού το διαδίκτυο τους φέρνει κοντά!...
Μοιράζονται αγάπη και την εκφράζουν με κάθε τρόπο όπως οι καλές μου φίλες, που έστειλαν δωράκια και ευχές σκορπώντας χαρά σαν άλλοι Άι Βασίληδες...


Ο λόγος για την Joanna από τη Σύρο, που η εξαιρετικά πρωτότυπη κάρτα της και το διπλής όψης παιχνιδάκι της κοσμούν το δέντρο και την καρδιά μου, από τη μέρα που τα έλαβα. Γιάννα μου αγαπημένη σ' ευχαριστώ θερμά, που με σκέφτηκες!!!


Το στολίδι σου με την κόκκινη πλευρά του βρήκε τη θέση του στο δέντρο μου!...


Ακολούθησε η Αλεξάνδρα, που με δύο υπέροχες κάρτες μία για την κάθε μια μας, μας έστειλε τις πιο θερμές ευχές της για τις γιορτές και τον καινούργιο χρόνο και την αγάπη της!
Αγαπημένη μου Αλεξάνδρα σ' ευχαριστούμε πολύ πολύ!!!


Τρίτο έφτασε το τόσο επιμελημένο δώρο της Μαρίας. Παρά το γεγονός πως ήταν γιατί ήμουν η τυχερή στην κλήρωση του blog της, η αγαπημένη φίλη φρόντισε το δώρο να είναι υπερπαραγωγή, αφού η χειροποίητη κάρτα περιείχε εκτός από τις θερμές ευχές της και ένα στολίδι, που εύκολα σκαρφάλωσε στο δέντρο μου, όπως μπορείτε να δείτε και στη φωτογραφία! Μαζί του ένα βιβλίο και τσάι του βουνού για τις κρύες νύχτες! Μαράκι μου σ' ευχαριστώ πολύ!!! Να ξέρεις πως το τσάι και το βιβλίο, μου κάνουν ήδη συντροφιά αυτές τις μέρες που χιονίζει διαρκώς...



Η Όλγα κι εγώ ευχόμαστε από καρδιάς, να έχετε όλοι μια χρονιά με υγεία, χαρά, ελπίδα και αισιοδοξία. Να είστε με πρόσωπα που αγαπάτε και σας αγαπούν και να περάσετε ξεχωριστές στιγμές.

Θα τα πούμε ...του χρόνου!!!


Marina
0 Σχόλια

It's Christmas!!!



Είναι Χριστούγεννα!!! Η ομορφότερη ημέρα του χρόνου! Η μέρα που γεννήθηκε η αγάπη, η ταπεινοφροσύνη, η ελπίδα, το φως!
Κρατήστε τα στην καρδιά σας σα φυλαχτό και πολλαπλασιάστε τα δωρίζοντάς τα στους ανθρώπους γύρω σας. Γιατί αυτά τα πολύτιμα δώρα, έχουν κάτι μαγικό. Όσο πιο πολύ μοιράζονται, τόσο πιο πολύ αυξάνονται!...

Να είστε όλοι υγιείς, ευτυχισμένοι, χαρούμενοι με φως στην ψυχή και τη ζωή σας! 
Χρόνια πολλά!!!


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Φωτεινές μπάλες


christmas-crafts

Η ιδέα ενός φωτισμένου χώρου από εκατοντάδες μικρά φωτάκια, πάντα γοητεύει. Ίσως γιατί μέσα στη νύχτα θυμίζουν τον έναστρο ουρανό. Μια τέτοια ατμόσφαιρα δημιουργεί η κατασκευή που σας προτείνω, η οποία είναι εύκολη και τα αποτελέσματα είναι φανερά μπροστά σας.

christmas-crafts


Δύο ειδών μπάλες έφτιαξα και ...φώτισα. Η μία μπάλα είναι μεγάλη και οι υπόλοιπες μικρές. Τα υλικά που χρειάζονται είναι σπάγκος (αγαπημένο υλικό έγινε με τον καιρό), κόλλα, μπαλόνια και φωτάκια μπαταρίας.

christmas-crafts

Για τη μεγάλη χρησιμοποίησα ένα μπαλόνι κανονικό μεγέθους που το φούσκωσα στο μέγεθος μιας παιδικής μπάλας. Τύλιξα τον βρεγμένο με κόλλα σπάγκο γύρω του και περίμενα να στεγνώσει. Έσκασα και αφαίρεσα το μπαλόνι όταν στέγνωσε καλά και τύλιξα τα φωτάκια γύρω της στερεώνοντάς τα με νέο σπάγκο. Αυτό ήταν όλο!...

christmas-crafts

Το ίδιο έκανα και για τις μικρές. Μόνο που το μέγεθος των μπαλονιών ήταν μικρό. Τα μπαλόνια - νερόμπομπες όπως τα λένε τα παιδιά έδωσαν το καλούπι. Η διαδικασία ίδια. Όταν στέγνωσαν πήρα μια σειρά φωτάκια μπαταρίας και την πέρασα μέσα από τις μπάλες. Έτσι στέκονται κιόλας η μία δίπλα στην άλλη φωτισμένες και χαρωπές!

christmas-crafts

Αφού σας πω πως μ' αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο Countdown της Δέσποινας κι αυτή την εβδομάδα, περιμένω εναγωνίως τη γνώμη σας!...





Marina
2 Σχόλια

"Εκτός Ύλης", η παράσταση που δίνει αφορμές αυτοκριτικής


ektos-ilis-parastasi

Το βραβευμένο θεατρικό έργο "Εκτός Ύλης" ("Ο μονόλογος ενός καθ' ομολογία παράλογου") του Κώστα Λεϊμονή, παίζεται στο Θέατρο Αλκμήνη με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Νικολαΐδη.
Σε μια Ελλάδα όπου η οικονομική κρίση υποδηλώνει και κρίση αξιών ένας πολιτικάντης μετατρέπεται σε πολιτικό εκφωνώντας τον τελευταίο του λόγο στη Βουλή, πριν παραιτηθεί.

Πρόκειται για μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση όπου οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν αν θα καθίσουν στα έδρανα της Βουλής (ως βουλευτές - πολιτικοί) ή θα παρακολουθήσουν από τα θεωρεία ως αγανακτισμένοι πολίτες.

Έφτασε η στιγμή να δούμε ένα πολιτικό με κρίση συνείδησης όχι βέβαια στην πραγματική Βουλή, αλλά στη Βουλή του θεάτρου. Και φυσικά αξίζει να παρακολουθήσουμε πώς θυσιάζει το χρήμα και την εξουσία στο βωμό της αλήθειας! Πώς ξεπερνά τους φόβους του και ζητά συγγνώμη από το λαό, ειδικά στις εποχές που διανύουμε. Όταν το ήθος ολόκληρης της πολιτείας είναι ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν, όπως λέει ο Ισοκράτης, το έργο δίνει αφορμές να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας, για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Για να φτάσει κάποτε η μέρα όπου η αξία των κοστουμιών δεν θα είναι μεγαλύτερη από την αξία αυτών που τα φορούν...


Εκτός από το Γεράσιμο Σκιαδαρέση συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Μαγδαληνή Παλιούρα, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Τάσος Κονταράτος.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Πολιτίμης Μαχαίρα, η μουσική του Γιώργου Περού, ο φωτισμός του Μανώλη Μπράτση, η φωτογραφία και τα video της Αλεξάνδρας Μασμανίδη, τα σκίτσα της Ιουλίας Μακρή, η προώθηση της παράστασης της Άντζυ Νομικού, ενώ στη σκηνοθεσία συμμετέχουν η Μαγδαληνή Παλιούρα και ο Κωνσταντίνος Μουταφτσής.

Το Θέατρο Αλκμήνη βρίσκεται στην οδό Αλκμήνης 12 στα Πετράλωνα (τηλ. 210 34 28 650) και οι παραστάσεις δίνονται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 6:30 μ.μ. και στις 9:30 μ.μ.

Μέρος των εσόδων δίνεται στο πρόγραμμα σίτισης και προώθησης υγιεινής διατροφής (Διατροφή του Ινστιτούτου Prolepsis) για τη σίτιση μαθητών σε δημοτικά σχολεία ευπαθών περιοχών της χώρας μας.
Για εισιτήρια τηλεφωνήστε στο Θέατρο Αλκμήνη ή επισκεφθείτε το viva.gr

Μη χάσετε αυτή την παράσταση!

to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ο Θρύλος των καλικάντζαρων


Ένα …γνωστό παραμύθι



Στο άκουσμα της λέξης (καλικάντζαρος) έρχεται στο μυαλό, η εικόνα της γιαγιάς κοντά στο τζάκι, που διηγείται στα εγγονάκια της, ιστορίες από τα «χρόνια τα παλιά». Τότε που ο κόσμος ήταν πιο απλός στη σκέψη και τη συμπεριφορά και θυμόταν και τηρούσε έθιμα και δοξασίες που τώρα μοιάζουν τόσο νοσταλγικά μακρινές.

Τι ήταν όμως αυτοί οι καλικάντζαροι;

Οι γιαγιάδες απαντούν με περισσή σιγουριά, λες και τους είχαν δει με τα μάτια τους: Αερικά, ξωτικά, που κάθε νύχτα το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων κυκλοφορούν στους δρόμους και τα χαλάσματα του χωριού. Έτσι άκουγαν με ευλαβική προσοχή τα εγγονάκια τις ιστορίες αυτές και λίγο ο φόβος, λίγο ότι η γιαγιά ήταν πολύ πειστική στη διήγησή της, τα μικρά κάθονταν ήσυχα, χωρίς να ταλαιπωρούν τις μαμάδες, που είχαν αμέτρητες δουλειές τις μέρες εκείνες.

Μα πώς ξεκίνησε όλο αυτό το «παραμύθι»; Είναι εύκολο να απαντήσει κανείς αν σκεφτεί πόσο μεγάλη και ανεξάντλητη είναι η φαντασία του λαού μας.

Η αρχή του …μύθου, ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, όπου πίστευαν ότι οι ψυχές έβρισκαν την πόρτα του Άδη ανοιχτή και μπορούσαν έτσι να ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο όποτε ήθελαν, χωρίς κανένα περιορισμό. Αργότερα, οι Βυζαντινοί γιόρταζαν το Δωδεκαήμερο με μουσική, τραγούδια, χορό και μασκαρέματα. Όπως λοιπόν οι άνθρωποι ήταν μασκαρεμένοι, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους, μπορούσαν να κάνουν ότι ήθελαν χωρίς ντροπή και χωρίς να υπολογίζουν τίποτα. Έτσι μπορούσαν να μπουν στα σπίτια των άλλων κάνοντας φασαρία ή τραγουδώντας και ζητούσαν γλυκά ή λουκάνικα από τους οικοδεσπότες για να φύγουν. Ακόμα και από τις καμινάδες μπορούσαν να εισβάλλουν σ’ ένα σπίτι. Όλα αυτά συνεχίζονταν για δώδεκα ημέρες, μέχρι την παραμονή των Φώτων. Με το μεγάλο Αγιασμό, όλα σταματούσαν και οι άνθρωποι ησύχαζαν.

Η μεγάλη φαντασία του λαού μας, όλες αυτές τις συνήθειες των βυζαντινών χρόνων τις μετέτρεψε σε πλάσματα περίεργα, αλαφροΐσκιωτα, που ανεβαίνουν στη γη από τον κάτω κόσμο προσπαθώντας να τα κάνουν όλα άνω – κάτω. Κάπως έτσι «γεννήθηκαν» οι καλικάντζαροι, εκείνα τα μικροσκοπικά πλάσματα με τα μεγάλα αυτιά, τις περίεργες μύτες και τα γαμψά νύχια.

Γιατί οι καλικάντζαροι ανεβαίνουν πάνω στη γη, γιαγιά; Πού είναι όλο τον υπόλοιπο χρόνο; Γιατί διαλέγουν αυτές τις μέρες και όχι κάποιες άλλες;

Αυτές ήταν οι μόνιμες ερωτήσεις των εγγονιών, που άκουγαν με δέος αλλά και με κάποια ελαφρά δυσπιστία. Οι απαντήσεις τις γιαγιάς όμως ήταν πάντα κατατοπιστικές και σχεδόν αποστομωτικές.

Όλο το χρόνο, οι καλικάντζαροι, ζουν κάτω από τη γη και άλλος με τσεκούρι, άλλος με πριόνι, άλλος με τα γαμψά του νύχια, προσπαθούν να κόψουν το δέντρο που κρατά τη γη. Κόβουν συνεχώς από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί. Εκεί κοντά στα Χριστούγεννα το δέντρο θέλει πολύ λίγο ακόμα, για να κοπεί τελείως. Τότε κι αυτοί, το παρατούν και ανεβαίνουν πάνω στη γη, για να ταλαιπωρήσουν τους δόλιους τους ανθρώπους, με τα καμώματά τους. Βρίσκουν ευκαιρία βλέπετε, γιατί ο μικρός Χριστός είναι Αβάπτιστος ακόμα και τα νερά «αβάπτιστα» κι αυτά κι έτσι τους χωράει κι αυτούς ο τόπος, για να κάνουν τις «ζαβολιές» τους. Τα Θεοφάνια όμως που βαπτίζεται ο Χριστός, αυτοί έντρομοι ξαναγυρίζουν κάτω από τη γη και με έκπληξή τους διαπιστώνουν ότι το δέντρο που τη κρατά, είναι άκοπο, ανέπαφο και ξεκινούν πάλι από την αρχή. Έτσι βάζουν σκοπό τους να κάνουν το ίδιο τον άλλο χρόνο και την παθαίνουν πάλι και τον άλλο χρόνο πάλι και ξανά.

Και τι κάνουν δηλαδή; Τι κάνουν; Και τι δεν κάνουν! Έτσι όπως είναι μαυριδεροί, τριχωτοί και μικροσκοπικοί, ανεβαίνουν σιγά - σιγά από τις τρύπες τους στη γη και περιμένουν την ώρα που θα σμίξει η μέρα με τη νύχτα, για να μπουν στα σπίτια να κάνουν ζημιές, να λερώσουν το σπίτι, να «μαγαρίσουν» το νερό, να φάνε το φαγητό, ειδικά αν είναι χοιρινό. Οι καλικάντζαροι λατρεύουν το χοιρινό! Είναι δε τόσο ευκίνητοι, που μπορούν να σκαρφαλώσουν εύκολα στα δέντρα, να πηδήσουν στις σκεπές, να σπάσουν τα κεραμίδια, να μπουν στις καμινάδες. Αυτός είναι ο λόγος, που τα τζάκια είναι πάντα αναμμένα όλο το δωδεκαήμερο. Οι καλικάντζαροι φοβούνται τη φωτιά! Αν σε πετύχουν στο δρόμο τους πεζό; Αλίμονο σου, θα υποφέρεις. Είναι ικανοί να πηδήσουν στην πλάτη σου, να σε τραβολογάνε να χορεύουν πάνω σου, ή να πάρουν την πιο άγρια μορφή τους, προσπαθώντας να σε φοβίσουν.

Μα δεν μπορεί κανένας να προφυλαχτεί απ’ αυτούς; ρωτούσαν αμέσως τα εγγονάκια.

Μα γιατί νομίζετε οι νοικοκυρές σκέπαζαν το χοιρινό τους με σπαράγγια; Για να το γλυτώσουν απ’ αυτούς. Βλέπετε, τα σπαράγγια όταν μαραθούν ξεραίνονται και γίνονται σαν αγκάθια. Έτσι, κανένας καλικάντζαρος δεν τολμά να πλησιάσει το χοιρινό ή τα λουκάνικα. Και δεν σταματούσαν εκεί. Μάζευαν ότι δοχεία άδεια είχαν και τα έβαζαν γύρω από την καπνοδόχο. Όταν οι καλικάντζαροι τα δουν αρχίζουν σα βλάκες που είναι να τα μετρούν. Δεν μπορούν όμως να μετρήσουν πάνω από το δύο, γιατί μπερδεύονται. Έτσι τους παίρνει το ξημέρωμα να μετρούν και να ξαναμετρούν… ένα – δύο, ένα – δύο. Με το πρώτο φως της μέρας πρέπει να εξαφανιστούν κι έτσι γλιτώνει το σπίτι και η ηρεμία του. Άλλοι πάλι, έριχναν αλάτι στη φωτιά. Ο κρότος που κάνει το αλάτι όταν καίγεται, τους φοβίζει και όπου φύγει - φύγει. Εκείνο όμως που τους κρατά σίγουρα μακριά, είναι το λιβάνι. Γι’ αυτό οι νοικοκυρές λιβάνιζαν κάθε απόγευμα όλο το δωδεκαήμερο και κρατούσαν το θυμιατήρι να λιβανίζει συνεχώς, έτσι ώστε να μην πλησιάζει κανείς τους.

Όταν πια οι καλικάντζαροι έφευγαν, την ημέρα των Φώτων, η στάχτη από το τζάκι μαζευόταν και πεταγόταν σε μέρος που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, όπως καθαριζόταν και το τζάκι καθώς και το εικονοστάσι, το καντήλι και οι ίδιοι οι άνθρωποι, γιατί οι κατρουλήδες, όπως αλλιώς τους έλεγαν, μπορούν να «μαγαρίσουν» τα πάντα.

Έτσι κάπως τέλειωνε η ιστορία των γιαγιάδων αφήνοντας τα εγγονάκια κοιμισμένα κοντά στη ζεστασιά της φωτιάς, δημιουργώντας παιδικές αναμνήσεις, τρυφερές, γεμάτες φαντασία περισσότερο, παρά φόβο…





to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Ανακυκλωμένες μπάλες...


ecycled-ornaments

Κάθε φορά, που έρχεται η στιγμή να στολίσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο, διαπιστώνω "απώλειες" στις μπάλες. Άλλες έχουν χάσει το χρώμα τους, κάποιες έχουν χάσει το σημείο που τις κρεμάμε, ενώ κάποιες έχουν απλά παλιώσει...
Η πιο απλή κίνηση θα ήταν να αγοράσω μερικές καινούργιες. Γιατί όμως να μην ανακυκλώσω τις παλιές;

recycled-ornaments.

Σε κάθε ντουλάπα υπάρχουν μπλουζάκια, που δεν χρησιμοποιούνται αλλά δεν μπορούν και να δοθούν γιατί είναι φθαρμένα. Αυτά αξιοποίησα για να φτιάξω τις μπάλες και να γίνουν πιο καινούργιες από πριν. Τύλιξα το ελαστικό ύφασμα γύρω από την κάθε μπάλα, δημιουργώντας ένα μικρό πουγκί, στερέωσα με μια κορδέλα και τις κρέμασα ξανά στο δέντρο.

recycled-ornaments.

Τόσο πολύ με εξίταρε το αποτέλεσμα, που προχώρησα και σε δεύτερη εκδοχή. Αυτή τη φορά χρησιμοποίησα ημιδιάφανο χάρτινο ύφασμα, σαν αυτά που χρησιμοποιούνται σε υλικά συσκευασίας. Ορίστε το αποτέλεσμα!

recycled-ornaments.

Κι επειδή ο πυρετός της δημιουργίας συνεχώς ανέβαινε, σκέφτηκα να φτιάξω και κάποιες εντελώς καινούργιες από σπάγκο. Η διαδικασία γνωστή (σπάγκος τυλιγμένος σε μικρό μπαλόνι, κόλλα, λίγη υπομονή να στεγνώσει, χρυσό spray για το βάψιμο) και το αποτέλεσμα ευθύς αμέσως....

recycled-ornaments.

Λοιπόν, τι λέτε; Έπρεπε να επιλέξω τη λύση της αγοράς;..

...
Με την ανάρτηση αυτή συμμετέχω (αν και αργοπορημένα) στο Countdown της Δέσποινας!



Marina
0 Σχόλια

Το Μουσείο Παιδικής Τέχνης, γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού



Το Μουσείο Παιδικής Τέχνης γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού με δραστηριότητες για όλη την οικογένεια με ελεύθερη είσοδο. Σκοπός της όλης δράσης η καλλιέργεια της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας από την παιδική ηλικία, μέσω της τέχνης.

Έτσι, την Κυριακή 11 Δεκέμβρη 2016 από τις 11 το πρωί και ως τις 2 το μεσημέρι μικροί και μεγάλοι με τη βοήθεια και την καθοδήγηση ανθρώπων του Μουσείου, θα έχουν την ευκαιρία μέσα από εικαστικές δράσεις να διδαχθούν την πολύπλευρη έννοια της Φροντίδας.


Ενώ το Σάββατο 17 Δεκέμβρη 2016 από τις 11:00 ως τις 2:00 μ.μ. στον εκθεσιακό χώρο του Μουσείου θα "Παίζονται Χριστούγεννα" με αφορμή το έργο που ζωγράφισε το 1995 ο Νίκος Πιστώνης όταν ήταν 11 χρόνων. Πρόκειται για  ένα δωρεάν οικογενειακό, εκπαιδευτικό και εικαστικό πρόγραμμα για γονείς με παιδιά ηλικίας από 5 ως 10 χρόνων, το οποίο πραγματοποιείται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Το Μουσείο βρίσκεται στην οδό Κόδρου 9 (προέκταση της οδού Βουλής) στην Πλάκα.

Περισσότερες πληροφορίες για τις δράσεις θα βρείτε εδώ




to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Αγώνας...



Kλωνιά κρύψανε τον ουρανό, τ' αστέρια.
Στα χαμοπούλια του βοριά λέω το όνειρό μου.
κι εκεί τ' αφήνω να γερνά μαζί με τις ανάσες
όσων καταδικάστηκαν ήλιο να μη γνωρίσουν...  

Σα νάν' παιδιά άλλου Θεού, παλεύουν μες τη λάσπη
και μόλις παν να σηκωθούν και βλέμμα να ορθώσουν
μια καταιγίδα τους πετά ξανά μες την αφάνεια…

Πώς να κοιτάξω ουρανό, πώς να αρθρώσω λέξη!
Μια αχτίδα ήλιου αναζητώ να ΄ρθει να τους ζεστάνει
κι ένα χαμόγελο γλυκό κάποιες πληγές να γιάνει

Αφού ξωμείναν οι άνθρωποι μες τα δικά τους "θέλω"
κι άλλο δεν βλέπουν δίπλα τους, παρά τον εαυτό τους
φωνή να γίνω στη φωνή, όλων που υποφέρουν!…

...

Οι πρώτοι τέσσερις στίχοι συμμετείχαν στις "25 Λέξεις #10" του blog "το Κείμενο" της καλής φίλης Μαρίας Νικολάου, όπου μας έδωσε ως πηγή έμπνευσης τη εκπληκτική της φωτογραφία και μας ζήτησε να εκφράσουμε με 25 λέξεις τα συναισθήματα που μας γεννά...

Ευχαριστώ θερμά όσους φίλους το ξεχώρισαν και το ψήφισαν 
και σένα Μαρία μου για την έμπνευση που κάθε φορά μας χαρίζεις!


Marina
0 Σχόλια

Χριστουγεννιάτικα δεντράκια από καραμέλες



Μια πολύ "γλυκιά" ιδέα για χριστουγεννιάτικα δεντράκια σας προτείνουμε σήμερα. Είναι φτιαγμένα από καραμέλες, γίνονται εύκολα και ενθουσιάζουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους.

Ας δούμε τι χρειάζεστε για την κατασκευή τους:
Φελιζόλ κωνικό ή στρογγυλό, ξύλα κανέλλας, γλαστράκια της επιλογής σας, σφουγγάρι ανθοπωλείου και καραμέλες!!


Ξεκινάμε με το γλαστράκι όπου μέσα του τοποθετούμε το σφουγγάρι ανθοπωλείου. Βυθίζουμε τη μια άκρη του ξύλου κανέλλας σ' αυτό και στην άλλη άκρη στερεώνουμε το φελιζολ. Έτσι το δεντράκι μας αρχίζει ήδη να παίρνει μορφή. 


Τώρα σειρά έχουν οι καραμέλες οι οποίες θα στερεωθούν με δύο τρόπους. Αν είναι μαλακές θα χρειαστείτε οδοντογλυφίδες για να τις τοποθετήσετε. Αν όμως είναι σκληρές θα χρειαστείτε θερμοκόλλα. Η επιλογή της καραμέλας θα σας καθοδηγήσει...
Τελειώνουμε την κατασκευή μας με διάφανο βερνίκι σε spay, που θα δώσει και περισσότερη λάμψη. 
Δείτε πόσο όμορφα είναι!


Αν έχετε παιδιά που έχουν γενέθλια τις ημέρες των γιορτών, τα δεντράκια με τις μαλακές καραμέλες θα ομορφύνουν τον εορταστικό μπουφέ! Πόσο μάλιστα αν οι μικροί σας καλεσμένοι μπορούν να γευτούν τις καραμέλες τους. Φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα χρησιμοποιήσετε το βερνίκι λάμψης.


Τα δεντράκια είναι φτιαγμένα από την καλή μας φίλη Ειρήνη Μητούδη Interior Desinger - Διακοσμήτρια (Μελέτη - Επίβλεψη επαγγελματικών χώρων, κατοικιών, καταστημάτων).


to e-periodiko mas
0 Σχόλια

Κοιτάζοντας μέσα μας



Ο μήνας της πιο ζεστής γιορτής του χρόνου, έφτασε! Σε 25 μέρες έχουμε Χριστούγεννα!!
Φώτα, στολίδια, χαρά, ευφορία, γλυκά, ευχές, δώρα... Αυτό ήταν το "σκηνικό" των γιορτών, μέχρι να το ανατρέψει η οικονομική κρίση που περνάμε. Ο κόσμος ξεχυνόταν στους δρόμους και στα μαγαζιά, παρά το κρύο ή τη βροχή, για να ...ετοιμαστεί.

Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως μπορούσαν να περάσουν ευτυχισμένες γιορτές, αγοράζοντας... αγοράζοντας... αγοράζοντας...
Ήταν όμως πραγματικά έτσι; Χωρίς τη ζεστασιά. που δίνει στην καρδιά μας η αγάπη και η επικοινωνία με το συνάνθρωπο, το "σκηνικό" της γιορτής μοιάζει να είναι χωρίς φώτα, παγωμένο, μουντό.

Τα τελευταία χρόνια, όλο αυτό άλλαξε. Οι άνθρωποι περιορίζουν τις αγορές τους, τις βόλτες τους, αλλά και τα χαμόγελά τους... Τα φώτα αρχίζουν να λιγοστεύουν, τα στολίδια να θαμπώνουν και η καρδιά να σφίγγεται. Για πολλούς, όλα γυρνούν γύρω από την αγοραστική τους δύναμη, που ρυθμίζει τη διάθεση για γιορτή, τη διάθεση για χαρά και χαμόγελα και όχι άδικα ίσως...

Αν όμως αναλογιστούμε, πως αυτοί που πραγματικά δεν μπορούν να χαρούν, είναι όσοι βρίσκονται μόνοι στον κόσμο, όσοι έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, όσοι βρίσκονται στα νοσοκομεία, τα παιδιά που δεν έχουν οικογένεια ή αυτά που κακοποιούνται από τις οικογένειές τους, οι άστεγοι, τότε θα καταλάβουμε πως αυτό που έχει σημασία δεν είναι πόσα έχουμε στην τσέπη μας, αλλά πόσα έχουμε στην  καρδιά μας! 

Τα φετινά Χριστούγεννα ας μην απασχολήσουμε άλλο το μυαλό μας με σκέψεις, που αφορούν τα υλικά αγαθά, όσο απαραίτητα κι αν είναι αυτά. Περισσότερο απαραίτητη είναι η αγάπη, η ζεστασιά και η αλληλεγγύη που μας εξασφαλίζει.
Γι' αυτό, μην ανησυχείτε για κείνα που αγοράζοντα, αλλά γι' αυτά που δεν αγοράζονται ακόμα και με όλο το χρυσάφι του κόσμου! Για να περάσουν οι φετινές γιορτές, αν όχι με χαρά τουλάχιστον με χαμόγελο...

Καλό μήνα & καλές γιορτές




Marina
0 Σχόλια

find "to e-periodiko mas" on instagram