Το Πάσχα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Άνοιξη και την αναγέννηση της φύσης, αφού γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο, που ακολουθεί την εαρινή ισημερία.

Είναι η νίκη του Φωτός ενάντια στο Σκοτάδι και σε κάθε τι αρνητικό, ποταπό και βρώμικο. Σηματοδοτεί την αναγέννηση της ψυχής και την ελπίδα για ένα πιο ανθρώπινο κόσμο.

Σε λίγες μέρες θα ανάψουμε όλοι τις λαμπάδες μας, θα ευχηθούμε χρόνια πολλά, θα γιορτάσουμε…

Ας μην αφήσουμε έξω από τη σκέψη μας όσους υποφέρουν, ας απλώσουμε το χέρι μας στους λιγότερο τυχερούς από μας κι ας συγχωρήσουμε όσους μας πόνεσαν, μας πίκραναν, μας στεναχώρησαν…

Το φως που θα ανάψει στη λαμπάδα μας, ας ανάψει πρώτα στην ψυχή μας και ας το κρατήσουμε άσβεστο στο πέρασμα του χρόνου!

Τι είναι το "αυγό της αλληλεγγύης" θα μου πείτε και θα σας εξηγήσω... είναι όλα αυτά τα όμορφα και ευγενικά συναισθήματα που κρύβουμε μέσα μας για το συνάνθρωπο. Συχνά, σα να ντρεπόμαστε γι' αυτά, ξεχνάμε ότι υπάρχουν, ενώ είναι άλλες φορές, που συμβαίνει κάτι συνταρακτικό, το περίβλημα του αυγού σπάει με μιας και πλημμυρίζουν όλα τα συναισθήματα και μας κατακλύζουν. Τότε, μέσα σ' όλη την ανθρώπινη υπερβολή μας, πνίγουμε με περίσσια αγάπη και κινήσεις αλληλεγγύης όλους γύρω μας, για να βρεθούμε πάλι στο μηδέν, σα να αδειάσαμε από συναίσθημα και πρέπει να φορτιστούμε ξανά!

Όμως, αν καταλάβουμε πως αυτό που μας χαρακτηρίζει ως ανθρώπους είναι να απλώνουμε το χέρι σε εκείνο που το χρειάζεται, αν βγούμε από τον εύθραυστο μικρόκοσμό μας και μπούμε στη θέση (για μια στιγμή) όλων όσων υποφέρουν, έχουμε κάνει το πρώτο ουσιαστικό βήμα για να κρατήσουμε ζεστό το "αυγό της αλληλεγγύης" και με απλές πράξεις να δώσουμε στήριξη σε όσους λυγίζουν από τις δυσκολίες, σε όσους είναι λιγότερο τυχεροί από μας. Σε όσους αναζητούν μια θέση στον ήλιο, όπως έχουν δικαίωμα! Είναι σα να τους κάνουμε χώρο, γιατί όλοι χωράμε κάτω από τον ήλιο!!

Με αυτές τις σκέψεις το e-periodiko mas σας καλεί να συμμετέχετε σε ένα διήμερο συζητήσεων και αλληλεγγύης που διοργανώνει το blogaki στο χώρο chimeres.space (Πυθοδώρου 6, Αθήνα) από τις 10:00 το πρωί ως τις 6:00 το απόγευμα, το Σάββατο 20/4 και την Κυριακή 21/4/2019.

O Απρίλιος, δεύτερος μήνας της Άνοιξης είναι ο Μουνιχιών των αρχαίων προγόνων μας και περιλαμβάνει 30 ημέρες από την εποχή του Ιουλίου Καίσαρα, αντί 29 που είχε ως τότε. Η λέξη Απρίλιος προέρχεται από το λατινικό Aprillis και το ρήμα aperire, που σημαίνει «ανοίγω». Το όνομά του συνεπώς είναι συνδεδεμένο με τον καιρό που «ανοίγει» αφού μεγαλώνει η μέρα, το κρύο μαλακώνει και η Άνοιξη δείχνει όλο το όμορφό της πρόσωπο.Ο Νέρων σε ανάμνηση της αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας εναντίον του, θέλησε ανεπιτυχώς να τον μετονομάσει σε Νερώνιο.

Οι Ρωμαίοι είχαν πολλές γιορτές αφιερωμένες σε διάφορους θεούς όπως την Αφροδίτη και τον Απόλλωνα (1η Απριλίου) την Κυβέλη (Μεγαλήσια 4 ως και 10 Απριλίου) και στις 22 του μήνα, γιόρταζαν τα Vinalia priora, γιορτές με μεγάλες κρασοκατανύξεις αφού ήταν οι πρώτες γιορτές κρασιού του χρόνου. Τα Ρωμαϊκά Ανθεστήρια γιορτάζονταν στα τέλη του μήνα και ήταν γιορτές αφιερωμένες στη θεά της βλάστησης και της Άνοιξης, τη Flora.

Στην Ελλάδα ο λαός ονομάζει τον Απρίλη και Λαμπριάτη αφού συνήθως γιορτάζει το Πάσχα το μήνα αυτό. Μαζί με το Μάιο είναι οι κατ’ εξοχήν μήνες των λουλουδιών, που τραγουδήθηκαν περισσότερο από όλους τους μήνες και συνδέθηκαν με τον έρωτα, το χαμόγελο και τη χαρά της ζωής.

Σε κάποιες περιοχές ονομάζουν τον Απρίλη και «Γρίλλη» δηλαδή γκρινιάρη, επειδή αυτόν το μήνα συνήθως τελείωναν τα αποθέματα της προηγούμενης συγκομιδής, αποκαλείται επίσης και «Τιναχτοκοφινίτης» επειδή τινάζουν τα κοφίνια για να τα καθαρίσουν, ενώ αποκαλείται και «Αι - Γεωργίτης» από τη γιορτή του Αγ. Γεωργίου στις 23 του μήνα.

Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι έθιμο σε ολόκληρη την Ευρώπη, που ήρθε στην Ελλάδα την εποχή των Σταυροφοριών, έχοντας τις ρίζες του στους αρχαίους Κέλτες. Τον Απρίλιο που μαλάκωνε ο καιρός, συνήθιζαν να πηγαίνουν για ψάρεμα την πρωταπριλιά. Όμως τις περισσότερες φορές γύριζαν πίσω με άδεια χέρια και έτσι επινοούσαν ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια, δημιουργώντας το έθιμο που γνωρίζουμε ως σήμερα.

Ο Απρίλιος είναι ο μήνας που ως επί το πλείστον γιορτάζεται το Πάσχα. Βέβαια υπάρχουν φορές που το Ορθόδοξο Πάσχα μπορεί να γιορταστεί μέχρι και στις 8 Μαΐου (1983). Οι ρίζες της γιορτής του Πάσχα βρίσκονται στην αρχαία Αίγυπτο, όπου γιόρταζαν την εαρινή ισημερία. Από εκεί πέρασε στους Εβραίους ως «Πεσάχ», σε ανάμνηση της Εξόδου τους από την αιχμαλωσία, για να φτάσει στους χριστιανούς ταυτιζόμενο με τον σταυρικό θάνατο Του Ιησού Χριστού την περίοδο του Εβραϊκού Πάσχα, που γιορταζόταν την ημέρα της πρώτης εαρινής πανσέληνου.

Υπήρξαν μεγάλες διαφορές στον εορτασμό του Πάσχα από τις διάφορες εκκλησίες και για το λόγο αυτό η Α’ Οικουμενική Σύνοδος, που συγκαλέστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 325 μ.Χ. θέσπισε τον τρόπο προσδιορισμού της γιορτής του Πάσχα, ώστε να γιορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της Άνοιξης και αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή, τότε να εορτάζεται την επομένη Κυριακή για να μην συμπίπτει με τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα. Έτσι, ο εορτασμός του Πάσχα συνδέθηκε με την εαρινή ισημερία και την πρώτη πανσέληνο της Άνοιξης.

"Σκέψεις και εικόνες"

Η Άνοιξη είναι μία και σηματοδοτεί την αναγέννηση της φύσης, όμως με αφορμή το «Σκέψεις και Εικόνες» της Μαρίας Νικολάου, η Άνοιξη που εγώ περιμένω είναι και κάτι ακόμα!...

Την περιμένω με ένα ήλιο να χαμογελά ανάμεσα στα σύννεφα και με θράσος να τα κατατροπώνει για να λάμψει.

Ο τρίτος μήνας του χρόνου και ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, έχει τη δική του ιστορία. Ο Μάρτιος πήρε το όνομά του από τον αρχαίο θεό Άρη, που στα λατινικά λέγεται Mars. Ο γιος του, ο μυθικός Ρωμύλος, έδωσε στο μήνα το όνομα του πατέρα του για να τον τιμήσει, μια που ο Άρης θεωρούνταν γενάρχης των Ρωμαίων. Αυτός μάλιστα είναι ο λόγος που ο Πλούταρχος αναφέρει πως ο ο Μάρτιος απεικονίζεται ως άνδρας ντυμένος με δέρμα λύκαινας.

Στο αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Μάρτιος ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και η πρώτη του ημέρα ήταν φυσικά Πρωτοχρονιά κατά την οποία οι Εστιάδες Παρθένες άναβαν νέα ιερή φωτιά στο ναό της Εστίας, στην αγορά της Ρώμης. Γιόρταζαν επίσης τη θεά Ήρα (μητέρα του θεού Άρη) προσφέροντας της οι παντρεμένες γυναίκες, αγελάδες και χήνες, που θεωρούνταν τα ιερά ζώα της Ήρας. Γίνονταν επίσης γιορτές με χορούς και τραγούδια προς τιμήν του θεού Άρη, που κρατούσαν ολόκληρο σχεδόν το μήνα καθώς και γιορτή προς τιμήν του θεού Διονύσου στις 25 του μήνα, που ήταν αφιερωμένη στα αγόρια που συμπλήρωναν το 16ο έτος της ηλικίας τους και παραλαμβάνοντας την ανδρική τήβεννο, έμπαιναν επισήμως στην ανδρική ηλικία.

Κατά την αρχαιότητα στην Ελλάδα, είναι η εποχή που γιόρταζε η Δήλος τον μουσηγέτη θεό της. Στην Αθήνα υπήρχαν την ίδια περίοδο πολυήμερες γιορτών προς τιμήν του Διονύσου οι λεγόμενες "Διονύσια εν άστει". Στις γιορτές αυτές κάνουν την εμφάνισή τους και οι δραματικοί αγώνες στους οποίους λάμβαναν μέρος τρεις τραγικοί ποιητές με μια τετραλογία και πέντε κωμικοί με μία κωμωδία ο καθένας. Επίσης γιορτάζονταν τα "Μυστήρια εν Άγραις" προς τιμήν της Περσεφόνης και τα "Δάσια" προς τιμήν του Μειλιχίου Δία, που ήταν προστάτης των μικρών παιδιών και δεν είχε καμία σχέση με το θεό Δία που κατοικούσε στον Όλυμπο.

Ο Μάρτιος έχει συνδεθεί με ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα, που φέρει το όνομά του, το ασπροκόκκινο βραχιολάκι που ονομάζεται Μάρτης και έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Κάθε πρώτη του Μαρτίου έβαζαν οι μητέρες στα παιδιά τους το βραχιολάκι αυτό, φτιαγμένο από άσπρη και κόκκινη κλωστή για να μην τα κάψει ο ήλιος. Το ίδιο έκαναν και οι νεαρές κοπέλες. Το έβγαζαν από το χέρι τους με το τέλος του μήνα και το τοποθετούσαν στο αρνί του ΠάΠησχα για να ψηθεί χωρίς να καεί στη σούβλα.

Είναι επίσης ο μήνας που συνδέεται με τη Μεγάλη Τεσαρακοστή ή Σαρακοστή, τη 40ήμερη νηστεία, που προηγείται από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα, τη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την επέτειο της Επανάστασης του 1821.

Ο λαός μας έχει δώσει στο Μάρτιο πολλές ονομασίες οι οποίες όλες σχεδόν σχετίζονται με τις άστατες καιρικές συνθήκες που τον συνοδεύουν. Έτσι, τον συναντάμε ως Κλαψομάρτη και Πεντάγνωμο αλλά και Βαγγελιώτη, Φυτευτή και Ανοιξιάτη.








Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr, wikipedia.org
Κείμενο: to e-periodiko mas

Δεύτερος μήνας του χρόνου και τελευταίος του χειμώνα ο Φεβρουάριος ή Φλεβάρης ή Κουτσοφλέβαρος έχει 28 μέρες και κάθε τέσερα χρόνια, που το έτος είναι δίσεκτο 29.

Το όνομά του το πήρε από τη λατινική λέξη februum που σημαίνει καθαρισμός, κάθαρση. Αιτία, οι θρησκευτικές εορτές εξαγνισμού και καθαρμού που τελούνταν στη Ρώμη σε όλη τη διάρκεια του μήνα. Οι ελληνικές του ονομασίες πέρα από την καθιερωμένη είναι και Μικρός, Κουτσός, Φλιάρης, Γκουζούκης και Κούντουρον στα ποντιακά που σημαίνει κοντή ουρά.

Το όνομα Φλεβάρης το πήρε από τα υπόγεια νερά (φλέβες) που αναβλύζουν στη διάρκεια του μήνα αυτού, από τις πολλές βροχές.

Η επιπλέον μία μέρα που προσθέθηκε στο μήνα Φεβρουάριο ξεκίνησε το 44 π.Χ. από τον Ιούλιο Καίσαρα που άλλαξε το ρωμαϊκό ημερολόγιο βοηθούμενος από τον Έλληνα αστρονόμο Σωσιγένη τον Αλεξανδρινό, ο οποίος βασίστηκε στους υπολογισμούς του αστρονόμου (και πατέρα της αστρονομίας) Ίππαρχου, που είχε προσδιορίσει τη διάρκεια του ηλιακού έτους σε 365 ημέρες. Κάθε τέσσερα χρόνια πρόσθεταν στο μήνα μία ημέρα μετά την «έκτην προ των καλενδών του Μαρτίου» που ονομαζόταν bis sextus. Η ημέρα αυτή μετριόταν δύο φορές και έτσι ονομάστηκε «δις έκτη» και το έτος κατ’ επέκταση δίσκετο. Αυτό που με απλά λόγια συμβαίνει είναι πως ένας γήινος χρόνος διαρκεί 365 ημέρες και 6 ώρες. Αυτές οι 6 ώρες που περισσεύουν, στα τέσσερα χρόνια κάνουν ένα ολόκληρο 24ωρο, που προστέθηκε στο μήνα Φεβρουάριο. Έτσι πετυχαίνεται μια σταθερή αίσθηση της ροής του χρόνου και οι τέσσερεις εποχές συμπίπτουν ημερολογιακά μεταξύ τους.

Αξίζει να θυμόμαστε πως αρχικά ο Φεβρουάριος είχε 29 μέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 30, ώσπου ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος το 4 π. Χ. αφαίρεσε μία μέρα και την πρόσθεσε στον Αύγουστο που έφερε το όνομά του.

Ο Φεβρουάριος με τις ανθισμένες αμυγδαλιές αποτελεί τον προπομπό της Άνοιξης και είναι ο μήνας της Αποκριάς του γλεντιού και της χαράς. Η φύση προετοιμάζεται για την αναγέννησή της και οι άνθρωποι μέσα από τις γιορτές του Τριωδίου βρίσκουν την ευκαιρία να ξεδώσουν, να βρεθούν μαζί και να γλεντίσουν για να περάσουν έπειτα στη Σαρακοστή που θα τους δώσει την ευκαιρία να προετοιμαστούν για το Άγιο Πάσχα.

Ο λαός μας αγαπά ιδιαίτερα την Αποκριά και παλιότερα σύμφωνα με τον Γεώργιο Ν. Αικατερινίδη (δρ. Λαογραφίας) η αρχή του Τριωδίου αναγγελόταν με πυροβολισμούς και ταμπούρλα.

Αυτό το μήνα λοιπόν με τις γιορτές και τις φιέστες του, αδράξτε την ευκαιρία να βρεθείτε με ανθρώπους που θα σας κάνουν να νιώσετε όμορφα, χαμογελάστε ή ακόμα καλύτερα γελάστε δυνατά και γεμίστε τις μπαταρίες σας με θετική ενέργεια.

Καλό μήνα σε όλους!

Ένα ακόμα ημερολόγιο, έχω για σας σήμερα, όπως το είχα υποσχεθεί. Για μένα είναι ξεχωριστό, γιατί σε κάθε μήνα αντιστοιχεί ένα λουλούδι και σε κάθε λουλούδι υπάρχουν συμβολισμοί και πληροφορίες, που μαζί θα ανακαλύψουμε!

Ξεκινάμε...
Ιανουάριος. Ο μήνας της Τουλίπας. 
Ένα λουλούδι που δηλώνει την αγάπη, που παίρνει διαφορετική χροιά ανάλογα με το χρώμα. Η κόκκινη τουλίπα συμβολίζει την αληθινή αγάπη, η κίτρινη την απελπισμένη, η μωβ την πίστη στην αγάπη και η λευκή την αγάπη που φτάνει ως τη συγχώρεση.
Στην Ιαπωνική τέχνη της ανθοδετικής, η τουλίπα συμβολίζει την καλοσύνη, τη συμπόνια και την τύχη, γι' αυτό την επέλεξα για να ξεκινήσει μ' αυτή ο πρώτος μήνας του χρόνου.

Φεβρουάριος, ο μήνας του Τριαντάφυλλου.
Είναι το κατ' εξοχήν σύμβολο της αγάπης, αλλά και του πάθους, γι' αυτό και οι περισσότεροι εκφράζουν τον έρωτά τους μέσα από μια ανθοδέσμη με τριαντάφυλλα. Ο Φρόιντ θεωρούσε πως το τριαντάφυλλο συμβολίζει τη γυναικεία φύση, ενώ η μυθολογία αναφέρει πως η θεά Αφροδίτη καθώς αναδυόταν από τη θάλασσα έλαβε ως δώρο καλωσορίσματος λευκά τριαντάφυλλα. Όμως κατά λάθος πάτησε τα αγκάθια και από το αίμα της τα τριαντάφυλλα βάφτηκαν κόκκινα. Ένας άλλος μύθος αναφέρει πως κάποτε η Χλωρίδα βρήκε μια νύμφη νεκρή στο δάσος και μεταμόρφωσε το σώμα της σε λουλούδι. Κάλεσε τότε, την Αφροδίτη η οποία του έδωσε ομορφιά, το Διόνυσο το θεό του κρασιού και του γλεντιού, ο οποίος του έδωσε ευωδία και τον Απόλλωνα ο οποίος το έκανε με τη λάμψη του ήλιου να ανθίσει. Μάλιστα ο θεός του πολέμου ο Άρης ήταν αυτός που του χάρισε τα αγκάθια να προστατεύει το τριαντάφυλλο την ομορφιά του.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει από το Φεβρουάριο που είναι και η γιορτή των ερωτευμένων...

Μάρτιος, ο μήνας της Στερλίτσιας ή αλλιώς Πουλί του Παραδείσου. 
Είναι από τα πιο γνωστά λουλούδια στον κόσμο και συμβολίζει την ευτυχία. Μοιάζει σαν εξωτικό πουλί γι' αυτό και μέχρι το 1773 ονομαζόταν Πουλί του Παραδείσου. Το δεύτερο όνομά του το οφείλει στη Σαρλότ Στέρλιτς, σύζυγο του βασιλιά Γεωργίου Γ' της Αγγλίας, όταν ο βοταναλόγος και διευθυντής των βασιλικών κήπων. σερ Τζόσεφ Μπανκς, του έδωσε το όνομά της.

Απρίλιος, ο μήνας της Φρέζιας. 
Η Φρέζια που κατάγεται από την Αφρική, συμβολίζει την αθωότητα, τη φιλία και την εμπιστοσύνη. Τα χρώματά της είναι τόσα πολλά, που δίκαια θεωρείται ένα από τα πιο πολύχρωμα λουλούδια του κόσμου. Το σημερινό της όνομα το οφείλει στο γιατρό Φρίντριχ Φριζ και η λευκή είναι η πιο αρωματική εκδοχή του λουλουδιού αυτού.

Μάιος, ο μήνας της Μανόλιας. 
Το λουλούδι που συμβολίζει την αρχοντιά, την επιμονή και την αξιοπρέπεια. Τα δέντρα της Μανόλιας είναι από τα πιο όμορφα δέντρα της φύσης. Κατάγεται από την Ασία και το όνομά της το πήρε από το γιατρό Πιερ Μανιόλ, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι επιστήμονες που υποστηρίζουν πως το άρωμά της ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τα συναισθήματα και τη μνήμη. Στην κοσμετολογία το άρωμά της θεωρείται αλησμόνητο και σύμβολο της λάμψης και της φρεσκάδας.

Ιούνιος, του Ασιατικού Κρίνου ή αλλιώς Λίλιουμ Οριεντάλ.
Το λουλούδι αυτό, αποτελεί σύμβολο της αγνότητας, της αθανασίας, της ανάστασης, της αναγέννησης, της εγκράτειας, της γονιμότητας και της καρποφορίας. Είναι αφιερωμένο σε όλες τις παρθένες. Ίσως γι' αυτό να έγινε και η σύνδεσή του με την Παναγία, αφού το λουλούδι καθώς λένε οι βοτανολόγοι κατάγεται από την Παλαιστίνη. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε από Φοίνικες εμπόρους και ονομάστηκε Μαντόνα Λίλη από τους πρώτους αγιογράφους χριστιανούς που ζωγράφιζαν την Παναγία να κρατά ένα κρίνο.
Στην Ελλάδα, υπάρχουν πέντε είδη κρίνων, τα οποία τα περισσότερα φύονται στη βόρεια Ελλάδα. Το πιο γνωστό απ' όλα είναι το Λείριο το πάλλευκο ή αλλιώς κρινάκι της Παναγίας. Φυσικά, το χρώμα του δεν είναι μόνο λευκό. Πολλά είναι τα χρώματα και οι ποικιλίες για το λουλούδι αυτό, που ανθίζει τον Ιούνιο και αποτελεί ένα από τα απειλούμενα φυτά του Εθνικού Πάρκου της Οροσειράς της Ροδόπης.


Αύγουστος, ο μήνας της λεβάντας.
Αποτελεί κυρίως σύμβολο της αφοσίωσης αλλά και του έρωτα, της προστασίας, της καθαρότητας, της μακροζωίας, της επιμονής και της ειρήνης. Το όνομά της προέρχεται από τη λατινική λέξη lavare που σημαίνει πλένω, καθαρίζω, ενώ έχει ιδιαίτερη σημασία για τους χριστιανούς, αφού - σύμφωνα με μια παράδοση - πίστευαν πως βάζοντας λεβάντα στις κλειδαρότρυπες μπορούσαν να κρατήσουν μακριά από το σπίτι τα φαντάσματα και κάθε κακό. Το μεθυστικό της άρωμα έχει την ιδιότητα να ηρεμεί και να κατευνάζει το νευρικό σύστημα και ίσως αυτός είναι ο κύριος λόγος που της προσδίδουν αυτές τις "μεταφυσικές" ιδιότητες. Εξάλλου είναι πολλοί εκείνοι που παραδέχονται πως στη θέα και μόνο των όμορφων μωβ λουλουδιών τους νιώθουν ευφορία και ηρεμία.

Σεπτέμβριος, ο μήνας της Καμέλιας. 
Η κόκκινη συμβολίζει τα ψυχικά χαρίσματα και η λευκή τη χάρη. Η Καμέλια, που είναι ένα αειθαλές δέντρο της Ιαπωνίας και της Κίνας, πήρε το όνομά της από τον Τζόρτζ Κάμελ, ένα ιησουήτη ιεραπόστολο, ο οποίος ταξίδεψε ως την Ασία για να μελετήσει τη χλωρίδα. Λέγεται αλλιώς και Ρόδο της Ιαπωνίας και περιλαμβάνει 250 διαφορετικά είδη. Δεν χάνει ποτέ τα φύλλα της, ενώ τα άνθη της διατηρούνται πάνω στο δέντρο για πολλούς μήνες. Φτάνει σε ύψος τα 20 μέτρα και κάποια είδη της όπως η Καμέλια η σινική, χρησιμοποιούνται ως ρόφημα.

Οκτώβριος, ο μήνας του Κρόκου.
Άλλο ένα λουλούδι με μωβ χρώμα σύμβολο της φιλίας, της ψυχαγωγίας και της μετάνοιας. Ο Κρόκος γνωστός από την αρχαιότητα, αποτέλεσε βασικό συστατικό της ζωής των αρχαίων Ελλήνων με χρήση που δεν περιοριζόταν μόνο στο φαγητό αλλά και στην ένδυση, αφού τον χρησιμοποιούσαν σαν μέσο βαφής υφασμάτων. Η μυθολογία θέλει τον Κρόκο να είναι φίλος του θεού Ερμή, ο οποίος έχασε τη ζωή του από το θεό, όταν τον χτύπησε στη διάρκεια παιχνιδιού, κατά λάθος στο κεφάλι. Στον τόπο που έπεσε νεκρός ο Κρόκος φύτρωσε ένα λουλούδι με μωβ χρώμα και από το αίμα που έσταξε από την πληγή, βάφτηκαν κόκκινοι οι στήμονές του. Για τους χριστιανούς, το άρωμα του κρόκου είναι ένα από τα 58 αρώματα που χρησιμοποιούνται από το Πατριαρχείο για την παρασκευή του Αγίου Μύρου.
Νοέμβριος, ο μήνας της Ανεμώνης. 
Η Ανεμώνη συμβολίζει την προσδοκία, την απλότητα αλλά και το εφήμερο. Το όνομά της ελληνικό, της το έδωσε ο άνεμος που βοηθά τα άνθη της να αναπτυχθούν αλλά σκορπίζει κιόλας τα πέταλά τους με το πρώτο του φύσημα. Γι' αυτό ονομάζεται και ανεμολούλουδο. Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν η Αφροδίτη βρήκε νεκρό τον αγαπημένο της Άδωνι από την οργή του θεού Άρη (που τον παράτησε για χάρη του όμορφου νέου) πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του και ράντισε την πληγή του με νέκταρ το οποίο αναμείχθηκε με το αίμα του και έδωσε αυτό το όμορφο λουλούδι, που όμως έχει μικρή διάρκεια ζωής. Έτσι προκύπτει και ο συμβολισμός του εφήμερου που προσδίδεται σ' αυτό.

Δεκέμβριος, ο μήνας του χριστουγεννιάτικου δέντρου, του έλατου. 
Ένα δέντρο αειθαλές, που δεν χάνει τα φύλλα του ούτε και το έντονο πράσινο χρώμα, γι' αυτό και συμβολίζει την αιωνιότητα και την αιώνια ζωή του Χριστού. Το τριγωνικό του σχήμα συμβολίζει την Αγία Τριάδα, ενώ τα πρώτα του στολίδια που ήταν καρποί του χειμώνα συμβόλιζαν την αναγέννηση. Αργότερα, όταν πια το έλατο μπήκε στα σπίτια, τα κόκκινα στολίδια συμβολίζουν τη θυσία του Σωτήρα μας, τα κεριά (και μετέπειτα φωτάκια) συμβολίζουν το Φως της Ζωής, που είναι ο Χριστός για κάθε χριστιανό και το άστρο στην κορυφή το αστέρι της Βηθλεέμ. Ο άγγελος που πολλές φορές αντικαθιστά το αστέρι, συμβολίζει τον Άγγελο Κυρίου που έφερε την είδηση της Γέννησης στον Ιωσήφ και την Παρθένο Μαρία.

Όλοι οι μήνες μαζί...



Αν σας άρεσε το ημερολόγιο αυτό και θέλετε να το τυπώσετε, πατήστε εδώ. Τυπώνεται σε μισό Α4. Το έχω ετοιμάσει έτσι ώστε να τυπώνονται δύο σε κάθε σελίδα για να μπορείτε να το κόψετε στη μέση...

Άλλα πέντε εκτυπώσιμα ημερολόγια, σας περιμένουν εδώ.

Ένας απλός τρόπος για να το φτιάξετε είναι αυτός της φωτογραφίας. Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες, αφήστε το σχόλιό σας, έτσι ώστε να κάνω ανάρτηση για την κατασκευή του, δίνοντάς σας και περισσότερες ιδέες.



Πηγές πληροφοριών: wikipedia.org
Κείμενο - σχεδιασμός ημερολογίου: to e-periodiko mas

Ένα χαμόγελο είναι η μικρότερη απόσταση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους...

Για κάποιους ανθρώπους το χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό τους αυθόρμητα, αβίαστα... για κάποιους άλλους, δύσκολα! Ακόμα κι όταν τους πουν "χαμογελάστε παρακαλώ", πάλι με δυσκολία θα το κάνουν, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που χαμογελούν από συνήθεια, χωρίς να το νιώθουν.

Για μένα είναι εύκολο, ίσως γιατί έχω πολύ συγκεκριμένους λόγους...

Χαμογελώ κατ' αρχήν κάθε πρωί, στην καινούργια μέρα. Στην κόρη μου, που επιμένει να με λέει "μανούλα" κι ας έγινε ενήλικη. Στον άντρα μου, που παρά τα γκρίζα του μαλλιά, στα μάτια μου είναι ακόμα ο νεαρός που ερωτεύτηκα...

Χαμογελώ ανοίγοντας το παράθυρο. Κοιτάζοντας τη φύση γύρω μου. Δεν έχει σημασία αν ο ήλιος είναι λαμπερός ή κρυμμένος πίσω από πυκνά σύννεφα. Η φύση είναι πανέμορφη σε όλες της τις εκδοχές. Άλλωστε, μου είχε λείψει τόσα πολλά χρόνια, που τώρα που τη χαίρομαι, νιώθω τυχερή!

Χαμογελώ κάθε φορά που κοιτάζω τα έξυπνα ματάκια του σκύλου μου... Το βλέμμα του είναι πάντα γεμάτο αγάπη, λατρεία σχεδόν. Κουνά την ουρά του και μου απλώνει το μπροστινό του πόδι, όπως ένας άνθρωπος δίνει το χέρι του. Μπορώ να μη χαμογελάσω;

Χαμογελώ στο άκουσμα και μόνο των φίλων μου. Όταν πίνουμε παρέα το καφεδάκι μας και συζητάμε αστεία και σοβαρά είμαστε σαν μικρά παιδιά που μοιράζονται ώρες ξενοιασιάς και παιχνιδιού.

Χαμογελώ ακόμα κι όταν πονώ, γιατί έτσι νιώθω να ξορκίζω το κακό. Γιατί παίρνω κουράγιο για να συνεχίσω, ξέροντας πως κάθε μέρα που ανοίγω τα μάτια μου στον κόσμο, είναι και ένα καινούργιο δώρο, που καλούμαι να το ζήσω.

Ξέρω πως δεν είναι πάντα τα πράγματα απλά, είναι όμως βέβαιο, πως το χαμόγελο είναι πραγματικά μεταδοτικό. Σαν μια αόρατη ανθρώπινη αλυσίδα όπου ο ένας δίνει στον άλλο, μια αχτίδα φωτός, ένα μικρό φαναράκι για να το ακουμπήσει στα χέρια του διπλανού του κι εκείνος να το δώσει στον επόμενο και με τον τρόπο αυτό, ανοίγει μια χαραμάδα στην ελπίδα, ζεσταίνονται οι καρδιές και γίνονται πιο ανοιχτές, πιο ανθρώπινες...

Οι εποχές που ζούμε είναι ζοφερές και κάτι τέτοιες ώρες είναι που καταλαβαίνει κανείς την αξία αυτών, που θεωρούνται μικρά, δεδομένα, εύκολα, ενώ είναι τα πιο σημαντικά και τα πιο πολύτιμα!

Χαμογελάστε κι εσείς σε όλους και σε όλα, γιατί όπως λένε, το χαμόγελο σας θα κάνει αυτούς που σας αγαπούν να χαίρονται και τους εχθρούς σας να ανησυχούν...

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.) ιδρύθηκε το 1948 στην Πράγα από την UNESCO και τη διεθνή θεατρική κοινότητα, ενώ έχει Εθνικά Κέντρα σε 100 χώρες ανά τον κόσμο συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Βασικός του στόχος είναι η ανταλλαγή γνώσης και πρακτικής στο χώρο των παραστατικών τεχνών και φυσικά η συνεργασία ανάμεσα στους ανθρώπους του θεάτρου. Η έδρα του βρίσκεται στα γραφεία της UNESCO στο Παρίσι.

Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.) είναι μέλος του Δ.Ι.Θ. από το 1951 που ιδρύθηκε. Είναι ένας μη κυβερνητικός και μη κερδοσκοπικός οργανισμός με μέλη που είναι επαγγελματίες του θεάτρου (ηθοποιοί, θεατρολόγοι/κριτικοί θεάτρου, θεατρικοί συγγραφείς, μεταφραστές, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι/ενδυματολόγοι, φωτιστές, χορευτές, χορογράφοι κ.α. και εδρεύει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

 To 1962 το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσε την 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Από τότε κάθε χρόνο γιορτάζεται με θεατρικά δρώμενα και εκδηλώσεις που έχουν σχέση με το θέατρο, τα οποία διοργανώνονται από τα εθνικά τμήμα του Δ.Ι.Θ. ενώ το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος, για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα πριν από την παράσταση στις 27 Μαρτίου, ενώ μεταδίδεται και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανά τον κόσμο.

Ανάμεσα στις προσωπικότητες, που έχουν γράψει μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, βρίσκουμε τον Ζαν Κοκτώ, τον Άρθουρ Μίλλερ, τον Λώρενς Ολίβιε, τον Ζαν Λουί Μπαρώ, τον Πήτερ Μπρουκ, τον Πάμπλο Νερούδα, τον Ευγένιο Ιονέσκο, τον Λουκίνο Βισκόντι, τον Μάρτιν Έλσλιν, τον Αριάν Μνουσκίν, τον Ντάριο Φο, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και πολλούς άλλους.

Το 2018 το Δ.Ι.Θ. συμπληρώνει 70 χρόνια ζωής και τα γιορτάζει με πέντε διαφορετικά μηνύματα, αφού ζήτησε από πέντε ανθρώπους του θεάτρου από πέντε διαφορετικές ηπείρους να γράψουν μήνυμα. Για την Ευρώπη το μήνυμα ανέλαβε να γράψει ο Βρετανός Σάιμον Μακ Μπέρνι που είναι ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και συνιδρυτής του Theatre de Complicite από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο σπουδαίος Άγγλος καλλιτέχνης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο μήνυμά του αυτό (το οποίο θα μεταφραστεί σε πενήντα γλώσσες) στην Αρχαία Αθήνα και στη συμβολή της στην ανάπτυξη του θεάτρου, αλλά και στο σχεδιαστή του θεάτρου της Επιδαύρου, τον αρχαίο Πολύκλειτο.

Μεταξύ άλλων ο Σάιμον Μακ Μπέρνι αναφέρει: "Η σημασία της λέξης Drama, προέρχεται από την ελληνική λέξη «δραν» που σημαίνει «κάνω/πράττω»… και η λέξη Theatre προέρχεται από την ελληνική Θέατρον που στην κυριολεξία σημαίνει «τόπος που προσφέρει θέα». Ένας  τόπος όπου όχι μόνο κοιτάζουμε αλλά βλέπουμε, παίρνουμε, αντιλαμβανόμαστε. Πριν από 2400 χρόνια ο Πολύκλειτος ο Νεότερος σχεδίασε το σπουδαίο θέατρο της Επιδαύρου. Με μέγιστη χωρητικότητα 14,000 θεατών η εκπληκτική ακουστική αυτού του ανοικτού χώρου είναι θαυμαστή. Ο ήχος ενός σπίρτου που ανάβει στο κέντρο της σκηνής μπορεί να ακουστεί και στις 14,000 θέσεις. Όπως ήταν σύνηθες για τα ελληνικά θέατρα, όταν έβλεπες τους ηθοποιούς έβλεπες επίσης και το τοπίο που απλωνόταν πίσω και πέραν από αυτούς. Το γεγονός αυτό όχι μόνο συγκέντρωνε πολλούς χώρους ταυτόχρονα, την κοινότητα, το θέατρο και τον φυσικό κόσμο αλλά επίσης και όλους τους χρόνους. Καθώς το έργο ανακαλούσε μύθους του παρελθόντος στο παρόν, μπορούσες να δεις πέρα από τη σκηνή, το απώτερό σου μέλλον. Τη Φύση."

Λένε πως η ευτυχία είναι χαρούμενες στιγμές. Άλλοι πάλι λένε πως η ευτυχία είναι τρόπος ζωής και διδάσκεται. Ό,τι από τα δύο κι αν είναι, εμείς βρήκαμε οχτώ τρόπους για να νιώθετε ευτυχισμένοι και σας τους παρουσιάζουμε.

Απολαύστε τα μικρά πράγματα
Για μια στιγμή καθημερινά, δώστε μεγαλύτερη προσοχή σ' αυτά που είναι γύρω σας,  όπως τον ήλιο, έτσι όπως μπαίνει στο δωμάτιό σας το πρωί ή στο άρωμα του καφέ σας. Εκτιμώντας καθημερινά μικρά απλά πράγματα, θα διαπιστώσετε πόσο εύκολα μπορείτε να χαμογελάτε και πόσο τυχεροί είστε για το λόγο αυτό.

Μην είστε τελειομανείς
Το σπίτι δεν γίνεται να είναι πάντα άψογο και τακτοποιημένο. Μια αργία δεν μπορεί πάντα να την περάσετε  έτσι ακριβώς όπως σχεδιάσατε, ούτε τα παιδιά σας μπορούν πάντα να συμπεριφέρονται έτσι όπως θέλετε. Αντί λοιπόν να εστιάζετε κάθε φορά σε ό,τι πάει "στραβά" επικεντρωθείτε στα θετικά. Σ' ένα όμορφο απόγευμα με την οικογένειά σας ή τους φίλους σας, σε ένα ευχάριστο τηλεφώνημα, στην αγκαλιά που θα πάρετε από το παιδί σας, λίγο πριν το βάλετε για ύπνο.

Κάντε ένα βήμα πίσω
Σε όλους συμβαίνει να είναι χαρούμενοι και να νιώθουν ευτυχισμένοι, αλλά σχεδόν ταυτόχρονα να υπάρχει και ένας ανεξήγητος φόβος, πως όλο αυτό θα τελειώσει πολύ γρήγορα. Αντί να αφήσετε αυτές τις αρνητικές σκέψεις να κυριεύσουν το μυαλό σας, εστιάστε σε οτιδήποτε όμορφο υπάρχει γύρω σας. Έτσι θα δημιουργήσετε περισσότερες όμορφες εικόνες στο μυαλό σας, παρατείνοντας την ευτυχισμένη στιγμή ή καλύτερα δίνοντάς της μεγαλύτερη διάρκεια.

Ψηφιακή απεξάρτηση μια φορά τη μέρα
Σε όλους μας έχει γίνει καθημερινή συνήθεια η επαφή με τα social media, πολλές φορές περισσότερο απ' όσο πρέπει. Δοκιμάστε να αντισταθείτε στη συνήθεια αυτή, τουλάχιστον μια φορά τη μέρα. Αντ' αυτού ανοίξτε ένα βιβλίο, ξεφυλλίστε ένα περιοδικό ή καλύτερα τηλεφωνήστε σε ένα φίλο/φίλη που έχετε καιρό να μιλήσετε μαζί του. Η ανθρώπινη επαφή δίνει πάντα χαρά.

Ζήστε τη στιγμή
Αν έχετε καλεσμένους φίλους στο σπίτι, μη σκέφτεστε πόση ώρα θα σας πάρει να καθαρίσετε αφού φύγουν. Αν απολαμβάνετε ένα καφέ με τους φίλους σας, μη σκέφτεστε την ίδια στιγμή σε τι κατάσταση θα βρείτε το σπίτι ή τα παιδιά όταν επιστρέψετε. Απολαύστε τη στιγμή και διασκεδάστε. Για τα άλλα θα ασχοληθείτε αργότερα, αν και εφ' όσον χρειαστεί.

Ορίστε ένα μηναίο στόχο
Αν είστε από τους ανθρώπους που οι υπενθυμίσεις σας βοηθούν και δεν σας δίνουν επιπλέον άγχος, ορίστε στην αρχή κάθε μήνα μια δουλειά που θέλετε οπωσδήποτε να ολοκληρώσετε μέσα σ' αυτό και βάλτε ένα σημείωμα, στην ατζέντα, τον υπολογιστή σας, το ψυγείο ή τον καθρέφτη σας. Να είστε σίγουροι πως εκτός του ό,τι θα καταφέρετε να βρείτε χρόνο για να πετύχετε το στόχο, θα αισθάνεστε πολύ ευτυχισμένοι μετά γι' αυτό.

Ξεφορτωθείτε ό,τι δεν χρειάζεστε ή δεν χρησιμοποιείτε
Μπορεί να αγαπάτε εκείνο το μαλακό φούτερ σας, αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά που το φορέσατε; Συγκεντρώστε αντικείμενα από τη ντουλάπα, την κουζίνα, το σπίτι σας που δεν χρησιμοποιείτε και δώστε τα σε άλλους ανθρώπους που τα χρειάζονται. Στις μέρες μας, είναι εξαιρετικά εύκολο να εντοπίσετε δομές στη γειτονιά ή το δήμο σας όπου μπορείτε να δώσετε ρούχα και άλλα αντικείμενα για ανθρώπους που βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Θα νιώσετε ιδιαίτερη χαρά βοηθώντας τους άλλους, ενώ παράλληλα θα αισθάνεστε ελεύθερα έχοντας δημιουργήσει περισσότερο χώρο και τάξη γύρω σας.

Φτιάξτε κάτι
Οι περισσότεροι ενήλικες ξεχνούν τη χαρά που δίνει η χειροτεχνία! Βάλτε τη λοιπόν στη ζωή σας. Δεν χρειάζεται να είναι ένα περίτεχνο και δύσκολο αντικείμενο. Ας είναι ένα μικρό μαγνητάκι για το ψυγείο σας. Η ευτυχία που θα σας δώσει η εικόνα της δημιουργίας σας θα σας κάνει να ανατρέξετε σε σελίδες diy περιοδικών και ιστοσελίδων για να πάρετε ιδέες και να ξεκινήσετε τη δική σας κατασκευή. Και για να μην παιδευτείτε να ψάχνετε (αλλά και για να παινέψουμε το σπίτι μας) στην καρτέλα diy & crafts του περιοδικού μας, θα βρείτε πολλές για να προσπαθήσετε.

Το διαβάσαμε στο goodhousekeeping.co.uk
Μετάφραση - προσαρμογή κειμένου: "to e-periodiko mas"

Αν πιστεύετε πως σπίτια τέτοια υπάρχουν μόνο στη φαντασία των συγγραφέων και στις ταινίες, κάνετε λάθος! Μπορεί βέβαια το χωριό των Hobbit να δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της τριλογίας "Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών" και της τριλογίας του Hobbit, όμως υπάρχει ως σήμερα και είναι αγαπημένος προορισμός για τουρίστες απ' όλο τον κόσμο.


Το χωριό Hobbiton  της ταινίας δεν είναι άλλο από την αγροτική περιοχή Matamata στη Νέα Ζηλανδία. Σ' αυτή υπάρχουν 44 σπίτια ικανά να μαγέψουν τους επισκέπτες οι οποίοι θα μάθουν από τους ξεναγούς και πολλές λεπτομέρειες που αφορούν το χωριό και πώς δημιουργήθηκε για την ταινία.


Το 1998 ο Peter Jackson αναζητούσε κατάλληλο σημείο για να χτιστεί το "Σάιρ". Με μια εναέρια βόλτα εντόπισε τη γη αυτή η οποία ήταν η φάρμα του Alexander, ένα αγρόκτημα προβάτων 1250 στρεμμάτων, το οποίο έμοιαζε καταπληκτικά με το Σάιρ όπως περιγράφεται στο βιβλίο του JRR Tolkien. Στην περιοχή δεν υπήρχαν γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας ούτε κτίρια και δρόμοι κάνοντας τον P. Jackson να πειστεί πως είναι το κατάλληλο σημείο για να εγκαταλείψει τον 20ο αιώνα και να βυθιστεί στον φανταστικό κόσμο της Μέσης Γης.


Έτσι, το Μάρτιο του 1999 ξεκίνησε η εννεάμηνη κατασκευή του χωριού στην οποία βοήθησε και ο στρατός της Ν. Ζηλανδίας με πλήρη μυστικότητα, ενώ τα γυρίσματα της πρώτης ταινίας της τριλογίας "Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών" ξεκίνησαν λίγο πριν εκπνεύσει ο χρόνος, το Δεκέμβρη.


Με το τέλος των γυρισμάτων έγινε μια πρώτη προσπάθεια κατεδάφισης, παρέμειναν όμως 17 γυάλινες προσόψεις οι οποίες θα χρησίμευαν ως ο καταλύτης που θα προωθούσε το Hobbition στο δημόσιο μάτι με τις περιηγήσεις να ξεκινούν από το 2002. Το 2009 ο P. Jackson επιστρέφει για την ταινία The Hobbit για να αφήσει με το τέλος των γυρισμάτων τα 44 μόνιμα σπιτάκια με τις ίδιες ακριβώς λεπτομέρειες που προβάλλονται στην ταινία. Μάλιστα, οργανώνονται ταξίδια με ξεναγήσεις και πολλά events μέσω της ιστοσελίδας  hobbitontours.com.



Ανάμεσα στα τόσα που έχει να δει και να κάνει, ο επισκέπτης μπορεί να πιει τη μπύρα του στον Πράσινο Δράκο ή να πιει τον καφέ του στο Shire's rest kafe και να κάνει τα ψώνια του στο Shire's store.

Οι πληροφορίες είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του Hobbition.

Η έκθεση A Jewel Made in Greece μετά την επιτυχημένη πορεία της στην Ελλάδα, ανοίγει τα φτερά της για τη Ν. Υόρκη, παρουσιάζοντας το ελληνικό κόσμημα σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία τέχνης και desing του κόσμου.

Η κ. Μαίρη Σαμόλη που είναι η διοργανώτρια της έκθεσης το 2013 είχε την ιδέα να δημιουργήσει μια ευέλικτη και καλαίσθητη πλατφόρμα στην οποία θα μπορούν να μετέχουν Έλληνες σχεδιαστές - παραγωγοί σύγχρονου κοσμήματος, αναπτύσσοντας έτσι ένα δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στον πολιτισμό της σύγχρονης τέχνης και στον πολιτισμό της ιστορίας του Ελληνικού κοσμήματος, με σκοπό να παρουσιάσει το σύγχρονο ελληνικό κόσμημα τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Το 2014 η ιδέα πήρε σάρκα και οστά ξεκινώντας την παρουσίαση στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων μια ομαδική έκθεση Σύγχρονου Δημιουργικό Κοσμήματος η οποία τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του Νομισματικού Μουσείου και του Μουσείου Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη. Πολλά ακόμη ελληνικά Μουσεία όπως το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης συμμετείχαν και παρουσίασαν αντιπροσωπευτικά πιστά αντίγραφα κοσμημάτων από τις συλλογές τους, κάνοντας την προσπάθεια αυτή ακόμα πιο σημαντική.


Έχοντας πλέον γίνει θεσμός η έκθεση A Jewel Made in Greece ταξιδεύει στη Ν. Υόρκη όπου από τις 16 ως τις 19 Νοεμβρίου θα παρουσιάσει το ελληνικό κόσμημα στο Museum of Arts and Desing. Συμμετέχουν 26 Έλληνες δημιουργοί των οποίων οι δημιουργίες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Πολύτιμες Αιωνιότητες, Στερεά Μέταλλα, Υλικοί Κόσμοι.

Για τέσσερις μέρες στον έβδομο όροφο του Μουσείου, το ελληνικό κόσμημα θα πρεσβεύει τον ελληνικό πολιτισμό από το χθες ως το σήμερα μέσα από τις υπέροχες δημιουργίες των ταλαντούχων και εξαιρετικά εμπνευσμένων καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση, η οποία είναι υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και του Οργανισμού Enterprise Greece ο οποίος είναι ο αρμόδιος εθνικός φορέας για την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα και την προώθηση εξαγωγών και τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης.


Εκτός από την κ. Μαίρη Σαμόλη που είχε την ιδέα και τον σχεδιασμό αξίζει να αναφέρουμε πως επιμελήτρια της έκθεσης είναι η κ. Ίρις Κρητικού και σύμβουλος σχεδιασμού παραγωγής η κ. Βερίνα Σαμόλη.


Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Πολύτιμες Αιωνιότητες - Precious Eternities
Μαρία Φωτοπούλου, Στέλιος Καραντώνας, Κέβορκ Κολάνια - Orofasma, Kouzoupis SA Maramenos & Pateras, Εβελίνα Παπαντωνίου, Μαίρη Σαμόλη, Ευάγγελος Τσουκαλάς

Στερεά Μέταλλα - Solid Metals
Μαργαρίτα Χρυσάκη, Dared από τη Δέσποινα Δαλδάκη, Ελένη Δασκαλάκη, Μαριλίνα Δεληγιανναπούλου, Βανέσα Γερουλάνου, Δανάη Γιαννέλη, Μυρτώ Γρηγόρη, Πάνος Καρδάσης, Κάτια Κολοκυθά, Δάφνη Π., Χρυσάνθη Παπαξένου, Όλγα Μαρία Τσιλιγκιρόγλου

Υλικοί Κόσμοι - Material Worlds
Μαρία Χανίου, Φωτεινή Κωσούλη, Σοφία Παπακώστα, Κωνσταντίνα Τζαβιδοπούλου

Δεν μένει παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία!...

Με τον τίτλο "ΕυβοϊκόS.O.S. - Αττική S.O.S." οι Encardia δίνουν μια ξεχωριστή συναυλία την Παρασκευή 8/9/2017 στις 9:00 μ.μ. στο Λιμανάκι Νέας Μάκρης.
Πρόκειται για μια συναυλία διαμαρτυρίας ενάντια στα ΧΥΤΑ και την καταστροφή που προκαλούν στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων.

Ενώ στην Ευρώπη έχει σταματήσει, τα τελευταία είκοσι χρόνια, η κατασκευή ΧΥΤΑ με τη Σουηδία να ανακυκλώνει το 99% των απορριμάτων, που παράγει και μόλις το 1% να καταλήγει σε χωματερή, εμείς στην Ελλάδα συνεχίζουμε όχι μόνο τη λειτουργία ΧΥΤΑ, αλλά κατασκευάζουμε και νέους καταστρέφοντας όλους τους εναπομείναντες πνεύμονες που τόσο απαραίτητοι μας είναι.

Στο Παρίσι με πληθυσμό που ξεπερνά αυτόν ολόκληρης της Ελλάδας, λειτουργούν μόνο δύο ΧΥΤΑ και το ποσοστό ανακύκλωσης φτάνει το 85%. Στη χώρα μας έχετε αναλογιστεί πόσοι ΧΥΤΑ λειτουργούν και πόσο επιβλαβείς είναι για το περιβάλλον και την υγεία μας; Και σα να μην έφτανε αυτό, εμείς κατασκευάζουμε κι άλλους και μάλιστα σε σημεία, που μόνο για χωματερές δεν κάνουν, όπως στο Γραμματικό.

Θα περίμενε κανείς να είναι αρκετό το παράδειγμα της Φυλής για να καταλάβουμε το μέγεθος της μόλυνσης που προκαλούν οι ΧΥΤΑ, όμως δυστυχώς η πολιτεία συνεχίζει να κλείνει τα αυτιά στις νέες μεθόδους και να επιμένει να λειτουργήσει ένας ακόμα, στο πιο λάθος σημείο, αφού κατασκευάζεται πάνω σε βουνό με ρέματα που καταλήγουν στη θάλασσα, μια ανάσα απ’ την ακτή (μόλις 300 μέτρα), μέσα σε δασική έκταση (επιτρέπεται για το κοινό καλό...), δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο, με δύσκολη οδική πρόσβαση, πολύ κοντά στη λίμνη του Μαραθώνα, απ’ όπου ποτίζονται όλες οι καλλιέργειες. Το έργο έχει απενταχθεί από το Ταμείο Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως καταστροφικό για το περιβάλλον...

Αν κάνουμε ένα μικρό απολογισμό μετά και τις τελευταίες πυρκαγιές του καλοκαιριού, τι απομένει για να κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια; Τι απομένει να τους αφήσουμε; Καμένη γη και σκουπίδια;...

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Encardia δίνουν το παρόν και καλούν όλους να τραγουδήσουν μαζί τους για τη Γη, τη Φύση, τη Θάλασσα, τη ΖΩΗ!...

Συνηθίζουμε να λέμε ελληνικό τον καφέ που γίνεται στο μπρίκι, με το μερακλίδικο καϊμάκι και το εκπληκτικό άρωμα. Ελληνικός όμως είναι και ο φραπέ, αφού έλληνας τον επινόησε, εδώ και 60 χρόνια.

Η ιστορία ξεκινά από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης όπου γεννήθηκε τυχαία το 1957, ο φραπέ από τον Δημήτρη Βακόνδιο. Ο αντιπρόσωπος της ελβετικής εταιρείας Νεστλέ στην Ελλάδα Γιάννης Δρίτσας, παρουσίασε ένα νέο προϊόν για παιδιά στη ΔΕΘ. Ένα σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντας το με γάλα και χτυπώντας το στο σέικερ. Προϊόν της ίδιας εταιρίας ήταν και ο στιγμιαίος καφές nescafe, που ήταν ο αγαπημένος του Δημήτρη Βισκόνδιου και συνήθιζε να τον πίνει μέχρι τότε ζεστό. παρασκευασμένο με βραστό νερό και ζάχαρη. Στο διάλειμμα του στη ΔΕΘ, επειδή δεν έβρισκε βραστό νερό, σκέφτηκε να βάλει στο σέικερ το στιγμιαίο καφέ, τη ζάχαρη και κρύο νερό, δημιουργώντας έτσι τον πρώτο φραπέ της ιστορίας.

Από τότε, υπήρξαν διάφορες παραλλαγές με τα βασικά στοιχεία το στιγμιαίο καφέ, το κρύο νερό και τη ζάχαρη και προαιρετικά γάλα και παγάκια κρέμα σαντιγί, ακόμα και παγωτό. Μια ονομαστή παραλλαγή που έκανε τη διαφορά στις προτιμήσεις των καταναλωτών, ήταν αυτή που παρασκεύαζε ο Χρήστος Λέντζος στην περίφημη καφετέριά του στο Παγκράτι το 1965. Η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά στη συνταγή ήταν η προσθήκη μιας επιπλέον κουταλιάς καφέ πάνω στον αφρό, στο ήδη χτυπημένο έτοιμο ρόφημα. Η συγκεκριμένη εκδοχή αποτελούσε ένα ιδιότυπο μονοπώλιο, αφού όσοι προσπάθησαν να την παρασκευάσουν απέτυχαν παταγωδώς.

Η λέξη frappe είναι γαλλική και σημαίνει χτυπημένος. Ο καφές φραπέ όμως, αποτέλεσε μια ελληνική πατέντα τόσο δημοφιλή και αγαπημένη επί δεκαετίες, που έγινε παγκοσμίως γνωστή μέσα από τα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας. Το προϊόν λανσαρίστηκε σαν "καλοκαιρινός καφές" που όμως καταναλώνεται όλο το χρόνο με εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο, αφού εκτός της χώρας ο καφές φραπέ βρίσκεται σε όλες τις επίσημες ελληνικές υπηρεσίες και ελληνικές μόνιμες αντιπροσωπείες στο εξωτερικό, σε όλα τα υπό ελληνική σημαία εμπορικά πλοία και σε εκείνα που έχουν ελληνικά πληρώματα. Το ίδιο συμβαίνει στα αεροπλάνα των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών αλλά και των ξένων που προσεγγίζουν ελληνικά αεροδρόμια, ενώ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται και σε σουπερμάρκετ της Γερμανίας.

Αξίζει να αναφέρουμε πως ένα παρόμοιο ρόφημα με την ονομασία frappucino σερβίρεται από την αλυσίδα Στάρμπακς σε επιλεγμένα σημεία, ενώ προσφέρεται στο Βουκουρέστι, στο Μπιλμπάο της Ισπανίας απέναντι από το Πανεπιστήμιο, στο Όσλο, στην Αγία Πετρούπολη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τσεχία (στο Hip hop Festival κάθε Αύγουστο), στην Ταϊλάνδη, στη Μαλαισία και αλλού. Βρέθηκε μάλιστα να προσφέρεται διαφημιζόμενος στα ελληνικά ως και σε όαση ερήμου στην Τυνησία.




Έρευνα - κείμενο: to e-periodiko mas

Η πρώτη διαδικτυακή πύλη με πληροφορίες, που αφορούν τη φοίτηση και τη διαβίωση ξένων, που θέλουν να σπουδάσουν σε ελληνικά Πανεπιστήμια, είναι γεγονός! Η ερευνητική ομάδα του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου στηριζόμενη στην προπτυχιακή εργασία του Αφγανού μεταπτυχιακού φοιτητή Αράς Χεμάτι, δημιούργησε μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα με ό,τι χρειάζεται να γνωρίζει κάθε αλλοδαπός φοιτητής, που θέλει να σπουδάσει στη χώρα μας.

Στο "studyingreece.edu.gr" που είναι σε λειτουργία, υπό την αιγίδα πλέον, των υπουργείων Εξωτερικών και Παιδείας λειτουργεί ένα εργαλείο προσέλκυσης ξένων φοιτητών. Όπως αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεματικής του Πανεπιστημίου κ. Χρήστος Μιχαλακέλης η Ελλάδα μέχρι τώρα ήταν από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες, που δεν διέθετε διαδικτυακό τόπο. Οι πληροφορίες ήταν όχι μόνο ελάχιστες και διάσπαρτες αλλά και στα ελληνικά με αποτέλεσμα να αποθαρρύνεται ένας δυνητικός φοιτητής ειδικά, όταν δεν ήξερε πού να ψάξει.

Ο κ. Α. Χεμάτι αναφέρει ότι μέσα από την πτυχιακή του διαπίστωσε πως το κέρδος για την Ελλάδα είναι μεγάλο, αφού όσο περισσότεροι είναι οι αλλοδαποί φοιτητές, τόσο καλύτερο όνομα αποκτούν τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Εκτός των άλλων, υπάρχει και οικονομικό όφελος αφού κάθε παιδί θα ξοδέψει τουλάχιστον 500 € μηνιαίως για τις σπουδές του. Άλλες χώρες διαφημίζουν τις σπουδές σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Ο Α. Χεμάνι που είναι ο μοναδικός Αφγανός φοιτητής στην χώρα μας, ξεκίνησε τις σπουδές του το 2008. Μεγαλωμένος στο Ιράν τελείωσε το σχολείο και πέρασε στις εξετάσεις αλλά ως Αφγανός δεν είχε δικαίωμα να σπουδάσει. Στα χρόνια που μεσολάβησαν εργάστηκε ως ράφτης αναγκασμένος να ξεχάσει τις σπουδές, μέχρι τη στιγμή που συναντήθηκε τυχαία με τον τότε πρέσβη της Ελλάδας στο Ιράν, ο οποίος τον βοήθησε να έρθει στη χώρα μας και να πάρει υποτροφία.

Για να παρακολουθήσει στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να μάθει ελληνικά και να εξεταστεί μαζί με 800 υποψηφίους για την επάρκεια της γλώσσας, όμως χωρίς τη δική του διάθεση να μάθει καλά τα ελληνικά, δεν θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο χώρο της σχολής, ούτε και να παρακολουθήσει με άνεση τα μαθήματα.

Η διαδικτυακή πλατφόρμα που δημιουργήθηκε, πάτησε στα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Αράς, αφού η πτυχιακή του εργασία ήταν η βάση στο όλο εγχείρημα. Διαπιστώνοντας πως το σύνολο των πληροφοριών, που ένας αλλοδαπός φοιτητής μπορούσε να βρει στο διαδίκτυο και αφορούσε την Ελλάδα, ήταν στα ελληνικά και ήταν ελλιπείς. Τώρα, η διαδικασία εγγραφής αλλά και πληροφορίες για τις σπουδές, το τόπο διαμονής και σίτισης καθώς και πού θα μεταφράσει έγγραφα, βρίσκονται στη διάθεση κάθε ξένου φοιτητή, που θέλει να σπουδάσει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, όπως αναφέρει η κ. Χρύσα Σοφιανοπούλου επίκουρη καθηγήτρια που μετέχει στην ομάδα.

Η ερευνητική ομάδα του Χ. Πανεπιστημίου, που δημιούργησε αυτή την διαδικτυακή πύλη, απαρτίζεται από φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες και καθηγητές. Η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησαν ήταν η συλλογή πληροφοριών. Παρόλα αυτά βρήκαν το υλικό, το μετάφρασαν στα αγγλικά και το κατηγοριοποίησαν ανά πόλη, αντικείμενο και Πανεπιστήμιο.

Η ιστοσελίδα απευθύνεται σε ξένους φοιτητές οι οποίοι θέλουν να κάνουν σπουδές σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο, αλλά και στους φοιτητές που έρχονται μέσω Erasmus+, ενώ θα υπάρξει μέριμνα για τις δυνατότητες των προσφύγων να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Η πλατφόρμα έχει ήδη παρουσιαστεί σε ημερίδα για τον Εκσυγχρονισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης και στόχος είναι να επιτευχθεί χρηματοδότηση, γιατί μέχρι τώρα όλα τα έξοδα για την υλοποίησή της καλύπτονταν από τα μέλη της ερευνητικής ομάδας.

Έχοντας δεδομένα κάποια πράγματα στη ζωή μας, δεν συνειδητοποιούμε τον κίνδυνο που εγκυμονούν για την υγεία και το περιβάλλον. Άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους περιβάλλον και υγεία, είναι αυτά, που πρέπει να προστατεύονται με κάθε μέσο για να μπορούν να απολαμβάνουν ποιότητα ζωής, όλοι οι άνθρωποι!


Ένα ακόμα ψήφισμα του Avaaz, έρχεται να μας ενημερώσει και να μας αφυπνίσει για όσα μπορούν να συμβούν από τη λειτουργία του ΧΥΤΥ Γραμματικού του Δήμου Μαραθώνα, στη ΒΑ Αττική.
Πρόκειται για ένα θέμα που αφορά όχι μόνο τους κατοίκους της περιοχής όπως θα περίμενε κανείς ή όπως νομίζουμε οι περισσότεροι από μας. Αφορά την Αττική, το νομό με τους περισσότερους κατοίκους στη χώρα μας και λόγω της θέσης της, τη μόλυνση του νότιου Ευβοϊκού, όπου κολυμπά και ψαρεύει μεγάλος αριθμός κατοίκων και επισκεπτών.

Όπως μας ενημερώνει το mail του Avaaz, η Περιφέρεια Αττικής σχεδιάζει εδώ και χρόνια τη δημιουργία ΧΥΤΥ (Χώρο Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων) στο Γραμματικό του Δήμου Μαραθώνα. Αυτή τη στιγμή, το έργο βρίσκεται στην ολοκλήρωσή του με την αγωνία των κατοίκων να φτάνει στα ύψη, για τις επιπτώσεις από τη λειτουργία του.


Οι λόγοι που κάνουν όλους να ανατριχιάζουν (σκεπτόμενοι και μόνο τη λειτουργία του) βασίζονται σε μια σειρά παράλογων και παράνομων ενεργειών που έχουν γίνει. Πρώτα - πρώτα, το σημείο που κατασκευάζεται. Βρίσκεται σε βουνό το οποίο και εξαφανίστηκε σταδιακά για τη δημιουργία του. Στο σημείο υπάρχουν πηγές και ρέματα τα οποία καταλήγουν στις κοντινές παραλίες (στον Ευβοϊκό) και ήδη, παρά τα έργα προφύλαξης που έχουν γίνει, κατεβαίνει ιζηματογενής λάσπη τόσο στη παραλία του Σέσι Γραμματικού, όσο και στις υπόλοιπες. Φανταστείτε να κατεβαίνουν τοξικά υπολείμματα...