Photo by Joshua Hoehne on Unsplash

Μια ακόμα χρονιά φεύγει υπό το πέπλο της πανδημίας. Για άλλους, δεδομένων των συνθηκών, ήταν καλή ή τουλάχιστον υποφερτή. Για άλλους αβάσταχτη, που τους γέμισε πόνο και θλίψη...

Δύσκολες εποχές, μας αναγκάζουν να αλλάξουμε τη ζωή μας, να προσαρμοστούμε σε νέες συνθήκες, να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να τον προστατέψουμε...

Να τον κοιτάξουμε λοιπόν! Αλλά, στα μάτια! Στον καθρέφτη και να αναλογιστούμε όχι τις ευθύνες μας, όχι τα λάθη μας, αυτά θα έρθουν από μόνα τους, όταν κοιτάζοντάς τον αναρωτηθούμε πόσες φορές καταφέραμε να μπούμε στα παπούτσια του άλλου κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς.

Πόσες φορές κάναμε το πρόβλημα του άλλου δικό μας, πόσες φορές μπήκαμε στη θέση του, μπήκαμε στη λογική να τον αφουγκραστούμε, να τον νιώσουμε...

Ίσως τότε, καταλάβουμε πως, από αυτό που πρέπει να προστατευτούμε, είναι η απομόνωση. Η απομόνωση από το πρόβλημα του άλλου, από τον πόνο του άλλου. Αντί να κλεινόμαστε στον μικρόκοσμό μας, ας αφήσουμε τη σκέψη να τρέξει στα κοινωνικά προβλήματα, στις ανισότητες, στην αναλγησία και ας ανοίξουμε πρώτα το μυαλό! Δεν χρειάζεται να "σπάσουμε"  μέτρα, δεν χρειάζεται να κάνουμε κανενός είδους "επανάσταση" . Αρκεί να μη βάλουμε μέτρα στη σκέψη, να μην τη φυλακίσουμε!

Ας αναλογιστούμε αυτή τη χρονιά πόση αγάπη δώσαμε, πόση πήραμε. Πόση χαρά μοιράσαμε και πόση εισπράξαμε βοηθώντας το διπλανό μας...

Ας απαλλάξουμε το μυαλό μας από τους διαχωρισμούς, τους διχασμούς, τη μιζέρια και με καθαρό καμβά ας ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά με χρώματα φωτεινά, σε πείσμα των καιρών και ας υποδεχτούμε όλοι τη νέα χρονιά με χαμόγελο και ενσυναίσθηση!

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους με υγεία και ελπίδα!

Φωτογραφία από Ich wünsche allen eine besinnliche Advents- und από το Pixabay

Χριστούγεννα και πάλι με συνθήκες δύσκολες. Η πανδημία, η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια, κάνουν το σκηνικό κάθε άλλο παρά γιορτινό...

Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον covid -19, ακόμα περισσότεροι νόσησαν και νοσούν παλεύοντας μέσα και έξω από τις εντατικές των νοσοκομείων, που έχουν ξεπεράσει προ πολλού τις αντοχές τους.

Δοκιμαζόμαστε όλοι, με πολλούς και ποικίλους τρόπους, ενώ χιλιάδες είναι εκείνοι που δεν θέλουν καν να γιορτάσουν αφού θρηνούν για τους ανθρώπους που έχασαν.

Όμως τα Χριστούγεννα δεν είναι απλά μια γιορτή που είναι της μόδας, δεν είναι μια εθιμοτυπική διαδικασία. Είναι η γέννηση της Αγάπης, η γέννηση του Φωτός στις καρδιές των ανθρώπων. Είναι η αφορμή να δώσουμε χαρά στους συνανθρώπους μας και να πάρουμε χαρά απ' αυτό.

Μπορεί η εποχή που ζούμε να μας άλλαξε συνήθειες, αλλά δεν πάψαμε να έχουμε συναισθήματα. Ας επικοινωνήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και ας σταθούμε δίπλα σε όσους χρειάζονται μια γλυκιά κουβέντα, μια ζεστή ματιά και ό,τι άλλο μπορούμε να προσφέρουμε.

Η ζωή είναι πάντα ομορφότερη όταν τη μοιράζεσαι και τα Χριστούγεννα έρχονται να μας το θυμίσουν!

Ας είναι φωτεινά και χαρούμενα για όλους σε πείσμα των καιρών και των ιών...

Καλά Χριστούγεννα με υγεία, ελπίδα και πολλή αγάπη για όλους!

 Μπορεί η έλλειψη χρόνου τον τελευταίο καιρό να με κρατά μακριά από το περιοδικό και την όμορφη παρέα σας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν σας έχω στο μυαλό μου.

Και για να το αποδείξω, έφτιαξα για σας το ημερολόγιο του 2022, που μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν φυσικά και να το εκτυπώσετε.

Πολλά συμβαίνουν γύρω μας, τα περισσότερα θλιβερά γι' αυτό, ας προσπαθήσουμε να πιαστούμε από οτιδήποτε μας κάνει να αντλούμε δύναμη και χαμόγελο όσο μικρό και ταπεινό κι αν είναι. Καθημερινά διαπιστώνουμε πως η ζωή για πολλούς (αν όχι για όλους) έχει πάρει τέτοια τροπή, που μας κάνει να συννεφιάζουμε εύκολα και να αναρωτιόμαστε τι θα φέρει το μέλλον.

Όμως, με τη σκέψη πως πάντα μετά την καταιγίδα βγαίνει ο ήλιος, πάντα μετά τη βροχή, το ουράνιο τόξο, ας γίνουμε ο ένας για τον άλλο η αφορμή να αγγίξουμε το όνειρο, να χαμογελάσουμε, να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη!

Με την ελπίδα ότι το δωράκι μου θα σας συντροφεύει όλο το χρόνο και θα σας κάνει να χαμογελάτε, θέλω να σας το δείξω πριν το κατεβάσετε, γι' αυτό πάρτε μια γεύση με τις εικόνες που ακολουθούν.

Για να το κατεβάσετε και να το τυπώσετε σε μέγεθος Α4 πατήστε εδώ.

Για να το κατεβάσετε και να το τυπώσετε σε μέγεθος Α5 (δηλ. δύο στη σελίδα του Α4) πατήστε εδώ.

Εύχομαι σε όλους καλές γιορτές με υγεία και ό,τι επιθυμεί ο καθένας ξεχωριστά!

 

Αρχική photo by Sincerely Media on Unsplash

Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω ένα διαχρονικά επίκαιρο βιβλίο, που κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη. Ένα χαστούκι στο ρατσισμό και το φασισμό μέσα από την πένα του Τζον Μπόιν. Πρόκειται για "Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" που απευθύνεται σε ανθρώπους από 13 ως 113 χρόνων.

Είναι μια ιστορία, ύμνος στη φιλία και την αδελφικότητα που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Πρωταγωνιστής είναι ο οχτάχρονος Μπρούνο γιος Γερμανού στρατιωτικού που μετακομίζει με την οικογένειά του στο Ούστβιτς το σημερινό Άουσβιτς. 

Στη νέα γειτονιά το σπίτι του βρίσκεται να συνορεύει με το στρατόπεδο συγκέντρωσης των Εβραίων κάτι που το παιδί ούτε γνωρίζει, ούτε και καταλαβαίνει γιατί κρατούνται εκεί φυλακισμένοι αυτοί οι άνθρωποι. Όπως δεν μπορεί να καταλάβει και το μίσος που τρέφει γι' αυτούς ο πατέρας του, που είναι ο Διοικητής του στρατοπέδου. 

Η μέρα που γνώρισε το Σμούελ, ένα εβραιόπουλο από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος, ήταν η μέρα που ξεκίνησε μια δυνατή και αγνή φιλία ανάμεσα στα δύο παιδιά που κάτω από άλλες συνθήκες θα έπαιζαν ξένοιαστα στην εξοχή. Όμως αυτά, τα χωρίζει αυτό το συρματόπλεγμα, κάτι που τα στεναχωρεί βαθιά. Έτσι, την τελευταία μέρα, πριν ο Μπρούνο επιστρέψει ξανά στο Βερολίνο, παίρνει την απόφαση να περάσει κρυφά από την άλλη πλευρά για να δει το φίλο του και να παίξει μαζί του. Από τότε κανείς δεν τον είδε...

Στον αναγνώστη δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσει τη ζωή μέσα στο στρατόπεδο έτσι όπως την είδε ο οχτάχρονος πρωταγωνιστής και γίνεται μια εξαιρετική καταγραφή των ανθρωπίνων σχέσεων μέσα στον παράλογο πόλεμο που βίωσε η Ευρώπη, ενώ η απαγορευμένη φιλία των δύο παιδιών, εξυμνείται με τρόπο μοναδικό κάνοντάς μας να κατανοούμε με ευκολία πόσο ανούσιοι όσο και επικίνδυνοι είναι οι διαχωρισμοί για την ανθρωπότητα. 

Ο συγγραφέας Τζον Μπόιν γεννήθηκε το 1971 στην Ιρλανδία και σπούδασε φιλολογία στο Trinity College του Δουβλίνου, ενώ παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο University of East Anglia, στο Norwich, όπου και δίδαξε αργότερα. "Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα" είναι το πρώτο του βιβλίο για παιδιά, που στην πραγματικότητα απευθύνεται σε μεγάλους ή αν θέλετε σε όλους.

photo: educated-traveller.com

 Κάνοντας την τακτική μου βόλτα στο διαδίκτυο ανακάλυψα την ύπαρξη μιας μικρής κινητής βιβλιοθήκης που είναι ίσως η μικρότερη του κόσμου!

Πρόκειται για ένα μικρό βαν, φορτωμένο με βιβλία, που κινείται κυρίως στις ορεινές περιοχές της νότιας Ιταλίας. 

Ιδιοκτήτης και οδηγός της είναι ο Antonio La Cava, ένας συνταξιούχος δάσκαλος, ο οποίος αποφάσισε να μετατρέψει το τρίτροχο βαν «Ape» (Ape είναι ιταλικά η μέλισσα) σε ένα αποθετήριο βιβλίων. Σκέφτηκε πως το όχημα αυτό,  θα μπορούσε να φέρει στις απομονωμένες περιοχές, τα παιδιά κοντά στο βιβλίο και τους δώσει τη δυνατότητα να δανειστούν ή ακόμα και να τους δοθεί το βιβλίο της επιλογής τους. 

Έχοντας αποσυρθεί από τη διδασκαλία μετά από 42 χρόνια, αισθάνθηκε ότι υπήρχαν ακόμη περισσότερα πράγματα που μπορούσε να κάνει από τότε που βοηθούσε τα παιδιά να ανακαλύψουν τη χαρά των βιβλίων και του γραπτού λόγου.

Κινείται κυρίως στην περιοχή Basilicata (Βασιλικάτα) που βρίσκεται μεταξύ της φτέρνας και του ποδιού της Ιταλίας στον μακρινό νότο. Αυτή η απομακρυσμένη και άνυδρη περιοχή ήταν πολύ φτωχή και απομονωμένη για αιώνες. Παλιά ονομαζόταν Lucania (Λουκάνια). Χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής μετανάστευσαν στη Νάπολη, τη Ρώμη και την Αμερική. Μάλιστα, ο εξόριστος από τους φασίστες, τη δεκαετία του '30, μυθιστορηματογράφος Carlo Levi αναφέρει σε ένα βιβλίο του, απομνημονεύματα πραγματικά, για τις εμπειρίες του και για τη σιωπηλή, επίμονη αποφασιστικότητα με την οποία οι ντόπιοι άντεξαν τη μοίρα τους.

Σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στη Βασιλικάτα, υπάρχει τουρισμός και η Ματέρα, μια μικρή επαρχιακή πόλη έγινε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2019. Αυτό θα ήταν αδιανόητο για τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί στη δεκαετία του '40 και του '50.

Ωστόσο, τα μικρά χωριά στους λόφους είναι ακόμα απομονωμένα από τη ζωή στις μεγαλύτερες πόλεις. Ο Antonio La Cava αποφάσισε η μίνι βιβλιοθήκη του να επισκεφθεί εκείνες τις κοινότητες με 1000 κατοίκους ή λιγότερο. Η ιταλική κυβέρνηση στην πρόσφατη τελετή έναρξης της γιορτής της Ματέρα ως Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πόλη 2019, τίμησε τον Αντόνιο Λα Κάβα ως σεβαστό πολίτη της Ματέρα και της περιοχής της Βασιλικής. Ο Αντόνιο και το μικρό του μπλε βαν έπαιξαν βασικό ρόλο στο πρόγραμμα «Πόλη του Πολιτισμού» της Matera 2019 και έγιναν παράδειγμα προς μίμηση και αντικείμενο θαυμασμού!Τις πληροφορίες βρήκα στο educated-traveller.com όπου μπορείτε να δείτε και περισσότερο φωτογραφικό υλικό.

Αρχική photo by Photo by Amy Hirschi on Unsplash

Μετά από πολύ καιρό και διάφορες αντιξοότητες, που δεν υπάρχει λόγος να σας τις αναφέρω, ξεκινώ την εβδομάδα με μια ανάρτηση που νομίζω θα σας αρέσει.

Στις περιηγήσεις μου στα social media τον τελευταίο καιρό γνώρισα ένα αγόρι, που θέλησε να μου μιλήσει για τη δουλειά του. Ένα νέο παιδί που έχει ένα ευγενικό σκοπό και μέσα από την ενασχόλησή του με το διαδίκτυο, προσπαθεί να κάνει αυτό το σκοπό γνωστό στον κόσμο. Αμέσως θέλησα να μάθω περισσότερα για την ενασχόλησή του, προσπαθώντας να καταλάβω πώς σκέφτονται τα νέα παιδιά, που παίζουν το διαδίκτυο στα δάχτυλα ή τουλάχιστον κάποια από αυτά.

Έτσι κατέληξα να σας παρουσιάσω το Γιώργο από τη Θεσσαλονίκη, ένα νεαρό YouTuber, πολύ ευαίσθητο. Διαβάστε τη συνομιλία που είχα μαζί του. Πιστεύω ότι θα τη βρείτε ενδιαφέρουσα.

Πες μου Γιώργο, πού ζεις,  την ηλικία σου και αν σπουδάζεις.

Γειά σας, είμαι 27 χρονών, ζω στην υπέροχη Θεσσαλονίκη, δεν σπουδάζω, δουλεύω και στον ελεύθερό μου χρόνο φτιάχνω βιντεάκια στο youtube προσπαθώντας να περάσω ένα όμορφο μήνυμα για τη ζωή. Είμαι δηλαδή Youtuber αλλά παράλληλα γράφω και στίχους.

Photo by Lauren Sauder on Unsplash - επεξεργασία από to e-periodiko mas

Το όνομά της μαρτυρά το όραμα ενός καλύτερου αύριο για πολλούς ανθρώπους που βρέθηκαν στο περιθώριο από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Η Σχεδία έγινε για να στηρίξει, να βοηθήσει, να συμπορευτεί με κάθε άστεγο, με κάθε άνθρωπο που χρειαζόταν ένα χέρι βοήθειας για να συνεχίσει να ζει και έγινε η αφορμή να δημιουργηθεί μια ολόκληρη ομάδα που με πείσμα, δουλειά και ιδέες πραγματοποιεί ένα ένα τους στόχους που θέτει.

Στη διασταύρωση των οδών Κολοκοτρώνη και Νικίου στο κέντρο της Αθήνας υπάρχει το κτίριο που η ομάδα ονομάζει "Σπίτι" της. Παλιότερα στο κατάστημα του ισογείου του υπέροχου αυτού νεοκλασικού, η ταμπέλα έγραφε "Δημήτρης Σταθόπουλος" και φιλοξενούσε κατάστημα που πουλούσε χειροποίητα μουσικά όργανα. Σήμερα γράφει "σχεδία Home" και φιλοξενεί την οργάνωση με κοινωνική δράση και σκοπό το σεβασμό στον άνθρωπο.

Το κτίριο παραχωρήθηκε από τον δισέγγονο του Δημήτρη Σταθόπουλου, ο οποίος όταν συνταξιοδοτήθηκε θέλησε με τον τρόπο αυτό να συμβάλει στο έργο της Σχεδίας, που είναι τόσο ουσιαστικό.

Στο ισόγειο του κτιρίου λειτουργούν καφέ, μπαρ και εστιατόριο τα οποία στήθηκαν με τη βοήθεια του βραβευμένου σεφ Λευτέρη Λαζάρου και του συνεργάτη του Γιάννη Υφαντίδη. Ο κ. Λαζάρου ασχολήθηκε παρά τον περιορισμένο χρόνο μου με όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν όχι μόνο τη λειτουργία του εστιατορίου αλλά ακόμα και την κουζίνα του και την εκπαίδευση των ανθρώπων που θα εργάζονταν σ' αυτή.

Έτσι δημιουργήθηκε ένας φιλόξενος χώρος που προσφέρει φαγητό με αγάπη και αγνά υλικά που αξίζει να τον επισκεφθεί ο καθένας μας. 

Στο πατάρι του κτιρίου βρίσκονται τα εργαστήρια του προγράμματος "σχεδία αρτ" που είναι ένα κοινωνικό αλλά και περιβαλλοντικό πρόγραμμα όπου η αγάπη, η αλληλεγγύη, η κοινωνική (επαν)ένταξη συναντούν τη δημιουργία και την ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης. 

Χρησιμοποιώντας παλιά αδιάθετα τεύχη του περιοδικού του δρόμου "σχεδία" ως πρώτη ύλη με τις ιδέες και το μεράκι των ανθρώπων του εργαστηρίου μεταμορφώνονται σε έργα υψηλής αισθητικής για το σπίτι και το γραφείο και πωλούνται για την ενίσχυση των σκοπών της οργάνωσης.

Οι δράσεις πολλές και αξιόλογες, όλες με σεβασμό στον άνθρωπο και στόχο τη μη περιθωριοποίηση κανενός, ανεξάρτητα από φύλλο ή ηλικία ή την μόρφωσή του. Ενδεικτικά αναφέρω το περιοδικό δρόμου Σχεδία, την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Συλλογικής και Κοινωνικής Ωφέλειας  "Σχεδία", το ηλεκτρονικό Κατάστημα, το "Γκολ στη Φτώχεια" , πολλές εκδηλώσεις Τέχνης και Πολιτισμού και άλλα.

Περισσότερα θα μάθετε εδώ και εδώ.