Ήταν κάποτε μια πολιτεία όμορφη σα ζωγραφιά. Ήλιος την έλουζε απ’ άκρη σ’ άκρη και η θάλασσα τη φιλούσε τρυφερά. Τα βουνά γύρω της, ύψωναν ένα τοίχο προστασίας θαρρείς, για να μην είναι ορατή από μακριά κι ένα όμορφο δάσος τη στόλιζε και της έδινε δροσιά.

Ο αέρας περνούσε ανάμεσα απ’ τα κλαδιά των δέντρων σα να τα χάιδευε και κατέληγε στην αμμουδιά με τα άσπρα βότσαλα. Τόσο άσπρα, που λαμπύριζαν κάτω από το ζεστό φως των ηλιαχτίδων σαν μικρά πολύτιμα πετράδια και το δειλινό, έδειχναν ακόμα πιο όμορφα όπως έπεφτε το χλωμό φως του φεγγαριού, λες και ήταν κιμωλίες ακουμπισμένες προσεκτικά δίπλα στο μαυροπίνακα.

Σ’ αυτή την πολιτεία παλάτια δεν υπήρχαν. Μόνο μικρά σπίτια με λογιών – λογιών λουλούδια στα παράθυρα. Όλα τα χρώματα μπορούσες να τα δεις σ’ αυτή την πόλη. Όλα! Όπως κι όλα τα χαμόγελα του κόσμου. Στις αυλές και τους δρόμους της έπαιζαν παιδιά. Πολλά παιδιά, χαρούμενα, ξένοιαστα, ευτυχισμένα. Και ζώα, αμέτρητα ζώα ζούσαν στο δάσος της.

Μια μέρα όμως ο ήλιος δε βγήκε να τη ζεστάνει. Πυκνά σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό της κι ένας αδιόρατος φόβος περιπλανιόταν σε κάθε γωνιά της. Δεν ήταν σύννεφα βροχής, ήταν αλλιώτικα αυτά. Μαύρα, άγρια, απειλητικά σα να ήθελαν να τη σκεπάσουν, να την εξαφανίσουν.

Το αεράκι το αλλοτινό, έγινε τώρα αέρας δυνατός που λυσσομανούσε σηκώνοντας πελώρια κύματα στη θάλασσα. Τα βότσαλα της αμμουδιάς χλώμιασαν. Πήραν ένα θλιμμένο χρώμα, όμοιο μ’ αυτό που απέκτησαν κι όλα της τα λουλούδια λίγο πριν μαραθούν. Τα κλαδιά των δέντρων άδειασαν από φύλλα και τα ζώα έτρεχαν τρομαγμένα να κρυφτούν όπου μπορούσαν.

Πίσω από τα παράθυρα των σπιτιών απορημένα βλέμματα παιδιών κοιτούσαν έξω. Τα χαμόγελα σβήστηκαν και στους δρόμους απέμειναν μόνο τα ξερά φύλλα να θροΐζουν λυπημένα. Παγωνιά απλώθηκε παντού κι όλα τα χρώματα με μιας έγιναν γκρίζο. Ένα απέραντο γκρίζο, που έφτανε ως τη θάλασσα και την έβαφε κι αυτή με το ίδιο χρώμα.

Θα νόμιζε κανείς πως ήταν μια καταιγίδα που έτσι όπως ξαφνικά ήρθε, έτσι ξαφνικά θα περνούσε. Όμως, δεν ήταν έτσι. Ο καιρός διάβαινε και τίποτα δεν άλλαζε.
Ώσπου, ένας παράξενος ταξιδιώτης με μακριά γενειάδα και άσπρα μαλλιά, που κρατούσε στα ροζιασμένα χέρια του ένα πελώριο μπαστούνι βρέθηκε εκεί. Αναζήτησε ανθρώπους, μα κανείς δεν κυκλοφορούσε και οι πόρτες, ήταν όλες ερμητικά κλειστές.

Κάθισε να ξαποστάσει στην έρημη πλατεία, όταν δειλά τον πλησίασε μια αλεπουδίτσα.
- Ξένε, τι ζητάς εδώ; ρώτησε
- Ανθρώπους, απάντησε εκείνος.
- Είναι όλοι κλεισμένοι στα σπίτια τους μετά το κακό που μας βρήκε, απάντησε η αλεπού
- Ξέρω…
- Ξέρεις; Πώς ξέρεις;
- Κάθε φορά, που χάνεται η συμπόνια από την καρδιά των ανθρώπων, το μαθαίνω! της είπε με νόημα
- Θες να πεις, πως οι άνθρωποι ευθύνονται για ό,τι συνέβη;
- Ακριβώς! Όσο αδιαφορούσαν για τον πόνο άλλων ανθρώπων, προστατεύοντας τη δική τους ευτυχία, έβαζαν γκρίζο στην ψυχή τους κι αυτό τελικά απλώθηκε παντού. Η αγάπη δίνει χρώμα σε όλα, μικρή μου κι αυτή προστατεύει κάθε πολύτιμο!...

Η αξία της τέχνης στη ζωή μας είναι πολύπλευρη. Όταν όμως βοηθά έμπρακτα στον αγώνα ζωής που κάνουν συνάνθρωποί μας είναι όχι μόνο άξια σεβασμού και ιδιαίτερης αναφοράς, αλλά εκπληρώνει και το βαθύτερο στόχο της ύπαρξής της.
Ο λόγος για τη συναυλία με σκοπό την ενίσχυση του ΚΕΘΕΑ "Παρέμβαση", που έδωσαν ο Θάνος Μικρούτσικος με το Μίλτο Πασχαλίδη στο θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη, την περασμένη Παρασκευή.



Οι δύο καλλιτέχνες ξεκίνησαν το καλοκαιρινό συναυλιακό τους ταξίδι από το θέατρο Πέτρας σε μια συναυλία, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ "Παρέμβαση" με στόχο την οικονομική ενίσχυση του θεραπευτικού προγράμματος και ήταν υπό την αιγίδα του Δήμου Πετρούπολης.


Η βραδιά ήταν μαγική! Οι νότες, οι λέξεις, τα χρώματα και οι φωνές των σπουδαίων καλλιτεχνών ενώθηκαν με τη φωνή των χιλιάδων ανθρώπων, που βρέθηκαν εκεί και δεν σταμάτησαν να τραγουδούν και να χειροκροτούν για περισσότερες από τρεις ώρες.


Ο Θάνος Μικρούτσικος έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας σε αγαπημένα τραγούδια σε ποίηση του Ν. Καββαδία. Με "Μια Πιρόγα" μας ταξίδεψε σηκώνοντας τις "Βυθισμένες άγκυρες" σε μια "Λίμνη" συναισθημάτων, όπου δάσκαλος, μαθητής και κοινό γίνονταν ένα και το θέατρο Πέτρας σειόταν από τα χειροκροτήματα.



Ο Μίλτος Πασχαλίδης με τον "Ακροβάτη" του άναψε τη "Φωτιά" και με "Ένα Μαχαίρι" του δασκάλου του, όλοι μαζί συναντήσαμε τη "Ρόζα", το "Γουίλυ" και τους "7 νάνους", σε μια πανδαισία μουσικής, που συνοδευόταν εκπληκτικά από εξαιρετικούς μουσικούς όπως το Θύμιο Παπαδόπουλο, τον Πάρη Περυσινάκη, το Δημήτρη Σινογιάννη, το Δημήτρη Μουτάφη, τον Ηλία Δουμάνη αλλά και την ταλαντούχα τραγουδοποιό και τραγουδίστρια Μιρέλα Πάσχου.  

Για να μπείτε λίγο στο κλίμα, δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί...

Την Κυριακή 5 Ιουνίου, μια ξεχωριστή μαγική παράσταση περιμένει τα παιδιά του δημοτικού, στις 12 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο - Καφέ Booktalks (Αρτέμιδος 47 & Αγ. Αλεξάνδρου - Παλαιό Φάληρο). Πρόκειται για μια παράσταση - παρουσίαση βιβλίου της συγγραφέα Εύας Πετροπούλου -  Λιανού, με τίτλο "Η Ζεραλντιν και το ξωτικό της λίμνης" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έναστρον.


Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Ζεραλντίν είναι ένα μικρό ατίθασο κορίτσι, που επισκέπτεται τον αγαπημένο και καλοσυνάτο παππού της, ο οποίος ζει μόνος δίπλα σε μια ωραία λίμνη γεμάτη μύθους και μυστήρια. Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας η μικρή μας ηρωίδα θα συναντήσει "ξωτικόψαρα" και νεράϊδες και θα γνωρίσει τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης. Ο παππούς, η Ζεραλντίν και οι φίλοι που συναντούν, θα μάθουν ο ένας τον άλλο μέσα από ανατροπές και συγκίνηση και θα καταφέρουν να διαχειριστούν τον αποχωρισμό, κάνοντας αυτές τις διακοπές της μικρής σε όλους αξέχαστες.
Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε παιδιά του δημοτικού και είναι εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.


Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Εύα Πετροπούλου-Λιανού γεννήθηκε στο Ξυλόκαστρο όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές της. Αγαπούσε τη δημοσιογραφία από μικρή, οπότε αποφασίζει να κάνει επάγγελμα τη μεγάλη της αγάπη και παρακολουθεί μαθήματα δημοσιογραφίας στη σχολή του ΑΝΤ1. Τελειώνοντας τις σπουδές της κάνει την πρακτική της ως ελεύθερη ρεπόρτερ σε διάφορες δημοσιογραφικές εκπομπές. Το 1994 φεύγει για τη Γαλλία όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος στη γαλλική εφημερίδα «Le LIBRE JOURNAL».

Όταν η Αλεξάνδρα από το "A button on the moon" μας μίλησε για το παζάρι αλληλεγγύης, που θα γίνει 11 και 12 Ιούνη στο 5ο νηπιαγωγείο Χολαργού, για την ενίσχυση της Κοινωνικής Κουζίνας "Ο Άλλος Ανθρωπος", δεν σκεφτήκαμε λεπτό. Αμέσως αποφασίσαμε να συμμετέχουμε. Αυτό που μας πήρε περισσότερο χρόνο, ήταν να αποφασίσουμε τι αντικείμενα θα δημιουργήσουμε.

Όσο θα τα βλέπετε ένα προς ένα, σκεφτείτε πώς μπορείτε κι εσείς να συμμετέχετε στο παζάρι αλληλεγγύης. Οτιδήποτε μπορεί να είναι χρήσιμο. Χειροποίητα αντικείμενα κάθε είδους ακόμα και βιβλία, όλα βρίσκουν τη θέση τους στον πάγκο μετατρέποντας την αγάπη για δημιουργία, σε ουσιαστική προσφορά.

Ας τα δούμε από κοντά...


Άμμος, χρυσό, λευκό...


και λίγο χρώμα...


Αν σας άρεσε η ιδέα να συμμετέχετε μη διστάσετε, έχετε ακόμα χρόνο. Αν πάλι σας άρεσαν τα κοσμήματα και θέλετε να βοηθήσετε, πηγαίνετε στο 5ο νηπιαγωγείο Χολαργού 11 & 12 Ιούνη και αγοράστε τα. Η βοήθειά σας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα είναι πολύτιμη!