Οι αποσταγμένες ουσίες των λουλουδιών έχουν ευεργετική επίδραση στην ψυχοδιανοητική κατάσταση του ανθρώπου.
Ο γιατρός Έντουαρντ Μπαχ από το 1930, ανακάλυψε τις θεραπευτικές επιδράσεις 38 φυτών και δέντρων και εισήγαγε τη χρήση τους για να ανακουφίσει ένα μεγάλο φάσμα συναισθηματικών και ψυχικών δυσκολιών, αποκαθιστώντας την ισορροπία του οργανισμού. Έτσι, συγκεκριμένα άνθη με μια συγκεκριμένη επεξεργασία χρησιμοποιήθηκαν για να μεταδώσουν στον άνθρωπο μια συγκεκριμένη πληροφορία για να τον οδηγήσουν με τον τρόπο αυτό, στην αλλαγή των αντιλήψεων και των συναισθημάτων του.

Τα ανθοϊάματα (flower essences) πωλούνται σε καταστήματα υγιεινών τροφών και σε φαρμακεία. Βρίσκονται σε συμπυκνωμένη μορφή και χρησιμοποιούνται μερικές μόνο σταγόνες σε 1/4 του ποτηριού νερό, το οποίο (όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο) πίνουν κατά διαστήματα στη διάρκεια της ημέρας. Πρωί, πριν από τα γεύματα ή βράδυ πριν τον ύπνο.

Μια εναλλακτική χρήση είναι η προσθήκη μερικών σταγόνων αδιάλυτου ανθοϊάματος σε ένα μπουκαλάκι όπου το περιεχόμενό του αποτελείτε από 1/4 μπράντυ και 3/4 νερό, επειδή το μπράντυ θα διατηρήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τις ιδιότητες του ανθοϊάματος αναλοίωτες.

Έτσι, ένα φιαλίδιο αδιάλυτου ανθοϊάματος, κρατάει από 3 ως και 6 μήνες, ανάλογα με τη χρήση.

O E. Μπαχ εφάρμοσε την ανθοθεραπεία με πολύ καλά αποτελέσματα σε ανθρώπους με προβλήματα έντονου άγχους, κακής διάθεσης και χαμηλής ενέργειας.
Μετά από αυτόν, πολλοί γιατροί - ερευνητές συνέχισαν τη δουλειά του και τις τελευταίες δεκαετίες έχουν προστεθεί πληθώρα νέων ανθοϊαμάτων από πολλές χώρες και από την Ελλάδα, διευρύνοντας και το εύρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Ο τρόπος παρασκευής τους είναι απλός μη τοξικός και χωρίς παρενέργειες για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από όλες τις ηλικίες.



Πληροφορίες από το prevention.com, kentro-evexias.gr
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο, αγαπούν τη σοκολάτα. Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει πως ένα ολόκληρο σοκολατένιο δωμάτιο, είναι κάτι συνηθισμένο. Κι όμως το εμπορικό κέντρο "Kaliningrad Plaza" στη Λιθουανία, για να γιορτάσει τα πέντε χρόνια λειτουργίας του, ανέθεσε στη γλύπτρια Elena Climent τη δημιουργία ενός δωματίου φτιαγμένο αποκλειστικά και μόνο από σοκολάτα και να κάνει τους επισκέπτες του να νιώσουν σαν τους ήρωες του παραμυθιού Χάνσελ και Γκρέτελ, χωρίς μάλιστα να κινδυνεύουν από την κακιά μάγισσα...


Έτσι, μέσα σε 20 τετραγωνικά μέτρα του εμπορικού κέντρου, δημιουργήθηκε ένα δωμάτιο με σοκολατένια έπιπλα, κουρτίνες, χαλιά, τζάκι και διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα φτιαγμένα από μαύρη και λευκή σοκολάτα. Ακόμα και σκάκι έφτιαξε η ομάδα της γλύπτριας!


Παρά τη δυσκολία του υλικού, αφού πρέπει να διατηρείται συνεχώς σε θερμοκρασία 22 - 24 οC για να μη λιώνει αλλά και να μην είναι πολύ σκληρή, η γλύπτρια παραδέχεται πως ήταν μια μοναδική εμπειρία που τη χάρηκε τόσο εκείνη όσο και τα μέλη της ομάδας της. Φυσικά υπήρχαν και αντικειμενικές δυσκολίες από τη στιγμή που έπρεπε να δουλεύουν εναλλάξ τη λευκή και τη μαύρη σοκολάτα για να έχουν όσο το δυνατό πιο πειστική αντιγραφή. Ένα άλλο σημείο που τους δυσκόλεψε ήταν το άρωμά της, που τους έκανε κάθε τόσο να θέλουν να φάνε ένα κομμάτι.


Το σοκολατένιο δωμάτιο δέχτηκε πολλούς επισκέπτες και μετά το τέλος της διαφημιστικής καμπάνιας και του εορτασμού, κόπηκε σε μικρά κομμάτια και μοιράστηκε στον κόσμο. Θα πρέπει να αναφέρουμε πως το εμπορικό κέντρο "Kaliningrad Plaza" έχει συνεργαστεί με τον Καρλ Λάγκεφερντ σε ανάλογα project.

Πηγή πληροφοριών - φωτογραφιών: perierga.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Άνοιξε για λίγο τα μάτια του κι ευθύς τα έκλεισε ξανά.
- Πες μου ένα παραμύθι, είπε με κόπο...
- Παραμύθι, αγόρι μου, μεγάλωσες πια!
- Ναι, έτσι για να ξεχαστώ, σαν αντιπερισπασμός στον πόνο...

Ο ήχος της φωνής του κι αυτό που ζητούσε, έκαναν τη μάνα να αναριγήσει. Μέρες τώρα ήταν εκεί στο προσκεφάλι του, του χάιδευε το μέτωπο και το χέρι του με τους φυτεμένους ορούς και τα λευκοπλάστ και παρακαλούσε το Θεό να της τον κάνει καλά!

Το παλικάρι της, το μοναχοπαίδι της, το μωρό της κείτονταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου ακίνητο και χλωμό κι εκείνη το κοίταζε χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα και μάτωνε η ψυχή της.

Δεν έπρεπε να είσαι εδώ, σκεφτόταν τις ατέλειωτες ώρες του μαρτυρίου της... είσαι δεκαοχτώ χρονών, έπρεπε να είσαι έξω να κυνηγάς τα όνειρά σου, να χαίρεσαι, να λυπάσαι, να ζεις... τι δουλειά έχεις εδώ ανάμεσα σε γέρους να παλεύεις να κρατηθείς κι εγώ να σε κοιτώ, να σε παρακολουθώ που χάνεσαι μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα!

Δεν ήλπιζε πολλά η μάνα, μετά το τελευταίο ανακοινωθέν των γιατρών. Μόνο ένα θαύμα μπορούσε να σώσει το παιδί της, αφού δεν βρέθηκε συμβατός δότης, της είχαν πει κι εκείνη παρόλο που κατέρρευσε μέσα της γινόμενη χίλια κομμάτια, το δέχτηκε με περίσσια αξιοπρέπεια, απαντώντας: "Ό,τι θέλει ο Κύριος".

- Δε σ' ακούω... ψιθύρισε ξανά το παιδί κι εκείνη έκλεισε με μιας την πόρτα του πόνου κι άνοιξε την πόρτα των αναμνήσεων...
- Θα σου πω το αγαπημένο σου, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι; Μ' αυτό σ' έπαιρνε ο ύπνος...

Μια φορά κι ένα καιρό, σ' ένα μακρινό πανέμορφο δάσος, ζούσε ένας ξυλοκόπος με τη γυναίκα του και τις δυο κόρες του, άρχισε... κι έλεγε, έλεγε, διηγόταν το παραμύθι κι εκείνος μίκραινε, μίκραινε ώσπου χώραγε στην αγκαλιά της και το κανάκευε, τον χάιδευε στοργικά και τον προστάτευε από κάθε τι κακό, οδυνηρό και άσχημο.

Γύριζε πίσω το μυαλό στα χρόνια της ξενοιασιάς, στα χρόνια των χαρούμενων γενεθλίων, στους επαίνους του στο σχολείο, στα ατέλειωτα καλοκαιρινά παιχνίδια στη διπλανή αλάνα, στα πρώτα του ερωτικά σκιρτήματα...

Η φωνή της ήρεμη, χρωμάτιζε την κάθε λέξη και την έκανε εικόνα, που σα βάρκα ταξίδευε το νεαρό, σε μέρη φανταστικά κι ονειρεμένα και κείνος ήρεμος άκουγε και πού και πού, χαμογελούσε.

Κάθε που πλησίαζε στο τέλος του παραμυθιού, πρόσθετε κάτι που το έκανε ν' αρχίσει από την αρχή, έτσι όπως συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή μας και περνάμε από την απόγνωση, στην ελπίδα...

Ο άνθρωπος είχε πάντα την ανάγκη αναζήτησης και εξερεύνησης, ακόμα και πέρα από τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος και τα όρια του φυσικού περιβάλλοντος. Έτσι, δια μέσου των αιώνων σύγχρονοι άθλοι πραγματοποιήθηκαν δημιουργώντας νέα δεδομένα και ανατρέποντας τα όσα μέχρι τότε όλοι γνώριζαν.

Από το Μάρκο Πόλο και τον Κολόμβο, μέχρι το Γιούρι Γκαγκάριν, πλήθος ανθρώπων ονειρεύτηκαν, σχεδίασαν και πραγματοποίησαν ταξίδια έξω από τα όποια όρια της εποχής τους. Ας τα δούμε όμως, λίγο καλύτερα.

Στις 25 Αυγούστου του 1875, ο 27χρονος Matthew Webb αξιωματικός του βρετανικού Ναυτικού, έκανε κάτι που θεωρούνταν ακατόρθωτο: διέσχισε κολυμπώντας τα στενά μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας. Πριν ξεκινήσει, άλειψε το σώμα του με λάδι φώκιας και χρειάστηκε να παλέψει με τα κύματα για 22 ολόκληρες ώρες, διανύοντας μια απόσταση 63 χιλιομέτρων, μέχρι να αντικρίσει τις ακτές του Καλαί θριαμβευτής.

Οι επί πέντε χρόνια ταξιδιωτικές περιπέτειες του Καρόλου Δαρβίνου, άλλαξαν για πάντα το πρόσωπο της σύγχρονης επιστήμης. Με το περίφημο σκάφος του το "Beagle" φτάνοντας κάποια στιγμή σ' ένα απομονωμένο ηφαιστειακό αρχιπέλαγος στα Νησιά Γκαλαμπάγκος του δόθηκε η δυνατότητα να κάνει μελέτες και να συλλάβει μια διαφορετική εξήγηση (από αυτή που μέχρι τότε υπήρχε) για την καταγωγή των ειδών, που θα ανέτρεπε αμετάκλητα τις δοξασίες για την προέλευση του ανθρώπου.

Ο Charles Lindbergh ή αλλιώς "Lucky Lindy" όπως τον αποκαλούσαν ήταν εξαιρετικά τυχερός, αφού κατάφερε να επιβιώσει από την πτήση των 5.809 χιλιομέτρων πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό με το μονοκινητήριο αεροπλάνο του. Για να φτάσει από τη Ν. Υόρκη στο Παρίσι ξεφορτώθηκε τα φρένα, τον ασύρματο ακόμα και το αλεξίπτωτό του. Αντιμετώπισε την ομίχλη, το χιονόνερο, το σκοτάδι, την έλλειψη ύπνου, τις κακουχίες και όταν το αεροπλάνο του το "Spirit of St Louis" εμφανίστηκε στον παριζιάνικο ουρανό, είχαν περάσει 33,5 ώρες από την απογείωσή του και ένα πλήθος 150.000 ανθρώπων τον υποδέχθηκε με τιμές.

Το 1909 ο μηχανικός του αμερικανικού Ναυτικού Robert Peary μετά από ένα παγωμένο και δύσκολο ταξίδι 37 ημερών πάνω σε έλκηθρα, καταφέρνει να καρφώσει την αμερικανική σημαία στο βορειότερο σημείο του πλανήτη. Πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το σημείο με διάφορους τρόπους, ακόμα και με αερόστατο, αλλά δεν τα κατάφεραν. Κάτι τέτοιο ισχυρίστηκε και ο εξερευνητής Frederic Cook, λίγο μετά την επιστροφή του Peary από το ταξίδι του, όμως λίγοι τον πίστεψαν κι έτσι μηχανικός του αμερικανικού Ναυτικού διατηρεί την τιμητική πρωτιά.

Το 1911 δύο άνθρωποι προσπαθούν και ανταγωνίζονται για το ποιος θα πατήσει πρώτος το Νότιο Πόλο. Ο Βρετανός Robert Scott και ο Νορβηγός Roalad Amundsen. Ο ένας κέρδισε, ενώ ο άλλος πέθανε προσπαθώντας. Ο R. Scott αξιωματικός του βρετανικού Ναυτικού και η αποστολή του, έφτασαν μετά από πολλές κακουχίες και αντιξοότητες που κράτησαν 78 ημέρες και προς μεγάλη τους έκπληξη αντίκρισαν τη νορβηγική σημαία που είχε τοποθετήσει 33 ημέρες νωρίτερα ο R. Amundsen. Το ταξίδι της επιστροφής για τον Scott αποδείχθηκε χειρότερο για κείνος και την ομάδα του, αφού άφησαν την τελευταία τους πνοή στους πάγους του Ν. Πόλου. Αυτό που έκανε επιτυχημένη την αποστολή του R. Amundsen δεν ήταν τίποτα άλλο από το σωστό σχεδιασμό και την άψογη εκτέλεση.

Το 1947 ο Νορβηγός ανθρωπολόγος Thor Heyerdahl με μια πρωτόγονη σχεδία (Kon - Tiki) που κατασκεύασε από κορμούς τροπικών δέντρων και σχοινιά ξεκίνησε για τον Ειρηνικό Ωκεανό από το Περού. Ήθελε να αποδείξει ότι οι ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής θα μπορούσαν να είχαν αποικήσει την Πολυνησία πολύ νωρίτερα από την εποχή του Κολόμβου. Το εντυπωσιακό είναι πως για το ταξίδι αυτό ο Heyerdahl έπρεπε να ξεπεράσει το φόβο που είχε για το υγρό στοιχείο, κάτι που το κατάφερε και μαζί με το πενταμελές πλήρωμά του πέρασαν 101 συναρπαστικές ημέρες, καλύπτοντας μια απόσταση 6.920 χιλιομέτρων με δύσκολες, σχεδόν τρομακτικές συνθήκες, για να φτάσουν στην Πολυνησία που ήταν ο προορισμός τους. Η συγκλονιστική ιστορία του ανθρώπου που διακινδύνευσε τη ζωή του για να αποδείξει μια θεωρία καταγράφηκε σε βιβλίο από τον ίδιο και έγινε αμέσως παγκόσμιο best seller.

Το Μάιο του 1953 ο Νεοζηλανδός μελισσοκόμος Edmund Hillary θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που πατούσε την κορυφή του ψηλότερου βουνού (8.848 μ) στον πλανήτη του όρους Έβερεστ. Οι ορειβάτες Charles Evans και Tom Bourdillon, που ως αντίπαλη ομάδα προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο εγκατέλειψαν μόλις 300 μέτρα από την κορυφή, αφήνοντας στον E. Hillary και τον σύντροφό του στην περιπέτεια αυτή T. Norgay, τη δόξα.

Ο μόλις 27 χρόνων κοσμοναύτης από τη Σοβιετική Ένωση, Yuri Gagarin, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήγε στο Διάστημα. Στις 12 Απριλίου του 1961 με το διαστημόπλοιο Vostok 1 βγήκε από την ατμόσφαιρα, (αφού έφτασε σε ύψος 177 χιλιομέτρων) έκανε μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη γη και έζησε για να διηγηθεί την ιστορία αυτή. 108 λεπτά κράτησε η διαστημική του περιπέτεια και σφραγίστηκε από τα λόγια του: "Η γη είναι μπλε. Είναι απίστευτο!".

Στις 16 Απριλίου του 1969, το πλήρωμα του Apollo 11 προσεδαφίστηκε στη Σελήνη. Οι κίνδυνοι που αντιμετώπισαν ήταν πολύ και πρωτόγνωροι, όπως να μείνουν για πάντα στην επιφάνεια του φεγγαριού ή να χαθούν στο διάστημα. Η ηλιακή ακτινοβολία και η θερμότητα της επιστροφής στην ατμόσφαιρα θα μπορούσε να τους ψήσει ζωντανούς, αλλά και οποιαδήποτε βλάβη στη διαστημική τους στολή θα προκαλούσε ασφυξία και μαρτυρικό θάνατο. Αξίζει να αναφέρουμε πως η τεχνολογία του Apollo 11 με τα σημερινά δεδομένα ήταν πρωτόγονη. Αρκεί να σκεφτούμε πως ο υπολογιστής ταξιδιού του διαστημόπλοιου διέθετε μνήμη 74 kilobyte.  Το βήμα όμως του Neil Armstrong πάνω στο έδαφος της Σελήνης σηματοδότησε την κατάκτηση του Σύμπαντος, που μόλις ξεκινούσε.

Τελευταίο αφήσαμε το Δρόμο του Μεταξιού γιατί μας διέφυγε και μας τον θύμισε η αγαπημένη μας φίλη η Πέτρα. Το γνωστό δίκτυο των εμπορικών δρόμων μεταξύ της Κίνας και των κρατών που βρίσκονται στα δυτικά και νότιά της. Απλωνόταν σ' όλη την Ασιατική ήπειρο, έχοντας αφετηρία την Κίνα και προορισμό την Ινδία, την Περσία και τη Μεσόγειο, ενώ μέσω του Ινδικού Ωκεανού, τα προϊόντα μεταφέρονταν στην Ινδοκίνα, την Ινδία και την Αραβική χερσόνησο, αλλά και στις χώρες της ανατολικής Αφρικής. Η ονομασία "Δρόμος του μεταξιού" χρησιμοποιήθηκε επίσημα από τον Γερμανό γεωγράφο Φερδινάνδο φον Ριντχόφεν, τον 19ο αιώνα. Όταν εγκαταστάθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 15ο αιώνα δημιουργήθηκε η ανάγκη εύρεσης νέων διαδρομών, για να οδηγήσει αυτή η ανάγκη στην ανακάλυψη του Νέου Κόσμου.
.
Πηγές πληροφοριών: newsbeast.gr, eugenfound.edu.gr, wikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Όλοι γνωρίζουμε πως η διατροφή μας είναι το Α και το Ω της υγείας μας, αλλά και της καλής μας εικόνας. Αυτό υποστηρίζει και η Δρ. Nigma Talib στο βιβλίο του, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα περιποίησης της επιδερμίδας και ζει και δουλεύει στο Λονδίνο. Μέσα από την εμπειρία του, κατέταξε τους ανθρώπους ανάλογα με την υπερβολή στην κατανάλωση τροφών σε τέσσερις κατηγορίες σύμφωνα με την εμφάνισή τους: "πρόσωπο κρασί", "πρόσωπο γαλακτοκομικά", "πρόσωπο ζάχαρη" και "πρόσωπο γλουτένη".
Τα σκίτσα που η ίδια η Δρ. Talib δημιούργησε είναι ένας πρακτικός οδηγός για να καταλάβουμε ποιες τροφές πρέπει να περιορίσουμε.


Πρόσωπο Κρασί
Κανείς δεν αμφισβητεί τα οφέλη που υπάρχουν από την κατανάλωση κόκκινου κρασιού. Όταν όμως αυτή η κατανάλωση υπερβαίνει το μέτρο εκτός από τα λεκιασμένα δόντια δημιουργεί και προβλήματα στην επιδερμίδα.
Τι συμβαίνει στο σώμα μας και αποτυπώνεται στο πρόσωπό μας στην περίπτωση αυτή; Βασικά το κρασί περιέχει ζάχαρη και ενδεχομένως φυτοφάρμακα και θειώδη άλατα με αποτέλεσμα να προκαλεί αφυδάτωση. Με υπερβολική κατανάλωση το σώμα χάνει νερό, το συκώτι είναι καταπονημένο κι η πέψη μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα το δέρμα να δείχνει ρυτιδωμένο, κατακόκκινο και χαλαρό.
Αν μάλιστα η κατανάλωση γίνεται σε υπερβολικό βαθμό και σε τακτική βάση ο γιατρός προειδοποιεί ότι μπορεί να διαταραχθούν τα βακτήρια του εντέρου πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να προκληθούν διάφορες ασθένειες βραχυπρόθεσμα.
Για το λόγο αυτό η ευεργετική στον οργανισμό κατανάλωση κρασιού πρέπει να γίνεται με μέτρο και αν αυτό το μέτρο το υπερβούμε, θα πρέπει να απέχουμε από το κρασί και το αλκοόλ γενικότερα για ένα διάστημα, δίνοντας την ευκαιρία στον οργανισμό, να ισορροπήσει, λέει η Δρ. Talib.

Πρόσωπο γαλακτοκομικά
Όσοι δεν μπορούν να πιουν καφέ χωρίς γάλα ή δεν ζουν χωρίς παγωτό, θα πρέπει να γνωρίζουν πως μπορούν να διαταράξουν σοβαρά την επιδερμίδα τους ακόμα κι αν δεν έχουν δυσανεξία στη λακτόζη. Η μεγάλη κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια των ενζύμων που επιτρέπουν στον οργανισμό να χωνέψει σωστά τη λακτόζη. Αυτό προκαλεί φλεγμονή σε όλο το σώμα και στο πρόσωπο το οποίο μπορεί να έχει εμφάνιση κόκκινη και κουρασμένη.
Αν το πρόσωπό σας έχει αρχίσει να φαίνεται πρησμένο και νυσταγμένο και το δέρμα σας θαμπό και ανώμαλο, καλό είναι να κάνετε ένα διάλειμμα από τα γαλακτοκομικά για μερικές εβδομάδες και να παρατηρήσετε τις αλλαγές στην επιδερμίδα σας.


Το πρόσωπο της ζάχαρης
Δεν είναι μυστικό, πως η κατανάλωση ζάχαρης σε τακτική βάση μπορεί να καταστρέψει το βάρος, την ενέργεια και τη γενική υγεία. Μπορεί όμως να δημιουργήσει χάος και στο δέρμα. Γραμμές και ρυτίδες στο άνω μέτωπο, χαλάρωση κάτω από τα μάτια, εκτεταμένες κηλίδες και φλυκταινώδη ή κυστική ακμή, είναι κάποια τα εμφανή σημάδια στο πρόσωπο.
Η ζάχαρη οδηγεί σε γλυκοζυλίωση, μια διαδικασία στην οποία τα περίσσια μόρια γλυκόζης προσκολλώνται στο κολλαγόνο της επιδερμίδας και το αλλοιώνουν με αποτέλεσμα να σκληραίνει.
Αν πραγματικά θέλουμε ένα εκπληκτικό δέρμα και αρρωσταίνουμε στη θέα ενός προσώπου όπως το περιγράφει το σκίτσο, θα πρέπει να αποφεύγουμε τη ζάχαρη όσο το δυνατό περισσότερο. Δεν έχει καμιά διατροφική αξία, οπότε όσο λιγότερη τόσο καλύτερα.

Το πρόσωπο γλουτένης
Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν έχουν διαταραχή με τη γλουτένη, μπορεί να εμφανίσουν ευαισθησία σ' αυτή. λέει η Δρ Talib. Η γλουτένη μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδεις κυτοκίνες στο έντερο και αυτή η αντίδραση οδηγεί τα κύτταρα του δέρματος να παράγουν μελάχρωση. Αυτός είναι και ο λόγος που μπορεί να αναπτυχθούν στο δέρμα σκοτεινές κηλίδες και στίγματα. Η λύση απλή και ριζική. Αφαίρεση της γλουτένης από το καθημερινό διαιτολόγιο.


Η συνέντευξη δόθηκε στην Samantha Escobar από το goodhousekeeping.com
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

Το ανθρώπινο είδος και η εξέλιξή του απασχόλησε πολλούς επιστήμονες και ερευνητές που με πολλές μελέτες προσπάθησαν να ανακαλύψουν τον τρόπο διαβίωσης των πρώτων ανθρώπων. Αυτό που επί μακρόν απασχόλησε τους ανθρωπολόγους είναι πώς κατάφερναν να ανταπεξέλθουν σ' ένα κόσμο με συνθήκες που οι σημερινοί τους απόγονοι δεν μπορούν ούτε να φανταστούν.

Κύριο ερώτημα για αρκετά χρόνια ήταν πότε ακούστηκε από το στόμα των πρωτόγονων η πρώτη λέξη και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή. Πρόσφατα ήρθαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα των πρώτων ερευνών σχετικά με αυτό. Οι πρώτες λέξεις δεν ήταν λέξεις, αλλά απλές συλλαβές. Οι επιστήμονες θεωρούν πως μια από αυτές ήταν το "ντα" ή "ντο". Μάλιστα σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές χρειάστηκε να περάσουν περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου ανθρώπου μέχρι το είδος μας να μπορέσει να επικοινωνήσει μέσω της ομιλίας.

Όπως γνωρίζουμε τα περισσότερα είδη ζώων επικοινωνούν με ήχους. Ο άνθρωπος κατάφερε να αναπτύξει τους ήχους σε ομιλία και μάλιστα σε διαφορετικές γλώσσες, κάνοντας την υπέρβαση. Μέσα στα εκατομμύρια χρόνια που μεσολάβησαν μια σημαντική αλλαγή στη φωνητική ανατομία του ανθρώπου αποτέλεσε τη βασική αιτία εξέλιξης της ομιλίας. Η περίφημη Λούσι (Australopithecus afarensis) πριν από 3,3 εκατομμύρια χρόνια, διέθετε ένα όργανο όμοιο μ' αυτό των πιθήκων. Το όργανο αυτό το οποίο μοιάζει με μπαλόνι,βοηθούσε τα πρωτεύοντα θηλαστικά να παράγουν βροντερούς ήχους ενώ οι λέξεις έμοιαζαν ίδιες μεταξύ τους έτσι ώστε η επικοινωνία με τη σημερινή της μορφή να είναι αδύνατη.

Όταν ανακαλύφθηκε ο Hommo heidlbergensis ο οποίος έζησε 600.000 χρόνια πριν, αυτό το όργανο, ο φωνητικός αερόσακος, δεν υπήρχε. Η ανακάλυψη αυτή, οδήγησε τους ερευνητές σε ένα πείραμα, για να διαπιστώσουν πώς αυτή η ανατομική μεταβολή επηρέασε την παραγωγή των ήχων. Στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ έφτιαξαν δύο τεχνητές φωνητικές κοιλότητες από πλαστικούς σωλήνες. Η μία λειτουργούσε με τρόπο ανάλογο του φωνητικού αερόσακου, ενώ η άλλη όχι. Όταν εθελοντές κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τους ήχους που παρήγαγαν οι δύο μηχανισμοί, διαπιστώθηκε από τους ερευνητές πως ο μηχανισμός που δεν διέθετε αερόσακο παρήγαγε πιο καθαρούς ήχους, αλλά και λέξεις.

Έτσι, η ανάγκη για επικοινωνία και ανταλλαγή πληροφοριών για την προστασία και την αναζήτηση τροφής, έφεραν σταδιακά την εξαφάνιση του οργάνου που έκανε τους ήχους ή τις λέξεις να είναι ακατάληπτε ή να μοιάζουν ίδιες μεταξύ τους και να βοηθηθούν οι πρωτόγονοι άνθρωποι στην εκφορά λέξεων και ομιλίας, όπως αναφέρει η έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση "Journal of Human Evolution".

Πηγή πληροφοριών: tovima.gr, videocosmos.eu
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Θα μπορούσατε να σκεφτείτε άλλο χρώμα από το λευκό, μιλώντας για το χιόνι; Άλλο χρώμα εκτός από το λευκό, μιλώντας για τα παγόβουνα και την Ανταρκτική, που καταλαμβάνει περισσότερα από 14 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα;


Οι περισσότεροι, θα απαντούσατε αμέσως και αρνητικά, ειδικά σε ό,τι αφορά την Ανταρκτική και το Νότιο Πόλο, που είναι μονίμως καλυμμένη από μεγάλα κομμάτια πάγου και χιονιού. Αυτοί οι τεράστιοι όγκοι πάγου που δημιουργούν τα επιβλητικά παγόβουνα, σχηματίζονται από χιόνι που πέφτει πάνω στις ήδη παγωμένες εκτάσεις γης.


Το αποτέλεσμα είναι το χιόνι με τον καιρό, να συμπιέζεται και να σχηματίζει περισσότερο πάγο ο οποίος πολλές φορές γλιστρά στην επιφάνεια της θάλασσας. Όταν ο πάγος είναι στο μεγαλύτερο μέρος του διαυγής όπως το γυαλί, τα παγόβουνα φαίνονται ολόλευκα αφού στο εσωτερικό τους έχουν παγιδευτεί μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα, οι οποίες αντανακλούν το φως σε όλες τις κατευθύνσεις.


Υπάρχουν όμως παγόβουνα που δεν είναι ολόλευκα, αλλά έχουν ρίγες και μάλιστα διαφόρων χρωμάτων. Μπλε, πράσινες, κίτρινες ακόμα και καφέ. Κάθε χρώμα, έχει διαφορετική αιτιολογία σχηματισμού. Οι μπλε ρίγες που είναι και οι πιο συνηθισμένες εμφανίζονται όταν οι ρωγμές στα παγόβουνα γεμίσουν με νερό και παγώσουν πάρα πολύ γρήγορα, ώστε να μην προλάβουν να σχηματιστούν φυσαλίδες αέρα.


Οι πράσινες εμφανίζονται όταν το νερό που παγώνει είναι πλούσιο σε φύκια, ενώ οι καφέ και οι κίτρινες δημιουργούνται από τα ιζήματα. Το ίδιο και οι μαύρες! Μάλιστα οι μαύρες!
Οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές...


Πηγή πληροφοριών: dinfo.gr, diaforetiko.gr
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο βάφουν τα μαλλιά τους. Ενώ μπορεί το αποτέλεσμα ως προς το χρώμα να τις ικανοποιεί, τα μαλλιά όμως  σε πολλές περιπτώσεις δίνουν. την εντύπωση άχυρου...

Αυτό σημαίνει πως δεν είναι αρκετά υγιή για να αντέξουν την ταλαιπωρία της βαφής. Ένα πολύ απλό test φθοράς, έρχεται να βοηθήσει να ελέγξετε την κατάσταση των μαλλιών σας πριν προχωρήσετε στη βαφή είτε στο σπίτι, είτε στο κομμωτήριο. Η Elizabeth Maloy, stylist και color specialist στο Paul Labrecque Salon στη Ν. Υόρκη δίνει τη λύση με τον εξής τρόπο:

Πάρτε μια τούφα από τα μαλλιά σας και κρατήστε τη ίσια με τα δάχτυλά σας. Στη συνέχεια ρίξτε μια σταγόνα νερού πάνω τους. Αν απορροφήσουν το νερό σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα να ξέρετε πως τα μαλλιά σας είναι αφυδατωμένα και η βαφή θα τα κάνει να χάσουν κι άλλο μέρος της υγρασίας τους. Έτσι, θα πρέπει πρώτα να τα περιποιηθείτε με προϊόντα βαθιάς ενυδάτωσης είτε σπιτικά, είτε του εμπορίου και να αφήσετε τη βαφή για μερικές εβδομάδες αργότερα.

Αν δεν πειστήκατε, ελέγξτε όταν τα μαλλιά σας είναι υγρά αν εκτείνονται περισσότερο από το συνηθισμένο ή αν η υφή τους σας δίνει την εντύπωση ότι κολλούν. Τότε όπως μας ενημερώνει η senior colorist Meri Kate O'Connor στο Eva Scrivo Salon πάλι στη Ν. Υόρκη, τα μαλλιά δεν πρέπει να βαφτούν, χωρίς να προηγηθεί θεραπεία ενυδάτωσης.

Αν δυσκολεύεστε να διαπιστώσετε την κατάστασή τους μόνη σας, καλύτερα να απευθυνθείτε σε ένα ειδικό, έτσι ώστε να εξασφαλίσετε όμορφα υγιή βαμμένα μαλλιά. Στο κάτω κάτω της γραφής, παίζεται το κεφάλι σας!...

Πηγή:instyle.com, goodhousekeeping.com
Κείμενο - μετάφραση: "to e-periodiko mas"

2η συμμετοχή

Απόγευμα Σαββάτου, ξεκινά ένα επιβατηγό καράβι από τον Πειραιά για τη Μυτιλήνη με μπουνάτσα.Το ταξίδι μεγάλο, ξεπερνούσε τις δεκατέσσερις ώρες. Η νύχτα θα το έβρισκε στο πέλαγος και το λιμάνι δεν θα φαινόταν πριν από τις οχτώ το πρωί...

Αργά το βράδυ, καταμεσής του πελάγους, βρέθηκε σε θαλασσοταραχή μεγάλη. Κανείς από τους επιβάτες δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ενώ ξεκίνησαν με τόσο καλό καιρό και πέρασαν το Κάβο Ντόρο χωρίς πολλά κουνήματα, τώρα το καράβι έμοιαζε παραδομένο στο έλεος της φουρτούνας.

Όλο το πλήρωμα επί ποδός και ο καπετάνιος στη γέφυρα, κρατούσε μόνος του το τιμόνι! Κάτω από άλλες συνθήκες, με τη νύστα να βαραίνει τα βλέφαρα, οι επιβάτες θα είχαν γύρει το κεφάλι παραδομένοι στο κάλεσμα του Μορφέα. Τώρα όμως αναστατωμένοι, αφήνοντας τη νύστα κατά μέρος, κοιτούσαν τις καρέκλες στο σαλόνι του πλοίου, να πηγαίνουν πότε από τη μια και πότε από την άλλη, ακολουθώντας τον άγριο ρυθμό των μανιασμένων κυμάτων, που έκαναν το πολυταξιδεμένο σκαρί να μοιάζει καρυδότσουφλο...

Η νύχτα πυκνή και η θύελλα στο αποκορύφωμά της! Βροχή και δυνατός αέρας έκαναν αμφίβολη την έκβαση του ταξιδιού αυτού. Ο καπετάνιος κρατούσε με τα δυο του χέρια το τιμόνι με την αγωνία να αυλακώνει το πρόσωπό του. Δεν έκανε ζέστη, το αντίθετο μάλιστα, όμως στο μέτωπό του κόμποι ιδρώτα κυλούσαν και άλλαζαν δρόμο στα φρύδια του, για να καταλήξουν χαμηλά στους κροτάφους...

Έχω τόσες ψυχές να πάω στον τόπο τους, σκεφτόταν. Θεέ μου, βοήθα με να τους γλιτώσω!

Πριν προλάβει να τελειώσει τη σκέψη του, νιώθει δυο χέρια να κρατούν μαζί του το τιμόνι κι ένα πρόσωπο άγνωστο μα οικείο να του χαμογελά, μέσα στη στολή του καπετάνιου του Εμπορικού Ναυτικού, που φορούσε κι ο ίδιος!

Μη φοβάσαι, του είπε, θα τα καταφέρουμε!...
Λίγη ώρα αργότερα, σαν από θαύμα, η θύελλα καταλάγιασε και το καράβι άρχισε να πλέει με σιγουριά στους υδάτινους δρόμους του Αιγαίου, που οδηγούσαν στο νησί.

Ο καπετάνιος γύρισε με ανακούφιση προς τον αξιωματικό, που κρατούσε μαζί του το τιμόνι, αλλά δεν τον είδε εκεί...
Πού πήγε, μονολογούσε... θα τον βρω, να τον ευχαριστήσω για τη βοήθεια και τη συμπαράστασή του, θεωρώντας πως ήταν κάποιος από τους επιβάτες, που έβαλε στην κυριολεξία το χέρι του, για να σωθεί το καράβι!
Τότε, ακούει μια φωνή λίγο απόμακρη, σαν από το διπλανό δωμάτιο, να του λέει: "Δεν θέλω να μ' ευχαριστήσεις, μόνο όταν περνάς από το σπίτι μου στο Καγιάνι, σφύρα μου τρεις φορές"...

Στο Καγιάνι... σπίτια δεν υπήρχαν στο Καγιάνι, το ήξερε καλά! Χρόνια έκανε αυτό το δρομολόγιο και ήξερε τα παράλια του νησιού απ' έξω κι ανακατωτά. Στο Καγιάνι, το μόνο που μπορούσε να δει κανείς, ήταν ένα μικρό εκκλησάκι του Ταξιάρχη (όπως το λένε οι ντόπιοι) να ξεπροβάλει από την πυκνή φυλλωσιά των δέντρων, που άγγιζαν στην πανέμορφη ακρογιαλιά....

Η μέρα άρχισε σιγά - σιγά να κάνει την εμφάνισή της. Ένας λαμπερός ήλιος ξεπρόβαλε από το βάθος του γαλάζιου ορίζοντα και έριχνε χρυσαφένιες ματιές στα καταγάλανα νερά. Το βαπόρι σίγουρο και ατάραχο πλησίαζε το νησί. Εκείνος εκεί, στητός στη γέφυρα με τα κιάλια στο χέρι, έψαχνε να δει όσο πιο γρήγορα γινόταν τα πρώτα ίχνη γης.

Λίγο - λίγο και η στεριά με την καταπράσινη ομορφιά της έμοιαζε να πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Άρχισε να κοιτά ξανά με τα κιάλια και να ψάχνει πόντο - πόντο για σπίτια...
Δάσος, ελιές και πεύκα μέχρι την αμμουδιά. Να, το Καγιάνι, δέντρα, φυλλωσιές, να και το εκκλησάκι, σπίτια όμως, δεν φαίνονταν!...

Έδωσε εντολή να σφυρίξει το πλοίο τρεις φορές! Ο ήχος έσκισε την ησυχία του πρωινού, κάνοντας όλους να απορούν, αφού το λιμάνι δεν είχε καν φανεί!

- Καπετάνιε, θέλουμε τουλάχιστον μισή ώρα για να πιάσουμε λιμάνι! του είπε ο δεύτερος με απορία...
- Από σήμερα εδώ θα σφυράμε, του απάντησε, με τρόπο που δεν σήκωνε ούτε άλλη ερώτηση, αλλά ούτε και την παραμικρή αμφισβήτηση...

Πατώντας το πόδι του στη στεριά, πρωί Κυριακής πια, το πρώτο που θέλησε να κάνει ήταν να πάει στο εκκλησάκι του Ταξιάρχη στο Καγιάνι. Ένα ταξί τον οδήγησε γρήγορα τόσο, που η λειτουργία δεν είχε ακόμα τελειώσει.

Μπήκε μέσα, έκανε το σταυρό του, άναψε ένα κεράκι και προσκύνησε την εικόνα του, που δέσποζε στο μικρό ναό και περίμενε. Με το τέλος της λειτουργίας, ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί με τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί, την εμπειρία του. Στόμα με στόμα διαδόθηκαν από άκρη σ' άκρη σ' όλο το νησί, αλλά και σ' όλους τους ναυτικούς που έκαναν αυτό το ταξίδι, από τότε και μέχρι τις μέρες μας, τα λόγια του.

Όλα τα καράβια, από εκείνη την Κυριακή σφυράνε πάντα τρεις φορές, όχι μπαίνοντας στο λιμάνι, αλλά μισή ώρα νωρίτερα, όταν αντικρίζουν τον Ταξιάρχη και το "σπίτι" του!
Όσοι έχετε ταξιδέψει δια θαλάσσης για τη Μυτιλήνη, σίγουρα θα το έχετε παρατηρήσει...

Αυτή η ιστορία, είναι η δεύτερη συμμετοχή μου στις "Ιστορίες της Νύχτας" #2 της αγαπημένης φίλης Αριστέας, με αφορμή τη γιορτή των Ταξιαρχών. Για να διαβάσετε όλες τις συμμετοχές, μην παραλείψετε να περάσετε από το blog της, "η ζωή είναι ωραία". Θα τις βρείτε συγκεντρωμένες όλες εκεί.

Το ψωμί, είναι απαραίτητο στο ελληνικό τραπέζι, καθημερινά. Σκεφτήκατε ποτέ, πόσο εύκολο είναι να το φτιάξετε στο σπίτι, χωρίς αρτοπαρασκευαστές και πολλούς μπελάδες;

Αν όχι, ελάτε να σας δείξουμε τον τρόπο...

Τα υλικά που χρειάζεστε είναι:
Αλεύρι, για όλες τις χρήσεις ή μαύρο (η επιλογή δική σας)
1 φακελάκι ξερή μαγιά μπύρας
1 κουτ. της σούπας ζάχαρη
1 κουτ. του γλυκού αλάτι
λίγο ελαιόλαδο
300 gr νερό

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Πρώτα βάλτε το φούρνο σας στον αέρα να ζεσταθεί στους 50 οC. Στο μεταξύ θα ζεστάνετε, όσο το αντέχει το χέρι σας, το νερό και θα το βάλετε σε μια λεκάνη. Προσθέστε τη μαγιά και τη ζάχαρη και αφού βάλετε και λίγο αλεύρι ανακατέψτε καλά δημιουργώντας ένα πηχτό χυλό.
Σκεπάστε τη λεκάνη με μεμβράνη και βάλτε τη στο φούρνο να διπλασιαστεί σε όγκο.

Μόλις διπλασιαστεί, βγάλτε τη από το φούρνο. Μην τον κλείσετε όμως, θα χρειαστεί στη συνέχεια...

Τώρα, θα προσθέσετε και όσο αλεύρι χρειαστεί για να πάρετε μια μαλακιά ζύμη, που δεν θα κολλά στα τοιχώματα της λεκάνης και το αλάτι. Αφού την αλείψετε με ελαιόλαδο πλάστε τη σε φρατζόλα και βάλτε τη στη μακρόστενη φόρμα του κέηκ. Πιέστε με τα δάχτυλά σας έτσι ώστε να ακουμπήσει καλά στα τοιχώματά της και να έχει ομοιόμορφη όψη στο πάνω μέρος.

Ξαναβάλτε το τώρα στο φούρνο. Μόλις διπλασιαστεί ξανά σε όγκο, γυρίστε το φούρνο στους 200 οC και ψήστε, μέχρι να ροδίσει.

Αυτό ήταν όλο! Θα έχετε τώρα λαχταριστό ψωμάκι οποιαδήποτε στιγμή το χρειαστείτε! Φανταστείτε να ξεκινάτε μ' αυτό τη μέρα σας...



Σημείωση: Αν η φόρμα σας δεν είναι αντικολλητική χρησιμοποιήστε χαρτί ψησίματος.

Η δεκαετία αυτή ξεκινά με ένα Παγκόσμιο Πόλεμο και σημαδεύεται από ένα Εμφύλιο. Στα χρόνια του πολέμου η φωνή που κυριαρχεί είναι αυτή της Σοφίας Βέμπο. Μια ξεχωριστή τραγουδίστρια η οποία δίκαια χαρακτηρίστηκε ως η τραγουδίστρια της νίκης.


Η δισκογραφία, που σταμάτησε (λόγω του πολέμου) ξεκινά ξανά από τον Ιούνιο του 1946 και κινείται σε ένα αυστηρό πλαίσιο λογοκρισίας. Οι ξένες "συμμαχικές" δυνάμεις (ιδιαίτερα οι Άγγλοι) παρεμβαίνουν έντονα, καθώς και ο Εμφύλιος διχαστικός πόλεμος.

Το στιχουργικό ύφος έχει περισσότερο ποιητικό χαρακτήρα και στην ενορχήστρωση χρησιμοποιούνται πρόσθετα πολυφωνικά όργανα όπως το ακορντεόν και το πιάνο (από το Βασίλη Τσιτσάνη). Στα χρόνια της Κατοχής, συνθέτες όπως ο Β. Τσιτσάνης, ο Μ. Βαμβακάρης, ο Μπαγιαντέρας, ο Α. Καλδάρας και άλλοι γράφουν τραγούδια με στίχους που έχουν προσαρμοστεί στα σκληρά χρόνια που περνούν οι Έλληνες. Κάποια από αυτά, ίσως τα περισσότερα, δεν θα κυκλοφορήσουν ποτέ σε δίσκους και δεν θα γίνουν γνωστά.


Τα τραγούδια που ακούγονται αυτή την περίοδο είναι τραγούδια που δημιουργήθηκαν για να εξυμνούν τα κατορθώματα των αντιστασιακών οργανώσεων. Έλληνες συνθέτες και ποιητές δημιουργούν παραλλαγές διεθνών επαναστατικών τραγουδιών. Ο Μιχάλης Σουγιούλ έπαιξε για τους στρατευμένους σε φυλάκια και συγκεντρώσεις του στρατού. Το πασίγνωστο "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά" σε στίχους του Μ. Τραϊφόρου, είναι βασισμένος στη μελωδία του τραγουδιού "Ζεχρά" του Μ. Σουγιούλ, ενώ έγραψε και δύο πρωτότυπα τραγούδια με αφορμή τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, το "Δύο αγάπες" και το "Μας χωρίζει ο πόλεμος".

Μιχάλης Σογιούλ

Με το τέλος της γερμανικής κατοχής έρχεται η επαναλειτουργία των στούντιο στη Ριζούπολη και μια νέα γενιά δημιουργών κάνει την εμφάνισή της. Εμπνευσμένοι στιχουργοί όπως οι Χ. Βασιλειάδης (Τάντας), Ε. Παπαγιαννοπούλου, Χ. Κολοκοτρώνης, Κ. Μάνεσης, Κ. Βίρβος, Δ. Γκούτης, Ν. Μουράκος αλλά και συνθέτες όπως οι Σ. Χρυσίνης, Α. Καλδάρας, Μ. Χιώτης, Γ. Μητσάκης, Θ. Δερβενιώτης, Μ. Μπακάλης, Γ. Κλουβάτος, Γ. Λαύκας, Κ. Καπλάνης, Β. Καραπατάκης και άλλοι που οι περισσότεροι είχαν παιδεία και μόρφωση σύμφωνα και με τις συνθήκες της εποχής. Μέσα από το δικό τους ταλέντο τραγουδήθηκε η σκληρή καθημερινότητα στα ερείπια του πολέμου.


Βρισκόμαστε στο τέλος της κλασικής περιόδου του ρεμπέτικου τραγουδιού (1932 - 1942) και την αρχή της εποχής της ευρείας διάδοσης και αποδοχής του. Δύο χαρακτηριστικές φωνές αναδεικνύονται τη δεκαετία αυτή η Σωτηρία Μπέλλου και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης.

Το ελαφρύ τραγούδι γνωρίζει επίσης ευρεία διάδοση και κυριαρχεί στα μεγάλα αστικά κέντρα. Στη διάδοσή του αυτή, συντέλεσαν το ραδιόφωνο, η ανάπτυξη της δισκογραφίας, η εισβολή του κινηματογράφου (κυρίως του αμερικανικού), η επιθεώρηση που εξακολουθεί να φιλοξενει πολλά τραγούδια παρόλο που δεν βρίσκεται στην ακμή της και η ανασυγκρότηση της κοινωνικής ζωής (ταβέρνες, κοσμικά κέντρα, χώροι διασκέδασης).


Ο Αττίκ, ο Χαιρόπουλος, ο Γιαννίδης και ο Σουγιούλ έχουν ήδη διαμορφώσει τη μουσική γλώσσα του ελαφρού τραγουδιού. Κοινός παρανομαστής των τραγουδιών είναι οι ρυθμοί της χαμπανέρας, του ταγκό, του βαλς και του φοξ τροτ στους οποίους προστέθηκαν το μπολερό, το μπούκι μπούκι, η ρούμπα, το μάμπο και η κόγκα.

Στα θέματα των στίχων ο έρωτας κυριαρχεί, όπως και η γυναίκα αλλά και η ομορφιά της Αθήνας και της Πλάκας, αφήνοντας στην άκρη την καθημερινότητα, αφού η νοοτροπία των ανθρώπων αλλάζει και αποζητά τώρα, μια ανώδυνη φυγή από τη θλιβερή πραγματικότητα. Αυτές οι αλλαγές νοοτροπίας και οι κοινωνικές ανακατατάξεις οδηγούν σε μια προσπάθεια συνάντησης της αστικής τάξης με τις λαϊκές μάζες, έχοντας σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία των λεγόμενων "αρχοντορεμπέτικων" τραγουδιών, όπως "Το Μονοπάτι", "Το τραμ το τελευταίο" και άλλα, ενώ δεν λείπουν και οι μεταγλωττίσεις ξένων τραγουδιών, προερχόμενα από την ευρωπαϊκή δισκογραφία και τον κινηματογράφο.

Δανάη

Ξεχωριστοί, ρομαντικοί και ευαίσθητοι οι ενορχηστρωτές των τραγουδιών αυτών ήταν ο Μ. Κατριβάνος, ο Σ. Ιωαννίδης, ο Γ. Βέλλας, ο Γ. Σπάρτακος, ο Ζ. Κορίνθιος, ο Ν. Χατζηαποστόλου, ο Γ. Μουζάκης, ο Τ. Μωράκης, ο Κ. Γιαννίδης, ο Χ. Χαιρόπουλος, ο Ι. Ριτσιάδης, ο Λ. Μαρκέας, ο Μ. Σουγιούλ, ο Ζ. Ιακωβίδης, ο Κ. Καπνίσης ενώ στίχους έγραψαν ο Γ. Οικονομίδης, ο Α. Σαββίδης, ο Μ. Τραϊφόρος, ο Α. Σακελλάριος, ο Μ. Μάτσας, ο Π. Μενεστρέλ.


Μερικές από τις ωραιότερες φωνές της ελληνικής μουσικής σκηνής εμφανίζονται εκτός από τη Σ. Βέμπο, όπως η Δανάη, ο Πέτρος Επιτροπάκης, ο Νίκος Γούναρης, η Νινή Ζαχά, ο Τώνης Μαρούδας, η Μάγια Μελάγια, ο Σώτος Παναγόπουλος, ο Φώτης Πολυμέρης, ο Ορέστης Μακρής, η Ρένα Βλαχοπούλου.

Πηγές πληροφοριών: tar.gr, allotino.pblogs.gr
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Ως πότε θα ακούμε για καινούργια ναυάγια στο Αιγαίο; Πόσα νεκρά παιδιά ακόμα πρέπει να μετρήσουμε, για να βρούμε λύση; Ο χειμώνας έρχεται αμείλικτος και οι λαθρέμποροι της ελπίδας συνεχίζουν το αναίσχυντο έργο τους, στέλνοντας ανθρώπους στο θάνατο μέσα στα παγωμένα νερά.

Αφού δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις αιτίες, που κάνουν τους ανθρώπους αυτούς να έρχονται στην πόρτα μας ζητώντας μια θέση στον ήλιο, ας βοηθήσουμε να βρουν μια γωνιά στην Ευρώπη με ασφάλεια.

Υπάρχει τρόπος να πιέσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Μάθετε πώς, μέσα από το μήνυμα του Σπύρου Λημναίου μέλους του Avaaz.
"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

«Τα μωρέλια μωρέ να σώσουμε!», φώναζε ο 70χρονος Μυτιληνιός ψαράς. Παλεύοντας στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, προσπαθούσε να δώσει ζωή στα ξέπνοα κορμάκια δεκάδων παιδιών που ξέβραζαν τα κύματα. 

O αδιαπέραστος φράχτης στα σύνορα του Έβρου αναγκάζει οικογένειες προσφύγων να επιβιβάζονται στις βάρκες του θανάτου. Όμως, αυτή την εβδομάδα, μπορεί να δοθεί μια λύση που θα σώσει χιλιάδες ζωές. 

O πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς θα επισκεφτούν τη Λέσβο. Aν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, παραδώσουμε χιλιάδες υπογραφές στους ίδιους και στα διεθνή ΜΜΕ που θα τους συνοδεύουν, μπορούμε να τους πιέσουμε να ανοίξουν μια ασφαλή, νόμιμη και ελεγχόμενη δίοδο στο φράχτη του Έβρου για να σωθούν χιλιάδες ζωές. 

Μένουν 48 ώρες... Υπόγραψε τώρα το επείγον ψήφισμα, πριν χαθούν κι άλλες ζωές, και διάδωσέ το μέσω Facebook, email και Twitter:

avaaz.org

Ο φράχτης του Έβρου, που ολοκληρώθηκε πέρυσι από την κυβέρνηση Σαμαρά, ως μέτρο απέτυχε παταγωδώς να περιορίσει το προσφυγικό κύμα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να μετατοπιστούν οι ροές προς τα νησιά μας και να αυξηθούν οι πνιγμοί στο Αιγαίο. 

Οι ειδικοί στα θέματα αντιμετώπισης προσφυγικών ροών παγκοσμίως είναι ξεκάθαροι: Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν οι πνιγμοί είναι η δημιουργία ασφαλών και νόμιμων οδών μέσω στεριάς. Μία δίοδος στο φράχτη του Έβρου, σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές και την ΕΕ, θα μπορούσε να διευκολύνει την αποτελεσματική καταγραφή και μεταβίβαση προσφύγων στις χώρες προορισμού, ενώ παράλληλα θα έπληττε τους διακινητές και θα αποσυμφορούσε τα νησιά μας και τα αστικά κέντρα όπως η Αθήνα. 

Η ελληνική κυβέρνηση είπε ότι εξετάζει αυτό το ενδεχόμενο. Ήρθε όμως η στιγμή να κάνει τα λόγια της πράξη: ανοίγοντας το φράχτη της ντροπής. Ας κάνουμε την Ελλάδα ένα φωτεινό παράδειγμα ανθρωπιάς μέσα στο σκότος της Ευρώπης-φρούριο. Υπόγραψε τώρα και διάδωσέ το στους πάντες: 

avaaz.org

Από την αρχή κιόλας της προσφυγικής κρίσης, τα μέλη του Avaaz συσπειρωθήκαμε για να βοηθήσουμε: Περίπου 2.000 από εμάς δηλώσαμε εθελοντές σε προγράμματα στήριξης προσφύγων, συγκεντρώσαμε 500.000 $ για τη χρηματοδότηση θαλάσσιων διασώσεων στη Μεσόγειο, οργανώσαμε ανθρωπιστική αποστολή στα ελληνικά νησιά και ασκήσαμε σφοδρή πίεση στην ΕΕ μέχρι που υπέγραψε συμφωνία για τη μετεγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων. Τώρα, ήρθε η στιγμή να ενώσουμε ξανά τις δυνάμεις μας ενάντια στο φράχτη του μίσους. 

Με ελπίδα, 
Σπύρος και η ομάδα του Avaaz 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

Νέα τραγωδία: 13 παιδιά και 9 ενήλικες πρόσφυγες νεκροί στο Αιγαίο (Πρώτο Θέμα)
protothema.gr 

Στο στόχαστρο ο φράχτης στον Έβρο (Καθημερινή) kathimerini.grΆρατε πύλας! Ο φράχτης και οι προτεραιότητες – Η Αυγή avgi.gr "

Ήταν μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη όταν βρόντηξε την πόρτα πίσω του κι έφυγε...
Το κρύο τσουχτερό και το χιονόνερο τρυπούσε ό,τι άγγιζε. Ο αέρας λυσσομανούσε και ξεκολλούσε βίαια τα λιγοστά φύλλα από τα δέντρα της αυλής. Έβαλε το σακίδιο στον ώμο και προχώρησε με την ορμή του θυμού, που τον είχε κυριεύσει.

Ένας ακόμα καυγάς με τον πατέρα του, τον έκανε να φύγει αυτή τη φορά, οριστικά. Κοίταξε γύρω του. Τα λιγοστά φώτα στην πλατεία της μικρής πόλης τρεμόπαιζαν λες κι ο αέρας προσπαθούσε να τα σβήσει. Ερημιά! Απόλυτη ερημιά! Στο δρόμο, στην ψυχή του, στο βλέμμα του...

Περπατούσε με γοργά βήματα, προσπαθώντας να αποφύγει όσα τον κυνηγούσαν. Θύελλα γύρω του, θύελλα και μέσα του. Τα συναισθήματα φουσκωμένο ποτάμι, έτοιμο να ξεχειλίσει, έφερναν δάκρυα στα μάτια του κι ας επέμενε να τα αγνοεί. Δεν ήθελε να κλάψει, δεν είχε μάθει να κλαίει! "Οι άντρες δεν κλαίνε" έλεγε συχνά ο πατέρας του. "Πονάνε, μα δεν κλαίνε!"...

Ο πατέρας του, το πρότυπό του κι ο μεγάλος του αντίπαλος! Έτσι τον ένιωθε...
Προσπαθούσε να είναι αντάξιος των προσδοκιών του και κάθε φορά, βρισκόταν υπόλογος. Το "μέτρημα" τον έβγαζε πάντα λιγότερο απ' όσο έπρεπε κι αυτό τον πίκραινε βαθιά και τον πείσμωνε. Και προσπαθούσε να γίνει καλύτερος, να πετύχει περισσότερα, να βγει νικητής, στην αναμέτρηση με τα "θέλω" του πατέρα του, τόσο που ποτέ του δεν αναρωτήθηκε ποια ήταν τα δικά του "θέλω". Τι ζητούσε εκείνος; Με τι θα ήταν ευτυχισμένος;

Ένας ήταν ο στόχος του και μόνο. Να ακούσει από τον πατέρα του τη φράση "είμαι υπερήφανος για σένα". Αυτό όμως ως τώρα παρέμενε όνειρο ανεκπλήρωτο...
Τόσα χρόνια ο πρώτος μαθητής στην τάξη, από τους πρώτους στο Πολυτεχνείο, με άριστα το πτυχίο του, αλλά ο πατέρας ποτέ δεν του είπε τη "μαγική" φράση. Αντίθετα όταν η κρίση τον έκανε ένα ακόμα άνεργο στη μεγάλη λίστα, εκείνος τον θεώρησε ένα αποτυχημένο, που ξόδεψε τσάμπα χρήματα για να τον σπουδάσει. Οι κόποι του, οι δικοί του κόποι, το διάβασμα, τα ξενύχτια του πάνω από τα βιβλία, ο αγώνας να επιβιώσει σε μια άλλη πόλη με τόσους πειρασμούς με τα πενιχρά μέσα, που του διέθετε ο πατέρας, η δουλειά παράλληλα με τη σχολή για να μπορεί να ζει πιο ανθρώπινα, όλα αυτά δεν τα υπολόγισε ποτέ. Στα μάτια του ήταν όλα πρόσθεση, αφαίρεση, κέρδος, ζημία. Όλα υπολογισμένα μπακαλίστικα, ψυχρά!

- Μπακάλης είναι, τι περιμένεις, του έλεγε η μάνα του, όταν προσπαθούσε να ηρεμήσει την ψυχή του, μετά από τις συχνές τους λεκτικές αναμετρήσεις. Δεν είναι κακός, το ξέρεις! Θέλει το καλύτερο για σένα, γι' αυτό σε πιέζει έτσι. Μην τον παρεξηγείς...
"Μη τον παρεξηγείς", του είχε πει κι εκείνο το βράδυ... όμως το ποτήρι είχε πια ξεχειλίσει και τίποτα δεν μπορούσε να τον κρατήσει. Ούτε τα δάκρυα της μάνας, ούτε ο πόνος, που ήξερε πως της έφερε η ξαφνική του απόφαση.

Δεν ήξερε πού να πάει, ούτε και είχε αποφασίσει τι θα κάνει. Στο σταθμό του τρένου μπήκε περισσότερο για να προστατευθεί από το κρύο. Κοίταξε τα χρήματά του... του έφταναν για ένα εισιτήριο για τη Θεσσαλονίκη και για κάμποσες νύχτες σ' ένα φτηνό ξενοδοχείο. Αυτά του ήταν αρκετά για αρχή...

- Κύριε Μάμαλη, έχετε ένα τηλεφώνημα από μακριά... ακούστηκε ξαφνικά η φωνή της γραμματέας του και τον επανέφερε στο παρόν.
- Ακόμα εδώ είσαι Τζόυς; της είπε απορημένος. Είναι περασμένες οχτώ, θα έπρεπε να έχεις φύγει εδώ και ώρες...
- Το τηλεφώνημα είναι από την Ελλάδα κύριε! συνέχισε η κοπέλα, αγνοώντας την ευγενική του παρατήρηση... φαίνεται επείγον!
Σήκωσε το ακουστικό με αγωνία.
- Παιδί μου, πρέπει να έρθεις σπίτι, γρήγορα! ακούστηκε η φωνή της μητέρας του, που ποτέ δεν έχασε επαφή μαζί της. Ο πατέρας σου δεν είναι καλά... εύχομαι να τον προλάβεις!

Πέντε χρόνια είχε να μιλήσει με τον πατέρα του. Πέντε χρόνια είχε να μιλήσει, για τον πατέρα του και τώρα μια ίδια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη, βρισκόταν σαν από θέλημα της μοίρας ή των συναισθημάτων του, να τον σκέφτεται λίγο πριν το θλιβερό τηλεφώνημα...

Δυο ώρες αργότερα, πετούσε από το Λονδίνο για την Ελλάδα. Ξημερώματα σχεδόν έφτασε στο πατρικό του σπίτι. Βγήκε βιαστικά από το ταξί μα κοντοστάθηκε στην αυλόπορτα. Πριν κάνει την τελευταία δρασκελιά για να βρεθεί μέσα, θυμήθηκε ξανά τον τρόπο που έφυγε... ο αέρας τώρα το ίδιο παγωμένος αλλά λιγότερο δυνατός και χιονόνερο δεν υπήρχε...
Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά! Δεν ήξερε πώς θα αντικρίσει τον πατέρα του και κυρίως πώς θα τον αντίκριζε εκείνος.. ένας καυγάς, μια φυγή και πέντε χρόνια σιωπής, είχαν μπει ανάμεσά τους! Δεν ήταν λίγα...
Χτύπησε την πόρτα και περίμενε για μερικά δευτερόλεπτα. Η μάνα εμφανίστηκε μπροστά του, θλιμμένη, ωχρή, διαλυμένη.  Από το βλέμμα της, κατάλαβε πως όλα είχαν τελειώσει κι εκείνος, είχε χάσει κάθε ελπίδα να ακούσει αυτό για το οποίο πάσχιζε πάντα, αυτό, που ήταν η αιτία να φύγει, αλλά και να πετύχει!
Το χιονόνερο έκανε ξανά την εμφάνισή του... ψυχρό, διαπεραστικό. Έπεφτε στο πρόσωπό του και το μούσκευε, έτσι όπως ανακατευόταν με τα δάκρυά του. "Όχι πατέρα κι άντρες κλαίνε" σιγοψιθύρισε και αναλύθηκε σε λυγμούς έντονους, λυτρωτικούς...


Το κείμενο αυτό συμμετέχει στις "Ιστορίες της Νύχτας" #2 της αγαπημένης Αριστέας. Στο blog της "η ζωή είναι ωραία" μπορείτε να διαβάσετε όλες τις συμμετοχές.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η χοληστερόλη στο αίμα, αυξάνεται με την κατανάλωση θαλασσινών. Όμως η διαιτητική χοληστερόλη έχει στην πραγματικότητα μια μικρή μόνο επίδραση στα επίπεδά της χοληστερόλης στο αίμα μας.
Αυτό που δεν έχουμε κατανοήσει όλοι είναι πως τα κορεσμένα λίπη και τα trans λιπαρά οξέα είναι οι "κύριοι ένοχοι" για την αύξηση της και όχι η διαιτητική χοληστερόλη, όπως μας ενημερώνει η Κλινική Διαιτολόγος κ. Ηλιάνα Ηλιοπούλου στο iatronet.gr.

Ας τα δούμε πιο αναλυτικά...
Τηγανητά φαγητά: Ο καλύτερος τρόπος να κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα η χοληστερόλη στο αίμα μας είναι να αποφεύγουμε τα τηγανητά φαγητά, αφού οποιαδήποτε τροφή και αν τηγανίσουμε αυτόματα θα μετατραπεί σε τροφή πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά οξέα.

Βούτυρο ή ελαιόλαδο; Το βούτυρο "κρύβεται" σε πολλές τροφές και ειδικά την εποχή των γιορτών. Μπισκότα, γλυκά είναι τα πιο γνωστά που περιέχουν βούτυρα για νοστιμιά, όπως προσθέτονται και στα μακαρόνια, τις ψητές πατάτες, στον πουρέ, το ρύζι συντελώντας αποφασιστικά στην αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα. Αν όμως αντικατασταθεί το βούτυρο με ελαιόλαδο το οποίο έχει μηδενική περιεκτικότητα σε διαιτητική χοληστερόλη, μπορούμε να απολαύσουμε αυτά τα εδέσματα χωρίς κίνδυνο.

Κρέατα και αλλαντικά! Όλοι γνωρίζουμε πως πολλά τρόφιμα ζωικής προέλευσης έχουν αυξημένη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα. Για το λόγο αυτό, καλό είναι να γίνεται λογισμένη κατανάλωση αυτών των τροφών. Εύκολα μπορούμε να αντικαταστήσουμε το αρνί, το χοιρινό και το μοσχάρι με τη γαλοπούλα, το κουνέλι και το κοτόπουλο. τα οποία περιέχουν σημαντικά μικρότερη ποσότητα λίπους. Όπου αυτό δεν είναι δυνατό, καλό είναι να αφαιρούνται τα ορατά λίπη και να προτιμούνται όσο το δυνατό πιο άπαχα κομμάτια. Για τα αλλαντικά, καλό είναι να θυμόμαστε πως εκτός από την περιεκτικότητά τους στα παραπάνω λιπαρά κρέατα, έχουν υποστεί και περισσότερη επεξεργασία.

Ολόπαχα τυριά και γαλακτοκομικά: Αν θέλουμε να διατηρήσουμε τα επίπεδα της χοληστερόλης μας χαμηλά, πρέπει να επιλέγουμε τυριά και γαλακτοκομικά προϊόντα με μειωμένα λιπαρά. Όταν καταναλώνουμε τροφές όπως τυρόπιτες και γλυκά με γάλα ή τυρί, θα πρέπει να θυμόμαστε πως αν δεν είναι φτιαγμένα με γαλακτοκομικά χαμηλών λιπαρών, που τόσο εύκολα βρίσκουμε στο εμπόριο σήμερα, καλό είναι να καταναλώνονται με μέτρο.

Dressing μαγιονέζας στις σαλάτες: Πολλοί από μας, θέλοντας (κυρίως στην περίοδο των γιορτών) να περιορίσουμε την κατανάλωση επιβαρυντικών τροφών, προτιμάμε τις σαλάτες. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα το ενδεδειγμένο, όταν πολλές σαλάτες περιέχουν dressing με μαγιονέζα το οποίο είναι πηγή λιπαρών οξέων και ανεβάζει τα επίπεδα της χοληστερόλης μας στο αίμα. Έτσι, απλά αυταπατόμαστε. Καλό είναι να προτιμάμε σαλάτες που περιέχουν ελαιόλαδο ή γιαούρτι αντί μαγιονέζα. Έτσι μπορούμε να τις καταναλώνουμε άφοβα, χωρίς να στερούμε και τη νοστιμιά τους.

Κρέμα γάλακτος: Η κρέμα γάλακτος είναι συνήθως ζωικής προέλευσης και περιέχει μεγάλες ποσότητες λίπους. Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγουμε την κατανάλωσή της. Μπορούμε να την αντικαταστήσουμε με γάλα χαμηλών λιπαρών (που δίνει και ελαφρύτερη γεύση στο φαγητό) και παράλληλα μας απαλλάσσει και από τις ενοχές όταν το καταναλώνουμε.

Έτοιμα και τυποποιημένα snacks: Όλοι πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε πως αφού τα λιπαρά δεν είναι εμφανή σε κάποια τρόφιμα, δεν υπάρχουν. Δυστυχώς για μας όμως τα λιπαρά οξέα "κρύβονται" μέσα σε πολλά έτοιμα snacks όπως τα μπισκότα, τα πατατάκια, τα γαριδάκια, οι σφολιάτες και άλλα τα οποία είναι trans λιπαρά οξέα και επειδή έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία όχι μόνο ανεβάζουν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα, αλλά, κατεβάζουν και τα επίπεδα της καλής χοληστερόλης.

Γλυκά: Τα γλυκά θέλουν μεγάλη προσοχή ειδικά την περίοδο των γιορτών που η κατανάλωσή τους αποτελεί και εθιμοτυπική συνήθεια. Είναι πηγή λίπους ειδικά κάποια γλυκά όπως οι κουραμπιέδες που περιέχουν διπλάσια ποσότητα λίπους από τα μελομακάρονα που περιέχουν ελαιόλαδο. Αν λοιπόν, πρέπει να διαλέξουμε τι να προτιμήσουμε, καλό είναι να στραφούμε περισσότερο στα μελομακάρονα από τους κουραμπιέδες. Γενικότερα, καταναλώστε μικρές ποσότητες με μέτρο.

Αλκοόλ: Το αλκοόλ δεν απειλή την αύξηση των ποσοστών χοληστερόλης αφού δεν περιέχει λιπαρά οξέα, μπορεί όμως να συντελέσει στην αύξηση του σωματικού μας βάρους, το οποίο αν υπερβεί το κανονικό, συντελεί και στην αύξηση των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα. Γι' αυτό κι εδώ, με μέτρο.

Άσκηση: Η άσκηση σύμφωνα με την ιατρική κοινότητα είναι το "κλειδί" της διατήρησης της καλής υγείας του ανθρώπου, καθώς βοηθά τόσο στη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα, όσο και στην καλή λειτουργία της καρδιάς, με αποτέλεσμα η έλλειψη άσκησης να είναι ένας ακόμα παράγοντας που βοηθά στην αύξηση της χοληστερόλης.

Μαγείρεμα: Ο τρόπος που παρασκευάζονται οι τροφές μπορεί να αποτελεί είτε αιτία δημιουργίας προβλημάτων είτε και αποφυγής. Καλό είναι λοιπόν να προτιμάμε το μαγείρεμα των φαγητών στο φούρνο, στον ατμό ή στη σχάρα, χωρίς να τηγανίζουμε ή να σοτάρουμε τα υλικά με βούτυρο. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως ακόμα και ευεργετικές τροφές για την καρδιά μας όπως είναι τα ψάρια μπορούν να μετατραπούν σε φαγητό πλούσιο σε κορεσμένο λίπος μετά από ένα τηγάνισμα.

Διατήρηση υγιούς βάρους: Έχει αποδειχθεί πως η παχυσαρκία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να προσέχουμε το βάρος μας να είναι σε φυσιολογικά για την ηλικία και το φύλο μας, επίπεδα. Αυτό θα βοηθήσει ώστε να είναι αντίστοιχα και η χοληστερόλη μας σε φυσιολογικά επίπεδα, αν βεβαίως δεν υπάρχουν κληρονομικοί παράγοντες που να συνηγορούν στο αντίθετο.

Πηγή πληροφοριών: iatronet.gr