Η εξουσία επιδρά στην εγκεφαλική λειτουργία με τρόπο θεαματικό εξηγεί ο καθηγητής Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον.

Γεννήθηκε το 50' σε ένα μικρό χωριό μέσα στην Ηλεία. Δεν τον βάφτισαν από την αρχή γιατί οι οικονομικές συνθήκες τότε, δεν το επέτρεπαν. Μέχρι να τον βαφτίσουν λοιπόν του έδωσαν το όνομα Μπέκος.

Σε ηλικία έντεκα χρονών έπρεπε να πάρει το ρόλο του άντρα στην οικογένεια καθώς ήταν ο μεγαλύτερος γιος από τα 6 αδέρφια. Έπρεπε να πάει στην Αθήνα να δουλέψει και να στέλνει λεφτά στους γονείς του και στα αδέρφια του. Έτσι λοιπόν ο Μπέκος με μεγάλο θάρρος και δύναμη ξεκίνησε με τα πόδια για την Αθήνα. Περπάταγε, έκανε ώτο στοπ και τα κατάφερε. Έφτασε στην Αθήνα.

Οι συνθήκες ήταν δύσκολες αλλά είχε όλη την δύναμη να παλέψει κόντρα στην αδυναμία της ψυχούλας του. Η πρώτη του δουλειά ήταν γεγονός. Μοίραζε γάλατα. Κοιμόταν στο πατάρι του μαγαζιού του αφεντικού του. Κρύωνε, πεινούσε αλλά μόλις πήρε τα πρώτα του χρήματα ένιωσε τόσο περήφανος και το είπε. "Είμαι άντρας πλέον. Θα ζήσω την οικογένεια μου. Θα βγάλω λεφτά, θα φτιάξω πολλά σπίτια και θα ζήσω ευτυχισμένος μέχρι να πεθάνω".

Πέρασαν μερικά χρόνια και άρχισε να δουλεύει και σε οικοδομή καθώς είχε ένα όνειρο. Να ανοίξει το δικό του μαγαζί. Να μην δουλεύει για κανέναν, μόνο για εκείνον και για την οικογένεια που ήθελε να κάνει. 

Συνέχισε, πάλεψε, έκανε οικογένεια. Δούλεψε σε οικοδομή, δούλεψε σε φορτηγά, δούλεψε με ταξί. Και τα κατάφερε. Άνοιξε το δικό του μαγαζί. 

Τα τελευταία 38 χρόνια δούλεψε στο δικό του μαγαζί. Αλλά ήρθε η ώρα. Τα πόδια δεν αντέχουν άλλο. Τα χέρια σκληρά πλέον, τα μάτια κουρασμένα. Ήρθε η ώρα, ήρθε η ώρα της σύνταξης... Μετά από 50 χρόνια δουλειά, μετά από τόσα χρόνια που πλήρωνε, ήρθε η ώρα της σύνταξης... Κατέθεσε τα χαρτιά του. Ήρθε η ώρα της ξεκούρασης είπε....

Μετά από περίπου δύο χρόνια ήρθε το χαρτί. Το άνοιξε. Πήρε την πρώτη του σύνταξη. Δεν χάρηκε για πολύ. Μείωση, ξανά μείωση, ξανά μείωση... Συγνώμη πατέρα. Συγνώμη....


Η κόρη σου...

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

κείμενο: to e-periodiko mas

Στο εξής λοιπόν, οι ιδιοκτήτες θα μπορούν να προβαίνουν σε εξώσεις ακόμη και χωρίς τη διεξαγωγή δίκης, με μια διαδικασία που μπορεί να ολοκληρώνεται σε 50 ημέρες, εφόσον ο ιδιοκτήτης προσκομίσει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Ειδικότερα, με το Ν. 4055/2012 η αποβολή του «δύστροπου» μισθωτή, δηλ. εκείνου που αρνείται να καταβάλει τα ενοίκια , επιτυγχάνεται πλέον χωρίς τη διεξαγωγή δίκης , ενώ με την ίδια διαδικασία θα μπορεί ο ιδιοκτήτης του ακινήτου να εισπράττει τα καθυστερούμενα ενοίκια. 

Οι νέες ρυθμίσεις αποσκοπούν στο να εισπραχθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από καθυστερούμενη καταβολή μισθωμάτων και προβλέπονται στον νέο νόμο του υπουργείου Δικαιοσύνης (άρθρο 15) για τη δίκαιη δίκη, η εφαρμογή του οποίου άρχισε στις 2 Απριλίου 2012.

Επιπλέον, με την ίδια δικαστική διαταγή, ο κακοπληρωτής ενοικιαστής καλείται να πληρώσει όχι μόνο τα καθυστερούμενα ενοίκια, αλλά και τα κοινόχρηστα, καθώς και τους λογαριασμούς οργανισμών κοινής ωφελείας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.) που τυχόν δεν έχουν πληρωθεί.

  Για τα τελευταία επεμβαίνει το δικαστήριο εφόσον η οφειλή τους αποδεικνύεται από έγγραφα.

 Για να εκδοθούν αυτές οι αποφάσεις, θα πρέπει να υπάρχει καθυστέρηση καταβολής του μισθώματος, να κοινοποιηθεί εξώδικο στον ενοικιαστή μέσα σε 15 ημέρες και να κατατεθούν στο δικαστήριο τα απαραίτητα έγγραφα. 

πηγή: real.gr

Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που δύο αδέλφια τα οποία μεγάλωσαν στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον αποδεικνύεται να είναι τα «άκρα αντίθετα» σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους: το ένα είναι καλοσυνάτο και γενναιόδωρο ενώ το δεύτερο μοχθηρό και «τσιγγούνικο» στα συναισθήματα. Τώρα μια νέα μελέτη δείχνει ότι για αυτές τις διαφορές πρέπει μάλλον να στραφούμε – και – στα γονίδια.

H ωκυτοκίνη και η αγγειοπιεσίνη, δύο ορμόνες οι οποίες όταν κατακλύζουν τον εγκέφαλο προκαλούν συναισθήματα αγάπης και γενναιοδωρίας, προσδένονται σε υποδοχείς των νευρώνων οι οποίοι έχουν διαφορετικές μορφές. Νέα μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο με επικεφαλής τον ψυχολόγο Μισέλ Πουλέν, μαρτυρεί ότι το ποια μορφή ορμονικών υποδοχέων φέρει ένα άτομο παίζει ρόλο στο πόσο καλοσυνάτο είναι. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα γονίδια δρουν σε συνδυασμό με το εξωτερικό περιβάλλον και τις εμπειρίες ζωής προκειμένου να προσδιορίσουν την καλοσύνη και την κοινωνική συμπεριφορά του ανθρώπου.

Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους, τα οποία δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «Psychological Science», οι ειδικοί μελέτησαν εκατοντάδες εθελοντές. Τους έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το πόσο «επιμελείς» ήταν στα κοινωνικά τους καθήκοντα, σχετικά με τις αγαθοεργίες που έκαναν αλλά και την κοσμοθεωρία τους. 

  Μεταξύ των ερωτήσεων περιλαμβάνονταν για παράδειγμα το εάν το άτομο έχει υποχρέωση να αναφέρει τις περιπτώσεις καταπάτησης του νόμου και να πληρώνει φόρους. Οι εθελοντές ρωτήθηκαν επίσης σχετικά με το αν ασχολούνταν με τον εθελοντισμό, αν ήταν αιμοδότες καθώς και αν πίστευαν ότι ο κόσμος είναι στη βάση του καλός ή απειλητικός και επικίνδυνος. Από το σύνολο των συμμετεχόντων, 711 έδωσαν και δείγμα αίματος για ανάλυση DNA, προκειμένου να φανεί ποια «εκδοχή» υποδοχέων ωκυτοκίνης και αγγειοπιεσίνης διέθεταν.

Οι «καλοσυνάτες» εκδοχές γονιδίων

Όπως προέκυψε, ακόμη και όταν ένα άτομο έβλεπε τον κόσμο ως απειλητικό μέρος και τους ανθρώπους ως κακούς από τη φύση τους, το ίδιο ήταν καλοσυνάτο, φιλότιμο και γενναιόδωρο σε περίπτωση που διέθετε τα γονίδια-υποδοχείς που συνδέονται με την καλοσύνη. 

 
Σύμφωνα με τον δρα Πουλέν «αυτές οι ‘καλοσυνάτες’ εκδοχές των γονιδίων επιτρέπουν στο άτομο να ξεπερνά τα αρνητικά συναισθήματα που έχει για τον κόσμο και να βοηθά τους συνανθρώπους του παρά τις φοβίες του».Εάν ωστόσο ένα άτομο έφερε μια διαφορετική εκδοχή γονιδίων-υποδοχέων και είχε αρνητική κοσμοθεωρία, παρουσίαζε τελικώς αντικοινωνική συμπεριφορά.

   Είναι χαρακτηριστικό πως σε ό,τι αφορούσε συγκεκριμένα την ωκυτοκίνη η διαφορά μεταξύ του να φέρει ένα άτομο τον «καλοσυνάτο» υποδοχέα ή να μην τον φέρει βασιζόταν σε ένα και μόνο ζεύγος βάσεων που «κατοικεί» στο χρωμόσωμα 3. Όπως φάνηκε, εάν ένα άτομο είχε κληρονομήσει δύο ζεύγη βάσεων γουανίνης – ένα από κάθε γονέα – και διέθετε γονότυπο που αναπαριστάται με τα γράμματα GG, τα κύτταρά του δημιουργούσαν τον πιο «καλοσυνάτο» υποδοχέα. Εάν αντιθέτως είχε κληρονομήσει ένα ζεύγος βάσεων αδενίνης είτε από τον έναν είτε και από τους δύο γονείς (γονότυπος ΑΑ ή ΑG), τότε διέθετε έναν λιγότερο «καλοσυνάτο» υποδοχέα ωκυτοκίνης.

Διαφορές μεταξύ εθνικοτήτων

   Τα ποσοστά των ανθρώπων που διαθέτουν αυτούς τους διαφορετικούς γονότυπους δεν είναι τα ίδια μεταξύ διαφορετικών εθνικοτήτων. «Στα δείγματα Ευρωπαίων και Αμερικανών ο γονότυπος GG αφορά περίπου τα μισά άτομα. Εμείς ασχοληθήκαμε με αυτούς τους πληθυσμούς, ωστόσο άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά του γονότυπου GG είναι πολύ χαμηλότερα σε πληθυσμούς της Ανατολικής Ασίας». 

   Τα στοιχεία αυτά πυροδοτούν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ψυχολόγων σχετικά με τις ρίζες της κοινωνικής και μη συμπεριφοράς. «Γνωρίζουμε ότι οι κουλτούρες της Ανατολικής Ασίας είναι πολύ πιο συλλογικές από άλλες. Πώς μπορούμε λοιπόν να εξηγήσουμε αυτές τις διαφορές;» σημείωσε ο δρ Πουλέν. Προσέθεσε ότι πιθανότατα άλλα γονίδια ή άλλοι πολιτισμικοί παράγοντες παίζουν σημαντικότερο ρόλο στο να «σμιλεύσουν» τη συλλογική συμπεριφορά στα άτομα της Ανατολικής Ασίας σε σύγκριση με τους υποδοχείς ωκυτοκίνης τους.

  Σε κάθε περίπτωση πάντως ολοένα και περισσότερα ερευνητικά στοιχεία δείχνουν μεγαλύτερη επίδραση των γονιδίων στην καλοσύνη σε σύγκριση με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα. Για παράδειγμα μελέτη που διεξήχθη πέρυσι από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου έδειξε ότι τα ταυτόσημα δίδυμα που μοιράζονται το 100% των γονιδίων τους εμφάνιζαν πολύ πιο κοινές συμπεριφορές σε ό,τι αφορούσε τα κοινωνικά καθήκοντα και τις αγαθοεργίες σε σύγκριση με τα διζυγωτικά δίδυμα, τα οποία παρότι μεγαλώνουν στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον μοιράζονται το 50% των γονιδίων τους.

   Πάντως ο δρ Πουλέν τονίζει ότι «δεν υποστηρίζουμε πως ανακαλύψαμε το γονίδιο της καλοσύνης. Ανακαλύψαμε όμως γενετικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην κοσμοθεωρία και στη συμπεριφορά του ατόμου». 

Ο Δημήτρης Μητροπάνος πέθανε σε ηλικία 64 ετών. Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής έπαθε έμφραγμα το πρωί και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Υγεία, όμως, τελικά «έφυγε» από πνευμονικό οίδημα.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στην Αγία Mονή, μια συνοικία έξω από τα Τρίκαλα -από την οποία καταγόταν η μητέρα του- στις 2 Απριλίου του 1948. Μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, τον οποίο γνώρισε στα 29 του χρόνια. Μέχρι τα 16 του νόμιζε πως είχε σκοτωθεί στον ανταρτοπόλεμο, όταν ήρθε ένα γράμμα το οποίο έλεγε πως ζει στην Ρουμανία.

Ο πατέρας του καταγόταν από ένα χωριό της Καρδίτσας το Καππά. Από μικρός δούλευε τα καλοκαίρια για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειας του. Πρώτα σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του ύστερα στις κορδέλες κοπής ξύλων. Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.

Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη". Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού "Χαμένη Πασχαλιά", το οποίο όμως λογοκρίθηκε από τη Χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Στην πορεία που χάραξε στο δρόμο του λαϊκού έντεχνου, το 1972 είναι ένας σημαντικός σταθμός: ο συνθέτης Δήμος Μούτσης και ο ποιητής-στιχουργός Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορούν τον «Άγιο Φεβρουάριο», με ερμηνευτές τον Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα, σηματοδοτώντας ένα σταθμό στην ελληνική μουσική. Τον Ιούλιο του 1999, ο Μητροπάνος και ο Μούτσης θα ξαναβρεθούν επί σκηνής στο Ηρώδειο με την Δήμητρα Γαλάνη και την σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου για δυο μουσικές βραδιές στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι συναυλίες αυτές ηχογραφούνται ζωντανά και κυκλοφορούν σε διπλό CD δύο μήνες αργότερα. Ακολουθούν «Ο Δρόμος για τα Κύθηρα» του Γιώργου Κατσαρού και «Τα συναξάρια» του Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα υψηλής ποιότητας αλλά και μεγάλης απήχησης στην ελληνική κοινωνία.

Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης ("Εμείς οι δυο" κ.α.), Χρήστος Νικολόπουλος ("Πάρε Αποφάσεις" σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου), Γιάννης Σπανός ("Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό") ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '80.

Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου (με το τραγούδι "Για να σ' εκδικηθώ") και Νίκου Πορτοκάλογλου ("Κλείνω κι έρχομαι") αναδεικνύουν εκείνη την εποχή την ευρεία γκάμα της ερμηνείας του και προαναγγέλλουν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που θα οδηγήσει σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού. Οι συνεργασίες με το Μάριο Τόκα και το Φίλιππο Γράψα ("Η εθνική μας μοναξιά" και "Παρέα με έναν ήλιο") συνδυάζουν τη λαϊκή υφή και συναίσθημα με τη πιο βαθιά έννοια στίχων και τη χρησιμοποίηση λέξεων πιο επιτηδευμένων. Παράλληλα, η απήχηση των τραγουδιών στην κοινωνία και η εμπορική επιτυχία αναδεικνύουν αυτές τις δημιουργίες ως εργαλεία αλλά και συμπτώματα της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.

Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, αποτελεί στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο "έντεχνες" διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.

Ο Μητροπάνος συνεχίζει στα ίδια μονοπάτια, με τραγούδια των Μικρούτσικου, Κορακάκη, Μουκίδη, Παπαδημητρίου κ.α. στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000. Από τις τελευταίες δουλειές του Θεσσαλού αοιδού, ξεχωρίζει το "Πες μου τ' άληθινά σου σε μουσική Στέφανου Κορκολή και στίχους Ελεάνας Βραχάλη και Νίκου Μωραΐτη, αλλά και η ζωντανή ηχογράφηση "Υπάρχει και το ζεϊμπέκικο", από το πρόγραμμα - ωδή στον εθνικό χορό της Ελλάδας μαζί με τους Θέμη Αδαμαντίδη και Δημήτρη Μπάση, καθώς επίσης και ο δίσκος "Στη Διαπασών", ο οποίος περιέχει 12 λαϊκά τραγούδια και μια μπλουζ μπαλάντα. Από τα τραγούδια του δίσκου ξεχωρίζει το τραγούδι "Η εκδρομή" του Γιάννη Μηλιώκα, το οποίο γράφτηκε για την επιστροφή του ερμηνευτή στη δισκογραφία μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Η πιο πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Μητροπάνου, είναι η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας του στο Ηρώδειο (Σεπτέμβριος 2009), αποτελούμενη από 2 CD με τον τίτλο "Τα τραγούδια της ζωής μου".

Το μόνο που μας μένει να πούμε είναι: "Καλό ταξίδι Αρχάγγελε"! Η γειτονιά των Αγγέλων γίνεται πλουσιότερη και η γη μας ολοένα και φτωχότερη...

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

  

ΜΕ ΕΚΤΕΝΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Ή ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

και θελήσαμε να το μοιραστούμε μαζί σας, γιατί τα καλά πρέπει να λέγονται!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΛΗΣΗ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΕΡΑΣ, ΣΟΥ ΛΕΩ!

«Μπορείς, σε παρακαλώ, να κρατήσεις τον Αγάπιο για είκοσι μέρες;» μου είπε ο γείτονάς μου ο Λάζαρος. «Να και οι οδηγίες». Πήρα τις οδηγίες και τις έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. «Θέλω οδηγίες για να προσέξω ένα παιδί;» είπα από μέσα μου.

Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Αγάπιου. Στον Αγάπιο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις, η φασαρία. Τον ενοχλούν ορισμένοι ήχοι και μπορεί το ρύζι που του μαγείρεψες να του μυρίζει ψάρι. Μπορεί να αλλάξει θέση γιατί μια αχτίνα του ήλιου πέφτει στα μάτια του. Δεν του αρέσει ο πολύς κόσμος, προτιμά να παίζει μόνος στο δωμάτιό του και θυμώνει συχνά όταν κάτι αλλάξει στο πρόγραμμά του. Δε σε καταλαβαίνει όταν μιλάς με μεταφορές. Ξέρει όλους τους φίλους του μπαμπά του, αλλά αυτός δεν έχει φίλους, μιλάει ασταμάτητα, του αρέσει η τακτοποίηση, γνωρίζει πολλά πράγματα, και κάτι που ίσως οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, πως «ο δενδρόβιος μυρμηγκοφάγος ονομάζεται και ταμάντουα η τετραδάχτυλος!».

Ένα βιβλίο που εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο των παιδιών με σύνδρομο Άσπεργκερ.

«Είναι εξαιρετικό βοήθημα για την ευαισθητοποίηση των παιδιών στις ατομικές διαφορές και στη σημασία τους στις διαπροσωπικές σχέσεις».

Βάγια Α. Παπαγεωργίου
Παιδοψυχίατρος
Ειδικός TEACCH-Σύμβουλος Αυτισμού

Τι είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ;
Εντάσσεται στην κατηγορία των αναπτυξιακών διαταραχών.
Συχνά χαρακτηρίζεται ως αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας και τα αίτιά του είναι νευροβιολογικά.
Ανάμεσα στους ενήλικες μ' αυτό το σύνδρομο, συναντάμε επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίων, κατόχους Νόμπελ. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ο Νεύτων, ο Albert Einstein, ο Βill Gates και ο Steven Spielberg είναι κάποιοι από αυτούς.

για παιδιά από 9 ετών αλλά και για γονείς και για εκπαιδευτικούς

Η Παναγιώτα Πλησή άρχισε να μασάει τσίχλες στην Κύπρο σε ηλικία πέντε ετών. Στην ηλικία των εφτά έκανε την πρώτη της τσιχλόφουσκα και στην ηλικία των εννέα – στην Αθήνα πια – την πρώτη της διπλή τσιχλόφουσκα. Στην ηλικία των δώδεκα έπαψε να κάνει τσιχλόφουσκες.

Σήμερα, απλά μασάει τσίχλες, διδάσκει, γράφει και ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά.

Έργα της από τις εκδόσεις KEΔPOΣ:
Κλέφτης ονείρων, Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, 2004
Η τεμπελοπόλη Πόλη-Πόλη, 2006
Δεν είμαι τέρας, σου λέω!, 2011
To βιβλίο έχει και ιστολόγιο!