Φίλες και φίλοι του "e - περιοδικού μας", η ανάρτηση, αυτή αφορά την  προσπάθεια να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα 17χρονο αγόρι. Ένα αγόρι, που παλεύει για τη ζωή του σ' ένα τιτάνειο αγώνα επί δύο χρόνια. Το όνομά του είναι Παύλος και όλοι εμείς, με τα χρήματα, που μπορούμε να διαθέσουμε, ίσως του δώσουμε τη ζωή!

Ο Παύλος διαγνώστηκε με μια επιθετική Λευχαιμία τύπου Τ και παρά το γεγονός πως ο αδελφός του είναι συμβατός δότης, ο οργανισμός του δεν δέχθηκε τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Μια ελπίδα έχει ο Παύλος να κερδίσει αυτή τη μάχη. Να φύγει άμεσα για τη Βοστόνη των ΗΠΑ.

 Τα χρήματα όμως, που απαιτούνται είναι πολλά και χρειάζεται τη βοήθεια όλων, το ταχύτερο δυνατό. Ήδη οι κάτοικοι του μικρού τόπου όπου ζει, έχουν ανταποκριθεί, αλλά χρειάζεται κι εμάς!
Το περίσσευμα ή το υστέρημα του καθένα που στα μάτια του Παύλου, βλέπει ένα δικό του άνθρωπο.

Μην αφήσετε την ελπίδα να χαθεί! Καταθέστε όσα χρήματα μπορείτε, στον παρακάτω λογαριασμό.

ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ - ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ - ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ ΣΟΥΣΑΝΑ
ΑΡ. ΛΟΓ. 428/537100-79
ΙΒΑΝ GR8101104280000042853710079

ΚΩΔ.SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ (BIC) ΕΤΗΝGRAA
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Τηλέφωνο Επικοινωνίας:

Σουζάνα Κυριακίδου ~ Μαμά Παύλου

6986789490

Δώστε στον Παύλο την ευκαιρία να συνεχίσει να παλεύει, μέχρι να βγει νικητής!
Ενημερώστε όσους φίλους bloggers μπορείτε, κοινοποιήστε σε όλα τα social media!



Σημείωση: Αντί για σχόλια (τα οποία όπως θα παρατηρήσατε είναι κλειστά) αναδημοσιεύστε για να φτάσει σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους, άμεσα.

Κάποτε, σε μια πολιτεία με πολλά κτίρια και λιγοστά δέντρα, ζούσε ένας σκύλος ανάμεσα σε ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους....
Καθημερινά περνούσε την ώρα του, δίπλα τους, ανάμεσά τους και το μόνο που λαχταρούσε ήταν να γίνει και κείνος σαν αυτούς. Να γίνει άνθρωπος!

Μια μέρα, εκεί που μονολογούσε στεναχωρημένος τον άκουσε ένα περιστέρι.
- Τι έχεις; τον ρωτά
- Θέλω να γίνω άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ. Απάντησε χωρίς να του ρίξει ματιά
- Άνθρωπος; Μα πώς στο καλό σκέφτηκες κάτι τέτοιο! Γιατί θες να γίνεις άνθρωπος;
- Για να μπορώ να τους μιλώ και να με καταλαβαίνουν!... απάντησε συνεχίζοντας να κοιτά στο κενό
- Είσαι σίγουρος πως θες κάτι τέτοιο; ρωτά διερευνητικά το περιστέρι
- Σίγουρος απαντά, με πυγμή ο σκύλος
- Αφού είναι έτσι, ξέρω τον τρόπο! είπε το περιστέρι

Ο σκύλος τώρα, κοίταζε το φτερωτό του φίλο κατευθείαν στα μάτια, περιμένοντας να ακούσει πώς θα καταφέρει να γίνει άνθρωπος.
- Θα πας, του είπε, σε μια μάγισσα που βρίσκεται στην άλλη άκρη της πολιτείας και θα την παρακαλέσεις να σε βοηθήσει!
- Και πώς θα τη γνωρίσω;
- Ζει στο μοναδικό σπίτι με κήπο, που υπάρχει στην πόλη, απάντησε το περιστέρι...
- Και θα με καταλάβει, αν της μιλήσω σκυλίσια; ρωτά ξανά
- Αφού είναι μάγισσα, σου λέω! Όλα τα ζώα τα καταλαβαίνει όπως κι αν της μιλούν, απαντά με σιγουριά το περιστέρι και πετά μακριά του, αφήνοντάς τον στο πεζοδρόμιο να αποφασίσει.

Δεν έχασε καιρό. Ξεκίνησε αμέσως για το μοναδικό σπίτι με κήπο της πόλης. Είχε ακούσει τους ανθρώπους να μιλούν γι' αυτό. Άλλοι μιλούσαν με θαυμασμό για τα κόκκινα τριαντάφυλλα του κήπου και για ψηλά του δέντρα κι άλλοι μιλούσαν με απορία... τι στο καλό ήθελαν τόσα δέντρα και φυτά, που χρειάζονταν περιποίηση και πότισμα και σκάλισμα και κόστιζαν τόση κούραση και ταλαιπωρία!

Περπατούσε ώρες ανάμεσα σε αυτοκίνητα, φανάρια, κορναρίσματα, ανθρώπινες φωνές, μποτιλιάρισμα και μπόλικο καυσαέριο. Τίποτα όμως δεν τον έκανε να σταματήσει. Ήθελε να φτάσει όσο γινόταν γρηγορότερα στη μάγισσα που θα τον έκανε άνθρωπο....
Στη διαδρομή, προσπαθούσε να φανταστεί πώς θα ήταν και πώς θα τον υποδεχόταν. Φοβόταν και λίγο μήπως τον κοροϊδέψει, μήπως γελάσει μαζί του, ή τον διώξει και ετοίμαζε τα λόγια που θα της έλεγε για να την πείσει. Τίποτα όμως δεν του φαινόταν καλό και κάθε τόσο τα άλλαζε και ξανά από την αρχή.

Με τούτα και με κείνα, βγήκε έξω από την πόλη χωρίς να το καταλάβει. Τώρα οι δρόμοι γίνονταν πιο μικροί χωρίς πεζοδρόμια, αλλά με περισσότερα δέντρα και ελάχιστα σπίτια. Όσο απομακρυνόταν τόσο ανησυχούσε που δεν έβλεπε το σπίτι...
Ώσπου, μια όμορφη μυρωδιά λουλουδιών ήρθε να γαργαλίσει τα ρουθούνια του. Κατάλαβε πως ήταν κοντά στον όμορφο κήπο της μάγισσας κι άρχισε σχεδόν να τρέχει. Λίγο αργότερα βρισκόταν έξω από τη χαμηλή μάντρα και θαύμαζε τα πολύχρωμα, ευωδιαστά λουλούδια. Ένα μικρό κορίτσι έκανε κούνια στην άκρη της αυλής και τραγουδούσε.

Πλησίασε την ξύλινη πορτούλα που άνοιξε με το πρώτο άγγιγμα και δειλά - δειλά, κατευθύνθηκε προς το κορίτσι. Η απορία του μεγάλωσε όταν διαπίστωσε πως η μικρούλα, μπορούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν! Δεν χρειαζόταν να μιλήσει, να γαυγίσει, να κάνει το παραμικρό!!! Εκείνη καταλάβαινε τι ήθελε να πει μόνο με ένα χάδι!!!
Αυτή θα είναι η μάγισσα, σκέφτηκε!
- Μάγισσα; απάντησε γελώντας το κορίτσι. Δεν είμαι μάγισσα, ούτε και υπάρχουν μάγισσες καλέ μου, του είπε χαϊδεύοντάς τον.

Ψέμματα μου είπε το περιστέρι, σκέφτηκε ο σκύλος. Τι κρίμα, δεν πρόκειται ποτέ να γίνω άνθρωπος!
- Να γίνεις άνθρωπος; Αυτό, θες; Γι' αυτό ήρθες μέχρι εδώ; ρώτησε ξανά.
Αυτό θέλω, απάντησε με τη σκέψη του ο σκύλος. Ή τουλάχιστον να μπορώ να μιλάω όπως οι άνθρωποι. Αλλιώς δεν με καταλαβαίνουν. Με φοβούνται όταν γαυγίζω για να τους τραβήξω την προσοχή, με διώχνουν όταν απλώνω το μπροστινό μου πόδι για να τους χαϊδέψω, με κρατούν μακριά από τα παιδιά, γιατί είμαι μεγαλόσωμος και δεν θέλουν να τα δαγκώσω, χώρια που με ξεχνάνε νηστικό και μόνο, στη βροχή και στο κρύο. Θέλω τόσο να τους πω πως θα προτιμούσα να είμαι νηστικός αλλά μαζί τους, παρά χορτάτος και μόνος μου...

Το κορίτσι, τον άκουγε προσεκτικά κι όταν τελείωσε τη σκέψη του, τον αγκάλιασε σφιχτά και με δάκρυα στα μάτια του είπε: Δεν είμαι μάγισσα, δεν μπορώ να σε κάνω άνθρωπο, ούτε μπορώ να σε κάνω να μιλήσεις ανθρώπινα. Ένα μόνο μπορώ να κάνω. Να σ' αγαπώ!

Όπως καταλαβαίνετε αυτοί οι δυο έμειναν μαζί, αχώριστοι και έζησαν καλά και πολύ καλύτερα από εκείνους που αποκλείουν από τη ζωή τους, τα υπέροχα αυτά ζώα!

Γιατί, η αγάπη φέρνει την επικοινωνία, όχι η γλώσσα, ούτε η ομοιογένεια...

Το παραμύθι αυτό, έγινε για το δρώμενο της αγαπημένης φίλης της Αριστέας και στο blog της "η ζωή είναι ωραία", θα βρείτε όλες τις εξαιρετικές συμμετοχές, που έχουν ήδη δημοσιευθεί!

Αριστέα μου, σ' ευχαριστώ που με ξανάκανες για λίγο παιδί...


Σημείωση: Κάποιο τεχνικό πρόβλημα, που δεν είναι δυνατό να λυθεί από μας, εμφανίζει κάποια σχόλιά σας και κάποια άλλα, τα εξαφανίζει δυστυχώς! Όσοι φίλοι αφήσατε σχόλιο, αλλά δεν σας απάντησα, οφείλεται σ' αυτό και όχι σε αδιαφορία ή οτιδήποτε άλλο!
Σας ευχαριστώ θερμά όλους, για την αγάπη σας και τα καλά σας λόγια!

Ο πρέσβης του Ιράκ στην Αθήνα, μιλά στην Ελένη - Βασιλική Μπαμπαλιούτα

Το Ιράκ, μαζί με τη Συρία, βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός πρωτοφανούς αγριότητας πολέμου στη Μέση Ανατολή, που δεν θυμίζει σε τίποτα τους «συμβατικούς» πολέμους. «Κινητήρας» του είναι τρομοκρατικά ισλαμικά κινήματα, με κυριότερα το Ισλαμικό Κράτος και το μέτωπο Αλ Νούσρα, τοπικό παρακλάδι της περιβόητης Αλ Κάιντα. Πίσω από τα κινήματα αυτά κρύβονται συγκεκριμένες χώρες της περιοχής -η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και, βεβαίως, η ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν-, που, παράλληλα με τον κοινό σκοπό της κυριαρχίας ενός ακραίου και φανατικού σουνιτικού Ισλαμισμού, επιδιώκουν να προωθήσουν τις δικές τους, επιμέρους φιλοδοξίες.

Η διοργάνωση στην Αθήνα το τριήμερο (18 - 20 Οκτωβρίου 2015) Διεθνούς Διάσκεψης με στόχο την προαγωγή του διαθρησκευτικού διαλόγου για την ειρηνική συνύπαρξη και την ανοχή ήταν μια ευκαιρία προκειμένου να ταξιδέψει στην ελληνική πρωτεύουσα μεγάλη αντιπροσωπεία από το εμπόλεμο Ιράκ, η οποία έσπασε τη σιωπή για τη συντελούμενη από τους ισλαμιστές γενοκτονία σε βάρος χριστιανών, Ασσυρίων, «ηλιολατρών» Γιεζιντί και άλλων μειονοτικών ομάδων, όπως και εναντίον της μεγάλης πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράκ.
Τη ζοφερή αυτή κατάσταση, που εκδηλώνεται στην Ευρώπη με το τεράστιο κύμα προσφύγων, περιέγραψε με διπλωματικότητα αλλά και απόλυτη ειλικρίνεια ο πρέσβης του Ιράκ στην Αθήνα, Μπουρχάν Τζαφ, σε συνέντευξή του στα «Επίκαιρα». Τα ερωτήματα αφορούσαν στον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ, στη δυναμική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, στο τσουνάμι των προσφύγων στην Ευρώπη. Οι απαντήσεις του δίνουν την πραγματική εικόνα της περιοχής και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Η συνέντευξη δόθηκε για την έντυπη έκδοση του περιοδικού "Επίκαιρα".

Παρακολουθείτε τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα σε σχέση με τη μαζική προσέλευση προσφύγων. Ποια είναι η κατάσταση σήμερα στο Ιράκ; Εκτιμάτε ότι θα γιγαντωθεί το προσφυγικό κύμα προς την Ευρώπη;
Τη μεγάλη εικόνα του προβλήματος μας τη δίνουν οι δηλώσεις του ύπατου αρμοστή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Το 2014, σύμφωνα με αυτόν, έγιναν πρόσφυγες ή εσωτερικοί μετανάστες στις ίδιες τους τις χώρες 60 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή 1 στους 122 είναι πρόσφυγας. Και μόνο το γεγονός αυτό μετέτρεψε την προσφυγική κρίση της Μέσης Ανατολής σε ευρωπαϊκή, για την οποία τα ευρωπαϊκά κράτη αναζητούν άμεση λύση. Από την άλλη, η Ευρώπη ως ήπειρος για την δεν εκλήθη να αντιμετωπίσει προσφυγική κρίση τέτοιων διαστάσεων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια προκειμένου να διασφαλιστεί επαρκής χρηματοδότηση για τη διαχείριση μιας τέτοιας εισροής προσφύγων και να δοθεί οργανωμένη απάντηση σ' αυτή την εξαιρετικά σοβαρή ανθρωπιστική κρίση.

Όσον αφορά στο ίδιο το Ιράκ, και ιδιαίτερα στην περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν, υπήρχαν 2 εκατομμύρια εκτοπισμένοι μέχρι τον Ιούνιο του 2015. Η κουρδική περιοχή φιλοξενεί επίσης 300.000 Κούρδους πρόσφυγες της Συρίας. Είναι προφανές ότι είναι ζωτικής σημασίας η συντονισμένη υποστήριξη εκ μέρους των Ηνωμένων Εθνών για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες ενός τόσο μεγάλου αριθμού ανθρώπων, που έχει επιπτώσεις και στην οικονομία και την απασχόληση. Σ' αυτό το πλαίσιο η ιρακινή κυβέρνηση, σε συνεργασία με την κουρδική περιοχή του Ιράκ, έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες να φιλοξενήσει και να προστατεύσει τους χριστιανούς και τους Γιεζιντί του ιρακινού Κουρδιστάν.
Χρειαζόμαστε όμως τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας για να διασφαλίσουμε τη συνέχιση της ειρηνικής συνύπαρξης μέσα στον χρόνο και τον χώρο, για να προστατεύσουμε τον πλουραλισμό των πολιτισμών του Ιράκ και να διαφυλάξουμε τη θρησκευτική ανοχή, που έχει παρελθόν 2.000 χρόνων. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ροή των προσφύγων είναι μόνο μία όψη της ανθρωπιστικής κρίσης. Εάν το πολιτιστικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της Μέσης Ανατολής καταρρεύσει, καθώς απειλείται από τον φανατισμό των τρομοκρατών του ISIS, είναι βέβαιο ότι θα θέσει σε κίνδυνο τις ίδιες αρχές και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το ελλnνικό υπουργείο Εξωτερικών διοργάνωσε προ ημερών Διεθνή Διάσκεψη πάνω στον θρησκευτικό και πολιτιστικό πλoυραλισμό και την ειρηνική συνύπαρξη στη Μέση Ανατολή. Πιστεύετε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία μπορεί να συμβάλει σε μια βιώσιμη λύση;
Αυτό στο οποίο εναντιωνόμαστε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πολιτιστική γενοκτονία. Είναι όμως και ειρωνεία της ιστορίας που επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Είναι ειρωνικό γιατί οι ηγεμόνες που ανήγειραν μνημεία, που καταστρέφονται σήμερα θεωρείται ότι ήταν και οι ίδιοι μεταξύ των πιο βίαιων και αδίστακτων ηγεμόνων που γνώρισε ποτέ η περιοχή. Είμαστε όμως τώρα στον 21ο αιώνα και βλέπουμε να διαπράττονται ανάλογες ακρότητες και καταστροφές από τους τρομοκράτες του ISIS.

Αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που απαιτεί την πλήρη προσοχή της διεθνούς κοινότητας.
Στην πολιτισμένη, υποτίθεται, και ανεκτική  εποχή μας, η συνεχιζόμενη καταδίωξη των μειονοτήτων θέτει σε κίνδυνο την επιβίωσή τους, ενώ πρέπει να διασφαλιστεί η συνέχιση της παρουσίας τους, δίπλα σε διαφορετικούς πολιτισμούς, με τους οποίους συνυπάρχουν ειρηνικά εδώ και αιώνες.
 Μια τέτοια Διάσκεψη μπορεί να γίνει αφετηρία ενός συνεκτικού διαλόγου για την ανθρωπιστική κρίση στη Μέση Ανατολή και για τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να διαφυλαχθούν οι αξίες της ελευθερίας, της ανοχής και της αξιοπρέπειας για όλους.

Το Ιράκ έλαβε μέρος στη Διάσκεψη με αντιπροσωπεία βουλευτών και θρησκευτικών ηγετών, η συμβολή των οποίων ήταν ανεκτίμητη.

 Αυτό, πάντως, που χρειάζεται είναι στέρεη οργάνωση και χώρος για πραγματικό διάλογο μεταξύ των συμμετεχόντων, μέσα από εργαστήρια και συναντήσεις, που θα επιτρέψουν να πάνε τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα από τους μονολόγους. Απαιτείται επίσης να δοθεί έμφαση στις χώρες που έχουν επηρεαστεί περισσότερο απ' όλες πρέπει να τους δοθεί προτεραιότητα στην εξεύρεση λύσεων. Αυτό θα προστατεύσει από το να επεκταθεί το πρόβλημα και σε άλλες περιοχές. Οπωσδήποτε, η εμβάθυνση του διαλόγου είναι ο μόνος δρόμος προς μια βιώσιμη λύση.

«Προτεραιότητα να ηττηθεί το ISIS» 
Пола єivat n γνώμη oас για τη ρωστική παρέμβαση και τον ρόλο της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ στη Συρία;

Δεν υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, γιατί ουδεμία κρίση σε οποιαδήποτε αραβική χώρα άφησε ανεπηρέαστο τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο ή τη Μέση Ανατολή.
Πρώτα απ' όλα, είναι ενθαρρυντικό ότι ο κόσμος δεν άφησε μόνο του το Ιράκ στη μάχη κατά του ISIS και των άλλων τρομοκρατικών ομάδων. Το να υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν αυτό τον αγώνα αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη που διατηρεί η διεθνής κοινότητα στο Ιράκ και στην ικανότητά του να αντιμετωπίσει με επιτυχία αυτή την απειλή. Πρώτη προτεραιότητα τώρα είναι να αντιμετωπιστεί και να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος. Η συμπάθεια, εξάλλου, που μπορεί να απολαμβάνει η συγκεκριμένη οργάνωση δεν προερχόταν από τις κυβερνήσεις του Κόλπου, αλλά από ισχυρούς επιχειρηματίες που είναι υποστηρικτές της. Το θέμα προκάλεσε, βεβαίως, ερωτήματα.

Αυτό όμως που διακυβεύεται σήμερα είναι η αντιμετώπιση της κατάστασης στη Συρία. Γι'αυτό τον σκοπό το Ιράκ θα καλωσόριζε κάθε χώρα που θα ήθελε να συστρατευθεί στις προσπάθειες του διεθνούς συνασπισμού.
Οπωσδήποτε όμως είναι προφανές ότι οι παγκόσμιες προσπάθειες για την ήττα των τρομοκρατών του ISIS θα ήταν πιο αποτελεσματικές εάν υπάρχει συνεργασία μεταξύ του διεθνούς συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ και της Ρωσίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Άγκυρα οφείλει να συντονιστεί με τη Βαγδάτη στην εκστρατεία της τελευταίας εναντίον της τρομοκρατίας, εφόσον είναι απαραίτητη η συνεργασία επί εδάφους με την κυβέρνηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ιράκ, περιλαμβανομένων των δυνάμεων των Κούρδων ανταρτών Πεσμεργκά στα βόρεια της χώρας. Με τη συνεργασία αυτή θα εξαλειφθούν και οποιαδήποτε ερωτήματα τίθενται αναφορικά με επεμβάσεις που παραβιάζουν την κυριαρχία του Ιράκ.

Η λέξη συμπόσιο είναι σύνθετη από το συν και πίνειν και όπως μαρτυρούν και οι λέξεις σημαίνει πίνω με την παρέα ανθρώπων. Υπήρξε μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια για την αρχαιότητα και αφορούσε τη συγκέντρωση φίλων. όπως σήμερα μιλάμε για πάρτι. Πολλές φορές μάλιστα αυτοί που συμμετείχαν (οι καλεσμένοι) συνεισέφεραν είτε οικονομικά, είτε με τρόφιμα τα οποία ονόμαζαν συμβολές ή εράνους όπως τα αποκαλεί ο Όμηρος.

Υπήρξε ο πιο αγαπημένος τρόπος διασκέδασης των αρχαίων και χωριζόταν σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στο φαγητό και το δεύτερο στο ποτό. Για να είμαστε ακριβείς οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν κρασί και μαζί με το γεύμα, όπως και τα ποτά συνοδεύονταν από διάφορα μικρά εδέσματα όπως κάστανα, κουκιά, ψημμένους κόκκους σίτου αλλά και γλυκά από μέλi, έτσι ώστε να απορροφάται το οινόπνευμα και να έχουν τη δυνατότητα να κρατούν τη συνάθροιση περισσότερο χρόνο.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει το δεύτερο μέρος του συμποσίου που ξεκινούσε πάντα με σπονδή κυρίως προς τιμήν του θεού Διονύσου. Ακολουθούσαν συζητήσεις αλλά και διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια με γνωστότερο τον κότταβο. Όσοι συμμετείχαν ήταν ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα και σε χαμηλά τραπέζια βρίσκονταν τα φαγώσιμα και τα παιχνίδια.

Η διασκέδαση όμως δεν σταματούσε εδώ. Χορεύτριες, ακροβάτες, μουσικοί αναλάμβαναν την ψυχαγωγία των παρευρισκομένων, ενώ επέλεγαν στην τύχη τον "βασιλιά του συμποσίου" ο οποίος αναλάμβανε να υποδεικνύει στους δούλους την αναλογία κρασιού και νερού, στην προετοιμασία των ποτών.

Το συμπόσιο ήταν απαγορευμένο στις γυναίκες. Οι μόνες που επιτρεπόταν να λαμβάνουν μέρος ήταν οι χορεύτριες, οι μουσικοί (αυλητρίδες) και οι εταίρες. Συνήθως το οργάνωναν ιδιώτες για τους φίλους του ή και για μέλη της οικογένειάς τους. Άλλοτε η συνάθροιση αυτή ήταν μεταξύ των μελών μιας θρησκευτικής ομάδας ή μιας εταιρείας, δηλαδή ενός κλειστού κλαμπ αριστοκρατών.


Οι γυναικείες παρουσίες είτε αυτές ήταν χορεύτριες είτε μουσικοί, γινόταν προσπάθεια στις περισσότερο καλλιεργημένες τάξεις να μην καλούνται τέτοια πρόσωπα, θεωρώντας πως ένα μορφωμένος και ελεύθερος άνθρωπος δεν χρειάζεται τέτοιου είδους "υπηρεσίες" για να διασκεδάσει. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τις εταίρες οι οποίες ήταν ελεύθερες, ανεξάρτητες, καλλιεργημένες και μορφωμένες και συμμετείχαν στις συζητήσεις μεταξύ των συνδαιτυμόνων. Όσο ανέβαινε το επίπεδο η συμβολή του κάθε συμμετέχοντα στη διασκέδαση μπορούσε να είναι διάφορα αινίγματα ή ένα αυτοσχέδιο ποίημα ή τραγούδι που θα έπρεπε να είναι επίκαιρο.

Έτσι, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς, πως συμπόσια γίνονταν ανεξάρτητα από τα βαλάντια του κάθε ιδιώτη και μπορούσαν να είναι είτε πολυτελή είτε και απλούστερα. Αυτό που έχει κυρίως σημασία και αξίζει να θυμόμαστε είναι πως το συμπόσιο ως πρακτική, εισήγαγε και ένα λογοτεχνικό ρεύμα. Το "Συμπόσιον" του Πλάτωνα, το ομώνυμο έργο του Ξενοφώντα, "Το Συμπόσιον των Επτά Σοφών" του Πλουτάρχου και οι "Δειπνοσοφισταί" του Αθηναίου είναι έργα χαρακτηριστικά.

Τα συμπόσια αποτελούσαν ένα κοινωνικό θεσμό με κανονισμούς και καθορισμένη εθιμοτυπία. Μια μορφή κοινωνικής συγκέντρωσης σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν καφενεία. Από τον 5ο αι. π. Χ. στα σπίτια των πλουσίων αποτελούσαν κέντρα για την ανταλλαγή ιδεών και πνευματικών ζυμώσεων.

Πηγή πληροφοριών: elladomania.blogspot.gr, wikipedia.org
Κείμενο: "to e-periodiko mas"

Τον περιέγραψαν πολλοί, τον ύμνησαν περισσότεροι και άλλοι τόσοι τον θεώρησαν υπεύθυνο για τον πόνο τους. Ένα συναίσθημα που φέρνει αναστάτωση στην ψυχή και στο σώμα. Φέρνει αντάρα στο μυαλό, παγιδεύοντας γλυκά τους ανθρώπους μέσα στη δίνη του πάθους.

Οι αρχαίοι τον είχαν θεό, οι νεότεροι κέντρο της ύπαρξής τους! Ο λόγος φυσικά, για τον έρωτα που η 14η του Φλεβάρη, αφιερώθηκε σε κείνον και τους απανταχού ερωτευμένους.
Άλλοι γιορτάζουν τη μέρα αυτή (υιοθετώντας τη δυτική συνήθεια), άλλοι  την αγνοούν πεισματικά και κάποιοι προσπαθούν να γιορτάζουν όλο τον υπόλοιπο χρόνο.

Σε όποια κατηγορία κι αν βρίσκεται ο καθένας από μας, δεν είναι δυνατό να αρνηθεί, πως ο έρωτας είναι ένα δυνατό κομμάτι της ύπαρξής μας, καθορίζει τη ζωή μας, τις αποφάσεις μας, τις πράξεις μας πολλές φορές. Μπορεί όταν τελειώνει, να μας γεμίζει πόνο και αμέτρητα δάκρυα, αλλά καμιά φορά αν κανείς είναι τυχερός, τη θέση του παίρνει η αγάπη! Η ολοκληρωτική, άδολη, ατελείωτη αγάπη!

Ο,τι όμως κι αν συμβεί, όλοι συμφωνούν πως όποιος δεν ένιωσε αυτό το συναίσθημα, όποιος δεν ερωτεύτηκε, δεν έζησε!!!
Οι εύγλωττοι στίχοι του Γιάννη Πάριου, στο τραγούδι που ακολουθεί, το αποδεικνύουν...
Η μουσική είναι του Χάρη Βαρθακούρη και μοιράζονται την ερμηνεία.

Η γλώσσα είναι μέσο επικοινωνίας για τους ανθρώπους. Όταν κάποιος φεύγει από την πατρίδα του για μια ξένη χώρα, ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι η άγνωστη γλώσσα. Αυτό δυσκολεύει ιδιαίτερα την καθημερινότητά του και τον εμποδίζει να ενταχθεί στην καινούργια κοινωνία που βρίσκεται.

Αυτό το πρόβλημα θέλει να εξαλείψει το "Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών" που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Έλληνες εθελοντές, καθηγητές φιλόλογοι, αλλά και φοιτητές φιλολογικών και παιδαγωγικών σχολών, διδάσκουν ελληνικά, στα σχολεία αυτά. Παράλληλα με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, έλληνες πολίτες μαθαίνουν γερμανικά και άλλες ξένες γλώσσες, εντελώς δωρεάν.

Το  "Κυριακάτικο σχολείο" αποτελεί επίσης, ενεργό τμήμα του κινήματος για τα δικαιώματα τόσο των μεταναστών όσο και των προσφύγων ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Για το λόγο αυτό λειτουργεί και ομάδα νομικής υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών, έτσι ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ως άνθρωποι, πρωτίστως.

Τα μαθήματα γίνονται τα Σαββατοκύριακα στον Κολωνό. Κάθε διδακτικό έτος χωρίζεται σε δύο κύκλους σπουδών. Ο πρώτος διαρκεί από τον Οκτώβρη ως και τον Φλεβάρη και ο δεύτερος από το Μάρτη ως τον Ιούνη. Υπάρχει γραμματειακή ομάδα η οποία υποδέχεται τους μαθητές αλλά και τους εθελοντές στην αρχή των δύο κύκλων, στις περιόδους των εγγραφών.

Οι άνθρωποι που πηγαίνουν εκεί ως μαθητές, δεν χρειάζεται να έχουν έγγραφα νομιμοποιητικά, αφού το σχολείο δεν είναι κρατικός φορέας, αλλά εθελοντικός, ο οποίος στηρίζεται αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση όσων πολιτών θέλουν να βοηθήσουν.

Όποιος θέλει να συμμετέχει στην ομάδα των δασκάλων ή στη γραμματειακή και νομική υποστήριξη, αλλά και στην αντιρατσιστική δράση του σχολείου, δεν έχει παρά να επικοινωνήσει στο τηλέφωνο 210 5130373 αν είναι Σαββατοκύριακο και στα 210 8842151 - 694 523 7837 για τις καθημερινές.

 Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ, γιατί όπως λέει και το "Κυριακάτικο Σχολείο" η γλώσσα ενώνει!

Πρωί - πρωί, μη σας πω αξημέρωτα για μένα, χτυπάει το τηλέφωνο. Πετιέμαι αλαφιασμένη... όλοι ξέρουν πως δεν είμαι του πρωινού ξυπνήματος.
Πριν καλά καλά απαντήσω αυτό το βαρύ "ναι" του αγουροξυπνημένου, ακούω τη φίλη μου τη Νατάσα σε μεγάλα μεράκια!

- Θέλω ν τα πιώωωω....
- Τι λες κοπέλα μου πρωί πρωί, με τη τσίμπλα στο μάτι;
- Ναι, να τα πιω να μην καταλαβαίνω! Απαντά με σθένος.
- Τι να μην καταλαβαίνεις, μανούλα μου, ρωτώ ως αδαής, ψάχνοντας σαν υπνωτισμένη την καφετιέρα...
- Να μην καταλαβαίνω, ό,τι συμβαίνει γύρω μου!...

Αυτό ήταν!!! Λες και μου πέταξε ένα κουβά με κρύο νερό, πήρα μπρος! Για να μιλάει έτσι η Νατάσα, κάτι συμβαίνει σοβαρό, σκέφτομαι κι αρχίζω τις ερωτήσεις.

- Εσύ, που τρομάζουμε να σε ξεκολλήσουμε απ΄τα ειδησιογραφικά; Εντύπωση μου κάνει!
- Εγώ, εγώ!!! Τόσο καιρό που παρακολουθούσα, τι βγήκε; Θόλωσα ένα εκατομμύριο φορές μέχρι τώρα, χώρια που δεν προλαβαίνω να μετρώ κολοτούμπες. Νισάφι πια, βαρέθηκα!
- Έτσι ξαφνικά; παίρνω το διερευνητικό μου
- Τι ξαφνικά καλέ; Εδώ χάνεται ο κόσμος κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ανοίγω το "κουτί" και δεν ακούω τίποτα άλλο από δύσκολα. Κρα κάνω για μια ευχάριστη είδηση, να σκάσει κι εμένα το χειλάκι μου, αλλά πού!...
- Βρε καρδούλα μου, πιες λίγο καφεδάκι να ισιώσεις κι έλα να το συζητήσουμε...

Τίποτα! Η Νατάσα ανένδοτη συνέχιζε να τραγουδά και να επιμένει, πως ο καλύτερος τρόπος για να τα βγάλει πέρα με τα δυσάρεστα, τα παράξενα και όλα τα περίεργα, είναι η κατάσταση μέθης.

Να της ρίξω άδικο, δεν μπορούσα με όσα γίνονται. Από πού να το πιάσω και να μη μπω σε πειρασμό; Από το εσωτερικό, από το εξωτερικό; Δες θες και πολύ να χάσεις τη μπάλα.

Λες και δε φτάνουν όσα περάσαμε, η παράνοια συνεχίζεται, τα μνημόνια συνεχίζονται, οι πρόσφυγες πνίγονται, τα οικονομικά μας πηγαίνουν κατά διαόλου, οι αγρότες παρατάνε τα χωράφια και βγαίνουν ξανά στους δρόμους, το ασφαλιστικό είναι σα να θέλουν να μας περάσουν το βραχιόλι αντί στο χέρι στο λαιμό, οι εθνικές συντάξεις κλειδώνουν σε τιμή σινιέ πορτοφολιού και πάει λέγοντας...

Πώς να τα αντέξει κανείς όλα αυτά; Με αγώνα θα μου πείτε. Με αγώνα, δε λέω όχι, αλλά κι αυτά τα έρημα τα νεύρα, κλωστές γίνανε τόσα χρόνια ταλαιπωρίας, σπάνε. Κι άμα σπάσουν ολονών, μας βλέπω να βγαίνουμε στους δρόμους, να χαστουκίζει ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί να αυτομουτζωνόμαστε!

Άδικο;...

Οι αρχαίοι τραγωδοί και οι κωμωδιογράφοι, καθώς και οι απεικονίσεις των αγγείων μας δίνουν πολύτιμες πληροφορίες για την διατροφή των αρχαίων προγόνων μας.Έτσι, γνωρίζουμε πως οι διατροφικές τους συνήθειες χαρακτηρίζονταν από λιτότητα.

Γεύματα
Βάση της διατροφής τους αποτελούσαν τα δημητριακά, το κριθάρι και σε περιπτώσεις ανάγκης ένα μείγμα κριθαριού με σιτάρι από το οποίο έφτιαχναν τον άρτο. Τα οπωροκηπευτικά όπως το λάχανο, τα κρεμμύδια, οι φακές και τα ρεβίθια ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα της καθημερινής τους διατροφής, μαζί με τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί. Κρέας και θαλασσινά κατανάλωναν ανάλογα τόσο με την οικονομική τους κατάσταση, όσο και με την περιοχή στην οποία ζούσαν. Το φαγητό τους συνόδευε κρασί κόκκινο, λευκό ή ροζέ στο οποίο πρόσθεταν και νερό.


Τα βασικά γεύματα της ημέρας ήταν τρία. Το πρώτο αποτελούνταν από κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί, το οποίο συνοδεύονταν από σύκα ή ελιές, αμύγδαλα, καρύδια και άλλους ξηρούς καρπούς. Το δεύτερο λάμβανε χώρα το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα, ενώ το τρίτο (το οποίο ήταν και το σημαντικότερο της ημέρας) λάμβανε χώρα αφού πλέον είχε νυχτώσει. Στα βασικά αυτά γεύματα πολλές φορές προσθέτονταν και ένα επιπλέον ελαφρύ γεύμα αργά το απόγευμα, ενώ το αριστόδειπνον ήταν ένα κανονικό γεύμα που μπορούσε να σερβιριστεί αργά το απόγευμα στη θέση του δείπνου.

Διατροφικές συνήθειες
Σαν πρωινό ρόφημα, έπιναν το "κυκεών", ένα μείγμα κρασιού, τριμμένου τυριού και κριθάλευρου. Ένα άλλο ρόφημα που προτιμούσαν πολύ ήταν το υδρόμελο, το οποίο παρασκεύαζαν από χλιαρό νερό και μέλι.
Το γεύμα περιείχε ψάρι, όσπρια ή ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Έτρωγαν λίγο κόκκινο κρέας, ενώ τα χορταρικά τα σέρβιραν με μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, ξύδι και μέλι. Ήταν μάλιστα το σημείο εκείνο του φαγητού, που δεν έπιναν κρασί.

Θέση στη διατροφή τους είχαν επίσης τα πουλερικά (διαφόρων ειδών) αλλά και τα κουνέλια, οι λαγοί, τα αγριογούρουνα, τα αγριοκάτσικα, τα ελάφια, καθώς και τα γνωστά κατοικίδια ζώα τα οποία μαγείρευαν συνήθως στο φούρνο ή στη σούβλα ή τα έβραζαν με διάφορα λαχανικά και καρυκεύματα και τα ψάρια, με προτίμηση κυρίως σε ψάρια όπως ο κολιός - σκουμπρί (σκόμβρος), η σαρδέλα (σαρδίνι ή τριχίς), η γόπα (βοξ) και η μαρίδα (σμόρις).

Είναι αξιοσημείωτο πως στην αρχαία Αθήνα ένα γεύμα δεν άρχιζε ποτέ με σούπα. 
Τα όσπρια και τα δημητριακά, αποτελούσαν διατροφική βάση για την πλειοψηφία των Ελλήνων οπό την αρχαιότητα. Τα κουκιά, τα λούπινα, τα μπιζέλια, τα ρεβίθια και τα φασόλια είναι μερικά από τα όσπρια που προτιμούσαν. Τα δημητριακά χρησίμευαν κυρίως στην παρασκευή διαφόρων τύπων ψωμιού, έτσι παρασκεύαζαν ψωμί από κριθάρι, σιτάρι, κεχρί κ.α.

Τα λαχανικά που υπήρχαν τότε ήταν το αγγούρι, η αγκινάρα, ο αρακάς (μπιζέλι), οι κολοκύθες, τα κρεμμύδια, τα λάχανα, τα σπαράγγια, τα μανιτάρια, τα παντζάρια κ.α. ενώ χρησιμοποιούσαν τον άνηθο, το βασιλικό, το δυόσμο, το κάρδαμο, το κόλιανδρο, την κάππαρη, το κουκουνάρι αλλά και το πιπέρι.

Σαν επιδόρπια σέρβιραν νωπούς και ξηρούς καρπούς, γλυκές πίτες που ήταν φτιαγμένες από μέλι, τυρί και λάδι. Ένα από τα πιο αγαπητά "πιάτα" ονομαζόταν μυτλωτός και ήταν πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα. Μάλιστα, αγαπούσαν ιδιαίτερα τα φρούτα όπως το αχλάδι, το δαμάσκηνο, το κεράσι, το κούμαρο, το κυδώνι και φυσικά το σταφύλι και το σύκο, τα οποία και αποξέραιναν.

Στις κατώτερες τάξεις έτρωγαν κριθάρι με όλους τους τρόπους. Πίτες με κριθάλευρο, κριθαρένια ψωμιά, ακόμα και ζωμό από κριθάρι, έπιναν. Συνήθιζαν ακόμα να καταναλώνουν πηχτούς ζωμούς με μπιζέλια ή φακές και αλλαντικά. Το κρέας και το άσπρο ψωμί δεν ήταν συνηθισμένα στο τραπέζι τους, σε αντίθεση με τα αλατισμένα ψάρια που τα έφερναν από τον Εύξεινο Πόντο.Το κρασί τους ήταν φθηνό και νερωμένο, αν και τις περισσότερες φορές περιορίζονταν στο νερό, ενώ το ελαιόλαδο ήταν στις προτιμήσεις όλων, όχι μόνο για τη διατροφή τους, αλλά και για την περιποίηση του σώματός τους. 

Κανόνες & συνήθειες γευμάτων
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός, πως στις περισσότερες περιστάσεις οι γυναίκες γευμάτιζαν χωριστά από τους άνδρες. Αν η χωρητικότητα του σπιτιού το απαγόρευε, οι άνδρες κάθονταν στο τραπέζι πρώτοι και οι γυναίκες ακολουθούσαν τότε μόνο, όταν τελείωναν οι άνδρες το γεύμα τους. Το ρόλο των υπηρετών είχαν οι δούλοι, ενώ σύμφωνα με τον Αριστοτέλη τις υπηρεσίες τους πρόσφεραν οι γυναίκες και τα παιδιά στις φτωχές οικογένειες που δεν είχαν δούλους.

Οι αρχαίοι έτρωγαν καθιστοί, ενώ οι πάγκοι χρησιμοποιούνταν κυρίως στα συμπόσια και είχαν ορθογώνιο σχήμα. Για καθημερινή χρήση τα τραπέζια τους ήταν ψηλά και χαμηλά μόνο για τα συμπόσια και κατά τον 4ο π.Χ. αι. στρογγυλά με ζωόμορφα πόδια τις περισσότερες φορές. Κομμάτια πεπλατυσμένου ψωμιού χρησιμοποιούνταν ως πιάτα, χωρίς να αποκλείουν τη χρήση πήλινων δοχείων, που ήταν και πιο διαδεδομένα.
Μάλιστα με την πάροδο του χρόνου, τα πιάτα που κατασκευάζονταν ήταν ιδιαίτερα επιμελημένα, για να φτάσουν στους ρωμαϊκούς χρόνους να είναι φτιαγμένα από πολύτιμα μέταλλα, αλλά και από γυαλί. Μαχαιροπήρουνα συνήθως δεν χρησιμοποιούσαν, αφού ο τρόπος λήψης φαγητού ήταν με τα δάχτυλα. Βέβαια χρησιμοποιούσαν μαχαίρια για την κοπή των κρεάτων και κάποιας μορφής κουτάλια για τις σούπες και τους ζωμούς, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που κομμάτια ψωμιού είχαν και τη χρήση κουταλιού, αλλά και πετσέτας για τα δάχτυλα.

Συμπόσιο
Το συμπόσιο ήταν βραδινό γεύμα με φίλους ή γνωστούς, που ονομαζόταν και συνεστίαση. Μάλιστα υπήρχαν και δείπνα όπου όσοι συμμετείχαν συνεισέφεραν είτε οικονομικά είτε με τρόφιμα, τα οποία λέγονταν συμβολές, τις οποίες ο Όμηρος αποκαλεί εράνους. Περιελάμβανε δύο στάδια από τα οποία το πρώτο ήταν αφιερωμένο στο φαγητό (το οποίο συνήθως ήταν λιτό) και το δεύτερο ήταν αφιερωμένο στην κατανάλωση ποτού. Ξεκινούσε με σπονδή συνήθως προς τιμή του Διονύσου και ακολουθούσαν συζητήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων και ψυχαγωγία.
Για την ακρίβεια οι αρχαίοι έπιναν κρασί και μαζί με το γεύμα.Τα διάφορα ποτά, συνοδεύονταν από μεζέδες όπως κάστανα, κουκιά, ψημένοι κόκκοι σιταριού ή και γλυκίσματα από μέλι οι οποίοι είχαν στόχο να απορροφήσουν το οινόπνευμα και να επιμηκυνθεί με τον τρόπο αυτό ο χρόνος του συμποσίου.
(Περισσότερα για τα συμπόσια θα αναφέρουμε σε επόμενή μας ανάρτηση).

Συσσίτια
Τα συσσίτια ήταν κοινά γεύματα όπου συμμετείχαν υποχρεωτικά άνδρες κάθε ηλικίας στα πλαίσια κοινωνικού ή θρησκευτικού εθιμοτυπικού, που γίνονταν συνήθως στη Σπάρτη και στην Κρήτη. Μάλιστα στη Σπάρτη ήταν όχι μόνο υποχρεωτική η συμμετοχή αλλά και η συνεισφορά τροφίμων. Τα συσσίτια (στη Σπάρτη) περιελάμβαναν τον μέλανα ζωμό, ο οποίος ήταν φτιαγμένος από χοιρινό κρέας, που το έβραζαν με το αίμα και έριχναν αλάτι και ξύδι. Κάθε συνδαιτυμόνας έτρωγε ορισμένη μερίδα από το ζωμό και συμπλήρωνε το γεύμα του με κριθαρένιο ψωμί, μαύρο κρασί, ελιές και τυρί, ενώ δεν έλειπε και ένας πηχτός χυλός από μπιζέλια.

Ιδιαίτερη διατροφή
Αξίζει να αναφέρουμε την αναγκαιότητα ιδιαίτερης διατροφής για αρρώστους. Ο Ιπποκράτης αναφέρει, στο έργο του "Περί Διαίτης Οξέων", τις ευεργετικές ιδιότητες στην πτώση του πυρετού της πτισάνης, η οποία περιείχε σπόρους κριθαριού. Άλλοι γιατροί, επέτρεπαν μόνο υγρές τροφές για τις έξι πρώτες μέρες.



Πηγές πληροφοριών: wikipedia.org, hellinon.net
Κείμενο: "to e-periodiko mas"